نتایج جستجو

از مظلوم ۱۷ مقتول: اختیارات اولیاى مقتول ۸، ۱۲; حقوق اولیاى مقتول ۶، ۷، ۸، ۱۰،۱۱، ۱۶; حمایت از اولیاى مقتول ۱۴، ۱۶; زمینه لغزش اولیاى مقتول ۱۲; محدوده اختیارات

السّلام: هر كه بكشد مؤمنى را، ثابت فرمايد خدا بر قاتل او جميع گناهان مقتول را و برى كند مقتول را از آن، و اين است قول خداوند عزّ و جلّ‌ «إِنِّي أُرِيدُ أَنْ

مى‏گيرند ويا به چيزى گواهى مى‏دهند. راغب گفته: قسامه سوگندهايى است كه بر اولياء مقتول تقسيم مى‏شود يعنى چون ادعا كردند زيد عمرو را كشته بايد هر يك در صورت عدم

اين است كه: عضوى از مقتول را به خودش بزنيد، اين تدبير براى كشف قاتل و مجرم معمول بوده، تا متّهمين به قتل جمع شوند و عضوى از مقتول را به دست گيرند و بر

گروههاى نُه گانه قوم ثمود ۳; نگرانى گروههاى نُه گانه قوم ثمود ۶ مقتول: ولایت اولیاى مقتول در دوران صالح(ع) ۸

كه از سبّ مؤمنين و سبّ آشكار مؤمن و غير مؤمن نهى مى‏كند و درباره مشركان مقتول بدر نقل شده كه حضرت فرمود: به اين جنازه‏ها دشنام نگوئيد چيزى از دشنام شما

را از بين مى‏برد و در ذيل آيه 152 آل عمران گفته: علّت اين تسميه آن است كه مقتول درد قتل را حسّ مى‏كند. معنى آيه چنين مى‏شود: خدا وعده خود را با شما راست

است. «أَصْحابِ النَّارِ» 5- قاتل، هم به خود ظلم مى‌كند، هم به مقتول، هم به خانواده‌ى مقتول و هم به جامعه. «الظَّالِمِينَ» 6- نفس انسان، با وسوسه، تلقين

معناى منصور بودن او چيست فرمود چه نصرتى بالاتر از آنكه قاتل را تسليم وارث مقتول نمايند كه او را بكشد و هيچ مسئوليّت دنيوى و اخروى نداشته باشد و عيّاشى از

كلّ سفينة صالحة يعنى هر كشتى سالمى را و شايد بعنوان تفسير بوده و امّا پسر مقتول، كافرى بود كه هيچگاه هدايت نميشد و پدر و مادرش هر دو مؤمن پاك ساده بودند

كلّ سفينة صالحة يعنى هر كشتى سالمى را و شايد بعنوان تفسير بوده و امّا پسر مقتول، كافرى بود كه هيچگاه هدايت نميشد و پدر و مادرش هر دو مؤمن پاك ساده بودند

است و چون از طرف خدا گفته شود مراد لعن است كه ملعون از جانب خدا به منزله مقتول هالك است راغب اصرار دارد كه آن را بين الاثنين گرداند و گويد: (كافر يا منافق)

بدانند كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه

كلّ سفينة صالحة يعنى هر كشتى سالمى را و شايد بعنوان تفسير بوده و امّا پسر مقتول، كافرى بود كه هيچگاه هدايت نميشد و پدر و مادرش هر دو مؤمن پاك ساده بودند

معناى منصور بودن او چيست فرمود چه نصرتى بالاتر از آنكه قاتل را تسليم وارث مقتول نمايند كه او را بكشد و هيچ مسئوليّت دنيوى و اخروى نداشته باشد و عيّاشى از

چشمه آب از سنگ، آمدن من و سلوى، بلند شدن كوه بالاى سر بنى اسرائيل، زنده شدن مقتول در جريان بقره، زنده شدن آن عده كه به موسى گفتند: خدا را آشكارا به ما نشان

درباره سخن خداوند عزّوجلّ «ثلّة من الأوّلین»... روایت شده که آنان، فرزند مقتول آدم(ع) (هابیل) و مؤمن آل فرعون (حزقیل) و حبیب نجار... هستند». آل فرعون: فضایل

بدانند كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه

أبيّ و عكرمة بن أبي جهل و صفوان بن اميه با جمعى ديگر كه پدرانشان در بدر مقتول شدند با هم گفتند: ديديد پيغمبر با ما چه كرد، پدران و برادران و اقوام ما را

