نتایج جستجو

فرعون ۴ انبیا: بینش مخالفان انبیا ۵ دستبندطلایى: نقش دستبندطلایى ۲ ریاست: نشانه هاى ریاست در دوران فرعون ۲ زینت: آثار زینت با طلا ۳ طلا: نقش طلا ۴ عقیده:

و نگهداری معبودانتان ایستادگی کنید زیرا از این دعوت [به سوی خدای یگانه] ریاست و آقایی بر اراده شده است. مهترانشان به راه افتادند و گفتند: برويد و بر پرستش

و کفر و منحرف ساختن افکار مردم از آیین و طریق حق بهره‌ای از زندگی مادی و ریاست و حکومت بر مردم ببرند. ای پیامبر! «به آنها بگو: (از این زندگی دنیا و بی‌ارزش

جايگاه‌هاى پر ناز و نعمت بيرون كرديم. و نیز از گنج‌ها و ثروتها و مقامات عالیه ریاست بیرون آوردیم (و به دریای هلاک افکندیم). واز گنج ها ومکان های نیکو [وقصرهای

بلکه او بسیار دروغگو و خودخواه است (و با تکبّر و جاه‌طلبی می‌خواهد بر ما ریاست کند). «آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است‌؟ (نه،) بلکه

اين كس كه خود بى‌مقدار است و نمى‌تواند درست بيان كند بهترم؟ بلکه من (به ریاست و سلطنت) بهترم تا چنین مرد فقیر خواری که هیچ منطق و بیان روشنی ندارد؟ مگر

نبوّت خاتم‌الانبیاء و اطّلاع از ظهور اسلام. «بَغْیاً بَیْنَهُمْ»: به سبب حبّ ریاست و برتری‌جوئی و عداوت و حسادت میان خود (نگا: بقره / آل‌عمران / ، شوری / )

او جمع آوری می‌کنیم که ثروتمندترین مرد قریش شود، و حتّی حاضریم او را به ریاست برگزینیم. ابو طالب این پیام را به رسول اللّه صلّی اللّه علیه و اله عرض کرد

الناقة فتنة لهم) ۵ - اعطاى معجزه به پیامبران، در جهت رفع اتهام کذب و یا ریاست خواهى از ایشان (بل هو کذّاب أشر . سیعلمون غدًا من الکذّاب الأشر . إنّا مرسلوا

پس از آن كه به سوى شما آمد بازداشتيم؟ بلكه خودتان گناهكار بوديد كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، به كسانى كه زيردست بودند، مى‌گويند: «مگر ما بوديم كه شما

فرمانفرمائى. تصور نمودند كه ادعاى نبوت كاشف است از حب رياست دنيوى، و حال آنكه مقام منيع رسالت رياست الهيه، منصب خاصه‌اى است كه خدا به بندگان خاص خود افاضه

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

صحّت آن؛ این کار هم) به سبب ستمگری و سرکشی میان خودشان بود (و انگیزه‌ای جز ریاست‌خواهی و انحصارطلبی نداشت). و کسی که به آیات خدا (اعم از آیات دیدنی در آفاق

تعبیرهاى «ادخلوا» و «لایحطمنّکم» - که به صورت امر و نهى آمده - بیانگر نوعى ریاست است; به ویژه اگر تنکیر «نملة» براى تفخیم باشد. ۵ - وجود شعور، نظام رهبرى

همين‌ جهت‌ زيرا ‌آنها‌ انبياء ‌را‌ مخالف‌ رياست‌ و سلطنت‌ ‌خود‌ مي‌پنداشتند و اما عاقر ناقه‌ نه‌ طمع‌ رياست‌ داشت‌ و نه‌ ناقه صالح‌ مزاحم‌ ‌او‌ ‌بود‌ بلكه‌

خودشان اندک نبوده است ; چون با کتمان حقانیّت پیامبر (ص)، به خواسته هاى دنیوى، ریاست بر مردم و ... مى رسیدند ; ولى در عین حال خداوند همه آنها را به بى ارزشى و

روز قيامت. 12- مغرورين به مال. تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 584 13- مغرورين به رياست و جاه. 14- مغرورين به اولاد و احفاد. 15- جماعتى كه بعضى نامشروعات را عبادت

صداقت از او استمداد بطلبد» استفاده مى شود که اعمال آدمى در معرض ابتلا به ریاست. ۱۱- همه انسانها، حتى پیامبر(ص) براى داشتن اخلاص و صداقت در عمل، به امداد

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

آنان با برخى [ديگر جدل و] گفتگو مى‌كنند؛ كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «اگر شما نبوديد قطعاً ما مؤمن بوديم.» و کافران

همچنين طالب رياست ممكن است خودش و دنيائى را آتش بزند و بسوزاند و ملتفت نباشد ميسوزد و ادراك عذاب خود را نكند چنانچه در اين زمان ميبينيم چند نفر رياست طلب عالمى

