يونس ٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۳۰ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

پروردگار شما، خداوندی است که آسمانها و زمین را در شش روز [= شش دوران‌] آفرید؛ سپس بر تخت (قدرت) قرار گرفت، و به تدبیر کار (جهان) پرداخت؛ هیچ شفاعت کننده‌ای، جز با اذن او نیست؛ این است خداوند، پروردگار شما! پس او را پرستش کنید! آیا متذکّر نمی‌شوید؟!

پروردگار شما آن خدايى است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد، آن‌گاه به عرش پرداخت. كار جهان را تدبير مى‌كند. بى‌اجازه‌ى او شفاعتگرى نيست. اين خداى يكتا پروردگار شماست، پس او را بپرستيد. آيا پند نمى‌گيريد
پروردگار شما آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش هنگام آفريد. سپس بر عرش استيلا يافت. كار [آفرينش‌] را تدبير مى‌كند. شفاعتگرى جز پس از اذن او نيست. اين است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستيد. آيا پند نمى‌گيريد؟
خالق و پروردگار شما به حقیقت خداست که جهان را از آسمانها و زمین در شش روز (یعنی مقدار زمان شش روز یا شش مرتبه وجودی) خلق فرمود. آن گاه ذات مقدسش بر عرش فرمانروایی قرار گرفت، امر آفرینش را نیکو ترتیب می‌دهد، هیچ کس شفیع و واسطه جز به رخصت او نخواهد بود، چنین خدایی به حقیقت پروردگار شماست، او را به یگانگی پرستید، چرا متذکر نمی‌شوید؟
یقیناً پروردگارتان خدای یکتاست که آسمان ها و زمین را در شش روز پدید آورد، آن گاه بر تخت فرمانروایی و حکومت بر آفرینش چیره شد، همواره کار جهان را [با قوانینی استوار و منظم] تدبیر می کند. [کار] هیچ واسطه ای [در همه جهان هستی برای جابجایی عناصر وترکیب اجزا وبه جریان انداختن امور] جز پس از اذن او نیست. این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید؛ آیا متذکّر [حقایق] نمی شوید؟
پروردگار شما اللّه است كه آسمانها و زمين را در شش روز بيافريد؛ سپس به عرش پرداخت؛ ترتيب كارها را از روى تدبير بداد. جز به رخصت او شفاعت‌كننده‌اى نباشد. اين است اللّه پروردگار شما. او را بپرستيد. چرا پند نمى‌گيريد؟
پروردگار شما همان کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید، سپس بر عرش استیلاء یافت، کار [جهان‌] را تدبیر می‌کند، شفیعی نیست مگر پس از اذن او، چنین است خداوند، پروردگارتان، او را بپرستید، آیا پند نمی‌گیرید؟
همانا پروردگار شما خداى يكتاست كه آسمانها و زمين را در شش روز- شش دوره- بيافريد، آنگاه بر عرش- مقام فرماندهى بر جهان هستى- بر آمد. كار [جهان‌] را تدبير مى‌كند. هيچ ميانجى و شفيعى نيست مگر پس از خواست و فرمان او اين است خداى، پروردگارتان پس او را بپرستيد، آيا ياد نمى كنيد و پند نمى‌گيريد؟
پروردگار شما خداوندی است که آسمانها و زمین را در شش دوره بیافرید، سپس به اداره‌ی جهان هستی پرداخت. زمام اداره‌ی جهان هستی به دست او است (و چرخش امور آن به فرمان او). کسی میانجی نمی‌تواند بشود مگر پس از اجازه‌ی او. این خدا است که صاحب و پروردگار شما است، پس او را پرستش کنید (نه دیگری را). آیا گوشزد نمی‌شوید (و پند و عبرت نمی‌گیرید)؟
به‌راستی پروردگارتان خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش زمان آفرید. سپس بر عرش (تدبیر) چیره شد، حال آنکه کار (آفرینش) را تدبیر می‌کند. هیچ شفاعتگری جز او - مگر پس از اذنش - نیست. این خدا پروردگار شماست. پس او را بپرستید. آیا پس (از این هم) متذکر نمی‌شوید؟
همانا پروردگار شما خداوندی است که آفرید آسمانها و زمین را در شش روز پس استوار شد بر عرش تدبیر کند کار را نیست شفاعت‌کننده مگر پس از رخصتش این است خدا پروردگار شما پس پرستش کنیدش آیا یادآور نمی‌شوید


يونس ٢ آیه ٣ يونس ٤
سوره : سوره يونس
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سِتَّةَ اَیّامِ»: مراد شش دوره است (نگا: اعراف / ، حجّ / ، معارج / . «إسْتَوَی عَلَی الْعَرْشِ»: (نگا: اعراف / ). «یُدَبِّرُ الأمْرَ»: کار جهان را به مقتضی حکمت و مصلحت می‌گرداند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خدا، پروردگار و مربى انسانهاست. (إن ربکم اللّه)

۲ - شرک پیشگان عصر بعثت، منکر ربوبیت خدا بودند. (قال الکفرون إن هذا لسحر مبین. إن ربکم اللّه) به کارگیرى حرف تأکید (إن) و اسمیه بودن جمله «إن ربکم اللّه» بیانگر برداشت فوق است.

