نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه رمى‌ (۹ بار) بِشَرَر لا إِنّهَا اللّهَب کَأَنّه مِن کَالْقَصْر جِمَالَة يُغْنِي وَيْل صُفْر وَ يَوْمَئِذ ظَلِيل در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه قصر (۱۱ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) کَأَنّه بِشَرَر جِمَالَة وَيْل صُفْر تَرْمِي يَوْمَئِذ إِنّهَا اللّهَب مِن لِلْمُکَذّبِين يُغْنِي لا وَ در

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ فِي الْجَحِيم نَخْل کَأَنّه هَضِيم أَصْل رُءُوس مِنْهَا تَنْحِتُون تَخْرُج الشّيَاطِين فَإِنّهُم زُرُوع

نَتَقْنَا نُضِيع أَن الْجَبَل لا إِنّا أَقْصَى فَوْقَهُم تُرِيد مَا الصّلاَة کَأَنّه الْمَدِينَة يَسْعَى ظُلّة أَقَامُوا قَال الْأَرْض بِالْکِتَاب فِي يُمَسّکُون

آیات شامل این کلمه عدو (۱۰۶ بار) وَ النّاس لِلّذِين بَيْنَه کَأَنّه لَتَجِدَن آمَنُوا وَلِي أَشَدّ الّذِين حَمِيم بَيْنَک الْيَهُود فَاسِقُون مِنْهُم الّذِي

آيا اينطور است تخت تو؟ گفت: گويى همانست. أَ عَرْشُک قَالَت قِيل جَاءَت کَأَنّه يَهْتَدُون هُو فَلَمّا وَ مِن لا الّذِين أُوتِينَا الْعِلْم قَبْلِهَا در

«جمل» به معناى «شتر» است (مانند حجر و حِجارة). جمل‌ (۱۱ بار) وَيْل صُفْر کَأَنّه کَالْقَصْر يَوْمَئِذ بِشَرَر هٰذَا تَرْمِي لِلْمُکَذّبِين يَوْم إِنّهَا

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33» وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «34» آيا زمين را

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33» وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «34» آيا زمين را

مِن بَيْن يَا بَيْنَک بَيْنَهَا لَم يَجْعَلُه صَادِقِين بَعِيدا بَيْنَکُم کَأَنّه سَحَابا رُکَاما کُنْتُم الّذِي وَلِي لَيْتَنِي تَکُن نَسَبا يُحَذّرُکُم

الّذِين فَبِئْس قَرَأْت فَاجْعَل لَيْت الْقَرِين نَحْن فَلا مِثْلِه اللّه کَأَنّه هِي الصّالِحِين وَلِي بِالّتِي لَن مِن غَفُورا بِسِحْر عُدْوَان يُؤْمِنُون

الْجَحِيم إِن أَنّهُم لِآبَائِهِم خَيْرا طَلْعُهَا مِنْهَا السّاعَة الْآمِنِين کَأَنّه لَو أَکْمَامِهَا اسْلُک جَعَلْنَاهَا أَدْخِل تَنْبُت يَقُولُون يُرَدّ بِالدّهْن

مادّه «شر» گرفته شده است. ب‌ (۲۶۴۹ بار) شرر (۳۱ بار) تَرْمِي کَالْقَصْر کَأَنّه اللّهَب إِنّهَا جِمَالَة وَيْل مِن صُفْر يَوْمَئِذ يُغْنِي لِلْمُکَذّبِين

کَوْکَب سَيْنَاء کَثِيرَة آدَم شَرْقِيّة الْبُطُون يَبْلَى فَأَکَلا اللّه يَا کَأَنّه مِائَة الْعَامِلُون کَأَنّهَا فَوَاکِه تَنْبُت أَن أَ بَعْدِه بِالْعَرَاء

إِخْوَان أَصَاب کَفَرُوا بِه اسْتَهْوَتْه هَمَزَات يُعَلّمُون لِلّذِين بَنّاء کَأَنّه إِنّهُم تَنَزّلَت کَانُوا يَنْبَغِي کَان أَنّا لَنَحْشُرَنّهُم کَالّذِي

الْوِلْدَان فِي عَنْهُم قَالَت فَلا الشّيْطَان الْمُرْسَلِين يَضُرّکُم کَأَنّه بِمَا بِهِم در حال بارگیری...

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ «31» إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ «32» كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ «33» وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «34» آيا زمين را

بِرَحْمَتِنَا جَنّات نُصِيب لِلّذِين فَوْقَهُم بِالْکِتَاب عَدْن يُمَسّکُون يَشَاء کَأَنّه حَيْث إِن مِنْهَا در حال بارگیری...

لَعَلّکُم يَصِفُون عَدَاوَة سَبِيل ضَل الْکَيْل عَمِل بِالْعَهْد قُولُوا کَأَنّه عَن آمَنّا إِلَى صَالِحا در حال بارگیری...

كفرش بود نجات يابد. ال لا إِنّهَا تَرْمِي مِن بِشَرَر يُغْنِي کَالْقَصْر کَأَنّه وَ جِمَالَة ظَلِيل صُفْر شُعَب ثَلاَث در حال بارگیری...

حَمِيما يَسْأَل يُبَصّرُونَهُم تَصْلِيَة صَدِيق يَکْفُرُون الْمِهَاد يَوَدّ کَأَنّه غَسّاق الضّالّين لِلظّالِمِين يُلَقّاهَا آلاَء جَحِيم لَشَوْبا فَنُزُل مَرْجِعَهُم

الايات است يا به اعتبار تأنيث جمع، يا به سبب آنكه «مأرب» در معنى جماعت است كأنه قال جماعة من الحاجات اخرى و نصب «اية» بنابر حال يا فعلى مضمر اى جعلها اية

يُلَقّاهَا يُلْحِدُون يُلْقَى يُنَادَوْن يُنَادِيهِم يُنْصَرُون يُوحَى يُوزَعُون کَأَنّه کَافِرُون کَثِيرا کَرْها کَفَرُوا کَفَرْتُم کَلِمَة کِتَاب

الْأَعْيُنِ» پرسيدند، حضرت فرمود: مراد نگاه‌هاى زير چشمى است. «ينظر الى الشى‌ء و كانه لا ينظر فذلك خائنة الاعين» «2» امام كاظم عليه السلام فرمود: هيچ مؤمنى نيست

نمى‌كردند، به جهت احتجاج است بر ايشان به كتاب آنها؛ چه اقرار به آن داشتند. پس كأنّه مى‌فرمايد: اى كسانى كه مقرّيد به آنكه اهل كتاب هستيد، چرا كافر مى‌شويد به

