نتایج جستجو

]سلطنت بنى امیّه است و یک شب از [حکومت]امام عادل، بهتر از هزار ماه سلطنت بنى امیّه است». اعداد: عددهزار ۱ امام: برترى حکومت امام عادل ۶ بنى امیه: حکومت بنى امیه

باز نمود که عبادت شب قدر بالاتر از مدت خلافت بنى‌امیه است. یوسف بن سعد گوید: پیامبر خواب دید بنى‌امیه بر روى منبر او مى جهند مانند جهیدن میمون از دیدن

باز نمود که عبادت شب قدر بالاتر از مدت خلافت بنى‌امیه است. یوسف بن سعد گوید: پیامبر خواب دید بنى‌امیه بر روى منبر او مى جهند مانند جهیدن میمون از دیدن

بنى‌مغیرة و بنى‌امیه از کفار قریش نازل شده است. سپس على علیه‌السلام فرماید: اما بنى‌مغیرة از قریش خداوند آنان را در جنگ بدر نابود ساخت و اما بنى‌امیه از قریش تا

ملعنونه. [اسراء:60]. مراد از شجره ملعونه بنابر تحقيقى كه در «رأى» گذشت بنى اميه است. 9- آنانكه به زنان پاكدامن نسبت زنا بدهند. [نور:23]. لعان لعان و ملاعنه

گداختگى زمین به میلیاردها سال بالغ مى شود. یا این که مى گوئیم: یک روز «بنى امیّه» خلافت اسلام را غصب کردند، و روز دیگر «بنى عباس»، در حالى که دوران خلافت

..)) نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين

به زيادى و كمى مال ندارد بحث روايتى آيا ملك و حكومت بنى اميه را خدا به آنان داد؟ اشتباه بنى اميه در فهم آيه ملك دو روايت به معناى ((تخرج الحى من الميت و

از ابوحمزة و او از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره بنى‌امیه نازل شده زیرا بدترین مردم و مخلوق خدا بودند که از روى باطن ایمان نیاورده

[اعراف:26]. * [اسراء:60]. در «رأى» مفصلا گفته شد كه مراد از شجره ملعونه بنى اميه است. مِن مِنْه وَ لَکُم لا ثُم فِيمَا بَيْنَهُم فِيه لَآکِلُون زَقّوم الْمُکَذّبُون

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

سلم» از عبادت آن نهى كرد اين مطلب بر قريش گران آمد ابواصيحه (سعيد بن عاص بن اميّه) در مرض مرگ آخرين دقائق عمر خويش را تمام مى‏كرد، ابولهب به عيادت وى آمد و

روايتى دالّ بر اين كه سورۀ قدر، براى تسليت به رسول اللّه «ص» كه در رؤيا بنى اميه را بر منبر خود ديده بود، نازل شده رواياتى درباره بهتر بودن شب قدر از هزار

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

حضرت زهرا «عليهم السلام» فرزندان رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله»اند. بنى اميّه و بنى عباس از اينكه به حسنين و ساير ائمه «عليهم السلام» ابن رسول اللّه گفته

آمد و آن حضرت با عتبة بن ربيعه، اباجهل، عباس بن عبدالمطلب، ابّى بن خلف و امية بن خلف صحبت مى‏كرد به اميد آن كه اسلام آورند. عبداللّه صدا زد يا رسول از

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

آمد و آن حضرت با عتبة بن ربيعه، اباجهل، عباس بن عبدالمطلب، ابّى بن خلف و امية بن خلف صحبت مى‏كرد به اميد آن كه اسلام آورند. عبداللّه صدا زد يا رسول از

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

جنگ و کارزار با مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

دستش رفته و مورد غضب خدا شده است. در مجمع از عدّه‏اى نقل شده كه مراد از آيه اميّه بن ابى صلت ثقفى شاعر است كتابها را خواند و دانست كه خداوند به زودى پيامبرى

روايتى دالّ بر اين كه سورۀ قدر، براى تسليت به رسول اللّه «ص» كه در رؤيا بنى اميه را بر منبر خود ديده بود، نازل شده رواياتى درباره بهتر بودن شب قدر از هزار

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات كَلَّا إِنَّها تَذْكِرَةٌ «11» فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ «12» فِي صُحُفٍ

پيامبر «ص» نيست ... روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه تفسیر آیات عَبَسَ وَ تَوَلَّى «1» أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‌ «2» وَ ما يُدْرِيكَ

..)) نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين

تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ» خبر بدهم که براى بنى‌امیه نازل شده است. عمر گفت: این موضوعات دروغ است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند. احمد بن محمد بن خالد

تفسير قمى و عياشى از امام باقر (ع) نقل نموده‌اند كه نازل شده است در باره بنى اميّه كه شريرترين خلق خدايند و كافر شدند بحكم باطن قرآن و بعضى گفته‌اند مراد كفارى

