نتایج جستجو

به كارهاى وصى متصل مى‏كند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مى‏كند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر

ببيند مى‏تواند آن را اصلاح كند ممكن است آيه در مورد زنده بودن موصى باشد و چون وصى ديد كه در وصيّت مثلا به يك فرزند ميل و يا وصيّت به گناه مى‏كند و اين باعث

شىء نصارى ذکر وحى سلم اوب هارون يى انا زکريا قبل عزز امم سليمان ف شرک عجز وصى کفر تبع کتب هو ذا نعم بعد صفو داود

انس نصف ها کلم کذب صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو ا وجد الى وصى ذکر وحد اول کفر ملک ذلکم دنو طوف تمم طلق امم الک نهى هو لئک حمل سنو مرر مئى

به كارهاى وصى متصل مى‏كند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مى‏كند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر

به كارهاى وصى متصل مى‏كند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مى‏كند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر

به كارهاى وصى متصل مى‏كند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مى‏كند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر

حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» جاهليّت اوّلى را قيام زن موسى در مقابل يوشع وصى موسى فرموده است يعنى زنان آن حضرت چنان نكنند و اللّه العالم. من ل انن ف ب

نعم کتب اياى صدد حسم عرض عدد بئس درهم ويل قبل غيب رئى علم عمل ترک ضئن ذا وصى اکل قرب حکم تمم فوق ولد عن ک رجم ظهر قوم عشر ربع بعد ريب سبل عتو هاتين ورى

ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه نقب

خشع لظى الذين دعو بور ذرع بشر ذات سقى کبر نزل بل حمى التى ظلم دور جىء ذمم وصى نا ضلل سوء ام قرر سلسل دين کلل درى دحر حسب نذر قبس مرء فتن لهب شرر

حرم عدو کثر قرى نحن زلف قرب نصت صحب قرء سلم ام قرآن ليس کتب دنو لم يتم حسن وصى

ولى بعد نا صدق سجن صبر نذر عتو صلو ثنى امن وضع قلب وکل عجب انس لقى نحن غفل وصى ضرر غشو نظر مع نفس نزل احد اذن کلل

خير دنو هو لم زيد لما انتم رجع وقى وذر غير اخر قبل لعل سوء ضرب حسن ايى خسر وصى

او، زيرا وارد شده كه وصى را غسل ندهد مگر نبى يا وصى كه از مدينه به مدائن رفتند براى تغسيل او. پس زمان فترت گرچه پيغمبر نبود اما وصى پيغمبر بود براى اتمام

محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده على «عليه السلام» اكرم و افضل آنهاست پيش خداوند. در تفسير الميزان ج

منافقين خوانده و انكار امامت وصى را مانند انكار رسالت رسول قرار داده آنجا كه فرموده وقتى آمدند نزد تو منافقون بولايت وصى تو و شهادت برسالت تو دادند با

و چون بآن مكان رسيدند مردى را ديدند كه به پشت خوابيده و نشناختند او را پس وصى موسى عليه السّلام ماهى را در آورد و به آب شست‌ جلد 3 صفحه 436 و روى آنسنگ

كه آصف وصىّ سليمان در يك چشم بهم زدن تخت بلقيس را نزد سليمان حاضر ساخت! آيا پيغمبر ما بهترين پيغمبران نيست و وصى او بهترين وصى پيغمبران، آيا وصى پيغمبر

منافقين خوانده و انكار امامت وصى را مانند انكار رسالت رسول قرار داده آنجا كه فرموده وقتى آمدند نزد تو منافقون بولايت وصى تو و شهادت برسالت تو دادند با

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است آيه ۴۱ - ۴۴ آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ -

منافقين خوانده و انكار امامت وصى را مانند انكار رسالت رسول قرار داده آنجا كه فرموده وقتى آمدند نزد تو منافقون بولايت وصى تو و شهادت برسالت تو دادند با

و چون بآن مكان رسيدند مردى را ديدند كه به پشت خوابيده و نشناختند او را پس وصى موسى عليه السّلام ماهى را در آورد و به آب شست‌ جلد 3 صفحه 436 و روى آنسنگ

فجر، درآيد در خانه يكى از شما، پس هر كه اين ستاره در خانه او فرود آيد آن كس وصى و خليفه من و امام بعد از من است. پس چون نزديك فجر شد هر يك از ما به در خانه

بار) قَال رَبّه لَه أَسْلَمْت لِرَب الْعَالَمِين الصّالِحِين إِذ وَ لَمِن وَصّى بِهَا الْآخِرَة إِبْرَاهِيم فِي در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وصى‌ (۳۲ بار) وَصِيّة مِن بِهَا أَو بَعْد دَيْن الثّلُث غَيْر فِي مُضَارّ شُرَکَاء فَهُم اللّه ذٰلِک وَ در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وصى‌ (۳۲ بار) وَصِيّة بِهَا أَو مِمّا الرّبُع بَعْد دَيْن مِن تَرَکْن وَ لَهُن فَلَکُم تَرَکْتُم وَلَد إِن در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وصى‌ (۳۲ بار) بِهَا وَصِيّة أَو بَعْد مِن دَيْن وَ تَرَکْتُم إِن مِمّا کَان الثّمُن رَجُل فَلَهُن يُورَث وَلَد کَلاَلَة لَکُم در حال