مَا کُنْتُمْ‌ بِهِ‌... (۰) إِنَّهَا تَرْمِي‌ بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ (۰) کَأَنَّهُ‌ جِمَالَةٌ صُفْرٌ (۰) وَيْلٌ‌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِينَ‌ (۰) وَ مَا يَسْتَوِي‌

شجره زقوم‌ ‌را‌: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

شجره زقوم‌ ‌را‌: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

شجره زقوم‌ ‌را‌: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

شجره زقوم‌ ‌را‌: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34) هذا يَوْمُ

‌از‌ يأس‌ ‌از‌ ايمان‌ ‌اينکه‌ كفار و مشركين‌ ‌که‌ ديگر قابل‌ هدايت‌ نيستند كأنه‌ ميفرمايد ‌من‌ ‌شما‌ ‌را‌ واگذاردم‌ خداوند ميداند ‌با‌ ‌شما‌ چه‌ معامله‌

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34) هذا يَوْمُ

الهى هستند، به جهت آنست كه زمين محل فرار بشر و پناه آنان باشد هنگام مخاوف، كأنّه حق تعالى نفى فرموده از اين جماعت مأوى و ملجأ و مانع را از عذاب قهر سبحانى

بكرة و اصيلا نه‌ مراد خصوص‌ صبح‌ و شام‌ ‌باشد‌ بلكه‌ دلالت‌ ‌بر‌ دوام‌ كند كأنه‌ ميفرمايد شب‌ و روز چنانچه‌ تسبيح‌ ‌از‌ اقسام‌ ذكر ‌است‌ و ‌در‌ خبر دارد

‌آيه‌ گذشت‌، و مراد ‌از‌ خوان‌ صيغه‌ مبالغه‌ ‌يعني‌ بسيار خيانتكار ‌است‌ كانه‌ شغل‌ ‌او‌ خيانت‌ ‌است‌، و اثيم‌ صفة مشبهة ‌است‌ ‌که‌ اثم‌ ‌بر‌ ‌او‌ ثابت‌

بَيض‌ٌ مَكنُون‌ٌ (49) و نزد ‌آنها‌ هستند حورياني‌ ‌که‌ چشم‌ فرو انداخته‌ كأنه‌ ‌آنها‌ مثل‌ تخم‌ هستند ‌که‌ شكسته‌ نشده‌ و دست‌ نخورده‌. كنايه‌ ‌از‌ اينكه‌

الدُّنيا نُؤتِه‌ِ مِنها وَ ما لَه‌ُ فِي‌ الآخِرَةِ مِن‌ نَصِيب‌ٍ شوري‌ آيه 19 كانه‌ مؤمنين‌ معرفي‌ ميكنند البته‌ ‌ما ‌را‌ دلالت‌ فرما ‌بر‌ يك‌ همچه‌ تجارتي‌

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34) هذا يَوْمُ

يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (32) كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (34) هذا يَوْمُ

بَيض‌ٌ مَكنُون‌ٌ (49) و نزد ‌آنها‌ هستند حورياني‌ ‌که‌ چشم‌ فرو انداخته‌ كأنه‌ ‌آنها‌ مثل‌ تخم‌ هستند ‌که‌ شكسته‌ نشده‌ و دست‌ نخورده‌. كنايه‌ ‌از‌ اينكه‌

نیاز موجودات کره زمین. البتّه در تفسیر کبیر چنین جمله‌ای به چشم می‌خورد: کَأَنَّهُ مِنْ تَرْجیعِ الصَّوْتِ وَ هُوَ إِعادَتُهُ. أَمَّنْ‌ يَبْدَأُ الْخَلْقَ‌

الهي‌ تمام‌ گناهان‌ مؤمن‌ ‌را‌ بگيرد نتيجه‌ ‌آن‌ نجات‌ ‌از‌ عذاب‌ آتش‌ ‌است‌ كأنّه‌ عرض‌ ميكند ‌که‌ ‌از‌ گناهان‌ ‌ما درگذر ‌تا‌ ‌از‌ عذاب‌ آتش‌ نجات‌ پيدا كنيم‌

نَصَرُوهُ‌ ۱ کَلِمَاتِهِ‌ ۱ اتَّبِعُوهُ‌ ۱ اسْتَسْقَاهُ‌ ۱ يَأْخُذُوهُ‌ ۱ کَأَنَّهُ‌ ۵ فَأَتْبَعَهُ‌ ۳ لَرَفَعْنَاهُ‌ ۱ لٰکِنَّهُ‌ ۱ هَوَاهُ‌ ۶ تَتْرُکْهُ‌

كساني‌ ‌که‌ بجهنّم‌ مي‌روند جايگاه‌ ‌آنها‌ ‌را‌ خداوند باهل‌ بهشت‌ مي‌دهد كانه‌ ارث‌ حساب‌ مي‌شود و كلمه ‌من‌ تبعيضيّه‌ ‌است‌ ‌يعني‌ بعض‌ عباد. مَن‌ كان‌َ

ميراث‌ ‌باشد‌ بلكه‌ مراد اينست‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ دستورات‌ جزو حدود الهي‌ ‌است‌ كأنه‌ بتقدير (‌من‌) ‌است‌ تلك‌ ‌من‌ حدود اللّه‌. وَ مَن‌ يُطِع‌ِ اللّه‌َ وَ رَسُولَه‌ُ

ايشان سر آمده باشد و در آن موقع ديگر مهلتشان نمى دهيم . و بنابر اين معنا، كانه آيه شريفه مى خواهد مطلبى را بيان كند كه آيه «يوم يرون الملائكة لا بشرى يومئذ

متابعت‌ كنم‌ گمراه‌ شده‌ام‌ و ‌از‌ هدايت‌ شدگان‌ نباشم‌. قُل‌ إِنِّي‌ نُهِيت‌ُ كأنّه‌ كفار و مشركين‌ تقاضا كرده‌ بودند ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ ‌که‌ جلد 7 - صفحه 87 دست‌

براى اظهار حق، پس غرض از اين تحدى است. 2- امر آن حضرت به القاء مشروط بود كانه قال (القوا ما انتم ملقون ان كنتم محقين) فرمود بياندازيد آنچه شما افكندگانيد

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

جلد 5 صفحه 375 يَوم‌َ تُبلَي‌ السَّرائِرُ «9» روزي‌ ‌که‌ ظاهر ميشود سرائر. كأنه‌ جواب‌ سؤال‌ مقدر ‌است‌ ‌که‌ خداوندي‌ ‌که‌ ‌بر‌ رجع‌ انسان‌ قادر ‌است‌ چه‌

