نتایج جستجو

لو لوح لولو لوم ليس ليل ما متع مثل مدد مرء مرج مرر مرى مزن مسس مطو معن ملء ملک من مناة منع منن منى مهد مهل مهن موت موسى مول موه مکن ن نا نبء نبت نبذ نجم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... يا هم ملک ندى قضى ظلم ل ندو على نا کون ربب لکن ک قول انن

ردد الى اله غلب ب ف وله ما يا جعل وجد رحم سجن هذه زجو من سرر اهل ابو بغى ملک س جىء متع وفى رحل غلم انن لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما

کون لن وکل امم سمو حقق رود ربب امر الذين ف کلم وجه دون شىء ذلک قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک

نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر خرج ورى علم

يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا لم کسب الا الذين او عفو لو جعل يوم

ذکر نعم اذا قول ايى شىء ذلک امن ثنى الا اتى نبت انث ذرر سکن جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا

خلق نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

لکن خلق حکم عن تبع دين هذا کلل صدق قتل بل وقى لو کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم

دستور مى‏مانند و در آن حال تسبيح مى‏گويند. رجوع شود به «عرش» . هما من ب عنب ملک لئک حول جعل عرش جنن الک نخل وحد رئى سبح عمل بين اجر حمد ل نعم زرع ربب احد

انس اذ اهل ائى رسل حقق اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو ولى مثل لم شهد يوم خلق ملک الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى حسن

رذل ردد فى هم انن زوج کثر بعد الله يسر اله سبل سبح امر يمن وله ب بنو حرج ملک دول سکن اسو ذکر فوت شىء اسى شرک يتم وطر بين قرب ازر ذلک امن غنى ثوب وفى قتل

هن رسل صبح مثل نحن ک حبب اذا حوط وحى نشء بين الا بئس غرب أما کظم ويل حصن ملک قوم عند التى نزل انتم قدح جدر قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل

شرر صدر شطن الى لا اله ما هما خلق ظلم ب ضحو علم کون ها قرب نفس بدو جنن قول ملک نحن يا ظما شجر قد هذه جدد ک آدم هل ورى دلل عن

صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو ا وجد الى وصى ذکر وحد اول کفر ملک ذلکم دنو طوف تمم طلق امم الک نهى هو لئک حمل سنو مرر مئى موسى رحم ظلم الف اخر

لم خلق رحم اتى ا حقق قبل قضى الذين نزل عظم انس ائى الذى اوى ايى بين لما نا ملک جعل علم انث کفر کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى

وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى حسب عاد قعد اذ صفو انس حوت انت يمم

اخذ دور ائى على اوى لو اخر الله الک لئک سحر تبع صرف حکم ام کيف الذين طوف ملک ذلک وقى يى نذر

خير رتل تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک جىء بشر کون عظم محو رئى عن جنن فوق

هجر مول س کتب سمو لم اخر متع وجد فرش خصص اذا فرض عفف اياى کثر کرس لدى رغم ملک خرج ضرر اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد

شده است. در الميزان فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]. و مثل [ملك:22]. و نحو [صافات:23] صراط و با صاد و سين خوانده‏اند و. هر دو به يك معنى است

همان گونه که در تعبیرات روزمره مى گوئیم: فلان شهر در دست من است و یا فلان ملک در قبضه و مشت من، مى باشد. قبض‌ (۹ بار) فَقَبَضْت مِن بِه أَثَر يَبْصُرُوا

حتى حنف لعل اکل اهل ولى دحر خشى شرر وجب وعد تلو نجو لکن برر غرب شطن کثر وکل ملک کذب جفو طهر جبه رحم

خداوند همان مجازات و عذاب او است. «نَکِیرِ» به معناى «انکار» است، و در سوره «ملک» کنایه از عقوبت مى باشد، زیرا انکار خداوند در برابر افعال این اقوام از طریق

