نتایج جستجو

وعد وعى وفق وقت وقد وقع وقى ولد وله ولى وهج ويل وکء ى ياقوت يتم يدى يسر يقن يمن يوم ک کئس کان کبر کتب کثر کدح کذب کرر کرم کسب کعب کفت کفر کلا کلل کم کما کمم

تکرار در قرآن: ۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من صحب اول اخر يمن شمل ثلل ل نعم جنن ترب قرب قلل فى بکر سبق عرب ما على سرر

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

كلبى در الاصنام بتى به نام يغوث براى اهل جاهليت نقل مى‏كند كه در محلى از يمن قرار داشته و قبيله مذحج و ديگران آن را مى‏پرستيده‏اند. ولى منظور قرآن از يغوث،

ابن كلبى بتى به نام يعوق براى عرب نقل مى‏كند كه در قريه‏اى به نام خيوان در يمن بوده و قبيله همدان و غيره آن را مى‏پرستيده‏اند. اگر صنمى بدين نام در جاهليت

فرى الو فى جنح شهد لوط امر انت عزز طفل هذا ثلث قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

عن اذا عوم امر کلل تلو حصن بيع اکل ربو قد غفر رود ولد زوج لسن نبو غير رضو يمن انتم بعد اسرائيل رشد بغى نقم يوم قرع طغى ام جعل قرء وسم عزز جناح جنح لو سمو

الا اتى نبت انث ذرر سکن جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل

هوى لا اله ظنن ن نا خنق لو تلک صبح مول ها ولد الله اکل تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن يا جحم دين موسى صبر قول ذکو ذلکم غير کثر ذبح

حزن عين امم غمم ى رذل ردد فى هم انن زوج کثر بعد الله يسر اله سبل سبح امر يمن وله ب بنو حرج ملک دول سکن اسو ذکر فوت شىء اسى شرک يتم وطر بين قرب ازر ذلک

بايد سه روز روزه بگيرد. هم الله اله ل ب کم وله ما ک ف على من ه س کون کفر ان يمن لا جهنم جمع انن دهن رضو طوع ذلک اذا صير الم رود کسب عمل الا شقق بئس رسل همز

چپ است. قاموس آن را مثل يُمن به معنى بركت گفته است در اقرب الموارد آن را بركت و طرف راست معنى كرده طبرسى اصحاب اليمين فرموده و يمن و بركت را از ديگران نقل

يوم وله ربع الله هن ليل ثنى على الا ک انن ثلث الذين لم ربب اذا صحب بعد ذلک يمن شهر خلق نسو انس نصف ها کلم کذب صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو

اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل

الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى حسب عاد قعد اذ صفو انس حوت انت يمم اتى

اذ جنن سوء اوى ذلک نن ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض يمن او رضو ام جمع ارث خير کفر عبد بل غير جزى خوف انتم زوج کرم دعو فوز حسن

حتى الو کذب ورى ايى وجه هدى بهت جنب کود اذ قرض بحث لکن سود اين هذا التى على يمن نا قضى بين سوء انس هما انى شىء دبب الا ضعف قدر الذى ذا عند کفر امن ضوء جنن

الا لا ربب ى امن انس ذکر او عن جور جنب نا قرب رسل بنو الذى قعد رجس قوم انن يمن سبل عبد اثم مسس الى طغو فى صحب س طغى اذ نئى حسن دعو ن نور وقى شقى عرض شقو

کلل ن رسل کيد کتب صنع بئس وحى لقف اوى کفر لبس ايى ائى الذى ها الا امن بطش يمن غرق اذا اول موسى يهود فلح هى جدل حسن سحب قرع فرعون اخذ ان قوم حسب عبث حبط

راويان حكايات اتفاق دارند بر اينكه نام پادشاه يمن كه قصد ويرانى كعبه را كرد ابرهه بن صباح اشرم بود... ابرهه در يمن كعبه‏اى بنا كرد و در آن قبه هائى از زر قرار

مسافرت است. بايد دانست يمن در جنوب مكّه و شام در شمال آن واقع است (به طور تقريب). اهل مكّه سالى دو مسافرت داشتند وقت زمستان به يمن و وقت تابستان به شام و

مسافرت است. بايد دانست يمن در جنوب مكّه و شام در شمال آن واقع است (به طور تقريب). اهل مكّه سالى دو مسافرت داشتند وقت زمستان به يمن و وقت تابستان به شام و

جنن امر نحن رجف کتب اخر قرب رحم متع کفر يوم نعم وحد اخذ اهل بدل نفس خلف حسب يمن خلص غرر ثنى نن احد حکم ترک کلف وذر زوج يوسف هو قصد دنو اين لقى ارض قمص اذ

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قول ا ه عبد الى ما قبل نحت ف يمن الله اله ب ضرب هم

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ها انن هاؤم کتب قول قرء ف يمن ى ظنن ب اتى

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه انن قرء ى کتب هاء ها قول ف يمن ظنن ب

است كه در هيئت زمين مجاور نيست. در اقرب قطعه‏اى از زمين گفته است. من فى برک يمن ودى شجر ان شطء يا ندى موسى ندو انن ى ها انا اتى

حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس ملک لم نا خلد سئل ى شهد وعظ يمن نور کون وهب غيب عمم جناح کيد رغب نفس نبو تلو جنح الى

و زيرك نيز آيد مفرد آن يقظان نيز آمده است. هم ذات رقد رشد حسب ولى قلب ه ل يمن وجد لن شمل کلب

زکو شمل نعم هو نصر اخر حسن کذب جنن روح علم سفن لم فسق سئل نفع قهر نهر اتى يمن رود سلم غنى قرب غلم هلک کتب أما نزل ثمود حرم زيد انن خير دنو اخذ انت ن قلب

لا عهن موت فرش الله نمرق وضع ثلث ميد رفع انس بعد رجل نظر انن کوب امن نفش يمن اما ان هلک اله کثر قول رجج رسو نسو ابل يوم هو قرع وقى وحد صرف کيف وله على

شهد ن عند اجر کلب ربب على عهد بين لم خفى لو بخس نزل عدو ثنى بطن هن حجج ليل يمن نعم کتب اياى صدد حسم عرض عدد بئس درهم ويل قبل غيب رئى علم عمل ترک ضئن ذا وصى

چپ است. قاموس آن را مثل يُمن به معنى بركت گفته است در اقرب الموارد آن را بركت و طرف راست معنى كرده طبرسى اصحاب اليمين فرموده و يمن و بركت را از ديگران نقل

