نتایج جستجو

مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان و «مَنْ يَمْشى عَلى اَرْبَعٍ» چهارپايان

قرآن همه از باب تفعيل آمده است و در عذاب دنيوى و اخروى هر دو بكار رفته مثل [نور:2]. كه درباره حدّ زناكاران است ايضاً [توبه:26]. استعمال آن در عذاب آخرت احتياج

آنكه بدنى باشد يا معنوى. [شعراء:80]. [بقره:10]. مريض: بيمار. مرضى: بيماران. [نور:61]. [مزّمل:20]. وَ فِي قُلُوبِهِم الّذِين اللّه مَا أَم أَن الْمُنَافِقُون

«اَلْزِموُا اَنْفُسَكُمْ» مواظب خودتان باشيد. و نيز معنى عهده و مسؤليت مى‏دهد مثل [نور:54]. برعهده اوست آنچه مأمور شده و برعهده شماست آنچه مأمور شده‏ايد. ايضاً به

نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا هل هلک هم هما همز هن هنء هو هوى هيم وتد وتر وجد

تشعشع خود ميافتد و نور نافذ آن فضا را شكافته و به هر جاى ممكن مى‏رسد . بنابراين «طارق» مرحله اوّل تشكيل ستاره و «نجم» ابتداى ظهور نور قرمز و «ثاقب» مرحله

سبحان اللّه و سبيحانك به تصريح اهل لغت گاهى براى تعجب آيد مثل [اسراء:93]. [نور:16]. تسبيح در قرآن بنفسه منعدى شده مثل [اعلى:1]. و نيز باباء مثل [واقعة:74]

نعوذبالله منها. اين كلمه تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است. ها هم ب ف جهنم جبه نور فى جنب على ظهر حمى يوم ذا

اله وله ا قرع سوع دين انن ليل قدر نا علم ايى عقب سجن سقر طرق علو حطم فصل او نور لم على وزن درى ثم ام هم غدو ذا کسب رقم رحم ويل نزل ى اذ کلا کذب وعد قد بعد

انتم شىء شرک عند سوى ذکر کتب سئل اخذ امن ذا رحم هذا بين بنو هو رود عمل غيب نور الا جنن حقق نزل عن انث صدق سمع نذر انس نصر ذلک وکل دون جىء کيد کذب ريب شکر

به شدّت تمام به آتش جهنّم دفع و انداخته مى‏شوند مثل تنه زدن و انداختن كسى. نور جهنم الى هذه لعب يوم الذى ف دعع ب خوض التى کون فى کذب يتم لا حضض على دين ذلک

الا نظر شىء الو سمو لم يا کما قد اذ کتب ارض امر الذى کفر اوى هو ردد ن انس نور اول قبل حکم صرط اخر جعل عذب ذکر ظلم اجل ذلک قلب کلل نن متع ولى خرج موسى اتى

در قرآن نيامده است. الله اله وله ربو خلد ها امن کفر ام الذين حسب فى هم ان نور دخل جنن صحب لما صدق ف محص علم ل اول ظلم

نهر خرج رئى طرو تحت بغى جنن ذهب فلک لحم عدن ل جرى کبر برق او ا دخل خضر متع نور عجل استبرق نشء مخر بعد فضض خصم جسد ثوب ذلک زبد اکل سقى سندس کظم غير لولو مثل

چرا نار، با حاميّه توصيف شده؟ شايد مراد شدّت و گدازنده بودن گفته‏اند . هم ف نور لا فى کفر حمى جهل الذين يوم قلب الله على وله اله نزل من الم ه ما اذ سقى هى

اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا سئل لما اذ جىء ارض سمو فرض سبق هؤلاء قوى دور

قول حتى هم اذا ف ى ن ان نعم ربب جىء على شکر ک ها من اتى التى نمل ما نا طير نور کذب اوى ائى ا انس سنو ه الى ب ودى شهد وله جنن بلغ ربع ايى اله الله ضحک شدد

رفته، همان نور قوى است، اما کلمه «نور» که درباره «ماه» به کار رفته، نور ضعیف تر است. سومین نظر در این باره این است که: «ضیاء» به معناى نور ذاتى است، ولى

function. آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولی خدا نور خود را کامل می‌کند هر چند کافران خوش نداشته باشند! مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هاى

مى‏باشد ولى نور از پيروى حق است و آن يكى است و ميان اجزاء آن اختلافى نيست. *** [نور:35]. نور در «اَللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْاَرْض» غير از نور در «مَثَلُ

آنها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هر چند کافران ناخشنود باشند! مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هاى

سوء انن هو قول وله کون حجب الذين بغى اله هما لا او ا ذلک اول غير على فى ربب نور اتى الله عن کتب رئى عدو جهنم ذلکم کلل عذب اسحاق اخو يوم ان لبس اخذ کفر يا

ما شرب ها ک ب کون حمم عذب ثم الا ذا برد بين لو ذوق بصر جحم جرم شمل ظلل غسق نور بطن سئل کرم الى هذا شفع صحب الم سمم ودد غلى رئس عهن کفر نا لقى فوق على الذين

حين خبث بيت انم سلح کوب نسى حرب قوم جىء جنح سرر ثلث فدى فجر خبل مرض حظظ بثث نور جناح اصر شرک عصو اجل طغو بغى خسر سجد کمم

از نور شما استفاده كنيم ايشان جواب ميدهند مراجعه بپشت سر خودتان بنمائيد و نور را از آنجا طلب نمائيد و مقصودشان عود بدنيا است و طعن بآنها كه اين نور از

كار رفتن ضياء در شمس و نور در قمر اكتسابى بودن نور قمر از خورشيد است در آيه [نوح:16]، [فرقان:61]. ملاحظه مى‏شود باز به قمر نور اطلاق شده و به خورشيد سراج

عود خواهد كرد. اين كلمه فقط يكبار در كلام الله آمده است. هم جلد ما کلل بدل نور صلى غير سوف ها نا ذوق ب ل ايى

طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين زکو متع سبل نور

نامگذارى اصطلاح سوره ۲ سوره نور: اهمیت سوره نور ۵; تعالیم سوره نور ۴; فلسفه نزول سوره نور ۸; نزول دفعى سوره نور ۱; ویژگیهاى سوره نور ۱، ۴ قرآن: سهولت فهم قرآن

آیات شامل این کلمه «وَهّاج» از مادّه «وَهَج» (بر وزن کرج) به معناى نور و حرارتى است که از آتش صادر مى شود بنابراین، ذکر این وصف براى این چراغ پر فروغ آسمانى

نامه عمل‌ مؤمن‌ و نور صورت‌ ‌او‌ ‌که‌ صحراي‌ محشر ‌را‌ روشن‌ ميكند و ‌از‌ همه‌ بالاتر: اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ ... الايه‌ نور ‌آيه‌ 35. و ‌در‌

معناى موقعى است که نور آفتاب در آسمان و زمین پهن مى شود. به معناى اوائل روز نیز آمده، یعنى آن موقعى که خورشید در آسمان بالا بیاید و نور آن بر همه جا مسلط

هما ايى الا علم جعل اکل بين عين اتى وعد التى يوم قوم نخل هو قبل شىء قد کذب نور يا اذ جنن سوء اوى ذلک نن ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض

است آشكار كننده حقيقت است پس نور است و بعضى گفته‌اند برهان پيغمبر (ص) است و نور قرآن است و بعضى گفته‌اند برهان معجزات است و نور كتاب است و در مجمع از حضرت