جاودانگى و ملک و سلطنت همیشگى، پوشش شیطان براى فریب آدم و حوا و وادار ساختن آنان به خوردن از میوه درخت ممنوع (هل أدلّک على شجرة الخلد و ملک لایبلى ) مقصود

«ملکوت» در اینجا حکومت مطلقه خداوند بر سراسر عالم هستى است. «مَلَکُوت» از ریشه «ملک» (بر وزن حکم) به معناى «حکومت و مالکیت» است و اضافه «واو» و «ت» به آن براى

ذات ايى خطء ثم اله ى ذرر الا يى شىء نفخ انث کره فلک نوح رزق او وله لما رضع ملک مع امر جرى امم ذرو حتى اکل اثم قدر موه عظم عرش توراة بهت امن خفف ولد حمر اذا

مالک و فرمانرواى آسمانها و زمین (إن اللّه له ملک السموت و الأرض) ۲ - جهان آفرینش، داراى آسمانهاى متعدد (له ملک السموت و الأرض) ۳ - علم گسترده خداوند، لازمه

اندازه گودى پشت هسته خرما- يعنى اندكى- ندهند؟! آیا آنان را بهره‌ای از ملک است؟ (اگر ملک و قدرت در دست ایشان بود) در این صورت (پشیزی و سرسوزنی و حتّی به) اندازه‌ی

مرگ (عزراییل) گرفته مى شود. (قل یتوفّیکم ملک الموت) ۲ - انسان، داراى حقیقتى فراتر از جسم است. (قل یتوفّیکم ملک الموت) واژه «توفّى» به معناى دریافت کامل

نعیماً و ملکاً کبیراً» آگاه کن که این کدام ملک است که خداوند آن را بزرگ قرار داده است تا جائى که خود آن را «ملک کبیر» (بزرگ) نامیده است؟ حضرت به من فرمود:

کثر مع نعم ظمء خمر ذبح خمص عن دنو سقى حمى قد اوى غير حرث فرغ سبل رجس جبل ملک رحم بصر حيث حضر نسى نيل او

کرده اند; بعضى آن را به معناى «صفات»، بعضى به معناى «قدرت»، بعضى به معناى «ملک و حکومت»، بعضى به معناى «نعمت» و بعضى به معناى «نام» تفسیر کرده اند; که همه

الرحیم. ملک یوم الدین. إیاک نعبد ۳ - باور به ربوبیت خدا، رحمت آفرینى و مالکیتش بر روز جزا، وادار کننده آدمى به پرستش او رب العلمین. الرحمن الرحیم. ملک یوم

له ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۴ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد (له ملک السموت ) ۵ - آگاهى به زمان برپایى قیامت مختص خداوند است. (له ملک السموت

مشتق شده در حال بارگیری... ه فى تابوت قذف ف کم ان من سکن اتى ما وحى ربب يمم ملک ل ک ايى بقى لقى ائى اوى

انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل نفخ لئک ها سجد کون لم الک

من نبء ک قد جىء انن يقن سکن هون ه ى عذب هم اوى وجد ما حوط لبث مرء ائى ايى ملک لم جنن عن

هر كس بخواهد فرزند دختر و به هركس بخواهد فرزند پسر مى‌دهد. تنها خدا راست ملک آسمانها و زمین، هر چه بخواهد می‌آفریند، به هر که خواهد فرزندان اناث (دختر)

وحد اذا حبب ه جبل ک جمم کلا وقع الک اذ جعل ى لئک مول نفخ وعد حمل يوم صفف ملک کون خرر موسى صور صعق لما ل لمم ترک شقق حقق فوق فى بعض قول هم جلو سبح

سور ب حلى ذلک جنى قبل بطن ک عين فرش ايى نعم دنو زوج علو فضض کبر امن ذهب سقى ملک ف ارک کذب الو کما حور ربب حسن

امن مکن ولى عظم طوع نجو اخر زلف اله وله نعم عرش نثر اذا موسى ک وجه صحب لولو ملک من طود کم کبر علو ب فرق مع اين عند قوى جنن قد ه کلل حسب غرب انن شرق کون ثوب

