نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «قانع» از مادّه «قناعت» به کسى مى گویند که اگر چیزى به او بدهند قناعت مى کند، راضى و خشنود مى شود و اعتراض و ایراد و خشمى ندارد. قنع‌

بی‌نیازت کرد و نيازمندت يافت پس بى‌نياز و توانگر ساخت- به مال خديجه، يا به قناعت-. و تو را فقیر و بی‌چیز نیافت و ثروتمند و دارایت کرد؟ و تو را عیال‌وار یافت،

هو المعترض للسؤال» در الميزان فرموده: قانع فقيرى است كه به آنچه داده‏اى قناعت كند خواه سؤال كند يا نه، معتّر آنست كه پيش تو آمده و تو را قصد كرده است و

اقرب از كليات اضافه كرده: اگر در امساك نفس از فضول مال باشد آن را عفت و قناعت گويند. در مجمع و مفردات گويد: در حديث، ماه رمضات را شهر الصبر فرموده است

حصول اطمینان از پیروزی خود و شکست دشمن دست از کشتار بردارد و به اسیرکردن قناعت کند. ای مؤمنان!) شما (تنها به فکر جنبه‌های مادی هستید و) متاع ناپایدار دنیا

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

به خوردن از شجره منهيه. بيشتر اهل ايمان را سبب گناه همين حرص وطمع و عدم قناعت است از حضرت امام حسن مجتبى«عليه السلام» منقول است: «هَلاكُ النَّاسِ فى ثَلثٍ:

در دست مردم چيزى را مگر آنكه تمنا كند كه براى او باشد به حلال يا حرام، و قناعت نكند به آنچه روزى فرمايد او را خدا. و نيز فرمود: دو وصف جمع نشود در مسلم،

315 طيّبه قناعت بروزى خداداد است و در نهج البلاغه نيز بقناعت تفسير شده و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مراد قناعت و رضاى بقسمت

يكديگر نيازمند بوده و زندگى اجتماعى تشكيل دهند و صفات سخاوت و ايثار و صبر و قناعت در آنان شكوفا شود. زيرا در صورت يكسان بودن، اين صفات شكوفا نمى‌شود. امّا

آنها، و در آخرت به ذلت عذاب و شدت عقاب گرفتار باشند. 5- مراد به عزّت، عزّت قناعت و صبر؛ و مراد به ذلت، ذلت حرص و طمع باشد به مصداق فرمايش حضرت پيغمبر صلّى

گوشتهاى آنها، وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ: و بخورانيد درويش قناعت كننده ناخوانده و سؤال كننده را. و در وجوب و استحباب خوردن ذبيحه خلاف است

لِنَبْلُوَهُمْ» تا معلوم شود چه كسى فريفته شده و خود را مى‌فروشد و چه كسى با قناعت و زهد و برخورد كريمانه، آنها را مقدّمه‌ى عمل صالح قرار مى‌دهد. 4- آزمايش،

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

و كان عليه ائمه و لو صبر لنال ذلك و جاءه من وجهه‌ «2»: يعنى و ملازم باش قناعت را و رضا به آنچه قسمت فرموده خداى تعالى، و بدرستى كه دزد وقتى دزدى كند حبس

گروه دیگری را لعن و نفرین می‌کرد و از او برائت و بیزاری می‌جست، به این نیز قناعت نکردند به روی همدیگر اسلحه کشیدند و خونهای زیادی را ریختند، و این بود نتیجه

دارد. در مرحله سوم برای این که تصور نشود اسلام تنها به برنامه مجازات گنهکار قناعت می‌کند به یکی از مهمترین راههای پیشگیری از آلودگیهای جنسی پرداخته، مسأله

البعث‌ و خلود ‌در‌ عذاب‌. ] (آیه 6)- سپس اضافه می‌کند: اینها تنها به «اعراض» قناعت نمی‌کنند، بلکه به مرحله «تکذیب» و از آن بدتر «استهزاء» می‌رسند، می‌فرماید:

مرحله بیان کرده است: 1- در آیه 39 سوره روم در باره «ربا» به یک پند اخلاقی قناعت شده. 2- در آیه 161 سوره نساء «ربا» به عنوان یک عادت زشت یهود مورد سرزنش قرار

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

اختیار من و متعلق به من است، و باید با اجازه من تصمیم بگیرد. فرعون به این قناعت نکرد، فورا وصله‌ای به دامان ساحران چسبانید و آنها را متهم کرد و گفت: «او