لو عمد مدد ه ذرع شئم ها انن بسط فئد صحب ل نا ولى کلب شمل التى من ذات فرر يمن

علم جعل قبل سجل بلغ همم خشى فى هل هون ربب سير رحم رزق کون الا خلص طوى الى يمن نسل بطش الذين عزز يسر اخو افک لا اخر دعو رجع جمع نکث

قدس وعد طوى ودى ل کون سجل الذى ما انن کتب انا ذهب الى خير فرعون قوم ف کم يمن سمع سبح طغو ربب قبض جمع نعل هذا طغى علو بدء وحى عن ندى ارض نا ندو قدر اذ شرک

کم ما من بين شطن بعد انن ظلم هما ها هم ب قدم کون ان ل دخل جمع عدو ثبت بعض يمن عن لقى لا جىء شجر هذه يوم قرب ذوق اخذ خرج ه کسب سوء علم عمل قد ولى الذين عفو

قول کلل ها جمد نا جعل ى زجر عن کم عبد وحد ابو ا اذا فى ليل کبر شىء شمل سمو يمن من الذين الا

حمم مدد رئى تحت کذب عبد نزل وجه نا ثلث فوق شعب لو ذى شکر دخل اکل هو امر ذلک يمن سود عذب وقى روح بل عکف ذلل شرب طهر ثم سکن کون طلق خلق بعد غنى عين رسل موت

اله ف سمو عور اول نسو اجل غير الله کون ما ايى تبع لا ک الى نطف ضرب شىء شيخ يمن وفى ب

پلكشان به هم نمى‏خورد. ايضا در آيه [معارج:36]. هم عن ک کفر الى ه بصر نشر ل يمن جرد قنع فى رئس يوم قبل دعو شمل کان شخص قول الذين ا عزو لا طمع انن ردد ذا ما

عاد (۲۴ بار) قوم هود«عليه‏السلام». [هود:60]. اين مردم در سرزمين احقاف از يمن سكونت داشتند چنانكه فرموده [احقاف:21]. در «حقف» گذشت كه: احقاف در جنوب جزيرةالعرب

ذات ما خمس من رجم ثمن سبع غيب على کلب ربع ان جرح شمل هن بسط ک حمل ثلث ذرع يمن کم ربب لهث ى طيب س سجد ف ل وصد او هوى قلب ترک الله عدد لو رقد تبع حلل اله

[ق:14]. اين كلمه كه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده، گفته‏اند: لقب پادشاهان يمن است چنان كه فرعون لقب شاهان مصر، قيصر لقب شاهان روم و كسرى لقب پادشاهان ايران

نماند مسكن قوم سباء سرزمين يمن فعلى بوده و آن روزگاران بسيار مترقى و پيشرفته بوده است در جانب شرقى شهر صنعاء پايتخت فعلى يمن به فاصله صد و بيست كيلومتر

منتهى شود، قريشى نامند و قريش را دو سفر بود: زمستان به يمن مى‌رفتند و تابستان به شام. و اهل يمن و شام و ساير مردمان ايشان را اهل حرم و ولاة بيت اللّه گفتند

کم لا لهو اول جىء کهف علم شمس نکر کتب توب وثن قد ثم رئى ذات لغو رفق ها غير يمن رجس ک اخر عفو شرک هى ه امر قوم کرم الى على ملل غرب غفر ولد قرض

نمى‏شود با موزهاى دنيا قياس كرد. اين كلمه در كلام اللّه فقط يكبار آمده است. يمن خضد ظلل نضد سدر مدد فى موه سکب صحب فکه ما

جىء ذکر امر کتب هن حفظ رحم شىء صدق ربب اول ارض بل جعل نظر کرم زوج عن عمل يمن دون کيل انت اوى ارث کذب دنو اخو شطن قنت انا ائى خشع او غضض يوم ورث عند التى

حال بارگیری... قوم هود«عليه‏السلام». [هود:60]. اين مردم در سرزمين احقاف از يمن سكونت داشتند چنانكه فرموده [احقاف:21]. در «حقف» گذشت كه: احقاف در جنوب جزيرةالعرب

رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس ظنن قلل طول طعم عرض عمر بعد جمع يمن حيى جدر بنو صنع ربع حرم کره مريم ظلم عوم رهب متع قوم خشى ذلکم فتو فتى طوع

[واقعة:8-9]. شؤم و مشئكه هر دو مصدر اند به معنى نا مباركى (و شقاوت) چنانكه يمن و ميمنه هر دو مصدر اند به معنى مباركى (و سعادت) اصحاب مشئمه يعنى ياران شومى

طلق نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى فعل اخذ غرم قتر الى فسق

مرتبه ايشان، پس ايشان اصحاب منزلت سنيه‌اند در رفعت، و مراد اصحاب يمين، اصحاب يمن و سعدا هستند كه به جهت اطاعت ميمون و مباركند بر نفسهاى خود. 2- از ابن عباس

و شعراء از آنان نام برده شده است. «تُبّع» لقب پادشاهان يمن است و قوم تُبّع، به گروهى از مردم يمن گفته شده كه پيرو پادشاهان خود بوده‌اند. نام آنان در سوره

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

بصر بل حفظ ظلل وله ذلک صبح ثور عمل ربب لو قنت صرط کسو ان کفر کند لا الى رسل يمن سبح حرر عقد

عدو (۱۰۶ بار) قوم هود«عليه‏السلام». [هود:60]. اين مردم در سرزمين احقاف از يمن سكونت داشتند چنانكه فرموده [احقاف:21]. در «حقف» گذشت كه: احقاف در جنوب جزيرةالعرب

اله الله ب فى ه کم الذين من سبل ل ان امن مول انن نفس على هجر کفر علم ف لا يمن ک ما هو رسل جهد اول ى مع ها قسم صبر کبر کون الى فلح بعد نبو لعل اخر ثم نفق

نامه تبه‌كاران به دست چپشان داده مى‌شود. چنانكه دليل نام‌گذارى يَمَن و شام، آن است كه يمن، در سمت راست كعبه و شام، در سمت چپ كعبه واقع شده است. «ثُلَّةٌ»

نامه تبه‌كاران به دست چپشان داده مى‌شود. چنانكه دليل نام‌گذارى يَمَن و شام، آن است كه يمن، در سمت راست كعبه و شام، در سمت چپ كعبه واقع شده است. «ثُلَّةٌ»

حاكم يمن شد و ديد مردم آن نواحى عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى

حاكم يمن شد و ديد مردم آن نواحى عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى

وجه خير يا ى کتب لما دبر اخر شىء س غيب شهد رحم رود خوف هن بئس الذى قلب جىء يمن فضل بغى بصر قد حتى کى وفى بضع رذل کلل غير ايى عود عقب وجد سفل حسن خرج عمر

حاكم يمن شد و ديد مردم آن نواحى عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

قرر صبح جدل يحيى سيح فرض ما ليل بين جنن الله ذلک صلو وله وسم اخذ جعل ملل يمن ثلل سجد وقر التى سمو توب قد هى رزق ملک سلم ارث اوى بقر الى قنت ائى ورث وقى

و بعضى گفته در اواخر يمن است. ولى طائف درست نيست كه محل سليمان فلسطين بود و قوم سباء در يمن سكونت داشت على هذا آن در شام يا در يمن است. آقاى صدر بلاغى از

به ضربت دوم دو دانگ ديگر شكست، نورى ساطع شد، قصور يمن به نظر اشرف درآمد، تكبير گفت و فرمود: مفاتيح يمن به دست من درآمد، اصحاب تكبير گفتند. ضرب سوم تمام

حاكم يمن شد و ديد مردم آن نواحى عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى

انشاءاللَّه در «نفث» راجع به اين آيه صحبت خواهد شد به «فلق» نيز رجوع شود. ى من کم ب يمن شرر ل ه نکح حلل قول ما عفو الذين حسد قرب ف ان اذا فى لا يدى عزم نفث حتى الا

زود باشد امت تو بر مدائن ظفر يابند. به ضرب دوم قصور يمن ظاهر شد. جبرئيل گفت: بزودى علم شريعت تو در يمن سايه اندازد. به ضرب سوم قصور روم به نظر آمد جبرئيل

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

صارِمِينَ «22» همانا، ما مردم (مكّه را) آزموديم، همان گونه كه صاحبان آن باغ (در يمن) آزموديم، آنگاه كه سوگند ياد كردند صبحگاهان ميوه‌هاى باغ را بچينند. و چيزى

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

راه، جمع قلوب شود، از جمله همین کلمه «حَصَب» است که تلفظى است از قبائل اهل «یمن» در واژه «حطب». حصب‌ (۵ بار) سنگريزه انداختن مجمع البيان ذيل آيه 98 انبیاء

صارِمِينَ «22» همانا، ما مردم (مكّه را) آزموديم، همان گونه كه صاحبان آن باغ (در يمن) آزموديم، آنگاه كه سوگند ياد كردند صبحگاهان ميوه‌هاى باغ را بچينند. و چيزى

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

راحلة و مركب است. قريش سالى دو بار سفر تجارى داشتند، يكى در زمستان به منطقه يمن و يكى در تابستان به منطقه شام. در برابر رسم جاهليّت كه خونريزى و جنگ را ارزش

تبّع كه از قبيله حمير و از ملوك يمن بوده و تبّع ناميده شد براى كثرت اتباع و انصارش و بعضى گفته‌اند تبّع نامى است كه سلاطين يمن پى در پى بآن خوانده ميشدند مانند

به اهميّت آن متوجّه نخواهيم شد. هيئتى از نصاراى نَجران (شهريست ميان حجاز و يمن) پيش حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله و سلم» آمدند و آن در موقعى بود كه مردم

حاكم يمن شد و ديد مردم آن نواحى عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى

آنجا رفت، به هدهد ديگر رسيد، آن هدهد پرسيد: از كجا مى‌آئى؟ گفت: از شام و يمن و با سليمان بن داود بودم. گفت: سليمان كيست؟ گفت: پادشاه جنّ و انس و وحوش و

جدا شد و برقى زد كه قصور شام نمايان گرديد و كلنگ ديگرى زد برقى جهيد كه قصور يمن و صنعاء آشكار گشت و قسمتى از سنگ جدا شد باز كلنگ زد نورى تابيد كه قصور مدائن

صارِمِينَ «22» همانا، ما مردم (مكّه را) آزموديم، همان گونه كه صاحبان آن باغ (در يمن) آزموديم، آنگاه كه سوگند ياد كردند صبحگاهان ميوه‌هاى باغ را بچينند. و چيزى

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

آیات شامل این کلمه ک‌ (۱۴۷۸ بار) يمن‌ (۷۱ بار) وَ مَلَکَت مَا اللّه مِمّا أَفَاء کَان إِلاّ أُجُورَهُن عَلَيْک عَلَى حُسْنُهُن أَعْجَبَک کُل بَنَات آتَيْت

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) يمن‌ (۷۱ بار) مِنْه فَأَقْبَلُوا ثُم لَقَطَعْنَا إِلَيْه مَا ضَرْبا لَأَخَذْنَا قَال يَزِفّون الْأَقَاوِيل عَلَيْهِم الْوَتِين

آیات شامل این کلمه يمن‌ (۷۱ بار) ال وَ عَقّدْتُم اللّه تَنْقُضُوا فَکَفّارَتُه بَعْد تَوْکِيدِهَا لا إِطْعَام بِمَا عَشَرَة يُؤَاخِذُکُم لٰکِن عَاهَدْتُم

أَن لِلْإِيمَان کَمَا عَلَيْکُم لَعَلّکُم اذْکُرُوه بَشّر الْمُحْسِنِين يَمُن تَشْکُرُون مِن الْحَرَام إِذَا صَادِقِين لَکُم يُدَافِع بَل قَبْلِه الْمَشْعَر

بِرَبّکُم سَمِعْنَا عَلَيْکُم مَا يَوْمَئِذ إِنّنَا فَآمَنّا لِلْکُفْر لَيْس يَمُن يَعْلَم أَنْصَار فِي هُم غَيْب بَل مِن قُلُوبِهِم وَ لاَتّبَعْنَاکُم فَاغْفِر

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

و گوش شنوا پيدا كنند و مواعيد انبياء را سرسرى نپندارند چون در بلاد شام و يمن اين آثار مشهود ميشود و همانا حكايت از اين قرار است كه در اين موارد چشمها كور

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) يمن‌ (۷۱ بار) وَ کِتَابَه أُوتِي مَن فَأَمّا فَسَوْف مَطْوِيّات فَأُولٰئِک سُبْحَانَه فَيَقُول يُحَاسَب

را بجواهر و زر مرصع [كرد] و قليس نام نهاد و همه طوايف و قبايل را در ولايت يمن به طواف آن تكليف نمود و به نجاشى نوشت: من به نام تو كنيسه ساخته‌ام و مردم

