روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

احمد بن ادريس عن محمد بن عبد الجبار عن الحسن بن علي عن ثعلبه بن ميمون عن زراره بن اعين عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ مَسْأَلَةٍ فَأَجَابَنِي ثُمَّ جَاءَهُ رَجُلٌ فَسَأَلَهُ عَنْهَا فَأَجَابَهُ بِخِلاَفِ مَا أَجَابَنِي ثُمَّ جَاءَ رَجُلٌ آخَرُ فَأَجَابَهُ بِخِلاَفِ مَا أَجَابَنِي وَ أَجَابَ صَاحِبِي فَلَمَّا خَرَجَ اَلرَّجُلاَنِ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ رَجُلاَنِ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْعِرَاقِ‏ مِنْ‏ شِيعَتِكُمْ‏ قَدِمَا يَسْأَلاَنِ فَأَجَبْتَ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بِغَيْرِ مَا أَجَبْتَ بِهِ صَاحِبَهُ فَقَالَ يَا زُرَارَةُ إِنَّ هَذَا خَيْرٌ لَنَا وَ أَبْقَى لَنَا وَ لَكُمْ وَ لَوِ اِجْتَمَعْتُمْ عَلَى أَمْرٍ وَاحِدٍ لَصَدَّقَكُمُ‏ اَلنَّاسُ‏ عَلَيْنَا وَ لَكَانَ أَقَلَّ لِبَقَائِنَا وَ بَقَائِكُمْ قَالَ ثُمَّ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ شِيعَتُكُمْ‏ لَوْ حَمَلْتُمُوهُمْ عَلَى اَلْأَسِنَّةِ أَوْ عَلَى اَلنَّارِ لَمَضَوْا وَ هُمْ يَخْرُجُونَ مِنْ عِنْدِكُمْ مُخْتَلِفِينَ قَالَ فَأَجَابَنِي بِمِثْلِ جَوَابِ‏ أَبِيهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۹۳

زرارة بن اعين گويد: يك مسأله از امام باقر (ع) پرسيدم و به من جوابى داد، سپس مردى آمد و همان مسأله را پرسيد و به خلاف جوابى كه به من داده بود به او جواب داد، پس از آن مرد ديگرى آمد و به او جواب سومى داد مخالف آن دو، چون آن دو مرد بيرون شدند گفتم: يا بن رسول الله دو تن عراقى از شيعيان شما آمدند و يك مسأله پرسيدند و به هر كدام جواب ديگرى دادى؟ فرمود: اى زرارة، اين محققاً براى ما بهتر است و شما را و ما را پايدارتر مى‏كند و اگر همه شما شيعيان يك رأى باشيد، مردم به وحدت و اعتقاد شما نسبت به ما پى مى‏برند، و زندگى ما و شما متزلزل و ناپايدار مى‏شود گويد: پس از آن به امام صادق (ع) گفتم: شما اگر شيعيان خود را بر نوك نيزه و بر آتش برانيد، انجام مى‏دهند و با اين حال جوابهاى مختلف به آنها مى‏دهيد؟ گويد: همان جواب پدرش را به من داد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۸۴

زراره گويد: از امام باقر (ع) مطلبى پرسيدم و جوابم فرمود، سپس مردى آمد و همان مطلب را از او پرسيد و او بر خلاف جواب منش گفت، سپس مرد ديگرى آمد و باو جوابى بر خلاف هر دو جواب داد، چون آن دو مرد رفتند، عرضكردم پسر پيغمبر! دو مرد از اهل عراق و از شيعيان شما آمدند و سؤالى كردند و شما هر يك را بر خلاف ديگرى جواب داديد!! فرمود: اى زراره اين گونه رفتار براى ما بهتر و ما و شما را بيشتر باقى دارد و اگر اتفاق كلمه داشته باشيد، مردم متابعت شما را از ما تصديق ميكنند (و اتحاد شما را عليه خود ميدانند) و زندگى ما و شما ناپايدار گردد. زراره گويد سپس بامام صادق (ع) عرضكردم: شيعيان شما چنانند كه اگر آنها را بسوى سر نيزه و آتش برانيد ميروند با اين حال از شما جوابهاى مختلف ميشنوند. آن حضرت هم مانند پدرش بمن جواب داد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۲۹

احمد بن ادريس، از محمد بن عبدالجبّار، از حسن بن على، از ثعلبة بن ميمون، از زرارة بن اعيَن، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را از مسأله‏اى سؤال كردم و مرا جواب فرمود و بعد از آن، مردى به خدمت آن حضرت آمد و او را از همان مسأله سؤال نمود. حضرت او را جواب فرمود به غير آنچه مرا جواب فرموده بود. بعد از آن‏ ديگرى آمد و او را همان مسأله سؤال كرد و او را جواب داد، به غير آنچه به من و صاحب من فرموده بود. چون اين دو مرد بيرون رفتند، عرض كردم كه: يا ابن رسول اللَّه، دو نفر از مردم عراق كه از شيعيان شما بودند، آمدند و سؤال كردند و تو هر يك از ايشان را جواب دادى به خلاف آنچه ديگرى را به آن جواب فرمودى. فرمود كه: «اى زراره، به درستى كه آنچه من كردم، از براى ما بهتر است، و ما و شما را بيشتر باقى مى‏دارد. اگر شما بر يك امر اجتماع كنيد و اختلافى در ميانه شما نباشد، عامه شما را تصديق مى‏كنند و مى‏دانند كه آن را از ما روايت كرده‏ايد و راست مى‏گوييد و از دوستان ماييد. و اين باعث قلت بقاى ما و بقاى شما است و ما و شما را به كشتن مى‏دهد». زراره مى‏گويد كه: بعد از آن به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: اگر شما شيعيان خويش را رو به سنان و نيزه و آتش بفرستيد، هر آينه مى‏روند و سر باز نمى‏زنند، سهل است كه ايشان از نزد شما بيرون مى‏روند و در ميانه ايشان اختلافى باشد. آن حضرت، مرا جواب داد به مثل جوابى كه پدرش فرموده بود.