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

آفرینش است. هدف از نزول این کتاب بزرگ این نبوده که تنها به تلاوت و لقلقه زبان قناعت کنند بلکه هدف این بوده که آیاتش سر چشمه فکر و اندیشه، و مایه بیداری وجدانها

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

برتافتند» (فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ). و به این نیز قناعت نکردند بلکه به سراغ صالح آمدند و صریحا به او «گفتند: ای صالح! اگر تو فرستاده

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

راوى گويد: عرض كردم فدايت شوم كدامند؟ فرمود: 1- پرهيز كارى از معاصى. 2- قناعت به آنچه روزى او است. 3- صبر در محنت. 4- شكر در منحت. 5- حلم در ناملايمات

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

پاك‌ شدن‌ مشمول‌ ميگردند. ] (آیه 57)- ولی مهم این است که تنها به پاداش دنیا قناعت نخواهیم کرد «و پاداشی که در آخرت به آنها خواهد رسید بهتر و شایسته‌تر است

آرزو افتاده بود و خداوند با این آیه ما را از آن آرزوها به دور داشت و سکینه قناعت را در دل ما فرود آورد. و نیز این آیه درباره قومى از اعراب آمد که در اوقات

با لشگر هوى و ظفر بر او محروم و بى‌بهره است. و هركه از نهر دنيا به كف آبى قناعت كند، يعنى در خوردن و آشاميدن و مسكن به مقدار ضرورت صرف نمايد، حق سبحانه او

آله وضع دردناک شهادت عمویش حمزة بن عبد المطلب را دید (که دشمن به کشتن او قناعت نکرده، بلکه سینه و پهلوی او را با قساوت عجیبی دریده، و کبد یا قلب او را بیرون

روزه دار مى‌رسد. امام صادق عليه السلام فرمود: مكارم اخلاق ده چيز است: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غيرت، شجاعت، جوانمردى. حضرت على عليه السلام

فضیلت و افتخار از آن کسانی است که تنها به تلاوت بی‌روح و فاقد علم و عمل قناعت نکنند. ج5، ص156 بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر تفسیر

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

شود. (حَتّي‌ حِين‌ٍ) ‌يعني‌ زمان‌ اندكي‌، اي‌ كاش‌ ‌به‌ ‌اينکه‌ مزخرفات‌ قناعت‌ كرده‌ بودند ديگر ‌اينکه‌ همه‌ اذيت‌ و آزار ‌به‌ ‌او‌ نميرسانيدند ديوانه‌

و باشد در اين اماكن خدا آنرا ميآورد نزد صاحبش و مقصود ايجاد صفت توكّل و قناعت و اقتصاد در طلب است كه شرعا و عقلا ممدوح است ولى مفسّرين بنا بقرائت مشهور

مسلما این پاداشهای عظیم نصیب کسانی نمی‌شود که تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت کنند، بلکه خواندن باید مقدمه‌ای باشد برای اندیشیدن که آن نیز انگیزه عمل است

است كه عده‌اى با ثروت و دسته‌اى به مسكنت مگر آن كس كه به مرحمت الهيه نعمت قناعت را دارا باشد. وَ لِذلِكَ‌ جلد 6 - صفحه 158 خَلَقَهُمْ‌: و به جهت تمكين و

باشند بنابراين شايد طلب مبادله لازمه تقاضاى آنها بوده و واقع شده است بين قناعت و تعظيم نعمت و رضاى بقسمت و اجر آخرت با انغمار در لذات و حب شهوات و حرمان

ديگران است، و آرزو مكن آنچه را دسترسى بدان ندارى، زيرا هر كس قناعت كند سير گردد، و هر كه قناعت نكند سير نگردد، و بهره خويش را از آخرت خود برگير. و امام صادق

مى‌بيند مستحق عقوبت شده و آنهم از دست رفته و اگر از حلال باشد مى‌بيند اگر قناعت كرده بود و در راه خدا انفاق نموده بود بهتر بود و در دنيا هم تا بدست نياورده

که قلب و عقل و فکر مردم نیز به اختیار و اجازه او باشد ولی فرعون به این هم قناعت نکرد، و دو جمله دیگر گفت. نخست ساحران را متهم ساخت که این یک تبانی و توطئه