[بقره:115]. به هر كجا رو كنيد خدا در آنجاست خدا واسع الاحاطه و دانا است. [نور:32]. اگر فقير باشند خدا از فضل خود بى نيازشان كند خدا قادر و دانا است. موسع:

كه به تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس مى‏كنند در ايران، چين و هند آتشكده‏هائى

و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفته‏اند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط

امن عمل جنن نهر ربب نا اول امم سعى صبر اوى لقى نن ائى جعل ضعف ايى خلد بوء نور لکن حيى انن وعد عين صلح الله سلم اله قلل نعم

معرفت و طاعت. 2- اخراج از ظلمات نار به نور جنت. 3- اخراج از ظلمات بشريت به نور روحانيت. 4- اخراج از ظلمات معصيت به نور طاعت. وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً:

اطلاق‌ نور ‌بر‌ خداوند ‌هم‌ ميشود اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ نور ‌آيه‌ 35، و ‌در‌ دعاي‌ كميل‌ (‌ يا ‌ نور ‌ يا ‌ قدوس‌ و معناي‌ جامع‌ نور ‌که‌

«2» كه نور منافقان بر صراط، فرو ريزد. مؤمنان خائف شوند از نور خود، يَقُولُونَ رَبَّنا: گويند پروردگارا، أَتْمِمْ لَنا نُورَنا: تمام گردان براى ما نور ما را

ظلمتها به نور»! از ظلمت جهل به نور دانش، از ظلمت کفر به نور ایمان، از ظلمت ستمگری و ظلم به نور عدالت، از ظلمت فساد به نور صلاح، از ظلمت گناه به نور پاکی و

جهات از نور آن بهره‌ور نمى‌گرديد. به فيض عام چنان مقدّر ساخته كه در اوّل روز از مشرق برآيد و پيوسته حركت [كند] و به جاهاى مختلف الاوضاع از نور خود بهره‌ور

بارگیری... روغن زيتون (مفردات) [نور:35]. زيتون به درخت زيتون و ميوه آن هر دو گفته مى‏شود واحد آن زيتونه است (اقرب) [انعام:99]، [نور:35]. درباره اهميّت زيتون در

تمام محتوای این پروژه از منابع مختلف در اینترنت گرفته شده است. متن قرآن در نسخه ۰.۱ الکتاب از پروژه تنزیل گرفته شده بود اما به دلیل عدم جداسازی بعضی از

اطلاق‌ نور ‌بر‌ ‌او‌ ميشود و قمر نيز چون‌ اغلب‌ مسبوق‌ بظلمت‌ نيست‌ ‌از‌ اينجهت‌ ‌در‌ ‌آيه‌ نور ‌بر‌ ‌آن‌ اطلاق‌ نموده‌ و ‌در‌ اينكه‌ نسبت‌ ‌بين‌ نور و ظلمت‌

گفتيم درباره آنكه به زنى عفيف نسبت زنا مى‏دهد نيز لازم است [نور:4] و ايضاً در جريان افك آمده [نور:13]. رسول خدا صلى اللّه عليه و اله وسلم بيعت زنان مكّه را

شمس) به معناى محو کردن و از بین بردن آثار چیزى است، و در اینجا اشاره به محو نور چشم یا محو خود چشم است به طورى که چیزى از آن باقى نماند، و به کلّى محو گردد

نا قول ضرر لا فى ى ها انن ک اله الله لم وله عذب سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل الذين الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب

وهب دبب شىء علم عذب لعن بين ترک يا رجع حشر مسس کذب ضلل قوم الى خبو شرر اول نور قتل صوب يوم زيد حسب نظر سعر نعق ذکر

هر سه «نور» به حساب آمده‌اند؛ خداوند در آيه‌ى 15 اين سوره، فرمود: قرآن نور است. «قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ» در آيه‌ى 44 فرمود: تورات، نور است‌ «إِنَّا

«یُسْر» اشاره به جمع شدن تدریجى سایه است، و یا اشاره به این که: نظام ویژه نور و ظلمت، در برابر قدرت پروردگار، چیز ساده و آسانى است، و کلمه «اِلَیْنَا» نیز

و خداوند در پرتو نور اسلام آنها را از آن وضع نجات داد و مسلماً با نجات یافتن از وضع خطرناک گذشته از آتش سوزان دوزخ نیز نجات یافتند. نور (۱۹۴ بار) وَ مِن

» «3» «1» به نقل از نور الثقلين، جلد 5، صفحه 244، حديث 76. «2» به نقل از نور الثقلين، جلد 5، صفحه 244، حديث 77. «3» به نقل از نور الثقلين، جلد 5، صفحه

چون سدره را می‌پوشاند (از نور عظمت حق) آنچه که احدی از آن آگه نیست. آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود. وقتى

ظلمات‌ كفر و شرك‌ و ضلالت‌ و جهالت‌ بيرون‌ آورد بسوي‌ نور ايمان‌ و نور علم‌ و نور اعمال‌ صالحه‌. اما نور ايمان‌ ميفرمايد: يَوم‌َ تَرَي‌ المُؤمِنِين‌َ وَ المُؤمِنات‌ِ

قانونمندى گردش ماه(قمر) ۱; گردش ماه(قمر) ۳ نعمت: نعمت تاریکى ۵; نعمت نور ۵ نور: اهمیت نور ۶

قعد رجس قوم انن يمن سبل عبد اثم مسس الى طغو فى صحب س طغى اذ نئى حسن دعو ن نور وقى شقى عرض شقو وثن فحش ندى ذى ندو يا يسر نعم عمل کلل هذا ذا ظنن زور حتى حنف

درباره مؤمنان فرموده كه نور آنها در پيش رو و سمت راست روان است [حديد:12]. ايضاًآيه 8 تحريم از اين بدست مى‏آوريم كه در شمال نور نيست و آن طرف جهنم است و

قابل رؤیت است، ولى در شب بیست و هشتم به صورت هلال بسیار باریک زرد رنگ، کم نور و کم فروغ در مى آید، و در دو شب باقیمانده قابل رؤیت نیست که آن را «محاق» مى

Javascript to function. همسر فرعون (چون دید آنها قصد کشتن کودک را دارند) گفت: «نور چشم من و توست! او را نکشید شاید برای ما مفید باشد، یا او را بعنوان پسر خود

مُنِيراً ‌از‌ ‌براي‌ نور اطلاقاتي‌ ‌است‌ يكي‌ ‌از‌ اسماء الحسناي‌ الهي‌ نور ‌است‌ «‌ يا ‌ نور و ‌ يا ‌ قدوس‌ رب‌ الملائكة و الروح‌» اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ

مقصود از نور خدا همان نور ايمان و معرفت است كه به مؤ منين اختصاص دارد. تمثيل نور خدا به نور چراغ (مثل نوره كمشكوة ...). براى بيان تابش نور ايمان و معرفت

ما آن (کتاب و شرع) را نور (وحی و معرفت) گردانیدیم که هر کس از بندگان خود را بخواهیم به آن نور هدایت می‌کنیم و اینک تو (که به نور وحی ما هدایت یافتی خلق

و 46 از «تورات» و «انجیل» به عنوان هدایت و نور، یاد شده، و در آیه 15 همان سوره در مورد قرآن مجید تعبیر «نور» نیز آمده است). 2 ـ منظور از «زبر» آن قسمت