آیات شامل این کلمه کم‌ (۲۲۹۱ بار) يمن‌ (۷۱ بار) مَلَکَت وَ مَا مِن الّذِين اللّه إِن الْمُؤْمِنَات لَکُم أَلاّ النّسَاء مِمّا الْمُحْصَنَات کِتَاب فَکَاتِبُوهُم

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

قوم ثمود هلاك شدند، حضرت صالح عليه السّلام با چهار هزار نفر مؤمنان به شهر يمن آمدند و در بعضى منازل آن موت بر او طارى شد، و آن منزل را حضرموت نام نهادند،

روايات مراد از افراد جايگزين در «قَوْماً غَيْرَكُمْ»، مردمانى از ايران و يمن هستند كه براى يارى دين خدا قيام مى‌كنند. «1» 1- كيفر تركِ جبهه، هم عذاب وذلّت

راحلة و مركب است. قريش سالى دو بار سفر تجارى داشتند، يكى در زمستان به منطقه يمن و يكى در تابستان به منطقه شام. در برابر رسم جاهليّت كه خونريزى و جنگ را ارزش

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ‌: پس چرا سير نمى‌كنند كفار و مخالفين در زمين يمن و شام، يعنى بايد قوم تو اى پيغمبر به آن منازل هلاك شدگان سير كنند و «1». تفسير

از مسكنهاى قوم عاد و ثمود كه بر طريق سفر شما واقع است، يعنى در راه شام و يمن. يا متبيّن گشته مر شما را هلاك ايشان به جهت آثار مساكن ايشان و نزد نظر كردن

را، جلد 10 - صفحه 106 أَنْ يَنْفَعَنا: شايد كه نفع رساند ما را؛ زيرا علامات يمن و بركت از او ظاهر است، مانند ظهور لمعان نور ميان هر دو چشم او، و شير خوردن

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

جدا شد و برقى زد كه قصور شام نمايان گرديد و كلنگ ديگرى زد برقى جهيد كه قصور يمن و صنعاء آشكار گشت و قسمتى از سنگ جدا شد باز كلنگ زد نورى تابيد كه قصور مدائن

منظور از «فَتِلْكَ مَساكِنُهُمْ»، مساكن مخروبه‌ى قوم عاد در منطقه احقاف (ميان يمن و شام)، يا قوم ثمود در منطقه سَدوم است كه مردم حجاز در مسافرت‌هاى تجارى از

لذا در سوره هود مردم منقسم بدو قسم شده‌اند سعيد و شقى و ظاهرا ميمنه بمعناى يمن و سعادت و مشئمه بمعناى شومى و شقاوت است ولى چون عرب بدست راست فال نيك ميزند

قبیله‌ای بود از قبایل معروف «یمن». ج5، ص458 و مدتی بر این منوال گذشت، سپس به او خبر دادند که در سرزمین «نجران» (در شمال یمن) هنوز گروهی بر آیین نصرانیتند،

شدند بگرسنگى چنانچه مبتلا شدند صاحبان باغ و آن باغى بود در دنيا از باغات يمن كه برضوان خوانده ميشد و فاصله آن از صنعاء نه ميل بود و نيز نقل نموده كه از

شدند بگرسنگى چنانچه مبتلا شدند صاحبان باغ و آن باغى بود در دنيا از باغات يمن كه برضوان خوانده ميشد و فاصله آن از صنعاء نه ميل بود و نيز نقل نموده كه از

مشمول غضب الهى شدند و بر اهل مكه حال آنها از خرابه منازلشان در زمين حجر و يمن وقت عبور بر آن بلاد واضح و آشكار گرديد چون شيطان كارهاى زشت آنها را در نظرشان

مشهور شده‌اند. قوم عاد طايفه‌اى از عرب بودند كه در سرزمين خوش آب و هواى «يمن» در منطقه‌اى به نام «احقاف» در نزديكى دريا زندگى مى‌كردند. كشورشان آباد بود،

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

قيامت است و در خصال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در جواب مردى از يمن كه قائل بنحوست زحل بود فرمود نه چنين است آن ستاره امير المؤمنين عليه السّلام

قيامت است و در خصال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در جواب مردى از يمن كه قائل بنحوست زحل بود فرمود نه چنين است آن ستاره امير المؤمنين عليه السّلام

قيامت است و در خصال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در جواب مردى از يمن كه قائل بنحوست زحل بود فرمود نه چنين است آن ستاره امير المؤمنين عليه السّلام

قيامت است و در خصال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در جواب مردى از يمن كه قائل بنحوست زحل بود فرمود نه چنين است آن ستاره امير المؤمنين عليه السّلام

آله» كه به پادشاهان ايران و مصر و غيره نوشت و آنها را به اسلام دعوت كرد و به يمن و بحرين و جاهاى ديگر نماينده فرستاد و تبليغ دين كرد و با در نظر گرفتن اينكه

از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى از يمن نازل گرديده كه نزد ابوبكر آمدند و گفتند: قرآن را براى ما بخوان. ابوبكر چند

مردم عطا فرموده است. [نساء:94]. ولى در آيه [حجرات:17]. ظاهراً مراد از «يَمُنُّ عَلَيْكُمْ» منت قولى است كه در مقابل آنانكه اسلام خويش را به رخ آن حضرت

شدند بگرسنگى چنانچه مبتلا شدند صاحبان باغ و آن باغى بود در دنيا از باغات يمن كه برضوان خوانده ميشد و فاصله آن از صنعاء نه ميل بود و نيز نقل نموده كه از

القاب سلاطين مصر است، چنانچه قيصر از القاب سلاطين روم و تبع از القاب سلاطين يمن، و نمرود لقب سلطان بابل بوده و به قول بيشتر مفسرين اسم فرعون زمان حضرت موسى،

قيامت است و در خصال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در جواب مردى از يمن كه قائل بنحوست زحل بود فرمود نه چنين است آن ستاره امير المؤمنين عليه السّلام

ولى بالاخره غلبه با من است يا آنكه در وقت شكستن سنگ و جهيدن برق فرمود شام و يمن و ايران را ما مسخّر مينمائيم و از آن جمله وقتى را كه پاره‌اى از منافقين از

راحلة و مركب است. قريش سالى دو بار سفر تجارى داشتند، يكى در زمستان به منطقه يمن و يكى در تابستان به منطقه شام. در برابر رسم جاهليّت كه خونريزى و جنگ را ارزش

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

و گوش شنوا پيدا كنند و مواعيد انبياء را سرسرى نپندارند چون در بلاد شام و يمن اين آثار مشهود ميشود و همانا حكايت از اين قرار است كه در اين موارد چشمها كور