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

و افکار مردم (ذلک بان منهم قسیسین و رهباناً) به عالمان دینى که عهده دار ریاست مذهبى مسیحیان هستند، قسیسین (کشیش) گفته مى شود و رهبان جمع راهب است و راهب

مشاهده‌ كرده‌ بودند ايمان‌ آوردند سلطنت‌ فرعون‌ متزلزل‌ شد ولي‌ حب‌ جاه‌ و رياست‌ و دعوي‌ الوهيت‌ و قساوت‌ قلب‌ و كبر و نخوت‌ ‌او‌ مانع‌ شد ‌از‌ اينكه‌ ايمان‌

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

و براى حفظ عنوان و رياست خود دست و پا ميزدند كه شايد تفرقه و اختلافى بين مسلمين پيدا شود و دين اسلام رواج پيدا نكند و رسوم و رياست آنها محفوظ بماند و ميدانستند

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من

گردن‌هاى كسانى كه كافر شدند غل‌ها مى و كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «[نه،] بلكه نيرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه كه

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

كردند و حقانيت‌ پيغمبر اسلام‌ ‌را‌ فهميدند و ‌از‌ روي‌ لجاج‌ و عصبيت‌ و حب‌ّ رياست‌ و علاقه‌ بزخارف‌ دنيوي‌ انكار كردند. ] (آیه 82)- در این آیه قرآن مجید پیمان

است قرآن بر او، مِنْ بَيْنِنا: از ميان جماعت، يعنى چون او از ما در شرف و رياست پست‌تر است، چرا وحى به او اختصاص يافته. اين كلام دال است بر آنكه منشأ تكذيب

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

مصلحت‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ نه‌ توقع‌ اجرت‌ داشته‌ ‌باشد‌ و نه‌ خيال‌ رياست‌ داشته‌ ‌باشد‌ البته‌ عقل‌ سليم‌ اطاعت‌ ‌او‌ ‌را‌ واجب‌ ميداند. 392 ] (آیه

نقیباً) «نقیب» به کسى گفته مى شود که از سوى والى و حاکم، بر گروه و طائفه اى ریاست و سرپرستى مى کند. ۳- سرپرست و رهبر هر جامعه، باید از میان خود آنان گزینش

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

ميكرديم‌. فَهَل‌ أَنتُم‌ مُغنُون‌َ عَنّا نَصِيباً مِن‌َ النّارِ ‌با‌ ‌اينکه‌ رياست‌ ‌خود‌ ‌که‌ ميگفتيد جلد 15 - صفحه 384 ‌ما ‌هر‌ چه‌ بخواهيم‌ ميتوانيم‌ و قدرت‌

‌بود‌ حضرت‌ داود و سليمان‌ علاوه‌ ‌از‌ مقام‌ نبوت‌ و رسالت‌ مقام‌ سلطنت‌ و رياست‌ ‌هم‌ داشتند جلد 15 - صفحه 241 ‌حتي‌ ‌بر‌ طايفه جن‌ و طيور و حيوانات‌ و زبان‌

ننمودند و فرقه فرقه نشدند مگر بعد از آنكه عالم شدند بحق و حقيقت براى طلب رياست و اعمال عداوت بين خودشان و ساير اغراض فاسده و خدا حكم ميكند ميان آنها بتميز

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل كه رياست بر سايرين داشت بآنها توجّه فرمود و گفت حقّ خدا اين است كه چنين كسى را خليل

جان‌ و مال‌ اظهار اسلام‌ و ايمان‌ كردند، و اما منافقين‌ ‌که‌ بطمع‌ مال‌ و رياست‌ اظهار اسلام‌ و ايمان‌ كردند اينها فرار نميكنند و دشمن‌ داخلي‌ هستند مثل‌

پيشينيان و من نيز مثل آن دارم. گرچه قائل اين قول «نضر بن حرث» بود، لكن به سبب رياست او، همه تابع او بودند در اين امر، لذا اسناد به جميع ايشان فرمود، اين غايت

گردانند، و به هيچ وجهى من الوجوه به ماديات از قبيل مال و جاه و جلال و شوكت و رياست، نظر نداشتند و خيرخواه عموم بودند. و اين دستور براى مبلغين اسلامى مى‌باشد

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

پيشنهاد اعطاى مسئوليّت براى خود را مطرح كرد؟ يا به تعبير ديگر؛ چرا يوسف طلب رياست كرد؟ پاسخ: او از خواب پادشاه مصر، احساس خطر و ضرر براى مردم كرد و خود را

باشد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مبعوث گرديد. اينان از ترس زوال رياست خود صفات رسول خدا را تغيير دادند و گفتند اين پيامبر آن رسول معهود در تورات

خارق عادت و كلام سبحانى است. پس اعتراضات و ايراد شبهات به جهت دوستى دنيا و رياست و جاه‌طلبى است، لذا مبالغه فرمايد در زجر و تهديد ايشان. وَ كَمْ قَصَمْنا

