نتایج جستجو

سينين سکب سکن شئم شئن شتت شتو شجر شدد شرب شرح شرر شرق شعب شفع شفق شقق شقو شقى شمخ شمس شمل شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح صبر صحب صحف صخخ صخر صدر صدع صدق صدى

تاریخ قوم ثمود ۱، ۳، ۶، ۷; تحریک شقى ترین فرد قوم ثمود۱، ۳، ۷; حامیان شقى ترین فرد قوم ثمود ۷; شقاوت قوم ثمود ۲; دشمنى شقى ترین فرد قوم ثمود ۶; نشانه هاى

قوم انن يمن سبل عبد اثم مسس الى طغو فى صحب س طغى اذ نئى حسن دعو ن نور وقى شقى عرض شقو وثن فحش ندى ذى ندو يا يسر نعم عمل کلل هذا ذا ظنن زور حتى حنف لعل اکل

آله: الشّقىّ شقىّ فى بطن امّه: «1» 1- مراد آنست كه كسى كه معلوم است از حالش كه شقى مى‌شود به سبب ارتكاب قبايحى كه مؤدى شود به آتش. 2- شقى شقى است در شكم

اصليّه خودشان بر دو قسمند بعضى شقى و برخى سعيدند چنانچه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه شقى كسى است كه شقى شده در شكم مادرش و سعيد كسى

باشد; یعنى چون خداوند مرا جبار و شقى قرار نداده، من با مادرم نیک رفتارم، بنابراین کسى که نیکى به مادر را ترک مى کند شقى و جبار است. ۱۰- لزوم نیکى به مادر

سعادت شده سپس وعده جهنّم و بهشت آمده است. ايضاً آيه [ليل:15]. هكذا حدبث «من شقى شقى فى بطن امّه و من سعد سعد فى بطن امّه» ايضاً آيه [طه:123]. كه شقاوت بعد از

انن جمع بين بعض وجه الى ربب صلح کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو هدى سئل سعى نور زيد أما توب نا طغو اذا فرق خلف قرع سعد کدح قول

اصليّه خودشان بر دو قسمند بعضى شقى و برخى سعيدند چنانچه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه شقى كسى است كه شقى شده در شكم مادرش و سعيد كسى

الا فى يوم قول ذا ولى س هذا سوف بئس الله اله وله لعل انتم لما سعر الذى ان شقى شقو على جعل هو صبر او صير ندو سقر کذب اتى اذ ذلک کفر ايى رحب رود ندى قوم ثبر

نيست كه شقى و سعيد در قيامت الان هم شقى و يا سعيد باشد، همچنانكه معنايش اين نيست كه خدا الان حكم كرده باشد به اينكه سعيد و شقى دائما سعيد و شقى هستند، و

شده و سرم از پيرى سفيد گشته «وَ اشْتَعَلَ الرّأْسُ شَيْباً» و در دعا كردن شقى و دست خالى نبوده‏ام در گذشته من دعا كرده‏ام و تو اجابت فرموده‏اى من از بعد

آیات شامل این کلمه شقو (۱۲ بار) شقى‌ (۱۲ بار) وَ فَفِي الّذِين سَعِيد النّار فَأَمّا لَهُم شَقِي فِيهَا فَمِنْهُم زَفِير بِإِذْنِه خَالِدِين إِلاّ شَهِيق

عُمَرَ نَهى عَنِ‏الْمُتْعَةِ مازَنى اِلَّا شَقِىٌ» اگر عمر از متعه نهى نمى‏كرد به زنا مرتكب نمى‏شد مگر شقى. يعنى: حكم تشريع متعه براى بستن راه زنا است

(۷۵ بار) إِلاّ لا نَفْس يَأْت مَعْدُود يَوْم بِإِذْنِه لِأَجَل فَمِنْهُم شَقِي وَ نُؤَخّرُه فَأَمّا مَا سَعِيد در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه شقو (۱۲ بار) شقى‌ (۱۲ بار) وَ مَن لا أَعْرَض يَضِل عَن فَلا ذِکْرِي هُدَاي فَإِن اتّبَع لَه فَمَن مَعِيشَة هُدًى مِنّي در حال بارگیری

اصحاب الشمال هستند. (و أصحب الشمال ما أصحب الشمال) ۳ - اصحاب الشمال، انسان هایى شقى و بدبخت در قیامت (و أصحب المشمة ... و أصحب الشمال) برداشت یاد شده با توجه

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

[هود:105-108]. اين كلمه فقط دو بار در كلام اللّه آمده است. فَأَمّا الّذِين وَ شَقِي شَقُوا فَفِي فَمِنْهُم بِإِذْنِه النّار لَهُم إِلاّ نَفْس فِيهَا زَفِير تَکَلّم

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

باطل‌] براى روز داورى. برای (روز قیامت) همان روزی که (بین حق و باطل و سعید و شقی) جدایی افتد. برای روز داوری براى روز فصل. برای روز داوری‌ براى روز جدايى.

