نتایج جستجو

محمد(ص): اهانت به محمد(ص) ۵; تحیت به محمد(ص) ۵، ۶، ۷; دلایل مکذبان محمد(ص)۱۰; عذاب اخروى مکذبان محمد(ص) ۱۱; کیفر اخروى اهانت به محمد(ص) ۱۱; کیفر اهانت به محمد(ص)

انبیا ۲; مکذبان انبیا ۹ انسان: ابعاد انسان ۱۲ خدا: نعمتهاى خدا ۵ صالح(ع) : اهانت به صالح(ع) ۸; دشمنان صالح(ع) ۲; عوامل تکذیب صالح(ع) ۱۲ قوم ثمود: اخلالگرى

الْعَرْشِ الْکَرِیمِ). تفسیر آیات ۱ - انکار معاد و بیهوده شمردن آفرینش انسان، اهانت به ساحت آفریننده جهان (خدا) است. (أفحسبتم أنّما خلقنکم عبثًا ... لاترجعون

طرد و دفع مى‏كنند در نهايه مى‏گويد: دحر دفع كردنست به قهر و براى اذلال و اهانت، قول مجمع نيز چنين است. وَ جَهَنّم أَ مَذْمُوما فَأَصْفَاکُم مَذْءُوما لَمَن

احکام: ۶ اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳ خدا: افشاگرى خدا ۴ دین: بازى با دین ۷ ; جرم اهانت به دین ۶ ; حرمت بازى با دین ۶ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۴ محرمات: ۶ محمّد(ص):

بر عثمان شوريدند و او را كشتند و نگفتند از مهاجرين اوليه است بلكه هر گونه اهانت و شورش را برعليه او جايز بلكه واجب مى‏دانستند. عايشه خود مردم را بر عثمان

طرد و دفع مى‏كنند در نهايه مى‏گويد: دحر دفع كردنست به قهر و براى اذلال و اهانت، قول مجمع نيز چنين است. من ل ها هم جهنم ف کم اخر سعى ا رود جنب کلل صفو لوم

و به میان دوزخ پرتابش کنید. او [:گناه‌پیشه] را بگیرید؛ پس با قوت و شدت و اهانت گریبانش را برگیرید و در میان دوزخش بکشانید. بگیریدش پس بکشیدش به میان دوزخ‌

از بت شكستن است و ضمير «له» به عمل بر مى‏گردد: يعنى راى آن كار (بت شكنى و اهانت به خدايان) قانون مخصوصى (سوزاندن به آتش) جعل كنيد پس او را درآتش اندازيد

در گناه و با اهل ايمان نفاق نموده و با مخالفين وفاق و اتفاق كرده است در اهانت بمقدسات دينى و ممكن است استفاده شود از اين آيه حرمت حضور در هر مجلس معصيتى

منشأ پیروزى مؤمنان ۱۱ محمد(ص): ادعاى ذلت محمد(ص) ۵; ادعاى شکست محمد(ص) ۵; اهانت به محمد(ص) ۳; توطئه اخراج محمد(ص) ۱; توطئه براندازى حکومت محمد(ص) ۲; حتمیت

بفرستاده‏اش احترام نمود ولى پادشاه فارس نامه آن حضرت را پاره كرد و به نماينده‏اش اهانت نمود و در آن موقع فارس و روم در جنگ بودند مسلمانان دوست مى‏داشتند كه روميان

هنگامی که بیازمایدش، پس روزی‌اش را بر او تنگ گرداند، گوید: «پروردگارم به من اهانت کرده است.» هرگز نه (چنین و نه چنان است)! بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید؛ و

که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند، او همان كسى است كه يتيم را به اهانت مى‌راند، این همان کسی است که یتیم را می‌راند پس آن، كسى است كه يتيم را به

بر عثمان شوريدند و او را كشتند و نگفتند از مهاجرين اوليه است بلكه هر گونه اهانت و شورش را برعليه او جايز بلكه واجب مى‏دانستند. عايشه خود مردم را بر عثمان

ورود كفّار به دوزخ با تحقير همراه است. (فرمان‌ «اصْلَوْهَا» براى تحقير و اهانت است.) 4- كفّار و دوزخيان هرگز از آتش جدا نخواهند شد. «اصْلَوْهَا الْيَوْمَ»