نمودند و از منافع ايمان در دنيا و آخرت محروم شدند و براى اين بود كه ميخواستند رياست و تكبّر كنند در دنيا و تمكين ننمايند از احكام خدا و پيغمبر و عاقبت در دنيا

باشند بهمان‌ معاصي‌ و لهويات‌ و زخارف‌ دنيوي‌ و حب‌ مال‌ و جاه‌ و عزت‌ و رياست‌ و ظلم‌ و جور ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌ اينها زهر قتالست‌ ‌هم‌ ‌در‌ دنيا بعقوبات‌ ‌آن‌

موافق‌ ‌با‌ طبع‌ ‌است‌ فقط ‌اينکه‌ چهار روزه‌ دنيا ‌از‌ خورد و مسكن‌ و لبس‌ و رياست‌ ثروت‌ جلد 12 - صفحه 140 و تناكح‌ و لذّة نظر و سمع‌ و روح‌ و امثال‌ اينها

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

5 صفحه 413 أَن‌ رَآه‌ُ استَغني‌ «7» اينكه‌ فريب‌ مال‌ و دولت‌ و ثروت‌ و رياست‌ و عشيره‌ و اتباع‌ ‌را‌ بخورد و ‌خود‌ ‌را‌ مستغني‌ بداند ‌از‌ ‌خدا‌ و بگويد

‌که‌ تصور يك‌ بزرگي‌ ‌در‌ ‌خود‌ ميكند مثل‌ نسب‌ و حسب‌ و دولت‌ و ثروت‌ و رياست‌ و نحو اينها تكبر ‌اينکه‌ صفت‌ خبيثه‌ ‌را‌ ظاهر ميكند و آثار ‌آن‌ ‌را‌ بار

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

مردانيرا كه ما آنها را از اشرار مى‌شمرديم در دنيا و ميگفتيم اينها با هم براى رياست و اغراض شخصى سازش نمودند كه ما را از دين آباء خود باز دارند آيا ما آنها را

حيوانات‌ و جبال‌ و مزارع‌ و انهار و بيوتات‌ و قصور و اعتباريات‌ ‌از‌ سلطنت‌ و رياست‌ و جاه‌ و منصب‌ و رتبه‌ و مقام‌ (و مثله‌ معه‌) و مثل‌ آنچه‌ ‌در‌ زمين‌ ‌است‌

دعوت‌ بردار و متعرض‌ آلهه‌ ‌ما نباش‌ ‌ما تو ‌را‌ محترم‌ ميداريم‌ و تحت‌ رياست‌ تو ميرويم‌ و همه‌ نوع‌ خدمت‌ و محبت‌ ميكنيم‌ خداوند ‌براي‌ رفع‌ طمع‌ ‌آنها‌

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

‌که‌ ‌بر‌ حسب‌ ظاهر ‌آنها‌ ‌را‌ خوش‌ آيد مثل‌ اقبال‌ دنيا ‌از‌ سلطنت‌ و رياست‌ و جاه‌ و مقام‌ و مكنت‌ و دولت‌ ولي‌ ‌در‌ حقيقت‌ عين‌ عقوبت‌ ‌است‌ لذا ميفرمايد

«لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ»: قطعاً ایشان را جانشین و جایگزین دیگران می‌سازیم و حکومت و ریاست را به دست آنان می‌سپاریم. مراد این است که در هر عصر و زمان پایه‌های ایمان

امر را تأكيدى دانسته‌اند و اختصاص اهل تنعم و تعيّش را بامر گفته‌اند براى رياست آنها و تبعيّت سايرين است و بعضى مأمور به را احكام اوليّه گرفته‌اند و گفته‌اند

‌است‌ ‌که‌ آخر مملكتش‌ ‌را‌ ميبيند چنانچه‌ اول‌ ‌آن‌ ‌را‌ بيند، و ‌از‌ حيث‌ رياست‌ ملائكه‌ داخل‌ مملكت‌ ‌او‌ نميشوند، بدون‌ اذن‌ ‌او‌ ‌با‌ اينكه‌ ملائكه‌ ‌بر‌

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

و خواهان آن بوديد و بطور استهزاء سؤال از وقتش مينموديد و بعدا هم هر وقت رياست طلبان اين امّت آنحضرت را در اماكن رفيعه مانند روى دست پيغمبر و روى شانه آنسرور

و فساد و معاصي‌ ‌است‌ و منشأ ‌آن‌ كبر و نخوت‌ و بزرگ‌ منشي‌ و حب‌ جاه‌ و رياست‌ و مال‌ و منال‌ و رتبه‌ و مقام‌ و هواي‌ نفس‌ و شهوتراني‌ و سبب‌ تمام‌ اينها

و خواهان آن بوديد و بطور استهزاء سؤال از وقتش مينموديد و بعدا هم هر وقت رياست طلبان اين امّت آنحضرت را در اماكن رفيعه مانند روى دست پيغمبر و روى شانه آنسرور