عُمَرَ نَهى عَنِ‏الْمُتْعَةِ مازَنى اِلَّا شَقِىٌ» اگر عمر از متعه نهى نمى‏كرد به زنا مرتكب نمى‏شد مگر شقى. يعنى: حكم تشريع متعه براى بستن راه زنا است

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

همان مصدر. جلد 6 - صفحه 342 حسن است يا قبيح، قصير است يا طويل، سعيد است يا شقى. تمام خصوصيات و جزئيات آن را آگاه است. وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ:

آلوده‌اش ساخت، همواره زیان کرد. ثمودیان با طغیانشان به تکذیب پرداختند، چون شقی‌ترینشان برانگیخته شد. پس فرستاده‌ی خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا را

دنیا و آخرت به‌درستی از ماست. پس شما را به آتشی زبانه‌دار هشدار دادم. جز شقی‌ترین (مکلفان) آن را نیفروزد. کسی که تکذیب کرد و رخ برتافت. و زودا (که) پرهیزگارترین

یاد(شان) آور، اگر یادواره سودمند است. آن کس که بهراسد، زودا به‌راستی پند گیرد. و شقی‌ترین (مکلفان) خود را از آن با کوشش، دور کند. کسی که آتشی بزرگ را شعله زند

عليه السّلام را فرمود: يا على شقى‌ترين پيشينيان كيست؟ گفت عاقر ناقه ثمود. حضرت فرمود: راست گفتى «فمن اشقى الاخرين» پس كيست شقى‌ترين آخرين؟ گفت: نمى‌دانم يا

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

مرد سرخ روى سرخ موى كبود چشمى كه فرزند زنا و پدر او معلوم نبود، نامش «قدار» شقى از اشقيا كه شوم بود بر ايشان، حاضر شد، و بر سر راه ناقه نشست، چون از آب خوردن

غير سعدا اشقيا ميباشند و لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. خَلَق‌َ الإِنسان‌َ مِن‌ صَلصال‌ٍ كَالفَخّارِ «14» وَ

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. خَلَق‌َ الإِنسان‌َ مِن‌ صَلصال‌ٍ كَالفَخّارِ «14» وَ

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. خَلَق‌َ الإِنسان‌َ مِن‌ صَلصال‌ٍ كَالفَخّارِ «14» وَ

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. كُل‌ُّ مَن‌ عَلَيها فان‌ٍ «26» وَ يَبقي‌ وَجه‌ُ رَبِّك‌َ

و هيچكدام به فرياد هم نرسند. يا در آن روز ندا آيد فلان كس سعيد و فلان كس شقى باشد. يا هر كس آن روز به امام خود خوانده شود: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. رَب‌ُّ المَشرِقَين‌ِ وَ رَب‌ُّ المَغرِبَين‌ِ «17» فَبِأَي‌ِّ

سرخ روى، سرخ موى، كبود چشم كه فرزند زنا و پدر او معلوم نبود به نام «قدار شقى» از اشقيا، با ديگرى به نام «مصدع» همدست و بسر راه ناقه آمدند. وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. وَ لَه‌ُ الجَوارِ المُنشَآت‌ُ فِي‌ البَحرِ كَالأَعلام‌ِ

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. كُل‌ُّ مَن‌ عَلَيها فان‌ٍ «26» وَ يَبقي‌ وَجه‌ُ رَبِّك‌َ

را كه حق تعالى به تبعيت آن امر فرموده بود، و در آن اختلاف نموده هر گروهى شقى و حزبى اختيار كردند كه بر خلاف شق ديگر بود. و حق تعالى همه را روز قيامت بدين

نقل نموده كه از جمله معاصى كبيره عقوق والدين است چون خداوند عاقّ را جبّار شقى خوانده در اين آيه شريفه و خداوند بعد از نقل كلام عيسى عليه السّلام احتجاج

