نتایج جستجو

حال بارگیری... پيمانه كردن. راغب آنرا پيمانه كردن طعام گفته، در اقرب الموارد گويد: بيشتر در پيمانه طعام باشد. اگر گوييم «كِلْتُهُ الطَّعامَ» يعنى به او كيل

«مَیْر» به معناى جلب طعام و مواد غذایى است. مير (۱ بار) ميرة به معنى طعام است «مارِ عِيالَهُ: اَتاهُمْ بِميرِةٍ» يعنى براى آنها طعام آورد. [يوسف:65]. اين

نخورند قرار ندادیم! عمر جاویدان هم نداشتند! و آنان را جسدى قرار نداديم كه طعام نخورند، و عمر جاويدان هم نداشتند و ايشان را جسدى كه غذا نخورند قرار نداديم

حواریون ۱، ۲، ۳ ; طعام حواریون ۴ ; عقیده حواریون ۶، ۸ ; عهد حواریون ۱۱ ; مادیگرى حواریون ۶ دین: عوامل پاسدارى از دین ۷ طعام: درخواست طعام ۳ ; طعام آسمانى ۱ عقیده:

على طعام المسکین) تعبیر «حضّه على الامر»; یعنى، او را بر آن کار وادار ساخت (مصباح). مراد از «طعام المسکین»، «بذل طعام المسکین» است و ممکن است طعام[اسم

خوراك دهند. من از (خلق) آنها رزق و طعام (و هیچ گونه سودی) بر خود نخواستم. از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند. از آنها رزقى نمى‌خواهم و

طَعامِهِ» فرمودند: انسان بنگرد كه علم خود را از چه كسى مى‌گيرد «1» و طعام را شامل طعام معنوى دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى

مسکینی را طعام نمی‌دادیم. و به تهیدستان و نیازمندان طعام نمی دادیم و به درويشان طعام نمى‌داديم. و بینوایان را هم اطعام نمی‌کردیم‌ و بينوا را طعام نمى‌داديم

کيل‌ (۱۶ بار) پيمانه كردن. راغب آنرا پيمانه كردن طعام گفته، در اقرب الموارد گويد: بيشتر در پيمانه طعام باشد. اگر گوييم «كِلْتُهُ الطَّعامَ» يعنى به او كيل

خود جدا كند ايضاً اگر زن يك مسلمان كافر شود. درباره اين آيه در «طعام» ذيل عنوان «طعام اهل كتاب و زنان آنها» مشروحاً سخن گفته‏ايم. مِن اللّه وَ مَن مَا

خود جدا كند ايضاً اگر زن يك مسلمان كافر شود. درباره اين آيه در «طعام» ذيل عنوان «طعام اهل كتاب و زنان آنها» مشروحاً سخن گفته‏ايم. الّذِي مِن أَرَاد اللّه

جسمانى براى دوزخیان در قیامت * (إنّ شجرت الزقّوم . طعام الأثیم) برداشت بالا بدان احتمال است که تعبیر «طعام»، حاکى از نیاز دوزخیان به غذا باشد; نه خوراندن اجبارى

بار) كِساء و كِسْوَة به معنى لباس است [بقره:233]. بر عهده پدر شيرخوار است طعام و لباس زنان مرضعه. كَسا و اِكْساء هر دو به معنى پوشاندن لباس است [مؤمنون:14]

بار) كِساء و كِسْوَة به معنى لباس است [بقره:233]. بر عهده پدر شيرخوار است طعام و لباس زنان مرضعه. كَسا و اِكْساء هر دو به معنى پوشاندن لباس است [مؤمنون:14]

خود جدا كند ايضاً اگر زن يك مسلمان كافر شود. درباره اين آيه در «طعام» ذيل عنوان «طعام اهل كتاب و زنان آنها» مشروحاً سخن گفته‏ايم. من الله اله وله ب ه ف

بیجا ۳ شکر: اهمیت شکر نعمت ۱۰; توصیه به شکر نعمت ۱۳; موارد شکر نعمت ۱۱ طعام: تنوع طعام هاى لذیذ ۷ طیبات: استفاده از طیبات ۲، ۶; مراد از طیبات ۱۷، ۱۸ عمل صالح:

روزه گرفتن طاقت فرساست، طعام دادن به یک نیازمند [به جای هر روز] کفاره آن است. و هر که به خواست خودش افزون بر کفاره واجب، بر طعام نیازمند بیفزاید، برایش

فراهم کردن طعام (و نمیر أهلنا) «میرة» به معناى طعام است و «میر» (مصدر نمیر) به معناى تهیه کردن و فراهم آوردن طعام مى باشد. ۱۰- ضرورت تهیه طعام ، دغدغه خاطر

غذا به خاطر نقل و انتقالى است که در آن صورت مى گیرد. ميد (۵ بار) طعام و طبقيكه در آن طعام هست. [مائده:114]. ايضا[مائده:112]. اين كلمه بيشتر از دوبار در قرآن

چهارم - طعام گلوگير [مزّمل:12-13]. به احتمال قوى اين يكى از طعامهاى سه گانه فوق يا همه آنهااست. بايد دانست: مفهوم آيه ضريع و غسلين نفى طعام ديگر است لذا

كه سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرف است. بايد بامالش او را اداره كرد و طعام و پوشاك داد، در اينصورت مال، مال عقلا است ،مال كسانى است كه طريق كسب و خرج

كه سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرف است. بايد بامالش او را اداره كرد و طعام و پوشاك داد، در اينصورت مال، مال عقلا است ،مال كسانى است كه طريق كسب و خرج

كه سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرف است. بايد بامالش او را اداره كرد و طعام و پوشاك داد، در اينصورت مال، مال عقلا است ،مال كسانى است كه طريق كسب و خرج

|اين است پذيرايى آنان در روز جزا اين است پذيرايى آنان در روز جزا. این است طعام و شراب کافران در روز جزا. این است پذیرایی از آنان در روز جزا. اين است غذايشان

طَعاماً: پس بايد آن فرستاده نگاه كند كدام از اهل شهر پاكتر است از جهت طعام، يعنى ببيند طعام كى حلالتر است. چون در آن شهر كسانى بودند كه ايمان خود را مخفى مى‌داشتند؛

پیش از جماع دو ماه پی در پی روزه بگیرد، و باز اگر نتواند باید شصت مسکین را طعام دهد. این (حکم کفّاره) برای آن است که شما به خدا و رسول او ایمان (کامل) آرید

كم هر چه باشد از تو مى‌طلبم. 2- به جهت گرسنگى كه به من فرود آورده‌اى محتاج طعام تو هستم. 3- براى آنچه فرستادى به من از نيكوئيها كه مدد كمال دين باشد، فقير

بيتش را جمع كرد تا از آن خوردند و سير شدند و طعام همچنان ماند و فاطمه «عليهاالسلام» به همسايگان نيز از آن طعام هديه كرد. اين روايت با اندكى تفاوت در تفسير

از حديث حضرت امام باقر و امام صادق عليهما السلام نقل كرده: قورباغه‏ها در طعام و شراب فرعونيان پديدار شدند، خانه هايشان و بناهايشان پر از قورباغه‏ها گرديد،

فرموده بعضى از محققين در معنى اين حديث شريف؛ و آن اين است كه طعام مشتمل است بر طعام جسم و طعام روح، همچنان كه انسان مشتمل است بر بدن و روح. پس چنانچه لازم

غسلين از طعام منقطع است كلام مفهوم ندارد تا اشكال شود كه خدا در جاى ديگر فرموده ليس لهم طعام الّا من ضريع و نيز فرموده انّ شجرة الزّقوم طعام الاثيم و جواب

مصرف طعام، باید به منظور از بین بردن گرسنگى و به دست آوردن توان عبادت باشد. (فلیعبدوا ... الذى أطعمهم من جوع) «من جوع»، بیانگر آن است که هدف از طعام، زوال

فرياد آيند و طعام طلبند. بعد از چند مدت ايشان را ضريع دهند كه مدت مديدى در گلوى آنها بماند و فرو نرود. بياد آنها آيد كه در دنيا چون طعام در گلو مى‌گرفت