استهزاء نگرفته (و گویند) آیا این شخص است که بتان را که خدایان شما هستند (به اهانت و بدی) یاد می‌کند؟ و (ای رسول ما بدان که) محققا آنها به ذکر خدای مهربان (و

قرآن مجيد ذكر شده است تورات فعلى نيز حال او را نقل كرده است ولى به آن حضرت اهانت نموده است چنانكه در «تورات» گذشت. او پيامبرى صاحب فضيلت بود [انعام:86]. خداوند

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

كردن، يا فعلى باشد مثل پاره نمودن يا به زمين انداختن يا پا بر آن زدن به جهت اهانت و استخفاف. در كتاب كافى- از حضرت صادق عليه السّلام مروى است: زمانى كه جمع

بر اين وجه ديده و دانسته بودند و از رفع آن اطلاع نداشتند و فرعون به جهت اهانت آن را ذكر نمود. و چون آن زمان رسم بود هر كه را پيشواى خود مى‌گردانيدند دستوانهاى

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

متعدى از جميع حدود راست عذابى خوار كننده، يعنى عذاب او بر وجه استخفاف و اهانت است، چنانچه ثواب مطيع، بر وجه كرامت است. تنبيه: بدان كه چون مؤمن عاصى در

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بنابراين امتنان تو بر من به سبب تعبيد قوم من و تذليل و ذبح آنها باشد كه محض اهانت و تحقير و ايذاى من است و حبط كننده انعام تو بر من. «1» 2- «همزه انكار» مقدر

الكافي جلد ۱ كِتَابُ التَّوْحِيدِ‏ بَابُ النَّوَادِر موضوعات : ناسزاگویی، اهانت

دوزخ، همراه با ملامت، طرد و اهانت است. (فتلقى فى جهنّم ملومًا مدحورًا) «مدحوراً» به معناى «مطرود» است که در آن معناى اهانت و استخفاف اشراب شده است. ۱۳-

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

غضب فرمود، حضرت الياس هر چند آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد. آن حضرت را اهانت و تهديد قتل نمودند، طغيان و فساد آنها زيادتر شد. حق تعالى سوگند به ذات مقدس

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

قمّى ره و جمعى از مفسّرين آنرا بعالم تفسير نموده‌اند و در اين موقع مقصودشان اهانت نبوده و در هر حال استدعا نمودند از حضرت موسى كه از خداوند بخواهد بر حسب عهدى

6- انكار ضرورى دين. 7- انكار معاد. 8- ردّ حكمى از احكام الهى. 9- توهين و اهانت مقدسات اسلامى. 10- انكار حرمتى از محرمات سبحانى مانند حرمت زنا و شراب و ربا

(30) جلد 10 - صفحه 398 فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ‌: پس روى بگردان از ايشان از روى اهانت، زيرا دعوت تو فايده به ايشان نرساند. وَ انْتَظِرْ: و منتظر باش نصرت الهى

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

قمّى ره و جمعى از مفسّرين آنرا بعالم تفسير نموده‌اند و در اين موقع مقصودشان اهانت نبوده و در هر حال استدعا نمودند از حضرت موسى كه از خداوند بخواهد بر حسب عهدى

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

انواع كرامت، و دومى در دنيا به طريق شقاوت و در آخرت مقيم در كات به اصناف اهانت و ذلت. قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ‌: كمى پند مى‌پذيرند مردمان از آيات قرآن

مينموديد و انبياء و ائمه و علماء كه داعيان بتوحيد بودند براى شماتت و مزيد اهانت آنها ميگويند امروز روز رسوائى و ذلت و خوارى و عذاب اين كافران است كه بحال

بر آنكه قصد ايشان به تحكيم معرفت و اقامت شرع نيست، بلكه مقصود آنان از آن اهانت به امر است، اگرچه زعمشان آن باشد كه حق تعالى فرموده است‌ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

و خوارى خود در دهد يا آنكه او را زنده بگور كند و بپوشاند از انظار تا از اهانت بيرون آيد حال ملاحظه كنيد چه توهمات و احكام بدى كردند كه دخترى را كه اين