‌که‌ ‌او‌ ‌را‌ گمراه‌ نمايد قرار ميدهد سينه‌ ‌او‌ ‌را‌ تنگ‌ و ‌در‌ بسته‌ كانّه‌ بار سنگيني‌ ميخواهند ‌بر‌ ‌او‌ بار كنند ‌که‌ ‌از‌ ‌او‌ فرار كند و برود بطرف‌

اطراف‌ ‌را‌ گرفته‌ و ‌هر‌ كدام‌ حاضر بخدمت‌ هستند مثل‌ مرواريد تر و تازه‌ كانه‌ جلد 17 - صفحه 326 الان‌ ‌از‌ دريا خارج‌ ‌شده‌ و ‌در‌ ميان‌ صدف‌ بوده‌. ]

‌بر‌ پا ميداريد نماز ‌را‌ و نبوده‌ باشيد ‌از‌ مشركين‌. مُنِيبِين‌َ إِلَيه‌ِ كأنه‌ جواب‌ ‌از‌ سؤال‌ مقدر ‌است‌ ‌که‌ سؤال‌ ميكنند ‌که‌ ‌اينکه‌ دين‌ قيم‌ چيست‌

و بنظرش‌ ناچيز مي‌آيد گاهي‌ ميگويد ده‌ روز گاهي‌ يك‌ روز گاهي‌ نصف‌ روز كانّه‌ ‌در‌ عالم‌ خواب‌ بوده‌، چنانچه‌ ‌در‌ خبر ‌است‌ (‌النّاس‌ نيام‌ فاذا ماتوا

تعالى نفى فرموده اينكه مؤمن متصف به اين صفات نباشد به سبب حصر در كلمه «انّما كأنّه قال لا يكون احد مؤمنا الّا ان يكون بهذه الصّفات. جواب: شيخ طبرسى رحمه اللّه

قال‌َ إِن‌ كُنت‌َ جِئت‌َ بِآيَةٍ فَأت‌ِ بِها إِن‌ كُنت‌َ مِن‌َ الصّادِقِين‌َ كانّه‌ ملتزم‌ شد ‌که‌ ‌اگر‌ موسي‌ اقامه‌ معجزه‌ كرد بني‌ اسرائيل‌ ‌را‌ رها كند

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

‌است‌ و قلبش‌ پاك‌ ‌است‌ و كي‌ قابليت‌ ندارد و قلبش‌ سياه‌ و قساوت‌ دارد كانّه‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ شريفه‌ اشاره‌ باينست‌ ‌که‌ تو بوظيفه‌ رسالت‌ و تبليغ‌ ‌خود‌

دارند ‌در‌ مقام‌ تحقيق‌ و فحص‌ برنميايند. (بَل‌ هُم‌ مِنها عَمُون‌َ) كورند كأنه‌ ابدا خبري‌ ندارند و بگوش‌ ‌آنها‌ نخورده‌ چنان‌ هوي‌ و هوس‌ و شهوت‌ چشم‌

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

نموده‌اند كه آن تكذيب قيامت باشد. «1» 3- ممكن است كه متصل به ما يلى خود باشد كأنه قال «بل كذّبوا بالسّاعة فكيف يلتفتون لك هذا الجواب» يعنى بلكه ايشان تكذيب

الأَعلَون‌َ ‌باشد‌ بلكه‌ ‌اينکه‌ جمله‌ حاليه‌ ‌است‌ ‌که‌ واقع‌ ‌بين‌ جملتين‌ ‌است‌ كانّه‌ ميفرمايد جلد 4 - صفحه 367 سستي‌ و اندوه‌ نداشته‌ باشيد ‌اگر‌ داراي‌ ايمان‌

زقوم‌ ميفرمايد: إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُج‌ُ فِي‌ أَصل‌ِ الجَحِيم‌ِ طَلعُها كَأَنَّه‌ُ رُؤُس‌ُ الشَّياطِين‌ِ فَإِنَّهُم‌ لَآكِلُون‌َ مِنها فَمالِؤُن‌َ مِنهَا

خود مى گوييم «اگر ترس از خدا نبود مى كشتمش » يعنى نزديك بود او را بكشم ، كانّه دست به كار كشتنش شدم ولى نكشتم . ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۱۸۳ سپس

اينكه‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ مبين‌ ‌بود‌ ‌که‌ حضرتش‌ بدون‌ دستور خداوند خروج‌ نميفرمايد كانه‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ميكشند رو بمرگ‌ و ‌آنها‌ مرگ‌ ‌را‌ بالعيان‌ مشاهده‌ ميكنند توضيح‌

‌در‌ زندان‌ ‌بود‌. لِلّه‌ِ الأَمرُ مِن‌ قَبل‌ُ وَ مِن‌ بَعدُ ‌اينکه‌ جمله‌ كأنه‌ جواب‌ ‌از‌ يك‌ سؤال‌ ‌است‌ ‌که‌ مسلمين‌ بگويند چرا ‌در‌ مره اولي‌ روميها

تخصيص‌ و نسخ‌ ‌است‌ چون‌ حسن‌ ذاتي‌ دارد بلكه‌ مراد تخفيف‌ ‌است‌ باين‌ معني‌ كانّه‌ ميفرمايد اتقوا اللّه‌ حق‌ تقاته‌ و ‌ان‌ ‌لم‌ تقدروا فاتقوا اللّه‌ ‌ما استطعتم‌

قلب‌ كور شد، گوش‌ قلب‌ كر شد، زبان‌ قلب‌ لال‌ شد ‌از‌ قابليت‌ هدايت‌ ميافتد كانّه‌ عقل‌ ‌از‌ ‌آنها‌ گرفته‌ ‌شده‌ صُم‌ٌّ بُكم‌ٌ عُمي‌ٌ فَهُم‌ لا يَعقِلُون‌َ

فيوضات‌ الهي‌ كردند تمام‌ ‌از‌ روي‌ هواپرستي‌ و خواهش‌هاي‌ نفساني‌ ‌است‌ كأنه‌ هواي‌ نفس‌ ‌را‌ خداي‌ ‌خود‌ ميدانند بهر كدام‌ بگويي‌ چرا چنين‌ ميكني‌ ميگويد

دروغ‌ بغير بستن‌ ‌است‌ و لفظ كذبا زائد ‌است‌. (جواب‌) ‌اينکه‌ تاكيد ‌است‌ كانّه‌ ‌آنها‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ افتراء ‌خود‌ ‌را‌ صادق‌ مي‌پندارند ولي‌ چون‌ دليل‌ و

