نتایج جستجو

اسم موصول و اكثر در اولواالعقل بكار مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

هم پوستهاى اولى و هم غيرآنهاست. گفت: به من توضيح بده تا بفهم. امام فرمود اگر كسى خشتى را خرد كند و آن را گل كرده بارديگر خشت زند آيا خشت اولى و درعين حال

دانش و علم در وجودش استقرار يافته و ريشه دوانده راسخ در علم است ولى مصداق اولى و حقيقى آن رسول خدا و ائمه اطهار عليهم السلام است در تفسير برهان بيشتر از

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اول ل ذکر اله ما يا الله الذين ف وله اولى من کم وقى نا انن على هم ب ا ايى ربب لعل نفق الا ه امن لا ى کتب فى عبد کون

كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به معنى تعليل است و ان مصدريه

صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و

گوش مى‏دهند؟ آنگاه به هر وسيله سبب گفته‏اند. صحاح و قاموس و اقرب نيز معناى اولى آن را ريسمان و معنى دوّمى را وسيله گفته‏اند. ابن اثير گويد: سبب ريسمانى كه

کلمه «نشأه» در اصل به معناى ایجاد و تربیت چیزى است، و گاه از دنیا به «نشأه اولى» و از قیامت به «نشأه آخرت» تعبیر مى شود. نش‌ء (۲۸ بار) ال وَ اللّه لا الْأُخْرَى

نسبت به دیگران بسیار فخر فروشى مى کند، تفاوت «مختال» و «فخور» در این است که: اولى، اشاره به تخیلات کبرآلود ذهنى است، و دومى، به اعمال کبر آمیز خارجى. فخر (۶

شود (نگه داشتن و حبس کردن) و گاه به معناى لازم (توقف کردن و ایستادن)، مصدر اولى «وقف» است و مصدر دومى «وقوف». هم‌ (۳۸۹۶ بار) وقف‌ (۴ بار) حبس شدن و حبس كردن

به معناى عطش، و همچنین هوایى است که بین آسمان و زمین قرار دارد. فعلى که از اولى مشتق مى شود، به معناى آشکار شدن و درخشیدن است. لوح‌ (۶ بار) ال وَ أَخَذ فِي

معناى میوه اى که آمادّه چیدن است، نیز آمده. یا جمع «قَطف» (بر وزن حذف) است که اولى معناى وصفى دارد، و دومى معناى مصدرى، و به معناى میوه هاى چیده شده، یا چیدن

برگزیدگان الهى، از ترک اولى (فجعله من الصلحین) برداشت یاد شده، از آن جا است که خداوند یونس(ع) را - پس از توبه و پشیمانى او از ترک اولى - به مقام صالحان رساند

به معناى عطش، و همچنین هوایى است که بین آسمان و زمین قرار دارد. فعلى که از اولى مشتق مى شود، به معناى آشکار شدن و درخشیدن است. لوح‌ (۶ بار) لوح در اصل به

بايد ديد وحى اولى و انساء ثانوى چه حكمت داشته است. «نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهااَوْمِثْلِها» صريح است در اينكه آيه و حكم بعدى پرمصلحت‏تر از حكم اولى و يا مثل آن

آنرا ميان مردم منتشر مى‏كنند و اگر آنرا به رسول خدا و به اولى الامر ارجاع مى‏كردند رسول و اولى الامر كه استنباط مى‏كنند آن را مى‏دانستند. يعنى بايد در اينگونه

و شكسته شد بادها آنرا پراكنده مى‏كند. ذرو و ذرى هر دو به يك معنى است فعل اولى از نصر ينصر و دومى از ضرب يضرب آمده است «اقرب» [ذاريات:1-6]. ذاريات با واو

ترک اولى، همچون یونس(ع) (و لاتکن کصاحب الحوت ... لنبذ بالعراء و هو مذموم) این که خداوند به پیامبر(ص) هشدار داد که مانند یونس مباش; اشاره به ترک اولى و مجازات

بايد ديد وحى اولى و انساء ثانوى چه حكمت داشته است. «نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهااَوْمِثْلِها» صريح است در اينكه آيه و حكم بعدى پرمصلحت‏تر از حكم اولى و يا مثل آن

را بگوید که انجام نخواهد داد، و بین این که، کارى که مى گوید را انجام ندهد، اولى دلیل بر نفاق است و دومى دلیل بر ضعف اراده». ل‌ (۳۸۴۲ بار) مقت‌ (۶ بار) بغض

است اولى با منفخ آهنگرى، دومى با دهان. * [حجر:29]. اين تعبير در سوره [سجده:9]. و سوره [ص:72]. نيز آمده است مراد از آن دميدن روح در وجود انسان اولى است

بلى در افعال اين ماده آمده [يونس:44]. [كهف:49]. بعضى جاها نسبت ظلم به غير اولى العقل داده شد مثل [هود:102]. اين تعبير در سوره انبياء آيه 11 و حج آيه 45

بعد محروم شدن از زندگى در جنّت است كه اخراج گرديد. گفته‏اند: اين عصيان ترك اولى است نه معصيت عادى زيرا انبیاء معصوم‏اند و گناه نمى‏كنند. و امر «لاتَقْرَبا

بعد محروم شدن از زندگى در جنّت است كه اخراج گرديد. گفته‏اند: اين عصيان ترك اولى است نه معصيت عادى زيرا انبیاء معصوم‏اند و گناه نمى‏كنند. و امر «لاتَقْرَبا

را به نكاح خويش در آورد مگرآن كه زن با مرد او را طلاق دهد در اين صورت مرد اولى مى‏تواند او را تزويج نمايد. معنى آيه: طلاق دو دفعه است پس از آل‏ن رجوع است

باشد)برخواهيد گشت؟! هركه به حالت اولى (وكفر) بازگردد ابداً به خدا ضررى نخواهد رساند. [انعام:71]. همچنين است [انفال:48]. يعنى به راه اولى برگشت و فراركرد. ولى در

علو (۷۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) علو (بر وزن قفل) بلندى. علاء: برترى و رفعت شأن. اولى از نصر ينصر آيد مثل «عَلَاالشَّىْ‏ءُ وَالنَّهارُ يَعْلُوا عُلُوّاً:اِرْتَفَعَ»

(۱ بار) کلو (۲ بار) كَلا و كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]

به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت اولى عاجز بوده‏ايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از خلقت جديد در

به بدن عارض مى‏شود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت اولى عاجز بوده‏ايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از خلقت جديد در