بررسى شده است. و يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل امن ليس ملک لم نا خلد سئل ى شهد وعظ يمن نور کون وهب غيب عمم جناح کيد رغب نفس نبو تلو جنح

هم ه من ى وله اله الله کم ربب افک غلم ب قد ها نا ذکر ک امن صلح ذا لم سمو ملک يا ايى على ن هذا ولد اخذ صوب انس ف ائى حرث الذين قبل عن ما يوم قتل اوى حيى

توانايى.» بگو (ای پیغمبر): بار خدایا، ای پادشاه ملک هستی، تو هر که را خواهی ملک و سلطنت بخشی و از هر که خواهی ملک و سلطنت بازگیری، و هر که را خواهی عزت دهی و

اذن ايان سقى ما ارک سبح ائى عن ضوء الو موه اوى نعم سئل علو کبر حور ربب ل ملک موت سمع صرف کذب حيى الى دون صعق صوب حسن شرب رفق حذر مشى او

الله قول ل ب نا برز داود اتى قتل لما يوم صبر مع الذين طوق ربب ظنن هم لا انن ملک حکم فرغ اذن علم على لقى هزم

يوم شىء عمل ن قوم عبد الذين حيى انس موت ذلک نن بعض عزز ايى نور يدى رحم قدر ملک حسن عن خلف صدق خرج حمد کبر برک لم غير اول فطر اتى اذا ظلم اوى حقق لعل او ائى

حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع دکک وحد هن الله غيب بعض کلل صير شهد وعد جبل فتح فوج جىء

جىء بلغ غلب فتن ى کلل الا ايى کم لعل اخذ ذلک فصل کود دئب تيه مئى ثلث زيد ملک برق نقص اذا الى تسع فرعون بعث زرع هو متع سجن لو ذهب جمل ن س التى او عوم وعد

الى شىء لو ا عن کفر ظلم اتى ايى نفس هدى هن خوف هو انس اذا نن ارض اخذ بين يا ملک کتب اخر رسل ولى وقى سمع عبد نصر دعو کثر لکن عمل عذب تبع قد اذ رئى کلل حزن

الله هم ف ب کم ها لا انن کون قول ان خلق علم على هو الذى نا ک جعل ربب الا شىء ملک بين الى فسد الذين ا اذا خرج هما لم بعد يوم کلل موت حقق ى ايى ذلک حيى او اوى

الذى ثم وسم دين انن خضر رئف حيى سلط وجف رسل کفر خلف هى ا صرخ قنو قنت اوى ملک عدل شحن خلص

ب سبل فى رئى الا طعم نا ى جىء سنبل وجه جوع انن فتى اذ ل يوم خضر اهل فتو ا ملک ليس سنو صدق نعم اخر ها روغ ايى

ائى کذب نبو حول ذلک ذا سجد وقى کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم

تکرار در قرآن: ۸۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لئک ملک هم ه ل من ب قول وله نزل اله لا انن على الله ما کم اذ ربب ف فى الا ک کون سجد لو ان

رئى عن ظلم ذکر هدى اوى اذ رحم رسل امم مثل الذى ارض حقق ائى لعل حکم عذب نزل ملک جىء امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر

ذلک ربب جمل ولج ما برد جزى حتى الک دعو اخر على جرم هم لئک وله دخل خلق سنن ملک انن اله سمو الله بوب منن

الله ف ب وسم کم خلق هم ها ربب انن لا على علم هو قول کون نزل ان الى ک الذى ملک الا موه بين اجل يوم کلل شىء اذا ذکر سمو هما جعل نا ى ثم اتى سبح عزز حقق ايى

استبرق برق ثوب خضر لبس هم فى سور عين قبل علو کبر ذلک جنن وکء نعم حلى ک ها امن ملک ذهب زوج قوم على رئى فضض ب ثمم ارک سقى