بعضى اين آيه در روز احد نازل شد وقتى كه حضرت در شعب جبل بود، و مردمان بعضى مقتول و جمعى مجروح، مشركان مى‌گفتند: اعلى هبل. مسلمانان مى‌گفتند: الله اعلى و اجل

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

كلّ سفينة صالحة يعنى هر كشتى سالمى را و شايد بعنوان تفسير بوده و امّا پسر مقتول، كافرى بود كه هيچگاه هدايت نميشد و پدر و مادرش هر دو مؤمن پاك ساده بودند

نفس باين اندازه معصيت دارد كه اگر كسى كسى را بيگناه بكشد خداوند عقاب معاصى مقتول را بقاتل مينمايد و چنين ظلمى جزاى آن ملازمت با آتش جهنم است با اين بيان ديگر

بواسطه توبه حق قصاص يا استرداد اموال عينا يا بدلا مرفوع است بنابر اين اولياء مقتول و صاحبان اموال ميتوانند بعد از توبه هم قصاص و استرداد اموال خودشان را عينا

بدانند كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

و بعد از او با اوصياء او ستيزه نمائيد و حق ايشان را غصب كنيد و پى در پى مقتول و مسمومشان نمائيد تا آنكه كار بجائى رسد كه وصى دوازدهم از انظار شما غائب

كلام خدا بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با

بدانند كه خدا بزودى دمار از روزگار آنها درآورد و آنان را مغلوب و مقهور و مقتول و اسير و خوار و ذليل اهل ايمان فرمايد و در كتاب اكمال از پيغمبر صلى اللّه

كلام خدا بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با

كلام خدا بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با

سال به محنت قحطى گرفتار، و خوار و بى‌مقدار شدند، و بعضى از آنها در جنگ بدر مقتول و منكوب گشتند. و از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام منقول است‌ «1» كه: مراد

را نگاه داشته اما در خود هيچ قوت نمى‌يافتم. چون ابر فرو نشست، كفار قريش مقتول و از آن سواران كسى پيدا نبود. إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجابَ لَكُمْ

پيغمبر (ص) و اهل ايمان را از مكه خارج نمودند و در جنگ بدر مغلوب و مقهور و مقتول شدند و در سال صلح حديبيّه يعنى ششم هجرت كه مانع از زيارت پيغمبر (ص) و اصحاب

آنگاه جماعتى جز خويشان مقتول شهادت دادند كه او قاتل است و آن شخص را كشته است حكم چيست؟ امام فرمود: اگر شهادت داده‏اند كه او مقتول را كشته و در حين ارتكاب

اصحاب از مدينه خارج و در ناحيه قديد با آنها ملاقات و مقاتله نمودند. جمعى مقتول، و بنى مصطلق فرار كردند و زنان و اولاد و اموال آنها انفال شد. در آن اثناء

پيغمبر (ص) و اهل ايمان را از مكه خارج نمودند و در جنگ بدر مغلوب و مقهور و مقتول شدند و در سال صلح حديبيّه يعنى ششم هجرت كه مانع از زيارت پيغمبر (ص) و اصحاب

لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ‌ به اين معنى است كه اگر كسى غير خود را بكشد، مقتول خواهد شد به جهت قصاص، پس او قاتل نفس خود باشد. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا

مكاتبه واماند برقّيّت باز گردد پس او اينك بمنزله عبد است، او را به اولياء مقتول مى‏دهند، چنانچه خواستند ببردگى مى‏گيرند و چنانچه خواستند مى‏فروشند، و اگر

کس که از جانب برادر (دینی)اش [:ولیّ مقتول] چیزی (از حق قصاص یا خون‌بها) به او بخشیده شود (باید از گذشت ولیّ مقتول) به طور پسندیده پیروی گردد و با (رعایت)

كلام خدا بتدريج كه بر تو نازل ميشود و در نفوس خود آنها كه مى‌بينند مغلوب و مقتول و اسير و ذليل و خوار شدند و مسلمانان فاتح و غالب و مظفّر و منصور گشتند با

دهند در مدينه از لشكرهاى اسلام كه به جهاد رفته‌اند و گويند ايشان مغلوب و مقتول شده‌اند و بدان جهت سستى در قلوب مؤمنان وارد و غمگين مى‌گردند. لَنُغْرِيَنَّكَ

نظر آنها تقليل تا دلير شده، اقدام به محاربه، حمله آوردند، بناگاه مغلوب، و مقتول مسلمانان گشتند. يا اسناد مكر به حضرت سبحان بر سبيل مزاوجه و مقابله باشد.