رسد، و هر كه به كشتى رضا در آيد، از بحر غم به ساحل فرح رسد. و هر كه در كشتى قناعت جاى كند از درياى حرص به ساحل زهد رسد، و هر كه در كشتى ذكر نشيند از درياى‌

نميكنم‌ مگر براه‌ رشد و صلاح‌. ] (آیه 29)- مؤمن آل فرعون به این مقدار هم قناعت نکرد و باز ادامه داد، با لحنی دوستانه و خیرخواهانه آنها را مخاطب ساخته، چنین

ها، فقرها، بيمارى‌ها، داغ ديدن‌ها و امثال آن بوده است. و صبر و پايدارى، قناعت و بردبارى و زهد و تقواى آنان در اين صحنه‌ها جلوه مى‌كرد. اصل چهارم. غيب بر

کند از چنان پاداشهائی برخوردار خواهد شد، نه آنها که فقط به خواندن الفاظ قناعت می‌کنند. بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر تفسیر آیات

در حقیقت این آیه می‌گوید: آنها تنها به دوری کردن از این پیامبر بزرگ الهی قناعت نکردند، بلکه برای ضربه زدن به او از تمام توان و قدرت خود کمک گرفتند، و انگیزه

شدند. قبطيان ديدند قسمتى از مزروعات باقى مانده گفتند: اين ما را بس است و قناعت كنيم، باز نقض عهد و سركشى نمودند. مرتبه سوم- بعد از يك ماه امر الهى به حضرت

إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْها). و باز به اینها قناعت نکردند و سر انجام با یک نتیجه گیری غلط او را متهم به جنون ساختند چنانکه در

ناگوارى‌ها، سبب مقاومت ورشد است. بسيارى از صفات انسان از قبيل صبر، رضا، تسليم، قناعت، زهد، تقوا، حلم و ايثار، در سايه‌ى برخورد با تنگدستى‌ها است. «وَ بَشِّرِ

مجید در این آیه، به افراد با ایمان اعلام می‌کند که اگر به زندگی حلال دنیا قناعت کنند و از لذات نامشروع و هوسهای سرکش و ظلم و ستم به دیگران بپرهیزند، خداوند

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

دانستند و ‌اينکه‌ جمله‌ بيان‌ «اساوءا السوأي‌» ‌است‌ و ‌به‌ ‌اينکه‌ تكذيب‌ قناعت‌ نكردند، بلكه‌: وَ كانُوا بِها يَستَهزِؤُن‌َ انبياء ‌را‌ مسخره‌ مي‌كردند،

متوجّه بقرآن و مواعيد آن نشود دنيا در نظرش جلوه ميكند و مقام رضا و تسليم و قناعت و توكّل و تحمّل را از دست ميدهد و دنيا هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع

و باشد در اين اماكن خدا آنرا ميآورد نزد صاحبش و مقصود ايجاد صفت توكّل و قناعت و اقتصاد در طلب است كه شرعا و عقلا ممدوح است ولى مفسّرين بنا بقرائت مشهور

دو كتف او مهر نبوت است ميپوشد يك جامه كه از دو طرف بخود مى‌پيچد و در غذا قناعت ميكند بتكه از نان و چند خرما و سوار ميشود بر حمار عربى خنده رو است و خونريز

مُبَادِرِینَ کِبَرَهُمْ. «فَلْیَسْتَعْفِف»: پاکدامنی کند و به مقدار اندک قناعت کند. خودداری کند. «بِالْمَعْرُوفِ»: به گونه شایسته. برابر عرف محلّ. «أَشْهِدُوا»:

(وَ لکِنْ بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ). عجب این که تنها به عذر و بهانه قناعت نمی‌کند بلکه: «به زودی نزد تو می‌آیند و قسم یاد می‌کنند که اگر ما قدرت داشتیم

دنيا ميرود ‌از‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ ميفرمايد: هيچ‌ غنائي‌ بالاتر ‌از‌ قناعت‌ نيست‌ ‌هر‌ چه‌ بيشتر مال‌ پيدا كند احتياج‌ و فقر زيادتر ميشود و ‌در‌ قرآن‌

بيان‌ فرموده‌ و شرح‌ ‌آنها‌ بيان‌ ‌شده‌ و ‌در‌ اينجا فقط ‌به‌ تفسير آيات‌ قناعت‌ ميكنيم‌. وَ فِي‌ مُوسي‌ عطف‌ ‌به‌ وَ فِي‌ الأَرض‌ِ آيات‌ٌ لِلمُوقِنِين‌َ