امْرِئ إِبْرَاهِيم يَعْقُوب مِنْهُم صَاحِبَتِه بِهَا أَبِيه يَوْمَئِذ يَا وَصّى الْعَالَمِين شَأْن بَنِي أُمّه وُجُوه يُغْنِيه إِن لِرَب اللّه أَسْلَمْت

كسى جواب نداد مگر امير المؤمنين. حضرت فرمود: بنشين يا على كه تو برادر منى و وصى و وزير و وارث و خليفه منى. پس قوم برخاستند و از روى استهزاء به ابو طالب گفتند:

رَب فَإِن لِرَب وَجْهِي فَقُل مَع حَاجّوک سُلَيْمَان نَفْسِي اللّه أَسْلِم وَصّى رَبّه ظَلَمْت الْحِسَاب لَه إِنّي مَن سَرِيع بِهَا إِبْرَاهِيم اتّبَعَن قَالَت

از حضرت خاتم النبيين تعيّن است، نه تعيين. يعنى از اول امر نام نامى دوازده وصى و امام بعد از آن حضرت را در لوح محفوظ ثبت و آنها را به پيغمبر در شب معراج

عَلِيم عِلْم يَرِثُنِي وَلِيّا عِبَادَنَا بِإِسْحَاق نِعْمَتَه اصْطَفَى وَصّى النّبُوّة دُون لِمَا لَدُنْک فِيهَا لَهُم أَنَا حَکِيم بِاللّه فَبَشّرْنَاهَا

حضرت ايستاد و گفت تو نبى مرسلى؟ فرمود: نه؟ گفت: ملك مقربى؟ فرمود: نه، و لكن وصى خاتم پيغمبران محمد بن عبد اللّه صلّى اللّه عليه و آله هستم. راهب گفت: دست

تعالى «خلق سبع سماوات طباقا و من الارض مثلهن ...» و صاحب امر پيغمبر است و وصى او صلوات اللّه عليهما كه بر روى زمين‌اند و امرى كه به ايشان منزل گشته از جانب

نقل نموده كه عروج مينمايند ملائكه و روح در صبح شب قدر بسوى خدا از نزد نبى و وصى و در احتجاج از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه خداوند سير داد پيغمبر

مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ» شناختند پيغمبر خدا را و وصى بعد از او را و كتمان نمودند آنچه مى‌دانستند از حق به جهت حسد و دشمنى، پس سلب

صباوت بر او داشت و چون اين خبر بگوش حزقيل كه پسر خاله يا پسر عموى فرعون و وصى او بود و باطنا بحضرت موسى ايمان آورده بود ولى تقيّه ميكرد و اظهار نمينمود

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

هُو مِن قَال إِن النّاس لِنُسْلِم أَسْلَمْت أُسْلِم کَلاّ أُمِرْنَا يَقُوم وَصّى الّذِي أَقِيمُوا خَلَقَکُم يَوْم کِتَاب أَسْلِم أُمِرْت بِهَا عَظِيم الفُجّار

قبلى او به پاى وصيّت كننده ثبت مى‌گردد. «4» «1». سفينةالبحار، «وصى». «2». سفينةالبحار، «وصى». «3». نهج‌الفصاحة، جمله 626. «4». تفسير اطيب‌البيان. جلد 1 -

مبعوث نخواهد بود، و از خداوند حكيم اين امر محال است. نعم ما قيل: قبل تعيين وصى و وزير من راى فات نبىّ و هجر 3- مراد از اب در آيه: وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

نمودند حق را با آنكه ميدانستند كه حق است و اين پيغمبر (ص) و على (ع) همان نبى و وصى موعود در تورية است ولى براى حب مال و جاه دنيوى مكابره با عقل و علم خودشان

ابراهيم از اهل ايمان مائيم و اولياء او و شيعيان وصى او و مراد از كافر در ذيل آيه كسانى هستند كه منكر وصى او شدند و متابعت آنحضرت را ننمودند از امت او و

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

خواهى گرفت. عامر گفت: می‌خواهم که در ازاى مسلمان شدن مرا پس از خودت خلیفه و وصى خود گردانى. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این کار در دست من نیست بلکه

است. و لفظ استعفاف و اكل به معروف، مشعر است به آنكه ولى را حقّى است در مال وصى. در مجمع- از امام محمد باقر عليه السّلام مروى است كه: مراد اخذ مال يتيم است

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است تفسیر آیات وَ تَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقالَ ما

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است تفسیر آیات لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذاباً شَدِيداً

فرموده كه شرح صدر آنحضرت بآن بود كه خداوند امير المؤمنين عليه السّلام را وصى او قرار داد و در روز فتح مكّه كه قريش اسلام آوردند او را مسرور فرمود و در

فرود ميآيد و در خانه يكى از شما مى‌افتد هر كس آن ستاره در خانه‌اش افتد او وصى من و جانشين من و امام بعد از من است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در

فرود ميآيد و در خانه يكى از شما مى‌افتد هر كس آن ستاره در خانه‌اش افتد او وصى من و جانشين من و امام بعد از من است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در

