المائدة ٧٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

آنها که گفتند: «خداوند همان مسیح بن مریم است»، بیقین کافر شدند، (با اینکه خود) مسیح گفت: ای بنی اسرائیل! خداوند یگانه را، که پروردگار من و شماست، پرستش کنید! زیرا هر کس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده است؛ و جایگاه او دوزخ است؛ و ستمکاران، یار و یاوری ندارند.

آنها كه گفتند: خدا همان مسيح، پسر مريم است، كافر شدند، در حالى كه مسيح مى‌گفت: اى بنى اسرائيل! خداى يگانه را كه پروردگار من و شماست بپرستيد، كه هر كس به خدا شرك آورد، [بداند كه‌] خدا مسلما بهشت را بر او حرام كرده و جايگاه او جهنم است، و ستمكاران را ه
كسانى كه گفتند: «خدا همان مسيح پسر مريم است»، قطعاً كافر شده‌اند، و حال آنكه مسيح، مى‌گفت: «اى فرزندان اسرائيل، پروردگار من و پروردگار خودتان را بپرستيد؛ كه هر كس به خدا شرك آورد، قطعاً خدا بهشت را بر او حرام ساخته و جايگاهش آتش است، و براى ستمكاران ياورانى نيست.»
آنان که قائل به خدایی مسیح پسر مریم شدند محققاً کافر گشتند، در حالی که خود مسیح گفت: ای بنی اسرائیل، خدایی را که آفریننده من و شماست بپرستید، که هر کس به خدا شرک آرد خدا بهشت را بر او حرام گرداند و جایگاهش آتش دوزخ باشد، و ستمکاران را هیچ کس یاری نخواهد کرد.
آنان که گفتند: خدا همان مسیح، فرزند مریم است، بی تردید کافر شدند؛ و حال آنکه مسیح گفت: ای بنی اسرائیل! خدای یکتا را که پروردگار من و پروردگار شماست بپرستید، مسلماً هر کس به خدا شرک ورزد، بی تردید خدا بهشت را بر او حرام کند، و جایگاهش آتش است، و برای ستمکاران هیچ یاوری نیست.
به تحقيق آنان كه گفتند كه خدا همان مسيح پسر مريم است، كافر شدند. مسيح گفت: اى بنى اسرائيل، اللّه پروردگار من و پروردگار خود را بپرستيد. زيرا هر كس كه براى خداوند شريكى قرار دهد خدا بهشت را بر او حرام كند، و جايگاه او آتش است و ستمكاران را ياورى نيست.
به راستی کسانی که گفتند خداوند همان مسیح بن مریم است، کافر شدند، حال آنکه مسیح می‌گفت ای بنی‌اسرائیل خداوند را که پروردگار من و پروردگار شماست بپرستید، که هرکس به خداوند شرک آورد، خداوند بهشت را بر او حرام می‌گرداند و سرا و سرانجام او دوزخ است و ستمکاران [مشرک‌] یاوری ندارند
هر آينه كافر شدند كسانى كه گفتند: خدا همان مسيح پسر مريم است و حال آنكه مسيح گفت: اى فرزندان يعقوب، خداى يكتا را بپرستيد كه پروردگار من و پروردگار شماست، كه هر كس براى خدا انباز گيرد خدا بهشت را بر او حرام كرده و جايگاهش آتش دوزخ است، و ستمكاران را هيچ يارى‌كننده‌اى نيست.
بیگمان کسانی کافرند که می‌گویند: (خدا در عیسی حلول کرده است و) خدا همان مسیح پسر مریم است. (در صورتی که خود) عیسی گفته است: ای بنی‌اسرائیل! خدای یگانه‌ای را بپرستید که پروردگار من و پروردگار شما است. بیگمان هر کس انبازی برای خدا قرار دهد، خدا بهشت را بر او حرام کرده است (و هرگز به بهشت گام نمی‌نهد) و جایگاه او آتش (دوزخ) است. و ستمکاران یار و یاوری ندارند (تا ایشان را از عذاب جهنّم برهاند).
کسانی که گفتند: «خدا همان مسیح پسر مریم است‌» بی‌چون و بی‌امان کافر شدند. حال آنکه مسیح گفت: «ای فرزندان اسرائیل! خدا را، (که) پروردگار من و پروردگار خودتان (است) بپرستید. بی‌شک هرکس به خدا شرک آورد، همانا خدا بهشت را همواره بر او حرام ساخته و جایگاهش آتش است و برای ستمکاران هیچ یاورانی نیستند.»
همانا کفر ورزیدند آنان که گفتند خدا مسیح فرزند مریم است حالی که گفت مسیح ای بنی‌اسرائیل پرستش کنید خدا پروردگار من و پروردگار شما را همانا کسی که شرک ورزد به خدا حرام کرده است بر او بهشت را و جایگاه او است آتش و نیست ستمکاران را یارانی‌