شده در حال بارگیری... كَلا و كِلْتا دو اسم اند در لفظ مفرد و در معنى تثنيه اولى تأكيد مذكر و دومى تأكيد مؤنث باشد و دائم‏الاضافه‏اند. [كهف:33]. [اسراء:23]

عَدل (بفتح اول) آنست كه اولى مثل شى‏ء است از جنس آن و دومى بدل آن است هر چند از غير جنس باشد چنانكه فرموده [مائده:95]. راغب گويد: اولى در محسوس بحاسّه است

خالص شده مانند خالص شدن مغز از قشر بوسيله الك كردن در قاموس و اقرب معناى اولى نخل را تصفيه گفته است ايضا قاموس نخل و نَخيل را جمع نَخْلَة مى‏داند، در پايان

كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به معنى تعليل است و ان مصدريه

نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت

انجام دهد تيرها را به هم مى‏زد اگر اولى مى‏آمد آن كار را مى‏كرد و اگر سوّمى مى‏آمد دوباره آنها را به هم مى‏زد تا اوّلى يا دوّمى بيايد (حاشيه سيره ابن هشام

اسم موصول و اكثر در اولواالعقل بكار مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان

رئى دخل نا شدد جند ذکر وقد شىء التى نمل طلع کلا لو هيج غرم زرع غفر ها هم اولى من نحن خلد ام ايى لبب شعر يا

صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و

گويد كه پس از بريدن دوباره عود مى‏كنند و مى‏روند. قاموس و اقرب نيز معناى اولى آن را رجوع مطلق گفته‏اند. اعاده: برگرداندن. [طه:55]. از زمين خلقتان كرديم،

خالص شده مانند خالص شدن مغز از قشر بوسيله الك كردن در قاموس و اقرب معناى اولى نخل را تصفيه گفته است ايضا قاموس نخل و نَخيل را جمع نَخْلَة مى‏داند، در پايان

كَريمٍ» بجاى «لاظَليلٍ» است، علت سه شعبه بودن دخان معلوم نيست به نظر مى‏آيد كه اولى معلول عدم توحيد، دومى معلول عدم عمل و سومى معلول عدم ايمان به آخرت باشد.

نفاق عادت كرده‏اند. * [نمل:44]. مُمَرَّد به معنى صاف شده است و آن به معناى اولى مناسب است كه صاف شده عارى از خلل و فرج است و آيه روشن مى‏كند كه سليمان قصر

الرَّسُولِ‌ ... 5- اولى الامر بايد از ميان خودِ مؤمنين باشد. «أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ» 6- مسلمانان بايد داراى حكومت و تشكيلات و رهبرى باشند. اولى الامر صاحب

بار) هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]

الْحَوائِجِ» يعنى او در حاجتهاى كوچك براى من تلاش مى‏كند. قاموس نيز معنى اولى آن را مثل اقرب گفته است. [حج:5]. طفل در واحد و جمع به كار مى‏رود كه‏آن اسم

آن را در آيه عظيم، قبيح و غيره گفته‏اند ولى آنچه ما اختيار كرديم با معناى اولى مناسب است. لا عَلَى وَيْلَکُم اللّه مُوسَى کَذِبا لَهُم فَيُسْحِتَکُم قَال

بلكه به علت بردن مروّت و مردانگى است. طبرسى ره در علت تسميه سه قول نقل كرده اولى قول زجّاج است كه حرام سبب استيصال زجّاج است كه حرام سبب استيصال و هلاكت است

بار) هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]

«عليه السلام» و يكى در داستان فرعون [قصص:38]. ناگفته نماند: چون در خلقت انسان اولى «مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّار» «مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَاٍ» آمده اگر انسان از

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

آمده:«لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّتةَ» و نيز آمده «وَبَحْرٌ عَميقٌ فَلاتِلِلجُوهُ» حكمت 287. اولى دخول معمولى و دومى بطور جاباز كردن است. [اعراف:40]. داخل بهشت نمى‏شوند تا

جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]

ذا ميان من و الذى واقع شده نحو [بقره:255]، [حديد:11] ظاهراً «ذا» در معناى اولى خود است طبرسى در ذيل آيه دوم از فّراء نقل كرده : ذا صله من است و گفته‏اند

[كهف:29]. * [فرقان:54]. صِهر به كسر (ص) قرابت ازدواجى است. در قاموس و اقرب معناى اولى آن را قرابت گفته. در مجمع فرموده: نسب راجع به ولادت نزديك است، صهر خلطه‏اى

[كهف:29]. * [فرقان:54]. صِهر به كسر (ص) قرابت ازدواجى است. در قاموس و اقرب معناى اولى آن را قرابت گفته. در مجمع فرموده: نسب راجع به ولادت نزديك است، صهر خلطه‏اى

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

نيستيم. همين طور است آيه [انبياء:5]. كه در «شعر» مشروحاً گذشت. بايد دانست معنى اولى كه اختلاط باشد در ضغث ملحوظ است لذا اقرب آن را دسته علف كه تر و خشك به هم

آمده:«لِيُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّتةَ» و نيز آمده «وَبَحْرٌ عَميقٌ فَلاتِلِلجُوهُ» حكمت 287. اولى دخول معمولى و دومى بطور جاباز كردن است. [اعراف:40]. داخل بهشت نمى‏شوند تا

قوم مردان و زنان اراده شده‏اند و حقيقت آن براى مردان است ولى قاموس معناى اولى آن را «اَلْجَماعَةُ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ مَعاً» گفته است. اقرب الموارد

آب، آتش (کبریت)، ظروف و مانند اینها. معن‌ (۱ بار) [ماعون:7-6]. بنابر معناى اولى ظاهراً ماعون آنست كه پيوسته در گردش و جريان است چنانكه آن را تبر، ديك، دستاس

صحبت خواهيم كرد و هر يك را بررسى خواهيم نمود. بزرگان و ارباب تفسير از سه آيه اولى استفاده كرده‏اند که گناهان منقسم به صغائر و كبائراند و استناد به «كبائر»

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ» بيان تفصيلى آن اجمال است. ولى به نظر نگارنده معناى اولى بهتر است و تفريع «فَاِمْساكٌ بِمَعْروفٍ» است يعنى پس از دو طلاق يا رجوع مى‏كند

كرد. وَثاقَةً به معنى محكم وثابت شدن است «وَثُقَ وَثاقِةً: قوى وثبت» فعل اولى از باب حَسِبَ يَحْسِبُ و فعل دومى از باب كَرُمَ يَكْرُمُ مى‏باشد. مُواثَقَه:

نخواهى رسيد [حديد:16]. زمان و مدت بر آنها طولانى شد و قلوبشان سخت گرديد. اولى در طول محسوس و دومى در طول معقول است. تطاول: به معنى اظهار طول يا اظهار قدرت

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

افزوده: «اَكْلَفَهُ غَيْرَهُ» يعنى ديگرى را به آن كار تشويق كرد. اين از معناى اولى چندان دور نيست زيرا تشويق براى تن در دادن به كار شاق است. در نهايه گويد:

بدست چپش داده شده نور نخواهد داشت و چون طرف راست نورانى است و طرف چپ بى نور، اولى مبارك و ديگرى شوم خوانده شده [واقعة:8-9]. در قاموس و اقرب شوم را يكى از معانى

زيانكاران به نقصان ثواب. تنبيه: بنابر مذهب حقّه اماميه، توبه آدم بر ترك اولى بوده، چه ترك اولى‌ جلد 4 صفحه 35 نسبت به انبيا مانند گناه، و توبه از آن براى عود ثواب

مى‏اسم تفضيل آن است [كهف:19]. * [كهف:81]، [مريم:13]. [مؤمنون:4]. در دو آيه اولى زكوة مصدر است به معنى پاكى و پاكيزگى و در آيه سوّم اگر لام «لِلزَّكوة» را

تاء) و مفتاح به معنى كليد و مفتح (بر وزن مقعد) به معنى خزانه و انبار است جمع اولى و دومى مفاتح و مفاتيح و جمع سومى فقط مفاتح آيد (اقرب). على هذا مفاتح در سه

پرهيز بخصوصى، خداشمارا از خويش مى‏ترساند و بازگشت بسوى اوست. در اين آيه حكم اولى آن است كه بايد از كفار بريدو به مومنان پيوست و نبايدآنها را دوست داشت ومحرم

ثبير روشن باد ثبير( ثبير كوهى است در كنار مكه و آبى است در ديار مزينه ظاهرا اولى مراد است) بعد گفت: اَلَّلهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِما سَئَلَكَ اَخىِ مُوسى

جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]

أَنْزَلْتُمُوه أَنْزَلْنَا أَنْشَأْتُم أَنْشَرَه أَهْدِيَک أَهْلِه أَوْتَادا أَوْحَى أَوْلَى أَي أَکْفَرَه أُجَاجا أُخْرَى أُقْسِم أُمّه أُوتِي إِذا إِلٰه إِنّه إِنّهَا

الله إلاّ بالحقّ...». احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱: احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱ اولى ۳; فلسفه احکام ۱، ۲، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱ ۵ امام حسین(ع): مظلومیت امام حسین(ع) ۲۱;

افزوده: «اَكْلَفَهُ غَيْرَهُ» يعنى ديگرى را به آن كار تشويق كرد. اين از معناى اولى چندان دور نيست زيرا تشويق براى تن در دادن به كار شاق است. در نهايه گويد:

تند رفتن و دويدن و كسب... و قاموس قصد، عمل، رفتن و دويدن معنى مى‏كند. معناى اولى همان تند رفتن است . در قرآن مجيد به معنى تند رفتن و دويدن و به معنى تلاش

آن را در آيه عظيم، قبيح و غيره گفته‏اند ولى آنچه ما اختيار كرديم با معناى اولى مناسب است. اللّه عَلَى وَ مِمّن کَذِبا أَظْلَم مَن فَمَن أَو إِن کَذّب لا

تدبير مراد است. مشحون سه بار در قرآن آمده است: شعراء:119 - يس:41 - صافات:140. اولى كشتى، سومى كشتى يونس است. ال الْفُلْک فِي وَ مِن لَهُم ثُم فَسَاهَم إِن فَکَان

ايجاد نمايد در عيون از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه مراد از اولى لك فأولى ثم اولى لك فأولى دورى از خير دنيا و دورى از خير آخرت است و قمّى ره نقل نموده

بلى در افعال اين ماده آمده [يونس:44]. [كهف:49]. بعضى جاها نسبت ظلم به غير اولى العقل داده شد مثل [هود:102]. اين تعبير در سوره انبياء آيه 11 و حج آيه 45

قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى بعض رحم سوء هو فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت نفق على نذر امن نصى بئس

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

مطلق زنجير باشد چنانكه در صحاح و اقرب آن را آن را وثاق گفته است. ولى معناى اولى درست‏تر است كه غلّ و صفد به يك نفر پيچيده مى‏شوند در نهج البلاغه خطبه 222

آينه دلالات و علاماتى است براى صاحبان عقول. تبصره: صاحبان عقول را تعبير به «اولى النهى» فرمود، زيرا صاحب عقل به سبب آن باز ايستد از قبايح؛ يا به جهت آنكه

نفاق عادت كرده‏اند. * [نمل:44]. مُمَرَّد به معنى صاف شده است و آن به معناى اولى مناسب است كه صاف شده عارى از خلل و فرج است و آيه روشن مى‏كند كه سليمان قصر

پرهيز بخصوصى، خداشمارا از خويش مى‏ترساند و بازگشت بسوى اوست. در اين آيه حكم اولى آن است كه بايد از كفار بريدو به مومنان پيوست و نبايدآنها را دوست داشت ومحرم

نشان مى‏دهد كه در يك سياق و در بيان حكم اند داعى نداريم كه بگوئيم: آيه دوم اولى را نسخ كرده است، اشتباه از آن جاست كه «يُطيقُونِهُ» را به معنى قدرت گرفته‏اند

بكار رفته: 1- برترى. 2- عطّيه و احسان و رحمت. و هر دو از مصاديق معناى اولى است. اما اولى ممكن است معنوى باشد مثل [اعراف:39]. شما را بر ما برترى و فضيلتى نبود

تاء) و مفتاح به معنى كليد و مفتح (بر وزن مقعد) به معنى خزانه و انبار است جمع اولى و دومى مفاتح و مفاتيح و جمع سومى فقط مفاتح آيد (اقرب). على هذا مفاتح در سه

دعوت خداوند از خردمندان (اولى الالباب) به رعایت تقوا (واتقون یا اولى الالباب) ۱۸ - خِردمندى، مقتضى تقواپیشگى است. (واتقون یا اولى الالباب) ۱۹ - اهمیّت و