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

كردم بچيزيكه تو احاطه و اطلاع بر آن پيدا نكردى و از شهر سبا كه گفته‌اند در يمن بوده خبر قطعى و محققى براى تو آورده‌ام و بعضى سبأ بفتح همزه و بدون آن قرائت

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

ولى بالاخره غلبه با من است يا آنكه در وقت شكستن سنگ و جهيدن برق فرمود شام و يمن و ايران را ما مسخّر مينمائيم و از آن جمله وقتى را كه پاره‌اى از منافقين از

ثانى، هفتصد سال قبل از حضرت مسيح عليه السلام در احقاف (منطقه‌اى در حجاز) يا يمن زندگى مى‌كردند. «1» 1- كسى كه آيات الهى را انكار و پيامبران خدا را نافرمانى

خدا در احقاف كه گفته‌اند جمع حقف است كه آن تپّه شن طولانى است و بر بلادى از يمن كه در ساحل بحر عمّان بوده باعتبار شن‌زار بودن غلبه استعمال پيدا كرده و آن

آگاه كن تا بتواند رأى جامع و كامل ارائه دهد. «مشاورة العاقل الناصح رشد و يمن و توفاق من الله» در مشورت با عاقل خيرخواه رشد و بركت و توفيق الهى است. شاور

حضرت ابراهيم عليه السّلام ساره و هاجر را در قريه‌اى گذاشت كه مردم از آنجا به يمن و شام و اطراف عالم مى‌رفتند و هر كه از آن راه عبور مى‌كرد او را به اسلام دعوت

يَصْلَوْنَهَا يَضْرِب يَعْبُد يَعْلَمُهُم يَعْمَل يَفْعَل يَقُوم يَقْدِرُون يَمُن يَهْدِي يَوْم يَوْمَئِذ يَکَاد يُؤَخّرَکُم يُؤَخّرُهُم يُثَبّت يُذَبّحُون

مشمول غضب الهى شدند و بر اهل مكه حال آنها از خرابه منازلشان در زمين حجر و يمن وقت عبور بر آن بلاد واضح و آشكار گرديد چون شيطان كارهاى زشت آنها را در نظرشان

و مانند قوم عاد و ثمود كه منازل و پران آنها را در مسافرتهاى خودتان بشام و يمن مشاهده مينمائيد شما را بسوزاند چنانچه سوزاند آنها را وقتى كه آمدند پيغمبران

عيال او گفت اين كودك مايه دلخوشى و روشنى ديده ما است او را نكشيد چون علائم يمن و سعادت از چهره او مشهود و اميد بهره و نفع براى مادر او موجود است و اگر او

حالت اول خود بازگشت سپس آن چهارده نفر گفتند یا محمد موقعى که مسافرین ما از یمن و شام بازآیند. از آن‌ها سؤال خواهیم کرد که آیا چنین منظره اى را در آن ممالک

فرمود براى او چشمه مس گداخته كه مانند آب ميجوشيد و بيرون مى‌آمد از زمين در يمن و مسخّر فرمود براى او از جنّيان جماعتى را كه كار ميكردند براى او در برابرش

اينها قحط و غلا و شمشير اولياء خدا آيا سير نكردند در سفرهاى خودشان بشام و يمن و عراق تا به بينند از آثار باقيه عمارات خراب شده اقوام سابقه آنچه موجب عبرت

اينها قحط و غلا و شمشير اولياء خدا آيا سير نكردند در سفرهاى خودشان بشام و يمن و عراق تا به بينند از آثار باقيه عمارات خراب شده اقوام سابقه آنچه موجب عبرت

كه مثل آن در دنيا نيست. بعضى از جواهرات كه بزمين ريخته بود، برداشتم. پس به يمن بر گشتم و آنها را به مردمان نشان دادم. تعجب كردند اين خبر شهرت يافت. به معاويه

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

و گوش شنوا پيدا كنند و مواعيد انبياء را سرسرى نپندارند چون در بلاد شام و يمن اين آثار مشهود ميشود و همانا حكايت از اين قرار است كه در اين موارد چشمها كور

از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى از يمن نازل گرديده كه نزد ابوبكر آمدند و گفتند: قرآن را براى ما بخوان. ابوبكر چند

اهل‏ يمن بهترند، ايمان يمنى است (و از يمن آمده، ابن اثير گفته چون ايمان از مكه طلوع كرد و مكه نيز جزء سرزمينهاى تهامة است و تهامة نيز از زمينهاى يمن محسوب

عيال او گفت اين كودك مايه دلخوشى و روشنى ديده ما است او را نكشيد چون علائم يمن و سعادت از چهره او مشهود و اميد بهره و نفع براى مادر او موجود است و اگر او

از ديدگان آنان سرازير مى گشت و برخى معتقدند كه اين آيه درباره طايفه اى از يمن نازل گرديده كه نزد ابوبكر آمدند و گفتند: قرآن را براى ما بخوان. ابوبكر چند

صورت فردى يا دسته‌جمعى به ديگر مناطق هجرت مى‌كردند؛ بعضى به حبشه، بعضى به يمن و طائف و برخى به شعب ابى‌طالب رفتند و پيوسته در ترس و اضطراب بودند و هنگامى

شدند. از آنجا كه در قيامت نامه عمل خوبان را به دست راستشان مى‌دهند و اهل يُمن و سعادت شده‌اند، آنان را اصحاب يمين ناميده‌اند. در روايتى مى‌خوانيم كه پيامبر

شدند. از آنجا كه در قيامت نامه عمل خوبان را به دست راستشان مى‌دهند و اهل يُمن و سعادت شده‌اند، آنان را اصحاب يمين ناميده‌اند. در روايتى مى‌خوانيم كه پيامبر

مقدونى دانسته اند وردّ آن نظر جمعى از مورخين كه ذوالقرنين را مردى عرب از ملوك يمن دانسته اند سخن بعضى در اثبات اينكه ذوالقرنين ، كورش ، پادشاه هخامنشى ايران

او و به نصرت اخيار و ابرار و بعد از او براى اهل اسلام مانند غلبه بر بلاد يمن و روم و فارس و شرق و غرب و تسلط و تفوق آنها بر اكاسره و اقاصره و انتشار صيت

و مانند قوم عاد و ثمود كه منازل و پران آنها را در مسافرتهاى خودتان بشام و يمن مشاهده مينمائيد شما را بسوزاند چنانچه سوزاند آنها را وقتى كه آمدند پيغمبران

