روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۵۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

و عنه عن علي بن الحكم عن المثني عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ‏ أَبُو ذَرٍّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ يَقُولُ فِي خُطْبَتِهِ يَا مُبْتَغِيَ اَلْعِلْمِ كَأَنَّ شَيْئاً مِنَ اَلدُّنْيَا لَمْ يَكُنْ شَيْئاً إِلاَّ مَا يَنْفَعُ خَيْرُهُ وَ يَضُرُّ شَرُّهُ إِلاَّ مَنْ رَحِمَ اَللَّهُ‏ يَا مُبْتَغِيَ اَلْعِلْمِ لاَ يَشْغَلُكَ أَهْلٌ وَ لاَ مَالٌ عَنْ نَفْسِكَ‏ أَنْتَ يَوْمَ تُفَارِقُهُمْ كَضَيْفٍ بِتَّ فِيهِمْ ثُمَّ غَدَوْتَ عَنْهُمْ إِلَى غَيْرِهِمْ‏ وَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةُ كَمَنْزِلٍ‏ تَحَوَّلْتَ مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ وَ مَا بَيْنَ اَلْمَوْتِ وَ اَلْبَعْثِ إِلاَّ كَنَوْمَةٍ نِمْتَهَا ثُمَّ اِسْتَيْقَظْتَ مِنْهَا يَا مُبْتَغِيَ اَلْعِلْمِ قَدِّمْ‏ لِمَقَامِكَ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَإِنَّكَ مُثَابٌ بِعَمَلِكَ كَمَا تَدِينُ تُدَانُ يَا مُبْتَغِيَ اَلْعِلْمِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۰۱

از امام صادق (ع) كه ابو ذر- رضي الله عنه- در سخنرانى خود مى‏گفت: اى دانشجوينده، گويا هيچ چيز دنيا نبوده جز آنچه خوبش سودى دهد و بدش زيانى رساند جز به كسى كه خدايش مهر ورزد (براى دفع شر و زيان آن)، اى دانشجوينده، هيچ اهل و مالى تو را از خود بازنگيرد و به خود مشغول نسازد، تو در روزى كه از آنها جدا شوى چون مهمانى باشى كه شب را نزد آنها گذرانيده و بامدادان از نزد آنها به سوى ديگرى بسيج كرده، دنيا و آخرت چون منزلى است كه از آن به منزل ديگرى نقل مكان كنى و ميان مردن و محشور شدن جز خوابى نيست كه به خوابى و سپس از آن بيدار شوى، اى دانشجوينده، براى ايستگاه خود در برابر خدا عز و جل پيش فرست زيرا توبه كردارت ثواب برى چنانچه بدهى بستانى اى دانشجوينده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۰۱

امام صادق عليه السلام فرمود: ابو ذر- رضى اللَّه عنه- در سخنرانى خود ميگفت: اى دانش جو! گويا هيچ چيز دنيا چيزى نبوده، جز آنچه خوبش بمردم سود بخشد و شرش زيان، مگر آنكه را خدا ترحم كند (و او را بيامرزد) اى دانشجو! مبادا اهل بيت و مال دنيا ترا از خودت باز دارند، كه تو روزى كه از آنها جدا شوى مانند مهمانى باشى كه شب را با آنها خوابيده و صبح نزد ديگران رفته‏ئى و دنيا و آخرت مانند منزلى است كه از يكى بديگرى منتقل شوى و ميان مردن و از گور برخاستن جز مانند خوابيدن‏ و بيدار شدن نيست. اى دانشجو! براى ايستادن در برابر خداى عز و جل طاعتى پيش فرست، زيرا بعملت پاداش بينى و چنان كه كنى، جزا يابى، اى دانشجو!.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۴۷

و از او، از على بن حكم، از مثنّى، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «ابوذر در خطبه خويش مى‏گفت كه: اى جوينده علم! گويا چيزى از دنيا هيچ نبوده، مگر آن‏چه خوبِ آن نفع بخشد، و بدِ آن ضرر رساند، مگر كسى كه خدا او را رحم كند. اى جوينده علم! هيچ‏يك از اهل و مال، تو را از نفس تو مشغول نسازند كه به كار خويش نپردازى. تو در روزى كه از ايشان جدا مى‏شوى، مانند ميهمانى هستى كه در ميان ايشان شب را به روز آورده باشى، و بعد از آن صبح كردى، و از ايشان درگذشتى و به سوى غير ايشان رفتى. و دنيا و آخرت چون منزلى است كه از آن به غير آن منتقل كردى، مابين مردن و زنده شدن و برانگيخته شدن از قبرها. نيست مرگ مانند خوابكى كه آن را به عمل آورى و در آن بخوابى؛ پس از آن خواب، بيدار شوى. اى جوينده علم! از براى ايستادن خويش در نزد خداى عز و جل عمل خير را پيش دار؛ زيرا كه تو به عمل خويش مثاب و مأجور خواهى بود. اى جوينده علم! چنان كه مى‏كنى جزا داده مى‏شوى».