فرود ميآيد و در خانه يكى از شما مى‌افتد هر كس آن ستاره در خانه‌اش افتد او وصى من و جانشين من و امام بعد از من است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب گردد و در تكاليف خودتان حيران و سر گردان بمانيد

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

باشد. فرمود: اما در قيامت پس تمام شما در بهشت باشيد به شفاعت پيغمبر مطاع يا وصى پيغمبر، و لكن من قسم به خدا مى‌ترسم به شما در برزخ. عرض كردند: برزخ چيست؟

ضامن شده و فرمود: بعد از من، وصىّ من به تو خواهد داد. عمر گفت: شاهد و بينه بياور تا ثابت شود. اعرابى گفت: خود خليفه و وصىّ پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

كه: امير المؤمنين على عليه السّلام كيست؟ گفتند: پسر عم پيغمبر ما، و داماد و وصى و خليفه او باشد در امت. پس راهب مسلمان شد و هميشه به مكه و مدينه براى زيارت

پيامبر فرمود: مراد از «حبل من اللّه» تمسك به قرآن و مراد از «حبل من النّاس» وصى من على بن ابيطالب است. «1» همان‌گونه كه تلاوت قرآن به همراه اقامه نماز براى

خواهى گرفت. عامر گفت: می‌خواهم که در ازاى مسلمان شدن مرا پس از خودت خلیفه و وصى خود گردانى. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این کار در دست من نیست بلکه

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است آيه ۱۷ - ۱۹ آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ -

فرموده كه شرح صدر آنحضرت بآن بود كه خداوند امير المؤمنين عليه السّلام را وصى او قرار داد و در روز فتح مكّه كه قريش اسلام آوردند او را مسرور فرمود و در

فرمود: چه باعث شده اقوامى را كه تغيير داده‌اند سنت پيغمبر را و اعراض نمودند از وصى او و نترسيدند از آنكه عذاب بر آنها نازل شود، و خواندند اين آيه را. بعد فرمود:

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است آيه ۱۷ - ۱۹ آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ -

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

السّلام و حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله است، گرچه پيغمبر ما بين آنها نبود لكن وصى حضرت عيسى ميان آنها بود، اما چنان خودسر شده بودند كه هيچ اعتنائى نداشتند تا

خداوند خواست پسرى باو كرامت فرمايد كه موجب روشنائى چشم و محبوب او باشد و وصى و وارث او گردد و در ولادت و شهادت مانند جلد 3 صفحه 460 سيد الشهداء عليه السّلام

خداوند خواست پسرى باو كرامت فرمايد كه موجب روشنائى چشم و محبوب او باشد و وصى و وارث او گردد و در ولادت و شهادت مانند جلد 3 صفحه 460 سيد الشهداء عليه السّلام

خواهى گرفت. عامر گفت: می‌خواهم که در ازاى مسلمان شدن مرا پس از خودت خلیفه و وصى خود گردانى. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این کار در دست من نیست بلکه

جز على عليه السّلام كه همان عرض را اعاده داد و حضرت فرمود بنشين تو برادر و وصى و وارث و جانشين منى بعد از من پس آن جماعت برخاستند و از روى استهزاء بحضرت

كرد، جائز نيست كه وصى او وصيتش را تغيير دهد، بلكه بايد بر طبق آنچه وصيت كرده عمل كند، مگر آنكه به غير از دستور خدا وصيت كرده باشد كه اگر وصى بخواهد مو به مو

دوره جاهليت‌ ‌بود‌ فقط ‌بر‌ دين‌ حق‌ جلد 17 - صفحه 123 آخرين‌ وصي‌ ابراهيم‌ و آخرين‌ وصي‌ عيسي‌ ‌که‌ زمين‌ ‌از‌ حجت‌ خالي‌ نباشد و ‌اگر‌ معدودي‌ ‌هم‌ ‌بر‌

‌عليه‌ السّلام‌ آخرين‌ وصي‌ حضرت‌ ابراهيم‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌بود‌ ‌در‌ بني‌ اسماعيل‌ و ساير مكلفين‌ ‌غير‌ بني‌ اسرائيل‌، و آخرين‌ وصي‌ حضرت‌ عيسي‌ ‌عليه‌ السّلام‌

بگويد كه: پدر او را وصىّ خود نگردانيده، و خواستم كه حجت از براى تو ثابت باشد. پس وصى، آن است كه چون مردى در شهر وارد شود، بگويد كه: وصىّ فلان كس كيست؟ به

صباوت بر او داشت و چون اين خبر بگوش حزقيل كه پسر خاله يا پسر عموى فرعون و وصى او بود و باطنا بحضرت موسى ايمان آورده بود ولى تقيّه ميكرد و اظهار نمينمود

اشاره به وجوهى درباره آوردن تخت بلقيس ((قبل ان يرتد اليك طرفك )) آصف بن برخيا وصى سليمان و حجت پس از او بوده است آيه ۱۵ - ۱۶ آيه و ترجمه تفسير: نكته ها: ۱ -

بعد از پيغمبر آنها وصى او است تا آنكه پيغمبرى در زمان او آيد (پس آن پيغمبر از وصى پيغمبر سابق افضل است) و همانا بهترين اوصياء، وصى محمد عليه و آله السلام