بوده كشته است، در حالى كه او وارث آن مقتول است در اين صورت آيا از او ارث ميبرد؟ امام فرمود: آرى، زيرا كه او مقتول را به آئين حقّ كشته است. فضل بن شاذان

الميزان آمده است كه انتخاب يكى از چهار كيفر، با امام مسلمانان است و اگر اولياى مقتول هم عفو كنند، بايد يكى از كيفرها اجرا شود. «1». تفسير اطيب‌البيان. جلد 2 -

روايت كرده است كه فرمود: أمير المؤمنين عليه السّلام در مورد ديه مقتول حكم فرمود كه اگر مقتول دينى نداشته باشد، ورثه به استثناى برادران و خواهران مادرى كه

قاتل است، خود نزد اولياء مقتول برود و نزد آنان بقتل خويشاوندشان اقرار كند، پس اگر او را عفو كردند و او را قصاص نكردند، ديه مقتول را بايشان تسليم كند، و برده‏اى

مَوتِكُم‌ بقره‌ آيه 52 و 53، و همچنين‌ قضيه‌ بقره‌ ‌که‌ ميفرمايد ‌در‌ حق‌ ‌آن‌ مقتول‌: فَقُلنا اضرِبُوه‌ُ بِبَعضِها كَذلِك‌َ يُحي‌ِ اللّه‌ُ المَوتي‌ بقره‌ آيه

شدن‌ هفتاد نفر ‌از‌ ‌آنها‌ ‌که‌ بصاعقه‌ هلاك‌ شدند، و زنده‌ شدن‌ ‌آن‌ جوان‌ مقتول‌ ‌در‌ ذبح‌ بقره‌ ‌که‌ ‌در‌ قرآن‌ بيان‌ ميفرمايد و گرفتاري‌ فرعونيان‌ بطوفان‌

ختمى مرتبت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و اسلام، عمده‌اى از صناديد قريش مقتول، و مسلمانان را غلبه و فيروزى حاصل آمد؛ هر آينه نصرت با قلت و شكست با كثرت،

توبه نمودم. حضرت فرمود: راضى نيستى كه در زندگى ستوده باشى و بر سبيل شهادت مقتول شوى و به بهشت روى. ثابت گفت: راضى شدم يا رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله)

مَوتِكُم‌ بقره‌ آيه 52 و 53، و همچنين‌ قضيه‌ بقره‌ ‌که‌ ميفرمايد ‌در‌ حق‌ ‌آن‌ مقتول‌: فَقُلنا اضرِبُوه‌ُ بِبَعضِها كَذلِك‌َ يُحي‌ِ اللّه‌ُ المَوتي‌ بقره‌ آيه

مَوتِكُم‌ بقره‌ آيه 52 و 53، و همچنين‌ قضيه‌ بقره‌ ‌که‌ ميفرمايد ‌در‌ حق‌ ‌آن‌ مقتول‌: فَقُلنا اضرِبُوه‌ُ بِبَعضِها كَذلِك‌َ يُحي‌ِ اللّه‌ُ المَوتي‌ بقره‌ آيه

غلبه‌ و ظفر ‌باشد‌ و عظمت‌ ‌است‌ ‌يعني‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ غالب‌ شدي‌ و ‌آنها‌ مقتول‌ و اسير شدند و جمعي‌ فرار كردند ‌في‌ الحرب‌ ‌در‌ ميدان‌ جنگ‌ فَشَرِّد بِهِم‌

و كذاب‌ و مجنون‌ و جادوگر بخواند، قرآنش‌ ‌را‌ مفتري‌ بداند، خلفايش‌ ‌را‌ مقتول‌ و منكوب‌ كند، دينش‌ ‌را‌ پامال‌ هوي‌ و هوس‌ كند، احكامش‌ ‌را‌ اعتناء نكند

عطا شده از ملائكه بوده لذا اصحاب او را نديدند وسائليكه باو انگشترى كافر مقتول عطا شده از بشر بوده و همه او را ديدند و نقل نمودند و يكى براى بروز مقام جامعيت

صادق عليه السّلام در باره دو تن كه يكنفر را كشته بودند فرمود: اگر اولياء مقتول بخواهند ميتوانند ديه يكتن را بپردازند و هر دو را بكشند.