‌با‌ لشگر هايشان‌ هلاك‌ كند بغرق‌ و بني‌ اسرائيل‌ ‌را‌ نجات‌ دهد و سلطنت‌ و رياست‌ ‌را‌ نصيب‌ ‌آنها‌ كند ‌که‌ مفاد وَ نُمَكِّن‌َ لَهُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ ‌است‌

ننمودند و فرقه فرقه نشدند مگر بعد از آنكه عالم شدند بحق و حقيقت براى طلب رياست و اعمال عداوت بين خودشان و ساير اغراض فاسده و خدا حكم ميكند ميان آنها بتميز

تُلهِكُم‌ باز ندارد و غفلت‌ پيدا نكنيد. أَموالُكُم‌ ‌از‌ باب‌ مثال‌ ‌است‌ رياست‌ اسم‌ عنوان‌ هوي‌ پرستي‌ شهوت‌راني‌ جاه‌ مقام‌ زخارف‌ دنيوي‌ ‌از‌ عمارات‌

‌است‌ زيرا تكبر يك‌ چيزي‌ ‌در‌ ‌خود‌ ‌از‌ حيث‌ حسب‌ و نسب‌ و قوه‌ و قدرت‌ و رياست‌ و سلطنت‌ مي‌بيند تصور بزرگي‌ ميكند و استكبار هيچ‌ منشأي‌ ندارد باصطلاح‌

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

‌غير‌ اينها) رها نموده‌ و ‌خود‌ ‌را‌ بضلالت‌ و گمراهي‌ افكندند و ‌براي‌ رياست‌ چند روزه‌ دنيا و حب‌ مال‌ و جاه‌ دين‌ ‌خود‌ ‌را‌ بدنيا فروختند و معني‌ اشتراء

عمل‌ صالح‌ طرف‌ نميكنيد ‌هر‌ ‌که‌ دنياي‌ ‌او‌ معمور ‌است‌ غني‌ و ثروت‌ و رياست‌ و اسم‌ و عنوان‌ دارد ‌او‌ ‌را‌ عزت‌ ميگذارند خواه‌ مؤمن‌ ‌باشد‌ جلد 17 -

‌او‌ ‌است‌ لكن‌ ‌در‌ دنيا بسياري‌ دعوي‌ ملكيّت‌ ميكنند يكي‌ سلطنت‌ يكي‌ رياست‌ يكي‌ دولت‌ يكي‌ ثروت‌ و نحو اينها لكن‌ ‌در‌ قيامت‌ تمام‌ ضعيف‌ «لا يَقدِرُون‌َ

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

اختصاص نزول آيات در باره دوّمى و ساير غصب‌كنندگان حق آل اطهار ظاهرا براى رياست دومى و همكارانش بر اهل نفاق باشد و در مجمع‌ جلد 5 صفحه 169 نقل نموده كه مسلمانان

ثالثا معناي‌ رب‌ ‌را‌ نميدانست‌ خيال‌ ميكرد معناي‌ رب‌ مملكت‌ داريست‌ و رياست‌ منشي‌ ‌است‌ چنانچه‌ اطلاق‌ رب‌ ‌بر‌ مالك‌ شي‌ء ميكنند مي‌گويي‌ «رب‌ الدار»

آنان از اشراف و برجستگان نجران محسوب می‌شدند، سه نفر از این چهارده نفر سمت ریاست داشتند و مسیحیان آن سامان در کارها و مشکلات خود به آن سه نفر مراجعه می‌کردند

امر را تأكيدى دانسته‌اند و اختصاص اهل تنعم و تعيّش را بامر گفته‌اند براى رياست آنها و تبعيّت سايرين است و بعضى مأمور به را احكام اوليّه گرفته‌اند و گفته‌اند

حق‌ بلكه‌ ‌هر‌ مذهبي‌ ‌با‌ ساير مذاهب‌. و عداوت‌ دنيوي‌ ‌در‌ موضوع‌ جاه‌ و رياست‌ و مال‌ و ساير شهوات‌ نفسانيه‌ و صفات‌ خبيثه‌ مثل‌ كبر، حسد، غضب‌، عناد،

‌را‌ سحر ميشمردند و منشأ ‌آن‌ قساوت‌ قلب‌ و سياهي‌ دل‌ و كبر و نخوت‌ و حب‌ رياست‌ و جاه‌ و دنيا و امثال‌ اينها ‌بود‌. ] (آیه 2)- سپس به چیزی که سوگند برای

صفت كه يكى وجاهت و جاه آنحضرت است چنانچه قمى نقل نموده در دنيا به نبوت و رياست و در آخرت بشفاعت و علو مرتبت و ديگر قرب آنحضرت است در باره‌گاه احديت به اين

نپوشد (و در نهایت زهد و وارستگی زندگی کند) ولی در قلبش ذره‌ای دنیاپرستی یا ریاست‌طلبی یا عشق به زینت دنیا باشد در سرای جاویدانم در جوار من نخواهد بود! و محبتم

اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل كه رياست بر سايرين داشت بآنها توجّه فرمود و گفت حقّ خدا اين است كه چنين كسى را خليل