و گواهم كه تو وصى رسول خدائى و قائم به حجت او هستى- و اشاره به امير المؤمنين (ع) كرد- و هميشه بدان گواه بوده‏ام. و گواهم كه تو هم وصى او هستى و قائم به

بيمارى از خود در مصر به جا گزاردم، وقتى بيرون آمدم و پسر بزرگترى از او كه وصى و قيم من بود بر خانواده و بر مزرعه من و نوشتم به ابى محمد (ع) و از خواستم

ميكند. گفتم: اگر وصىّ چيزى را كه متوفّى وصيّت كرده است كه در راه اداء دين صرف شود بكار ديگر زند دين از چه كسى گرفته مى‏شود، از ورثه يا از وصى؟ امام فرمود:

حجّه‏اى بابت او بجا آورند، ولى وصى او آن را وصيّتى در باره آزاد كردن برده‏اى قرار داد، پس امام عليه السّلام فرمود: وصى او غرامت آن را بر عهده ميگيرد، و

نَصِير نَهْدِي نَکِير نُؤْتِه نُوحا نُورا هَل وَاحِدَة وَاقِع وَحْيا وَرَاء وَصّى وَصّيْنَا وَلِي يَأْتِي يَأْذَن يَبْسُط يَبْغُون يَتَفَطّرْن يَتَوَکّلُون

فرستاده و پس از وى ۱۲ امام مقرر داشته، برخى گذشته‏اند و برخى مانده‏اند، در هر وصى و امام روش و برنامه‏اى بوده است، و روش اوصيائى كه پس از محمدند (ص) روش اوصياء

براى سخن دعوت كرد و به او پاسخى نداد، على بن الحسين (ع) فرمود: اى عمو اگر تو وصى و امام بودى هر آينه حجر الاسود به تو پاسخ مى داد، محمد به آن حضرت گفت: اى

جل به او وحى كند كه: من طعام تو را بر اهل دنيا حرام كردم جز بر پيغمبر يا وصى پيغمبر، و چون روز رستاخيز شود، خدا عز و جل به او وحى كند كه دوستانم را به

باز مى‏داشت- در صورتى كه او چنين كارى نميكرد- آنها ميگفتند: ما هم مانند تو وصى هستيم، و امام حسن بامام حسين وصيت نمود و اگر از او باز ميداشت- در صورتى كه

و مدد و یاری دنیوی، و اجر و پاداش اخروی یزدان جهان است (نگا: عبس / . وَ وَصَّى‌ بِهَا إِبْرَاهِيمُ‌ بَنِيهِ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function

روي : و روايت شده است كه خداوند تبارك و تعالى خورشيد را براى يوشع بن نون وصى و جانشين موسى عليه السّلام باز گردانيد تا او نماز خود را كه فوت شده بود و

يتامى آنكه مدارا كند به آنها و تربيت نمايد ايشان را و مسح كند سرشان را. و اگر وصى آنها باشد، پس بايد مبالغه نمايد در حفظ اموال آنان. ششم خصائل مأموره: وَ الْمَساكِينِ‌:

است قول خداوند و اذ اخذ اللّه تا و لتنصرنه و مراد ايمان به محمد (ص) و نصرت وصى او است و زود است كه همه يارى مى‌كنند او را و خدا از من و محمد (ص) گرفت عهد

رسيد و ما را نگران كرد، اى كاش ما را آگاه ميساختى (يا فرمود بما مى‏آموختى) وصى شما كيست؟ فرمود: همانا على (بن ابى طالب) عليه السلام عالم (امام) بود و علم

يعنى: پيغمبر صلى الله عليه و آله و وصى و قائم را «يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ» (و ظاهر اين است كه قائم، عطف بر نبى و وصى نباشد، بلكه مبتدا باشد و ما بعد آن

بدیها معتقد است. (الْحُسْنَی) می‌تواند صفت مشبّهه، یا صفت تفضیلی باشد. وَ وَصَّى‌ بِهَا إِبْرَاهِيمُ‌ بَنِيهِ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function

قدرت‌نمايي‌هاي‌ ديگر حتّي‌ ‌با‌ جلد 15 - صفحه 252 نمرود محاجّه‌ كرد. وَ إِسحاق‌َ ‌که‌ وصي‌ّ حضرت‌ ابراهيم‌ ‌بود‌ و نامش‌ اسرائيل‌ ‌بود‌ و تمام‌ انبياء بني‌ اسرائيل‌

امير المؤمنين‌ (ع‌) واقع‌ شد ‌که‌ ردّ شمس‌ ‌باشد‌، چنانچه‌ ‌بر‌ شمعون‌ الصفا وصي‌ حضرت‌ عيسي‌ واقع‌ شد، چنانچه‌ ‌در‌ زيارت‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) دارد (و ردّ

عليهما السّلام نوشت: مردى وصىّ مردى بود و در گذشت، و بمردى ديگر وصيّت كرده بود، در اين صورت آيا تكاليف وصايت كسى كه اين مرد وصى او بوده متوجّه او مى‏شود؟

كرده، و من وصىّ اويم، اكنون ميبايد چه كنم؟ امام عليه السّلام فرمود: فرزندى آن پسر بعلّت اقرار او در حضور جمع بر او ثابت و لازم شده است، و وصى نميتواند او