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

ميشود كه براى هر كس منزلى است در بهشت اگر سعيد باشد و منزلى است در جهنّم اگر شقى باشد و روز قيامت ارائه داده ميشود بسعيد منزل او در جهنّم بر فرض شقاوت براى

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. وَ لَه‌ُ الجَوارِ المُنشَآت‌ُ فِي‌ البَحرِ كَالأَعلام‌ِ

امّهات است از ذكور و اناث و تمام و جلد 3 صفحه 192 ناقص و حسن و قبيح و سعيد و شقى و ساير صفات و احوال آنها را و آنكه چند روز رحمها كم ميكنند از ميزان متعارف

آلود. «11» قوم ثمود از روى سركشى، (پيامبرشان را) تكذيب كردند. «12» آنگاه كه شقى‌ترين آنها (براى كشتن ناقه) به پا خاست. «13» پس پيامبر خدا به آنان گفت: ناقه

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

دانستن آنچه در رحمها است پسر باشد يا دختر، قبيح است يا جميل، سخى است يا بخيل، شقى است يا سعيد، و كه مصاحب اهل جهنم است در آتش، و كه مرافق پيغمبران است در بهشت

در هر حال نعمتهاى الهى قابل انكار نيست و جن و انس و دوست و دشمن و سعيد و شقى بايد معترف بآن باشند. كُل‌ُّ مَن‌ عَلَيها فان‌ٍ «26» وَ يَبقي‌ وَجه‌ُ رَبِّك‌َ

تمام افراد آن جامعه است. (انبعث أشقیها ... فعقروها) در آیات پیشین، از حرکت شقى ترین فرد قوم ثمود، سخن به میان آمد و این آیه پى کردن را به تمام ثمودیان نسبت

راهنمایی بیاید آن هنگام هر که از راه من پیروی کند نه هرگز گمراه شود و نه شقی و بدبخت گردد. [خدا] گفت: هر دو با هم از بهشت [به سوی زمین] فرود آیید که برخی

نقل نموده كه از جمله معاصى كبيره عقوق والدين است چون خداوند عاقّ را جبّار شقى خوانده در اين آيه شريفه و خداوند بعد از نقل كلام عيسى عليه السّلام احتجاج

نقل نموده كه از جمله معاصى كبيره عقوق والدين است چون خداوند عاقّ را جبّار شقى خوانده در اين آيه شريفه و خداوند بعد از نقل كلام عيسى عليه السّلام احتجاج

امّهات است از ذكور و اناث و تمام و جلد 3 صفحه 192 ناقص و حسن و قبيح و سعيد و شقى و ساير صفات و احوال آنها را و آنكه چند روز رحمها كم ميكنند از ميزان متعارف

ساعت بگذرد نه حسنه نمايد و نه استغفار، صاحب حسنات گويد بنويس بر شقّى محروم اينكه او شقىّ محروم است. «2» تتمّه- در احتجاج- از حضرت صادق عليه السّلام سؤال

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

بآن فرموده است چون عليم است و دانا بعواقب امور و نتايج اعمال و اگر جاهل و شقى باشى بوسوسه شيطان و اتباعش گول ميخورى مال خود را در راه خدا صرف نمى‌نمائى

خبر ‌است‌ وَ إِن‌َّ كُلًّا چون‌ بيان‌ حال‌ دو فرقه‌ ‌در‌ آيات‌ قبل‌ شد ‌که‌ شقي‌ مخلد ‌در‌ عذاب‌ ‌است‌ و سعيد مخلد ‌در‌ بهشت‌ و ثواب‌ ‌است‌ ‌براي‌ تأكيد ‌اينکه‌

ملك آفريننده ميفرستد و آندو ميپرسند پروردگارا چه باشد پسر يا دختر سعيد يا شقى و بدستور الهى عمل مينمايند و تمام مقدّرات او ثبت و ميان دو چشمش ضبط ميشود

در روايات اين شخص بابو الدّحداح تفسير شده و بعضى اشقى و اتقى را عبارت از شقى و تقى دانسته‌اند و اللّه اعلم و ثواب قرائت اين سوره در ذيل سوره سابقه گذشت

عليه السّلام‌ «1» فرمود پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله: شقى‌ترين اولين، پى كننده ناقه صالح، و شقى‌ترين آخرين، قاتل على عليه السّلام است. قطب راوندى در كتاب

ميشود كه براى هر كس منزلى است در بهشت اگر سعيد باشد و منزلى است در جهنّم اگر شقى باشد و روز قيامت ارائه داده ميشود بسعيد منزل او در جهنّم بر فرض شقاوت براى

سودمند واقع شدن شرط اساسى «تذكره» و گفتار مفسّران در این باره معناى اين كه «شقىّ دوزخى»، در آتش، نه مى ميرد و نه زنده مى شود مراد از تزّكى در «قد أفلح من

رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا : شقى كسى است كه در شكم مادرش شقى باشد.