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

برداريد و بخداي‌ ناديده‌ ‌که‌ اينها ميگويند معتقد شويد و ‌بر‌ ‌شما‌ سلطنت‌ و رياست‌ پيدا كنند ‌با‌ اينكه‌ طريقه ‌شما‌. (المُثلي‌) ‌است‌ مثلي‌ افعل‌ تفضيلي‌

‌الي‌ أسلافي‌ اشتياق‌ يعقوب‌ ‌الي‌ يوسف‌». و امثال‌ اينها. و دنيا ‌با‌ همه‌ رياست‌ها ‌در‌ نظر ‌آنها‌ مثل‌ گوشت‌ گنديده‌ ‌در‌ دهان‌ شخص‌ خوره‌دار ‌است‌ «دار

علم خاصى عنايت فرمود كه ظاهرا علم معارف و احكام و حكمت و قضاوت و سياست و رياست باشد و هر دو شكر و حمد خدا را بجاى آوردند براى مزيّت علمى خودشان بفضل خدا

قساوت‌ جلد 15 - صفحه 105 و عناد و عصبيت‌ و كبر و نخوت‌ و حب‌ دنيا و مال‌ و رياست‌ و جاه‌ و طالب‌ حق‌ هستند و فرمايشات‌ قرآن‌ ‌را‌ ميپذيرند و قبول‌ ميكنند

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

ميفرمايد و مثل‌ ‌آنها‌ كساني‌ ‌که‌ تمام‌ توجه‌ بمال‌ و دولت‌ و سلطنت‌ و رياست‌ و جاه‌ و منصب‌ و عده‌ و عده‌ ‌خود‌ دارند. فَإِذا رَكِبُوا فِي‌ الفُلك‌ِ

و خواهان آن بوديد و بطور استهزاء سؤال از وقتش مينموديد و بعدا هم هر وقت رياست طلبان اين امّت آنحضرت را در اماكن رفيعه مانند روى دست پيغمبر و روى شانه آنسرور

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

هواهاي‌ نفساني‌ و پايمال‌ زخارف‌ دنيوي‌ ‌از‌ مال‌ و منال‌ و جاه‌ و منصب‌ و رياست‌ طلبي‌ نمايد عقل‌ ‌را‌ ميرانده‌ ‌است‌ و مفقود نموده‌ لذا ‌از‌ معصوم‌ ‌عليه‌

ميكرديم‌. فَهَل‌ أَنتُم‌ مُغنُون‌َ عَنّا نَصِيباً مِن‌َ النّارِ ‌با‌ ‌اينکه‌ رياست‌ ‌خود‌ ‌که‌ ميگفتيد جلد 15 - صفحه 384 ‌ما ‌هر‌ چه‌ بخواهيم‌ ميتوانيم‌ و قدرت‌

فرعون‌ و فرعونيان‌ غرق‌ شوند و منازل‌ و جواهرات‌ و اندوخته‌هاي‌ ‌آنها‌ و رياست‌ و سلطنت‌ نصيب‌ بني‌ اسرائيل‌ شود. ] (آیه 5)- در این آیه و آیه بعد خداوند

كاملا شناختند چنانچه‌ اولاد خويش‌ ‌را‌ ميشناختند و باز ‌هم‌ حب‌ّ دنيا و رياست‌ باعث‌ ‌بر‌ انكار و عناد و عصبيت‌ مورث‌ كتمان‌ ‌آنها‌ شد شرح‌ ‌اينکه‌ ‌را‌

اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل كه رياست بر سايرين داشت بآنها توجّه فرمود و گفت حقّ خدا اين است كه چنين كسى را خليل

در دستگاه دنيوى از شئون امارت و صدارت، محروم و ممنوع مى‌باشد، چه برسد به رياست دينى و خلافت الهى. اما بعد از نبوت و بعثت هم بايد معصوم باشد، زيرا با احتمال

‌است‌ ‌براي‌ جامعه‌ ‌که‌ نبايد نظر جلد 17 - صفحه 389 بمال‌ و جاه‌ و عظمت‌ و رياست‌ و اسم‌ و عنوان‌ اشخاص‌ داشته‌ باشند و ‌آنها‌ ‌را‌ محترم‌ و معزز بدارند بلكه‌

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

امر را تأكيدى دانسته‌اند و اختصاص اهل تنعم و تعيّش را بامر گفته‌اند براى رياست آنها و تبعيّت سايرين است و بعضى مأمور به را احكام اوليّه گرفته‌اند و گفته‌اند

خدا شريك براى خود قرار داده و پس از اين گفتگو يكى از آنها كه گفته‌اند سمت رياست بر سايرين داشت و نامش تلميخا بود گفت و چون كناره‌گيرى كرديد و اعتزال جستيد

يَفرَحُون‌َ بِما أَتَوا مراد ‌از‌ بِما أَتَوا ممكن‌ ‌است‌ مال‌ و سروت‌ و جاه‌ و رياست‌ و سائر زخارف‌ دنيوي‌ ‌که‌ اغلب‌ كفار و فساق‌ و ظلمه‌ دارند باينها فرحناك‌