هیچ راهی از نظر ظاهر برای او باقی نمانده بود، در پاسخ زلیخا به این جمله قناعت کرد و «گفت: پناه می‌برم به خدا» (قالَ مَعاذَ اللَّهِ). او با ذکر این جمله

متوجه‌ بآنها ‌است‌ ‌که‌ حقيقة و واقعا ايمان‌ بياوريد و باين‌ ايمان‌ ظاهري‌ قناعت‌ نكنيد وَ جاهِدُوا مَع‌َ رَسُولِه‌ِ و مهيّا شويد ‌براي‌ جهاد بهمراهي‌ حضرت‌

گذارند و ‌لو‌ بايماء و اشاره‌ ‌در‌ ركوع‌ و سجود ‌حتي‌ بذكر عوض‌ ‌هر‌ ركعتي‌ قناعت‌ كنند چنانچه‌ ‌در‌ جنگ‌ صفين‌ چهار نماز ظهر، عصر، مغرب‌ و عشاء اصحاب‌ امير

وَ أَنتُم‌ مُسلِمُون‌َ (102) اي‌ كساني‌ ‌که‌ ايمان‌ آورديد بايمان‌ تنها قناعت‌ نكنيد بلكه‌ تقوي‌ و پرهيز كنيد ‌از‌ ‌براي‌ خداوند حق‌ّ تقوي‌ ‌را‌ و ثابت‌

مفصّلي‌ ميشود ‌از‌ وضع‌ تفسير خارج‌ ‌است‌ و ‌ما ‌در‌ آيه شريفه‌ ‌به‌ چند نكته‌ قناعت‌ ميكنيم‌: يكي‌ اينكه‌ چه‌ بسيار دعاهايي‌ ميكنيم‌ و اثر اجابت‌ ‌در‌ ‌آنها‌

‌را‌ بذات‌ اقدس‌ حق‌ و خاندان‌ رسالت‌ محول‌ مي‌كنيم‌ و فقط بتفسير آيات‌ قناعت‌ ميكنيم‌ قُل‌ سَأَتلُوا عَلَيكُم‌ مِنه‌ُ ذِكراً شرح‌ حال‌ ‌آن‌ ‌را‌ بيان‌

گذارد برايتان بهتر است و بدانيد كه (ضامن كنترل شما در دورى از كم فروشى و قناعت به خير خدا، تنها و تنها ايمان شما است و) من مسؤ ول كنترل شما نيستم .(۸۶)

آنان نيست، و هيچ زندگانى گواراتر از خوش خلقى نيست، و هيچ‏ مالى سودمندتر از قناعت كردن بهمان مال اندكى كه كفايت از زندگى كند نيست، و هيچ نادانى زيان‏بخش‏تر

همه نعمت هاى الهى را درك كنند، و خود خداى تعالى هم از عارفين، به اين مقدار قناعت و بلكه سپاسگزارى كرده كه به عجز از معرفت شكرش اعتراف كنند. پس معرفت عجز و

‌در‌ مجلد سوم‌ كلم‌ الطيب‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ باب‌ متعرض‌ شده‌ايم‌ و ‌در‌ اينجا قناعت‌ ميكنيم‌ بذكر يك‌ حديث‌ ‌که‌ كميل‌ ‌از‌ امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌

نميآورند ‌اگر‌ چه‌ بعضي‌ ‌از‌ آنان‌ پشتيبان‌ بعض‌ ديگر باشند) زيرا بيك‌ سوره‌ قناعت‌ فرموده‌ و روي‌ ‌اينکه‌ اصل‌ ‌است‌ ‌که‌ قرآن‌ معجزه‌ باقيه‌ پيغمبر اسلام‌

نه‌ دوستي‌ و خلّتي‌. قُل‌ لِعِبادِي‌َ الَّذِين‌َ آمَنُوا ‌که‌ بايمان‌ تنها قناعت‌ نكنيد ايمان‌ درختي‌ ‌است‌ ‌در‌ قلب‌ كشت‌ ميشود و مقدمات‌ و مؤخّراتي‌ دارد

بحلقش كرد و پوست آن را بدست گرفت- سپس اين سخن را تكرار كرد، و باين مقدار هم قناعت نكرد تا بالاخره برايم قسم خورد و فرمود: سوگند بدان خدائى كه معبودى جز او