۳ - بعثت پیامبر اکرم (ص) و نزول قرآن، از مقتضیات ربوبیت خدا بر انسانها و در راستاى تربیت و رشد آنان است. (أکان للناس عجباً أن أوحینا إلى رجل منهم ... إن ربکم اللّه)

۴ - خدا، آفریدگار آسمانها و زمین است. (الذى خلق السموت و الأرض)

۵ - جهان آفرینش، داراى آسمانهاى متعدد (الذى خلق السموت)

۶ - آفرینش آسمانها و زمین در مدتى برابر شش روز (الذى خلق السموت و الأرض فى ستة ایّام)

۷ - آفرینش آسمانها و زمین، در شش مرحله (الذى خلق السموت و الأرض فى ستة ایّام) کلمه «یوم» به معناى مقدارى از زمان به کار مى رود - کوتاه باشد یا بلند - بنابراین مى توان گفت: «ستة ایّام» به معناى شش دوره و مرحله است.

۸ - خدا، فرمانرواى آسمانها و زمین است. (الذى خلق السموت ... ثم استوى على العرش)

۹ - «عرش» مرکز تدبیر و فرمانروایى جهان آفرینش (الذى خلق السموت ... ثم استوى على العرش)

۱۰ - سراسر گیتى در سیطره و اقتدار بى چون و چراى خداوند است. (الذى خلق السموت ... ثم استوى على العرش) «استواء» (مصدر استوى) به معناى استیلاست و «عرش» ; یعنى، تحت فرمانروایى. «استیلاى خداوند بر تخت حکومت» کنایه از سیطره کامل و اقتدار مطلق او بر سراسر هستى است.

۱۱ - تدبیر امور آسمانها و زمین در دست خداوند است. (الذى خلق السموت و الأرض ... یدبر الأمر)

۱۲ - نظام هستى، نیازمند تدبیرِ پیوسته و مستمر خداوند است. (یدبر الأمر) به کارگیرى فعل مضارع (یدبر) - که مفید تجدد و استمرار است - بیانگر این حقیقت است که: جهان هستى هر لحظه نیازمند به خداوند بوده و با عنایت مستمر و بىوقفه او سر پا مانده است.

۱۳ - جهان آفرینش، جهانى قانونمند و در حرکت به سوى هدفى معین (الذى خلق السموت و الأرض ... یدبر الأمر) «تدبیر» به معناى عاقبت اندیشى و «امر» به معناى کار است. «تدبیر امر» ; یعنى، در عاقبت و مآل کار چیزى اندیشیدن. لازمه این کار، عاقبت و هدف داشتن عالم و قانونمند بودن آن است.

۱۴ - وجود وسایط و عوامل (شفیعان) براى خدا در تدبیر امور نظام هستى (یدبر الأمر ما من شفیع إلا من بعد إذنه)

۱۵ - هر گونه دخل و تصرف در امور نظام هستى از سوى وسایط و عوامل (شفیعان) در گرو اذن خداوند است. (یدبر الأمر ما من شفیع إلا من بعد إذنه)

۱۶ - خداى خالق، مدبر و فرمانرواى جهان، پروردگار حقیقى و مربى انسانهاست. (الذى خلق السموت و الأرض ... ثم استوى على العرش یدبر الأمر ... ذلکم اللّه ربکم)

۱۷ - ضرورت اختیار بندگى و پرستش خداوند یکتا (ذلکم اللّه ربکم فاعبدوه)

۱۸ - پرستش خدا، مقتضاى پذیرش ربوبیت او بر انسان و جهان است. (ذلکم اللّه ربکم فاعبدوه)

۱۹ - تنها خداوندِ خالقِ مدبر، پروردگار انسانها و شایسته پرستش است. (اللّه الذى خلق ... ثم استوى ... یدبر الأمر ... ذلکم اللّه ربکم فاعبدوه)

۲۰ - مشرکان، سزاوار ملامت و سرزنش هستند. (أفلا تذکرون)

۲۱ - شرک و بت پرستى، برخاسته از غفلت و بى توجّهى انسان نسبت به ربوبیت مطلق و بى همتاى خدا بر کران تا کران هستى است. (الذى خلق السموت و الأرض ... ذلکم اللّه ربکم فاعبدوه أفلا تذکرون)

۲۲ - توجّه به خالقیت، حاکمیت، ربوبیت و مدبر بودن خدا، زمینه پیدایش روح بندگى و پرستش (اللّه الذى خلق ... ثم استوى ... یدبر الأمر ... اللّه ربکم فاعبدوه أفلا تذکرون) از حرف «فاء» در «فاعبدوه» که فاء تفریعیه است و دلالت مى کند بر اینکه ما بعد فاء، برگرفته از ما قبل مى باشد، برداشت فوق به دست مى آید.