است كه ظلمات و نور در مقام دوّم و همچون وجود سايه نسبت بذى سايه است و خلقت آسمانها و زمين و ايجاد آفتاب و ماه و غيره، به وجود آمدن ظلمت و نور «جعل» آورده

مقصود از نور خدا همان نور ايمان و معرفت است كه به مؤ منين اختصاص دارد. تمثيل نور خدا به نور چراغ (مثل نوره كمشكوة ...). براى بيان تابش نور ايمان و معرفت

آنچه شونده است تا روز قيامت. پس مداد مدادى است از نور، و قلم قلمى است از نور، و لوح لوحى است از نور. «2» و از جلالت قلم است كه جميع كتب سماويه به آن نوشته

نا خوف سفل علم قمر بعث ثم نعم تبع فرعون غرق خشى ى کلا خبر نفق ايان عدو جند نور فتل بين کظم رسل موسى يبس ليل بحر صحب سبق مع شعر ب اخو لن سلط ظلم امن شمس وقع

قوم حسب عبث حبط اخو قدر يدى لعل او نفس الى حلل بطل خبر غضض خلد غلل دمر ظلم نور اذ طير جبل ذهب حصن قرب خوف صبر صوب حبب لقى انت کبر دنو ا

آفرینش آنها را پاک آفریده است. در این که منظور از «طیّبات» و «طیّبین» در سوره «نور» کیانند؟ مفسران بیانات مختلفى دارند: گاه گفته شده: منظور سخنان پاک، از آن

«غُرُفات» جمع «غرفه» به معناى حجره هایى است که در طبقه بالا قرار گرفته، که هم نور بیشترى دارد، و هم هواى بهتر، و هم از آفات به دور است، به همین دلیل، این تعبیر

ناگفته نماند: تمام موارد آن در قرآن مجيد به معنى تزويج وازدواج است مگر [نور:3]. كه شايد به معنى جماع باشد و تحقيق خواهدشد. اينك بعضى از آيات. [نساء:22]

ناگفته نماند: تمام موارد آن در قرآن مجيد به معنى تزويج وازدواج است مگر [نور:3]. كه شايد به معنى جماع باشد و تحقيق خواهدشد. اينك بعضى از آيات. [نساء:22]

الْمُشْرِكُونَ (33) ترجمه‌ ميخواهند آنكه فرو نشانند نور خدا را بدهنهاشان و نمى‌گذارد خدا مگر آنكه تمام كند نور خود را و اگر چه نخواسته باشند آنرا كافران‌ اوست

عبرت ۹ گیاهان: عوامل ازدیاد گیاهان ۴ موجودات: عوامل ازدیاد موجودات ۴ نور: اهمیت نور ۸ هوا: اهمیت هوا ۸ یقین: آثار یقین ۱۳

است در آيه [نور:31]. و نيز در آيه فوق جمع به كار رفته است. بعضى در آيه اول «نُخْرِجُ كُلَّ واحِدٍ مِنْكُمْ» گفته‏اند. جمع آن اطفال است [نور:59]. اين كلمه

اله الله ب وله الذين انن کون قول فى نفس ها قوم على کم ک نا ان ربب ى الا امن نور لکن الى يوم علم عذب قد ايى بعد اذ ذلک اخذ اول ظلم جعل بين هدى ثم يا انس اذا

مشى: در راه رفتن معنوى نيز بكار رود مثل [حديد:28]. كه مراد از آن زندگى در نور ايمان است. گاهى از آن سخن چينى اراده شود مثل [قلم:11]. عيبجو و سخن چين است

قمر خاموش شدن آن است و اين مى‏رساند كه قمر در گذشته نورانى و مثل آفتاب منبع نور بوده خداوند به علّت روشن شدن حساب و براى وجود آمدن شب و روز آن را خاموش و

حضرت‌ ‌رسول‌ ‌بر‌ طبق‌ همين‌ طريقه‌ بوده‌ ‌که‌ ‌هر‌ دو نور واحد بودند ‌که‌ فرمود: (انا و ‌علي‌ ‌من‌ نور واحد) و دارد همان‌ حين‌ ولادت‌ امير المؤمنين‌ ميفرمايد:

القيمة ظلمت‌ جحيم‌ ظلمت‌ جهل‌ و كذلك‌ نور خارجي‌ نورانيت‌ قلب‌ ‌که‌ فرمود «العلم‌ نور يقذفه‌ اللّه‌ ‌في‌ قلب‌ ‌من‌ يشاء» نور صورت‌ مؤمن‌ ‌در‌ قيامت‌ انوار مقدسه‌

میان آنان و خدا حائل و فاصله اى نیست، حجاب ها از قلبشان کنار رفته، و در پرتو نور معرفت، و ایمان و عمل پاک، خدا را با چشم دل چنان مى بینند; که هیچ گونه شک و

ناگفته نماند: تمام موارد آن در قرآن مجيد به معنى تزويج وازدواج است مگر [نور:3]. كه شايد به معنى جماع باشد و تحقيق خواهدشد. اينك بعضى از آيات. [نساء:22]

تعبير آوردند چنان كه از علم و توحيد و عدل به نور تعبير آوردند. [بقره:257]. ظلمات در آيه تيرگى‏هاى كفر و نور روشنى ايمان است نظير [ابراهيم:1]. فعل آن از

فعل، مفهوم جمله را منفی می‌سازد (نگا: نور / و ) و صورت منفی این فعل، مفهوم جمله را مثبت می‌نماید (نگا: بقره / ، نور / ). «یَخْطَفُ»: می‌رباید. «أَبْصَارَ»:

خاموش كردن چراغ هدايت و نور خداست. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ» 2- قرآن نور الهى است. «لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ» 3- دين نور است، يعنى مايه‌ى شناخت،

است!» بگو: «چه کسی کتابی را که موسی آورد، نازل کرد؟! کتابی که برای مردم، نور و هدایت بود؛ 0امّا شما) آن را بصورت پراکنده قرارمی‌دهید؛ قسمتی را آشکار، و

عمران:118]، يعنى از غير خودتان همراز مگيريد كه در تباهى شما كوتاهى نمى‏كنند [نور:22]، صاحبان فضل و وسعت كوتاهى نكنند از اين كه به نزديكان و مساكين چيزى بدهند،

اسم آلت است به معنى چراغ. [نور:35] و جمع آن مصابيح است [فصّلت:12]. به نظرم علت اين تسميه آن است كه چراغ شب تاريك را با نور خود نظير صبح مى‏كند. اصبَحَ:

اتى الذين اله فى کتب قول وله انن ا کسب ان اذا نسو على قرب رئى مسس رجل کون نور لم کيف کم حسن اول ولد شفع ترک ذا ضلل فرض خشع ام هذا نن زلم يسر قسم عذب عمل

تقريب كه وقتى كه نور آفتاب پيچيده بهم شود و در آفاق منبسط نگردد چون تكوير بمعناى پيچيدن و دور زدن است و قمّى ره نقل فرموده كه مراد رفتن نور آفتاب است و وقتى

این که: اگر ریشه لغوى این واژه را «رقت» بدانیم، تناسب با همان سرخى کمرنگ که نور رقیق آفتاب است دارد. ب‌ (۲۶۴۹ بار) شفق‌ (۱۱ بار) (به فتح ش -ف) سرخى مغرب پس

