روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن عبد الله بن يحيي الكاهلي عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مََا تُغْنِي اَلْآيََاتُ وَ اَلنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لاََ يُؤْمِنُونَ‏ قَالَ لَمَّا أُسْرِيَ‏ بِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ أَتَاهُ‏ جَبْرَئِيلُ‏ بِالْبُرَاقِ فَرَكِبَهَا فَأَتَى‏ بَيْتَ اَلْمَقْدِسِ‏ فَلَقِيَ مَنْ لَقِيَ مِنْ إِخْوَانِهِ مِنَ اَلْأَنْبِيَاءِ ع ثُمَّ رَجَعَ فَحَدَّثَ أَصْحَابَهُ أَنِّي أَتَيْتُ‏ بَيْتَ اَلْمَقْدِسِ‏ وَ رَجَعْتُ مِنَ اَللَّيْلَةِ وَ قَدْ جَاءَنِي‏ جَبْرَئِيلُ‏ بِالْبُرَاقِ فَرَكِبْتُهَا وَ آيَةُ ذَلِكَ أَنِّي مَرَرْتُ بِعِيرٍ لِأَبِي سُفْيَانَ‏ عَلَى مَاءٍ لِبَنِي فُلاَنٍ وَ قَدْ أَضَلُّوا جَمَلاً لَهُمْ أَحْمَرَ وَ قَدْ هَمَّ اَلْقَوْمُ فِي طَلَبِهِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ إِنَّمَا جَاءَ اَلشَّامَ‏ وَ هُوَ رَاكِبٌ سَرِيعٌ وَ لَكِنَّكُمْ قَدْ أَتَيْتُمُ‏ اَلشَّامَ‏ وَ عَرَفْتُمُوهَا فَسَلُوهُ عَنْ أَسْوَاقِهَا وَ أَبْوَابِهَا وَ تُجَّارِهَا فَقَالُوا يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ كَيْفَ‏ اَلشَّامُ‏ وَ كَيْفَ أَسْوَاقُهَا قَالَ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا سُئِلَ عَنِ اَلشَّيْ‏ءِ لاَ يَعْرِفُهُ شَقَّ عَلَيْهِ حَتَّى يُرَى‏ ذَلِكَ فِي وَجْهِهِ قَالَ فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ أَتَاهُ‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ هَذِهِ‏ اَلشَّامُ‏ قَدْ رُفِعَتْ لَكَ فَالْتَفَتَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَإِذَا هُوَ بِالشَّامِ‏ بِأَبْوَابِهَا وَ أَسْوَاقِهَا وَ تُجَّارِهَا فَقَالَ أَيْنَ اَلسَّائِلُ عَنِ‏ اَلشَّامِ‏ فَقَالُوا لَهُ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ فَأَجَابَهُمْ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فِي كُلِّ مَا سَأَلُوهُ عَنْهُ فَلَمْ يُؤْمِنْ مِنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلٌ وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مََا تُغْنِي اَلْآيََاتُ وَ اَلنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لاََ يُؤْمِنُونَ‏ ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ نَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ لاَ نُؤْمِنَ بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ‏ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ ص‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۱۴