آمد. شب اول امر نمود نصف شب طعام پختند، طباخان گفتند: ملك را عادت نيست نيمه شب طعام خورد، فرمود: آنچه گويم اقدام كنيد. طعام مهيا ساختند، نيمه شب ملك بيدار

و پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم. (و گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی‌طلبیم. [و می گویند:] ما شما را

از حديث حضرت امام باقر و امام صادق عليهما السلام نقل كرده: قورباغه‏ها در طعام و شراب فرعونيان پديدار شدند، خانه هايشان و بناهايشان پر از قورباغه‏ها گرديد،

معنى آن به هر دو وجه تغيّر است زيرا گذشت سالها شى‏ء را متغيّر مى‏كند. يعنى طعام و شراب خودت را ببين كه متغيّر نشده است . ک نظر الى لم حمر شرب جعل طعم ل اوى

از راغ معلوم مى‏شود كه ابراهيم عليه السلام نخواسته ميهمانان بدانند كه براى طعام آوردن مى‏رود. اين كلمه در كلام اللّه مجيد فقط سه دفعه است. لا إِلَى قَال

غسلين از طعام منقطع است كلام مفهوم ندارد تا اشكال شود كه خدا در جاى ديگر فرموده ليس لهم طعام الّا من ضريع و نيز فرموده انّ شجرة الزّقوم طعام الاثيم و جواب

طَعامِهِ» فرمودند: انسان بنگرد كه علم خود را از چه كسى مى‌گيرد «1» و طعام را شامل طعام معنوى دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى

گرفتن بدهد. [بقره:184]. و بر آنان كه به مشقت زياد روزه مى‏گيرند عوضى است و آن طعام فقير است. [محمّد:4]. بندها را محكم كنيد (و اسير گيريد) و پس از آن منت نهيد

جاودانگى خدا ۵، ۱۳; حقیقت خدا ۷، ۱۳; خدا و پدر ۱۵، ۱۶; خدا و شریک ۱۵، ۱۶; خدا و طعام ۱۱; خدا و فرزند ۹، ۱۵، ۱۶; خدا و نقص ۶; سیادت خدا ۴، ۱۱، ۱۲; عظمت خدا۴; نقش

او را با خودتان در مراجعت براى خريد طعام بياوريد و مراد از تجهيز آنها آنستكه بعدّه آنها هر يك نفر يك بار شتر طعام براى ايشان حمل فرمود چون جهاز متاع مهيا

نفاسها: بايد زن زائيده شفا نطلبد مگر به مثل خرما، بدرستى كه خداى تعالى آن را طعام مريم گردانيده در وقت حمل عيسى عليه السلام‌ «2». تفسير برهان- به حديث مرفوع

وَ أَضْمِرُوا بُطُونَكُمْ» چشمانتان را بى خواب، شكمهايتان را لاغر كنيد (كم طعام بخوريد). [حج:27]. «يأتين» راجع به «كُلِّ ضامِرٍ» و صفت آن است و از امام صادق

هر كه از ياد من اعراض كند براى اوست زندگيى تنگ. معيشت گاهى اسم است و به طعام و شراب و غيره كه وسيله زندگى‏اند گفته مى‏شود. عبارت قاموس چنين است: «المعيشة

هر كه از ياد من اعراض كند براى اوست زندگيى تنگ. معيشت گاهى اسم است و به طعام و شراب و غيره كه وسيله زندگى‏اند گفته مى‏شود. عبارت قاموس چنين است: «المعيشة

موسى: لَنْ نَصْبِرَ عَلى‌ طَعامٍ واحِدٍ: هرگز صبر نتوانيم كرد بر يك طعام. چون منّ و سلوا را داخل درهم و مخلوط مى‌نمودند، لذا يك طعام گفتند. فَادْعُ لَنا رَبَّكَ‌:

مِنَّا الْكَيْلُ‌: گفتند اى پدر ما، منع كرده شد از ما پيمودن طعام، يعنى ملك مصر حكم نمود كه ديگر طعام، به ما ندهند اگر بنيامين را نبريم و شمعون را به گرو نزد

