روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن حبيب عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم عن عبد الله بن مسكان عن ابي عبد الله ع قال قال امير المومنين ص :

مَا مِنْ عَبْدٍ إِلاَّ وَ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ جُنَّةً حَتَّى يَعْمَلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَإِذَا عَمِلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً اِنْكَشَفَتْ عَنْهُ اَلْجُنَنُ فَيُوحِي اَللَّهُ إِلَيْهِمْ أَنِ اُسْتُرُوا عَبْدِي بِأَجْنِحَتِكُمْ فَتَسْتُرُهُ اَلْمَلاَئِكَةُ بِأَجْنِحَتِهَا قَالَ فَمَا يَدَعُ شَيْئاً مِنَ اَلْقَبِيحِ إِلاَّ قَارَفَهُ حَتَّى‏ يَمْتَدِحَ‏ إِلَى اَلنَّاسِ بِفِعْلِهِ اَلْقَبِيحِ فَيَقُولُ اَلْمَلاَئِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ‏ مَا يَدَعُ شَيْئاً إِلاَّ رَكِبَهُ وَ إِنَّا لَنَسْتَحْيِي مِمَّا يَصْنَعُ فَيُوحِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ أَنِ اِرْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَإِذَا فُعِلَ ذَلِكَ‏ أَخَذَ فِي بُغْضِنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَنْهَتِكُ سِتْرُهُ فِي اَلسَّمَاءِ وَ سِتْرُهُ فِي اَلْأَرْضِ فَيَقُولُ اَلْمَلاَئِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ قَدْ بَقِيَ مَهْتُوكَ اَلسِّتْرِ فَيُوحِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ لَوْ كَانَتْ لِلَّهِ فِيهِ حَاجَةٌ مَا أَمَرَكُمْ‏ أَنْ تَرْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۳۹

از امام صادق (ع) كه امير المؤمنين (ع) فرمود: هيچ بنده نيست جز آنكه چهل پرده بر او كشيده است تا آنكه چهل گناه كبيره كند و هر گاه چهل گناه كبيره كند، همه پرده‏ها از او كنار روند و خدا به آنان (يعنى فرشته‏ها) وحى كند با پرهاى خود بنده مرا بپوشانيد (و آبروى او را حفظ كنيد) و فرشته‏ها با پرهاى خود از او پرده پوشى كنند، فرمود: آن بنده هيچ كار زشتى را واننهد مگر در آن فرو رود و بدان آلوده گردد تا كارش بدان جا كشد كه از مردم در برابر كارِ زشت مدح و ثنا جويد، پس فرشته‏ها گويند: پروردگارا! اين بنده هيچ چيز به جا نگذاشت و مرتكب همه بديها شد و ما از آنچه او مى‏كند خجالت مى‏كشيم و حيا مى‏كنيم، پس خدا عز و جل بدانها وحى كند كه شما هم پرهاى خود را از روى كردار زشتش برداريد و چون چنين كند و كارش بدين جا كشد آغاز دشمنى با ما خاندان كند، در اين جا است كه پرده او در آسمان دريده شود و پرده او در زمين پاره شود، پس فرشته‏ها مى‏گويند: پروردگارا! اين بنده‏ات پرده دريده و بى‏آبرو مانده است؟ خدا عز و جل به آنها وحى كند: اگر خدا را بدو نيازى بود، به شما فرمان نمى‏داد كه پرهاى خود را از او برگيريد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۸۱

امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرمود: بر هر بنده‏ئى چهل پرده كشيده شده تا وقتى چهل گناه كبيره مرتكب شود، چون مرتكب چهل كبيره شد، پرده‏ها از او برداشته شود، آنگاه خدا بآن (فرشته) ها وحى فرمايد: كه بنده‏ام را با بالهاى خود بپوشانيد، فرشتگان او را با بالهاى خود بپوشانند. سپس آن بنده كار زشتى را نگذارد جز آنكه مرتكب شود تا آنجا كه با ارتكاب زشتكارى ميان مردم ببالد آنگاه فرشتگان گويند: پروردگارا اين بنده تو هر عملى را مرتكب مى‏شود و ما از كردار او خجالت‏ ميكشيم، خداى عز و جل بآنها وحى فرمايد: بالهاى خود را از او برداريد، و چون كارش بدينجا كشد آغاز دشمنى با ما خانواده گذارد، و آنگاه است كه پرده او در آسمان و نيز پرده او در زمين دريده شود، سپس فرشتگان گويند: پروردگارا اين بنده تو پرده دريده مانده است، خداى عز و جل بآنها وحى فرمايد اگر خدا باو نياز و توجهى ميداشت بشما دستور نميداد بالهاى خود را از او برداريد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۷۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از محمد بن حبيب، از عبداللَّه بن عبدالرحمان اصم، از عبداللَّه بن مسكان، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه: هيچ بنده‏اى نيست، مگر آنكه چهل سپر يا پرده بر بالاى او كشيده، تا آنكه چهل گناه كبيره را به عمل آورد، و چون چهل گناه كبيره را به عمل آورد، آن سپرها يا پرده‏ها از او زائل شود و بى‏حجاب بماند. بعد از آن، خداى- تعالى- به سوى فرشتگان وحى فرمايد كه: بنده‏ى مرا به بال‏هاى خويش بپوشيد. پس فرشتگان او را به بال‏هاى خويش بپوشند». حضرت فرمود: «پس وا نمى‏گذارد چيزى را از آن‏چه زشت باشد، مگر آنكه آن را بى‏باكانه به عمل مى‏آورد، تا آنكه در نزد مردم، خود را به كردار زشت خود مدح مى‏كند و ثنا مى‏گويد. بعد از آن، فرشتگان عرض مى‏كنند كه: اى پروردگار ما، اينك بنده تو است كه هيچ چيز بدى را وا نمى‏گذارد، مگر آنكه مرتكب آن مى‏گردد. وبه درستى كه ما از آن‏چه او مى‏كند، شرم مى‏كنيم؛ پس خداى عز و جل به سوى ايشان وحى مى‏فرمايد كه: بال‏هاى خويش را از او برداريد؛ پس هرگاه چنين كند، شروع كند در دشمنى ما اهل بيت، و در آن هنگام پرده‏اش در آسمان و زمين دريده شود. پس فرشتگان عرض مى‏كنند كه: اى پروردگار ما! اينك بنده تو است كه پرده دريده و رسوا باقى مانده. خداى عز و جل به سوى ايشان وحى فرمايد كه: اگر خدا را در آن حاجتى مى‏بود، شما را امر نمى‏فرمود كه بال‏هاى خود را از او برداريد».