چنانچه‌ ‌اگر‌ كسي‌ درهمي‌ ‌را‌ ‌از‌ دست‌ داد، نبايد ‌او‌ ‌را‌ مضروب‌ ‌ يا ‌ مقتول‌ نمود بلكه‌ همان‌ تفويت‌ درهم‌ ‌براي‌ ‌او‌ كافي‌ ‌است‌ «جواب‌» منافع‌ و مصالح‌

بزد و عصا را از وى برنگرفت تا مرد جان سپرد، آيا قاتل را ميتوان به اولياء مقتول تحويل داد؟ فرمود: آرى، ولى چنان در اختيار آنان نمى‏گذارند كه‏ هر بلائى خواستند

بخشيدم، و ديگرى (مادر) گويد: من دبه ميستانم؟ فرمود: فرزند يك ششم ديه را بمادر مقتول دهد، و يك ششم ديه را كه حقّ پدر است و عفو كرده به ورثه قاتل دهد و او را قصاص

افتاده و آنقدر او را كتك زده تا وى جان سپرده است فرمود: او را به اولياء مقتول دهند تا قصاص كنند، ولى بحال خود نگذارند تا هر كارى خواستند با وى براى تشفّى

داراي‌ مقام‌ نبوّت‌ ‌باشد‌ نه‌ ميراث‌ مالي‌ چون‌ حضرت‌ يحيي‌ قبل‌ ‌از‌ زكريّا مقتول‌ گرديد، و تعبير بطيّبه‌ بملاحظه‌ لفظ ذريّه‌ ‌است‌ تأنيث‌ لفظي‌ ‌است‌. إِنَّك‌َ

اختيار وليّ دم گذارد، عرضكردم مى‏ترسد او را بكشند، فرمود: ديه‏اش را به اولياء مقتول بپردازد، عرض كردم: ميترسد بدين كار آگاه شوند كه او قاتل است، فرمود: زنى را

قابيل بخون‏ريزى دست گشوده‏اند تا آنكه كسى از آن مردم باقى نماند مگر اينكه مقتول، قاتلش را بياورد و در حالى كه خون از رخساره‏اش فرو ميريزد، مأمور خدا او را

اين صورت آيا آن بدوى از ميراث سهمى دارد؟ فرمود: امّا ميراث و سهم ديه برادر مقتول او، در صورتى كه بر گرفتن ديه توافق شود حقّ او است.

ديه او را بپردازد چه كند؟فرمود: از مسلمانان بخواهد كه باو كمك كنند تا ديه مقتول را به اهلش پرداخت كند.

خطائى اگر از اهل باديه و چادرنشينان باشند ديه را بايد اهل باديه به اولياء مقتول بپردازند، آنان كه خود نيز باديه‏نشين‏ هستند (در صورتى كه عاقله از خويشان

بخارى و صحيح ترمذى و نيز حاكم و ديگران از عامه از ابن عباس نقل نموده و مرد مقتول را از طائفه بنى‌سليم معرفى كرده اند. چنان كه بزار از ابن عباس روايت كرده

مَوتِكُم‌ بقره‌ آيه 52 و 53، و همچنين‌ قضيه‌ بقره‌ ‌که‌ ميفرمايد ‌در‌ حق‌ ‌آن‌ مقتول‌: فَقُلنا اضرِبُوه‌ُ بِبَعضِها كَذلِك‌َ يُحي‌ِ اللّه‌ُ المَوتي‌ بقره‌ آيه

اعتقاد حقيقت صادر مى شود نه مجاز، و بهمين حساب قاتل را به جرم مقتول مؤ اخذه نموده ، و مقتول و يا ورثه او را به پاداش حسنات قاتل پاداش و هديه مى دهد، و همچنين

و در قصاص او حيات جامعه و تامين امنيت نفوس است ، و اگر حق قصاص به اولياى مقتول داده نشود قاتلان جسور و جرى مى شوند و امنيت جامعه مختل مى گردد. و اما زانى

آن‏كه جماعت طاغوت ايشان را كشتند، و بر ايشان ظفر يافتند، به مرتبه‏اى كه مقتول و مغلوب شدند. امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «اى حُمران، به درستى كه

است به آن كسانى كه ظلم كردند بر آل محمّد عليهم السّلام و ايشان را مقهور و مقتول ساختند و حق ايشان را غصب نمودند. و مؤيد اينست فرمايش «فسوف يأتى اللّه بقوم»

