نتایج جستجو

قدرت‌ و عده‌ و عده‌ چيره‌ فرمود چقدر ‌از‌ ‌آنها‌ كشته‌ شدند و چه‌ اندازه‌ اسير و چه‌ مقدار غنائم‌ بدست‌ مسلمين‌ آمد ‌خود‌ يك‌ دليل‌ واضح‌ حسّي‌ ‌است‌ ‌بر‌

نصر را كه ديار آنانرا خراب نمود و مردان آنها را كشت و زنان و فرزندانشان را اسير كرد و وضع نمود بر بقيّه آنها جزيه را كه بعد از آن بمجوس ميدادند تا خداوند

ساعتى از روز فتح مكّه بود كه حق تعالى به آن امر نمود كه كافران مكه را بكشد و اسير كند، چنانچه اين كار را نمود. بعد فرمود: به درستى كه خدا حرام گردانيد مكّه

خدايان ديگرى بودند، آنها هم پيامبرانى مى‌فرستادند». «1» عدّه‌اى را به عنوان اسير نزد پيامبراكرم صلى الله عليه و آله آوردند، حضرت از آنان پرسيد: «آيا تاكنون

و حضرت على و فاطمه و حسنين عليهم السلام بعد از اطعام ايشان مسكين و يتيم و اسير را تا آنكه بعد، احساس ننمودند گرسنگى، و نه تشنگى، و نه زحمت و مشقت را؛ و

اجازه‌ داده‌ ‌بر‌ مسلمين‌ تصرّف‌ ‌در‌ اموال‌ ‌آنها‌ ‌از‌ غنائم‌ دار الحرب‌ و اسير كردن‌ ‌آنها‌ و اخذ ‌آنها‌ ‌به‌ غلامي‌ و كنيزي‌ و تصرّف‌ ‌در‌ املاك‌ ‌آنها‌

جوابى نشنيد لذا قسم ياد نمود كه اگر خدا باو مهلت دهد تا روز قيامت مستأصل و اسير خود كند بنى آدم را باغواء و فريب مكر عدّه كمى از آنها را كه متمكّن نشود چون

خواستند افطار نمايند كه شب اول فردى مسكين، شب دوّم فردى يتيم و شب سوّم سائلى اسير، درب منزل على عليه السلام را به صدا درآوردند و درخواست غذا كردند. اهل بيت

منازل شما تجسّس ميكنند براى آنكه به بينند كسى يا چيزى باقى مانده كه بكشند يا اسير كنند يا بغارت ببرند و اين انتقام الهى بقدرى مسلّم و يقينى است وقوع آن كه

بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با آنكه از

كار نيك همفكر و همراهند. (حضرت على و حضرت زهراء عليهما السلام كه به يتيم و اسير و مسكين طعام دادند.) «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ» «4» زن و شوهرى كه در كار

عليه و آله و سلّم و خداوند مكر آنها را بخودشان مسترد فرمود و در بدر كشته يا اسير شدند و محتمل است اعمّ از آن و سقيفه بنى ساعده باشد كه براى بردن حق اهل بيت

كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه عليه و

كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه عليه و

اين معنى تصريح شده و خوار و ذليل باشند صاحبان وجوه و اعتبار در آنروز مانند اسير گرفتار در دست پادشاه قهّار در برابر خداوند زنده پاينده و خائب و خاسر و بى‌بهره

اين معنى تصريح شده و خوار و ذليل باشند صاحبان وجوه و اعتبار در آنروز مانند اسير گرفتار در دست پادشاه قهّار در برابر خداوند زنده پاينده و خائب و خاسر و بى‌بهره

چه‌ اندازه‌ ‌از‌ ‌آنها‌ ‌را‌ كشتند و چه‌ اندازه‌ آواره‌ شدند و چه‌ اندازه‌ اسير و دست‌گير شدند ‌که‌ ‌ما ‌در‌ كلم‌ الطيب‌ مجلد اول‌ شرح‌ ‌آن‌ ‌را‌ اشاره‌

مى‌شوند مردمان از اطراف ايشان، يعنى در حوالى بلد ايشان مردمان را مى‌كشند و اسير مى‌نمايند و غارت مى‌كنند و كسى متعرض آنها نمى‌شود با وجود قلّت ايشان و كثرت

بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با آنكه از

اين معنى تصريح شده و خوار و ذليل باشند صاحبان وجوه و اعتبار در آنروز مانند اسير گرفتار در دست پادشاه قهّار در برابر خداوند زنده پاينده و خائب و خاسر و بى‌بهره

فرمود: إِنَّك‌َ لَغَوِي‌ٌّ مُبِين‌ٌ ‌در‌ يك‌ همچه‌ موقعي‌ ‌که‌ بني‌ اسرائيل‌ اسير فرعونيان‌ و قبطيان‌ هستند نبايد ‌با‌ ‌آنها‌ ستيزگي‌ كرد بهانه‌ بدست‌ ميآورند

ماهيت‌ بهمان‌ وجود ملصق‌ ميشويم‌ چنانچه‌ مولوي‌ گويد: چون‌ ‌که‌ بي‌رنگي‌ اسير رنگ‌ شد«3» (آیه 156)- این آیه صابران را معرفی کرده می‌گوید: «آنها کسانی هستند

عمل نيز لازم است. چنانكه اهل بيت پيامبر عليهم السلام وقتى مسكين و يتيم و اسير، اطعام را كردند، گفتند: «إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً»

أَنْ يَنْفَعَنا» 10- برخى انسان‌ها در ظاهر بسيار بلند پروازند، ولى درباطن اسير نيازهاى درونى خويش هستند. فرعون كه ادّعا مى‌كرد: «أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلى‌»

منازل شما تجسّس ميكنند براى آنكه به بينند كسى يا چيزى باقى مانده كه بكشند يا اسير كنند يا بغارت ببرند و اين انتقام الهى بقدرى مسلّم و يقينى است وقوع آن كه

شود لكن‌ خداوند ‌در‌ جنگ‌ بدر ‌آنها‌ ‌را‌ مغلوب‌ فرمود، بعضي‌ مقتول‌ بعضي‌ اسير بعضي‌ فرار كردند و بذلّت‌ افتادند و ‌اينکه‌ ‌را‌ يكي‌ ‌از‌ معجزات‌ حضرت‌

چون‌ مشركين‌ جلد 4 - صفحه 333 شكست‌ خوردند و هفتاد نفر كشته‌ شدند و هفتاد اسير شدند و بقيه‌ بطرف‌ مكه‌ فرار كردند ابو سفيان‌ ‌که‌ رئيس‌ ‌آنها‌ ‌بود‌ دستور

لحظه‌ى عمر، به تغيير شرايط اميدوار مى‌ماند، روحيّه‌ى توكّل در او زنده مى‌گردد، اسير ظواهر نمى‌شود، ايمان انسان به غيب و قدرت خداوند متعال بيشتر مى‌شود. با توبه،

باشند. «مِمَّا تُحِبُّونَ»، نه «ممّايحبّون» 7- انسانى كه تربيت الهى يافته، اسير مال و ثروت نيست، بلكه حاكم بر آنهاست. «تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» 8- در

حقارت بآنها نظر مى‌نمودند و مسلمانان مى‌ترسيدند كه بين راه آنها را بيابند و اسير كنند و چون بمدينه رسيدند جاى گير و مستقر شدند و مأمنى پيدا كردند تا آنكه

كسى نمى شود، بخلاف مردم كه اگر در امرى مورد اعتماد قرار گيرند از آنجا كه اسير هوى و بازيچه هوسهاى نفسانيند چه بسا كرامت نفس و فضيلت و وفا و صفت رحمت ،

وقت، مشغول به اسير گرفتن و بستن دست و پاى اسراء شويد. پس مراد از «شدّ وثاق»، اسير گرفتن و محكم بستن آنان است. در نتيجه، آيه شريفه در اين كه اسير گرفتن را بعد

كارمندان، به آن حقوق مكفى بده. «اسبغ عليهم الارزاق» «1» 1- خداوند اگر بخواهد، اسير ديروز را امير امروز قرار مى‌دهد. «قالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ

بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با آنكه از

جوابى نشنيد لذا قسم ياد نمود كه اگر خدا باو مهلت دهد تا روز قيامت مستأصل و اسير خود كند بنى آدم را باغواء و فريب مكر عدّه كمى از آنها را كه متمكّن نشود چون

سالها است در مصر اقامت دارند و اخيرا تو آنها را باعمال شاقه وادار نمودى و اسير خود كردى آزاد كن و بگذار با ما بيايند برويم در شام و كنعان كه وطن اصلى ما

شأن نزول: در واقعه جنگ احد كه شكست بر مسلمانان وارد شد، بعضى كشته و برخى اسير شدند، مشركين اصحاب پيغمبر را ملامت نمودند كه شما خود را به مهلكه انداختيد

دست ها را به گردن مى بندند. ممكن هم هست به معناى مطلق زنجير باشد، كه دو نفر اسير را با هم جمع مى كند و قرين مى سازد. و كلمه «سَرابيل» جمع «سِربال» است، كه

درباره جريان نذر اهل بيت عليهم السلام است كه افطاريه خويش را به مسكين و يتيم و اسير دادند مى‏گويد: اين چطور ممكن است حال آنكه به عقيده عطا چنانكه نقل شده سوره

حارث بن مغيرة گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم: مردى است كه پدرش در زمان جاهليت اسير شده و بصورت برده درآمده و اين شخص نميدانسته كه وضع پدرش چنين بوده مگر پس

هستند. «وَ راوَدَتْهُ» 3- قدرت شهوت به اندازه‌اى است كه همسر پادشاه را نيز اسيرِ برده خود مى‌كند. «وَ راوَدَتْهُ الَّتِي» 4- سعى كنيم نام خلافكار را نبريم

نصرت‌ فرمايد مسلمين‌ ‌را‌ و مدد دهد ‌آنها‌ ‌را‌ بملائكه‌ و كفار ‌را‌ مقتول‌ و اسير و مغلوب‌ مسلمين‌ قرار دهد و البته‌ اراده‌ الهي‌ تخلف‌پذير نيست‌ و خواهد واقع‌

اين معنى تصريح شده و خوار و ذليل باشند صاحبان وجوه و اعتبار در آنروز مانند اسير گرفتار در دست پادشاه قهّار در برابر خداوند زنده پاينده و خائب و خاسر و بى‌بهره

ساخته و فلان و فلان و فلان در هنگام برخورد با مسلمانان در دره به نام (بدر) اسير شدند، آن درّه درخت اراك فراوان دارد و گويا هم اكنون من بدو نگاه مى‏كنم، چون

‌است‌ ‌از‌ اينكه‌ تورات‌ و انجيل‌ و زبور و قرآن‌ ‌را‌ بخواند و ‌از‌ هزار اسير ‌که‌ اسير ‌شده‌ سپس‌ آزاد كند و بهتر ‌است‌ ‌از‌ هزار قرباني‌ ‌که‌ بمساكين‌ دهد

املاك سدوم و عموره و همه مواد غذايى آنان را بگرفت و لوط در بين ساير اسرا، اسير شد و همه اموالش به غارت رفت ، وقتى اين خبر به ابرام رسيد با غلامان خود كه

شدند. پيامبر على را براى سركوبى آن‌ها فرستاد و امام على عليه‌السلام آن‌ها را اسير كرده، نزد پيامبر آورد. سپس اين آيه نازل گرديد، چنان كه شيخ بزرگوار ما نيز

نصر را كه ديار آنانرا خراب نمود و مردان آنها را كشت و زنان و فرزندانشان را اسير كرد و وضع نمود بر بقيّه آنها جزيه را كه بعد از آن بمجوس ميدادند تا خداوند

لِلكافِرِين‌َ عَذاباً مُهِيناً ‌هم‌ ‌در‌ دنيا بدست‌ مجاهدين‌ اسلام‌ كشته‌ شوند ‌ يا ‌ اسير گردند ‌ يا ‌ بخفّت‌ و خواري‌ فرار كنند و ‌هم‌ ‌در‌ آخرت‌ بجهنم‌ واصل‌ شوند