زيادى و كمى نور او به حسب قرب و بعد او است به آفتاب، پس در منازل خود هر قدر از آفتاب دورتر مى‌شود نور او مى‌افزايد و چون قرب پيدا كند نور او كم و ميل به

التوریة) ۲- تورات، مشتمل بر هدایت (احکام) و نور (عقاید) (إنّا انزلنا التوریة فیها هدى و نور) چون واژه «نور» تناسب با مقوله هاى نظرى دارد، مراد از آن مى

به عالم ملائكه تا بر اسرار خلقت و حوادث آينده مطلع باشند و راندن آنها با نور ملكوتى است كه تاب تحمل آن را ندارند (به اختصار). در نهج البلاغه خبه 89 در

كردن. [منافقون:9]. اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول و غافل نكند [نور:37]. مردانى كه تجارت و فروختن آنها را از ياد خدا مشغول و غافل نمى‏كند. * [عبس:10-8]

به عالم ملائكه تا بر اسرار خلقت و حوادث آينده مطلع باشند و راندن آنها با نور ملكوتى است كه تاب تحمل آن را ندارند (به اختصار). در نهج البلاغه خبه 89 در

مى‏كنند از خود مران. غُدوُّ بروزن غُلُّو جمع غُدوه و غدوات جمع غداة است. [نور:36]. خدا را در آن خانه‏ها بامدادان و پسينان مردانى تسبيح گويند. غدوّ مفرد

سوره‌ى نور اين سوره شصت و چهار آيه دارد و در مدينه نازل شده است. علّت نام‌گذارى اين سوره به «نور»، آيه‌ى سى‌وپنج آن است كه خداوند را به عنوانِ نور آسمان‌ها

يعنى داخل وقت ظهر شد [نور:58]. [روم:18]. يعنى وقت عشاء و آنگاه كه وارد وقت ظهر مى‏شويد. ظهور: آشكار شدن. غلبه بالارفتن. مثل [نور:31]. [توبه:8]. [كهف:97]

عادى ماه مريخ و ماههاى مشترى و غيره را نمى‏بينيم. نور ماه ما نيز به آنهانمى رسد و حداكثر مى‏توان گفت كه نور ماه در منظومه شمسى قابل رؤيت است و خارج از منظومه

«1» توحيد شيخ صدوق باب 8 ص 116 روايت 18 و نور الثقلين، ج 5، ص 157، ح 51. به نقل از علل الشرايع. «2» تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 155، ح 39. ص 155، ح 39. «3»

روزى كه مردان و زنان منافق به اهل ايمان گويند مهلت دهيد تا از نور شما استفاده كنيم. شايد در «نور» راجع به آيه بيشتر توضيح داده شود. لَعَلّکُم بِشِهَاب آتِيکُم

كه در «رأى» گذشت بنى اميه است. 9- آنانكه به زنان پاكدامن نسبت زنا بدهند. [نور:23]. لعان لعان و ملاعنه آن است كه مردى به زنش نسبت زنا بدهد و شاهد نداشته

روزى كه مردان و زنان منافق به اهل ايمان گويند مهلت دهيد تا از نور شما استفاده كنيم. شايد در «نور» راجع به آيه بيشتر توضيح داده شود. أَو مِنْهَا أَجِد آتِيکُم

این کلمه نور (۱۹۴ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ يُتِم أَن لَو اللّه إِلاّ کَرِه الْکَافِرُون هُو الّذِي يَأْبَى أَرْسَل بِأَفْوَاهِهِم رَسُولَه نُور در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه نا (۱۱۸۲ بار) نور (۱۹۴ بار) لَنَا وَ أَتْمِم اغْفِر رَبّنَا يَقُولُون إِنّک عَلَى بِأَيْمَانِهِم کُل أَيْدِيهِم شَيْء قَدِير بَيْن يَسْعَى

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) نور (۱۹۴ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) اللّه وَ تَرَکَهُم ذَهَب فِي حَوْلَه مَا ظُلُمَات أَضَاءَت لا يُبْصِرُون فَلَمّا صُم بُکْم

نميتواند با نور ماه در شب باشد و شب نميتواند برود در روز تا آنكه جاى آنرا بگيرد و از چند روايت استفاده ميشود كه روز پيش از شب خلق شده و معلوم است كه نور بايد

آیات شامل این کلمه نور (۱۹۴ بار) ال وَ ثُم بِالْبَيّنَات کُل الْکِتَاب نَفْس بِالْکِتَاب أَخَذْت الّذِين ذَائِقَة بِالزّبُر کَفَرُوا الزّبُر الْمَوْت فَکَيْف

۱۰; فرجام ماه(گردون) ۸; مدت حرکت ماه(گردون) ۸; منشأ تسخیر ماه(گردون) ۶ نور: خلقت نور ۵

از نور شما استفاده كنيم ايشان جواب ميدهند مراجعه بپشت سر خودتان بنمائيد و نور را از آنجا طلب نمائيد و مقصودشان عود بدنيا است و طعن بآنها كه اين نور از

كردن. [منافقون:9]. اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول و غافل نكند [نور:37]. مردانى كه تجارت و فروختن آنها را از ياد خدا مشغول و غافل نمى‏كند. * [عبس:10-8]

آیات شامل این کلمه سنو (۲۰ بار) روشنى راغب گويد: الضوء الساطع [نور:43]. نزديك است روشنائى برقش چشمها را از بين ببرد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است

کلمه عمم‌ (۵ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) عمو. [احزاب:50]. جمع آن در قرآن اعمام است [نور:61]. عمّه: خواهرپدر. [احزاب:50]. جمع آن عمّات است [نساء:23]. [نباء:2-1]. «عَمَّ»

مُنِيراً ‌از‌ ‌براي‌ نور اطلاقاتي‌ ‌است‌ يكي‌ ‌از‌ اسماء الحسناي‌ الهي‌ نور ‌است‌ «‌ يا ‌ نور و ‌ يا ‌ قدوس‌ رب‌ الملائكة و الروح‌» اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ

گشته است. يعنى موسى را با آيات خويش فرستاديم كه قومت را از تاريكيها بسوى نور ايمان و سعادت بيرون كن و ايام خدا و عذابهاى اقوام گذشته را كه در اثر نافرمانى

بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل نفخ لئک ها سجد کون لم الک

القيمة ظلمت‌ جحيم‌ ظلمت‌ جهل‌ و كذلك‌ نور خارجي‌ نورانيت‌ قلب‌ ‌که‌ فرمود «العلم‌ نور يقذفه‌ اللّه‌ ‌في‌ قلب‌ ‌من‌ يشاء» نور صورت‌ مؤمن‌ ‌در‌ قيامت‌ انوار مقدسه‌

تکرار در قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... جعل نور فى من وله ب اله کم الله قمر وهج نزل شدد ها نبت شمس بشر الذى ه امن سبع هو اذن انن عصر

دار و با مناعت باشد [بقره:273]. بى‏خبر آنها را از مناعتشان غنى مى‏پندارد. [نور:33]. آنانكه قدرت تزويج ندارند خود نگه‏دارى و عفّت پيش گيرند تا خدا از كرم

آیات شامل این کلمه نور (۱۹۴ بار) وَ اللّه مِن يَهْدِي عَلَى لَم أَن مَن هُدًى لَه نُور نَار بِأَفْوَاهِهِم يُرِيدُون تَمْسَسْه لِنُورِه أَ لَو التّوْرَاة

