روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۶۸
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ عِلَّةِ الْوُضُوء
:
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۶۷ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۶۹ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۵
جماعتى از يهود نزد پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله آمده و از آن حضرت سؤالاتى كردند و يكى از سؤالات اين بود كه: اى محمّد به چه سبب اين چهار عضو را در وضو بايد شست. در حالى كه اين اعضا پاكيزهترين عضوهاست؟ (منظور از چهار عضو صورت و دو دست و سر و پاهاست كه بترتيب مورد شستن و مسح قرار ميگيرد). پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هنگامى كه شيطان آدم عليه السّلام را وسوسه كرد حضرت آدم نزديك آن درخت رفته و بآن درخت نگريست پس آبروى او برفت (شايد منظور اين باشد كه آب و رنگ او دگرگون شد چون خود را باخت)، سپس برخاست و بسوى آن درخت رفت و اين نخستين گامى بود كه به راه خطا برداشته شد، پس با دست از ميوه آن چيد و خورد و زيورها و جامگان زرّين كه بر تن داشت از بدنش پريد و آدم دست خود را بر فرق سرش نهاد و گريست. و هنگامى كه خداوند عزّ و جلّ توبه او را پذيرفت، بر او و بر فرزندان و ذرّيه او پاك ساختن اين اعضاء چهارگانه را واجب گردانيد. پس خداوند بخاطر آنكه بآن درخت نگاه كرد او را امر به شستن صورت فرمود، و چون با دستها ميوه را چيده بود وى را به شستن دو دست تا آرنجها امر فرمود، و چون دست خود را بر مغز سر نهاده بود او را امر به مسح سرش كرد و بخاطر آنكه با دو پايش به راه خطا گام برداشته بود او را به مسح دو پايش امر فرمود.