نميسازد، گفتم: پس اگر ازدواج كرده باشد؟ فرمود: زمانى كه ازدواج كند، سلطه وصى از او منقطع ميگردد. مصنّف اين كتاب- گويد: مقصود امام از اين بيان زمانيست كه

اللَّه- عليه و آله و نشانه وصى بعد از اوست، عرضكردم: قربانت: اين چگونه نشانه‏ايست براى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و وصى بعد از او؟ فرمود: در آن شبى

مجوس مرده است، و در وصيّت خود مقدارى از مالش را بفقراء اختصاص داده است، و وصى آن مرد آن مال را در نيشابور گرفته و در مصلحت فقراى مسلمين صرف كرده است. حكم

خواهى گرفت. عامر گفت: می‌خواهم که در ازاى مسلمان شدن مرا پس از خودت خلیفه و وصى خود گردانى. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این کار در دست من نیست بلکه

(و ‌لا‌ تجتمع‌ ‌هذه‌ الخصال‌ كلها ‌من‌ اجناد العقل‌ الّا ‌في‌ نبي‌ّ ‌او‌ وصي‌ نبي‌ ‌او‌ مؤمن‌ امتحن‌ اللّه‌ قلبه‌ للايمان‌ الحديث‌) خلاصه‌ ‌از‌ آدم‌ احمق‌

ابي‌ طالب‌ و فاطمه‌ بنت‌ ‌است‌ ‌هر‌ دو ‌بر‌ دين‌ ابراهيم‌ بودند و آخرين‌ وصي‌ ابراهيم‌ ‌بود‌ چنان‌ ‌که‌ آباء و اجداد ‌اينکه‌ خاندان‌ تمام‌ ‌بر‌ دين‌ حق‌

صبر كن، ما چيزى خواستيم و خداى عز و جل چيز ديگرى خواست (ما خواستيم اسماعيل وصى ما باشد و خدا خواست موسى بن جعفر عليه السّلام باشد) پس ما تسليم امر خداى عز

عليه السّلام ميفرمود: چه خوب مسجديست مسجد كوفه، در آنجا هزار پيغمبر و هزار وصى نماز خوانده‏اند، و از آنجا تنّور (در زمان نوح ابتداى طوفان) فوران كرد و در

گوشه‏ئى نشسته بود، جوانى يهودى، خوش صورت زيبا، نيكو لباس كه از اولاد هارون (وصى موسى) بود، وارد شد و بالاى سر عمر ايستاد و گفت: يا امير المؤمنين! توئى دانشمندترين

آدم‌ ‌بود‌ لذا ‌اينکه‌ دو ‌را‌ اولوا العزم‌ گفتند ‌پس‌ حضرت‌ ابراهيم‌ دو وصي‌ّ داشت‌ يكي‌ اسماعيل‌ و اوصياء ‌پس‌ ‌از‌ اسماعيل‌ ‌تا‌ زمان‌ بعثت‌ حضرت‌ خاتم‌

function. آيات ۱۳ - ۱۶ سوره شورى نکاتی که از آيه: «شَرَعَ لَكُم مِن الدّينِ مَا وَصّى بِهِ نُوحاً...» استفاده مى شود مقصود از اقامه دين و تفرقه نكردن در آن چیست؟

شخصى كه وفات يافته، و مردى را وصىّ خود ساخته، در حالى كه پسرى خردسال بجاى نهاده، پس آن پسر بحدّ رشد و سنّ بلوغ رسيده، و نزد وصى رفته و گفته است: مال مرا بمن

قسمت شود، امام فرمود: باكى به آن نيست، زيرا كه پدر او در زمان حياتش به آن وصى در اين باره اجازه داده است.

كامل شود و مدتش تمام گردد، جز اينكه براى او وصى و جانشينى مقرر كردم. و من ترا بر پيغمبران برترى دادم و وصى ترا بر اوصياء ديگر، و ترا بدو شير زاده و دو

داد. خرج و پخش کرد. «إتَّقَی»: از خدا ترسید. تقوا و پرهیزگاری پیشه کرد. وَ وَصَّى‌ بِهَا إِبْرَاهِيمُ‌ بَنِيهِ‌... (۰) «شیخ طوسى» گویند: چنین روایت کنند که

بلکه جان خود را در طبق اخلاص می‌گذارد و از این ایثارگری لذّت می‌برد. وَ وَصَّى‌ بِهَا إِبْرَاهِيمُ‌ بَنِيهِ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function

موقع‌ بوده‌ و لكن‌ احتمال‌ قوي‌ مي‌رود ‌که‌ ‌بعد‌ ‌از‌ وفات‌ يوشع‌ ‌إبن‌ نون‌ وصّي‌ حضرت‌ موسي‌ بوده‌ ‌تا‌ زمان‌ طالوت‌ ‌که‌ ‌بر‌ حسب‌ امر نبي‌ ‌آن‌ زمان‌ ‌با‌

آنها را به عنوان وصى و گواه بر ميراث خود انتخاب كرد. سپس اضافه ميكند: اگر در مسافرتى باشيد و مصيبت مرگ براى شما فرا رسد (و از مسلمانان وصى و شاهدى پيدا نكنيد)

عبّاس روايت كرده است، كه گفت. پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: همانا على وصى و خليفه منست، و همسرش فاطمه سرور زنان جهانيان دختر من، و حسن و حسين دو سرور

شده كه وقتى جويريه اين ماجرا را مشاهده كرد گفت: سوگند به پروردگار كعبه [تو] وصى و جانشين پيغمبر هستى.