انذارهاى ملائکه ۵، ۶; نقش ملائکه ۷، ۹ نبوت: مکذبان نبوت بشر ۴ نیازها: نیاز به طعام ۲

طَعامِهِ» فرمودند: انسان بنگرد كه علم خود را از چه كسى مى‌گيرد «1» و طعام را شامل طعام معنوى دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى

صَادِقِين صَبَبْنَا صَبّا صَبْرا صَدّق صَلّى صُحُف صُدُور ضَاحِکَة ضَل ضِيزَى طَعَام طَعَامِه طَغَى طَيْر طُمِسَت طُوًى ظَن ظِل عَابِدُون عَبَس عَبْدِه عَدّدَه

گواراتان باد، به [پاداش‌] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد. (و خطاب رسد که) از طعام و شرابهای لذیذ و گوارای بهشتی هر چه خواهید تناول کنید، شما را گوارا باد،

طَعامِهِ» فرمودند: انسان بنگرد كه علم خود را از چه كسى مى‌گيرد «1» و طعام را شامل طعام معنوى دانستند. 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان يكى از نعمت‌هاى

گويد: انكار نوعى عدم قبول است. [هود:70]. يعنى چون ابراهيم ديد دست فرشته‏ها به طعام نمى‏رسد دانست كه فرشته‏اند وطعام نمى‏خورند، از آنها احساس ترس كرد. [يوسف:58]

گويد: انكار نوعى عدم قبول است. [هود:70]. يعنى چون ابراهيم ديد دست فرشته‏ها به طعام نمى‏رسد دانست كه فرشته‏اند وطعام نمى‏خورند، از آنها احساس ترس كرد. [يوسف:58]

فربه كند و نه گرسنگى زدايد [كه‌] نه فربه كند، و نه گرسنگى را باز دارد. که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند. که نه فربه می کند و نه

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

تردید و ناباورى نسبت به قیامت (طعام الأثیم ... إنّ هذا ما کنتم به تمترون) ۴- باورها و عملکرد انسان، هماهنگ و همسو با یکدیگر (طعام الأثیم ... إنّ هذا ما کنتم

از شعبى نقل شده كه جهد (به فتح اوّل) در عمل و جهد (به ضمّ اوّل) در قوّت و طعام است و از قتيبى نقل است كه جهد (به فتح) مشقّت و به ضمّ طاعت است .بنابر اقوال

يك برده آزاد كند اگر نتواند دو ماه روزه گيرد و اگر قادر نباشد شصت فقطر را طعام كند آنگاه زن بر وى حلال مى‏شود. در شأن نزول آيات نوشته‏اند: اوس بن صامت زنش

طول آن مدت در آستانه غار بود. طبرسى از حسن مفسرنقل كرده‏كه سگ 309 سال بدون طعام و شراب بى آنكه بپاخيزد يا بخوابد در آستانه غار ماند. نگارنده گويد سه قسمت

بباران رزق اطلاق مى‏شود. خلاصه آن كه رزق عطائى است كه از آن منتفع مى‏شوند خواه طعام باشد يا علم و يا غير آن. در قرآن مجيد گذشته از معناى مشهور به نبوّت و علم

هفتاد هزار پر دارند و هر وقت مؤمن ميل طعام نمايد، يكى از آن مرغان بيايد و بر خوان او افتد و پرها بيفشاند و از هر پرى طعام بيرون آيد از برف سفيدتر و از مشك خوشبوتر

خبيث آن است كه ناپاك، پليد و تنفّر آور باشد اعمّ از انسان و كلام و قانون و طعام و غيره و ضدّ آن طيّب است كه به معنى پاك و دلچسب است . * [نور:26] مراد از

از شعبى نقل شده كه جهد (به فتح اوّل) در عمل و جهد (به ضمّ اوّل) در قوّت و طعام است و از قتيبى نقل است كه جهد (به فتح) مشقّت و به ضمّ طاعت است .بنابر اقوال