بارز طغيان اين قوم پرداخته ، مى افزايد: آنگاه كه شقى ترين آنها بپاخاست (اذ انبعث اشقاها) «اشقى » به معنى شقى ترين و سنگدلترين افراد آن قوم ، اشاره به همان

سَنُمَتّعُهُم سَوْف سُلْطَان سُوَر سِتّة سِجّيل سِحْر سِيء شَاء شَاهِد شَدِيد شَقُوا شَقِي شَيْء شَيْئا شَيْخا شَک شُعَيْب شُعَيْبا شِقَاقِي صَادِقِين صَالِح صَالِحا

اينگونه نفوس دو جورند، يكى نفسى است كه ذاتا سعيد است . ولى فعلا شقى است و دوم آن نفسى كه ذاتا شقى است ولى از نظر فعل سعيد است . اما قسم اول ، نفسى است كه ذاتش

مجهول بعمله» «5» كسى‌كه نزد مردم به علم معروف است، ولى به عمل معروف نيست، شقى‌ترين مردم است. امام صادق عليه السلام فرمود: «من لم يصدق فعله قوله فليس بعالم»

كسب ربا، و شر خوردنها خوردن مال يتيم. و سعيد كسى است كه متعظ به غير شود، و شقى كسى است كه در دنيا شقاوت اختيار كند. و بتحقيق مى‌گردد هر يك از شما به محل

نظر جمعى از صحابه و تابعين اگر عمر متعه را منع نمى كرد احدى زنا نمى كرد مگر شقى ترين افراد! داستان مرد شامى و برخورد قاطعانه عمر با در نهى از متعه ! چنانچه

فَرِيق‌ٌ فِي‌ السَّعِيرِ شوري‌ آيه 5. حق‌ و باطل‌ امتياز پيدا ميكند سعيد و شقي‌ معلوم‌ ميشود. ] (آیه 29)- و در ادامه همین سخن می‌افزاید: «به آنها بگو: او

دسته‌ هستند: مؤمن‌ و كافر ‌يعني‌ ‌غير‌ مؤمن‌ چنانچه‌ ميفرمايد فَمِنهُم‌ شَقِي‌ٌّ وَ سَعِيدٌ هود ‌آيه‌ 107، امّا مؤمنين‌ بمردن‌ نميميرند و زنده‌ هستند و

انفس- آنكه او را خبر دادند به شهادت در منبر و غير منبر، مى‌فرمود: چه منع كند شقى‌ترين امت محاسن مرا خضاب كند؛ اما نقص ثمرات- حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و

امّهات است از ذكور و اناث و تمام و جلد 3 صفحه 192 ناقص و حسن و قبيح و سعيد و شقى و ساير صفات و احوال آنها را و آنكه چند روز رحمها كم ميكنند از ميزان متعارف

الفت دارند نه آنها بيكديگر آزار ميرسانند و نه كسى بآنها ديگر آنكه هر جبار و شقى و سركشى كه قصد خرابى آنخانه را نموده خداوند بطريق غير عادى او را مستاصل و

صافيه از معاصى و ذمائم كه موفق سازد شما را به روزه داشتن و تلاوت قرآن. بتحقيق شقى و بد عاقبت كسى است كه محروم گردد از آمرزش خدا در اين ماه (تا آخر). اما شوال:

است كه با تكذيب آيات خدا و اعراض از آن، كافر شود. چون چنين كسى از هر شقى اى، شقى تر است. براى اين كه ساير بدبخت ها، در زندگى دنياى خود بدبخت اند؛ يا در

كه وجهى كه ديگران درباره جمع بين اين دو دسته از آيات معناى جمله : ((فمنهم شقىّ و سعيد)) و اشاره به معناى تقسيم انسانها به سعادتمند وشقاوتمند نقد و رد سخن

كه وجهى كه ديگران درباره جمع بين اين دو دسته از آيات معناى جمله : ((فمنهم شقىّ و سعيد)) و اشاره به معناى تقسيم انسانها به سعادتمند وشقاوتمند نقد و رد سخن