عبد اللَّه بن يحيى كاهلى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در تفسير گفتار خداى عز و جل «اين آيه‏ها و بيم دادنها براى گروهى كه ايمان نياورند سود بخش نيست» (سوره يونس آيه ۱۰۱) فرمود: چون رسول خدا (ص) بمعراج رفت، جبرئيل براى او براق را آورد و حضرت سوار آن شد و به بيت المقدس رفت، و در آنجا برادران پيغمبر خود را ديدار كرد، سپس بازگشته باصحاب خود باز گفت: كه من دوش به بيت المقدس رفتم و بازگشتم و جبرئيل براى من براق را آورد و من بر آن سوار شدم، و نشانه آنچه ميگويم آنست كه من بكاروان ابى سفيان برخوردم كه بر سر آبگاه فلان قبيله بودند، و شتر سرخ موئى از آنها گم شده بود و در صدد پيدا كردنش بودند. آنها كه سخنان آن حضرت را شنيدند با هم گفتند: او سوار تندروى بوده كه بشام رفته (و باز گشته) و شما بشام رفته و آنجا را ديده‏ايد اينك از بازارها و دروازه‏ها و بازرگانان آنجا از او بپرسيد، گفتند: اى رسول خدا شام و بازارهاى آن چگونه است؟ امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا چنان بود كه اگر چيزى را كه نميدانست از او ميپرسيدند بر او سخت و ناگوار بود بطورى كه اثر آن در چهره‏اش ظاهر ميشد- در اين ميان (كه بفكر فرو رفته بود) جبرئيل بنزد آن حضرت آمده عرضكرد: اى رسول خدا اين شام است كه در برابر چشم تو قرار گرفته‏ رسول خدا (ص) نگاه كرد و شام را با همه دروازه‏ها و بازرگانانش در پيش روى خود مشاهده كرد، فرمود: كجاست آن كس كه از وضع شام از من پرسيد؟ گفتند: فلانى و فلانى بودند، رسول خدا (ص) رو بدانها كرده و از هر چه آنها پرسيدند پاسخشان را داد، با اين حال جز اندكى از آنها بدان حضرت ايمان نياوردند و همين است تفسير گفتار خداى تبارك و تعالى: «اين آيه‏ها و بيم دادنها براى گروهى كه ايمان نياوردند سود بخش نيست» سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: بخدا پناه ميبريم از اينكه ما بخدا و رسولش ايمان نداشته باشيم، ما ايمان داريم بخدا و رسول او صلى اللَّه عليه و آله.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۴۱۵

عبد اللَّه بن يحيى كاهلى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در تفسير آيه شريفه: ... وَ ما تُغْنِي الْآياتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ «۱» فرمود: چون پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به معراج رفت، جبرئيل براق را براى او آورد و حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سوار بر آن شد و به بيت المقدس رفت و در آن جا پيامبران قبل از خود را ديدار كرد، سپس بازگشته به اصحاب خود فرمود كه: من ديشب به بيت المقدس رفتم و بازگشتم و جبرئيل براى من براق را آورد و من بر آن سوار شدم، و نشانه درستى سخنم اين است كه من به كاروان ابو سفيان برخوردم كه بر سرآبگاه فلان قبيله بودند و شتر سرخ مويى از آنها گم شده بود و در پى يافتن آن بودند. آنها كه سخنان حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را شنيدند با يك ديگر گفتند: او سوار تندرويى بوده كه به شام رفته و شما به شام رفته آن جا را مى‏شناسيد. اينك از بازارها، دروازه‏ها و بازرگانان آن جا از او پرسش كنيد. گفتند: اى پيامبر خدا! شام و بازارهاى آن چگونه است؟ امام صادق عليه السّلام فرمود: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم چنان بود كه اگر چيزى را كه نمى‏دانست از او مى‏پرسيدند بر او سخت و ناگوار بود تا آن جا كه از چهره او دانسته مى‏شد و در او دگرگونى پديد مى‏آمد. در اين ميان جبرئيل نزد آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آمده عرض كرد: اى رسول خدا! اين شام است كه در برابر ديدگانت قرار دارد. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نگاه كرد و شام را با همه دروازه‏ها و بازرگانانش در پيش روى خود مشاهده كرد. فرمود: كجاست آنكه از وضع شام از من پرسش كرد؟ گفتند: فلانى و فلانى. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بديشان روى كرد و به هر چه آنها پرسش كردند پاسخ داد. با اين حال جز اندكى از آنها بدان حضرت ايمان نياوردند. و اين است تفسير گفتار خداوند تبارك و تعالى: وَ ما تُغْنِي الْآياتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ. سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: بخدا پناه مى‏بريم از اينكه ايمان بخدا و رسولش نداشته‏ __________________________________________________

(۱) «اين آيه‏ها و بيم دادنها براى گروهى كه ايمان نياوردند سودبخش نيست» (سوره يونس/ آيه ۱۰۱).

باشيم. ما بخدا و رسول او ايمان داريم.