تعالى كه براى اهل ايمان گواهى داده به حبط عمل منافقين. در اين معنى تعجب است «كأنّه قبل و ما احبط اعمالهم و ما اخسرهم». وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَ هؤُلاءِ

الَّذِينَ لا يَهْتَدُونَ (41) فَلَمَّا جاءَتْ قِيلَ أَ هكَذا عَرْشُكِ قالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَ أُوتِينَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِها وَ كُنَّا مُسْلِمِينَ (42) وَ

مصيبت‌ ‌در‌ ‌آيه‌ شريفه‌ مصائب‌ پنجگانه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آيه‌ قبل‌ بيان‌ شد و كانه‌ خداوند مردم‌ ‌را‌ نسبت‌ ‌به‌ برخورد ‌با‌ مصائب‌ دو دسته‌ فرموده‌: دسته‌

حَدِيدٍ (۰) إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ‌ فِي‌ أَصْلِ‌... (۰) طَلْعُهَا کَأَنَّهُ‌ رُءُوسُ‌... (۰) فَإِنَّهُمْ‌ لَآکِلُونَ‌ مِنْهَا... (۰) ثُمَ‌ إِنَ‌ لَهُمْ‌

قدري‌ نبود و ‌لو‌ ماه‌ رمضان‌ و شب‌ بيست‌ و سوم‌ داشت‌ اما ليلة القدر نبود كانه‌ ميفرمايد: ‌اگر‌ هشتاد و سه‌ سال‌ و اندي‌ امم‌ سابقه‌ ‌در‌ ايمان‌ و اعمال‌

تضييق‌ و اصري‌ ‌بود‌ جزاي‌ تعديات‌ و تجاوزات‌ ‌آنها‌ وَ إِنّا لَصادِقُون‌َ كانّه‌ يهود انكار ‌اينکه‌ حكم‌ ‌را‌ كرده‌ بودند ‌که‌ همچه‌ تحريمي‌ ‌بر‌ ‌ما نبوده‌

عليه السّلام را آدم دوم نامند. بنابراين مورد آيه شريفه تهديد و توبيخ است، كأنّه فرمايد: اى بقيه هالكين، اتخاذ نكنيد غير از ذات احديت من معتمدى را كه به او

يَوم‌َ نَطوِي‌ السَّماءَ كَطَي‌ِّ السِّجِل‌ِّ لِلكُتُب‌ِ انبياء ‌آيه‌ 104 كانه‌ قلوب‌ ‌خود‌ ‌را‌ لوله‌ ميكنند ‌که‌ آنچه‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ مستور ‌باشد‌. لِيَستَخفُوا

‌است‌ مثل‌ شمشير ‌که‌ ‌از‌ غلاف‌ بيرون‌ آيد و مستور ‌که‌ ‌از‌ ستر خارج‌ شود كانه‌ ‌اينکه‌ منافقين‌ ‌تا‌ مادامي‌ ‌که‌ حضور پيغمبر و مؤمنين‌ هستند عقائد باطني‌

‌را‌ فرو ميگيرد نيست‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ ‌از‌ عذاب‌ الهي‌ حفظ كننده‌اي‌ كانّه‌ صورتهاي‌ ‌آنها‌ سياه‌ ميشود مثل‌ يك‌ قطعه‌ ‌از‌ شب‌ تاريك‌ اينها اصحاب‌

احدي‌ جز ذات‌ اقدس‌ خودش‌ مطلع‌ نيست‌ وَ اللّه‌ُ ذُو الفَضل‌ِ العَظِيم‌ِ كانّه‌ ميفرمايد ‌اينکه‌ امتيازات‌ و تكفير و غفران‌ ‌از‌ باب‌ استحقاق‌ اهل‌ تقوي‌

‌من‌ الصابئين‌ و سائر اهل‌ المقالات‌ فلم‌ يقم‌ احد الا و ‌قد‌ الزمه‌ حجته‌ كانّه‌ القمه‌ حجرا قام‌ اليه‌ ‌علي‌ ‌إبن‌ ‌محمّد‌ ‌إبن‌ الجهم‌ ‌فقال‌ ‌ يا ‌ ‌إبن‌

تو را در حالى كه دور شونده از رحمت الهى و از هر خير جاودانى. خداى تعالى كانّه تشبيه فرموده كسى را كه شرك آورد به جهت استحقارش به چوبى كه مردم آن را مى‌گيرند

ساعة و قيامت‌ البته‌ و صد البته‌ مي‌آيد. لَتَأتِيَنَّكُم‌ عالِم‌ِ الغَيب‌ِ كأنه‌ جاي‌ سؤال‌ ‌بود‌ ‌که‌ بگويند كي‌ قدرت‌ دارد خاك‌ پوسيده‌ جلد 14 - صفحه 542

به آنكه تكذيب موسى شنيع‌تر بود، به سبب آنكه آيات و معجزات او اعظم بود، پس كأنّه مى‌فرمايد: بعد از ذكر تكذيب هر قومى پيغمبرشان را و تكذيب موسى عليه السّلام

القَمَرُ قمر ‌آيه‌ 1، و مثل‌ شق‌ الرأس‌ جلد 5 - صفحه 75 ‌که‌ دو قسمت‌ گردد و كأنه‌ زوجيت‌ يك‌ امر واحدي‌ ‌است‌ منتسب‌ بزوجين‌ و انشقاق‌ ‌آن‌ بجدائيست‌ ‌بين‌

بايد شاهد ‌غير‌ مدعي‌ ‌باشد‌ زيرا ‌هر‌ مدعي‌ ‌بر‌ دعوي‌ ‌خود‌ شهادت‌ ميدهد كانّه‌ ‌خدا‌ ميفرمايد ‌که‌ ‌شما‌ مشركين‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ انعام‌ ‌را‌ مثل‌ بحيره‌ و

اغواء شيطان‌ كانّه‌ ‌بر‌ ‌او‌ شهوت‌ و غضب‌ و شيطان‌ چيره‌ ميشود و ‌او‌ ‌را‌ وادار بمعصيت‌ ميكند. رَبَّنا دعاء ‌است‌ ‌ يا ‌ بتعليم‌ الهي‌ كانّه‌ ميفرمايد قولوا

‌خود‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ صفت‌ خبيثه‌ حفظ كند. فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ كانه‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ جمله‌ استفاده‌ ميشود ‌که‌ فلاح‌ و رستگاري‌ منحصر ‌است‌ ‌به‌