‌از‌ خلفاء ثلاثه‌ و بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و خوابي‌ ‌که‌ ديده‌ ‌بود‌ ‌که‌ بوزينه‌ها ‌بر‌ منبرش‌ بالا ميروند ‌که‌ بني‌ اميه‌ و بني‌ مروان‌ بودند ‌که‌

تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ» خبر بدهم که براى بنى‌امیه نازل شده است. عمر گفت: این موضوعات دروغ است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند. احمد بن محمد بن خالد

(ص ) نشان داده شده است فتنه اسلام است بيان اينكه آيه شريفه ناظر به ((بنى اميه (( است وجه ديگرى كه ((رؤ يا(( را به جنگ بدر مربوط دانسته است ورد آن يادآورى

تاريخ قران مى‏نويسد: مورخين عرب همه اتفاق دارند بر اينكه خط بواسطه حرب بن امية بن عبدشمس به مكه داخل شده و آن را اين شخص در سفرهايى كه نموده از چند تن فراگرفته

تُقَطِّعُوا أَرْحامَکمْ» خبر بدهم که براى بنى‌امیه نازل شده است. عمر گفت: این موضوعات دروغ است و بنى‌امیه به ارحام خود بهتر می‌رسند. احمد بن محمد بن خالد

شيعه آل محمد، «و الذين تابوا» يعنى توبه نمودند از ولايت فلان و فلان و بنى اميه، «و اتبعوا سبيلك» يعنى پيروى نمودند ولايت ولى اللّه را «2». «1» اصول الكافى

المؤمنين‌ ‌ يا ‌ ‌براي‌ نصب‌ عثمان‌ و رد حق‌ ‌علي‌ ‌ يا ‌ معاويه‌ و يزيد و بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ ‌در‌ مورد ائمه‌ اطهار، و مثل‌ اهل‌ ضلال‌ امروزه‌ ‌در‌ اضلال‌

((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض حرام است ، نه مباح

517 آتش جهنم باشند و قمى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه مراد بنى اميه‌اند و ملائكه عظيم الشّأنى كه حمله عرش الهى هستند و ملائكه‌ئى كه در اطراف

(ص ) نشان داده شده است فتنه اسلام است بيان اينكه آيه شريفه ناظر به ((بنى اميه (( است وجه ديگرى كه ((رؤ يا(( را به جنگ بدر مربوط دانسته است ورد آن يادآورى

..)) نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين

به زيادى و كمى مال ندارد بحث روايتى آيا ملك و حكومت بنى اميه را خدا به آنان داد؟ اشتباه بنى اميه در فهم آيه ملك دو روايت به معناى ((تخرج الحى من الميت و

‌آنها‌ و فروختن‌ دين‌ ‌به‌ دنيا مثل‌ اتباع‌ معاويه‌ و يزيد و ساير سلاطين‌ بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ و سلاطين‌ جور بلكه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ موارد كاسه‌ ‌از‌ آش‌

دو دشمن و دو منازع كه ظاهرا مؤمن و كافر است ائمه اطهار عليهم السلام و بنى اميّه لعنهم اللّه تعالى ميباشند چنانچه قمّى ره نقل فرموده و در خصال از امام حسين

«3» «يُتِمَّ نُورَهُ» «1». بحار، ج 23، ص 320. «2». نمرودها، فرعون‌ها، بنى‌اميه و بنى‌عباس و امثال آنان، نمونه‌هاى عملى تلاش كفّارند. «3». چنانكه در آيه‌ى

نازل فرمود. قول ديگر آنكه: عبد اللّه بن أبيّ و عكرمة بن أبي جهل و صفوان بن اميه با جمعى ديگر كه پدرانشان در بدر مقتول شدند با هم گفتند: ديديد پيغمبر با ما

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

دو دشمن و دو منازع كه ظاهرا مؤمن و كافر است ائمه اطهار عليهم السلام و بنى اميّه لعنهم اللّه تعالى ميباشند چنانچه قمّى ره نقل فرموده و در خصال از امام حسين

آمده بودند بیست و پنج نفر بودند و سران آن‌ها ولید بن مغیرة و ابوجهل و ابى و امیه پسران خلف و عتبة و شیبه پسران ربیعه و نضر بن الحرث بودند، گفتند: تو شیخ و

جسارت‌هاي‌ ديگر ‌که‌ طاقت‌ نوشتن‌ ندارم‌ و همچنين‌ ساير ائمه هدي‌ ‌در‌ مقابل‌ بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ بالاخص‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ ‌در‌ مقابل‌ منصور دوانقي‌

..)) نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين

..)) نقل ورد سخن ((آلوسى )) كه در روايتى بنابر آن مراد از شجره خبيثه بنى اميه اندمناقشه كرده چند روايت در مورد سؤ ال قبر و تطبيق آيه : (( يثبت الله الذين

کشف الاسرار که از مفسرین عامه است، گوید: منظور از آیه ۴ سعى ابوبکر و سعى امیة بن خلف است.