آيه نقل نموده كه او آنچنان خدائى است كه امر كرد پيغمبر خود را بولايت براى وصىّ او و ولايت دين حق است براى آنكه غالب كند آنرا بر تمام اديان در وقت قيام قائم

اينها ‌را‌ اضلال‌ كنند و ‌از‌ دور پيغمبر دور كنند و ‌به‌ جهاد نروند و ‌با‌ وصي‌ّ پيغمبر امير المؤمنين‌ موافقت‌ نكنند و القاء شبهات‌ ‌در‌ اذهان‌ ‌آنها‌ مي‌كردند

كان ذا قربى » يعنى ما از شهادتى كه نسبت به گفته هاى وصى مى دهيم سود مادى را نمى خواهيم اگر چه وصى ، خويشاوند ما باشد. و بدست آوردن سود مادى بوسيله شهادت

و برادرى برقرار سازد و اين كار را هم كرد، و از پروردگارم خواستم كه تو را وصى من گرداند و اين كار را نيز انجام داد، پس دو نفر از قريش گفتند: بخدا يك صاع

صلاحشان در مرتبه اى بالاتر از صلاح خود او است ، پس منظورش همان جناب است . «و وصى بها ابراهيم بنيه » الخ ، يعنى ابراهيم فرزندان خود را به (ملت و كيش ) سفارش

بمعصيت بزرگتر مبتلا ميكند تا بتدريج كار بنده را بجائى ميرساند كه منكر ولايت وصى و نبوت نبى ميشود و از آنجا تجاوز مينمايد و منكر توحيد ميشود و ملحد ميگردد

حسن و حسين عليهم السلامند پس نصارى پرسيدند اينها كيانند گفتند اين پسر عم و وصى و داماد او على ابن ابى طالب و اين دختر او فاطمه و اينان دو پسران او حسن و

و لوحي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌بود‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ قبريست‌ ‌که‌ نوح‌ نجي‌ اللّه‌ ‌براي‌ وصي‌ خاتم‌ انبياء حفر كرده‌ و ‌پس‌ ‌از‌ نوح‌ باز جمعيت‌ زيادي‌ بوجود آمدند و ‌در‌

آيه نقل نموده كه او آنچنان خدائى است كه امر كرد پيغمبر خود را بولايت براى وصىّ او و ولايت دين حق است براى آنكه غالب كند آنرا بر تمام اديان در وقت قيام قائم

مي‌فرمايد شفاعت‌ كبري‌ خاص‌ ‌او‌ و اهل‌ بيتش‌، اختيار بهشت‌ و جهنم‌ بدست‌ ‌او‌ و وصي‌ ‌او‌ ‌است‌ ‌که‌ قسيم‌ الجنة و النار ‌است‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌ علوم‌ و اخلاق‌

نبى انا اكرمهم على الله و لا فخر، و خلق الله عز و جل ماة الف وصى و اربعة و عشرين الف وصى ، فعلى اكرمهم على الله و افضلهم : (( خداوند ۱۲۴ هزار پيامبر آفريد

بآن‌ هستند و لكن‌ نظر ‌به‌ اينكه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ اخبار مذكوره‌ قضيّه‌ وصي‌ّ حضرت‌ سليمان‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌که‌ تخت‌ بلقيس‌ ‌را‌ طرفة العين‌ حاضر كرد

متواري‌ كردند و اموال‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بردند يكي‌ ‌بعد‌ ‌از‌ يوشع‌ ‌إبن‌ نون‌ وصي‌ّ حضرت‌ موسي‌ ‌تا‌ زمان‌ يوشيا ‌که‌ پادشاه‌ مؤمن‌ ‌آنها‌ ‌بود‌ ‌که‌ سلاطين‌

عليه السلام، يوشع بن نون را وصىّ خود گردانيد و يوشع بن نون، فرزندان هارون را وصىّ خود نمود، و فرزندان خويش و فرزندان موسى را وصى نفرمود. به درستى كه خداى

مقربين ملأ اعلى كه به استقبال روح آن حضرت و غير او و از اوصيا مى‏آيند، كه وصى را بالكليّه متوجّه عالم بالا مى‏نمايند، كه به هيچ وجه، متلفت دنيا و امور آن

بود، خدا واجب كرده است براى آنها از نظر اين كه وصى على هستند آنچه را واجب كرده بود براى على از نظر اين كه وصى رسول خدا (ص) بود و بر يك ديگر برترى ندارند جز

اللَّه عليه و آله كه سيّد و سرور من بود از دنيا رفته است. گفت: پس تو جانشين يا وصىّ پيغمبرى؟ فرمود: آرى، سپس آن حضرت باو فرمود: بنشين، از چه رو اينها را پرسيدى؟

رضا (عليه السّلام ) فرمود: بگو ببينم از پيغمبر و وصى كداميك از ديگرى افضلند، مرد عرض كرد پيغمبر افضل از وصى است ، فرمود: حال بگو ببينم مشرك افضل است و يا