المائدة ٧١ آیه ٧٢ المائدة ٧٣
سوره : سوره المائدة
نزول : ٧ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٨
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«اِنَّ اللهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ»: مراد وحدت مسیح با خدا، و به عبارت دیگر (توحید در تثلیث!) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- اعتقاد گروهى از نصارا به انحصار الوهیت در مسیح (ع) (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم) با توجه به اینکه آیه بعد نظر مسیحیان را درباره عیسى و خدایى او را به گونه اى دیگر غیر از انحصار الوهیت به وى مطرح ساخته معلوم مى شود اعتقاد یاد شده در این آیه، باور برخى از مسیحیان بوده است نه همه آنان. در مجمع البیان آمده این عقیده فرقه «یعقوبیه» مى باشد ; آنان معتقد بودند که خداوند با مسیح در ذات متحد شد و یک چیز گشتند.

۲- کسانى که مسیح (ع) را خدا مى پندارند، بدون تردید کافرند. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح)

۳- ادعاى الوهیت براى مسیح (ع) مصداقى روشن از نقض پیمان مسیحیان با خدا (لقد اخذنا میثق بنى اسرءیل ... لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم)

۴- مسیح (ع) فرزند مریم نه خدا و نه زده او (المسیح ابن مریم)

۵- اعتراف مسیحیان به فرزندى مسیح (ع) براى مریم (قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم)

۶- زاده شدن مسیح (ع) از مریم (ع) گواهى روشن بر خدا نبودن او (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم) تصریح به فرزندى مسیح (ع) براى مریم، براى بیان این حقیقت است که فرزند بودن (مخلوق بودن) با الوهیت تنافى دارد.

۷- هیچ زاده اى از بشر و غیر بشر، نمى تواند خدا باشد. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم)

۸- مسیح (ع) پیامبرى فرستاده شده به سوى بنى اسرائیل (و قال المسیح یبنى اسرءیل اعبدو اللّه ربى و ربکم)

۹- دعوت مسیح (ع) از بنى اسرائیل به پرستش خداى یگانه و توحید ربوبى (و قال المسیح یبنى اسرءیل اعبدو اللّه ربى و ربکم)

۱۰- پیراسته بودن مسیح (ع) از دعوت مردم به پرستش خویش (اعبدو اللّه ربى و ربکم)

۱۱- دعوت مسیح (ع) به پرستش خداى یگانه، دلیل و گواهى روشن بر خدا نبودن او (قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم و قال المسیح یبنى اسرءیل اعبدو) جمله حالیه «و قال المسیح» استدلالى است بر رد پندار الوهیت براى مسیح (ع).

۱۲- حضرت مسیح (ع) در حضور بنى اسرائیل، خود و تمامى انسانها را مملوک خدا، بنده او و تحت تدبیر وى دانست. (یبنى اسرءیل اعبدو اللّه ربى و ربکم)

۱۳- مسیحیان معتقد به الوهیت مسیح (ع)، رویگردان از تعالیم آن حضرت (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ... یبنى اسرءیل اعبدو اللّه)

۱۴- مسیحیان معتقد به الوهیت مسیح (ع) مردمى کافر و مشرک (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم ... انه من یشرک باللّه)

۱۵- متعتقدان به الوهیت و ربوبیت غیرخدا، کافر و مشرکند. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ابن مریم ... انه من یشرک باللّه)

۱۶- شرک به خدا، کفر به اوست. (لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح ... من یشرک باللّه)

۱۷- گرایش نصارا به کفر و شرک، نشانه بى ثمرى و کارساز نبودن انتساب ظاهرى به ادیان الهى (إنّ الذین هادوا و الصبئون و النصرى ... لقد کفر الذین قالوا إنّ اللّه هو المسیح) در آیه ۶۹ بیان شد که مجرد انتساب به ادیان الهى در سعادت آدمى کارساز نیست و این آیه به منزله دلیل و برهانى بر آن حقیقت است.

۱۸- هشدار مسیح (ع) به بنى اسرائیل در مورد فرجام نامیمون شرک (قال المسیح ... انه من یشرک باللّه فقد حرم اللّه علیه الجنة) ظاهراً جمله «انه من یشرک ...» گفتار حضرت مسیح (ع) مى باشد.