كه سير نشوند: دنيا طلب و دانشجو، كسى كه از دنيا بآنچه خدا برايش حلال كرده قناعت كند سالم ماند و كسى كه دنيا را از راه غير حلالش بدست آورد هلاك گردد مگر اينكه

زن بيوه چهل ساله اى ازدواج مى كند، و تا ۵۳ سالگى تنها به همين يك زن بيوه قناعت مى نمايد و به اين ترتيب دوران جوانى خود را پشت سر گذاشته و به سن كهولت مى

مسلما اين پاداشهاى عظيم نصيب كسانى نمى شود كه تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت كنند، بلكه تفسير نمونه جلد ۱۸ صفحه ۵ خواندن بايد مقدمهاى باشد براى انديشيدن

‌از‌ اطعمه بهشتي‌. تنبيه‌: ‌براي‌ توضيح‌ ‌اينکه‌ آيه شريفه‌ ‌به‌ يك‌ مثال‌ قناعت‌ ميكنيم‌ و قبلا ‌هم‌ بيان‌ ‌شده‌ و ‌آن‌ اينست‌ ‌که‌ قلب‌ انساني‌ بمنزله بيت‌

پاك ساخته است »! در اين زمينه سخن بسيار است اما براى اختصار به همين مقدار قناعت تفسير نمونه جلد ۱۷ صفحه ۴۰۷ مى كنيم . ۲ - رعايت سادگى در پذيرائى - با تمام

‌است‌ ‌که‌ فرمود تفكر ساعة خير ‌من‌ عبادة سنة بلكه‌ ستين‌ سنة و بنظر سطحي‌ قناعت‌ نكند و بنظر عمقي‌ ‌با‌ تأمل‌ و تدبر نظر كند ‌که‌ اجتهاد و استفراغ‌ وسع‌

گفتند اى محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) آيا به همين افراد از ميان جمعيت قناعت كرده اى ؟ اينها هستند كه خداوند از ميان ما انتخاب كرده ؟! ما پيرو اينها بوده

هستى و شگفتيهاى جهان آفرينش بيشتر مطالعه و دقت كنند، و به يك بار و دو بار قناعت ننمايد، چه بسيار اسرارى كه در نگاه اول و دوم خود را نشان نمى دهد، ديده هاى

بسيارى از اين خرافات از تورات كنونى گرفته شده است و اگر ما به آنچه قرآن گفته قناعت كنيم هيچ مشكلى پيش نخواهد آمد. در اينكه چه مدت مرگ حضرت سليمان بر كاركنان

شده‌ايم‌ لذا اينجا تكرار نميكنيم‌ فقط ‌از‌ باب‌ تيمّن‌ و تبرّك‌ بذكر چند حديث‌ قناعت‌ ميكنيم‌ ‌در‌ اهميّت‌ تقيّه‌ ‌در‌ سفينه‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌

دارد يك‌ دانه‌ خرما ‌را‌ ‌او‌ ميمكيد بديگري‌ ميداد و هكذا چند نفر بيك‌ خرما قناعت‌ ميكردند و يك‌ مركب‌ ناقه‌ ‌هر‌ كدام‌ يك‌ ساعتي‌ سوار ميشدند و بقيه‌ پياده‌

نبايد اين را با آن مقايسه نمود، اگر پيامبر اسلام (ص ) از امتش بهمين مقدار قناعت كرد، كه بظاهر شهادتين اقرار كنند، بدان جهت بود كه حكمت در توسعه شوكت ، و

خداى تبارك و تعالى وقتى بخواهد قومى را باقى گذاشته يا ترقى دهد، اقتصاد و قناعت و عفاف را به آنان روزى مى كند، و وقتى بخواهد قومى را منقرض سازد، باب خيانت

كند، به علاوه كرارا در قرآن به پاسخ آن اشاره شده است . و تنها به پاسخ دوم قناعت كرده ، مى گويد: خداوند هرگز به كارهاى زشت و قبيح فرمان نمى دهد زيرا حكم او

مفهومش اين نيست كه انسان آنها را به صورت اوراد بخواند و تنها به گردش زبان قناعت كند. بلكه خواندن قرآن براى فهميدن ، و فهميدن براى انديشيدن ، و انديشيدن براى