سلاطين مستبد و غالب همين است ، كه بعد از غلبه عده اى را مى كشند، جمعى را اسير مى كنند، و در بقيه به دلخواه خود تحكم و زورگوئى روا مى دارند از سوى ديگر

‌از‌ عمالقه‌ ‌بود‌ ‌که‌ مردان‌ بني‌ اسرائيل‌ ‌را‌ كشته‌ و زنهاي‌ ‌آنها‌ ‌را‌ اسير و اطفال‌ ‌آنها‌ ‌را‌ دستگير نموده‌ بودند و اينان‌ ‌از‌ اولاد عمليق‌ ‌از‌

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا دَخَلَ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ أَطْلَقَ كُلَّ أَسِيرٍ وَ أَعْطَى كُلَّ سَائِلٍ‏

آن را خارج كند؟ پس امام گفت: آن حيوانى درنده است، پس هر درنده‏اى كه بصورت اسير بحرم داخل كنى، ميتوانى كه آن را خارج سازى.

أَنْتَ رَجَائِي وَ أَنْتَ عَضُدِي وَ أَنْتَ نَاصِرِي بِكَ أَحُلُّ وَ بِكَ أَسِيرُ قَالَ وَ مَنْ يَخْرُجْ فِي سَفَرٍ وَحْدَهُ فَلْيَقُلْ‏ مََا شََاءَ اَللََّهُ

كه مشركان و كافران او را باسارت بگيرند و وقت نماز فرا رسد و كافرى كه او را اسير كرده اجازه نماز باو ندهد، يا از نماز خواندن منعش كند چه بايد بكند؟ فرمود:

تا وقتى كه كشتگانتان زياد شود آن وقت است كه مى توانيد دست از كشتار كشيده اسير بگيريد و در باره اسيران يا اين است كه منت بر آنان نهاده آزادشان مى كنيد و

كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه روميان او را اسير كرده‏اند، و ماه رمضان براى او ثابت و مشخّص نشده است، و نمى‏داند كه در چه

و فعال ما يشاء و ولىّ مؤمنان و پناهندگان به اوست. پس ياد او براى نفسى كه اسير حوادث است و همواره در جستجوى ركن وثيقى است كه سعادت او را ضمانت كند، ترجمه

از بيرون آمدن از مدينه مشرّفه؛ زيرا كه آن حضرت عليه السلام از شهادت خويش و اسير شدن امام زين العابدين عليه السلام و ساير منسوبان كه همراه آن حضرت بودند و

كه هر بلايى كه بخواهى، بر سر دشمنان مى آورى. هر كه را بخواهى، مى كشى و يا اسير مى كنى. (تا آخر بيانى كه اين مفسّر آورده). و حاصلش اين است كه: كلمۀ «حِل»

توحيد بگرويم ، مشركين عرب ما را از سرزمينمان بيرون مى كنند، ما را مى كشند، و اسير مى كنند، و اموالمان را غارت نموده و امنيت و صلح ما را به خطر مى اندازند ترجمه

مردم پادشاهست، و فقيرترين مردم شخص طمعكار است، و بى‏نيازترين مردم كسى است كه اسير حرص نباشد، و برترين مردم از جهت ايمان خوشخوى‏ترين ايشانست، و گرامى‏ترين مردم

شما را شهيد كردند، در حالى كه هيچ اسير نگرفتند ولى شما در بدر هفتاد نفر از آنها را بقتل رسانيديد و هفتاد نفر را اسير كرديد. در حقيقت ، جمله (قد اصبتم مثليها)

مى‏آمرزيد. (مجلسى (ره) گويد: شايد مقصود كسى باشد كه اشخاص آزاد را از روى عمد اسير كند و بفروشد). امام صادق عليه السّلام فرمود: مردى بود كه روغن زيتون مى‏فروخت

نياوردند. اعتبار عقلى هم مويد اين ظهور است ، چون ما مى دانيم كه همگى بنى اسرائيل اسير و در تحت استعمار و استثمار فراعنه و محكوم به حكم آنان بودند، و معمولا عادت

خدا و اولياى او، و منحط نمودن مواقف عبوديت آنان تا درجه مردم متوسط است ، كه اسير هواى نفس و جاهل به مقام پروردگار خويشند، با اينكه خداوند ايشان را به امثال