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

خلافت‌ عمر ‌را‌ و بشوري‌ خلافت‌ عثمان‌ ثابت‌ شد و بقهر و غلبه‌ خلافت‌ بني‌ اميه‌ جلد 11 - صفحه 31 و بني‌ العباس‌ و نص‌ّ فرمايشات‌ ‌رسول‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌

‌آنها‌ و فروختن‌ دين‌ ‌به‌ دنيا مثل‌ اتباع‌ معاويه‌ و يزيد و ساير سلاطين‌ بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ و سلاطين‌ جور بلكه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ موارد كاسه‌ ‌از‌ آش‌

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

رانده شدند قريش گفتند اين قيامتى است كه اهل كتاب مذاكره آنرا ميكردند عمرو بن اميّه كه در فال زدن ماهرترين اهل آنزمان بود گفت نگاه كنيد اگر ستاره‌هائى كه راهنمايند

اللّه‌ فيك‌ مهجورا و ‌رسول‌ اللّه‌ فيك‌ موتورا) و ‌غير‌ اينها ‌که‌ دوره بني‌ اميّه‌ و بني‌ مروان‌ و بني‌ عبّاس‌ ‌باشد‌ و اللّه‌ العالم‌. (آیه 17)- در این آیه

سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً» «3» در تاريخ آمده است: يكى از ستمگران بنى‌اميّه به نام «وليدبن‌يزيد بن عبدالملك» روزى براى آگاه شدن از آينده‌اش، قرآن را

يكديگر بريزند. (ز ‌هر‌ طرف‌ ‌که‌ شود كشته‌ سود اسلام‌ ‌است‌) ‌به‌ بينيد بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ ‌با‌ ائمه‌ طاهرين‌ چه‌ كردند. فقط ‌در‌ اواخر حضرت‌ باقر ‌عليه‌

(ص ) نشان داده شده است فتنه اسلام است بيان اينكه آيه شريفه ناظر به ((بنى اميه (( است وجه ديگرى كه ((رؤ يا(( را به جنگ بدر مربوط دانسته است ورد آن يادآورى

‌بر‌ ‌اينکه‌ مي‌گوييم‌ ظالمين‌ ‌به‌ آل‌ محمّد ‌از‌ خلفاء سه‌ گانه‌ و بني‌ اميّه‌ و بني‌ العبّاس‌ و اتباع‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بياورند ‌آنها‌ عبادت‌ ندارند ‌که‌ ‌به‌

رنگ جسد آنها را تغيير داده به حدى كه سياه شده‌ «1». حكايت: عمر بن مالك بن اميه گويد: مردى را ديدم حديث مى‌كرد براى قومى: كه به شهر چين رسيدم به اقصاى زمين

نبودند ميان‌ ‌آنها‌ منافقين‌ و ضعفاء ايمان‌ بسيار بودند مشايخ‌ ثلاثه‌ و بني‌ اميه‌ و اتباع‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ جزو مهاجرين‌ بودند الَّذِين‌َ صَبَرُوا ‌آن‌ مهاجرين‌

بتألمات‌ امير المؤمنين‌ ‌در‌ عصر خلفاء سگانه‌ و ائمه طاهرين‌ ‌در‌ عصر بني‌‌-‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و علماء اعلام‌ ‌در‌ اعصار متماديه‌ و امام‌ زمان‌ ‌در‌ عصر

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

‌که‌ ‌بر‌ سر ‌آنها‌ آتش‌ مي‌افروختند باقي‌ ‌است‌. ‌تا‌ زمان‌ خلفاء و بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ سني‌ خانه‌ شد، و بحمد اللّه‌ و المنّه‌ ‌از‌ زمان‌ هلاكو و خواجه‌

العِقاب‌ِ جنگ‌ ‌با‌ ‌خدا‌ فتح‌ ندارد اي‌ واي‌ ‌به‌ حال‌ خلفاء سه‌گانه‌ و بني‌ اميّه‌ و بني‌ مروان‌ و بني‌ العبّاس‌ ‌که‌ چه‌ كردند. ] (آیه 4)- و از آنجا که ذکر

شود). وَ خاب‌َ كُل‌ُّ جَبّارٍ عَنِيدٍ چه‌ شدند نمرود و شداد و فرعون‌ و بني‌ اميه‌ و بني‌ مروان‌ و بني‌ عباس‌ و هزارها امثال‌ ‌آنها‌ ‌تا‌ چه‌ رسد بآخرت‌ ‌آنها‌

مخالفت‌ و ‌لو‌ باحتمال‌ ضعيف‌ ميگيرند ميكشند حبس‌ ميكنند ‌به‌ بينيد بني‌ اميّه‌ و بني‌ عباس‌ ‌با‌ ائمّه اطهار و شيعيان‌ ‌آنها‌ چه‌ كردند ‌با‌ اينكه‌ اينها