است كه انكار كند ايجاد نشأه ديگر را كه قيامت باشد، و حال آنكه مى‌بيند نشأه اولى را كه دنيا باشد. نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْ لا تُصَدِّقُونَ (57) أَ فَرَأَيْتُمْ

لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ «24» پس از صدور ترك اولى از آدم: قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: خطاب فرمود خداى تعالى

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

معصيت باشد، تأويل شود به ترك اولى؛ چه نافرمانى در ترك اولى نيز مى‌باشد، زيرا شايسته مقام تقرب و جلالت شأن نيست خلاف اولى نمودن، و اين نسبت به انبياء به

مرا، أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ‌: باشم از زيانكاران در نقص ثواب كه از من ترك اولى سانح شده، و اين بر سبيل تخشع و استكانت است به درگاه الهى، اگرچه گناهى از

تحويل قبله را مى‏كشيده است. نمى‏شود گفت: رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» قبله اولى را دوست نمى‏داشت ولى ظاهرا روكردن به آسمان و انتظار تحويل قبله و رضايت از

قبل از اسلام است. از آيه [احزاب:33] به نظر مى‏آيد كه دو جاهليّت هست يكى اوّلى و ديگرى آخرى. الميزان آن را جاهليّت قبل از بعثت و به معنى جاهليّت گذشته گرفته

بطور حصر معين فرمايد: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌: اينست و جز اين نيست كه اولى به تصرف و حاكم در امور دينى و دنيوى شما و احق بر خلافت در مصالح خلقان و صاحب

شريفه به يكى از وجوه تفسير شود: 1- مراد از عصيان، ترك اولى و افضل است نه ترك واجب. و در استعمال ترك اولى را نيز عصيان شمرند، مثل آنكه متعارف است گويند: فلانى

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

«أَبصار» از مادّه «بصر» جمع «بصر» به معناى بینایى و چشم است. «أُولِى الأَبْصارِ»: تعبیر به «أُولِى الأَبْصارِ» (صاحبان چشم) اشاره به کسانى است که حوادث را به

به واسطه دلالت بر معانى خود. تكليم و تكلم هر دو به معنى سخن گفتن است و در اولى مفعول منظور است به خلاف دوم مثل [نساء:164]. خدا با موسى به طور مخصوصى سخن

فعل شده. نزد بعضى تمثيل اول براى مؤمنان و كافران، و دوم براى علماء است لكن اولى آنكه‌ جلد 11 - صفحه 29 كورى، تاريكى، حرارت و اموات ضرب المثل باشد براى مطلق

(ص ) را مربوط به ترك اولى نمودن آن حضرت دانسته است جواب به صاحب المنار و بيان اينكه عملرسول خدا (ص ) اولى و اصلح بوده است نه ترك اولى مفسده حضور منافقين

مِنْ أَبْصارِهِمْ» «1» اگر ادب در كلام لازم است، در رفتار و كردار، به طريق اولى لازم است. آهسته سخن گفتن، نشانه‌ى ادب، تواضع، وقار و آرامش انسان است. قرآن

عَلِمْتُمُ‌: و هر آينه بتحقيق دانستيد و آگاه شديد، النَّشْأَةَ الْأُولى‌: آفرينش اولى را كه آن انتقال نطفه است به علقه و علقه به مضغه و مضغه به عظام و لحوم و اعصاب

و حذّروا أليما و وعدوا جسيما، احذروا الذّنوب المورطة و العيوب المسخطة يا اولى الابصار و الأسماع ... اى بندگان خدا، كجايند آنانكه عمر داده شده بودند پس

ابوجهل را ملاقات نمود و فرمود خداوند به من امر نموده که به تو بگویم: «اولى لک فاولی ثمّ اولى لک فاولى» ابوجهل لباس خویش را از تن بدر آورد (یا از دست بینداخت)

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. يَستَعجِلُونَك‌َ بِالعَذاب‌ِ وَ

ميراث گرفتند و آيه شريفه دال است بر آنكه هر كه در نسب نزديكتر به ميت است، اولى به ارث مى‌باشد، خواه آنكه صاحب سهم باشد يا نه، و خواه كه عصبه باشد يا نه،

هُوَاللّهُ اَحَدْ، بى همتا معنى كنيم، در اين صورت، تمام سه آيه كه بعد از آيه اولى آمده است شرح اَحَد مى‏باشد. يعنى به همتا است زيرا كه مقصود همه است و زائيدن

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

منازل كافران است كه در دنيا داشتند، هر چند رفيع و منيع بوده. معنى اول اليق و اولى باشد به مقام. وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا: و نيكوتر است از حيث محل استراحت، يعنى

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

الْعَقْلِ» در اين دو جمله ظاهراً مراد از سبات خواب است و آن مغاير با معناى اوّلى نيست كه خواب قطع فعاليّت ظاهرى است ولى در آيه شريفه بايد راحتى و آرامش معنى

أبى جعفر(ع) فى قوله «أُولى الأیدى و الأبصار» یعنى أُولى القوّة فى العبادة و البصر فیها; از امام باقر(ع) درباره سخن خداوند «أُولى الأیدى و الأبصار» روایت

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

فروش مى‌كردند، غافل از آنكه چيزى كه حرام باشد بهاى آن نيز حرام مى‌باشد. و اولى حمل آنست بر عموم تا شامل جميع محرمات باشد. لَبِئْسَ ما كانُوا يَفْعَلُونَ‌:

السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «ان‌ّ اللّه‌ يقول‌ انا احق‌ ‌من‌ سئل‌ و اولي‌ ‌من‌ تضرّع‌ اليه‌ فقولوا عند افتتاح‌ ‌کل‌ امر صغير ‌او‌ عظيم‌ بِسم‌ِ اللّه‌ِ

انعام، آيه 90. تفسير اثنا عشرى، ج‌1، ص: 43 عليهم السلام. 6- دين اسلام. و اولى حمل بر عموم است. در معانى الاخبار از حضرت صادق عليه السلام، فرمود: صراط مستقيم

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. وَ قالُوا لَو لا أُنزِل‌َ عَلَيه‌ِ

اذا صار الامر الينا فنحن اولى بكم: قسم بخدا نمى‌ترسم بر شما مگر برزخ را، و اما وقتى گرديد امر به سوى ما (يعنى قيامت) پس ما اولى هستيم به شما و ولايت داريم

اَكْنافِ مَكَّةَ يُصْمَدُ على هذا بايد معنى اللّه الصمد را از قصد گرفت كه معناى اولى كلمه است و الف و لام آن ظاهراً براى عهد است. اللّه الصمد يعنى: خدا همان مصمود