مفردات مى‏گويد: اصل خواء خالى شدن است گويند «خوى بطنه من الطعام» شكمش از طعام خالى شد. ولى ديگران سقوط و انهدام نيز گفته‏اند در قاموس گفته «خوت الدار:

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

الشَّمْسُ» آفتاب در وسط روز ايستاد... [بقره:183]. صوم اسلامى امساك مخصوصى است از طعام و چيزهاى ديگر كه در كتب فقه مذكور است از طلوع فجر شروع شده و با رسيدن شب

الشَّمْسُ» آفتاب در وسط روز ايستاد... [بقره:183]. صوم اسلامى امساك مخصوصى است از طعام و چيزهاى ديگر كه در كتب فقه مذكور است از طلوع فجر شروع شده و با رسيدن شب

يوسف براى احضار برادر مادرى خود كشيد، كه اگر بار ديگر محتاج به طعام شدند تا او را نياورند طعام نخواهند گرفت ، ايشان نيز پذيرفتند. «وَ جَاءَ إِخْوَةُ يُوسف

دارند، به بينوا و يتيم و اسير مى‌دهند. (و مى‌گويند:) ما براى رضاى خدا به شما طعام مى‌دهيم و از شما پاداش و تشكّرى نمى‌خواهيم. همانا ما از پروردگارمان، به خاطر

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

يك برده آزاد كند اگر نتواند دو ماه روزه گيرد و اگر قادر نباشد شصت فقطر را طعام كند آنگاه زن بر وى حلال مى‏شود. در شأن نزول آيات نوشته‏اند: اوس بن صامت زنش

[مائده:89]. آن كفاره سوگندهاى شماست چون قسم خورديد مراد از آن آزاد كردن بنده يا طعام ده نفر فقير است. [مائده:45]. يعنى: هر كه از قصاص عفو كند آن عفو و تصدق كفاره

يعنى بر آنانكه روزه را به زحمت و مشقّت كثيره مى‏گيرند روزه نيست بلكه فديه و طعام مسكين است. و اين حكم ساخوردگان و غيره است كه روزه بر آنهاسخت و طاقت فرسا

(مسئله‌ى طعام و آب جوش، نشانه‌ى جسمانى بودن‌ جلد 8 - صفحه 505 معاد است.) طَعامُ‌ ... فِي الْبُطُونِ‌ 2- گناه سبب عذاب و قهر الهى است. «طَعامُ الْأَثِيمِ»

از طعام و يك صاع شير براى آنها حاضر ساخت، و هر يك از آنها معروف بود كه يك شتر با قدحى بزرگ از شير تناول كردى. چون آن را ديدند، خنديدند گفتند: طعام تو كفايت

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه وقتى مشغول بصرف طعام ميشد ميفرمود قدحى بياورند و نزديك خوان طعام بگذارند پس هر خوراك خوبى كه ميآوردند مقدارى از آن را

مى شود و آن در نوبت اول يكى از سه چيز است: يك بنده آزاد كردن. ده مسكين را طعام دادن و ده مسكين را لباس دادن و در نوبت دوم كه به هيچ يك از آنها قادر نشد

مى شود و آن در نوبت اول يكى از سه چيز است: يك بنده آزاد كردن. ده مسكين را طعام دادن و ده مسكين را لباس دادن و در نوبت دوم كه به هيچ يك از آنها قادر نشد

يعنى از فرعون و قوم او، چه ايشان را بر اين ولايت دسترس نيست. پس فرمود تا طعام حاضر كردند. موسى عليه السّلام از خوردن امتناع نموده فرمود: ما اهلى هستيم

از خوردنى در خانه چيزى هست كه پدرت سه روز است طعام نخورده. عرض كرد: من و ابن عم و حسنين نيز سه روز است طعام نيافته‌ايم. حضرت مراجعت كرد و فاطمه زهرا عليها

در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل بعلمى كه انسان از كسى اخذ مينمايد تفسير شده و فيض ره فرموده چون طعام اعمّ است از غذاى جسمانى و روحانى

بود بايشان گفتند اى پدر ما چه ميخواهيم اين سرمايه ما است كه ردّ شده بما و طعام آوريم براى خانواده خود و نگهدارى كنيم برادرمان را و زياده آورديم بار شترى

