روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۰۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن فضاله بن ايوب عن عمر بن ابان عن عيسي بن ابي منصور قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَنَا وَ اِبْنُ أَبِي يَعْفُورٍ وَ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ طَلْحَةَ فَقَالَ اِبْتِدَاءً مِنْهُ يَا اِبْنَ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ سِتُّ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ‏ فَقَالَ‏ اِبْنُ أَبِي يَعْفُورٍ وَ مَا هُنَّ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ يُحِبُّ اَلْمَرْءُ اَلْمُسْلِمُ‏ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِأَعَزِّ أَهْلِهِ وَ يَكْرَهُ اَلْمَرْءُ اَلْمُسْلِمُ‏ لِأَخِيهِ مَا يَكْرَهُ لِأَعَزِّ أَهْلِهِ وَ يُنَاصِحُهُ اَلْوَلاَيَةَ فَبَكَى‏ اِبْنُ أَبِي يَعْفُورٍ وَ قَالَ كَيْفَ يُنَاصِحُهُ اَلْوَلاَيَةَ قَالَ يَا اِبْنَ أَبِي يَعْفُورٍ إِذَا كَانَ مِنْهُ بِتِلْكَ اَلْمَنْزِلَةِ بَثَّهُ‏ هَمَّهُ فَفَرِحَ لِفَرَحِهِ إِنْ هُوَ فَرِحَ وَ حَزِنَ لِحُزْنِهِ إِنْ هُوَ حَزِنَ وَ إِنْ كَانَ عِنْدَهُ مَا يُفَرِّجُ عَنْهُ فَرَّجَ عَنْهُ وَ إِلاَّ دَعَا اَللَّهَ لَهُ قَالَ ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ ثَلاَثٌ لَكُمْ وَ ثَلاَثٌ‏ لَنَا أَنْ تَعْرِفُوا فَضْلَنَا وَ أَنْ تَطَئُوا عَقِبَنَا وَ أَنْ تَنْتَظِرُوا عَاقِبَتَنَا فَمَنْ كَانَ هَكَذَا كَانَ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَسْتَضِي‏ءُ بِنُورِهِمْ مَنْ هُوَ أَسْفَلُ مِنْهُمْ وَ أَمَّا اَلَّذِينَ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ فَلَوْ أَنَّهُمْ يَرَاهُمْ مَنْ دُونَهُمْ لَمْ يَهْنِئْهُمُ اَلْعَيْشُ مِمَّا يَرَوْنَ مِنْ فَضْلِهِمْ فَقَالَ‏ اِبْنُ أَبِي يَعْفُورٍ وَ مَا لَهُمْ لاَ يَرَوْنَ وَ هُمْ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ فَقَالَ يَا اِبْنَ أَبِي يَعْفُورٍ إِنَّهُمْ مَحْجُوبُونَ بِنُورِ اَللَّهِ أَ مَا بَلَغَكَ اَلْحَدِيثُ أَنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ خَلْقاً عَنْ يَمِينِ اَلْعَرْشِ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ وَ عَنْ يَمِينِ اَللَّهِ وُجُوهُهُمْ أَبْيَضُ مِنَ اَلثَّلْجِ وَ أَضْوَأُ مِنَ اَلشَّمْسِ اَلضَّاحِيَةِ يَسْأَلُ اَلسَّائِلُ مَا هَؤُلاَءِ فَيُقَالُ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ تَحَابُّوا فِي جَلاَلِ اَللَّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۰۹

از عيسى بن أبى منصور، گويد: من با ابن أبى يعفور و عبد اللَّه بن طلحه خدمت امام صادق (ع) بوديم و آن حضرت آغاز سخن كرد و فرمود: اى پسر أبى يعفور، رسول خدا (ص) فرموده: شش خصلت‏ است كه در هر كه باشند برابر خدا عز و جل و در طرف راست او خواهد بود، پسر أبى يعفور گفت: قربانت، آنها چيستند؟ فرمود: مرد مسلمان براى برادرش بخواهد آنچه را براى عزيزترين خاندانش مى‏خواهد و مرد مسلمان براى برادرش بد دارد آنچه را براى عزيزترين خاندانش بد دارد و به پاكى و خلوص با او دوستى كند، پسر أبى يعفور گريست و گفت: چگونه با او به پاكى و خلوص دوستى كند؟ فرمود: اى پسر أبى يعفور، چون در دل او اين مقام را داشته باشد (كه براى او بخواهد هر چه را براى عزيزترين خاندانش مى‏خواهد … الخ) اهتمام به وى او را بر انگيزد و در نتيجه با غم و شادى او شريك مى‏شود، براى شادى او شاد مى‏شود اگر او شاد است و براى اندوه او اندوه مى‏خورد اگر او غمنده است و اگر چيزى كه مايه گشايش كار او باشد در دست داشته باشد، كار او را گشايش مى‏دهد و اگر نه براى او دعا مى‏كند، گويد: سپس امام صادق (ع) فرمود: سه تا از آن شما است (كه همان حب و كراهت و مناصحت نامبرده باشد) و سه تا هم راجع به ما است، فضيلت ما را درست بفهميد، دنبال ما گام برداريد، در انتظار انجام كار ما باشيد، هر كه چنين باشد او در پيشگاه خدا عز و جل است و به نور آنها تابنده شوند آنها كه در درجه پائين‏تر از آنهايند و اما آن كسانى كه در جناح راست خدايند اگر كسانى كه پائين از درجه آنهايند را بنگرند از فضل و برترى آنها زندگى برايشان ناگوار و تلخ گردد. ابن أبى يعفور گفت: چه باكى دارند كه آنها را در جناح راست خدا نبينند؟ در پاسخ فرمود: اى پسر أبى يعفور، به راستى كه آنها به نور خدا در پس پرده‏اند (يعنى چشم از ديدار آنها خيره مى‏شود و نمى‏تواند آنها را ببيند) آيا به تو اين حديث نرسيده كه‏ رسول خدا (ص) بارها مى‏فرمود: به راستى براى خدا از طرف راست عرش در برابر خدا و در جناح راست خدا خلقى است كه چهره آنها از برف سفيدتر است و از آفتاب ظهر هنگام تابان‏تر است، سئوال‏كننده مى‏پرسيد، اينان كيانند؟ و جواب مى‏شنيد: اينانند آن كسانى كه در جلال خدا با يك ديگر دوستى دارند (در مال حلال با هم دوستى كرده‏اند خ ل).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵۰

عيسى بن ابى منصور گويد: من و ابن ابى يعفور و عبد اللَّه بن طلحه خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم، حضرت بدون پرسش ما ابتدا كرد و فرمود: اى ابن ابى يعفور! رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: شش خصلت است كه در هر كس باشد، در برابر خدا و در جانب راست او باشد، ابن ابى يعفور گفت: آنها چيست قربانت گردم؟ فرمود: مرد مسلمان براى برادرش دوست داشته باشد آنچه را براى عزيزترين خاندانش ميخواهد. و ناخوش داشته باشد براى برادرش آنچه را براى عزيزترين خاندانش ناخوش دارد و با او دوستى خالص و صميمانه داشته باشد. ابن ابى يعفور گريست و عرضكرد: چگونه با او دوستى خالص داشته باشد؟ فرمود: اى پسر ابى يعفور! چون با او باين درجه از دوستى باشد، آنچه در دل دارد برايش توضيح ميدهد. پس اگر او مسرور باشد اين هم مسرور مى‏شود و اگر اندوهگين باشد، اندوهگين شود پس اگر بتواند باو گشايشى دهد، گشايش ميدهد و گر نه برايش دعا ميكند. سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: سه چيز از آن شماست (و آن دوستى و ناخوشى و مناصحتى است كه‏ ذكر شد) و سه چيز از آن ما و آن شناختن شما فضيلت ما راست و گام برداشتن دنبال ما و منتظر بودن عاقبت ما (كه فرج و گشايش مسلمين در آنست). پس هر كس چنين باشد در پيشگاه خداى عز و جل قرار گيرد و كسانى كه در درجه پائين‏تر باشند از نور آنها پرتو گيرند و اما كسانى كه در جانب راست (رحمت) خدايند (و اينها همان كسانند كه در پيشگاه خدايند يا دسته ديگرى باشند مانند آنها) اگر كسانى كه در درجه پائين‏تر هستند ايشان را به بينند، خوشى زندگى بر آنها گوارا و تلخ گردد. بجهت فضيلتى كه براى آنها مى‏بينند. ابن ابى يعفور گفت: با آنكه در جانب راست خدايند چگونه نمى‏بينند؟ [ديده نميشوند]؟ فرمود اى پسر ابى يعفور! آنها بنور خدا پوشيده شده‏اند، مگر اين حديث بتو نرسيده كه رسول خدا صلى اللَّه- عليه و آله ميفرمود: براى خدا مخلوقى است در جانب راست عرش در برابر خدا و جانب راست او كه رخسارشان از برف سپيدتر و از خورشيد فروزان تابان‏تر است، كسى كه ميپرسد: اينها كيانند؟ در پاسخ گفته مى‏شود: اينها كسانى هستند كه در جلال خدا با يك ديگر دوستى كرده‏اند (يعنى دوستى آنها با يك ديگر بجهت عظمت و احترام خدا بوده، نه بجهت اغراض دنيوى).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۳۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از فضالة بن ايّوب، از عمر بن ابان، از عيسى بن ابى‏منصور كه گفت: من و ابن‏ابى‏يعفور و عبداللَّه بن طلحه در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام بوديم؛ پس حضرت، خود آغاز به سخن فرمود، بى‏آنكه ما سؤال كنيم و فرمود كه: «اى پسر ابى‏يعفور! رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: شش خصلت است كه هر كه آن خصلت‏ها در او باشد، در پيش روى خداى عز و جل و در جانب راست خدا باشد» (و هر دو كنايه است از نهايت قرب معنوى و سرافرازى به جميع انواع خوبى‏ها). ابن‏ابى‏يعفور عرض كرد كه: فداى تو گردم! آن خصلت‏ها چيست؟ فرمود: «آن است كه مرد مسلمان از براى برادر خويش، دوست دارد آن‏چه را كه از براى عزيزترين خويشان و كسان خود دوست مى‏دارد، و ناخوش دارد از براى او، آن‏چه را كه از براى عزيزترين اهل خويش ناخوش مى‏دارد، و دوستى را با او اندازه كند». ابن‏ابى‏يعفور گريست و عرض كرد كه: چگونه دوستى را با او اندازه مى‏كند؟ فرمود كه: «اى پسر ابى‏يعفور! چون نسبت به او به اين منزله و مرتبه باشد، مقصود خود را به او اظهار مى‏كند و آن‏چه در دل دارد به او مى‏گويد؛ پس اگر او شاد باشد، او نيز به جهت شادى او شاد شود، و اگر اندوهناك باشد، به جهت اندوهش اندوهناك شود، و اگر در نزد او چيزى باشد كه موجب بردن غم و اندوه باشد، غم و اندوه را از او ببرد، و اگر نباشد، برايش دعا كند كه خدا اندوه را از او زائل گرداند». عيسى مى‏گويد كه: بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «سه چيز از براى شما است، و سه چيز از براى ما، و آن اين است كه: فضل و افزونى ما را بشناسيد؛ و در عقب ما راه رويد؛ و عاقبت ما را انتظار كشيد؛ پس آنها كه چنين باشند، در پيش روى خداى عز و جل باشند، و كسانى كه از ايشان پايين‏ترند، به نور ايشان روشنى طلبند، و امّا آنان كه در طرف راست خدا باشند، اگر آنها كه پست‏تر از ايشانند، ايشان را ببينند، زندگانى بر ايشان گوارا نباشد، به جهت آن‏چه از فضل و افزونى ايشان مى‏بينند». ابن‏ابى‏يعفور عرض كرد كه: ايشان را چه مى‏شود كه ديده نمى‏شوند با آنكه ايشان در طرف راست خدا مى‏باشند؟ فرمود كه: «اى پسر ابى‏يعفور! به درستى كه ايشان به نور خدا در پرده شده‏اند، و حجابِ نور، ايشان را فرو گرفته، كه كسى ايشان را نمى‏تواند ديد. آيا اين حديث به تو نرسيده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمود كه: خدا را خلقى هست در جانب راست عرش، در پيش روى خدا و در جانب راست خدا، و روى‏هاى ايشان از برف سفيدتر و از آفتابِ آشكارِ تابان روشن‏تر است. و سائل سؤال مى‏كند كه اين جماعت كيستند؟ در جواب گفته مى‏شود كه: اين گروه، آنانند كه در جلال و عظمت خدا با يكديگر دوستى كرده‏اند».