تقدير كرد. اين تعجيب است از تقدير كردن وليد امر باطل را به جهت استهزاء و اهانت او به پيغمبر و قرآن، يا تعجب از نهايت گفتار او باشد در ابطال كلام پروردگار

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

فرعون در مصر بوجود آمد فرعون بر شدت خفقان افزود و پيروان موسى را مورد اذيت و اهانت قرار داد [شعراء:53-56]. فرعون مأمورانى براى جمع لشگريان در شهر فرستاد و به

قمّى ره و جمعى از مفسّرين آنرا بعالم تفسير نموده‌اند و در اين موقع مقصودشان اهانت نبوده و در هر حال استدعا نمودند از حضرت موسى كه از خداوند بخواهد بر حسب عهدى

فرعون در مصر بوجود آمد فرعون بر شدت خفقان افزود و پيروان موسى را مورد اذيت و اهانت قرار داد [شعراء:53-56]. فرعون مأمورانى براى جمع لشگريان در شهر فرستاد و به

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

حقير براى اشعار بآنستكه منهى عنه را وضع نمودند بجاى مأمور به چون استهزاء و اهانت نمودند علاوه بر آنكه اطاعت و امتثال ننمودند پس دو ظلم بنفس كردند يكى آنكه

«1» 10- هر چه به خدا منسوب باشد، مقدّس است و بايد مورد احترام قرار گيرد و اهانت به آن، كيفر الهى را به دنبال دارد. «ناقَةَ اللَّهِ‌، فَعَقَرُوها، فَدَمْدَمَ»

«1» 10- هر چه به خدا منسوب باشد، مقدّس است و بايد مورد احترام قرار گيرد و اهانت به آن، كيفر الهى را به دنبال دارد. «ناقَةَ اللَّهِ‌، فَعَقَرُوها، فَدَمْدَمَ»

«1» 10- هر چه به خدا منسوب باشد، مقدّس است و بايد مورد احترام قرار گيرد و اهانت به آن، كيفر الهى را به دنبال دارد. «ناقَةَ اللَّهِ‌، فَعَقَرُوها، فَدَمْدَمَ»

ديگر. جلد 16 - صفحه 110 فَبَشِّره‌ُ تعبير ‌به‌ بشارت‌ يك‌ نوع‌ سرزنش‌ و اهانت‌ ‌است‌. بِعَذاب‌ٍ أَلِيم‌ٍ عذاب‌هاي‌ الهي‌ تمام‌ مولم‌ ‌است‌، و اليم‌ ثبات‌

و خوارى خود در دهد يا آنكه او را زنده بگور كند و بپوشاند از انظار تا از اهانت بيرون آيد حال ملاحظه كنيد چه توهمات و احكام بدى كردند كه دخترى را كه اين

شد و قمّى ره نقل فرموده كه همزه آنست كه برنجاند و ببدى ياد كند مردم را و اهانت نمايد از فقراء و لمزه كسى است كه بر ميگرداند گردن و سر خود را و غضب ميكند

شريك قرار داده بودند. و در كيفيت انكار عابدين دو قول است: اول- آنكه بر وجه اهانت و رد گويند: عذر نداريم ما به اين پرستش براى شما. دوم- آنكه گويند شما ما را

يعنى اين عقوبت كافى است براى ايشان. بعد ملحق فرمايد به اين عقوبت شديده، اهانت و مذمت و لعنت را كه: وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‌: و دور فرموده است خداوند متعال

يَعْقِلُونَ» 4- حساب افرادى كه بر اساس عادت بلند سخن مى‌گويند، (نه بر اساس اهانت و تحقير،) از افراد بى‌ادب و مغرِض جداست. «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ» 5-

نيز در برابر همه يكى را بر ديگران برترى ندهيم ، بطورى كه به شخصيت ديگران اهانت شده پدر را محكوم كنند به اينكه از روى هوا و هوس آن ديگرى را بيشتر دوست مى

سبب احترام بر آنها، و استخفاف ننمايند اولياء مرا به كشتن يا زدن يا دشنام و اهانت و عدم متابعت و اعراض از مواعظ ايشان، زيرا خاصه ذات احديت من است سطواتى نزد