مرکب از: عتبة بن ربیعة و شیبة بن ربیعة و ابوجهل بن هشام و نضر بن الحرث و امیة بن خلف و عاص بن وائل و اسود بن مطلب و ابوالبخترى بوده اند، اجتماع نموده بودند

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

عليه السلام عزيز است يا يزيد؟ امام حسين عليه السلام به هدفش كه رسوا كردن بنى اميه و دادن درس آزادگى به بشريّت بود رسيد، امّا يزيد چطور؟ سؤال: اگر حق پيروز

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

جنگ و کارزار با مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند

است از گناه در هر حال آنسه نفر كعب بن مالك و مرارة بن الرّبيع و هلال بن اميّه بودند چنانچه عيّاشى از امام صادق (ع) نقل نموده و قمى فرموده اينها از اهل

‌است‌. ] اشاره (آیه 77) شأن نزول: مردی از مشرکان به نام «ابیّ بن خلف» یا «امیة بن خلف» و یا «عاص بن وائل» قطعه استخوان پوسیده‌ای را پیدا کرد و گفت: با این

‌که‌ ‌به‌ اصطلاح‌ ‌با‌ نيزه‌ دم‌ دماغ‌ ‌آنها‌ نميتوان‌ برد مخصوصا ‌در‌ بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و سلاطين‌ جور بلكه‌ اجزاء ‌آنها‌ ‌حتي‌ پست‌ترين‌ افراد ‌آنها‌

مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه نازل شد در باره مردى از بنى اميّه كه نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود پس ابن امّ مكتوم آمد و آنمرد

آله رسيد به خانه عثمان بن مظعون آمد. او را نديد از زوجه اش ام‌حكيم دختر ابى‌اميه كه اسم او حولاء بود، پرسيد. زوجه عثمان براى اين كه دروغ نگفته باشد و از طرفى

پرورانیدند. جابر جعفى از امام محمدباقر علیه‌السلام نقل نماید که آیه ۶۵ درباره بنى‌امیه و دشمنان پیامبر نازل گردید که بر روى هم دوازده نفر از آنان اجتماع کردند و

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

نازل گردیده و ابن المنذر در تفسیر خود بنا به نقل از ابن اسحق گوید: درباره امیة بن خلف نزول یافته است.

جنگ و کارزار با مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند

رساندند مثل‌ خلفاء و معاويه‌ و يزيد و پسر مرجانه‌ و عمر ‌بن‌ سعد و شمر و بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ ‌که‌ ‌با‌ ائمه‌ اطهار چه‌ كردند وجه‌ اينكه‌ ‌إبن‌ ملجم‌ مرادي‌

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

(نگا: المصحف المیسر). گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که عمر بن الخطاب بنت ابی امیة بن المغیرة را در حباله نکاح خویش داشت و او هنگام هجرت به سوى مدینه با عمر

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

به جاى زبان عربى بياورد. در تفسير كشف الاسرار سائل اين درخواست عبدالله بن امية المخزومى ذكر گرديده است. طبرى در تفسير جامع البيان چنين روايت كند كه مردى

پرورانیدند. جابر جعفى از امام محمدباقر علیه‌السلام نقل نماید که آیه ۶۵ درباره بنى‌امیه و دشمنان پیامبر نازل گردید که بر روى هم دوازده نفر از آنان اجتماع کردند و

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

فروپاشى يك نظام مى‌شود و آسيب آن عمومى و فراگير است. مثل فساد حكّام بنى‌اميّه كه چون ولايت پيشواى حقّ را كنار زدند، مسلمانان را قرن‌ها به ذلّت كشاندند

دو دشمن و دو منازع كه ظاهرا مؤمن و كافر است ائمه اطهار عليهم السلام و بنى اميّه لعنهم اللّه تعالى ميباشند چنانچه قمّى ره نقل فرموده و در خصال از امام حسين

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

‌که‌ منكر رسالت‌ ‌رسول‌ هستند و عامه‌ عميي‌ ‌که‌ مؤمن‌ ‌به‌ شيخين‌ و بني‌ اميه‌ و بني‌ المروان‌ و بني‌ العباس‌ هستند و جميع‌ طبقات‌ شيعه‌ چهار امامي‌ حنفي‌

الْحَج سعد بن عبد الله عن موسي بن الحسن و الحسن بن علي عن احمد بن هلال عن اميه بن علي عن الحسين بن عثمان قال :

سعد عن موسي بن الحسن و الحسن بن علي عن احمد بن هلال و محمد بن ابي عمير و اميه بن علي القيسي عن علي بن عطيه عن زراره عن احدهما ع :

الإيمان و الكفر عنه عن يونس عن ابن بكير عن ابي اميه يوسف بن ثابت قال سمعت ابا عبد الله ع يقول : از ابى اميّه يوسف بن ثابت، گويد: من از امام صادق (ع) شنيدم