اگر هر کسى بخواهد با من درباره پروردگار محاجّه کند و پرسشى نماید من برتر و اولى از مردم نسبت به پروردگار هستم و پاسخ او را خواهم گفت و نیز هر کسى با من درباره

الْحافِرَةِ» مثلى است درباره كسيكه به جاى اوّلى برگردانده شودو معنى آيه چنين مى‏شود: كفّار و منكرين بعث مى‏گويند: آيا به خلقت اوّلى باز خواهيم گشت؟!! اين آيه نظير

هاى کوتاهى داشت، و تختى براى جلسات رسمى و تشریفاتى، که پایه هاى بلند داشت; اوّلى را «کرسى» و دومى را «عرش» مى نامیدند. کرس‌ (۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) يى‌ (۴۰

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

را کنایه از انصار و یاران مهدى موعود قرار داده اند و نیز گوید: چنین تأویلى اولى و بهتر است زیرا فعل (نرى) به لفظ استقبال آمده یعنى موضوعى است که براى بعد

باطل و جهنم از لوازم و توابع كفر است چون گوينده چنانچه دو جمله اخيره را بر اولى عطف نموده مفردات آندو را هم عطف بما سبق‌ جلد 4 صفحه 384 كرده است و اين نكته

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. وَ يَستَعجِلُونَك‌َ بِالعَذاب‌ِ

كنار از شى‏ء اند مثل اينكه بگوئيم زيد در جلو من و يا در عقب من است مثال اوّلى از قرآن نحو [انفال:16] و آيه 25 يوسف كه گذشت. و مثال دوّم نحو [ق:40]. و بيشتر

يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلًا «10» وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلًا «11» إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

اگر اين حقيقت ثابت شود كه خداوند تمام بنى آدم را بصورت ذرات ريز از وجود آدم اولى بيرون آورد و از آنها توحيد گواهى خواست و آنها گواهى دادن، اين مطلب از ظاهر

مفردات گويد: ثوب در اصل رجوع شى‏ء است به حالت اوّلى و يا به حالتيكه ابتدا براى آن در نظر گرفته شده است مثال اوّلى «نحو ثاب فلان الى داره» (فلانى به خانه خود

قُلُوبِهِم فِي أَيْدِي قَذَف الْمُؤْمِنِين يَحْتَسِبُوا فَاعْتَبِرُوا لَم يَا أُولِي حَيْث الْأَبْصَار مِن در حال بارگیری...

أَيْدِي قُلُوبِهِم الْمُؤْمِنِين فِي قَذَف فَاعْتَبِرُوا يَا يَحْتَسِبُوا أُولِي الْأَبْصَار لَم حَيْث در حال بارگیری...

(۳۱ بار) ال يَسْتَوِي مِن خَبِيرا لا الْمُؤْمِنِين تَعْمَلُون غَيْر بِمَا أُولِي کَان الضّرَر اللّه وَ إِن الْمُجَاهِدُون فِي سَبِيل در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ضرر (۷۴ بار) ال وَ أُولِي غَيْر الْمُجَاهِدُون الْمُؤْمِنِين فِي مِن سَبِيل الْقَاعِدُون اللّه يَسْتَوِي بِأَمْوَالِهِم خَبِيرا لا أَنْفُسِهِم

این کلمه ردد (۵۹ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) إِلَى وَ لَو الرّسُول بِه أَذَاعُوا أُولِي الْخَوْف أَو الْأَمْر الْأَمْن مِنْهُم لَعَلِمَه مِن الّذِين أَمْر در حال

بار) وَ اذْکُر إِبْرَاهِيم أَوّاب إِنّه إِسْحَاق الْعَبْد يَعْقُوب نِعْم أُولِي صَابِرا وَجَدْنَاه الْأَيْدِي الْأَبْصَار در حال بارگیری...

(۳۸۹۶ بار) وَ بِخَالِصَة إِنّا الْأَبْصَار ذِکْرَى الدّار الْأَيْدِي إِنّهُم أُولِي عِنْدَنَا يَعْقُوب لَمِن الْمُصْطَفَيْن إِسْحَاق در حال بارگیری...

أَخْلَصْنَاهُم ذِکْرَى الدّار إِنّا الْأَبْصَار إِنّهُم الْأَيْدِي عِنْدَنَا لَمِن أُولِي الْمُصْطَفَيْن يَعْقُوب الْأَخْيَار در حال بارگیری...

کلمه زود (۲ بار) ال وَ خَيْر التّقْوَى فَإِن اتّقُون تَزَوّدُوا يَا اللّه أُولِي يَعْلَمْه الْأَلْبَاب لَيْس عَلَيْکُم مِن تَفْعَلُوا در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه وقى‌ (۲۵۸ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) وَ يَا أُولِي التّقْوَى لَيْس الْأَلْبَاب الزّاد عَلَيْکُم خَيْر فَإِن جُنَاح أَن تَزَوّدُوا تَبْتَغُوا

(۳۸۴۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) مِنْهُم وَ الّذِين إِلَى الْأَمْر يَسْتَنْبِطُونَه أُولِي لَو لا الرّسُول فَضْل اللّه رَدّوه عَلَيْکُم در حال بارگیری...

بَعَثْنَا جَاء عَلَيْکُم فَإِذَا کَبِيرا عِبَادا عُلُوّا لَنَا لَتَعْلُن أُولِي وَ بَأْس مَرّتَيْن شَدِيد فَجَاسُوا خِلاَل در حال بارگیری...

ال وَ خِلاَل کَان فَجَاسُوا وَعْدا شَدِيد مَفْعُولا بَأْس ثُم رَدَدْنَا أُولِي لَنَا لَکُم الْکَرّة عِبَادا عَلَيْکُم بَعَثْنَا در حال بارگیری...