ايمان نمى‌آورند مى‌نهد. آن کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را (با پرتو نور ایمان باز و) گشاده برای (پذیرش) اسلام می‌سازد، و آن کس را که خدا بخواهد گمراه

يعنى داخل وقت ظهر شد [نور:58]. [روم:18]. يعنى وقت عشاء و آنگاه كه وارد وقت ظهر مى‏شويد. ظهور: آشكار شدن. غلبه بالارفتن. مثل [نور:31]. [توبه:8]. [كهف:97]

لا بدو فئد صبح ک ها شعر مع ما لما ثبت جىء ثقل قدم طوع انن رغب جند وفى الو نور سلم هم جالوت جعل لو ظهر ملء ولد نصر برز حتى

اند. ل فى ان حمل لو جيد جهنم ه ها قوم مرء کون لهب حبل على من ذات طرق ف سقى نور مسد قسط صلى رشد أما هم حرى س

جىء بلى رهب ذکر هذا نزل قد حقق لو انس صرف مع فرعون سلم هم ملء ايى جنح ما نور عن همم شهد ى يا منى بين حسب تلک امم دعو سوء دون

دين شکر ذکر هو صدق نصر اذا لقى ل على بلغ الذين کذب غير بصر حلق لوم بين اجج نور کود اول سور حلقم اخذ انتم ها نشء اذ التى منى لکن حرث لعل سبح حوت خلق مهن ذهب

لا علم عن اول بدو قد صرف قول فرعون عند ليس ارض ايى فى اتى صوب يقن ائى عذب نور نفر حسب کبر ظلم اذا اوى فرح وقى يوم ان عرض جحد بين هل نظر

عليه و آله و سلم را باطل كنند به شخصى تشبيه كرده كه مى‏خواهند با پف دهان نور عظيمى را خاموش كند هكذا در آيه [صفّ:8]. كه آن نيز درباره اهل كتاب است. آيه:

ها ذکر حسن کظم ذلکم ردى رسل سوى رزق فند يوسف لو اجر هو على اثر الى ب صنم نور حتى ضيع عن امم کم جىء ن حزن اذ بين نا بعر نصب بعد حرض هن قدم او قبل فرى فسد

انس نزل بلى هذا فرعون جنح ايى هم حقق ذکر صرف شهد يا سلم منى ملء همم نصر امم نور دون عن دعو ما تلک نصارى کلل ى بين ضمم حسب

نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس ملک لم نا خلد سئل ى شهد وعظ يمن نور کون وهب غيب عمم جناح کيد رغب نفس نبو تلو جنح الى

عليه و آله و سلم را باطل كنند به شخصى تشبيه كرده كه مى‏خواهند با پف دهان نور عظيمى را خاموش كند هكذا در آيه [صفّ:8]. كه آن نيز درباره اهل كتاب است. آيه:

آیات شامل این کلمه مئى‌ (۱۰ بار) صد. [بقره:259]. خدا او را صد سال بميراند [نور:2]. زن زنا دهنده و مرد زناكننده به هر يك صد تازيانه بزنيد. وَ اللّه مِنْکُم

مشهور. * [يس:37]. كندن روز از شب ظاهراً بردن نور از مكان شب است و مى‏شود گفت ذرّات هوا در دات خود ظلمانى است نور آفتاب در آنها نفوذ مى‏كند و پيوسته تبديل به

صوب عمل کلل حکم ايى لو اذا حمل الذى ظلم جمع يوم جزى جنن جىء سمو نزل حيى عقب نور اوى وقى مع انتم قرء اخر جعل قبل او ائى الى لم سحر هل اذ ربب رود لعل نفق ثم

مى‏كند مثل زدن با دست [نساء:34]. زدن چيزى به چيزى نحو [بقره:73]. پايكوپى نظير [نور:31]. مثل زدن نظير [ابراهيم:24]. بيشتر آيات قرآن كلمه ضرب را در همين زمينه

داده شده است. اين كلمه بيشتر از يكبار در كلام‏اللَّه نيامده است. لا ثنى ه نور کتب ل ضلل هدى عن سبل علم الله غير اله وله

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [نور:50] حيف به معنى ميل در حكم است (مفردات) كه آن را حكم جور گويند. «حاف عليه حيفاً: جارو

کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو هدى سئل سعى نور زيد أما توب نا طغو اذا فرق خلف قرع سعد کدح قول نفش لقى عدو رصد عين شتت انس

مشى: در راه رفتن معنوى نيز بكار رود مثل [حديد:28]. كه مراد از آن زندگى در نور ايمان است. گاهى از آن سخن چينى اراده شود مثل [قلم:11]. عيبجو و سخن چين است

كه ناسخ آن سوره نور است و بنظر حقير هيچيك از اين دو آيه منسوخ اصطلاحى اصولى نيست نهايت آنكه بعد از نزول آيه حد زانى و زانيه در سوره نور سبيل مجهول در آيه

نجوم سيارات منظومه شمسى باشد پيداست كه با خاموشى خورشيد تيره و ظلمانى و بى نور خواهند شد و اگر منظور ستارگان ديگر باشد آنها هم سرنوشتى مثل خورشيد دارند كه

سبق فتى طوع وقف حسب ا عظم دين زيل نکب ولى قدر غضب عدل مشى رئى حسس ائى اوى نور بصر اجر

صلو لما هو نفخ عود ثم اين ا سئل عمل عين عذب دلک بوب توب اجر لعن بين جرم فتن نور سلف لم الذى دبر فرض ربب نفع عبد

آیات شامل این کلمه برق‌ (۱۰ بار) نور. (نيروى مخصوص) در لغت عرب نورى است كه از ابر مى‏جهد [رعد:12] و چون چشم مضطرب و خيره شود گويند: [قيامة:7]. [واقعة:18]،

۱۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل فى ف ه هم جهنم الذين کبر نور کم بئس قول ما ها الله اله وله خلد نا ليس کفر انن ان ا صدق ى وقى صبر جىء من

کلل وقى وعد ثم يوم شىء عمل ن قوم عبد الذين حيى انس موت ذلک نن بعض عزز ايى نور يدى رحم قدر ملک حسن عن خلف صدق خرج حمد کبر برک لم غير اول فطر اتى اذا ظلم

رسل يوم شرک ى ا رئى حسن غفر نن تبع اخر ذلک سبل ولى ثم حقق قلب اخذ کبر نفق نور سوء لو مع عبد قتل ارض شىء جعل خسر نصر صلو قد دعو دون مثل ذکر نفس بعد حکم سمع

ايى اخذ نفس اذا بشر رئى مثل شهد بعد حقق عجز نحن هؤلاء ک عمل هو دعو خلق قد نور موسى ربب نظر الذى شرک جنن ولى ضلل ائى شدد دون خوف ذکر انس هن تبع قتل لبس وقى

كردن. [منافقون:9]. اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول و غافل نكند [نور:37]. مردانى كه تجارت و فروختن آنها را از ياد خدا مشغول و غافل نمى‏كند. * [عبس:10-8]

كردن. [منافقون:9]. اموال و اولادتان شما را از ياد خدا مشغول و غافل نكند [نور:37]. مردانى كه تجارت و فروختن آنها را از ياد خدا مشغول و غافل نمى‏كند. * [عبس:10-8]

قصو نفق قتل علم نفس جدل جوب اذا ذنب رجل خير صحب هدى کبر فرش سلط سجد نبو مدن نور عبد صلح کتب الا دون نصر مول کلل حرب غفر مسس اول فرعون نجو ثبت

