سوره نوح

در حال بارگیری... آذَانِهِم آلِهَتَکُم أَجَل أَرْسَلْنَا أَسْرَرْت أَصَابِعَهُم أَصَرّوا أَضَلّوا أَطِيعُون أَطْوَارا أَعْلَنْت أَنْبَتَکُم أَنْذِر أَنْصَارا أَنْهَارا أُغْرِقُوا إِخْرَاجا إِسْرَارا إِنّه إِنّهُم إِنّي اتّبَعُوا اتّقُوه اسْتَغْشَوْا اسْتَغْفِرُوا اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارا اعْبُدُوا اغْفِر السّمَاء الشّمْس الظّالِمِين اللّه الْأَرْض الْقَمَر الْمُؤْمِنَات الْکَافِرِين بَنِين بَيْتِي بِأَمْوَال بِسَاطا تَبَارا تَذَر تَذَرُن تَذَرْهُم تَرَوْا تَرْجُون تَزِد تَعْلَمُون ثِيَابَهُم جَاء جَعَل جَعَلُوا جَنّات جِهَارا خَسَارا خَطِيئَاتِهِم خَلَق خَلَقَکُم دَخَل دَعَوْت دَعَوْتُهُم دَيّارا دُعَائِي ذُنُوبِکُم رَب سَبْع سَمَاوَات سُبُلا سُوَاعا سِرَاجا ضَلاَلا طِبَاقا عَذَاب عَصَوْنِي عِبَادَک غَفّارا فَأُدْخِلُوا فَاجِرا فَقُلْت فَلَم فِجَاجا فِرَارا فِيهِن قَال قَالُوا قَوْم قَوْمَک قَوْمِه قَوْمِي لَيْلا لِتَسْلُکُوا لِتَغْفِر لِلّه لِلْمُؤْمِنِين لِوَالِدَي مَالُه مَکَرُوا مَکْرا مُؤْمِنا مُبِين مُسَمًّى مِدْرَارا نَارا نَبَاتا نَذِير نَسْرا نَهَارا نُوح نُوحا نُورا وَدّا وَقَارا وَلَدُه يَأْتِيَهُم يَجِدُوا يَجْعَل يَزِدْه يَزِدْهُم يَعُوق يَغُوث يَغْفِر يَلِدُوا يُؤَخّر يُؤَخّرْکُم يُخْرِجُکُم يُرْسِل يُضِلّوا يُعِيدُکُم يُمْدِدْکُم کَثِيرا کَفّارا کُبّارا کُلّمَا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِنّا أَرسَلنا نوحًا إِلىٰ قَومِهِ أَن أَنذِر قَومَكَ مِن قَبلِ أَن يَأتِيَهُم عَذابٌ أَليمٌ (١)

ما نوح را به‌راستی سوی قومش فرستادیم که: «قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک به آنان در رسد، هشدار ده.»

قالَ يٰقَومِ إِنّى لَكُم نَذيرٌ مُبينٌ (٢)

(نوح) گفت: «ای قوم من! همواره من برای شما بیم‌دهنده‌ای روشنگرم‌؛»

أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقوهُ وَ أَطيعونِ (٣)

«که خدا را بپرستید و از او پروا بدارید و مرا فرمان ببرید.»

يَغفِر لَكُم مِن ذُنوبِكُم وَ يُؤَخِّركُم إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَو كُنتُم تَعلَمونَ (٤)

«تا برخی از از گناهانتان را بر شما بپوشاند. و شما را سوی اجلی نامبرده ]:ناگزیر و ناگریز[ به تأخیر اندازد. اگر می‌دانستید، چون وقت مقرّر خدا در رسد، هرگز تأخیر نخواهد داشت.»

قالَ رَبِّ إِنّى دَعَوتُ قَومى لَيلًا وَ نَهارًا (٥)

(نوح) گفت: «پروردگارم! من قوم خود را همواره شب و روز (پیاپی) دعوت کردم.»

فَلَم يَزِدهُم دُعاءى إِلّا فِرارًا (٦)

«پس دعوت من جز بر گریزشان نیفزود.»

وَ إِنّى كُلَّما دَعَوتُهُم لِتَغفِرَ لَهُم جَعَلوا أَصٰبِعَهُم فى إذانِهِم وَ استَغشَوا ثِيابَهُم وَ أَصَرّوا وَ استَكبَرُوا استِكبارًا (٧)

«و من بی‌قرار، هربار که آنان را دعوت کردم تا برایشان (گناهانشان را) ‌بپوشانی، انگشتانشان را در گوش‌هایشان نهادند و لباس‌هاشان را بر (سرها)شان کشیدند و (بر کفرشان) اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند.»

ثُمَّ إِنّى دَعَوتُهُم جِهارًا (٨)

سپس آشکارا آنان را دعوت کردم.»

ثُمَّ إِنّى أَعلَنتُ لَهُم وَ أَسرَرتُ لَهُم إِسرارًا (٩)

«سپس به‌درستی برایشان اعلان کردم و در نهان و پنهان برایشان همی اندرز دادم.»