بلكه‌ طلاق‌ ‌غير‌ مدخوله‌ ‌در‌ حال‌ فرض‌ مهر و عدم‌ فرض‌ مهر بلا مانع‌ ‌است‌ كانّه‌ ميفرمايد: ‌لا‌ جناح‌ عليكم‌ ‌ان‌ طلقتم‌ النساء ‌ما ‌لم‌ تمسوهن‌ سواء فرضتم‌

‌من‌ الصابئين‌ و سائر اهل‌ المقالات‌ فلم‌ يقم‌ احد الا و ‌قد‌ الزمه‌ حجته‌ كانّه‌ القمه‌ حجرا قام‌ اليه‌ ‌علي‌ ‌إبن‌ ‌محمّد‌ ‌إبن‌ الجهم‌ ‌فقال‌ ‌ يا ‌ ‌إبن‌

كَذَّبُوا مِن‌ قَبل‌ُ بسبب‌ ‌آن‌ تكذيب‌هايي‌ ‌که‌ قبلا ‌از‌ انبياء كرده‌ بودند كانّه‌ گردن‌ ‌آنها‌ بار ‌شده‌ ‌بود‌ ‌که‌ ‌هر‌ چه‌ معجزات‌ ‌را‌ مشاهده‌ كنند ايمان‌

يتبع‌» و امثال‌ اينها ‌است‌، ‌غير‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ قسط نيست‌ باطل‌ و ظلم‌ ‌است‌ كأنه‌ جاي‌ سؤال‌ ‌است‌ ‌که‌ بسياري‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ بچه‌ها ‌که‌ سر راهها گماردند

‌که‌ استثناء متصل‌ ‌است‌ و كلمه‌ بالباطل‌ بمنزله‌ علت‌ ‌است‌ ‌براي‌ حكم‌ كانه‌ ميفرمايد ‌لا‌ تأكلوا اموالكم‌ بينكم‌ الا بالتجارة ‌عن‌ تراض‌ لانه‌ اكل‌

الّذي‌ ‌که‌ موصول‌ ‌است‌ و مدخول‌ كاف‌ ‌است‌ و ‌خود‌ يك‌ مثل‌ مستقل‌ ‌است‌ كانّه‌ ميفرمايد ‌که‌ ‌من‌ و اذي‌ ‌در‌ صدقه‌ مثل‌ انفاق‌ ريايي‌ ‌است‌ و مثل‌ عمل‌

‌آنها‌ و مورد عذاب‌ و سخط الهي‌ بيان‌ ‌شده‌ ‌بود‌ لذا ‌در‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ كانّه‌ استثنايي‌ بيان‌ فرموده‌ ‌که‌ تمام‌ اهل‌ كتاب‌ ‌اينکه‌ نحو نيستند بلكه‌ بعضي‌

از بعضى ساعات شب نماز عشاء است و ترك ذكر ظهر و عصر، يا به جهت ظهور آن دو كأنّه فرموده نماز دو طرف روز با معروفه آن، يا مذكورند به تبع طرف اخير، زيرا اين

الجلال‌، دار الضيافة. و جنّة ‌را‌ جنّة گفتند بواسطه‌ آنكه‌ ‌از‌ كثرت‌ اشجارش‌ كأنّه‌ پوشيده‌ و مستور ‌شده‌ چون‌ جن‌ّ و جنين‌ بمعني‌ مستور ‌از‌ انظار ‌ يا ‌ مستور

اينست‌ ‌که‌ قلب‌ انساني‌ بمنزله بيت‌ ‌است‌ ‌که‌ مورد توجه‌ روح‌ انساني‌ ‌است‌ كأنه‌ مركز و مسكن‌ ‌او‌ ‌است‌ و عقل‌ بمنزله آينه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ حقايق‌

ظاهر آيه مقتضى عتاب باشد، بنابراين است كه ترك تحريم، افضل از فعلش باشد، پس كأنه عدول نموده به تحريم از اولى. 5- آنكه مقام شامخ نبوّت، متعالى است از صدور

و جمله‌ ‌بعد‌ ‌از‌ ‌آن‌ صغراي‌ جزئيه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آن‌ مندرج‌ ميگردد كانه‌ فرموده‌ «التطوع‌ بكل‌ خير ‌هو‌ خير لكم‌ و الصيام‌ خير، فالتطوع‌ ‌به‌ خير

مانند تله‌ها از پيه نصب كرده و در جميع اطراف آن تل‌ها دانه‌هاى انار منصوب كأنه چيده شده به دست قدرت، و آنها را قسمت و هر قسمتى را محجوب گردانيده به لفافه‌اى

‌بين‌ صفا و مروه‌ بتطوف‌، باعتبار اينست‌ ‌که‌ سعي‌ كننده‌ رفت‌ و آمد ميكند كانّه‌ دور ميزند ولي‌ سعي‌ اعم‌ّ ‌است‌ ‌از‌ ذهاب‌ و اياب‌ و ذهاب‌ تنها و ‌از‌ ‌اينکه‌

لا نقل قدم و لا شي‌ء فعله‌ «1» سورة عبس آيه 37. جلد 8 - صفحه 68 الّا ذكر كانّه فعله تلك السّاعة و لذلك قالوا: يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ

رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ فَاستَعْصمَ...»: زمينه اين كلام زمينه دفع توهم است ، كانه كسى گفته است : بعد از آنكه زنان مصر دستهاى خود را بريده و درباره يوسف آن

تناقض و لغزشى داشته باشد بلكه تمامى معارف آن را با همه وسعتى كه دارد مى بينيم كانه به يك حيات زنده اند و يك روح در كالبد همه آنها جريان دارد و آن روح واحد مبدأ

مشكل‌تر ‌است‌ فرمود ثُم‌َّ اتَّقَوا ‌بعد‌ ‌در‌ مقام‌ دفع‌ دخلي‌ ‌است‌ ‌که‌ كانه‌ كسي‌ بگويد درست‌ ‌است‌ ايمان‌ و تقوي‌ و عمل‌ صالح‌ وظيفه‌ ‌هر‌ بنده‌ ‌است‌

كه كلامشان را به خودشان برگردانيد، ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۵۲۶ و كأنّه وقتى اين جواب را شنيده و از آمدن آيتى غير قرآن مأيوس شدند، ناگزير اصل رسالت

فِيهِ‌: و به تحقيق اخذ ميثاق از ايشان شده و خوانده‌اند آنچه در كتاب است كأنّه اين حكم را در آن نديده‌اند، وَ الدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ‌:

يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ: و بايد كه التفات نكند به عقب سر هيچيك از شما. كأنّه متعبد شدند به اين امر براى نجات به سبب اطاعت در اين عبادت، يا التفات نداشته

عاليه‌ ‌باشد‌ و مأمور ‌در‌ مرتبه‌ سافله‌ ‌او‌ ‌را‌ امر كند ‌که‌ بيا بالا كانّه‌ ‌اينکه‌ كفار و مشركين‌ بسيار ‌از‌ حقايق‌ دور افتاده‌ و تنزل‌ پيدا كرده‌

كار برده و گفته: فِيهَا خُطُوطٌ مِن سَوَادٍ وَ بلق * كَأنّهُ فِى الجِلد توليع البهق كه ضمير «كأنّه» را، به «سواد» و «بلق» - كه دو كلمه اند - برگردانيده،

اَلصُّبْحُ هُوَ اَلَّذِي إِذَا رَأَيْتُهُ يَعْتَرِضُ كَأَنَّهُ بَيَاضُ نَهَرِ سُورَاءَ

عَلَيْهِ اَلْحَوْلُ وَ لاَ يَأْخُذُ مِنْ جِمَالِ اَلْعَمَلِ صَدَقَةً وَ كَأَنَّهُ لَمْ يَجِبْ أَنْ يُؤْخَذَ مِنَ اَلذُّكُورِ شَيْ‏ءٌ لِأَنَّهُ ظَهْرٌ يُحْمَلُ

آنها است از ماديات و مجردات، زيرا آسمان و زمين عالم كبير و آنچه در آنها است كأنه اجزاء صغارند، و به اثبات احداث كل، حدوث اجزاء ثابت گردد، چنانچه در احتجاج

الَّذِينَ لا يَهْتَدُونَ (41) فَلَمَّا جاءَتْ قِيلَ أَ هكَذا عَرْشُكِ قالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَ أُوتِينَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِها وَ كُنَّا مُسْلِمِينَ (42) وَ

اَلْفَجْرُ هُوَ اَلَّذِي إِذَا رَأَيْتَهُ مُعْتَرِضاً كَأَنَّهُ بَيَاضُ سُورَى‏

مَنْ خَلَفَ‏ حَاجّاً فِي أَهْلِهِ بِخَيْرٍ كَانَ لَهُ كَأَجْرِهِ حَتَّى كَأَنَّهُ يَسْتَلِمُ اَلْأَحْجَارَ

ادْفَعْ بِالَّتى هِىَ أَحْسنُ فَإِذَا الَّذِى بَيْنَك وَ بَيْنَهُ عَدَوَةٌ كَأَنَّهُ وَلىُّ حَمِيمٌ(۳۴) وَ مَا يُلَقَّاهَا إِلا الَّذِينَ صبرُوا وَ مَا يُلَقَّاهَا

اَللَّيْلِ فَتَوَضَّأْتُ وَ اِسْتَكْتُ وَ أَنَا أَهُمُّ بِالصَّلاَةِ ثُمَّ كَأَنَّهُ دَخَلَ قَلْبِي شَيْ‏ءٌ فَهَلْ يُصَلَّى فِي‏ اَلْبَيْدَاءِ فِي اَلْمَحْمِلِ

أَنَا زَوْجُهَا وَ قَدْ أَحْبَبْتُ أَنْ أَسْمَعَ ذَلِكَ مِنْكَ فَأَطْرَقَ كَأَنَّهُ يُنَاجِي نَفْسَهُ وَ هُوَ يَقُولُ لاَ يُقِيمُ عَلَيْهَا جَمَّالُهَا وَ

اَلصُّبْحُ هُوَ اَلَّذِي إِذَا رَأَيْتَهُ مُعْتَرِضاً كَأَنَّهُ بَيَاضُ سُورَى‏

نمونه جلد ۶ صفحه ۴۳۷ آيه و ترجمه وَ إِذْ نَتَقْنَا الجَْبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظلَّةٌ وَ ظنُّوا أَنَّهُ وَاقِعُ بهِمْ خُذُوا مَا ءَاتَيْنَكُم بِقُوَّةٍ

قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى لِمَلاَئِكَتِهِ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِ غَيْرِي أَ مَا يَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ

تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۴۲۷ تا ابراهيم (عليه السلام ) نيز خشنودتر شود، كانه فرموده : آنچه تو درخواست كردى كه (من با روزى دادن مؤ منين اهل مكه اين شهر

وَ إِذ نَتَقنَا الجَبَلَ فَوقَهُم كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِم خُذوا ما إتَينٰكُم بِقُوَّةٍ وَ

ميدانند، چنانچه‌ قبلا ‌هم‌ بنظر ميآيد ‌که‌ ‌در‌ ترجمه‌ بيان‌ كرديم‌، لكن‌ فعلا كأنه‌ الهام‌ شد ‌که‌ بيان‌ جميع‌ انبياء ‌باشد‌‌-‌ ‌يعني‌‌-‌ النبيين‌ ‌که‌ انبياء

اَلرَّجُلُ كُلَّ يَوْمٍ يُرَى اَلرَّجُلُ شَعِثاً لاَ يُرَى مُتَزَلِّقاً كَأَنَّهُ اِمْرَأَةٌ

خَلْفَ اَلْإِمَامِ صَلاَةً لاَ يُجْهَرُ فِيهَا بِالْقِرَاءَةِ فَيَقُومَ كَأَنَّهُ حِمَارٌ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَيَصْنَعُ مَا ذَا قَالَ يُسَبِّحُ

اَلْفَجْرُ هُوَ اَلَّذِي إِذَا رَأَيْتَهُ كَانَ مُعْتَرِضاً كَأَنَّهُ بَيَاضُ‏ نَهَرِ سُورَى

أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ إِلَى اَلظَّهْرِ فَوَقَفَ‏ بِوَادِي اَلسَّلاَمِ‏ كَأَنَّهُ مُخَاطِبٌ لِأَقْوَامٍ فَقُمْتُ بِقِيَامِهِ حَتَّى أَعْيَيْتُ ثُمَّ جَلَسْتُ

فِدَاكَ أَ تَأْكُلُ مِنْ هَذَا وَ اَلنَّاسُ يَكْرَهُونَهُ فَقَالَ لِي كَأَنَّهُ لَمْ يَزَلْ يَعْرِفُنِي وُعِكْتُ فِي لَيْلَتِي هَذِهِ فَبَعَثْتُ فَأُتِيتُ