رَبّکُم وَرَاء غَيْر مَا مُسَافِحِين فَإِذَا الْأَلْبَاب لَيْس لَکُم فَمَا أُولِي أَفَضْتُم اسْتَمْتَعْتُم أُحِل يَا عَرَفَات بِه وَ اتّقُون مِنْهُن اللّه

با اينان امر و وصيت نمائيم، مراد نهى از خوردن درخت است به نهى تنزيهى، يعنى اولى و شايسته بود كه بجا نياورد آن را. فَنَسِيَ‌: پس ترك نمود آدم نهى ما را و

در نهايت خضوع و خشوع پيوسته مشغولند به عبادت، پس فرزند آدم هر آينه به طريق اولى بايد كه شب و روز به عبادت اشتغال، و اظهار عبوديت را نسبت به معبود خود بنمايد

بلكه او بوظيفه خود كه دفاع از نفس مؤمن بوده قيام فرموده حتى ميتوان گفت ترك اولى هم از او صادر نشده بلى محتمل است كه در دفع تعرّض قبطى ضرب كافى بوده و قتل

بلكه او بوظيفه خود كه دفاع از نفس مؤمن بوده قيام فرموده حتى ميتوان گفت ترك اولى هم از او صادر نشده بلى محتمل است كه در دفع تعرّض قبطى ضرب كافى بوده و قتل

خواهيد شد در زمين و طغيان و سركشى بزرگى خواهيد نمود و چون موعد فساد مرتبه اولى رسيد مبعوث كنيم بر شما جلد 3 صفحه 343 بندگانى را از خودمان كه داراى شوكت

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. أَ وَ لَم‌ يَكفِهِم‌ أَنّا أَنزَلنا

خودتان را و نقول بصيغه متكلّم مع الغير نيز قرائت شده است و در آيه اولى بجاى آيات اولى آيه بصيغه مفرد نيز قرائت نموده‌اند. قُل‌ كَفي‌ بِاللّه‌ِ بَينِي‌ وَ

يَکُن حَمِيدا فَلْيَسْتَعْفِف لِلّه إِن فَاللّه السّمَاوَات الْأَقْرَبِين أَوْلَى الْأَرْض أَن يَکْبَرُوا بِهِمَا الْوَالِدَيْن فَلا بِدَارا فَلْيَأْکُل بِالْمَعْرُوف

الدّيَار فَجَاسُوا خَلَق شَدِيد السّمَاوَات بَأْس فِيه کَان وَعْدا بَيْع أُولِي مَفْعُولا لَنَا ثُم الْأَرْض يَوْم رَدَدْنَا عِبَادا يَأْتِي لَکُم عَلَيْکُم

بار) وَ ثُلاَث مَا رُبَاع مِن النّسَاء لِلّه أَجْنِحَة فُرَادَى تَقُومُوا أُولِي لَکُم ثُم أَن رُسُلا تَتَفَکّرُوا الْمَلاَئِکَة بِوَاحِدَة فِي طَاب يَزِيد

خِفْتُم فِي أَلاّ الْخَلْق تَعْدِلُوا النّسَاء يَشَاء أَجْنِحَة فَوَاحِدَة أَو أُولِي مِن إِن رُسُلا لَکُم اللّه عَلَى مَلَکَت طَاب الْمَلاَئِکَة کُل أَيْمَانُکُم

شامل این کلمه «أَیْدِى» جمع «ید» به معناى «دست» است. يدى‌ (۱۲۰ بار) ال وَ أُولِي الْأَبْصَار إِنّا يَعْقُوب أَخْلَصْنَاهُم بِخَالِصَة إِسْحَاق ذِکْرَى الدّار

خَيْر فَإِن اللّه الزّاد يَعْلَمْه التّقْوَى مِن تَفْعَلُوا اتّقُون يَا مَا أُولِي الْأَلْبَاب الْحَج در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) هما (۱۵۹ بار) وَ فَلا أَن إِن اللّه أَو أَوْلَى يَطّوّف رَأْفَة تَأْخُذْکُم فَاللّه لا مَن فِي تَتّبِعُوا عَلَيْه فَقِيرا

آیات شامل این کلمه قرب‌ (۹۶ بار) وَ لَو ذَا کَان اللّه لا أُولِي إِنّمَا مِن الّذِين بَعْد کَانُوا بِعَهْد تُنْذِر نَکْتُم بِه مَا أَوْفُوا شَهَادَة تَبَيّن

اين كلمه يك باربيشتر در قرآن مجيد نيست . شَدِيد خِلاَل الدّيَار بَأْس وَ أُولِي لَنَا کَان عِبَادا وَعْدا مَفْعُولا عَلَيْکُم ثُم رَدَدْنَا بَعَثْنَا أُولاَهُمَا

أَنْفَقْتُم بَدّلَه آخَر فَاللّه لَو ابْن الْمُؤْمِنِين بَعْد الْمَوْت إِلٰها أَوْلَى قُل السّبِيل أَحَدَکُم بِهِمَا لِلّه يُنْفِقُون شُهَدَاء حَضَر ذَا فَلا

الْخَوْف بِه أَو إِلَى لَو الْأَمْن رَدّوه مِن أَمْر جَاءَهُم الرّسُول إِذَا أُولِي در حال بارگیری...

أَجْنِحَة الْبَاقِيَات شِفَاء مَن الصّالِحَات الْإِنْسَان الْأَرْض شُرَکَاءَکُم أُولِي کُل يَزِيد خَيْر رُسُلا الْقُرْآن خَلاَئِف شَيْء الْمَلاَئِکَة در حال بارگیری

الّذِين نُورا بَأْس فَيُحْفِکُم کَمَا تَمْشُون أَيّهَا لَعِب تَوَلّيْتُم أُولِي بِه الدّنْيَا قَوْم أَيْدِيکُم يَا در حال بارگیری...

الْکِتَاب يَدْخُل فَتَنْقَلِبُوا عَمّا بَأْس يُحِب لَمّا تَتَوَلّوْا بَعْد أُولِي بَل خَاسِرِين بِغَافِل أَعْمَالِکُم شَيْئا إِيمَانِکُم قَوْم کَمَا أَسْلَمْنَا

جَهَنّم بَعْض مِنْه يَمِيز تُنْفِقُون حَتّى قُل عَلَيْه تَکْتُمُون فَيَرْکُمَه أُولِي لَسْتُم الْأَرْض تَأْکُلُوا کَان أَنْتُم الْأَلْبَاب جَمِيعا الْيَتَامَى

قَالُوا أَخّرْتَنِي يُرْسِل عَدْل الّذِين لِلْوَالِدَيْن الْأَلْبَاب يَوْم أُولِي أَزْکَى مِنْکُم يُفَرّطُون ثُم أَو أَنْفِقُوا الْأَقْرَبِين عِبَادِه أَجَل

طَعَاما عَنْکُم نَفْس قَبْلَهُم مَا النّعْمَة وَاحِدَة نَفْسا ذَا الْخُلُود أُولِي الذّکْر مِن صَيْحَة فَلَمّا نُکَلّف يَرْجِعُون خَزَائِن شَيْئا الْمَيْتَة

