الأنعام ١٢٤

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

و هنگامی که آیه‌ای برای آنها بیاید، می‌گویند: «ما هرگز ایمان نمی‌آوریم، مگر اینکه همانند چیزی که به پیامبران خدا داده شده، به ما هم داده شود!» خداوند آگاهتر است که رسالت خویش را کجا قرار دهد! بزودی کسانی که مرتکب گناه شدند، (و مردم را از راه حق منحرف ساختند،) در مقابل مکر (و فریب و نیرنگی) که می‌کردند، گرفتار حقارت در پیشگاه خدا، و عذاب شدید خواهند شد.

و چون آيتى سويشان آيد گويند: هرگز ايمان نمى‌آوريم، مگر آن كه نظير آنچه به رسولان خدا داده شده به ما نيز داده شود. خدا بهتر مى‌داند رسالتش را كجا قرار دهد. به زودى كسانى كه مرتكب گناه شدند، به سزاى اين كه مكر مى‌كردند دچار خفّت در پيشگاه خدا و عذابى
و چون آيتى برايشان بيايد، مى‌گويند: «هرگز ايمان نمى‌آوريم تا اينكه نظير آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما [نيز] داده شود.» خدا بهتر مى‌داند رسالتش را كجا قرار دهد. به زودى، كسانى را كه مرتكب گناه شدند، به [سزاى ]آنكه نيرنگ مى‌كردند، در پيشگاه خدا خوارى و شكنجه‌اى سخت خواهد رسيد.
و چون آیتی برای (هدایت) آنها آمد گفتند: ما ایمان نیاوریم تا مانند آنچه به رسولان خدا داده شد به ما نیز داده شود. خدا بهتر می‌داند که در کجا رسالت خود را مقرر دارد. به زودی مجرمان را خدا خوار سازد و عذابی سخت به واسطه مکری که می‌اندیشیدند بر آنان فرو فرستد.
و چون آیه و معجزه ای [بخاطر هدایت یافتنشان] به سوی آنان آید، می گویند: هرگز ایمان نمی آوریم تا نظیر آنچه به پیامبران خدا داده شده به ما هم داده شود. خدا داناتر است که مقام رسالت را در کجا قرار دهد؛ به زودی آنان را که گناه کرده اند به کیفر نیرنگی که [همواره برای گمراه کردن مردم] می زدند، در پیشگاه خدا ذلت و خواری و عذابی سخت خواهد رسید.
چون آيه‌اى بر آنها نازل شد، گفتند كه ما ايمان نمى‌آوريم تا آنگاه كه هر چه به پيامبران خدا داده شده به ما نيز داده شود. بگو: خدا داناتر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد. به زودى به مجرمان به كيفر مكرى كه مى‌ورزيده‌اند از جانب خدا خوارى و عذابى شديد خواهد رسيد.
و چون نشانه‌ای [از جانب خداوند] بر ایشان بیاید گویند هرگز به آن ایمان نمی‌آوریم، مگر آنکه مانند آنچه به پیامبران الهی داده شده، به ما نیز داده شود، خداوند بهتر می‌داند که رسالت خویش را در کجا [و بر چه کسی‌] قرار دهد، به زودی گناهکاران را به سزای مکری که ورزیده بودند، از جانب خداوند خواری و عذابی شدید خواهد رسید
و چون آنان را نشانه‌اى آيد گويند: هرگز ايمان نياريم تا آنكه همانند آنچه به فرستادگان خدا داده شده است، به ما نيز داده شود. [بگو:] خدا داناتر است كه پيامبرى خويش را كجا بنهد. بزودى بدانها كه گناه كردند به سزاى آن نيرنگها كه مى كردند خوارى و عذاب سخت از نزد خدا خواهد رسيد.
(این سردمداران به مردمان حسادت می‌ورزند در این که دانش و نبوّت و هدایتی خدا بدیشان عطاء کند. و لذا) هنگامی که دلیل و برهان روشنی برای اینان می‌آید (و وحی آسمانی بدیشان می‌رسد) می‌گویند: (حق را) باور نمی‌داریم مگر این که همانند آنچه به پیغمبران خدا داده شده است به ما نیز داده شود (و همچون ایشان به ما وحی شود). خداوند بهتر می‌داند که (چه کسی را برای پیامبری انتخاب و) رسالت خویش را به چه کسی حوالت می‌دارد. از سوی خدا هرچه زودتر خواری و رسوائی (در دنیا) نصیب کسانی می‌گردد که بزهکاری پیش می‌گیرند، و عذاب سختی (در آخرت) به سبب نیرنگی که می‌ورزند بهره‌ی ایشان می‌شود.
و چون نشانه‌ای (ربانی) برایشان بیاید گویند: «هرگز ایمان نمی‌آوریم تا آنکه نظیر آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما (نیز) داده شود.» خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا و چگونه قرار دهد. زودا کسانی را که مرتکب جرم شدند - به (سزای) آنچه نیرنگ می‌کردند - در پیشگاه خدا خواری و بی‌مقداری و شکنجه‌ای سخت خواهد رسید.
و هرگاه بیایدشان آیتی گویند ایمان نیاریم تا آورده شویم همانند آنچه آورده شدند فرستادگان خدا خدا داناتر است کجا نهد پیمبری خویش را بزودی رسد آنان را که گناه کردند خواریی نزد خدا و عذابی سخت بدانچه بودند نیرنگ می‌باختند