مي‌گوييم‌ مراد كساني‌ هستند ‌که‌ غصب‌ خلافت‌ كردند ‌از‌ مشايخ‌ ثلاثة و بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و كليه اتباع‌ ‌آنها‌ ‌الي‌ زمان‌ ظهور و دوره‌ رجعت‌، خطاب‌

جنگ و کارزار با مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند

يزيد پليد و ‌إبن‌ جلد 8 - صفحه 292 مرجانه‌ [لع‌] فاعل‌ بالتسبيب‌، و بني‌ اميه‌ و اهل‌ شام‌ و نواصب‌ و امثال‌ ‌آنها‌ ‌که‌ باين‌ ظلم‌ راضي‌ بودند ‌حتي‌ امروز

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را هجو نمودند

آنها مانند ابو جهل و ابو سفيان و نضر بن حرث و ابو البخترى و حكيم بن حزام و امية بن خلف و امثال ايشان در دار الندوه جمع، و در امر حضرت مشورت نمايند. ابليس

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

شدند، خلفاء سه‌ گانه‌ بعلي‌ (ع‌) حسد بردند ‌اينکه‌ همه‌ ظلم‌ كردند، بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ بائمه‌ طاهرين‌ حسد بردند بآنها اذيت‌ كردند، جهال‌ بعلماء، فساق‌

و الكفر محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن فضال عن ثعلبه عن ابي اميه يوسف بن ثابت بن ابي سعده عن ابي عبد الله ع قال قال : از امام صادق (ع)، فرمود:

517 آتش جهنم باشند و قمى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه مراد بنى اميه‌اند و ملائكه عظيم الشّأنى كه حمله عرش الهى هستند و ملائكه‌ئى كه در اطراف

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

۲، كِتَابُ الصَّوْم : و در عالم رؤياى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بنى اميّه را در حالى به او نشان دادند كه بر منبرش بالا ميروند، و مردم را از صراط هدايت

زوجه عثمان‌ و فرعون‌ ‌اينکه‌ امت‌ عثمان‌ ‌است‌ و ظالمين‌ ‌اينکه‌ امت‌ بني‌ اميه‌ هستند. ‌هذا‌ ‌ما اردنا ‌في‌ تفسير ‌سورة‌ التحريم‌ و يتلوه‌ تفسير ‌سورة‌

آله رسيد به خانه عثمان بن مظعون آمد. او را نديد از زوجه اش ام‌حكيم دختر ابى‌اميه كه اسم او حولاء بود، پرسيد. زوجه عثمان براى اين كه دروغ نگفته باشد و از طرفى

قائم عليه السلام است كه امتحان ميكند خداوند اهل ايمان را بخوف سلطانى از بنى اميه در آخر سلطنت آنها و بگرسنگى بسبب گرانى اسعار و بنقص اموال بسبب فساد تجارات

‌که‌ ترا ذبح‌ ميكنم‌) و چنانچه‌ حضرت‌ ‌رسول‌ عمليّات‌ شجره‌ ملعونه‌ بني‌ اميّه‌ ‌را‌ ‌در‌ عالم‌ رؤيا ديد و بالجمله‌ تمام‌ ‌اينکه‌ اقسام‌ و مراتب‌ ‌براي‌

‌که‌ شرحش‌ مفصل‌ ‌است‌ و چه‌ ‌بعد‌ ‌از‌ رحلت‌ پيغمبر ‌از‌ خلفاء جور و بني‌ اميه‌ و بني‌ مروان‌ و بني‌ العباس‌ بأئمه‌ طاهرين‌ و شيعيان‌ ‌آنها‌ و اصحاب‌ ‌آنها‌

‌يعني‌ بالعكس‌ حلال‌ جلد 8 - صفحه 218 ‌خدا‌ ‌را‌ حرام‌ كرد، و همچنين‌ بني‌ اميه‌ [لع‌] ‌که‌ ‌در‌ ماه‌ محرم‌ قتال‌ ‌با‌ ابا ‌عبد‌ اللّه‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌را‌

بحضور امام‌ و اجازه‌ ‌او‌ و بسط يد ‌او‌ ‌است‌ ‌از‌ ائمه‌ اطهار ‌در‌ دوره بني‌ اميه‌ و خلفاء و بني‌ عباس‌ هيچگونه‌ اقدامي‌ ‌در‌ امر جهاد نداشتند، و ‌در‌ دوره

آخرت باشد و در تفسير امام عليه السّلام است كه بعد از آنكه عبد اللّه بن ابى اميّه مخزومى اعتراضات مذكوره را نمود و گفت اين پادشاهان ايران و رومند كه سفراء

جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة : رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از صفوان بن اميّه جمحى هفتاد زره حطمى (حطم بن محارب نام مردى زره‏باف است) عاريه كرد و اين پيش

نيز تا اين مرد اينجاست على را دشنام ميدهم. و نيز پدرم فرمود: هيچ يك از بنى اميه نميرند جز آنكه بصورت وزغى مسخ شود. و فرمود: چون مرگ عبد الملك در رسيد بصورت