إِن لا أَ أَحَق أَو خَيْر الْمُؤْمِنِين تَخْشَوْنَهُم قَوْلِهِم فَقِيرا أَوْلَى أَوْلِيَاء قَبْل بَيْنَهُم الْوَلِي دُونِه بَيْنَکُم بِهِمَا مِثْل حَافِظا

الرّحْمٰن وَ عَلَى أَعْلَم بِالّذِين رَبّک بَلَغْت أَشَدّ هُم قَد أَيّهُم هُو أَوْلَى عَلَي شِيعَة بِهَا کُل عَاقِرا هَيّن صِلِيّا امْرَأَتِي کَانَت لَنَنْزِعَن

إِلَى ذٰلِک فَإِن إِنّا بَعْد يَفْعَلُون إِذَا هُم عَلَيْکُم تَحِيّتُهُم أَوْلَى رَءُوف أَنْزَلْنَا أَلّف مِنْهُم شُهُود يَوْم رَحِيم حَرِيص دُعُوا بِنَصْرِه

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

به گونه اى حساب شده در ارتباط باهم قرار دارند و هدفى را دنبال مى کنند; به طریق اولى حیات انسان بى فرجام نیست و بدون حساب پایان نمى پذیرد. ۳ - برپایى نظام کیفر

در كشاف گويد: اگر بگويى: اين چه «واو»ى است كه بر جمله سوم داخل شده و بر اولى و دومى داخل نشده؟ گويم: آن همان واوى است كه داخل مى‏شود به جمله ايكه صفت

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

ناسند نسناس حقير عرض ميكنم بيان ايشان براى روايت اخير مناسب است ولى روايت اولى كه مفسر آيه است‌ جلد 2 صفحه 67 احتياج باين بيان ندارد زيرا كه در آنروايت

حَرَج اللاّتِي عَلَيْهِم أَيّهَا فِيهِم يَبْلُغُوا تَعُولُوا أَنْفُسِکُم أُولِي يُحِب فُضّلُوا أَ کُل مِنْکُم لَو بَنِي يَنْکِح أُحِل رَزَقْنَاکُم فَرَضْنَا

آیات شامل این کلمه اولى‌ (۹ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ فِي الْأَلْبَاب ذٰلِک إِن اللّه لَآيَات النّهَى الْأَبْصَار لَعِبْرَة ذِکْرَى مِن النّهَار کَان مِنْهَا

پراكنده كردن و پراكنده شدن است شتّ و شتيت وصف نيز آمده‏اند به معنى متفرق. جمع اوّلى اشتاب و دومى شتّى است مثل مريض و مرضى (اقرب) [طه:53]. [حشر:14]و يعنى رويانيديم

عَلَيْهِم تَحِيّتُهُم لَئِن سَيَقُول إِنّمَا تُرْجِي النّبِي لَهُم أَن أَهْل أَوْلَى رَدّ التّوْبَة الْمُخَلّفُون الْمُحْصَنَات يَوْم مَسّکُم يَنْتَه الْبَحْر

قَبْل مِيرَاث يَرْجُو أَکْثَر بِالْعَدْل لَو يُوَجّهْه فَلا تُبْدُون ذٰلِک أُولِي آمَنُوا لٰکِن إِلاّ الْفَتْح الضّرَر نَفْعا أَعْجَبَک لِلّه تَتَفَکّرُون

کَلاّ هُو أُوتُوا أَم الْقُرْآن بِالْحَق فِيه رَبّي فُصّلَت النّاس لَمّا أَوْلَى أَکْبَر جَاءَهُم لَو عِلّيّين عَزِيز خَلَق بِمَا عَرَبِيّا تَنْزِيل عِلّيّون

کَفَرُوا النّار سَبِيلِه الْخَيْر الْمُؤْمِنُون رَأَوْا جِئْتَنَا افْعَلُوا أُولِي آمَنُوا آلاَء لِنَعْبُد مِنْکُم تِجَارَة الّتِي سَبِيل لَو جَمِيعا أَو حَق

«سكن» رجوع شود. وَ غَنِيّا کَان مَن أَو فَلْيَأْکُل فَاللّه بِالْمَعْرُوف أَوْلَى بِهِمَا يَکُن فَإِذَا فَلْيَسْتَعْفِف فَلا دَفَعْتُم إِن الْأَقْرَبِين إِلَيْهِم

لَهُم أَنْت فِيهَا لِي إِنّه رَبّک إِنّمَا لَه إِبْرَاهِيم کُنْت الظّالِمِين أُولِي کَانُوا الْمَلَأ يَا بِه أَنَا الْمَصِير أَخَاهُم الْأَلْبَاب يَعْلَمُون

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

صفحه 142 (طبع مصر، سنه 1308 هجرى) جلد 6 - صفحه 236 2- آنكه زنان از مرتبه اولى شهادت دادند به طهارت و نزاهت يوسفى: «قلن حاش للّه ما هذا بشرا ان هذا الّا

عدل باشد. تتمه: «عياشى» از حضرت باقر عليه السلام روايت نموده فرمود: فانّ اولى العلم الانبياء و الاوصياء و هم قيام بالقسط، و القسط العدل فى الظّاهر، و العدل

و ((دعاء و تبنى - فرزند خواندگى توضيح مفاد و مراد از اينكه فرمود: ((النبى اولى بالمؤ منين من انفسهم و ازواجه امهاتهم)) بيان الويت در توراث صاحبان رحم از

برخاسته بودند، يهوديان مى گفتند: ما اولى و برتر بدين ابراهيم هستيم. مسيحيان مى گفتند: ما بدين ابراهيم برتر و اولى مى باشيم سپس قضاوت امر را به رسول خدا

فوق. وَ مَثْنَى رُبَاع مَا أَجْنِحَة فَإِن يَزِيد النّسَاء مِن فِي خِفْتُم أُولِي رُسُلا الْخَلْق أَلاّ لَکُم الْمَلاَئِکَة تَعْدِلُوا طَاب يَشَاء جَاعِل

كه «دَمَّرَ« هم به نفسه و هم با «عَلى» متعدى مى‏شود بنا بر اين معنى آيه اوّلى آن است كه: خدا هلاكشان كرد و بر كفّار نظير آن است. راغب مى‏گويد در اين آيه

فِرْعَوْن عَصَاه نُمِيت بِعِزّة مَقَام عَلَى هُم کَانُوا قَالُوا فَإِذَا أَوْلَى أَشَدّ لَيَقُولُون أَنْتُم لَو إِلاّ هِي نَحْن بِهَا أَن أَيّهُم مِنّا صِلِيّا

