روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۳۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قال زراره بن اعين لابي جعفر ع :

أَدْرَكْتَ‏ اَلْحُسَيْنَ ع‏ قَالَ نَعَمْ أَذْكُرُ وَ أَنَا مَعَهُ فِي‏ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرَامِ‏ وَ قَدْ دَخَلَ فِيهِ اَلسَّيْلُ وَ اَلنَّاسُ يَتَخَوَّفُونَ عَلَى‏ اَلْمَقَامِ‏ يَخْرُجُ اَلْخَارِجُ فَيَقُولُ قَدْ ذَهَبَ بِهِ اَلسَّيْلُ وَ يَدْخُلُ اَلدَّاخِلُ‏ فَيَقُولُ هُوَ مَكَانَهُ قَالَ فَقَالَ يَا فُلاَنُ‏ مَا يَصْنَعُ هَؤُلاَءِ فَقُلْتُ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ يَخَافُونَ أَنْ يَكُونَ‏ اَلسَّيْلُ قَدْ ذَهَبَ‏ بِالْمَقَامِ‏ قَالَ إِنَّ اَللَّهَ‏ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ جَعَلَهُ عَلَماً لَمْ يَكُنْ لِيَذْهَبَ بِهِ فَاسْتَقِرُّوا وَ كَانَ‏ مَوْضِعُ‏ اَلْمَقَامِ‏ اَلَّذِي وَضَعَهُ‏ إِبْرَاهِيمُ ع‏ عِنْدَ جِدَارِ اَلْبَيْتِ‏ فَلَمْ يَزَلْ هُنَاكَ حَتَّى حَوَّلَهُ‏ أَهْلُ اَلْجَاهِلِيَّةِ إِلَى اَلْمَكَانِ اَلَّذِي هُوَ فِيهِ اَلْيَوْمَ فَلَمَّا فَتَحَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ مَكَّةَ رَدَّهُ إِلَى اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِي وَضَعَهُ‏ إِبْرَاهِيمُ ع‏ فَلَمْ يَزَلْ هُنَاكَ إِلَى أَنْ وَلِيَ‏ عُمَرُ فَسَأَلَ اَلنَّاسَ مَنْ مِنْكُمْ يَعْرِفُ اَلْمَكَانَ اَلَّذِي كَانَ فِيهِ‏ اَلْمَقَامُ‏ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ‏ أَنَا قَدْ كُنْتُ أَخَذْتُ مِقْدَارَهُ بِنِسْعٍ‏ فَهُوَ عِنْدِي فَقَالَ اِئْتِنِي بِهِ فَأَتَاهُ فَقَاسَهُ ثُمَّ رَدَّهُ إِلَى ذَلِكَ اَلْمَكَانِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۴

و زرارة بن أعين امام ابو جعفر باقر عليه السّلام را گفت: آيا تو زمان حسين عليه السّلام را درك كرده‏اى؟ امام گفت: آرى. زمانى را بياد دارم كه من با او در مسجد الحرام بودم، در حالى كه سيل به آنجا داخل شده بود، و مردم نگران مقام [ابراهيم‏] بودند، چنان كه از شدت نگرانى و پريشانى يكى از مسجد بيرون مى‏آمد، و ميگفت: سيل آن را برد، و ديگرى بمسجد داخل ميشد، و ميگفت: اينك آن در جاى خود قرار دارد. پس امام باقر عليه السّلام فرمود: امام حسين عليه السّلام يكى از حاضران را گفت: اين مردم چه مى‏كنند؟ گفت: أصلحك اللَّه. (يعنى خدا براى تو خوش بخواهد) اينان بيم آن دارند كه سيل مقام را برده باشد، امام گفت: خداى عزّ و جلّ مقام را نشانه قرار داده است، و از اين رو چنان نيست كه آن را از ميان ببرد، پس بيگمان و استوار باشيد. و آن محلّ مقام كه ابراهيم عليه السّلام آن را وضع كرده نزديك ديوار بيت بود، و مقام همچنان در آن محلّ بود، تا آنكه اهل جاهليّت جاى آن را بمكانى كه امروز در آن قرار دارد تغيير دادند، پس چون پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله مكّه را فتح كرد، مقام را به همان موضعى كه ابراهيم وضع كرده بود بازگرداند، و همچنان در آنجا بود تا زمانى كه عمر بخلافت رسيد، پس از مردم پرسيد كه: كدام يك از شما جايى را كه مقام در آن بوده است ميشناسد؟ پس مردى گفت: من آن را با نسع (طناب عريضى كه با آن جهاز شتر را مى‏بندند) اندازه‏گيرى كرده‏ام. و اكنون آن اندازه نزد من است. عمر گفت: آن را نزد من آر، و آن مرد آن را بياورد، پس عمر آن را مقايسه كرد، و بهمانجا- كه در عصر جاهليّت بود- باز گرداند.