تكيه‌گاه از بالش لطيف، يا مهيا گردانيد طعام پاكيزه، يا مجلس طعام مهيا ساخت. چه در خبر است كه ايشان تكيه نموده طعام مى‌خوردند و گويند «متّكا» طعامى باشد كه

در كافى از امام باقر عليه السّلام طعام در آيه اوّل بعلمى كه انسان از كسى اخذ مينمايد تفسير شده و فيض ره فرموده چون طعام اعمّ است از غذاى جسمانى و روحانى

ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً«6» (همانا نزد ‌ما قيدهاي‌ گران‌ و دوزخ‌ و طعام‌ گلوگير و عذاب‌ دردناك‌ ‌است‌) خُذُوه‌ُ فَغُلُّوه‌ُ ثُم‌َّ الجَحِيم‌َ صَلُّوه‌ُ«7»

خود مى برد و به آنان طعام و غذا می‌داد. اینان از خوردن این غذا امتناع می‌کردند و مى گفتند: ما صاحب طعام نیستیم و علاوه بر آن صاحب طعام مزبور ما را به خود

بود بايشان گفتند اى پدر ما چه ميخواهيم اين سرمايه ما است كه ردّ شده بما و طعام آوريم براى خانواده خود و نگهدارى كنيم برادرمان را و زياده آورديم بار شترى

صورت باء زائد نيست مراد از درخت طور سيناء درخت زيتون و مراد از صِبغ خورش طعام است چون روغن زيتون را هم در روغن مالى بدن مصرف مى‏كنند و هم در خورش و «شجرة»

تهى شد، چند قطار شتر، به مصر نزد دوستى كه معتمد عليه بود، فرستاد، تا قدرى طعام بفرستد. چون پيغام آن حضرت به او رسيد، گفت در شهر ما نيز اثر قحط ظاهر شده،

زقوم، چونان موادى آلوده و مذاب و جوشان در درون دوزخیان (إنّ شجرت الزقّوم . طعام الأثیم . کالمهل یغلى فى البطون) در معناى «مُهل»، برخى به آلودگى و عده اى

الزَّقُّوم‌ِ (43) طَعام‌ُ الأَثِيم‌ِ (44) كَالمُهل‌ِ يَغلِي‌ فِي‌ البُطُون‌ِ (45) كَغَلي‌ِ الحَمِيم‌ِ (46) بدرستي‌ ‌که‌ درخت‌ زقوم‌ طعام‌ گنه‌ كار ‌است‌

الزَّقُّوم‌ِ (43) طَعام‌ُ الأَثِيم‌ِ (44) كَالمُهل‌ِ يَغلِي‌ فِي‌ البُطُون‌ِ (45) كَغَلي‌ِ الحَمِيم‌ِ (46) بدرستي‌ ‌که‌ درخت‌ زقوم‌ طعام‌ گنه‌ كار ‌است‌

و فضولات‌ اهل‌ جهنم‌ ‌است‌. لَيس‌َ لَهُم‌ طَعام‌ٌ إِلّا مِن‌ ضَرِيع‌ٍ ‌آن‌ آب‌ اهل‌ جهنم‌ ‌بود‌ و ضريع‌ طعام‌ اهل‌ جهنم‌ ‌است‌، و ضريع‌ چيزي‌ ‌است‌ ‌که‌

به معناى شکسته حال است (مقاییس اللغة). مراد از «وجوه» - به قرینه «لیس لهم طعام» در آیات بعد - صاحبان وجوه است و اِسناد خشوع به چهره ها - که محل بروز آثار

و فضولات‌ اهل‌ جهنم‌ ‌است‌. لَيس‌َ لَهُم‌ طَعام‌ٌ إِلّا مِن‌ ضَرِيع‌ٍ ‌آن‌ آب‌ اهل‌ جهنم‌ ‌بود‌ و ضريع‌ طعام‌ اهل‌ جهنم‌ ‌است‌، و ضريع‌ چيزي‌ ‌است‌ ‌که‌