گشوده شده و على در جاى خودش قرار دارد و بمن نگاه ميكند پس خدا فرمود من على را وصى و وزير و جانشين تو قرار دادم باو اعلام كن و بگو كه كلام تو را ميشنود و من

پذيرفته‌ايد؟ در جواب فرمود: يوسف كه پيامبر بود در دستگاه مشرك رفت، من كه وصىّ پيامبرم، در دستگاه شخصى كه اظهار مسلمانى مى‌كند رفته‌ام بگذريم كه پذيرفتن

فرمود: یا على تو را براى خودم ذخیره کرده ام و برادر خود قرار داده ام زیرا تو وصى من و جانشین من بعد از من خواهى بود و تو در نزد من به منزله هارون نزد موسى

نزديكست، من امام همگى مردم، و وصىّ بهترين خلق خدايم، و همسر سرور زنان امّت، و پدر عترت طاهره و ائمه هدايت‏كننده‏ام، من برادر و وصىّ و ولىّ و وزير و يار و برگزيده

پيامبر صاحب شريعت و كتاب است چنانكه خداوند فرموده : «شرع لكم من الدين ما وصى به نوحا و الذى اوحينا اليك و ما وصينا به ابراهيم و موسى و عيسى » و نيز فرمود:

اله الّا اللّه وحده لا شريك له و اشهد أنّ محمّدا عبده و رسوله و اشهد انّك وصىّ رسول اللّه و احقّ النّاس بالامر من بعده. جلد 10 - صفحه 126 خلاصه شعيب چون

قضاوت فقط كار پيشواى عالم بحكم و عادل در ميان مسلمين است مانند پيغمبرى، يا وصيّ آن پيغمبر

راهبة اللَّه نهادند، و او اوّلين فرد از آدميان در روى اين زمين بود كه او را وصىّ قرار دادند، آنگاه يافت پس از شيث بدنيا آمد، و چون اين دو به حدّ بلوغ رسيدند،

امر فرمود كه تو را وصىّ خود گردانم، و كتاب‏ها و سلاحى را كه نزد من است به تو تسليم نمايم؛ چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا وصىّ خود گردانيد، و كتاب‏ها

يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» پس بودى تو مبلّغ از خداى تعالى و از رسول او، و تو وصىّ من هستى و تو نسبت به من به منزله هارون هستى نسبت بموسى، الّا آنكه بعد از

كند. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۳۵ شرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِى أَوْحَيْنَا إِلَيْك وَ مَا وَصّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ

مى‏جنگى، فرمود: آن كسى است كه از او پيمان گرفتم به دوستى و پيروى از تو و از وصىّ تو و از ذريّه تو و نژاد تو. و از آن حضرت روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمود:

إِلاَّ لِشَرِيكٍ غَيْرِ مُقَاسِمٍ قَالَ وَ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَصِيُّ اَلْيَتِيمِ بِمَنْزِلَةِ أَبِيهِ يَأْخُذُ لَهُ اَلشُّفْعَةَ إِذَا كَانَ

اَللَّهِ ع‏ أَوْصِنِي فَقَالَ أَعِدَّ جَهَازَكَ وَ قَدِّمْ زَادَكَ وَ كُنْ وَصِيَّ نَفْسِكَ وَ لاَ تَقُلْ لِغَيْرِكَ يَبْعَثُ إِلَيْكَ بِمَا يُصْلِحُكَ‏

سَأَلْتُ‏ اَلرِّضَا ع‏ عَنْ وَصِيِّ أَيْتَامٍ يُدْرِكُ أَيْتَامُهُ فَيَعْرِضُ عَلَيْهِمْ أَنْ يَأْخُذُوا اَلَّذِي لَهُمْ فَيَأْبَوْنَ عَلَيْهِ كَيْفَ يَصْنَعُ

لاَ تَكْرَهْ فَمَا مِنْ مَسْجِدٍ بُنِيَ إِلاَّ عَلَى قَبْرِ نَبِيٍّ أَوْ وَصِيِّ نَبِيٍّ قُتِلَ فَأَصَابَ تِلْكَ اَلْبُقْعَةَ رَشَّةٌ مِنْ دَمِهِ فَأَحَبَّ

سگهاى حوأب واقع خواهيد شد و اين هنگاميست كه رهسپار نبرد با على بن أبى طالب وصىّ من خواهيد بود. در اين هنگام هفتاد مرد از همراهان او شهادت دادند كه اينجا

كه وفات يافته، و كنيزكى از خود بجاى نهاده است كه ثلث آن را آزاد كرده، ولى وصىّ ميّت پيش از آنكه چيزى از ميراث تقسيم شود، با او ازدواج كرده. امام در اين

سلّم» فرمود: اولين كسى كه در روى زمين وصىّ پيغمبر شد، «هبة اللّه»، فرزند آدم بود، و هيچ يك از انبياء گذشته، بدون وصى نبوده اند. و عدد انبياء صد و بيست هزار

چنانچه چراغ را در شيشه گذارند «كه آن شيشه گوئى ستاره درخشانى است» پس فضيلت وصى را بدين وسيله بآنها اعلام كرد «كه از درخت پر بركتى افروخته شود» و اصل اين