اللّه عليه و آله و سلّم ) را كه از مدينه اند به قتل برسانند و مهاجرين مكه را اسير كنند و براى انجام يك سلسله از تبليغات به مكه آورند، لحظات حساسى بود پيامبر

بيمار تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۲۹۵ شود كه از شدت درد و رنجورى به خود بپيچد و اسير و زندانى بستر گردد. اين نيز از مقام شكر او چيزى نكاست . ولى جريانى پيش آمد

خطاى خويش است. ۲- مرديكه نادانى را در ميان مردم نادان قماش خود قرار داده، اسير تاريكيهاى فتنه گشته، انسان نماها او را عالم گويند در صورتى كه يك روز تمام

بردگانى مى مانند كه وجود خود را فروخته و به اسارت ديگرى در آمده اند، آرى آنها اسير هوى و بنده شيطانند. كلمه «اشتروا» گر چه معمولا به معنى «خريدارى كردن » مى

حشره يا يك حيوان كوچك زير و رو مى شود، تا آگاهان به آن دل نبندند و مومنان اسير آن نشوند، و مغروران از مستى غرور به هوش آيند، و راه استكبار و ظلم و ستم پيش

رعب افكند (كارشان به جائى رسيد كه ) گروهى را به قتل مى رسانديد و گروهى را اسير مى كرديد. ۲۷ - و زمينها و خانه هايشان را در اختيار شما گذاشت و (همچنين )

زندگى جاويدان است ، و ديگرى غرق شهوات و لذات مادى و گرفتار فراموشى همه چيز و اسير بند هوا و هوس . و به اين ترتيب انسان بر سر دو راهى قرار دارد يا بايد به گروه

ميان مردم منتشر مى ساختند، گاه مى گفتند: پيامبر كشته شده ، و گاه مى گفتند: اسير شده ، مسلمانانى كه توانائى جنگ را نداشتند و در مدينه مانده بودند سخت ناراحت

دردناك در انتظار تو است ... به خدا سوگند، اگر مسير حوادث زندگى ، مرا همچون زن اسير، در پاى تخت تو آورد، تصور نكنى كه در نظر من كمترين شخصيت و ارزش دارى ، من

امرار معاش مى كرد، و همواره اين قبيله به آن قبيله حمله مى كرد، و مى كشت و اسير مى گرفت ، و ليكن با همه اين احوال شهر مكه را محترم مى شمرد، و به ساكنان اين

سبب مى شود كه دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان بدست آنها اسير و مقتول گردند و سرانجام آئين خداوند عز و جل بر چيده شود تفسير نمونه جلد ۷

جنگجويان اسلام جوائزى براى آنها تعيين كرد و مثلا فرمود كسى كه فلان فرد دشمن را اسير كند و نزد من آورد چنين پاداشى را به او خواهم داد، اين تشويق (علاوه بر روح

اين ارزشهاى بزرگ و والا را به دست فراموشى بسپارد، و خود را در اين خاكدان اسير سازد، و در صف شياطين قرار گيرد، و به اسفل السافلين سقوط كند؟! آرى پذيرش اين

بزرگ ميخواند با علم سرشار و تقواى بسيار پيامبرى كه با داشتن حكومت عظيم هرگز اسير مقام و مال نشد، و به آنها كه از سوى ملكه سبا براى فريفتنش هداياى بسيار گرانبهائى

عنوان بلاگردان و دفع ضرر از شخص يا چيز ديگر است لذا مالى را كه براى آزاد كردن اسير مى دهند فديه مى گويند، و نيز كفاره اى را كه بعضى از بيماران بجاى روزه مى

تعبير ديگر: مفهوم آيه اين است كه اگر دقت كنيد مى بينيد، آنها هم جسم دارند و اسير زنجير مكان و زمان هستند و محكوم قوانين طبيعتند و هم محدود از نظر عمر و زندگى

نيرويى از خود نداشته باشد، و آن در داستان بنى اسرائيل، در روزگارى است كه اسير در دست فرعون بودند. پس استعمال كلمۀ «نصرت» در آن هنگام، مناسبت ندارد. «وَ