ننمودند و فرقه فرقه نشدند مگر بعد از آنكه عالم شدند بحق و حقيقت براى طلب رياست و اعمال عداوت بين خودشان و ساير اغراض فاسده و خدا حكم ميكند ميان آنها بتميز

جانب‌ ‌خدا‌ آمده‌ و پيغمبر ‌است‌ و معجزات‌ ‌او‌ فعل‌ الهي‌ ‌است‌ لكن‌ حب‌ّ رياست‌ و دنيا و زخارف‌ ‌آن‌ باعث‌ جحود و انكار ‌آنها‌ شد چنانچه‌ ميفرمايد وَ جَحَدُوا

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

حرّ و آزاده‌اى بود كه حسادت برادران، اسارت در چاه، شهوت زنان، زندان، تهمت، رياست و قدرت در او اثر نگذاشت. «1» پاداش‌هاى اخروى بهتر از پاداش‌هاى دنيوى است،

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

‌است‌ ‌براي‌ امتحان‌ باصطلاح‌ ‌هر‌ گردو گرد ‌است‌ نه‌ ‌هر‌ گردي‌ گردو ‌است‌ رياست‌ و جاه‌ و منصب‌ و كليه‌ نعم‌ الهي‌ و بليات‌ و طول‌ عمر و صحت‌ بدن‌ و اعضاء

(جواب‌) اينكه‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ثبوت‌ حق‌ نبايد انسان‌ آخرت‌ ‌خود‌ ‌را‌ بدنيا بفروشد رياست‌ و عزت‌ و جاه‌ و مال‌ دنيا فاني‌ و زائل‌ ‌است‌ و آخرت‌ باقي‌ و ثابت‌ و نجات‌

نمودند و از منافع ايمان در دنيا و آخرت محروم شدند و براى اين بود كه ميخواستند رياست و تكبّر كنند در دنيا و تمكين ننمايند از احكام خدا و پيغمبر و عاقبت در دنيا

نمودند و از منافع ايمان در دنيا و آخرت محروم شدند و براى اين بود كه ميخواستند رياست و تكبّر كنند در دنيا و تمكين ننمايند از احكام خدا و پيغمبر و عاقبت در دنيا

داراي‌ دو جنبه‌ ‌است‌ بسا ظاهرش‌ نعمت‌ ‌است‌ مثل‌ دولت‌ و ثروت‌ و عزّت‌ و رياست‌ و بطور كلي‌ اقبال‌ دنيا و ‌در‌ باطن‌ عين‌ عقوبت‌ و بلاء ‌است‌ و بسا ‌بر‌

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

لَهُم‌ُ الشَّيطان‌ُ أَعمالَهُم‌ جلوه‌ ميدهد زخارف‌ دنيا ‌را‌ مال‌ و جاه‌ و رياست‌ و مشتهيات‌ ساز و آواز زنهاي‌ زيبا و امثال‌ اينها ‌را‌ ‌که‌ گفتند «حلاوة

اخلاق‌ و رفتار ‌آن‌ حضرت‌ ‌را‌ كردند ‌غير‌ ‌از‌ آنهايي‌ ‌که‌ بطمع‌ مال‌ و رياست‌ ‌ يا ‌ خوف‌ و دهشت‌ ايمان‌ آورده‌ بودند. (لَعَلَّه‌ُ) گفتيم‌ ترديد ‌در‌

بينا شد سپس‌ بشارت‌ يوسف‌ ‌را‌ ‌که‌ عزيز مصر ‌شده‌ ‌با‌ ‌آن‌ عظمت‌ و عزت‌ و رياست‌ ‌که‌ تمام‌ اهل‌ مصر رجالا و نساء و تمام‌ اموال‌ ‌آنها‌ منقولا و ‌غير‌ منقول‌

آوردند. و كرها مثل‌ كساني‌ ‌که‌ ‌از‌ ترس‌ جان‌ و مال‌ ‌خود‌ ‌ يا ‌ بطمع‌ رياست‌ ‌ يا ‌ منافع‌ مادي‌ ايمان‌ آوردند و ‌اينکه‌ معني‌ شامل‌ منافقين‌ نميشود

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كه براى بعضى مصارف لازمه مقام سياست و شئون رياست كمك مالى از آنها قبول فرمايد تا موفّق باداء بعضى از حقوق آنحضرت شده باشند

مزوّر و حيله‌گر بوده‌ ‌است‌. و ‌ يا ‌ ‌از‌ جهت‌ طمع‌ مال‌ و منصب‌ و مقام‌ و رياست‌ ‌در‌ ميان‌ مسلمانان‌ ‌است‌ چنانچه‌ ايمان‌ اوّلي‌ و دومي‌ و همكاران‌ ‌آنها‌