مى كند اشعار به دو نكته دارد: يكى اينكه : مى فهماند منظور از متاع در جمله اولى متاع عمومى و مشترك بين همه افراد مجتمع است . و به عبارتى ديگر منظور از متاع

الْمَغْفِرَة لَمَسْجِد رِيشا لَکُم تَزَوّدُوا الّذِي الْمُؤْمِنِين دِمَاؤُهَا أُولِي عَلَيْکُم أَبَدا يَشَاء بِهَا لِتُکَبّرُوا إِلَيْه الرّسُول آيَات سَوْآتِکُم

تُشْرِکُوا فَهُو الرّسُول بَيْن غَيْر خَشْيَة الْحِکْمَة عَجّلْنَا مَا تَتّقُوا أُولِي أَو تُعْرِضُوا لَه اسْتَوَى النّسَاء نُوح يَشَاء بَيْنِي رَبّک قَالُوا إِمْلاَق

يعنى: كار زار نكنند با شما مگر در آباديهاى مستحكم و حصار دار. اين معناى اوّلى حصن است سپس به طور مجاز چنانكه راغب گويد در هر تحفّظ و نگه داشتن به كار مى‏رود

فِي اللّه هَدَيْنَا عِيسَى إِن إِنّا أُوتِي قَالَت نَفْس کَمَا نَافِلَة أُولِي قَضَاهَا أَ الْمَوْت حَضَر کَان أَتَمّهَا مُوسَى اجْعَلْه وَيْلَتَا بَنِيه

لٰکِن کَان اللّه بِه أَخْطَأْتُم غَفُورا فِيمَا النّبِي رَحِيما جُنَاح أَوْلَى عَلَيْکُم لَيْس در حال بارگیری...

بدانيم؟!! گوئيم: تربيه و ترائب در اصل لغت به معنى استخوان سينه نيست و معناى اوّلى (تراب) در آن معتبر است و استخوانهاى سينه را از آن جهت ترائب گفته‏اند كه مثل

روغن گاو متغير شده، با وجود بر اين، هر دو نفر را يك خرما بود، به اين وجه كه اولى آن را در دهان نهاده قدرى مكيده بعد بيرون آورده به ديگرى دادى، و بنا به قولى

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

كنايه از كمى مدّت است نهايت آنكه تمثيل بيكروز در برابر مدّت بى‌پايان آخرت اولى و انسب و امثل است و در نفحات نقل نموده كه چون پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله

السّلام نقل نموده كه خيلى تعجب است از كسيكه منكر خلقت ديگر شده با آنكه خلقت اولى را ديده در خلقت خودتان كه واضح است خودتان هيچ كاره‌ايد بفرمائيد بدانم آن

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

الهى ساطع گشت و حضرت از روزنه‌اى مانند ته سوزن ديد مانند آنچه را در مرتبه اولى ديده بود و در آيات سابقه ذكر شد چنانچه در برهان از امام كاظم عليه السّلام

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

داريم و خداوند جواب فرموده كه اينها منتظر يك بانك صور اسرافيلند در دميدن اولى كه مردم بآن ميميرند و ناگهان آنها را ميگيرد در حاليكه آنها با يكديگر مخاصمه

را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار. تفسير نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا

را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار. تفسير نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا

قائل بعصمت انبيا و اوصياء هستيم بلكه بايد گفت از پيغمبر ما و اوصياء او ترك اولى هم صادر نشده و اين خطابات و عتابات كه‌ جلد 5 صفحه 345 بهر مسلمان شريفى متوجه

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

حافظ و نگهدار او است و تكرار همزه استفهام براى تأكيد انكار است و بحذف همزه اولى و بحذف هر دو و ائنّنا بدو نون و ضيق بكسر ضاد نيز قرائت شده است و چون بر سبيل

مراد از دار السلام بهشت است كه سراى امان و عافيت و سرور است و مراد از ولى اولى بتصرف است و بعضى گفته‌اند مراد از ولى دوست است و مراد از دار السلام دار اللّه

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

بيان اهوال آنروز فرموده ميفرمايد پس چون يكبار در صور دميده شد كه آنرا نفخه اولى خوانند كه بآن عالم دنيا خراب و ويران گردد و زمين و كوهها از جاى خودشان بلند

«2» تفسير مجمع البيان، (1403 هج)، ج 5، ص 430. جلد 14 - صفحه 31 بعد از نفخه اولى واقع شود و همه خلقان زنده شوند. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ وَ

شد: أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ: آيا رد كرده شدگانيم در حالت اولى؟ يعنى آيا ما را بعد از مرگ به همان حالت كه داشتيم، رد خواهند كرد؟ بِسْمِ

و تو را آزموديم آزمودن بخصوصى. 2- [حديد:14]. اگر «فَتَنْتُمْ» را به معنى اولى بگيريم مانعى ندارد راغب گفته: فتن به معنى ادخال انسان در آتش نيز به كار مى‏رود

طريقه» گوئى يك نوع آسانى و راحت رفتن در آن ملحوظ است كه سرازيرى در معنى اوّلى آن قيد شده. ه ب ف ل من ليل لما بحر جوز نهر فى قول خفى عقب هو سبل فتو فتى

و مواصلت و ساير احكام اسلام و ذيلا تصريح شده بآنكه صاحبان قرابت و رحميّت اولى بميراث و احكام اقارب خودشان هستند از ساير مسلمانان در كتاب الهى و حكم او

قيامت، «مَسَاق»، به سوى پروردگار است وجوه مختلف درباره معناى آيه: «أولى لَكَ فَأولى * ثُمّ أولى لَكَ فَأولى» بحث روایی: (چند روايت درباره آيات گذشته) رواياتى

دانسته‌اند و بعضى گفته‌اند پيغمبران چون معصومند ترسى ندارند مگر كسانيكه ترك اولى از آنها صادر شده مانند حضرت موسى و آدم و يونس و امثال ايشان كه ميترسند از

خبيثه از طينت و مزاج تو است و تو اولى بآنها هستى و اين اعمال صالحه از طينت مؤمن‌ جلد 2 صفحه 533 و مزاج او است و او اولى است بآنها امروز ظلمى نيست همانا

بار) گردش. در اقرب الموارد مى‏گويد: دور به معنى حركت و برگشتن شى‏ء به جاى اوّلى است [احزاب:19 ]يعنى سوى تو مى‏نگرند ديدگانشان همى گردد مانند كسيكه از مرگ