فرمود براى او چشمه مس گداخته كه مانند آب ميجوشيد و بيرون مى‌آمد از زمين در يمن و مسخّر فرمود براى او از جنّيان جماعتى را كه كار ميكردند براى او در برابرش

اينها قحط و غلا و شمشير اولياء خدا آيا سير نكردند در سفرهاى خودشان بشام و يمن و عراق تا به بينند از آثار باقيه عمارات خراب شده اقوام سابقه آنچه موجب عبرت

عَلى‌ خَزائِنِ الْأَرْضِ» و كار يوسف به آنجا رسيد كه همه‌ى كشور و اطراف آن تا يمن را در اختيار گرفت ... در عين حال نيافتيم كسى را كه اين كار را بر او عيب گرفته

است، و از جمله معانی (رَسّ) هم معنی چاه و حفره است. مراد کافرانی است که در یمن زندگی می‌کردند و خواستند مسیحیان موحّد و راستین نجران را که در همسایگی آنان

عَلَيك‌َ أَن‌ أَسلَمُوا قُل‌ لا تَمُنُّوا عَلَي‌َّ إِسلامَكُم‌ بَل‌ِ اللّه‌ُ يَمُن‌ُّ عَلَيكُم‌ أَن‌ هَداكُم‌ لِلإِيمان‌ِ إِن‌ كُنتُم‌ صادِقِين‌َ (حجرات‌ ‌آيه‌

سخن، عكس ‍ آن نتيجه اى را كه خود آنان مى گرفتند بگيرند. و جمله «و لكن الله يمن على من يشاء» اشاره به مقدمه اى است كه به انضمام آن، نتيجه مطلوب به دست مى

شدند. از آنجا كه در قيامت نامه عمل خوبان را به دست راستشان مى‌دهند و اهل يُمن و سعادت شده‌اند، آنان را اصحاب يمين ناميده‌اند. در روايتى مى‌خوانيم كه پيامبر

«أَصْحَابُ الرَّسِّ»: همان اصحاب اخدود مذکور در (بروج / است که در سرزمین یمن زندگی می‌کردند. کَذَّبَ‌ أَصْحَابُ‌ الْأَيْکَةِ... (۲) Tabber requires Javascript

‌بود‌ ‌بين‌ 300 سال‌ ‌تا‌ 1000 سال‌ و مركز ‌آنها‌ ‌بين‌ شام‌ و مدينه‌ نزديك‌ يمن‌ ‌بود‌ و حضرت‌ صالح‌ فرمود ‌من‌ ‌از‌ دعوت‌ بشما ملول‌ شدم‌ ‌شما‌ ‌هم‌ ‌از‌

مى افتاد؛ تا بالاخره، خود را به يمن رساند. وقتى به يمن رسيد، ديگر چيزى از او و لشكرش باقى نمانده بود. و همين كه وارد يمن شد، سينه و شكمش باد كرد و منفجر

گريختند (و از آن معركه جانى بدر بردند) آمدند تا بحضرموت كه دره‏اى است در نزديكى يمن رسيدند، در آنجا خداوند سيلى بر آنها فرستاد و همگى را غرق كرد، فرمود: و در

هفت لغت فصيح عرب است كه قرآن مطابق آنها نازل شده: لغت قريش، هذيل، هوازن، يمن، كنانه، تميم، ثقيف. بطلان اين قول‏ اين روايات از نظر شيعه و محققين متاخرين

قسمت از آيه «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى » درباره اهل يمن نازل شده زيرا اينان با دست خالى حج مي‌كردند و زاد و توشه سفر با خود همراه

‌تا‌ ‌او‌ شكر نعمت‌ كند لا تَمُنُّوا عَلَي‌َّ إِسلامَكُم‌ بَل‌ِ اللّه‌ُ يَمُن‌ُّ عَلَيكُم‌ أَن‌ هَداكُم‌ لِلإِيمان‌ِ حجرات‌ ‌آيه‌ 17، بلكه‌ مراد اينست‌

دريا و بعضى گفته‌اند در وادى القرى بين شام و مدينه منزل داشتند و قوم عاد در يمن بودند در هر حال مأموريّت او هم مانند انبياء گذشته دعوت بتوحيد بود و نسبت برادر

حالت اول خود بازگشت سپس آن چهارده نفر گفتند یا محمد موقعى که مسافرین ما از یمن و شام بازآیند. از آن‌ها سؤال خواهیم کرد که آیا چنین منظره اى را در آن ممالک

عمّار در روايت خود گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه مردى عازم يمن يا مقصدى ديگر در راه سفر خود بمكّه ميگذرد، و او در زمانى بمردم آنجا ميرسد

جامه‏اى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در آن دو محرم شد از پارچه‏هاى يمن و از شهر عبر و ظفار بود، و پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله را در همان جامه‏ها

آباديهاى صنعاء يا مارب بوده باشد كه هر دو در منطقه يمن واقع شده است ، و اين تفسير بعيد نيست زيرا فاصله بين يمن كه در جنوبى ترين نقطه جزيره عربستان است و با شامات

ملوك يمن اطلاق مى شد كه مردم را به پيروى خود دعوت مى كردند، يا يكى بعد از ديگرى روى كار مى آمدند. ولى ظاهر اين است كه قرآن از خصوص يكى از شاهان يمن سخن

ابي الاسود الدولي : و از أبو الاسود دئلىّ روايت كرده‏اند كه معاذ بن جبل در يمن بود، پس مردم بر او گرد آمدند، و گفتند: مردى يهودى مرده است، و برادرى مسلمان

الحسن عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: امير المؤمنين عليه السّلام چهار اسب از يمن برسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هديّه كرد، و آنگاه بنزد آن حضرت شد، و گفت:

برکت تو چنان عظمتی به خود گرفته که شایسته این سوگند شده است. ای کعبه را ز یمن قدوم تو صد شرف وی مرده را ز مقدم پاک تو صد صفا بطحا ز نور طلعت تو یافته فروغ

نمودند. دوم : جمعى از مورخين معتقدند ذو القرنين يكى از پادشاهان «يمن » بوده (پادشاهان يمن بنام «تبع » خوانده مى شدند كه جمع آن «تبابعه » است ). از جـمـله

(مهجع) پسر صلت بن عقبة بن سمعان بن غانم پسرام غانم و آن، زن عرب بيابانى از يمن بود و صاحب سنگريزه‏اى است كه امير المؤمنين و اولادش تا امام رضا (ع) بر آن

نقل شده است. ابن منده از جزء بن الحدرجان روايت نمايد كه گفت: برادرم قداد از يمن نزد پيامبر مى آمد در بين راه سريه اى به او برخورد نمود. به آن‌ها گفت: كه من