هر حال اجماع علماء بر اين است كه در قرائت نماز نمى توان به يكى از اين دو قناعت نمود. تفسير نمونه جلد ۲۷ صفحه ۹۴ بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ

در برابر او تكبر كرديد ۷ (و از ايمان آوردن به او خود دارى نموديد و به اين قناعت نكرديد بلكه ) عده اى را تكذيب نموده ، جمعى را بقتل رسانديد؟! ۸۸ (و آنها از

اين خود نيز امتحان و آزمايشى است براى همه پژوهندگان قرآن ، در حالى كه اگر قناعت به متن گفته قرآن مى شد مجالى براى اين افسانه هاى خرافى باقى نمى ماند. در

از تبليغ آنها بكشد، و تلاشها و كوششهايش را متوقف سازد، و تنها به انتظار قناعت كند، بلكه اين يكنوع تهديد است كه براى بيدار ساختن افراد لجوج به كار مى رود

كنز او تكون له جنة ياكل منها). تفسير نمونه جلد ۱۵ صفحه ۲۷ و باز به اينها قناعت نكردند و سرانجام با يك نتيجه گيرى غلط او را متهم به جنون ساختند چنانكه در

دگرگون و بدنما ساخته ، و ما در اين زمينه به همان مقدار كه قرآن اشاره كرده قناعت مى كنيم . «غدو» (بر وزن علو) به معنى طرف صبح است ، در مقابل «رواح » كه طرف

بدانيم كه اين شرك و كفر محض است . در بحث پيرامون فرشتگان ، به همين مقدار قناعت ميكنيم ، و تفصيل را به كتبى كه بالخصوص در اين زمينه نگاشته شده موكول مينمائيم

در ميان آنها شعله ور سازد و آنها را به جان هم بيفكند و مسلما به اين مقدار قناعت نخواهد كرد، و به وسوسه هاى خود همچنان ادامه مى دهد تا به كلى آنها را از اسلام

است . «هدف » از نزول اين كتاب بزرگ اين نبوده كه تنها به تلاوت و لقلقه زبان قناعت كنند بلكه هدف اين بوده كه آياتش سرچشمه فكر و انديشه ، و مايه بيدارى وجدانها

دارد. در مرحله سوم براى اينكه تصور نشود اسلام تنها به برنامه مجازات گنهكار قناعت مى كند به يكى از مهمترين راههاى پيشگيرى از آلودگيهاى جنسى پرداخته ، مساءله

از «ناس»، اهل مكه و افراد پيرامون مكه است كه دست به جنگ نزدند، و به صلح قناعت كردند. «وَ لِتَكُونَ آيَة لِلمُؤمِنِين» - اين جمله عطف است بر مطالبى كه در

گواهان معتبرى پيدا نكردند (و قطعا پيدا نمى كنند) و تنها به گواهى و ادعاى خويش قناعت نمودند، تو هرگز با آنها همصدا نشو و مطابق شهادت و ادعاى آنان گواهى مده .

شما آگاه است . تفسير: بسيارى از اهل كتاب مخصوصا يهود بودند كه تنها به اين قناعت تفسير نمونه ، جلد۱، صفحه : ۳۹۹ كه خود آئين اسلام را نپذيرند بلكه اصرار داشتند

دانا سازد. ولى عجيب اين است كه بعضى از اين سوره ، تنها به خواندن الفاظ آن قناعت مى كنند، و جلسات عريض و طويلى براى ختم انعام و حل مشكلات شخصى و خصوصى خود

كه در زندگى روزانه خود براى اثبات واقعيتها به يك دهم از اين نشانه ها نيز قناعت ميكنند و آن را قطعى و مسلم ميدانند! و اين نيست مگر به خاطر خود خواهى و تكبر

لباس زيباتر از خلعت عافيت، و هيچ حافظ منيع‏تر از سلامت، و هيچ گنج غنى‏تر از قناعت، و هيچ مال‏ فقرزداتر از رضايت بقوت نيست، و كسى كه بزندگى كفاف اكتفاء كند

شرح احوال و تعريف رجال دارنده آن مقام ، بيان ميكند و به بيان مفهوم تنها قناعت نميكند. و سخن كوتاه آنكه جمله : «ولكن البر من آمن باللّه و اليوم الاخر» تعريف