جهت فرمود: (هر جا رو كنيد)، و نفرمود: (هر جا از مشرق و مغرب رو كنيد)، پس كانه هر جا كه انسان رو كند آنجا مشرق است و يا مغرب ، و در نتيجه جمله «لله المشرق

اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أَنْ أَجْتَهِدَ فِي اَلصَّلاَةِ وَ اَلصَّوْمِ‏ كَأَنَّهُ يَرَى أَنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ تَرَكَ شَيْئاً مِنَ اَلْفَضْلِ عَجْزاً

غل‌ دلالت‌ ‌بر‌ تعدد دارد ‌که‌ ‌اينکه‌ دست‌ ‌را‌ ‌با‌ دست‌ ديگر غل‌ كنند كانه‌ ميفرمايد خداوند بهر دو دست‌ افاضه‌ ميكند. يُنفِق‌ُ كَيف‌َ يَشاءُ ‌هر‌ نحو

بمقام والاى ربوبيت استشمام ميشود، چند نوبت بموسى گفتند: به پروردگارت بگو، كانه پروردگار موسى را پروردگار خود نميدانستند، «ادع لنا ربك يبين لنا ما هى »،

فرمايد،) باعث ميشود كه انسان محاط بدان ، دستش از هر راه نجاتى بريده شود، كانه آنچنان خطيئه او را محاصره كرده ، كه هيچ راه و روزنه اى براى اينكه هدايت بوى

ادْفَعْ بِالَّتى هِىَ أَحْسنُ فَإِذَا الَّذِى بَيْنَك وَ بَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلىُّ حَمِيمٌ(۳۴) وَ مَا يُلَقَّاهَا إِلّا الَّذِينَ صَبرُوا وَ مَا يُلَقَّاهَا

نَاحِيَةٍ فَتَوَضَّأَ ثُمَّ قَامَ فَنَطَقَ بِكَلاَمٍ لاَ أُحْسِنُهُ إِلاَّ كَأَنَّهُ بِالْعِبْرَانِيِّ ثُمَّ نَادَى اَلصَّلاَةَ فَنَظَرْتُ وَ اَللَّهِ إِلَى

رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ بَعْدَهُ غَيْرُهُ وَ لَقَدْ كَانَ يَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَأَنَّهُ يَنْظُرُ إِلَى‏ اَلْجَنَّةِ وَ اَلنَّارِ وَ لَقَدْ أَعْتَقَ أَلْفَ مَمْلُوكٍ

أَزِفَ مِنَ اَلرَّجُلِ اَلرَّحِيلُ فَقَالَ لَهُ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ كَأَنَّهُ قَدْ أَزِفَ مِنْكَ رَحِيلٌ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ فَالْقَنِي فِي اَلْبَيْتِ

اَللَّهِ إِنِّي لَأَعْلَمُ‏ كِتَابَ اَللَّهِ‏ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ‏ كَأَنَّهُ فِي كَفِّي‏ فِيهِ خَبَرُ اَلسَّمَاءِ وَ خَبَرُ اَلْأَرْضِ وَ خَبَرُ مَا

تبشرون» تفريع بر جمله «مسنى الكبر» است و استفهام از بشارتى است كه دادند. كانه شك كرده در اين كه آيا بشارتشان راستى همان بشارت به فرزند بود يا به چيز ديگر،

(عليه السلام ) مى خوانيم : ينبغى للمؤ من ان يخاف الله خوفا كانه يشرف على النار و يرجوه رجاءا كانه من اهل الجنة ، ان الله تعالى يقول : و ذلكم ظنكم الذى ظننتم

نُضِيعُ أَجْرَ المُْصلِحِينَ(۱۷۰) وَ إِذْ نَتَقْنَا الجَْبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظلَّةٌ وَ ظنُّوا أَنَّهُ وَاقِعُ بهِمْ خُذُوا مَا ءَاتَيْنَكُم بِقُوَّةٍ

تورات و يا تورات و انجيل خواهد بود. وَ إِذْ نَتَقْنَا الجَْبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظلَّةٌ ... كلمه (( نتق (( به معناى از بيخ و بن كندن چيزى است ، و كلمه ((

اَلْأَوَّلِ وَ كَرِهْتُ أَنْ أَسْأَلَهُ قَالَ فَسَرَّحْتُ فَخَرَجَ دَمٌ أَبْيَضُ كَأَنَّهُ اَلْمِلْحُ قَالَ ثُمَّ قَالَ لِيَ اِحْبِسْ قَالَ فَحَبَسْتُ قَالَ ثُمَّ

فَلَمَّا رَأَتْ‏ قُرَيْشٌ‏ أَنَّ قُبَّةَ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ قَدْ مَضَتْ كَأَنَّهُ دَخَلَ فِي أَنْفُسِهِمْ شَيْ‏ءٌ لِلَّذِي كَانُوا يَرْجُونَ مِنَ اَلْإِفَاضَةِ

أَحسَن‌ُ فرمود 2» «الّتي‌ هي‌ احسن‌ التقيّة فاذا الّذي‌ بينك‌ و بينه‌ عداوة كانّه‌ ولي‌ّ حميم‌« (‌آن‌ چيز نيكوتري‌ ‌که‌ امر ‌شده‌ بدي‌ ‌را‌ بآن‌ دفع‌ كن‌،

تغيير قبله ، يعنى نازل شدن اين آيه ، روى خود را در اطراف آسمان مى گردانده ، و كانه انتظار رسيدن چنين حكمى را مى كشيده ، و يا توقع رسيدن وحيى درامر قبله داشته

قيامت»، به معناى علامت هاى آن است. و چون سياق آيه، سياق تهكّم است، بايد گفت كأنّه مردم در موقفى ايستاده اند كه يا از حق پيروى مى كنند و عاقبت به خير مى گردند،

لِّلظالِمِينَ(۶۳) إِنَّهَا شجَرَةٌ تَخْرُجُ فى أَصلِ الجَْحِيمِ(۶۴) طلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشّيَاطِينِ(۶۵) فَإِنّهُمْ لاَكلُونَ مِنهَا فَمَالِئُونَ مِنهَا

دوزخيان در آتش عجيب تر است. و خدا هر كارى بخواهد، مى تواند بكند. «طَلعُهَا كَأنّهُ رُؤُسُ الشّيَاطِين» - كلمۀ «طَلع»، به معناى شكوفه ميوه اى است كه در اولين

هم به همين مناسبت قصاص مى گويند كه آثار و حكايات گذشتگان را حكايت مى كند، كانه اثر گذشتگان را دنبال مى نمايد، پس اگر قصاص را قصاص ناميده اند براى اين است