كه در سال نهم هجرت در رأس هيئتى از قبيله كنده كه جمعا هشتاد نفر ميشدند از يمن بمدينه آمد و خدمت رسول خدا (ص) رسيده و اسلام خود را اظهار كرد چنانچه ابن هشام

الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا» «3» ج: نعمت هدايت. «بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ» «4» د: نعمت حاكميّت مؤمنان. وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ

عَلَيك‌َ أَن‌ أَسلَمُوا قُل‌ لا تَمُنُّوا عَلَي‌َّ إِسلامَكُم‌ بَل‌ِ اللّه‌ُ يَمُن‌ُّ عَلَيكُم‌ أَن‌ هَداكُم‌ لِلإِيمان‌ِ إِن‌ كُنتُم‌ صادِقِين‌َ‌-‌ حجرات‌

کافران در شهرها از راه سفرهاى تجارتى (مانند سفرهاى کافران قریش از مکه به شام، یمن و ...) است. ۶ - هشدار خداوند به پیامبر(ص) و مسلمانان، درباره تأثیرپذیرى از

مورد است ، چون عثمان پنج و يا هفت مصحف نوشته به شام ، مكه ، بصره ، كوفه ، يمن و بحرين فرستاده و يكى را در مدينه نگه داشته است. و نيز آنچه نقل شد غير اختلافى

حدود هفتصد سال قبل از میلاد مسیح (ع) وجود داشتند و در سرزمین «احقاف» یا «یمن» زندگی می‌کردند. تفسیر آیات ۱ - خداوند، قوم عاد را به سختى کیفر داد. (ألم تر

تو هرگز به اين حكم ايمان نخواهى آورد و علىّ عليه السّلام در اين هنگام در يمن بود، و چون بازگشت فاطمه سلام اللَّه عليها را بحالى يافت كه محل شده و از احرام

نائِمُونَ» «۱»؛ يعنى: «ياد كن چون سوگند خوردند اهل باغى كه در دو فرسنگى صنعاى يمن بود، كه هر آينه ميوه آن را ببرند، در حالى كه در صباح در آيندگان باشند؛ يعنى

و آن را راسخ و ثابت ساز در ايشان تا در مظان صلاح و طريق فلاح باشند تا به يمن صلاحيت ايشان فوزى و نجاتى مرا حاصل شود. يا ايشان را براى من خلف صالح صدق و

نزول يافته است. سوم، مجاهد بنا به روايت منقول از پيامبر گويد: درباره اهل يمن نازل شده است و اين قول را طبرى به خاطر روايت منقول از رسول خدا صلى الله عليه

__________________________________________________ (۱). و صنعاء شهرى است در يمن. و أيله به فتح همزه، كوهى است در ميانه مكّه و مدينه، و شهرى است در ميانه يَنْبُعْ

حبابه الوالبيه قالت : حبابه والبيه (زنى بوده از والبه كه نام موضعى است در يمن) گويد: امير المؤمنين (ع) را در شرطة الخميس (پيش قراولان لشكر، و لشكر را خميس

در كتاب عزيز خدا نامش آمده ، بيابانى بوده بين عمان و سرزمين مهره (واقع در يمن و بعضى گفته اند: بيابان شنزار ساحلى بوده بين عمان و حضر موت و مجاور سرزمين

دال‌ ‌بر‌ ‌آن‌ ‌است‌ قُل‌ لا تَمُنُّوا عَلَي‌َّ إِسلامَكُم‌ بَل‌ِ اللّه‌ُ يَمُن‌ُّ عَلَيكُم‌ أَن‌ هَداكُم‌ لِلإِيمان‌ِ إِن‌ كُنتُم‌ صادِقِين‌َ حجرات‌ ‌آيه‌

حجاز و دو عدد در يمن قرار داشتند، كوه (( احد(( ، (( ثبير(( ، (( حراء(( ، (( ثور(( و (( ورقان (( در حجاز و كوه (( حصور(( و (( صير(( در يمن . مؤ لف : راجع

و مسيحيان در نقاط نسبتا دورترى زندگى داشتند، مانند يمن ، شامات ، و نجران كه در كوهستانهاى شمالى يمن در فاصله ده منزلى صنعاء واقع شده است . و يا به خاطر

» (انا بلوناهم كما بلونا اصحاب الجنة ). در اينكه باغ كجا بوده ؟ در سرزمين يمن در نزديكى شهر بزرگ صنعاء؟ يا در سرزمين حبشه ؟ يا در ميان بنى اسرائيل در سرزمين

(عَلَي‌ القَريَةِ الَّتِي‌ أُمطِرَت‌ مَطَرَ السَّوءِ) ‌که‌ نزديك‌ مكه‌ طرف‌ يمن‌ و حبشه‌ بوده‌ مشاهده‌ كردند سپس‌ ‌از‌ روي‌ تعجب‌ ميفرمايد: (أَ فَلَم‌ يَكُونُوا

ميلا مسيح يا قديمتر، قوم ديگرى به نام عاد وجود داشتند كه در سر زمين احقاف يا يمن زندگى مى كردند. آنها داراى قامتهائى طويل و اندامى قوى و پرقدرت بودند، و به

آوردن انصار و اهل يمن هم منطبق گردد. چون با آيه: «و رأيت النّاس يدخلون فى دين اللّه أفواجا» نمى سازد. زيرا اسلام آوردن انصار و اهل يمن و ساير مسلمانان كه

أَمْذَى فَقَالَ إِنْ حَمَلَهَا أَوْ مَسَّهَا بِشَهْوَةٍ فَأَمْنَى أَوْ لَمْ يُمْنِ أَوْ أَمْذَى أَوْ لَمْ يُمْذِ فَعَلَيْهِ دَمُ شَاةٍ يُهَرِيقُهُ وَ إِنْ

آمده كه: علت نزول اين آيه چنين بود كه: «ذونواس»، مردم حبشه را براى جنگ با يمن به هيجان آورد و او، آخرين پادشاه از دودمان «حمير» و از يهوديان بود. ترجمه

و چيست ؟ در ميان مورخان گفتگوست ولى معروف اين است كه «سبا» نام پدر اعراب يمن است ، و طبق روايتى كه از پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم ) نقل

زمستان كه به طرف يمن مى رفت، و نوبتى ديگر در تابستان كه به سوى شام ره مى سپرد. و با اين دو نوبت سفر كردن، زندگى خود را اداره مى نمود. و مردم يمن و شام، پاس احترام