تأويل اين آيه نقل نموده كه پس از سوزاندن حضرت زيد هفت روز فاصله شد كه بنى اميه بهلاكت رسيدند و چون اين معنى از ظاهر آيه خارج بود نخواستم بنويسم بعد منتقل

و عروة بن الزبير روايت كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عمرو بن امية الضمرى را با نامه اى به سوى نجاشى فرستاد، ضمرى نزد نجاشى به حبشه رفت و نامه

بَيْنَا نَحْنُ جُلُوسٌ وَ أَبِي‏ عِنْدَ وَالٍ‏ لِبَنِي أُمَيَّةَ عَلَى‏ اَلْمَدِينَةِ إِذْ جَاءَ أَبِي‏ فَجَلَسَ فَقَالَ كُنْتُ عِنْدَ هَذَا قُبَيْلُ فَسَأَلَهُمْ‏

رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» ديد، و آن خواب اين بود كه ديد بنى اميّه بر منبر او بالا مى روند، و سخت اندوهناك شد، و خداى تعالى، براى تسليتش اين

فرمود: امامت و خلافت هرگز به آل ابى بكر و عمر بر نگردد و نه به زادگان بنى اميّه و نه فرزندان طلحه و زبير اين براى آن است كه آنان قرآن را به دور انداختند

اللَّه و فتنه‏هاى بنى اميه است «چون كسى دستش را بيرون كند نزديك نيست كه آن را ببيند» حال مؤمن است در تاريكى فتنه بنى اميه (فجايع بنى اميه بر مؤمنين احاطه كند

يا است حباب روزه آن بعنوان يك عيد از اعياد اسلامى از بدعت هائى است كه بنى اميه (لعنهم الله ) آن را ابداع كردند، بدين جهت ابداع كردند كه در آن روز در واقعه

مى‏فرمود: چون رسول خدا (ص) در خواب ديد كه: تيم (ابو بكر) و عدى (عمر) و بنو اميه به منبر او بر مى‏آيند، غمنده شد، پس خدا تبارك و تعالى قرآنى به او فرو فرستاد

((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض حرام است ، نه مباح

مقاتل گوید: این آیه درباره پنج نفر نازل شده است که عبارتند از: عبدالله ابن امیه المخزومى، ولید بن مغیرة، مکرز بن حفص، عمرو بن عبدالله بن ابى قیس العامرى

مخالفان موسى (عليه السلام ) قرار گرفت . اما اينكه بعضى احتمال داده اند شخص «امية بن ابى الصلت » همان شاعر معروف زمان جاهليت است كه نخست بر اثر آگاهى از كتب

(امام صادق عليه السّلام) فرمود: شنبه روز مخصوص بنى هاشم، و يك شنبه روز بنى اميّه است، پس بپرهيزيد از اينكه روز يك شنبه را به تيمّن و تبرّك در كارها بگيريد

مى‏شناسيد؟ گفتند: آرى، اين خط عباس بن اميه است، و اين خط ديگر از فلان كس‏ و اين يك از فلانى از قريش است، و اين خط حرب بن امية (جد معاويه) است. هشام گفت: اى ابا

كَانَ لِي صَدِيقٌ مِنْ كُتَّابِ‏ بَنِي أُمَيَّةَ فَقَالَ لِيَ اِسْتَأْذِنْ لِي عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَاسْتَأْذَنْتُ لَهُ فَأَذِنَ لَهُ فَلَمَّا

اين مساله غمگين شد، آنچنان كه بعد از آن كمتر مى خنديد (اين ميمونها را بنى اميه تفسير كرده اند كه يكى بعد از ديگرى بر جاى پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و

باطل نشده بود به خلاف زمان حضرت سيد الشهداء عليه السّلام زيرا به تسلّط بنى اميه از دين و آئين باقى نمانده بود، مگر اسم و رسم؛ و اگر حضرت اقدام نمى‌نمود،

مخالفان راه اهل‌بيت، بسيار كوشيدند كه اين عدد را بر خلفاى راشدين، خلفاى بنى‌اميّه و خلفاى بنى‌عبّاس منطبق سازند، با اينكه با هيچ كدام جور نمى‌آيد. و اين تلاش

كِتَابَ قَاضٍ إِلَى قَاضٍ فِي حَدٍّ وَ لاَ غَيْرِهِ حَتَّى وَلِيَتْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ فَأَجَازُوا بِالْبَيِّنَاتِ‏

كِتَابَ قَاضٍ إِلَى قَاضٍ فِي حَدٍّ وَ لاَ غَيْرِهِ حَتَّى وَلِيَتْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ فَأَجَازُوا بِالْبَيِّنَاتِ‏

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ أَصَابَ مَالاً مِنْ عَمَلِ‏ بَنِي أُمَيَّةَ وَ هُوَ يَتَصَدَّقُ مِنْهُ وَ يَصِلُ مِنْهُ قَرَابَتَهُ وَ يَحُجُّ لِيُغْفَرَ