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

مَتاع‌ُ الحَياةِ الدُّنيا تمام‌ نعم‌ دنيويه‌ ‌از‌ مأكول‌ و ملبوس‌ و منكوح‌ و رياست‌ و عزت‌ و مسكن‌ و مال‌ و منال‌ و غيرها ‌في‌ الاخرة ‌در‌ جنب‌ نعم‌ اخرويه‌

11. «3». بحار، ج 12، ص 280. جلد 4 - صفحه 276 1- سعه صدر، ابزار و وسيله‌ى رياست است. «لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ» 2- همين كه خلافكار اعتراف كرد، بپذيريد

خدا شريك براى خود قرار داده و پس از اين گفتگو يكى از آنها كه گفته‌اند سمت رياست بر سايرين داشت و نامش تلميخا بود گفت و چون كناره‌گيرى كرديد و اعتزال جستيد

‌را‌ بزهد معرفي‌ ميكنند ‌با‌ اينكه‌ غرض‌ ‌آنها‌ جلب‌ قلوب‌ ‌است‌ و استفاده‌ رياست‌ نه‌ ‌براي‌ زهد ‌از‌ دنيا ‌است‌ و كساني‌ ‌که‌ اعتصاب‌ ميكنند ‌از‌ خوراك‌

علم خاصى عنايت فرمود كه ظاهرا علم معارف و احكام و حكمت و قضاوت و سياست و رياست باشد و هر دو شكر و حمد خدا را بجاى آوردند براى مزيّت علمى خودشان بفضل خدا

ظاهر شود بخلاف خضوع كه اثر آن در بدن ظاهر ميشود و مراد از ثمن قليل رسوم و رياست معدود محدود و ساير زخارف دنياى دنى است كه احبار و رهبانان يهود و نصارى دل

سوم‌: نور هست‌ چشم‌ هست‌ لكن‌ روي‌ چشم‌ بسته‌ ‌شده‌ دنيا و زخارف‌ دنيا و حب‌ رياست‌ روي‌ چشم‌ ‌را‌ محكم‌ بسته‌ حقايق‌ ‌را‌ درك‌ نميكند، چهارم‌: روي‌ آينه‌ سياه‌

(ص) فرمود: سرآغاز آنچه سبب نافرمانى خدا است شش چيز است: دوستى دنيا، دوستى رياست، دوستى طعام، دوستى خواب، دوستى راحت و آسايش، و دوستى زن‏ها. رسول خدا صلى

‌در‌ تحولات‌ زندگي‌ ‌از‌ شكنجه‌ و ظلم‌ و اسارت‌ فرعونيان‌ بدولت‌ و عزت‌ و رياست‌ و سلطنت‌ رسانيد، شايسته‌ و سزاوار ‌است‌ ‌که‌ بسوي‌ ‌او‌ بازگشت‌ نموده‌ و

باب‌ مثال‌ ‌است‌ و الّا جميع‌ زخارف‌ دنيوي‌ و جميع‌ انواع‌ شهوتراني‌ ‌از‌ رياست‌ و لذائذ نفساني‌ مثل‌ شرب‌ خمر، استماع‌ ساز و آواز و ساير لهويّات‌ ‌از‌ همين‌

صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كه براى بعضى مصارف لازمه مقام سياست و شئون رياست كمك مالى از آنها قبول فرمايد تا موفّق باداء بعضى از حقوق آنحضرت شده باشند

اموالى است كه مخصوص به پيغمبر (ص) بوده و بعد از او مخصوص بامام (ع) است براى رياست الهيّه ايشان كه از آن جمله است اراضى كفار كه بتصرف مسلمانان در آمده بدون

هنگامى كه به برادرش حسد برد و او را كشت و از اين حب زنان و حب دنيا و حب رياست و حب راحت و حب سخنورى و حب آقائى و ثروتمندى منشعب گرديد و هفت خصلت شدند و

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

اختصاص نزول آيات در باره دوّمى و ساير غصب‌كنندگان حق آل اطهار ظاهرا براى رياست دومى و همكارانش بر اهل نفاق باشد و در مجمع‌ جلد 5 صفحه 169 نقل نموده كه مسلمانان

براى او جمع آورى مى كنيم كه ثروتمندترين مرد قريش شود، و حتى حاضريم او را به رياست برگزينيم . ابوطالب اين پيام را به رسول الله (صلى اللّه عليه و آله و سلّم

تناسبى با امامت ميتواند داشته باشد؟ و اما رياست در امور دين و دنيا آن نيز همان معناى مطاع بودن را دارد، چون رياست بمعناى اينستكه شخصى در اجتماع مصدر حكم و

آمده باشد)، و ميراث علم (كه عبارت است از ولايت عظمى‏ و خلافت كبرى‏ يعنى: رياست دارين و خلافت كونين)، و آثار علم پيغمبرى (كه ارشاد خلائق و هدايت ايشان است

حالى جسمى ، مانند مرض و نقصهاى بدنى ، و يا بد حاليهاى خارجى ، مانند سقوط از رياست و جاه و از بين رفتن مال و امثال آن . شايد مقصود از اينكه هم باءساء را ذكر