آنكه علم عالم نزد او به منزله قطره‌اى است نسبت به دريا، وارث برد علم او را وصىّ او و پسر عمّ او؛ و غايب شد. ما دانستيم ملكى بود كه خدا او را براى آگاهى ما

اَلذَّنْبِ مَا قَدْ عَلِمْتَهُ وَ إِنِّي تَخَوَّفْتُ مِنْ ذَلِكَ فَجِئْتُ إِلَى وَصِيِّ رَسُولِكَ وَ اِبْنِ عَمِّ نَبِيِّكَ فَسَأَلْتُهُ أَنْ يُطَهِّرَنِي فَخَيَّرَنِي

و تعالى از فرشتگان، جبرئيل گفت: اى محمد هر كه در نزد خود دارى بيرون كن جز وصىّ خود و اين وصيتنامه را از ما تحويل بگير و گواه و ضامنى براى اين كه ما آن را

پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) اسلام او را پذيرفت ، و او را «وزير» و «وصى » خود خطاب كرد، و در كلمات پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) كرارا از

من امر كردم و اطاعت نشدم، پس تو جزع مكن، چون امر كنى و اطاعت نشوى در باب وصىّ خود». __________________________________________________ (۵). طه، ۱۱۶.

است: الف- اولى‏ و احق باشد نسبت به امام سابق بر خود. ب- سلاح نزد او باشد. ج- وصىّ معروفِ امام سابق باشد به طورى كه وقتى تو وارد شهر مدينه شدى از عموم مردم

بقره آيه ۱۳۱ و ۱۳۲ مى خوانيم : اذ قال له ربه اسلم قال اسلمت لرب العالمين و وصى بها ابراهيم بنيه و يعقوب يا بنى ان الله اصطفى لكم الدين فلا تموتن الا و انتم

خواهم تو را رئيس مردم كنم ، تا در امر دين امر و نهى كنى ، و يا مى خواهم تو را وصى يا خليفه در زمين كنم ، تا در ميان مردم در مرافعاتشان بحكم خدا حكم كنى ؟).

فرزندان خود را در بازپسين لحظات عمر به اين آئين پاك توحيدى وصيت كردند» (و وصى بها ابراهيم بنيه و يعقوب ). هر كدام به فرزندان خود گفتند: «فرزندان من ! خداوند

«عليه السلام» وحى فرستاد كه: آن دو رسول را به سوى آن شهر روانه كند، و سپس وصى خودش، شمعون را براى خلاصى آن دو روانه كرد. و نيز آمده كه: آن مُرده اى كه خداوند

موسى و عيسى بن مريم و اخذنا منهم ميثاقا غليظا(( و آيه ((شرع لكم من الدين ما وصى به نوحا، و الذى اوحينا اليك و ما وصينا به ابراهيم و موسى و عيسى (( كه راجع

اَلْعَالَمِينَ ثُمَّ تَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ وَ وَصِيِّ رَسُولِ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ ثُمَّ تُسَمِّي‏ اَلْأَئِمَّةَ حَتَّى تَنْتَهِيَ

پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) و «مصباح » نور علم ، و «زجاجة » وصى او على (عليه السلام ) و «شجره مباركه » به ابراهيم خليل كه ريشه اين خاندان

روايات اهل بيت (عليه السلام ) نقل شده كه منظور از جمله «الا من رحم الله » وصى پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) امير مؤ منان (عليه السلام ) و پيروان

استوار كه ملت ابراهيم و معتدل است ). و نيز فرموده : «شرع لكم من الدين ما وصى به نوحا، و الذى اوحينا اليك ، و ما وصينا به ابراهيم ، و موسى ، و عيسى »، (براى

من و تو برادرى بر قرار سازد و اين درخواست قبول شد و نيز خواسته ام كه تو را وصى من كند اين درخواست نيز اجابت گرديد، هنگامى كه اين سخن به گوش بعضى از مخالفان

مَعَهُمْ أَحَدٌ إِلاَّ اِبْنُ عُمَرَ وَ لَيْسَ لَهُ مِنَ اَلْأَمْرِ شَيْ‏ءٌ وَ وَصَّى مَنْ بِحَضْرَتِهِ مِنَ‏ اَلْمُهَاجِرِينَ‏ وَ اَلْأَنْصَارِ إِنْ مَضَتْ ثَلاَثَةُ

و اجتماعى را يك آيه ديگر از آيات قرآن متضمن آن است : «شرع لكم من الدين ما وصى به نوحا و الذى اوحينا اليك و ما وصينا به ابراهيم و موسى و عيسى ان اقيموا الدين

قُرآناً عَرَبِيّاً...»، و جايى ديگر مى فرمايد: «شَرَعَ لَكُم مِنَ الدِّينِ مَا وَصّى بِهِ نُوحاً...». و نيز مى فرمايد: «اللّهُ الّذِى أنزَلَ الكِتَابَ بِالحَقِّ

شما» و اين، بدان جهت بود كه كلام سابقش، يعنى «شَرَعَ لَكُم مِنَ الدّينِ مَا وَصّى بِهِ نُوحاً...»، و نيز جملۀ «اللّهُ يَجتَبِى إلَيهِ مَن يَشَاءُ وَ يَهدِى

بپرستند و چيزى را با او شريك نسازند، و فرمود: «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ‏ ______