روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن محمد عن سهل بن زياد عن ابن محبوب عن علي بن رياب عن ابي عبيده عن ابي جعفر ع قال :

قَالَ لِي يَا زِيَادُ مَا تَقُولُ لَوْ أَفْتَيْنَا رَجُلاً مِمَّنْ يَتَوَلاَّنَا بِشَيْ‏ءٍ مِنَ اَلتَّقِيَّةِ قَالَ قُلْتُ لَهُ أَنْتَ أَعْلَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ إِنْ أَخَذَ بِهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَعْظَمُ أَجْراً وَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرَى إِنْ أَخَذَ بِهِ أُوجِرَ وَ إِنْ تَرَكَهُ وَ اَللَّهِ أَثِمَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۹۳

ابو عبيده گويد: امام باقر (ع) به من فرمود: اگر ما به يكى از دوستداران خود موافق تقيه جواب دهيم چه مى‏گوئى؟ گويد: گفتم: قربانت، شما به وظيفه خود داناتريد، فرمود: اگر بدان عمل كند بهتر است و اجر بزرگترى دارد. در روايت ديگر فرمود: اگر به همان عمل كند ثواب برد و اگر ترك كند به خدا گناه كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۸۴

زياد گويد: امام باقر عليه السلام فرمود: اگر ما بيكى از دوستان خود فتوائى از روى تقيه دهيم چه ميگوئى! عرضكردم؛ قربانت، شما بهتر دانيد. فرمود: اگر همان را اخذ كند برايش بهتر و پاداشش بزرگتر است.- و در روايت ديگر است كه فرمود: اگر آن را اخذ كند پاداش يابد و اگر رها كند بخدا كه گناه كرده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۲۹

على بن محمد، از سهل بن زياد، از ابن محبوب، از على بن رئاب، از ابو عُبيده، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت به من فرمود كه: «اى زياد، چه مى‏گويى اگر ما يكى از كسانى كه ما را دوست مى‏دارند، فتوا دهيم به چيزى كه موافق تقيه باشد؟» أبو عبيده مى‏گويد كه: به آن حضرت عرض كردم كه: فداى تو گردم، تو بهتر مى‏دانى. آن حضرت فرمود كه: «اگر به آن عمل كند، از برايش بهتر و مزدش بزرگ‏تر است». در روايت ديگر چنين است كه: «اگر به آن عمل كند، مزدش به او مى‏رسد و اگر آن را ترك كند، به خدا سوگند كه گناه كرده است».