۲۳ - اعراب جاهلى، مرمادنى شرک پیشه و بت پرست (ذلکم اللّه ربکم فاعبدوه أفلا تذکرون)

روایات و احادیث

۲۴ - از امام باقر (ع) روایت شده که امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «ان اللّه جلّ ذکره و تقدست اسمائه خلق الأرض قبل السماء ... ;[۱] خداى جل ذکره ... زمین را قبل از آسمانها آفرید ... ».

۲۵ - از امام صادق (ع) سؤال شد: ... و لِمَ صار العرش مربعاً؟ قال: لأن الکلمات التى بنى علیها الاسلام أربع و هى سبحان اللّه و الحمدللّه و لا إله إلا اللّه و اللّه اکبر ;[۲] چرا عرش مربع شده است؟ فرمود: زیرا کلماتى که اسلام بر آنها بنا شده، چهار کلمه است: «سبحان اللّه» و «الحمد للّه» و «لا اله الا اللّه» و «اللّه اکبر».

موضوعات مرتبط

  • آسمان: تدبیر آسمان ها ۱۱ ; تعدد آسمان ۵ ; حاکم آسمان ها ۸ ; خالق آسمان ها ۴ ; مدت خلقت آسمان ها ۶ ; مراحل خلقت آسمان ها ۷
  • آفرینش: ابزار تدبیر آفرینش ۱۴ ; تداوم تدبیر آفرینش ۱۲ ; حاکم آفرینش ۱۰ ; قانونمندى آفرینش ۱۳ ; مرکز تدبیر آفرینش ۹ ; هدفدارى آفرینش ۱۳
  • اعداد: عدد شش ۶، ۷
  • انسان: اختیار انسان ۱۷ ; مربى انسان ها ۱، ۱۶، ۱۹
  • بت پرستان: ۲۳
  • بت پرستى: منشأ بت پرستى ۲۱
  • توحید: اهمیّت توحید عبادى ۱۷ ; توحید ربوبى ۱۵، ۱۶، ۱۹ ; توحید عبادى ۱۹
  • جاهلیت: بت پرستى در جاهلیت ۲۳ ; شرک در جاهلیت ۲۳
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۴، ۱۶ ; جهان بینى و ایدئولوژى ۱۰، ۱۱
  • خدا: آثار ربوبیت خدا ۳، ۱۸ ; اختصاصات خدا ۱۰، ۱۹ ; اذن خدا ۱۵ ; اهمیّت ربوبیت خدا ۱۲ ; حاکمیت خدا ۸، ۱۰ ; خالقیت خدا ۴، ۱۹ ; ربوبیت خدا ۱، ۱۱، ۱۴، ۱۹
  • ذکر: آثار ذکر حاکمیت خدا ۲۲ ; آثار ذکر خالقیت خدا ۲۲ ; آثار ذکر ربوبیت خدا ۲۲
  • ربوبیت خدا: مکذبان ربوبیت خدا ۲
  • زمین: تاریخ خلقت زمین ۲۴ ; تدبیر زمین ۱۱ ; حاکم زمین ۸ ; خالق زمین ۴ ; مدت خلقت زمین ۶ ; مراحل خلقت زمین ۷
  • شرک: منشأ شرک ۲۱
  • عبادت: زمینه عبادت ۲۲ ; عبادت خدا ۱۸
  • عبودیت: اختیار در عبودیت ۱۷ ; اهمیّت عبودیت ۱۷ ; زمینه عبودیت ۲۲
  • عرش: شکل هندسى عرش ۲۵ ; نقش عرش ۹
  • عوامل طبیعى: محدوده نقش عوامل طبیعى ۱۵ ; نقش عوامل طبیعى ۱۴
  • غفلت: آثار غفلت ۲۱ ; غفلت از توحید ربوبى ۲۱
  • قرآن: نزول قرآن ۳
  • کارگزاران خدا: ۱۴
  • محمّد(ص): نبوت محمّد(ص) ۳
  • مشرکان: ۲۳ سرزنش مشرکان ۲۰ ; کفر مشرکان صدر اسلام ۲ ; مشرکان صدر اسلام و ربوبیت خدا ۲

منابع

  1. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۱۲۰، ح ۸ ; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۹۲، ح ۱۲.
  2. علل الشرایع، ص ۳۹۸، ح ۲، ب ۱۳۸ ; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۷۰، ح ۲۵.