اَلْعَقَارِبَ وَ ذَلِكَ قَالَهُ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ لاِمْرَأَةِ سَوْءٍ مِنْ‏ بَنِي أُمَيَّةَ صَلَّى عَلَيْهَا أَبِي‏ وَ قَالَ هَذِهِ اَلْمَقَالَةَ وَ اِجْعَلِ اَلشَّيْطَانَ

صَلاَةٍ مَكْتُوبَةٍ فَلاَ تَنْحَرِفْ إِلاَّ بِانْصِرَافِ‏ لَعْنِ‏ بَنِي أُمَيَّةَ

يَأْخُذُ اَللِّصَّ يَرْفَعُهُ أَوْ يَتْرُكُهُ فَقَالَ إِنَ‏ صَفْوَانَ بْنَ أُمَيَّةَ كَانَ مُضْطَجِعاً فِي‏ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرَامِ‏ فَوَضَعَ رِدَاءَهُ وَ

اَللِّصَّ أَ يَدَعُهُ أَفْضَلُ أَمْ يَرْفَعُهُ فَقَالَ إِنَ‏ صَفْوَانَ بْنَ أُمَيَّةَ كَانَ مُتَّكِئاً فِي اَلْمَسْجِدِ عَلَى رِدَائِهِ فَقَامَ يَبُولُ فَرَجَعَ

كُنْتُ عَامِلاً لِبَنِي أُمَيَّةَ فَقَتَلْتُ رَجُلاً فَسَأَلْتُ‏ عَلِيَّ بْنَ اَلْحُسَيْنِ ع‏ بَعْدَ ذَلِكَ كَيْفَ أَصْنَعُ بِهِ فَقَالَ اَلدِّيَةَ اِعْرِضْهَا

مَاتَتِ اِمْرَأَةٌ مِنْ‏ بَنِي أُمَيَّةَ فَحَضَرْتُهَا فَلَمَّا صَلَّوْا عَلَيْهَا وَ رَفَعُوهَا وَ صَارَتْ عَلَى أَيْدِي اَلرِّجَالِ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ

قَبْرِ فَاطِمَةَ ع‏ فَقَالَ دُفِنَتْ فِي بَيْتِهَا فَلَمَّا زَادَتْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ فِي اَلْمَسْجِدِ صَارَتْ فِي اَلْمَسْجِدِ

فِي اَلزَّكَاةِ فَقَالَ مَا أَخَذَ مِنْكُمْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ فَاحْتَسِبُوا بِهِ وَ لاَ تُعْطُوهُمْ شَيْئاً مَا اِسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّ اَلْمَالَ لاَ يَبْقَى

صِبْغُنَا اَلْبَهْرَمَانُ وَ صِبْغُ‏ بَنِي أُمَيَّةَ اَلزَّعْفَرَانُ

كَانَ‏ أَبِي‏ يُفْتِي فِي زَمَنِ‏ بَنِي أُمَيَّةَ أَنَّ مَا قَتَلَ اَلْبَازِي وَ اَلصَّقْرُ فَهُوَ حَلاَلٌ وَ كَانَ يَتَّقِيهِمْ وَ أَنَا لاَ أَتَّقِيهِمْ

قَالَ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنَ‏ لِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَضْلاً عَلَى‏ بَنِي أُمَيَّةَ فِي اَلْحَسَبِ وَ قَالَ اَلْآخَرُ لَهُ اَلْفَضْلُ عَلَى اَلنَّاسِ كُلِّهِمْ

فِي اَلزَّكَاةِ فَقَالَ مَا أَخَذَهُ مِنْكُمْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ فَاحْتَسِبُوا بِهِ وَ لاَ تُعْطُوهُمْ شَيْئاً مَا اِسْتَطَعْتُمْ فَإِنَّ اَلْمَالَ لاَ يَبْقَى

بِالنَّاسِ‏ بِمِنًى‏ رَكْعَتَيْنِ اَلظُّهْرَ ثُمَّ سَلَّمَ فَنَظَرَتْ‏ بَنُو أُمَيَّةَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ ثَقِيفٌ‏ وَ مَنْ كَانَ مِنْ شِيعَةِ عُثْمَانَ‏

((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض حرام است ، نه مباح

هجرت كرد، از فراق رفقاى مكه اش كه از آن جمله شيبه بن ربيعه و عتبه بن ربيعه و اميه بن خلف بودند، دلتنگ شد، خداى تعالى اين آيه را نازل كرد ((ان الذين آمنوا و

روايتى آمده كه پيغمبر اكرم (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) در خواب ديد كه بنى اميه از منبر او بالا رفته اند، اين امر بر پيامبر گران آمد و ناراحت شد، سوره قدر