موجودى نیست که خداوند در رحم مادر خلق کرده باشد مگر این که یا سعید است و یا شقى سپس این آیه نازل شد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۹ - ۳۲

خداوند باشد داناى آگاه.. تفسير شقاق اختلاف بين مرد و زن است گويا هر كدام شقّى يعنى جانبى را اختيار نموده اجتماع بر يك رأى و يك مسلك نمينمايند كه در اينصورت

كه وجهى كه ديگران درباره جمع بين اين دو دسته از آيات معناى جمله : ((فمنهم شقىّ و سعيد)) و اشاره به معناى تقسيم انسانها به سعادتمند وشقاوتمند نقد و رد سخن

هر كه در اين ماه دو ركعت نماز مستحب بجا آورد، خدا بيامرزد او را. پس فرمود: شقى حقيقى آن كس باشد كه بيرون رود از اين ماه و گناهانش آمرزيده نشود، پس در اين

آنها، بر خدا هلاك نشود، و مستحقّ عذاب آن جناب نگردد، و مگر كسى كه هالك و بسى شقى و بدبخت باشد. و آنها، اين است كه:بنده قصد مى‏كند كه حسنه را به عمل آورد، پس

دانيم كه اگر ذات كسى شقى و يا آميخته به شقاوت نباشد، هرگز مرتكب عمل زشت و گناه نمى شود، (همان حركات و سكناتى را كه در يك فرد شقى به صورت زنا در مى آيد،

عاقّ را جبّار و شقى مقرر ساخته است (اشاره است به قول خدا تعالى در حكايت از عيسى ع (۳۲ سوره مريم): «و نيكى به مادرم و خدا مرا جبّار و شقى نساخته است». ۵-

حال مردم توصيف مى كند، از اين جهت كه به دو دسته تقسيم مى شوند: «سعيد»ها و «شقى» ها. و هر طائفه اى، در جايى كه برايشان آماده شده، مستقر مى گردند. يكى در بهشت

از حيث زندگى آخرت، دو سنخ موجود و دو نوع انسان اند: يكى «سعيد» و يكى ديگر «شقى»، و خداى سبحان به جزئيات و خصوصيات خلقش عالِم و آگاه است و چگونه ممكن است

كَانَتْ عَلَيْهِ بَرْداً وَ سَلاَماً وَ مَنْ كَانَ فِي عِلْمِهِ أَنَّهُ شَقِيٌّ اِمْتَنَعَ فَيَأْمُرُ اَللَّهُ بِهِمْ إِلَى‏ اَلنَّارِ فَيَقُولُونَ يَا

غايت دوم غايتى است تبعى و ضرورى ، و در هر جا كه مى بينيم سعادت سعيد و شقاوت شقى مستند به قضاى الهى شده بايد بدانيم كه آن دليل ناظر به نوع دوم از غايت است

جامع هستند كه تمامى انواع كرامت و خذلانی كه از سوى خدا، به سوى بندگان سعيد و شقى مى رسد، شامل می شود. پاره اى از احوال و اوصاف دو طائفه «هدايت شدگان و گمراهان»:

كَانَ عَلَى خَاتَمِ‏ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ ع‏ خَزِيَ وَ شَقِيَ قَاتِلُ‏ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع‏

سلّم» به على بن ابى طالب فرمود: شقى ترين اولين چه كسى بود؟ عرضه داشت: كُشندۀ ناقه صالح. فرمود: درست گفتى، حال بگو ببينم: شقى ترين آخرين كيست؟ على «عليه السلام»

سپس به معنى اختلاف نيز به كار رفته ، زيرا اختلاف سبب مى شود كه هر گروهى در شقى قرار گيرد. قرآن در اينجا مساءله نفوذناپذيرى و كبر و غرور و پيمودن راه جدائى

صورت و جسم و رنگ و عمر و رزق و طاعت و معصيت آنان اختلاف انداختم و از آنها شقى و سعيد و بينا و كور و كوتاه و بلند و زيبا و زشت و دانا و نادان و توانگر و

از زبان عيسى پيامبر خدا مى خوانيم و لم يجعلنى جبارا شقيا خداوند مرا جبار شقى قرار نداده است ، و يا در حالات بنى اسرائيل درباره ساكنان ستمگر بيت المقدس

گمراه و در رسيدن به نتيجه اى كه در عاقبت امرش هست شقى نمى شود و اينكه به طور مطلق فرموده گمراه و شقى نمى شود مى رساند كه هم ضلالت و شقاوت دنيايى از او

