نتایج جستجو

كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و نفاق خالص و پاك كند و كافران را از بين ببرد [آل عمران:154]. تا خدا آنچه را كه در

بود [آل عمران :40] همچنين است آيه‏7 مريم. او مصدّق و بشارت دهنده عيسى بود و پيشواى قوم خود و پارسا و پيغمبر خدا و از شايستگان و صلحا بود [آل عمران:39] بعضى

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

و معنى هر دو دلالت كرده است اكنون چند نوع «كان» را بررسى مى‏كنيم: 1- [آل عمران:67]. اين هر دو «كانَ» معمولى و از افعال ناقصه‏اند و دلالت بر زمان گذشته دارند

قاموس آمده «كانَ يَكينُ كَيْناً: خَضَعَ» استكانت به معنى تذلل و خضوع است [آل عمران:146]. يعنى در اثر زحماتيكه در راه خدا به آنها رسيد سست نشدند، ضعيف نگشتند،

[بقره:276]. خدا ربا را به تدريج از بين مى‏برد و صدقات را افزايش مى‏دهد. [آل عمران:141]. اين لفظ بيشتر از دوبار در قرآن نيامده است. الله اله وله ربو خلد ها

نام به اصطلاح پيروان حضرت عيسى «عليه‏السلام» است واحد آن نصرانى است [آل عمران:67]. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است ولى «نصارى» چهارده بار ذكر

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

بارش را مى‏گذارد. [رحمن:10].مراد از وضع چنانكه گفته‏اند ايجاد است مثل [آل عمران:96]. كه به معنى احداث و ساخته شدن است. *[توبه:47]. ايضاع به معنى سرعت در

ناروا داد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى

آل عمران ١٣٠ آیه ١٣١ آل عمران ١٣٢

مى‏شود مثل [ابراهيم:25-24]. اكنون به بعضى از آيات اشاره مى‏كنيم: 1- [آل عمران:59]. مثل در اين آيه به معنى صفت و حال است يعنى حال و جريان عيسى در پدر نداشتن

عهدشکنی نمود. Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق در: ((و اذ اخذ اللّه ميثاق النبيين ...)) وجه ديگر در آيه كه

«تَوَلَّوْا»: اعراض نمودند. Tabber requires Javascript to function. سوره آل عمران آيات ۶۳ - ۶۱ پاسخ به اين توهم كه آيه مباهله نمى تواند در شاءن على و فاطمه

سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ طوسی» گوید: ابن اسحق و ربيع گويند: كه از اول سوره آل عمران تا شصت

آل عمران ١٣١ آیه ١٣٢ آل عمران ١٣٣

آل عمران ١٣٧ آیه ١٣٨ آل عمران ١٣٩

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دارَسْتَ» خوانده‏اند. * [آل عمران:79] كه كتاب را تعليم مى‏كرديد و مى‏خوانديد. [انعام:156] خطاب به اهل مكّه

آل عمران ١٦٢ آیه ١٦٣ آل عمران ١٦٤

آل عمران ١٤٠ آیه ١٤١ آل عمران ١٤٢

بقره / و . Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

نمی‌شوند و کارشان بی‌مزد نمی‌ماند. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

ترجمه: «شَهِیدٌ»: دانا و آگاه. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: اين

وَ النَّخْلُ‌ ذَاتُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

عَلَيْهِمْ‌ نَبَأَ ابْنَيْ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: در

بَيِّنَاتٌ‌ مَقَامُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

هُوَ... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

ماده (وقی). Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

آل عمران ١٨٣ آیه ١٨٤ آل عمران ١٨٥

و نیز خداوند مثلی زده است به «مریم ج5، ص230 دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت» (و مریم ابنت عمران التی احصنت فرجها). «و ما از روح خود در آن دمیدیم»

أَهْلِ‌ الْکِتَابِ‌... (۷) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

نمی‌گرداند. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۲۰ - ۱۱۱، سوره آل عمران مراد از اينكه بر اهل كتاب ذلت زده شده : ((ضربت عليهم الذلة )) كلام بعضى از

آرزو می‌کردید و می‌خواستید. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: حسن

التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

the believers. ترتیل: ترجمه: «إِلْتَقَی»: بهم رسیدند و جنگیدند (نگا: آل‌عمران / . «لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنینَ»: تا مؤمنان راستین را از مؤمنان دروغین جدا

السَّمَاوَاتِ‌ وَ مَا... (۹) Tabber requires Javascript to function. آيات ۳۲ - ۲۸ آل عمران معناى جمله ((مؤ منان كافران را اولياى خود نگيرند)) تضاد دو صفت كفر و ايمان

(أَضْعافاً) حال رِبا است. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: مجاهد

وَعَدْنَاهُ‌ وَعْداً حَسَناً... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