زيد ارض کلل قعد عبد ما لوم حسر لو لم سمو على کيف علم ا قتل کفف قوم عنق رئى ملک کثر جعل ذات سلک خرج شدد خلق ذکر الا نفق سبل ذرع عدو سحب قبض اذ لئک کون ن انا

عين کان حسب على ف حور ثمم شهو خرج کذب کون حلى انن لا نعم هدى عمل قول سئل ملک حمد خلد ل الله کبر طيب غلم ولد نهر دخل

جهنم حقق عصر وجه عود غير الذى نسف غمم خزى کون الا ضرب جنن صوب دنو نبو فعل ملک ضعف الى توب لئک يى نظر جوب

شىء روح نزل هو صلح اذ عبد ايى قرء کلم الم احد قبل خوف کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر سمو قد حجر فضل وجه سمع الک تبع

لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ ائى حول خوف اثم حبب صدد

قد انس کلل ا ذلک عن دخل عذب ن لعل رئف خلق اوى سمو خير الذى ارض بعد س کذب ملک مع جعل دعو ولى ذا نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن

کنید. وقتی در مورد بردگانتان که «ملک مجازی» شما هستند این چنین امری را نادرست و غلط می‌دانید، چگونه مخلوقات را که ملک حقیقی خدا هستند شریک او می‌پندارید؟

فى الذين رسل نا ف لم عبد ان انن امن علم کفر حسب ارض ى کون عدو عن سمو کتب ملک حمد ليس جعل ها ايى کلل لئک ولى لن الک اتى ذنب نفس خبر هو يا الذى نصر قوم لا

ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو سئل هما ذلل غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى

وارد شويد آنچه خواهيد بدست آوريد. ه ل من ى بيت ب ان قول کم قوم الذى ف هو ملک ابو دخل انن هذه هبط جعل خير مرء نهر ا شىء جرى کما شرى الله کرم اله ليس ثوى

بشر نفس ارض کان فرعون لئک ب قدر شرق بغض حلى حول طين کون جعل عدو لن درى حمل ملک خضر او زجج ولد غرب ذهب علم متع

اخر اخذ رسل ودد کتب عن ارض جىء نفس کلم کره ظلم اوى قوم خير ائى اول ذا الک ملک اذا حقق کلل قتل کثر عند انس فضل رحم لولا قد خلف لئک قرء انتم قرب رود طوع بصر

اذ يا انجيل ذکر سرف سجد ذا نا ن اذن بدء ان صرح توراة قرر هو سمو عدل لا ب ملک جرم رسل هذا لعل وقد مکن ما وسم حکم کون لئک إبليس کتب قوم قد خلد شىء موه طلع

فقط چهار بار در قرآن مجيد آمده است. قول هم يوم شىء من ما ه اذ انن ک اتى على ملک عجز وذر روح ذلک ل عذب وجه علم الله او جعل رسل ها انث اله ربب قدر ف ذکر کون

سرزمین مصر (یقوم ألیس لى ملک مصر) ۲ - مباهات فرعون، به قلمرو قدرت و میزان مکنت و دارایى خویش (و نادى فرعون فى قومه قال یقوم ألیس لى ملک مصر... أفلاتبصرون) ۳

فى رئى هدى عذب ى الذى على نکح فقر بلغ علو ها حکم بين کفى کون حبب سرف فسد ملک

لما تجر اهل شمس جعل رجل ب نا بيت ها حمد کما قبل خلد غرر الا شطن قضى نبء عزز ملک نجو ايى اخو اکل سکن مشى شرک دبب اذا مزق انن رضع يسر رجع لا صرط شکر ذوق اذ

نفس کذب رسل عظم وقى اخذ عمى کلم مثل نظر نزل کتب غير اذن الذى عمل قعد عقل ملک نفر سلم

عجل عند بتل شهد خرق قسو الذين رود ذنب قلب قوم صير غفر رئى متع جهد ثوى سجد ملک حلل قعد وله بل حقق مرح ب اهل کثر