فَقُلتُ استَغفِروا رَبَّكُم إِنَّهُ كانَ غَفّارًا (١٠)

« پس گفتم: “از پروردگارتان پوشش بخواهید که او به‌راستی بسی پوشاننده بوده است.”»

يُرسِلِ السَّماءَ عَلَيكُم مِدرارًا (١١)

«تا (خدا باران و برفِ) آسمان را بر (سروسامان)تان بسی ریزان بفرستد»

وَ يُمدِدكُم بِأَموٰلٍ وَ بَنينَ وَ يَجعَل لَكُم جَنّٰتٍ وَ يَجعَل لَكُم أَنهٰرًا (١٢)

«و شما را به اموال و پسرانی، امداد نماید و برایتان باغ‌هایی (با درختان سردر هم) قرار دهد و برایتان نهرها نهد.»

ما لَكُم لا تَرجونَ لِلَّهِ وَقارًا (١٣)

«شما را چه (بیماری) است که هیچ امیدی به وقار و شکوهی برای خدا ندارید؟»

وَ قَد خَلَقَكُم أَطوارًا (١٤)

«و حال آنکه (خدا) شما را به‌راستی گوناگون آفریده است.»

أَلَم تَرَوا كَيفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبعَ سَمٰوٰتٍ طِباقًا (١٥)

مگر ندیدید [:ندانستید] (که) چگونه خدا هفت آسمان را طبقاتی بر روی هم آفریده است‌؟»

وَ جَعَلَ القَمَرَ فيهِنَّ نورًا وَ جَعَلَ الشَّمسَ سِراجًا (١٦)

«و ماه را در میانشان روشنایی‌بخش گردانید و خورشید را چراغی (بسی روشن) قرار داد.»

وَ اللَّهُ أَنبَتَكُم مِنَ الأَرضِ نَباتًا (١٧)

«و خدا شما را از زمین رویانید روییدنی (ممتاز).»

ثُمَّ يُعيدُكُم فيها وَ يُخرِجُكُم إِخراجًا (١٨)

«سپس شما را در آن بازمی‌گرداند و بیرون می‌آورد، برون آوردنی.»

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الأَرضَ بِساطًا (١٩)

«و خدا زمین را برای شما فرشی (گسترده) ساخت.»

لِتَسلُكوا مِنها سُبُلًا فِجاجًا (٢٠)

«تا از راه‌های فراخ و پست و بلند آن راهوار راه یابید.»

قالَ نوحٌ رَبِّ إِنَّهُم عَصَونى وَ اتَّبَعوا مَن لَم يَزِدهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلّا خَسارًا (٢١)

نوح گفت: «پروردگارم! آنان مرا نافرمانی کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود.»

وَ مَكَروا مَكرًا كُبّارًا (٢٢)

«و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند؛»

وَ قالوا لا تَذَرُنَّ إلِهَتَكُم وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعًا وَ لا يَغوثَ وَ يَعوقَ وَ نَسرًا (٢٣)

«و گفتند: “زنهار! خدایان خود را رها مکنید و نه هرگز ودّ را و نه سواع و نه یغوث و یعوق و نسر را.”»

وَ قَد أَضَلّوا كَثيرًا وَ لا تَزِدِ الظّٰلِمينَ إِلّا ضَلٰلًا (٢٤)

«و بسیاری را همواره گمراه کرده‌اند و جز بر گمراهی ستمکاران میفزای.»

مِمّا خَطيـٰٔتِهِم أُغرِقوا فَأُدخِلوا نارًا فَلَم يَجِدوا لَهُم مِن دونِ اللَّهِ أَنصارًا (٢٥)

از (اثر) گناهانشان غرق گشتند ، پس (همان جا) داخل آتش شدند، پس برای خودشان از غیر خدا یارانی نیافتند.

وَ قالَ نوحٌ رَبِّ لا تَذَر عَلَى الأَرضِ مِنَ الكٰفِرينَ دَيّارًا (٢٦)

و نوح گفت: «پروردگارم! هیچ کس از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.»

إِنَّكَ إِن تَذَرهُم يُضِلّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدوا إِلّا فاجِرًا كَفّارًا (٢٧)

«بی‌گمان اگر تو آنان را رها کنی، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز فاجرِ بسی کافر نسلی به وجود نیاورند.»

رَبِّ اغفِر لى وَ لِوٰلِدَىَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيتِىَ مُؤمِنًا وَ لِلمُؤمِنينَ وَ المُؤمِنٰتِ وَ لا تَزِدِ الظّٰلِمينَ إِلّا تَبارًا (٢٨)

«پروردگارم! برای من و پدر و مادرم و برای هر که در سرایم به حالت ایمان درآمد و برای (کل) مردان و زنان باایمان بپوشان و جز بر هلاکت ستمکاران میفزای.»

محتوای سوره

• تفسیر آیات