برخوردارش كرده ايم از آن وعده حسن محروم است ، براى اينكه به تمتع از متاع دنيا قناعت كرد، دليل بر اين تقييد اين است كه در آيه شريفه ، بين وعده حسن و بين تمتيع

جمله «ليضل عن سبيله » نشان مى دهد كه گمراهان مغرور تنها به گمراهى خويش قناعت نمى كنند، بلكه سعى دارند ديگران را هم به اين وادى بكشانند. به هر حال بارها

گاو اصرار نكنند، و دائره گاو را بر خود تنگ نسازند، و بهمين مقدار از بيان قناعت كنند، و فرمود: «فافعلوا ما تومرون »، همين را كه از شما خواسته اند بياوريد

را در سوره انبياء بيان كرده و در آيات مورد بحث تنها به يك فراز حساس ‍ آن قناعت مى كند و آن آخرين سخن ابراهيم با آنان در زمينه باطل بودن بت پرستى است مى

تشبيه به مخلوقات يا تعطيل صفات و مانند آن بيانجامد. و يا تنها به «اسم » قناعت كنند بدون اينكه اين صفاترا در خود و جامعه خويش بارور سازند. در آخرين آيه

مبين ). ما تنها به حكم عقل به بطلان شرك و بت پرستى و حكم وجدانشان به توحيد قناعت نكرديم ، و براى اتمام حجت آنها را مهلت داديم تا اين كتاب آسمانى كه سراسر

تغيير مختصرى در تعبير) و ما در آنجا مشروحا بحث كرده ايم به آنچه در بالا آمد قناعت مى كنيم . تفسير نمونه ، جلد ۱، صفحه : ۴۳۵ وَ إِذِ ابْتَلى إِبْرَهِيمَ رَبُّهُ

محتواى آن ، مورد توجه قرار مى دهند، و تنها به تلاوت بى روح و فاقد علم و عمل قناعت نكنند. تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۷ بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ يَأَيهَا

كفروا ان هذا الا اساطير الاولين ). در آيه بعد مى گويد آنها به اين مقدار نيز قناعت نمى كنند و علاوه بر اينكه خود گمراهند پيوسته تلاش مى كنند افراد حق طلب را

ناچاريم يكى از سه راه را انتخاب كنيم : ۱ - مردان تنها به يك همسر در همه موارد قناعت كنند و زنان اضافى تا پايان عمر بدون همسر باقى بمانند و تمام نيازهاى فطرى

پاك گردد، همچنين براى شهادت شهود شرايطى تعيين شده از قـبـيـل رؤ يـت و عدم قناعت به قرائن ، و هماهنگى در شهادت ، و مانند آن ، كه اثبات جرم را سخت تر مى كند

از گناه بازدارد و به نيكيها دعوت نمايد، نه اينكه تنها به تغذيه جسم آنها قناعت كند. در حقيقت اجتماع بزرگ از واحدهاى كوچكى تشكيل مى شود كه «خانواده » نام

را بى جهت برانگيزد، و اگر در باره موضوعى به اندازه كافى بحث شده به همان قناعت ميكند، و از اصرار در بحث و به كرسى نشاندن حرف خويش پرهيز دارد. ۷ - او منصف

شنونده گمان مى كرد آنچه را مى شنود متن آيات الهى است . آنها به اين كار نيز قناعت نمى كردند بلكه صريحا مى گفتند: اين از سوى خدا نازل شده در حالى كه از سوى

از سوى سوم مطلب را روشنتر مى سازد كه به عنوان نمونه به ذكر چند روايت زير قناعت مى كنيم ! ۱ - در حديث معروفى از پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى

زن است ، حال آنجا كه با چادر امكان پذير است چه بهتر و آنجا كه نشد به پوشش قناعت مى شود. زنان كشاورز و روستائى ما، مخصوصا زنانى كه در برنجزارها مهمترين و

سعادت را نمى توان به كف آورد مگر بوسيله خضوع در برابر مافوق الطبيعه ، و قناعت نكردن به تمتعات مادى . بحث هاى گذشته هم به اين نتيجه رسيد كه اديان هر چه

قادر به اداى كفاره در هيچ مرحله نباشد، آيا مى تواند تنها به توبه و استغفار قناعت كند و به زندگى زناشوئى بازگردد؟ در ميان فقهاء اختلاف نظر است ، جمعى به اتكاء