إِنَّ جَمَاعَةً مِنْ‏ بَنِي أُمَيَّةَ فِي‏ إِمَارَةِ عُثْمَانَ‏ اِجْتَمَعُوا فِي‏ مَسْجِدِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فِي‏ يَوْمِ جُمُعَةٍ وَ هُمْ يُرِيدُونَ

«وَأَتِمُّواالْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ» ابن ابى‌حاتم در تفسير خود از صفوان بن اميه چنين نقل نمايد: كه مردى با جبه مخصوص خود نزد پيامبر آمد و از وى سؤال نمود

كه باشد) بپردازيد اگر چه از خوارج باشد و اگر چه از مردم شام (و پيروان بنى اميه) باشد. ابو شبل مى‏گويد: امام صادق عليه السّلام خطاب به من چنين آغاز سخن كرد

عايشه به من مصيبت رسد كه خدا مى‏داند، و مردم او را آلت دست كنند (مقصود بنى اميه است) و دشمنى او با خدا و رسول خدا و ما خانواده هم او را وادارد. چون امام

۶۰) كه منظور از آن ، جمعى از مشركان يا يهود و يا اقوام طاغى ديگر همانند بنى اميه ميباشد. البته مفسران احتمالات متعدد ديگرى درباره شجره ممنوعه داده اند، ولى

مظلومانه امير مؤ منان على (عليه السلام ) در زير سلطه حكومت جبار و بيدادگر بنى اميه شاهد دردناكترين عذابها شدند. قابل توجه اينكه حاكم حسكانى در «شواهد التنزيل

گذشت كه ديگرى آن را مجددا مصادره مى كرد! و اين عمل بارها در زمان خلفاى «بنى اميه » و «بنى عباس » تكرار شد. داستان فدك و حوادث گوناگونى كه در رابطه با آن در

و آله و سلّم ) تصميم گرفت براى زيد همسرى برگزيند از زينب بنت جحش كه دختر اميه دختر عبد المطلب (دختر عمهاش ) بود براى او خواستگارى نمود زينب نخست چنين تصور

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) در كنار خانه خدا نشسته بود، عبد الله بن ابى اميه مخزومى در برابر او قرار گرفت و گفت : اى محمد تو ادعاى بزرگى كردهاى ، و سخنان

نيز عرض كرد «صدق الله و رسوله ». و چيزى نگذشت كه پسرعمويش به نام هلال بن اميه از در وارد شد در حالى كه مرد فاسقى را شب هنگام با همسر خود ديده بود، و براى

بآن احكام عمل شد، چيزيكه هست بعد از آن مدت بازيچه دست زمامداران غاصب بنى اميه ، و پيروان ايشان قرار گرفت ، و با استبداد خود، و بازى گرى با احكام دين ،

وامى بگيرد براى پرداختن ديه دو مقتول از طايفه بنى عامر كه به دست «عمرو بن اميه » (يكى از مسلمانان ) كشته شده بود، و شايد پيامبر (صلى اللّه عليه و آله )

كه موج مخالفت بر ضد ابوطالب يك موج سياسى است كه از مخالفت شجره خبيثه بنى اميه با موقعيت على (عليه السلام ) سرچشمه گرفته است . زيرا: اين تنها ابوطالب نيست

تقاضاى جمعى از بت پرستان (كه مى گويند اين اشخاص نضر بن حارث و عبد الله بن ابى اميه و نوفل بن خويلد بودند كه به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) گفتند ما

امام صادق (عليه السلام ) روايت كرد كه فرمود: گردنهايشان - يعنى گردنهاى بنى اميه - با آمدن صيحه اى آسمانى به نام صاحب الامر، نرم و خاضع مى شود. مؤلف: اين

خود و يارانش شهيد شدند، در حالى كه مى دانيم او به هدف نهائيش كه رسوائى بنى اميه و بنيان گذاردن مكتب آزادگى ، و درس دادن به همه آزادگان جهان بود رسيد، و هم

يارانش در كربلا واقعا شربت شهادت نوشيدند، ولى هدف آنها اين بود كه چهره زشت بنى اميه را كه مدعى خلافت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) بودند اما در حقيقت

غيبت مردم را مى كرد و به آنان تهمت مى زد. و بنابر آنچه ابن اسحاق نقل كرده، اُمَيّة بن خلف جمحى، نسبت به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، همز و لمز

السلام» روايت كرده كه گفت: سوره «محمّد»، آيه اى است در ما و آيه اى است در بنى اميه. مؤلف: قمى هم، در تفسير خود، از پدرش، از بعضى اصحاب اماميه، از امام صادق

روايت كرده اند كه گفت: «وليد بن مغيره» و «عاصى بن وائل» و «أسود بن مطلب» و «أمية بن خلف»، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» را ديدند و گفتند: اى محمّد

دوران گداختگى زمين به ميلياردها سال بالغ ميشود. يا اينكه ميگوئيم يك روز بنى اميه خلافت اسلام را غصب كردند، و روز ديگر بنى عباس ، در حالى كه دوران خلافت هر