دلهاى آنها ترس و وحشت افكند، تا آنجا كه گروهى را به قتل رسانديد و گروهى را اسير كرديد» (احزاب ۲۶). همين معنى در داستان جنگ بدر نيز آمده است كه مى گويد: ساءلقى

دست آنان هلاكشان نفرمايم ، تا خودشان خود را هلاك كنند، و يكديگر را بكشند، و اسير نمايند. آنگاه رسول خدا (صلى الله عليه وآله و سلم ) فرمود: من بر امتم از پيشوايان

نوعى دفع كرد بلكه از درون ذات و صفات و اعمال خود آنها سرچشمه مى گيرد، آنها اسير كارهاى زشت خويشند، به همين دليل رهائى براى آنها ممكن نيست ، زيرا جدائى از

كفّار نبردى را آغاز كردند، ولى يارانش همه كشته شدند و خود و جمعى از اصحابش اسير شدند. آنگاه براى كشتنش، گودالى درست نموده، از آتش پُر كردند. آنگاه مردم را

عالمگير است ، بيم دارند و طعام را با آنكه دوستش دارند به مستمند و يتيم و اسير دهند و منطقشان اين است كه ما شما را فقط براى رضاى خدا طعام ميدهيم ، و از

نمى شوند، و به تعبير ديگر آنها بر زندگى ماديشان حاكمند نه محكوم ، اميرند نه اسير! تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۴۸ ضمنا از اين توضيح استفاده مى شود كه منظور از

تمامى فرشتگان براى جدشان آدم به سجده افتادند، انسانى با اين همه شخصيت چگونه اسير چنگال شيطان و هواى نفس مى شود؟ چگونه ارزش وجودى خود را رها كرده ، يا در برابر

شكستى سخت و سنگين از شما خوردند و هفتاد نفر كشته ، و تعداد زيادى مجروح و اسير دادند و با آن همه از پاى ننشستند، و در اين ميدان شكست خود را بر اثر غفلت

اين حال ديگر محال است چنين انسانى ، يا بگو چنين نفس تكامل يافته اى ، دوباره اسير ماده شود، و باصطلاح زنده گردد، و گرنه لازم مى آيد كه چيزى بعد از فعليت بقوه

ما از كينه و نيرنگ پاك باشد. نه ديگر به روى هم شمشير بكشيم، و نه يكديگر را اسير كنيم. و اين كه: هر كس از دو طرف دوست داشت كه داخل در عقد و بيعت محمّد شود،

را از اين سرزمين بيرون مى كنند، و اموال و شرف ما بر باد مى رود كودكان ما اسير، و جنگجويان ما كشته مى شوند. آيات فوق سرانجام اين ماجرا را بازگو مى كند.

جهان آفرينش بشناسد تا در برابر سنگ و چوب و بتهاى گوناگون ديگر سجده نكند و اسير آنها نگردد، بلكه بر آنها امير باشد و حكومت كند. لذا در جمله نخست مى فرمايد:

و اخلاص ، مى توانند در پرتو آن به همه نزاعها و كشمكشها كه هر گاه بى رنگى اسير رنگ شود به وجود مى آيد، از ميان بردارند، و ريشه هاى شرك و نفاق و تفرقه را

نمى رويد؟ چرا سر بر آستان او نمى سائيد؟ چرا موجوداتى را مى پرستيد كه خود اسير قوانين آفرينش اند، و داراى طلوع و غروبند و دستخوش انواع تغييرات . بايد به

خوانده اند كه آن جناب، شكست فاحشى به ايشان داده و عده اى را كشت و جمعى را اسير نموده، اسيران را در طناب آن چنان به هم بست، كه گويى در كنده و زنجيرند. و

زنجيرهاى اسارت بر گردن و دست و پاى آنها گذارده ميشود، آنها در اين جهان نيز اسير هواى نفس ، و زر و زور و پست و مقام بودند، و در قيامت كه تجسم اعمال صورت ميگيرد

شود، هنگامى كه قريش در جنگ بدر شكست خوردند و با دادن هفتاد كشته ، و هفتاد اسير به مكه مراجعت كردند، ابو سفيان به مردم مكه اخطار كرد نگذارند زنان بر كشته