به مشركين بگويد، نيست ، و منظور از آن اين است كه : حق را درباره آنهايى كه شقى هستند، و روز قيامت هلاك مى شوند، براى پيامبر صريح بيان كند، چون در جمله ((يعذب

حبط مى شود و چون ديگر عمل صالحى برايشان نمانده، قهرا با عذاب خدا بدبخت و شقى مى شوند. «أَمْ حَسِب الَّذِينَ فى قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن يخْرِجَ اللَّهُ

برابر حق استكبار مى ورزيدند، به خاطر استكبارشان و آثارى كه در استكبارشان بود، شقى و بدبخت شوند. و كلمۀ «حكم» در آيه شريفه: «فَاللّهُ يَحكُمُ بَينَهُم يَومَ

ديگر، درباره اش فرموده: «ذَلِكَ يَومٌ مَجمُوعٌ لَهُ النّاسُ... فَمِنهُم شَقِىٌّ وَ سَعِيدٌ». و جمله «فَرِيقٌ فِى الجَنّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِير»، در

مَعْدُودٍ `يَوْمَ يَأْتِ‏ لاََ تَكَلَّمُ نَفْسٌ‏ إِلاََّ بِإِذْنِهِ‏ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَ سَعِيدٌ `فَأَمَّا اَلَّذِينَ شَقُوا فَفِي‏ اَلنََّارِ لَهُمْ فِيهََا

است كه در مقابل كمال، حياتى سعيد و عيشى طيّب باشد و در ازاى آن نقص، حياتى شقى، و عيشى نكبت بار باشد. و معلوم است كه زندگى دنيا، كه هم آن طايفه و هم اين

ما دامت السموات و الارض ، الا ما شاء ربك ، عطاء غير مجذوذ»: (اما كسانيكه شقى شدند، پس در آتشند، و در آن زفير و شهيق (صداى نفس فرو بردن و برآوردن ) دارند،

كافر و فاسق‌ ميميرد و چه‌ بسا اشخاصي‌ ‌که‌ ‌در‌ طريق‌ سعداء بودند و عاقبت‌ شقي‌ ‌از‌ دنيا رفتند و چه‌ بسا كساني‌ ‌که‌ ‌در‌ طريق‌ اشقياء بودند و عاقبت‌ ‌آنها‌

است : در حديثى از پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله نقل شده كه فرمود: «ما شقى عبد قط بمشورة و لا سعد باستغناء راءى ؛ هيچ كس هرگز با مشورت بدبخت و با استبداد

إِلَى دَارِ اَلْمُسْتَعْتَبِ‏ فَلَعَمْرِي لَرُبَّ حَرِيصٍ عَلَى أَمْرٍ قَدْ شَقِيَ بِهِ حِينَ أَتَاهُ‏ وَ لَرُبَّ كَارِهٍ لِأَمْرٍ قَدْ سَعِدَ بِهِ حِينَ أَتَاهُ

جَبَّاراً شَقِيًّا (و مرا نيكى‏كننده بمادرم قرار داده و جبّار (ستمكار) و شقيّ و بدبخت نكرده‏ است) (مريم: ۳۲)؛ و قتل نفس كه حرام كرده است خداى آن را مگر

با آنها مخالف بود به خشونت مى پرداختند، و آنها را صريحا اهل جهنم و عذاب و شقى و گمراه مى خواندند، و خود را اهل نجات ، و اين سبب ميشد كه مخالفان يك حالت

ثمود از غرور و سركشى، دعوت پيامبر خود، صالح را تكذيب كردند. (۱۱) هنگامى كه شقى ترين آن ها، برانگيخته شد. (۱۲) و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه، آيت خداست،

تفصيل مى دهد، و هر يك را از ديگرى جدا و متمايز مى سازد، و در نتيجه سعيد از شقى ، و حق از باطل جدا مى گردد، و اين همان معاد است ، پس ‍ خداوند متعال از اين

مراد از «اسفل سافلين»، مقام منحطى است كه از هر پستى؛ پست تر؛ و از مقام هر شقىّ و زيانكارى، پايين تر است. و معناى آيه اين است كه: سپس ما همين انسان را كه

‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «‌من‌ ذكرني‌ فلم‌ يصل‌ّ علي‌ّ فقد شقي‌» (كسي‌ ‌که‌ مرا ياد كند و درود نفرستد بدبخت‌ ‌است‌) و ‌اينکه‌ حديث‌ نيز مرسل‌