مى‏رود مثل [حج:18]. در قرآن مجيد در غير اولى العقل نيز بكار رفته است مثل [نور:45]. «مَنْ يَمْشى عَلى بَطْنِهِ» خزندگان و «مَنْ يَمْشى عَلى اَرْبَعٍ» چهارپايان

الذين الله جهنم فى اله قول صير کون وله لا شدد اوى قوم امن کفر اول ان ضرر نور ک مهد الى ا لما ولى ايى بئس اذا وقى انن على شرى الا جىء قد ثوى ورد عن يا نفع

مى شود. چه دانى حطمه چيست؟ آتش افروخته خداست. ه ما فى ل نن ثم کم ف الله ک نور درى جعل صفر لا حطم اله نبذ کون ظلل انن وله اخر عذب ان فکه سليمان ذلک سکن رئى

ابر كه در اثر تخليه الكتريكى به وجود مى‏آيد و توأم با برق است ولى چون سرعت نور در هر ثانيه سيصد هزار كيلومتر و سرعت صوت در هر ثانيه 240 متر لذا صداى رعد

بازوهاى خود را بر آستانه در گشوده بود «اَلْوَصيدُ: اَلْفِناءُ». هم على طلع ب فى نور لو عمد مدد ه ذرع شئم ها انن بسط فئد صحب ل نا ولى کلب شمل التى من ذات فرر يمن

بقر نسو معز حيى ربب طوف ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن

خلق بنو صفف بين کتب خلد لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا دکک غمم اخذ ذلک قضى خوف نور خصم حمد عن وسم طيب قرن حفف عشو حزن نعم قرب خمس

باز داشته شده‏اند. هم اذ رئى لو على ما ربب قول ف الى انن ظلم عند جحم ب صرط نور شعر سئل بعض بعث کم رجع ه لا هدى يا ل ا نحن يدى ليت ليس نفس وله نصر الا نا

کلل صدد سوف ه وقع خفى ان نبء ودد غرو ذکر عن شطن طغى وقد خبل صدر وله طغو رود نور کبر الو ک حرب وحد انن لا ربب ل

دار و با مناعت باشد [بقره:273]. بى‏خبر آنها را از مناعتشان غنى مى‏پندارد. [نور:33]. آنانكه قدرت تزويج ندارند خود نگه‏دارى و عفّت پيش گيرند تا خدا از كرم

ذکر هدى اوى اذ رحم رسل امم مثل الذى ارض حقق ائى لعل حکم عذب نزل ملک جىء امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر کذب بشر شهد

رضا) به معناى «وقت» گرفته شده. در حال بارگیری... من ها هم ليل ب ل ف ايى طعم نور سجد بين امن اله الله وله الى طوف ذلل ليس ه اذا عين قبل لم قنت نظر قوم کم حمم

چون نزد آن آتش آمد، آوازی بلند در رسیدش: «مبارک گردید آن که در این آتش [:نور وحی] و آن که پیرامون آن است و منزّه است خدا، پروردگار جهانیان.» پس هنگامی

به حق، كه نور ابى طالب در روز قيامت خاموش كند انوار همه خلق را، مگر پنج نور را: نور حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله، نور من، نور فاطمه، نور حسن و حسين

ناتوان كننده. اين كلمه تنها يكبار در كلام الله آمده است. هم ا ها لم فى کون اوى نور ائى ايى وجه ى تلو خلد لفح

از آن آفريده شده و در «جنّ» گذشت . من نا فى حمم لا شمل ک صحب قبل اذ ان ل نور عذب ظلل ه قول خيط کون وقى جنن ذلک ربب جمل ولج ما برد جزى حتى الک دعو اخر على

خارج شدى براى مومنان مواضعى براى جنگ آماده مى‏كردى. قواعد: جمع قائده است [نور:60]. زنان بازنشسته كه رغبتى به نكاح ندارند[بقره:127]. آن در آيه جمع قاعده

(۳۵۷۶ بار) (بر وزن فرس) گشادگى ميان دو چيز. جمع آن خلال است (مفردات - مجمع) [نور:43] مى‏بينى باران را كه از ميان ابرها خارج مى‏شود. خلال مصدر باب مفاعله نيز

آیات شامل این کلمه رئف‌ (۱۳ بار) [نور:2] صحاح و اقرب الموارد، و طبرسى در ذيل آيه 143 بقره رأفة رارحمت شديد گفته‏اند و آن يكى از درو معنى قاموس است. ولى

ربب لم نا امر ذلک غفر موسى سير خوف قد الا جعل ى يا حقق نذر سوء لو ولى او نور سرع جنن صبر خير قوى جرم حکم دبر ذنب نکص عبد فکک درى هما قوم نفق شىء مکر ردد

خارج شدى براى مومنان مواضعى براى جنگ آماده مى‏كردى. قواعد: جمع قائده است [نور:60]. زنان بازنشسته كه رغبتى به نكاح ندارند[بقره:127]. آن در آيه جمع قاعده

ل ه لا انن ها ف فى على ما کم قول اله الله وله الى ظلل فکه ان ک جعل ب شىء نور سمو يوم غمم شمل ربب زوج حمم مدد رئى تحت کذب عبد نزل وجه نا ثلث فوق شعب لو

ارث مى‏بردند [يونس:99]. آيا تو مردم را مى‏توانى مجبور كنى تا مؤمن باشند. [نور:33]. كنيزان جوان را اگر خواهان عفت اند به زنا مجبور نكنيد «ان» شرطيه است و

را در ميان گيرد. سرادق فقط يكبار در قرآن آمده است. غوث ب غيث هم ها ان حوط نور ل ظلم عتد نا موه ک

متراكم شدن ابر و غيره به كار رفته است [طور:44]. سحاب مركوم يعنى ابرهاى متراكم [نور:43]. ركام به معنى مركوم و متراكم است يعنى: خدا ابرى را ميراند سپس ميان آن

انن الله ب ل اله ف ذوق هم قول ما قدم کم وله ک فى يدى ها الذين امن نن قوم ان نور عمل عقل او عکف نصر لا قتل على نجو يوم من ا بين دخل ثم صلح دبر ظلل جهنم حقق

بد را با خوب دفع مى‏كنند، [آل عمران:168] بگو مرگ را از خويش دفع كنيد. * [نور:8]، «اَنْ تَشْهَدَ» فاعل يَدْرَؤُ است و «الْعَذابَ» مفعول آن است يعنى: گواهى

(به فتح اوّل) دفعه. گوئى آن يك مرور از زمان است [انعام:94]. [بقره:229]. [نور:58]. مِرَّة (به كسر ميم) قوّه و نيرو و عقل و حالت و مستمر است [نجم:6-5]. شايد

(به فتح اوّل) دفعه. گوئى آن يك مرور از زمان است [انعام:94]. [بقره:229]. [نور:58]. مِرَّة (به كسر ميم) قوّه و نيرو و عقل و حالت و مستمر است [نجم:6-5]. شايد

زنى بى شوهر است خواه دوشيزه باشد يا شوهر رفته و نيز مردى كه زن ندارد. آيه [نور:32] زنان بى شوهر و مردان بى زن هر دو مرادند، يعنى زنان بى شوهر و مردان مجرّد

عمران:83].آن كه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت به خدا تسليم است. [نور:53]. بگو قسم نخوريد كار جهاد اطاعت شناخته‏اى است. در آيه 81 نساء و 21 سوره