الأنعام ١٢٣ آیه ١٢٤ الأنعام ١٢٥
سوره : سوره الأنعام
نزول : ٦ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آیَةٌ»: آیه‌ای از قرآن. حجّت و برهانی بر صدق محمّد. «لَن نُّؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتَی مِثْلَ مَآ أُوتِیَ رُسُلُ اللهِ»: ایمان نمی‌آوریم تا این که چیزی که به پیغمبران وحی می‌شود، به ما نیز وحی گردد و همانند ایشان پیغمبر شویم. یا این که: به شما ایمان نمی‌آوریم تا این که معجزاتی که بر دست پیغمبران انجام گرفته است، از سوی شما به ما نموده نشود. «حَیْثُ»: جائی که. به گونه‌ای که. مراد این است که تنها خدا می‌داند که چه کسی را پیغمبر می‌کند و چگونه بدو وحی آسمانی را می‌رساند. «صَغارٌ»: کوچکی و حقارت. خواری و رسوائی. «عِندَ اللهِ»: از سوی خدا. در نزد خدا.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- مجرمان سردمدار مکه از ایمان به رسالت پیامبر (ص) و آیات خدا به بهانه هاى واهى سر باز مى زدند. (أکبر مجرمیها ... قالوا لن نؤمن)

۲- درخواست رسالت و دریافت وحى، شرط بى جاى سردمداران مجرم براى ایمان آوردن به پیامبر (ص) (و إذا جاءتهم ءایة قالوا لن نؤمن حتى نؤتى مثل ما أوتى رسل الله)

۳- عدم تأثیر آیات (معجزات) الهى در سردمداران مجرم (و إذا جاءتهم ءایة قالوا لن نؤمن حتى نؤتى مثل ما أوتى رسل الله)

۴- سردمداران مشرکان مکه خود را همشأن پیامبر (ص) در استحقاق نزول وحى و کتاب آسمانى مى دانستند. (أکبر مجرمیها ... لن نؤمن حتى نؤتى مثل ما أوتى رسل الله)

۵- استهزاى رسالت و رسولان الهى از سوى سردمداران مجرم براى انکار رسالت پیامبر (ص) (و إذا جاءتهم ءایة قالوا لن نؤمن حتى نؤتى مثل ما أوتى رسل الله) درخواست نزول وحى و مقام رسالت از جانب سردمداران مجرم ممکن است تنها از سر استهزا باشد، نه اینکه واقعاً خواهان آن باشند.

۶- انتخاب رسول از سوى خداوند بر اساس علم کامل او به شایستگى رسولان انجام مى گیرد. (الله أعلم حیث یجعل رسالته)

۷- صلاحیت و شایستگى، اساس دستیابى انبیا به مقام رسالت است. (الله أعلم حیث یجعل رسالته)

۸- ذلت در پیشگاه خداوند و عذابى شدید در انتظار سردمداران مجرم است. (سیصیب الذین أجرموا صغار عندالله و عذاب شدید)

۹- فریبکارى و توطئه مداوم علیه دین، عامل گرفتارى توطئه گران به ذلت و عذاب شدید است. (سیصیب الذین ... بما کانوا یمکرون)

۱۰- ذلت و خوارى، کیفر استکبار سردمداران مجرم است. (أکبر مجرمیها ... و إذا جاءتهم ءایة ... سیصیب الذین أجرموا صغار عنداللّه)

۱۱- میان گناه و کیفر آن در نظام مجازات الهى نوعى تقابل و تناسب برقرار است. (و إذا جاءتهم ءایة قالوا لن نؤمن ... سیصیب الذین أجرموا صغار عنداللّه) خداوند ذلت و خوارى را کیفر متکبران در برابر آیات الهى قرار داده است که با یکدیگر تقابل تضاد دارند.

۱۲- القاى شبهات و بهانه جویى در برابر آیات الهى و رسالت رسولان او، از مکرهاى سردمداران مجرم بوده است. (أکبر مجرمیها لیمکروا ... لن نؤمن حتى نؤتى ... بما کانوا یمکرون) یادآور شدن اشکال تراشیهاى سردمداران کفر، پس از ذکر مکر و فریبکارى آنان، مى تواند بیان مصداقى بارز براى مکر و فریب آنان باشد.

موضوعات مرتبط

  • استکبار: کیفر استکبار ۱۰
  • اشراف مکه: بهانه جویى اشراف مکه ۱ ; بینش اشراف مکه ۴ ; کفر اشراف مکه ۱
  • انبیا: استهزاى انبیا ۵ ; صلاحیت انبیا ۶، ۷ ; ملاک گزینش انبیا ۶، ۷
  • ایمان: به آیات خدا ۱ ; ایمان به محمّد (ص) ۱، ۲ ; متعلق ایمان ۱، ۲
  • خدا: عذابهاى خدا ۸ ; علم خدا ۶
  • دین: کیفر توطئه علیه دین ۹
  • ذلت: عوامل ذلت ۹، ۱۰
  • رهبران: استهزاهاى رهبران ظالم ۵ ; بهانه جویى رهبران ظالم ۱۲ ; بى تأثیرى معجزه بر رهبران ظالم ۳ ; خواسته هاى رهبران ظالم ۲ ; ذلت رهبران ظالم ۸، ۱۰ ; رهبران ظالم و آیات خدا ۳، ۱۲ ; رهبران ظالم و انبیا ۱۲ ; رهبران مستکبر ۱۰ ; شبهه‌افکنى رهبران ظالم ۱۲ ; شرایط رهبران ظالم براى ایمان ۲ ; عذاب رهبران ظالم ۸ ; کیفر رهبران ظالم ۱۰ ; مکر رهبران ظالم ۱۲
  • عذاب: اهل عذاب ۸، ۹ ; مراتب عذاب ۸ ; موجبات عذاب ۹
  • قریش: کفر اشراف قریش ۱
  • کیفر: تناسب کیفر با گناه ۱۱ ; موجبات کیفر ۹، ۱۰
  • محمّد (ص): تکذیب محمّد (ص) ۵
  • نظام جزایى:۱۱

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأنعام_١٢٤&oldid=105246»