ايشان را دعا مى كند كه همگى رياست يابند. در قريه چهارم از آنان پذيرائى گرم مى شود، الياس دعا مى كند كه فقط يكى از آنان بـه ريـاسـت بـرسـد!، بـالاخـره «يـوشـع

آن جناب فهميده اند، و آن، اين است كه: آن جناب، منظورش از دعوت به توحيد، رياست و حكومت بر مردم است، و دعوت خود را وسيلۀ نيل به اين هدف قرار داده. و اين

آيا سلطنت دو روزه باين عذاب جاويدان ارزش دارد خداوند بما ترحم فرمايد كه حب رياست را از دل خودمان زائل نمائيم كه انسان را به بسى كار ها وادار مينمايد و بردن

«امامت » به معنى رياست و زعامت در امور دنياى مردم (آنچنان كه اهل تفسير نمونه ، جلد ۱، صفحه : ۴۳۸ تسنن مى گويند). ۲ «امامت » به معنى رياست در امور دين و دنيا

‌در‌ راه‌ ‌آن‌ مقصدي‌ ‌که‌ مولا ‌براي‌ ‌آن‌ آفريده‌ بكار بيندازد، عزّت‌ و رياست‌ و بالجمله‌ ‌هر‌ چه‌ ‌خدا‌ باو عنايت‌ فرموده‌ ‌در‌ طريق‌ خودش‌ صرف‌ نمايد

حكومتى است، و زاده اين مرد زاده شيطان است و من در امان نيستم كه روزى بر سر ما رياست كند، حال كه چنين است او را از در مسجد (الحرام) نزد من بياوريد تا من آهنى

تنبيه: از فرمايش جواب حضرت در اين حديث معلوم مى‌شود كه منصب امارت و حكومت و رياست بر مسلمانان به كثرت علوم و فضائل مى‌باشد، نه به زيادتى سنّ و شيخوخيت. پس

نخواهد شد زيرا اين سرزمين هجرتگاه پيامبرى است كه جز او كسى نمى تواند به عنوان رياست در اين سرزمين بماند. تفسير نمونه ، جلد۱، صفحه : ۳۴۴ تبع گفت : بنابراين من

به جهت رضاى خدا و بر پا داشتن ملّت و ترويج شريعت بوده، نه براى طلب دنيا و رياست). و مرا مى‏شناسيد بعد از آن‏كه جاى من خالى شود (كه من از ميان شما بروم و

مباش (يعنى كارى كن كه هميشه در دنبال باشى و جلو نباشى كه مسئوليت و مشكلات رياست زياد است، چنانچه نظير اين كلام در احاديث ديگرى نيز وارد شده، و مجلسى (ره)

- تا در نتيجه كبريايى در زمين از آن خودتان شود؟». منظورشان از كبريايى ، رياست و حكومت و گسترده شدن قدرت و نفوذ اراده است ، و خواستهاند بگويند: شما دو تن

اشاره به تفرقه اندازان اين امت است كه بر اثر تعصبها و روح تفوق طلبى و عشق به رياست ، سرچشمه تفرقه و نفاق ، در ميان مردم مسلمان مى شوند. ولى محتواى آيه يك حكم

نميكرد - و اگر بزرگان ايشان احكام خدا را كتمان مى كردند براى اين بود كه رزق رياست و ابهت مقام و جاه و مال خود را حفظ كنند. و در آيه شريفه دلالتى كه بر تجسم

اللّه عليه و آله و سلّم ) آمدند و گفتند: اى محمد تو از ما چه مى خواهى ؟ اگر رياست مى طلبى ما تو را سرپرست خود مى كنيم ، و اگر علاقه به مال دارى از اموال خود

باشد كه احتياجات اجتماعى هر يك را براى موضوع و ماده اش معين مى كند، از قبيل رياست ، و فرماندهى در انسانها، و ارزش و گرانى قيمت ، در مثل طلا و نقره ، و احترام

است ؟ و نيز مانند اين درك كه محتاج به اين است كه در نظام دادن به اجتماع رياست و مرئوسيت ، و ملك و اختصاص و معاملات مشترك و مختص و ساير قواعد و نواميس عمومى

مى خواهى بشنوم ؟ حقيقت اين است كه ما و فرزندان عبد مناف در به چنگ آوردن رياست با هم رقابت داريم آنها مردم را اطعام كردند ما نيز براى اينكه عقب نمانيم اطعام

آنان از اشراف و برجستگان نجران محسوب مى شدند، سه نفر از اين چهارده نفر سمت رياست داشتند و مسيحيان آن سامان در كارها و مشكلات خود به آن سه نفر مراجعه مى كردند،

انسان به منظور اغراض معنوى انجام مى دهد، مثلا بالانشينى كه به منظور تجسم رياست ، و جلو افتادن كه بمنظور تمثل سيادت و آقائى ، و خم شدن كه به منظور اظهار