و آرزومند وقوعش باشد، و اما وعدهاى كه وعده صدق نباشد، قهرا وعده كذب است ، كانه خود آن وعده به زبان دلالت التزاميهاش ميگويد كه : من آثار مطلوب را ندارم

كه خلقت يا خلق را از عدم جدا مى كند، و يا انسان را از زمين جدا مى كند، پس كانه فرموده : (اين توبه شما كه يكديگر كشى باشد، هر چند سخت ترين اوامر خدا است

ماده (ث و ب ) است ، كه بمعناى برگشتن است . واتخذوا من مقام ابراهيم مصلى ... كانه اين جمله عطف باشد بر جمله جعلنا البيت مثابة چون هر چند كه جمله اول خبر، و

كه به عموم مردم بود قرار گرفته ، پس از قبيل انتزاع خطابى از خطابى ديگر است كانه از خطاب جماعتى كه پذيراى نصيحت نيستند، منصرف شده و روى سخن به عده خاص كرده

مى كند، با حسنه خود دفع كن، تا در نتيجه، آن كس كه بين تو و او دشمنى است، كأنّه دوستى مهربان است. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۹ إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ

ترديد گفته اند، اگر خدا بر ما منت ننهاده بود ما را هم فرو مى برد در جمله ((وى كانه لا يفلح الكافرون (( براى بار دوم اظهار ندامت كرده اند، و اينكه گفته اند:

جمله «جَعَلَ الّذِينَ كَفَرُوا» است و خود، نوعى از مقابله را مى فهماند. كأنّه فرموده: آنان حميّت در دل راه دادند، خدا هم در مقابل، سكينت را بر رسول و بر

الحسنى على بنى اسرائيل »، (كلمه حسناى پروردگارت بر بنى اسرائيل تمام شد،) كانه كلمه وقتى از گوينده اش سر مى زند هنوز تمام نيست ، وقتى تمام ميشود كه لباس

آورده ، و با آوردن آن پيروانش را جزئى از خودش خوانده ، و از ديگران ساكت شده ، كانه خواسته است بگويد: آنها كه مرا پيروى نكنند، با من هيچ ارتباطى ندارند و من

همچنان كه مقصود از عصيان او، ترك سيره و شريعت و دستورات اعتقادى و عملى اوست. كأنّه خواسته است بگويد: هر كه در عمل به شريعت من و مشى بر طبق سيره من، مرا پيروى

آن كلمات نيست ، بلكه كلمه تلقى ، بمعناى قبول با استقبال و روى آورى است ، (كانه آدم روى بآن كلمات آورده ،و آنرا فرا گرفته است ) و اين دلالت دارد بر اينكه

شبه (شباهت ) را مى دهد، و منظور از مثل كه براى چيزى مى آورند بيانى است كه كانه آن چيز را در نظر شنونده مجسم كرده است ، كه اين چنين بيان را استعاره تمثيليه

صفت نمى شود؟ گفته: هيچ عيبى ندارد، چون اسم فاعل مذكور به معناى فعل است و كأنّه فرموده: «أقسم باللاتى عدون فاورين فاغرن فأثرن»: (سوگند به سوارگانى كه نفس

است، زيرا از ماده (ص ر ط) گرفته شده، كه به معناى بلعيدن است. و راه روشن كأنّه رهرو خود را بلعيده و در مجراى گلوى خويش فرو برده، كه ديگر نمى تواند اين سو

اللَّهُ بِكمُ الْيُسرَ وَ لا يُرِيدُ بِكمُ الْعُسرَ وَ لِتُكمِلُوا الْعِدَّةَ»: كانه اين جمله مى خواهد مجموع مطالب آيه را تعليل كند، هم است ثنا شدن مريض و مسافر

انه يذكره فما من لحظة و لا كلمة و لا نـقـل قـدم و لا شى ء فعله الا ذكره ، كانه فعله تلك الساعة ، و لذلك قالوا يا ويلتنا ما لهذا الكتاب لا يغادر صغيرة و

جايگير شدن اعتقاد در قلب. و اين كلمه، از ماده (ء - م - ن) اشتقاق يافته، كأنّه شخص با ايمان، به كسى كه به درستى و راستى و پاكى وى اعتقاد پيدا كرده، امنيت

را تقرير مى كند كه بيعت با رسول، بيعت با خدا است، بدون هيچ گونه تفاوت. پس كأنّه اين طور به خيال ها انداخته كه خدا هم يكى از بيعت شوندگان است. آن وقت براى

كه متكفل اين وظيفه اند تعبيرهائى مختلف كرده ، يعنى دو جور تعبير كرده ، كه كانه نظير تقسيم است يكى رسول ، و يكى هم نبى ، يك جا فرموده : «و جى ء بالنبيين

۱۲ صفحه ۲۵۰ و اين كلام خدا تاكيد ثبوت قدرت او و بازگشت همه امور به او است. كانه مى فرمايد: «آنچه در باره سلطنت تو بر گمراهان گفتم سلطنتى از ناحيه خود تو

نمونه جلد ۱۲ صفحه ۵۵ مى خوانيم : يذكر العبد جميع ما عمل ، و ما كتب عليه ، حتى كانه فعله تلك الساعة ، فلذلك قالوا يا ويلتنا ما لهذا الكتاب لايغادر صغيرة و لا

فوقكم الطور... طور نام كوهى است ، همچنانكه در آيه : «و اذ نتقنا الجبل فوقهم ، كانه ظله »، بجاى نام آ ن ، كلمه جبل كوه را آورده ، و كلمه (نتق ) بمعناى از ريشه

الصلاة تغيّر لونه‌ و اذا سجد ‌لم‌ يرفع‌ راسه‌ ‌حتي‌ يرفض‌ عرقا و ‌في‌ القيام‌ كانه‌ ساق‌ شجرة ‌لا‌ يتحرك‌ الا بالريح‌» (‌هر‌ گاه‌ بنماز مي‌ايستاد رنگش‌ تغيير

از اشكال است ذكر نمود، دنبالش عرض كرد مى خواهيم اين مائده معجره اى باشد، كانه خواست اشاره كند به اينكه غرض اصلى ما اين نبود، بلكه همان عيد بودن روز نزول

قومتان خانه هائى در مصر بسازيد تا در آن سكونت كنند - از اين قسمت بر مى آيد كانه تا آن موقع بنى اسرائيل زندگى شهرى نداشتند، بلكه مانند صحرانشينان در خيمه