تنها با گفتن اينكه خداوند توانائى بر چنين چيزى دارد و اكثر. شما نمى دانيد قناعت ، اتفاقا بعضى از نويسندگان اخير دنباله اين افسانه كهن را گرفته . و در نوشته

است كه هر كس به ميل و هوس خود پيشنهاد معجزهاى بكند و به هيچ معجزه ديگرى قناعت نكند) مسلما چنين افرادى بهانه جو هستند نه حقيقت خواه . آيا حتما لازم است

ببينى از كدام گروهى » اين احاديث خط بطلان بر پندارهاى كسانى كه تنها به اسم قناعت مى كنند و از عمل و ارتباط مكتبى در ميان آنها خبرى نيست مى كشد، و به وضوح

مادى ديگرى غير از آنچه دارند عايدشان شود از هوا مى قاپند و به آنچه كه دارند قناعت نمى كنند و اگر راستى اميد مغفرت مى داشتند از اينگونه عايديها صرفنظر نموده

پيشوايان اسلام در احاديث متعددى به ياران خود تاءكيد مى كردند كه به حافظه خود قناعت نكنند، و احاديث اسلامى و علوم الهى را به رشته تحرير درآورند، و براى آيندگان

فصاحت و بلاغت آن است كه جمله هاى زائد را حذف كنند و به دلالت التزامى كلمات قناعت نمايند. واژه «افك » (بر وزن فكر) بنا به گفته «راغب » به هر چيزى گفته مى شود

و نامبردگان ، به شنيدن صداى خدا و اينكه چگونه با پيغمبر خود سخن مى گويد قناعت نكرده از وى درخواست كردند تا خدا را به ايشان نشان دهد، و بخاطر همين درخواست

الهـى بـايـد بـى اعتنا به مال و ماديات باشد، و به آنچه خدا در اختيارش گذارده قناعت كند، لذا مى بينيم ذو القرنين بر خلاف روش سلاطين كه حرص و ولع عجيب به اندوختن

بيان كرده است : ۱ - در آيه ۳۹ سوره روم نخست درباره (ربا) به يك پند اخلاقى قناعت شده آنجا كه مى فرمايد: ((و ما آتيتم من ربا ليربو فى اموال الناس فلا يربو

خارج مى كند، تنها به يك حديث از امير مؤ منان على (عليه السلام ) در اينجا قناعت مى كنيم : ليجتمع فى قلبك الافتقار الى الناس و الاستغناء عنهم ، يكون افتقارك

ايمان يك اصل اساسى و پايه اصلى در اين راه است به آن مقدار از دلالت التزامى قناعت نكرده و با صراحت ايمان را به عنوان يك شرط بازگو مى كند. قابل توجه اينكه در

اين آيات بيان نشده ، بلكه مانند بسيارى ديگر از احكام اسلامى تنها به كليات قناعت شده و شرح آن در سنت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) و امامان راستين

ذيل آيه ۴۸ سوره بقره مشروحا بحث كرده ايم لذا در اينجا به اشاره اى كوتاه قناعت مى كنيم . شفاعت عبارت است از كمك نمودن يك موجود قوى به موجود ضعيف تر تا بتواند

همان امر رسالت است ، و نگفت : رسالتم را تخفيف بده ، و خلاصه به دست كم آن قناعت كن ، تا اصل رسالت آسانتر شود، بلكه گفت همان امر خطير و عظيم را با همه دشوارى

رعـايـت اصـول عـدالت پـشـت پـا بـه ايـن مـواهـب زدنـد و بـه زنـدگـى سـاده اى قـنـاعت كردند، و مـحـرومـيـتـهـاى ايـن دنـيـا را بـراى اجـراى اصـول عـدالت بـخـاطـر

هـمـه حـال عـالى بـاشـد حـتـى در تـمـنـاى بـهـشـت بـه مـراحـل پـائيـنـتـر قـنـاعـت نـكـنـد، هر چند مراحل پائينتر هم غرق نعمت است . بـديـهـى است كسى كه چنين

شود، و راحتي‌ ‌براي‌ كسي‌ ‌که‌ صادق‌ ‌باشد‌، و بي‌نيازي‌ ‌براي‌ كسي‌ ‌که‌ قناعت‌ كند، ‌پس‌ ‌اينکه‌ حق‌ّ ‌است‌ ‌در‌ حالي‌ ‌که‌ راه‌ ‌آن‌ هدايت‌، و اثر ‌آن‌