روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۸۷
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-صَلَاةٌ أُخْرَى لِلْحَاجَة
روي سماعه عن ابي عبد الله ع انه قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۸۶ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۸۸ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱
سماعة از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: معمولا وقتى يكى از شما بيمار مىشود طبيبى را ميخواند و باو پولى يا چيزى ميدهد (تا او را درمان كند) و هر گاه كارى با سلطان داشته باشد دربان مخصوص را رشوهاى ميدهد و او خواستهاش را برآورده مىكند، حال هر گاه يكى از شما را گرفتارى و كار سختى پيش آمد اگر بخداوند عزّ و جلّ پناه برد و توسّل جويد و باين منظور خود را پاك سازد (طاهرا يعنى وضو يا غسل كند) و صدقهاى بدهد كم يازياد (بسته بميل و توانائيش) آنگاه به مسجد رود، و دو ركعت نماز كند و حمد و ثناى الهى بجا آورد و بر پيامبر و اهل بيت آن حضرت عليهم السلام درود و صلوات فرستد، آنگاه چنين دعا كند: «اللّهمّ إن عافيتني من مرضي، أو رددتني من سفري، أو عافيتني ممّا أخاف ....- بدنبال اين دعا كسى يا چيزى را كه از آن مىترسد نام ببرد-».
(ترجمه دعا اينست: بار خدايا اگر مرا از بيماريم شفا دهى (يا اميد آن دارم و يا تو سزاوارى به انجام اين خواهش كه همواره تفضل فرمودهاى، بهر حال جزاى إن محذوف است و اغلب در اين قبيل جملات شرطيّه معنى اينست كه اگر چنين و چنان ميشد به منتهاى خواستهام رسيده بودم و ديگر انديشهاى و خواستهاى نداشتم يا مرا از اين سفر بسلامت برگردانى اگر براى سفر دعا مىكند يا مرا حفظ كنى از شرّ و آسيب دشمنان كه بيمناكم از فلان و بهمان (كه نام آن شخص يا چيزى را مىبرد) چنانچه بترتيبى كه گذشت عمل كند موردى نباشد مگر آنكه خداوند متعال خواسته او را به او اعطا فرمايد و اين استجابت بسبب وعده او است كه بپاس آن وعد واجب است كه خداوند متعال حاجت او را بر آورده سازد و نيز اينكه خدا اين عمل را بشكر نعمت او قبول مىفرمايد (يا شايد اين عمل شكر نعمت بر آورده شدن حاجت است).