معيّن فرموده كه ديگرى وى را از آن باز نمى‏دارد، پس او را ملزم به پرداخت ديه مقتول بدار، و از وى بتدريج تا مدت سه سال بستان، و چنانچه در آنجا خويشاوندى كه ارث

انتقال اعمال خير و شرّ اشخاص به ديگران. مانند انتقال حسنات قاتل به مقتول، و گناهان مقتول به قاتل، و آياتى كه دلالت دارد بر اين كه: در بعضى توبه كاران، گناه

‌که‌ ‌در‌ جنگ‌ بدر بودند قَرح‌ٌ مِثلُه‌ُ ‌که‌ بدست‌ مسلمين‌ و مدد ملائكه‌ مقتول‌ و مجروح‌ و اسير گشتند و مراد ‌از‌ مس‌ّ اصابه‌ ‌است‌ ‌که‌ دو چيز ‌با‌ يكديگر

تأثير شير او، قلب ماهيت طفل را نمود، و عاقبت هم خير نديده به سزاى خود رسيده مقتول شد. و نيز تأثير شير پلنگ نسبت به نمرود، و شير سگ ماده نسبت به بخت النصر،

خداوند نصرت‌ فرمايد مسلمين‌ ‌را‌ و مدد دهد ‌آنها‌ ‌را‌ بملائكه‌ و كفار ‌را‌ مقتول‌ و اسير و مغلوب‌ مسلمين‌ قرار دهد و البته‌ اراده‌ الهي‌ تخلف‌پذير نيست‌ و

دكتر تمام‌ مسئول‌ هستند احكامش‌ مختلف‌ ‌است‌ قصاص‌ ديه كفاره عمد و خطاء مقتول‌ مؤمن‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ كافر محقون‌ الدّم‌ ‌باشد‌ حر ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ‌عبد‌ و امه‌

إِذَا وُجِدَ رَجُلٌ مَقْتُولٌ فِي قَبِيلَةِ قَوْمٍ حَلَفُوا جَمِيعاً مَا قَتَلُوهُ وَ لاَ يَعْلَمُونَ لَهُ قَاتِلاً فَإِنْ أَبَوْا أَنْ يَحْلِفُوا غُرِّمُوا

مَا رَوَاهُ‏ إِذَا وُجِدَ رَجُلٌ مَقْتُولٌ فِي قَبِيلَةِ قَوْمٍ حُلِّفُوا جَمِيعاً مَا قَتَلُوهُ وَ لاَ يَعْلَمُونَ لَهُ قَاتِلاً فَإِنْ أَبَوْا غَرِمُوا

را مخير كرد ميان عفو و گرفتن ديه ، آنگاه در قصاص رعايت معادله ميان قاتل و مقتول را هم نموده ، فرمود: آزاد در مقابل كشتن آزاد، اعدام شود، و برده در ازاء كشتن

شود كه دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان بدست آنها اسير و مقتول گردند و سرانجام آئين خداوند عز و جل بر چيده شود تفسير نمونه جلد ۷ صفحه ۱۱۴

خود مى باشد، بگوئيم اگر اينهمه مدارك را قبول ندارى لابد انتظار دارى شخص ‍ مقتول زنده شود و در دادگاه حضور يابد و شهادت بدهد كه تو او را كشته اى ! سپس مى

حكم مى كرد كه نوع گاو خاصيت مرده زنده كردن را ندارد، و اگر براى زنده كردن مقتول ، الا و لابد بايد گاوى كشته شود، لابد گاو مخصوصى است ، كه چنين خاصيتى دارد،

از آنها تفسير نمونه جلد ۲۳ صفحه ۴۸۵ كمك يا وامى بگيرد براى پرداختن ديه دو مقتول از طايفه بنى عامر كه به دست «عمرو بن اميه » (يكى از مسلمانان ) كشته شده بود،

‌عليه‌ السّلام‌ ‌را‌ سب‌ّ نمايند و امتناع‌ نمودند و ‌آنها‌ ‌را‌ مصلوب‌ و مقتول‌ نمود، و مرحوم‌ مجلسي‌ (ره‌) شرح‌ مفصل‌ قصه‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌در‌ نهم‌ بحار ذكر

ويرانه ها، قبرها و جايگاه كشتگان است !. و نيز آنها معتقد بودند كه اگر كسى مقتول شده باشد «هامه » بر قبر او فرياد مى زند: «اسقونى فانى صدية »!: «سيرابم كنيد