در نمى آيد، مى گويند: اين حله نسج (بافت ) يمن است و نمى گويند: ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۷۲ نسجه يمن است ، پس متعين آن است كه قبضه را در آيه حمل

پروردگار به دست راستشان داده مى شود. اين احتمال نيز داده شده كه ميمنة از ماده يمن و بركت است يعنى آنها صاحبان بركتند كه وجودشان هم براى خودشان بركت دارد، و

يَلْبَسُ اَلثَّوْبَ اَلْجَدِيدَ قَالَ يَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ اِجْعَلْهُ ثَوْبَ يُمْنٍ وَ تُقًى وَ بَرَكَةٍ اَللَّهُمَّ اُرْزُقْنِي فِيهِ حُسْنَ عِبَادَتِكَ وَ

بَهِيمٌ قَالَ بِعْهُ وَ اِسْتَخْلِفْ بِهِ نَفَقَةً لِعِيَالِكَ إِنَّمَا يُمْنُ اَلْخَيْلِ فِي ذَوَاتِ اَلْأَوْضَاحِ‏ قَالَ وَ سَمِعْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ

لِلْمَوْلَى وَ إِنِّي لَأُحِبُّ لِلرَّجُلِ إِذَا فَعَلَ بِأَخِيهِ أَنْ يَمُنَّ عَلَيْهِ فَيَهَبَهَا لَهُ‏

لِلْمَوْلَى وَ إِنِّي لَأُحِبُّ لِلرَّجُلِ إِذَا فَعَلَ ذَا بِأَخِيهِ أَنْ يَمُنَّ عَلَيْهِ فَيَهَبَهَا لَهُ‏

اَلشَّيْبُ فِي مُقَدَّمِ اَلرَّأْسِ يُمْنٌ وَ فِي اَلْعَارِضَيْنِ سَخَاءٌ وَ فِي اَلذَّوَائِبِ شَجَاعَةٌ وَ فِي اَلْقَفَا شُؤْمٌ‏

سرنوشت «قوم عاد» مى رود، قومى كه در سرزمين «احقاف » (در شبه جزيره عرب يا يمن زندگى مى كردند) قامتهائى طويل ، اندامى قوى ، شهرهائى آباد، زمينهائى خرم و

عَنْكُمْ أَنَّ اَللَّهَ جِسْمٌ‏ صَمَدِيٌ‏ نُورِيٌ‏ مَعْرِفَتُهُ ضَرُورَةٌ يَمُنُّ بِهَا عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ خَلْقِهِ‏ فَقَالَ ع سُبْحَانَ مَنْ لاَ يَعْلَمُ

تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَزَلْ مُنْذُ قَبَضَ‏ نَبِيَّهُ ص‏ هَلُمَ‏ جَرّاً يَمُنُّ بِهَذَا اَلدِّينِ عَلَى أَوْلاَدِ اَلْأَعَاجِمِ‏ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ قَرَابَةِ

ذيجود بنده خاص خدا محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) است . اى كعبه را ز يمن قدوم تو صد شرف وى مرده را از مقدم پاك تو صد صفا بطحا ز نور طلعت تو يافته فروغ

بربرها، نام طعامى است كه از خرما و كره درست مى شود. و در روايتى، به لغت اهل يمن آمده كه ابوجهل به كنيز خود گفت: «زَقّمينَا: زقّوم برايمان بياور». كنيز هم،

مقصود در اينجا ايمن و سمت راست وادى است ، و به آنچه بعضى گفته اند: ((ايمن از يمن در مقابل شومى است (( نبايد اعتناء كرد و ((بقعه مباركه (( قطعه و نقطه مخصوصى

مى فرمايد: ((هنگامى كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مرا به سوى يمن فرستاد فرمود با هيچكس پيكار مكن مگر آنكه قبلا او را دعوت به سوى حق كنى ، و

نوشته شده به همه شهرها از قبيل كوفه بصره ، مدينه ، مكه ، مصر، شام ، بحرين ، يمن و جزيره فرستاده شد و به مردم دستور داده به يك نسخه قرآن را قرائت كنند. و اين

فرار كردن مورچگان از برابر لشگر سليمان ، و داستان آمدن هدهد به منطقه سبا و يمن و آوردن خبرهاى هيجان انگيز براى سليمان شاهد اين مدعا است . در روايات اسلامى

ان انتم الا بشر مثلنا... قالت لهم رسلهم ان نحن الا بشر مثلكم و لكن اللّه يمن على من يشاء(( مى باشد. «فسئلوا اهل الذكر ان كنتم لا تعلمون» - اين جمله تاءييد

كثيرا). قوم عاد همان قوم هود پيامبر بزرگ خدا هستند، كه از سرزمين احقاف (يا يمن ) مبعوث شد، و قوم ثمود، قوم پيامبر خدا صالح هستند كه از سرزمين وادى القرى

پنداشتند كه به رسولان دروغ خبر داده اند. ضحاك گفت : اگر براى حل اين اشكال تا يمن رفته بودم كم بود. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۳۸۶ بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ

فاصله كمترى را دربرميگيرد ولى آنهم در حد خود زياد است زيرا از شام تا جنوب يمن فاصله نسبتا زيادى وجود دارد. اما احتمال اول كـه نزديكتر فاصله را به محل زندگى

هاى خود آمد و شد مى كردند، و اهل مكه در سفرهاى خود به مساكن عاد كه در احقاف يمن است ، و مساكن ثمود، و اصحاب ((ايكه ((، كه در شام است ، و مساكن قوم لوط كه

بد»، يا به معنى «دليل و راهنما» و يا به معنى «نامه اعمال » و يا به معنى «يمن و شوم » است . ولى بعضى از اين تفسيرها به همان معنى كه در آغاز ذكر كرديم باز

نقلش خوددارى مى شود. «أُولَئك أَصحَابُ المَْيْمَنَةِ»: كلمۀ «ميمنه» از مادۀ يُمن، ضد شوم است، و اشارۀ «أولئك»، به كسانى است كه سياق آيات قبل بر آنان دلالت

بشرى چون ما نيستيد»، گفتند: «إن نَحنُ إلّا بَشَرٌ مِثلُكُم وَلكِنّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاءُ مِن عِبَادِهِ»، كه بيانش گذشت. ترجمه تفسير الميزان جلد

قرآن كريم چنين دادند: «قالت لهم رسلهم إن نحن إلّا بشر مثلكم، ولكنّ اللّه يمنّ على من يشاء من عباده»: (رسولان ايشان، به ايشان گفتند: ما (همان طور كه شما