روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

كتب محمد بن الحسن الصفار رضي الله عنه الي ابي محمد الحسن بن علي ع :

رَجُلٌ كَانَ وَصِيَّ رَجُلٍ فَمَاتَ وَ أَوْصَى إِلَى رَجُلٍ آخَرَ هَلْ يَلْزَمُ اَلْوَصِيَّ وَصِيَّةُ اَلرَّجُلِ اَلَّذِي كَانَ هَذَا وَصِيَّهُ فَكَتَبَ ع يَلْزَمُهُ بِحَقِّهِ إِنْ كَانَ لَهُ قِبَلَهُ حَقٌّ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۲

محمّد بن حسن صفّار- رضى اللَّه عنه- به امام ابو محمّد حسن بن على عسكرى عليهما السّلام نوشت: مردى وصىّ مردى بود و در گذشت، و بمردى ديگر وصيّت كرده بود، در اين صورت آيا تكاليف وصايت كسى كه اين مرد وصى او بوده متوجّه او مى‏شود؟ امام عليه السّلام در پاسخ نوشت: در صورتى كه موصى حقوق واجبى بر ذمّه داشته، و أداء آن را به او وصيّت كرده، و او آنها را اخراج ننموده لازم است كه براى اخراج آنها وصيّت كند. إن شاء اللَّه.