۱۹- خداوند بهشت را بر مشرکان حرام کرده است. (انه من یشرک باللّه فقد حرم اللّه علیه الجنة)

۲۰- آتش دوزخ، جایگاه مشرکان (انه من یشرک باللّه ... مأویه النار)

۲۱- معتقدان به الوهیت مسیح (ع) محروم از بهشت و گرفتار به آتش دوزخ (قالوا إنّ اللّه هو المسیح ... فقد حرم اللّه علیه الجنة مأویه النار)

۲۲- ستمکاران هیچ یاورى براى نجات از آتش دوزخ ندارند. (و ما للظلمین من انصار)

۲۳- کفر و شرک، ستمکارى است. (انه من یشرک باللّه ... و ما للظلمین من انصار)

۲۴- باور به الوهیت مسیح (ع) ظلم است. (إنّ اللّه هو المسیح ... و ما للظلمین من انصار)

۲۵- مسیح (ع) هرگز مشرکان امت خویش را شفاعت نخواهد کرد. (قالوا إنّ اللّه هو المسیح ... و ما للظلمین من انصار) جمله «و ما الظلمین من انصار» مى تواند حاکى از اعتقاد مسیحیان مبنى بر شفاعت مسیح (ع) از آنان و نجاتشان از دوزخ باشد.

۲۶- وجود شفاعت کنندگانى در قیامت (و ما للظلمین من انصار) تقدیم «للظلمین» که دلالت بر حصر دارد، حاکى از آن است که در قیامت یاوران و شفاعت کنندگانى هستند و تنها ظالمان از یارى آنان بى بهره اند.

روایات و احادیث

۲۷- شرک، بزرگترین گناه کبیره و موجب گرفتارى به عذاب دوزخ (انه من یشرک باللّه فقد حرم اللّه علیه الجنة مأویه النار) از امام صادق (ع) روایت شده: ... اکبر الکبائر، الشرک باللّه یقول اللّه عزوجل: « انه من یشرک باللّه فقد حرم اللّه علیه الجنة مأویه النار ... . »[۱]

موضوعات مرتبط

  • الوهیت: غیر خدا ۱۵ ; ملاک الوهیت ۷
  • بنى اسرائیل: انبیاى بنى اسرائیل ۸ ; هشدار به بنى اسرائیل ۱۸
  • بهشت: محرومیّت از بهشت ۱۹، ۲۱
  • توحید: ربوبى ۹ ; توحید عبادى ۹
  • جهنّم: آتش جهنّم ۲۰ ; موانع نجات از جهنّم ۲۲ ; موجبات جهنّم ۲۱، ۲۷
  • خدا: تدبیر خدا ۱۲
  • دین: تظاهر به دین ۱۷
  • ربوبیّت: غیر خدا ۱۵
  • شرک: به خدا ۱۶ ; ظلم شرک ۲۳ ; فرجام شرک ۱۸ ; گرایش به شرک ۱۷ ; گناه شرک ۲۷
  • شفیعان: در قیامت ۲۶
  • ظالمان: بیخپناهى ظالمان ۲۲ ; ظالمان در جهنّم ۲۲
  • ظلم: موارد ظلم ۲۳، ۲۴
  • عبادت: دعوت به عبادت خدا ۹، ۱۱
  • عذاب: موجبات عذاب ۲۷
  • عقیده: باطل ۱، ۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۲۴ ; کیفر عقیده باطل ۲۱
  • عهدشکنى: موارد عهدشکنى ۳
  • عیسى (ع): الوهیّت عیسى (ع) ۱، ۲، ۳، ۱۳، ۱۴، ۲۱، ۲۴ ; بشر بودن عیسى (ع) ۴، ۵، ۶ ; تعالیم عیسى (ع) ۱۲ ; تنزیه عیسى (ع) ۱۰ ; دعوت عیسى (ع) ۹، ۱۰، ۱۱ ; رسالت عیسى (ع) ۸ ; شفاعت عیسى (ع) ۲۵ ; عیسى (ع) در بنى اسرائیل ۱۲ ; عیسى (ع) و بنى اسرائیل ۸، ۹ ; مادر عیسى (ع) ۴ ; نفى الوهیت عیسى (ع) ۴، ۶، ۱۱ ; ولادت عیسى (ع) ۴، ۶ ; هشدار عیسى (ع) ۱۸
  • قیامت: شفاعت در قیامت ۲۶
  • کافران:۲، ۱۴، ۱۵
  • کفر: ظلم کفر ۲۳ ; گرایش به کفر ۱۷ ; موارد کفر ۱۶
  • گناه: کبیره ۲۷
  • مریم (ع): فرزند مریم (ع) ۴، ۵، ۶
  • مسیحیان: انحراف مسیحیان ۱۳ ; عقیده مسیحیان ۵، ۱۴ ; عهد مسیحیان با خدا ۳ ; عهدشکنى مسیحیان ۳ ; گرایش مسیحیان ۱۷ ; مسیحیان کافر ۱۴ ; مسیحیان مشرک ۱۲
  • مشرکان:۱۴، ۱۵ شفاعت از مشرکان ۱۴، ۱۵ ۲۵ ; محرومیت مشرکان ۱۴، ۱۵ ۱۹ ; مشرکان ۱۴، ۱۵ در جهنم ۲۰

منابع

  1. ↑ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۸۵، ح ۳۳، ب ۲۸; بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۶، ح ۷.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=المائدة_٧٢&oldid=104338»