روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن محمد بن يحيي الخثعمي عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَ‏ أَبَا ذَرٍّ أَتَى‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ وَ مَعَهُ‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ فِي صُورَةِ دِحْيَةَ اَلْكَلْبِيِ‏ وَ قَدِ اِسْتَخْلاَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَلَمَّا رَآهُمَا اِنْصَرَفَ عَنْهُمَا وَ لَمْ يَقْطَعْ كَلاَمَهُمَا فَقَالَ‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ يَا مُحَمَّدُ هَذَا أَبُو ذَرٍّ قَدْ مَرَّ بِنَا وَ لَمْ يُسَلِّمْ عَلَيْنَا أَمَا لَوْ سَلَّمَ لَرَدَدْنَا عَلَيْهِ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ لَهُ دُعَاءً يَدْعُو بِهِ مَعْرُوفاً عِنْدَ أَهْلِ اَلسَّمَاءِ فَسَلْهُ عَنْهُ إِذَا عَرَجْتُ إِلَى اَلسَّمَاءِ فَلَمَّا اِرْتَفَعَ‏ جَبْرَئِيلُ‏ جَاءَ أَبُو ذَرٍّ إِلَى‏ اَلنَّبِيِ‏ فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ مَا مَنَعَكَ يَا أَبَا ذَرٍّ أَنْ تَكُونَ سَلَّمْتَ عَلَيْنَا حِينَ مَرَرْتَ بِنَا فَقَالَ ظَنَنْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ أَنَّ اَلَّذِي كَانَ مَعَكَ دِحْيَةُ اَلْكَلْبِيُ‏ قَدِ اِسْتَخْلَيْتَهُ لِبَعْضِ شَأْنِكَ فَقَالَ ذَاكَ‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ يَا أَبَا ذَرٍّ وَ قَدْ قَالَ أَمَا لَوْ سَلَّمَ عَلَيْنَا لَرَدَدْنَا عَلَيْهِ فَلَمَّا عَلِمَ‏ أَبُو ذَرٍّ أَنَّهُ كَانَ‏ جَبْرَئِيلَ ع‏ دَخَلَهُ مِنَ اَلنَّدَامَةِ حَيْثُ لَمْ يُسَلِّمْ عَلَيْهِ مَا شَاءَ اَللَّهُ فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ مَا هَذَا اَلدُّعَاءُ اَلَّذِي تَدْعُو بِهِ فَقَدْ أَخْبَرَنِي‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ أَنَّ لَكَ دُعَاءً تَدْعُو بِهِ مَعْرُوفاً فِي اَلسَّمَاءِ فَقَالَ نَعَمْ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ أَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ اَلْأَمْنَ‏ وَ اَلْإِيمَانَ بِكَ وَ اَلتَّصْدِيقَ‏ بِنَبِيِّكَ‏ وَ اَلْعَافِيَةَ مِنْ جَمِيعِ اَلْبَلاَءِ وَ اَلشُّكْرَ عَلَى اَلْعَافِيَةِ وَ اَلْغِنَى عَنْ شِرَارِ اَلنَّاسِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۴۵

از امام صادق (ع) كه أبا ذر خدمت رسول خدا (ص) آمد و جبرئيل به صورت دحيه كلبى نزد آن حضرت بود و با او خلوت كرده بود و چون أبا ذر آنان را ديد، از نزد آنها برگشت و نخواست سخن آنها را قطع كند، جبرئيل گفت: يا محمد! اين أبو ذر بود كه به ما گذر كرد و به ما سلام نداد، هلا اگر سلام داده بود پاسخش مى‏گفتيم، اى محمد! اين أبو ذر را دعائى است معروف نزد اهل آسمانها، از او بپرس، از آن دعا هنگامى كه من به آسمان بالا رفتم، چون جبرئيل بالا رفت، أبو ذر نزد پيغمبر (ص) آمد و رسول‏ خدا (ص) به او فرمود: اى ابو ذر! چه تو را بازداشت از اينكه چون به ما گذر كردى، به ما سلام كنى؟ گفت: من گمان كردم آنكه نزد شما است دحيه كلبى است و با او در باره امرى خلوت كردى، فرمود: او جبرئيل بود اى ابو ذر، و گفت: اگر به ما سلام كرده بود به او جواب مى‏داديم، و چون أبو ذر دانست كه او جبرئيل بوده بسيار پشيمان شد كه چرا سلام نكرده است، تا آنجا كه خدا خواهد رسول خدا (ص) به او فرمود: اين دعائى كه تو مى‏خوانى چيست؟ راستى جبرئيل به من خبر داد كه تو دعائى مى‏خوانى كه نزد اهل آسمان معروف است، گفت: آرى يا رسول اللَّه، مى‏گويم: «بار خدايا! از تو خواهش دارم امن و ايمان به تو را و تصديق به پيغمبرت را و عافيت از همه بلاها را و شكرگزارى بر عافيت را و بى‏نيازى از مردم بد را».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۸۱