آن تا زير عرش و اطراف آن رفته است و چون نور خداوند تجلّى نمود براى پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم پوشاند نور سدره را و احاطه نمود بر پيغمبر صلى اللّه

من جعل بئس صفد فى کنن قرن قطر يوم جبل اذ ذلک غشو غشى جرم رئى ک تمم وجه نعم نور ه

قضى لو لم صلح ثم ظلم صدق عمل فرق اذ عبد سلط سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح ذکر غفر نحن بنو عرف انا لقى بشر

صلو حتى سجد رکع ظلم يسر نبو ثم اسرائيل رضو س عسر الى بعد ذلک دخل غرق جبل نور ربص ايى فلک جهد لو کثر کلل حقق احد

بياورم يا تكه‏اى از آتش كه شايد گرم شويد. همچنين است آيه 7 سوره نمل. ه ها ف هم نور من ل ما ب کم انن جهنم جحم ثم لا کون الا فى يوم قول ذا ولى س هذا سوف بئس الله

شى‏ء باشد مثل تير و سنگ [انفال:17]. و يا نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى

را بيابانى هموار و مسطح مى‏گرداند. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. * [نور:39]. قيعَة چنانكه در قاموس و اقرب و مجمع گفته جمع قاع است ولى آن ظاهراً در

افروخته شدن ولى در قرآن عظيم بكار نرفته است. * [همزه:6]. آتش افروخته خدا. نور ها على من ف هم ما ل ک اله ه انس التى وله الذى حجر الله ى اول کم مثل اهل شهد

قتل کثر عند انس فضل رحم لولا قد خلف لئک قرء انتم قرب رود طوع بصر لم اهل جمع نور مثل وقى دين سبق کبر وحد ابو تبع امر نحن بعض قبل ذکر

از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم. هم ل رئى جرم ب هن ف شکر بين نور او ما کسب صبر جعل ظنن عفو عن کلل انن علم کثر جوب الذين ها ايى لم

عِنْدَ كُلِّ سَوْأَةٍ». هم ب کم لا على ما ضيق ثم انتم ارض قول صلى انن بل نور ه ولى مع دبر نزل نفس قدم قحم فوج الله ل هذا ظنن اله شىء نا اذا وله ان حتى

متعارف است در روايات وارد است كه «ن» نهرى است كه در بهشت و قلم قلمى است از نور كه در لوح محفوظ نوشته، ايضاً «ن» و قلم نام دو فرشته است. در نهج البلاغه خطبه

ى ک قول ثم جعل هم کم اذا فى هىء على خرج انن ا طير انس سلل ربب نفخ اجل ها نور عند سوم لزب الذى بل عجب نسل قضى بشر هامان سوى رئى هبط حجر سخر نطف اذ يا انجيل

(به فتح اوّل) دفعه. گوئى آن يك مرور از زمان است [انعام:94]. [بقره:229]. [نور:58]. مِرَّة (به كسر ميم) قوّه و نيرو و عقل و حالت و مستمر است [نجم:6-5]. شايد

[بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و چهارمى مطلق و

است. على هذا مراد از خبائث طيّبات عموم اند و مستثنى‏ها موضوعاً خارج اند. * [نور:26]. به نظر زمخشرى: ابن عباس، ضحاك، مجاهد و حسن مراد از خبيثات كلمات پليد

كورى. به فقدان بصيرت و جهل و ضلالت و اشتباه نيز اطلاق مى‏شود. مثل [فتح:17]. [نور:61]. [عبس:2-1]. كه هر دو در كورى ظاهرى است و مثل [فصّلت:17]. كه در ضلالت و

مقابله‏مال بابنون نشان مى‏دهد كه مراد از مال متاع دنيا است و آنگاه كه گوييم: [نور:33]. نسبت حقيقى است كه متاع دنيا دراصل مال خداست. [اسراء:6]. راغب گويد: مال

مقابله‏مال بابنون نشان مى‏دهد كه مراد از مال متاع دنيا است و آنگاه كه گوييم: [نور:33]. نسبت حقيقى است كه متاع دنيا دراصل مال خداست. [اسراء:6]. راغب گويد: مال

است. از اين مادّه دو كلمه بيشتر در قرآن نيست . کون ا من اذا ف شفو فى قول نور ل على ردد عظم نا کم نخر اخو ه ان تلک نقذ نعم خشع ها ب ذلک ک صبح

مى‏گيرند. من ه هم حمم ب نسب کون ربب رئس ف ما ک فوق جعل عبد فى قدر بطن صبب بشر نور موه دون الله ل جلد خلق الذى

كه در بهشت است از نور و بامر خداوند مداد شده براى قلمى‌ جلد 5 صفحه 247 كه آنهم از نور است تا نوشته شود بآن دو در لوحى كه آنهم از نور است مقدّرات تا روز

آن تا زير عرش و اطراف آن رفته است و چون نور خداوند تجلّى نمود براى پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم پوشاند نور سدره را و احاطه نمود بر پيغمبر صلى اللّه

الى ربب لا ل حسر ف يا رسل کون شىء حقق ردد ها قبل يوسف جنب ت خوف کتب امر مثل نور او هوى لن امم حمل قد برح الا وفى طغو نفس وزر تبع ارض طغى خشى شعر ولى موت جنح

[بقره:115]. به هر كجا رو كنيد خدا در آنجاست خدا واسع الاحاطه و دانا است. [نور:32]. اگر فقير باشند خدا از فضل خود بى نيازشان كند خدا قادر و دانا است. موسع:

دخل هدى رسل کتب ذکر الذى ثم س الا امر صلح ا قرء اخذ کسب غفر ظلم يسر خلف بعد نور وجد شقق بين مع لم هذا نصر اخر بل عذب خلق ولى قوم طوع ط صوب عند صلى لقى جمع

کلمه صرف‌ (۳۰ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) برگرداندن. خواه برگرداندن مطلق باشد مثل [نور:43]. يا برگرداندن از حالى به حالى [توبه:127]. [فرقان:19]. يعنى معبودهاى باطل

مقابله‏مال بابنون نشان مى‏دهد كه مراد از مال متاع دنيا است و آنگاه كه گوييم: [نور:33]. نسبت حقيقى است كه متاع دنيا دراصل مال خداست. [اسراء:6]. راغب گويد: مال

مى‏شوند به نظر مى‏آيد مرادظهور حقائق معاصى در وجود آدمى است مثل [احزاب:66]. [نور:37]. [رحمن:41]. از اين آيات و آيات ديگر روشن مى شود كه ابدان بدكاران در آخرت

الشِّمالِ). و به این ترتیب نور مستقیم آفتاب که تداوم آن ممکن است موجب پوسیدگی و فرسودگی شود به بدن آنها نمی‌تابید، ولی نور غیر مستقیم به قدر کافی وجود

طريقى كه نور عقل نزول نموده و افكار انسانى و خيالات او از خيرات و مبرات و فسادات و شرورات و طاعات كه هر زمانى به نهج و طريقى است، از اثر ادخال نور و ظلمت

حال آن که آیات خدا بر شما فرو خوانده می‌شود و پیغمبر او در میان شما است (و نور قرآن راه را تابان و رهنمودهای فرستاده‌ی خدا حقیقت را عیان می‌دارد!) و هرکس

[بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و چهارمى مطلق و

آيه بدست نمى‏آيد بلكه زمين پيوسته در انبساط و بزرگ شدن است وزن آن نيز كه نور آفتاب پيوسته در آن جذب مى‏شود رو به افزايش است. مِن وَ نَنْقُصُهَا الْأَرْض

مهريه‏اى معين نكرده‏ايد مهريه فريضه خوانده شده كه شى‏ء تعيين شده است. و مثل [نور:1]. يعنى سوره ايست كه نازل كرده و عمل به احكام آن را واجب كرده‏ايم، عمل حكم

آيه بدست نمى‏آيد بلكه زمين پيوسته در انبساط و بزرگ شدن است وزن آن نيز كه نور آفتاب پيوسته در آن جذب مى‏شود رو به افزايش است. وَ النّهَار الصّلاَة مِن أَقِم

ل ما ف سمو عن قمر خلق وسق سبع نن طبق جعل اذا فى هم رکب رئى لا امن هن وله نور الذى غفر اله الله رحم عزز شمس هو من عمل فوت سرج کيف رجع لم

خدا ملايم مى‏كنند آنها كسانى‏اند كه خدا قلوبشان را براى تقوى آزموده است. [نور:30-31]. اين دو آيه درباره نگاه مردان به زنان و زنان به مردان است ولى چنانكه

كه تقوا غبار را از آن مى‌زدايد و نور حقّ در آن منعكس مى‌شود، چنانكه حضرت على عليه السلام تقوا را دارو و درمان دل‌ها، نور و بينايى كوردلى‌ها و شفا و وسيله‌ى

كه در بهشت است از نور و بامر خداوند مداد شده براى قلمى‌ جلد 5 صفحه 247 كه آنهم از نور است تا نوشته شود بآن دو در لوحى كه آنهم از نور است مقدّرات تا روز

امن لن على وقى هو فخر ارض ولى وذر ى فوت خير حسب نزل امر قعد ذلک بعد شرى غير نور شرک فرح دعو ن ذلکم غمر انتم حقق عن بوب عمل احزاب بئس شيع

بشراً، ابتدا خدا را تنزيه است و گفتند: حاش اللّه: پاكيزه است خدا، مثل آيه [نور:16] كه پيش از آنكه شخص مورد نظر را نبرئه كند خدا را تنزيه كرده است . در كشّاف

بقولى «حرماً» ظرف است يعنى آيا آنها را در حرم امنى تمكن و قدرت نداديم؟. * [نور:55]. و حتما تمكن و تسلط مى‏دهد بدين آنها براى آنها، دينى كه بر آنها پسنديده

هدايت نميكند گروه ستمكاران را ميخواهند خاموش كنند نور خدا را بدهانهاشان و خدا كامل گرداننده است نور خود را اگر چه كراهت داشته باشند كافران‌ او است كسيكه

داورى چيست؟ «طمس» به معناى از بين رفتن و محو شدن است و شايد مراد از بين رفتن نور آنها باشد. «فرج» به معناى شكاف است و «وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ» به معناى

مانند چوپانى است كه... اين توجيه از نظر نگارنده كاملا مقبول و به جا است . * [نور:63]. جمله«يُخالِفُونَ عَنْ اَمْرِهِ» قرينه است كه مراد از «دعاء الرَّسُولِ»

سئل قول ان اخذ س ربب عمل الا يوم نا صوب عذب يدى هو نصب قد او بعض غنى ايى نور اوى عفو انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى کثر غفر لو

قد لوط ظلم قلل سلط اذا قوى ذوق نا ثبت جنن انن اخذ رسل فرعون مسس طغى ى ربب نور لو

آن را معنى مى‏كند. *** كبر: (به كسر اول) بزرگى ايضاً تكبر و خودبينى. مثل [نور:11]. بعضى «كبر» را در آيه به ضم كاف خوانده‏اند مراد از آن معظم شى‏ء است. ضمير

[سباء:26]. و آن يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. *** مفاتح: [انعام:59]. [نور:61]. [قصص:76]. اين لفظ بيشتر از سه بار در قرآن مجيد نيامده است. مفتح (به كسر

به شب آن گاه كه آرام شود اين آيه نظير [تكوير:17]، [ليل:1]. است در اول شب نور با ظلمت به هم آميخته است و چون مقدارى از شب گذشت تاريكى مطلق است كه گوئى ظلمت

خوراك و نباتات و غيره به وجود مى‏آورد. على هذا در يك مقياس كوچك مى‏توان گفت: نور بيكران خورشيد طبقات جوّ، درياهاى وسيع، خاكهاى بى حدّ و حصر خزائن خدا و خزائن

رحم فعل حقق ايى قبل عن هلک ضرر حسن سمع نزل قرء جعل عمى وحد ذلک رود سلم يا نور انس اهل هل ها موسى عبد هدى ملک حمد ام رجل شفع جهر خلق عسى هن بين بغت خلد سبل

لباسهايم را بپوشم از امام صادق عليه السلام اخذ زينت، شانه زدن نقل شده (مجمع). * [نور:31]. روايات اهل بيت عليه السلام درباره رينت چنين است. 1- فضيل بن يسار گويد:

گشته است. يعنى موسى را با آيات خويش فرستاديم كه قومت را از تاريكيها بسوى نور ايمان و سعادت بيرون كن و ايام خدا و عذابهاى اقوام گذشته را كه در اثر نافرمانى

لو ى غفر لما طوف حسن زخرف ربص بلد ليس رسل هؤلاء جنن ذوق جهنم مول نصح عدو نور ذکر مسک دلل شجر سمو رحم بدو کذب کرم ظلم اخر وجد فتن

ستارگان به پاكى ياد كن. و در پاره‌ای از شب، و در وقت ناپدید شدن ستارگان (به سبب نور خورشید به هنگام طلوع فجر) شکر و سپاس و تسبیح و تقدیس خدای را بجای آور. و (پس

زيرا زير پا كوبيده مى‌شود. «ثاقب» به معناى سوراخ كردن است، گويا اين ستاره با نور خود تاريكى شب را سوراخ مى‌كند. «صلب» به معناى محكم و مراد از آن، ستون فقرات

نماز عيد (فطر و قربان)، در ركعت اول سوره اعلى خوانده شود. «1» «1». تفسير نور الثقلين. جلد 10 - صفحه 449 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند

نماز عيد (فطر و قربان)، در ركعت اول سوره اعلى خوانده شود. «1» «1». تفسير نور الثقلين. جلد 10 - صفحه 449 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند

نماز عيد (فطر و قربان)، در ركعت اول سوره اعلى خوانده شود. «1» «1». تفسير نور الثقلين. جلد 10 - صفحه 449 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند

نامه عمل‌ مؤمن‌ و نور صورت‌ ‌او‌ ‌که‌ صحراي‌ محشر ‌را‌ روشن‌ ميكند و ‌از‌ همه‌ بالاتر: اللّه‌ُ نُورُ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ ... الايه‌ نور ‌آيه‌ 35. و ‌در‌

ما آنرا عملى خواهيم كرد. [يونس:34]. 7 - او نور آسمانها و زمين است زندگى و حركت و افاضه مطلقاً از اوست [نور:35]. 8 - او شريك و همتايى ندارد، خدائى و معبودى

اينجا كسب نور از آفتاب مطرح نيست. بلكه مراد پشت سر هم بودن اين دو مظهر كون است آفتاب با نورافشانى رو مى‏كند پس از غروب، ماه پشت سر آن ظاهر شده و نور مى‏پاشد