کم کبر بکر قبل اخذ کلل نشط خلق شىء کثر عرش هذا اذا الى دبر عشو نحن حين امر ملک لو انا حول الک لئک ذا حقق سبل الذين اصل طير غفر قوم بصر سخر شمس بنو نور يقن

خود برخوردار نمود. که البته ما به آل ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنها ملک و سلطنتی بزرگ عطا کردیم. بلکه آنان به مردم [که در حقیقتْ پیامبر و اهل بیت

عند التى فعل دعو طوع هود زکو حلف ظلم نکر حتى بين ولى اذ مجد قدر هل صرف خلف ملک اهل جنن شعب ندو

شما را يارى مى‏كنم با هزار نفر ملك به ملائكه ديگرى را در رديف و پشت سر خود دارند. رجف ها کون يوم ان کم قلب ما جعل اذ ملک تبع ه لئک ل عسى بعض الک بصر الله

کان وراءهم ملک یأخذ کلّ سفینة غصبًا) ۱۱- زیان رساندن به مال غیر، به منظور دفع زیان حتمى و بزرگ تر، جایز است. (فأردت أن أعیبها و کان وراءهم ملک یأخذ کلّ سفینة

تواناست. هر چه در آسمانها و زمین است همه به تسبیح و ستایش خدا مشغولند که سلطنت ملک هستی و ستایش (اهل عالم) برای اوست و او بر هر چیز تواناست. آنچه در آسمان ها

جور عصو سمع کره رقد اذن جهنم مول ليس صوم وجد رود فسق مئى نعم رفث هذه قلب مع ملک

التى فرج رمى الله کون رحم خدن وله اله ه غفر اجر حلل کتب نا نفخ او لم بئس ملک ورى عرف دنو قرى خشع غفل مول نکح رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس

حسن سمع نزل قرء جعل عمى وحد ذلک رود سلم يا نور انس اهل هل ها موسى عبد هدى ملک حمد ام رجل شفع جهر خلق عسى هن بين بغت خلد سبل فرعون جنن ملء وجه سمو

اوست، و واى بر كافران از عذابى سخت. خدایی که هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک اوست، و وای بر کافران از عذابی سخت. خدایی که آنچه در آسمان ها و زمین است،

منى طلق نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى فعل اخذ غرم قتر الى فسق

خويش، كه در نزديكى با آنان مورد ملامت قرار نمى‌گيرند؛ مگر در مورد زنانشان یا ملک یمینشان، که در این صورت نکوهیده نیستند مگر بر همسران يا كنيزان خويش، كه [براى

رو كنيد، آنجا روى [به‌] خداست. آرى، خدا گشايشگر داناست. مشرق و مغرب هر دو ملک خداست، پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده‌اید، که خدا (به همه جا)

صلو غفر ذا غير خرج عند الذى موت ثم نحن يا الا يوم حسب ا الى فضل کلل شکر اوى ملک قبل دخل رود ائى سرر ظلم نن لکن جنن نعم طعم بغى اذا حمل وعلن قتل لو نفس ن اياکم

شده بود و تورات و غيره در آن صندوق بود. ه فى تبت قذف ان کم ف اتى وحى ما سکن ملک من ک يمم ايى ربب ائى امم ل اوى بقى لقى انن

کون فى کلل ثم يوم الک اجر ظلم اذا ربب علم ان ها لئک قول الذى نن موت وزن قوم ملک او کفر سلم بلغ اتى حتى ن امن رسل شدد ذکر صبر رئى وزر وفى جزى يا قسط فجر هن

آشكار [و] ارجمند سنجيده‌كار است. او دانای عوالم غیب و شهود و سلطان مقتدر ملک وجود و آگاه از صلاح نظام آفرینش است. دانای نهان و آشکار و توانای شکست ناپذیر

اختیار خداوند است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۲ - بشر از فرمانروایى بر جهان هستى، محروم و ناتوان است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما)

آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست. بزرگوار خدایی که سلطنت ملک هستی به دست قدرت اوست و بر همه چیز تواناست. همیشه سودمند و با برکت است آنکه