حضرت صادق عليه السلام فرمود: (زمانى) ابو ذر خدمت رسول خدا (ص) آمد و جبرئيل بصورت دحيه كلبى در خدمتش بود و با آن حضرت خلوت كرده بوده، چون ابو ذر آن دو را ديد بازگشت و سخن آنها را نبريد، پس جبرئيل گفت: اى محمد اين ابو ذر بود كه بر ما گذشت و بما سلام نكرد و اگر بما سلام كرده بود پاسخ او را ميداديم، اى محمد اين ابا ذر دعائى دارد كه ميخواند، و نزد اهل آسمان معروف است، پس آنگاه كه من بآسمان رفتم تو آن دعا را از او بپرس، همين كه جبرئيل بالا رفت أبو ذر خدمت پيغمبر (ص) شرفياب شد، رسول خدا (ص) باو فرمود: اى أبا ذر چه تو را باز داشت از اينكه بر ما سلام كنى آنگاه كه بر ما گذشتى، عرضكرد: گمان كردم كه آن كس كه با شما بود دحيه كلبى است و براى پاره‏اى كارهاى شخصى با او خلوت كرده‏اى، فرمود: اى أبا ذر او جبرئيل بود و گفت: اگر أبا ذر بما سلام كرده بود جوابش را ميداديم، پس همين كه أبا ذر دانست كه او جبرئيل بوده، خدا ميداند كه چه اندازه پشيمان شد (و افسوس خورد) كه چرا بر او سلام نكرده، پس رسول خدا (ص) فرمود: آن دعائى كه تو ميخوانى چيست؟ زيرا جبرئيل بمن خبر داد كه تو دعائى دارى كه آن را ميخوانى و در آسمان (پيش اهل آن) معروف است؟ عرضكرد: آرى اى رسول خدا (ص) مى‏گويم: «اللهم انى أسألك الامن و الايمان بك و التصديق بنبيك و العافية من جميع البلاء و الشكر على العافية و الغنى عن شرار الناس».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۷۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن محبوب، از محمد بن يحيى خثعمى، از امام‏ جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «ابوذر به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد، و جبرئيل عليه السلام با آن حضرت بود، در صورت دحيه كلبى، و رسول خدا صلى الله عليه و آله با او خلوت كرده بود. چون ابوذر ايشان را ديد، از رفتن به سوى ايشان باز گرديد، و سخن ايشان را نبريد. جبرئيل عليه السلام عرض كرد كه: يا محمد! اينك، ابوذر بود كه به ما گذشت و بر ما سلام نكرد. بدان و آگاه باش! كه اگر بر ما سلام مى‏كرد، جواب او را مى‏داديم. يا محمد! به درستى كه او را دعايى است كه آن را مى‏خواند، و در نزد اهل آسمان مشهور است، و چون من به آسمان بالا روم، او را از آن دعا سؤال كن. پس چون جبرئيل عليه السلام به آسمان بالا رفت، ابوذر به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: اى ابوذر! چه تو را منع كرد از آنكه بر ما سلام كرده باشى، در هنگامى كه به ما گذشتى؟ عرض كرد كه: يا رسول اللَّه! گمان كردم كه آنكه با تو بود، دحيه كلبى است كه به جهت پاره‏اى از كارهاى خود با او خلوت كرده‏اى. حضرت فرمود كه: اى ابوذر! آنكه ديدى، جبرئيل بود و گفت كه: اگر بر ما سلام مى‏كرد، او را جواب مى‏داديم. چون ابوذر دانست كه او جبرئيل عليه السلام بوده، آن قدر كه خدا مى‏خواست از پشيمانى، بر او داخل شد، از آنجا كه سلام نكرده بود. بعد از آن، رسول خدا صلى الله عليه و آله به ابوذر فرمود كه: چيست آن دعايى كه تو آن را مى‏خوانى؟ پس به حقيقت كه جبرئيل مرا خبر داد كه تو را دعايى است كه آن را مى‏خوانى و در آسمان مشهور است. ابوذر عرض كرد: آرى، يا رسول اللَّه! مى‏گويم كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْأَمْنَ وَ الْإِيمَانَ بِكَ، وَ التَّصْدِيقَ بِنَبِيِّكَ، وَ الْعَافِيَةَ مِنْ جَمِيعِ الْبَلَاءِ، وَ الشُّكْرَ عَلَى الْعَافِيَةِ، وَ الْغِنى‏ عَنْ شِرَارِ النَّاسِ؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى‏كنم تو را ايمنى و ايمان، و تصديق كردن به پيغمبر تو، و عافيت از همه زحمت‏ها، و شكر بر عافيت، و بى‏نيازى از بدهاى، از مردمان».