روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي صفوان بن يحيي عن اسحاق بن عمار قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا إِبْرَاهِيمَ ع‏ عَنْ رَجُلٍ يَكُونُ عِنْدَهُ اَلرَّهْنُ فَلاَ يَدْرِي لِمَنْ هُوَ مِنَ اَلنَّاسِ فَقَالَ مَا أُحِبُّ أَنْ يَبِيعَهُ حَتَّى يَجِي‏ءَ صَاحِبُهُ قُلْتُ لاَ يَدْرِي لِمَنْ هُوَ مِنَ اَلنَّاسِ فَقَالَ فِيهِ فَضْلٌ أَوْ نُقْصَانٌ قُلْتُ فَإِنْ كَانَ فِيهِ فَضْلٌ أَوْ نُقْصَانٌ مَا يَصْنَعُ قَالَ إِنْ كَانَ فِيهِ نُقْصَانٌ فَهُوَ أَهْوَنُ يَبِيعُهُ فَيُؤْجَرُ بِمَا بَقِيَ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ فَضْلٌ فَهُوَ أَشَدُّهُمَا عَلَيْهِ يَبِيعُهُ وَ يُمْسِكُ فَضْلَهُ حَتَّى يَجِي‏ءَ صَاحِبُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۳

اسحاق بن عمّار گويد: از حضرت كاظم عليه السّلام سؤال كردم: شخصى متاعى به رهن نزد اوست و صاحبش را نمى‏شناسد چه كند؟ [فرمود: خوش ندارم آن را بفروشد تا وقتى كه صاحبش پيدا شود و تكليف آن را معلوم كند]، عرض كردم نمى‏داند از آن كيست؟ فرمود: از مبلغى كه پرداخته ارزشش بيشتر است يا كمتر؟ عرض كردم: در بيشتر و كمتر هر دو را بفرمائيد چه كند؟ فرمود: چنانچه قيمت آن از مبلغى كه داده است كمتر باشد كار آسانتر خواهد بود، آن را مى‏فروشد و در باقيمانده ثواب مى‏برد، و اگر ارزش متاع رهنى بيشتر از داده اوست اين صورت سخت‏تر است، بايد آن را بفروشد و طلب خويش را برگرفته و باقى را نزد خود به امانت نگه دارد تا صاحبش بازگشته و آن را بستاند.