آب دهان كه در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر خارج شود، به هر كجا بيفتد يك اهانت است.) 5- همه چيز آفريده‌ى خداست. «كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» 6- ذكر جداگانه‌ى

تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ: و ملحق شود ايشان را خوارى و ذلت، زيرا عقاب ملازم با اهانت و اذلال است. امر سوم: ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ‌: نيست براى ايشان

الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ‌: و اطاعت مكن كفار و منافقين را در هر چه موجب اهانت باشد در دين، يعنى رأى و مشورت ايشان را استماع مكن در باب دين، چه ايشان دشمن

لهذا در عقوبت شما مسارعت ننمايد با وجود كمال قدرت او بر آن، و استخفاف و اهانت شما نسبت به رسول حضرت سبحان و كلام مجيد قرآن. تبصره: آيه شريفه اثبات نمايد

كند و ‌اينکه‌ مشتمل‌ ‌بر‌ معاصي‌ بسياري‌ ‌است‌: ظلم‌، اذيت‌، نفاق‌، غيبت‌، اهانت‌، تمامي‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌ صفات‌ خبيثه‌ و اعمال‌ سيئه‌ و لذا ميفرمايد إِن‌َّ

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

«1» 10- هر چه به خدا منسوب باشد، مقدّس است و بايد مورد احترام قرار گيرد و اهانت به آن، كيفر الهى را به دنبال دارد. «ناقَةَ اللَّهِ‌، فَعَقَرُوها، فَدَمْدَمَ»

ظلم‌ بنفس‌ ظلم‌ بدين‌ اينست‌ ‌که‌ دين‌ حق‌ ‌را‌ ترك‌ كنند و بمقدسات‌ دين‌ اهانت‌ كنند مثل‌ قرآن‌ مجيد احكام‌ الهيه‌ دستورات‌ دينيه‌ و نحو اينها ظلم‌ بغير

عقوبت نبوده؛ زيرا عقاب عبارت است از زجر و مضرتى كه بالاستحقاق و مقرون به اهانت و استخفاف باشد. بنابراين فوت اجر و بهره و نفع از شخصى، عقاب نخواهد بود، و

منكر شود ‌ يا ‌ بدعتي‌ ‌در‌ دين‌ بگذارد ‌ يا ‌ بيكي‌ ‌از‌ مقدسات‌ ديني‌ اهانت‌ كند ‌از‌ ايمان‌ خارج‌ ميشود و اينست‌ مفاد اخبار ‌که‌ تعبير ‌به‌ ولايت‌ و

‌بود‌ اينها مطالبه‌ ميكردند ‌اگر‌ انجام‌ ندهد باعث‌ تجري‌ ‌آنها‌ ميشد و اهانت‌ ‌آن‌ حضرت‌ زياد ميگرديد و بهلاكت‌ جلد 7 - صفحه 90 ‌آنها‌ منجر ميشد و ‌اگر‌

أَمرِهِم‌ ‌در‌ اثر تكذيب‌ انبياء و شرك‌ و كفر و افعال‌ و اعمال‌ شنيعه‌ و ايذاء و اهانت‌ بانبياء ‌خود‌ ‌شما‌ ‌هم‌ منتظر باشيد ‌که‌ بچه‌ بلاهايي‌ گرفتار خواهيد شد

اكرام در محلى باشد همان كار در موضع ديگر استخفاف محسوب شود، و آنچه در محلى اهانت باشد در موضعى اكرام گردد «1». 2- شيخ مفيد اعلى اللّه مقامه فرموده: موسى عليه

شده براى توهين و استهزاء يا او دروغ گفته چنانچه قمى ره فرموده و براى آنكه اهانت نموده مستحق عقوبت شده چون ظاهر آنستكه حضرت تعبير خواب آن دو را فرموده و واقع

كسى كه آنچه را خدا نسبت بعترت من محترم دانسته روا شمرد (آنها را بكشد يا اهانت و انكار كند) ۵- غنيمت جنگى را (كه ديگران هم در آن شركت دارند) بخود اختصاص