نُبَشِّرُکَ‌... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۴۱ - ۳۵، سوره آل عمران معناى سخن مادر مريم : ((نذرت لك ما فى بطنى محررا)) اعتقاد مادر مريم به حمل

أَهْلِ‌ الْکِتَابِ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

یَعْلَمِ اللهُ»: خداوند هنوز نشناخته باشد و جدا نساخته باشد (نگا: بقره / و آل‌عمران / . «یَعْلَمَ الصَّابِرِینَ»: فعل (یَعْلَمَ) منصوب است به (أَنْ) مقدّر. چکیده

«أَعْلَوْنَ»: برتران. چیرگان. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آل عمران ١٩٧ آیه ١٩٨ آل عمران ١٩٩

اتَّخَذُوا دِينَهُمْ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: گويند:

أَخَّرْنَا عَنْهُمُ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

وَ النَّخْلُ‌ ذَاتُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

لَکُمْ‌ لاَ تُؤْمِنُونَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ‌ وَ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: مقاتل

هُوَ... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

لَکُمْ‌... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

راه خدا قاطعانه آگاهید. Tabber requires Javascript to function. سوره آل عمران آيات ۱۰۱ - ۹۸ بيان ارتباط اين آيات با آيات سابق مربوط به يهود تفسیر آیات

یَمْسَسْهُمْ»: بدیشان نرسید. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

آل عمران ١٣٢ آیه ١٣٣ آل عمران ١٣٤

آل عمران ١٥٩ آیه ١٦٠ آل عمران ١٦١

موضعه» راغب گويد: راسخ در علم دانائى است كه شبهه بر او عارض نمى‏شود. [آل عمران:7]. «وَ الرَّاسِخُونَ...» مبتدا و خبر در آن «يَقُولُونَ» است و آن جمله استيناف

requires Javascript to function. آيات ۶ - ۱، سوره آل عمران اشاره به آهنگ كلى سوره مباركه آل عمران و زمان و موقعيتنزول آن ((تنزيل )) بر تدريج نزولدلالت

يُولِجُ‌... (۶) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۷ - ۲۶، سوره آل عمران معناى كلمه ((ملك )) و اقسام آن ((مالكالملك )) و ((مليك الملوك )) بودن خداى

مکان نجات و رستگاری. برکنار. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آل عمران ١٣٣ آیه ١٣٤ آل عمران ١٣٥

اللَّهُ‌ يَشْهَدُ بِمَا... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

أُرْسِلَهُ‌ مَعَکُمْ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

سَأَلْتَهُمْ‌ مَنْ‌ خَلَقَ‌... (۲) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

تَسْتَغِيثُونَ‌ رَبَّکُمْ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: محمد

وَ... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى

نُقِرَ فِي‌ النَّاقُورِ (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: احمد

آل عمران ١٨٦ آیه ١٨٧ آل عمران ١٨٨

شخصیّت: عوامل شکل گیرى شخصیّت ۶ شیطان: استعاذه از شیطان ۲، ۸، ۹ عمران: دعاى همسر عمران ۲ کفالت: نظارت در کفالت ۲۰ مریم (س): ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹

تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: ابوبصير

الْإِسْلاَمِ‌... (۳) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام )) اختلاف اهل كتاب ناشى از غرور و ستمگرى

تَفْشَلا»: که سستی کنند. تنبلی کنند. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

حِلاًّ... (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى

قَالَ‌ يَا... (۳) Tabber requires Javascript to function. آيات ۳۲ - ۲۸ آل عمران معناى جمله ((مؤ منان كافران را اولياى خود نگيرند)) تضاد دو صفت كفر و ايمان

أَنَّمَا غَنِمْتُمْ‌ مِنْ‌... (۴) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

اطاعت کردند. «قَرْح»: زخم. محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

عزوجل سوره آل عمران را از اول تا آيه هشتاد و چندم در اين مورد نازل كرد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق

هر كس سوره آل عمران را تلاوت نمايد خداوند بهر آيه از آن امانى از پل جهنم باو مرحمت مى‌فرمايد و نيز از آنحضرت مروى است كه كسيكه سوره آل عمران را در روز جمعه

آل عمران ١٦٣ آیه ١٦٤ آل عمران ١٦٥

إِذَا أَصَابَتْهُمْ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

آیات شامل این کلمه «نار» در سوره «آل عمران» کنایه از جنگ ها و نزاع هایى بوده که هر لحظه در دوران جاهلیت به بهانه اى در میان اعراب شعلهور مى شده، قرآن مجید

تقاة و تقوى هردو يكى اند [آل عمران:102]. اى اهل ايمان بترسيد از خدا حق ترسيدنش. اتقى: پرهيزگارتر. [حجرات:13]. تقيه‏ [آل عمران:28]. يعنى مومنان به جاى اهل

‌عليه‌ السّلام‌ ميفرمايد إِنِّي‌ مُتَوَفِّيك‌َ وَ رافِعُك‌َ إِلَي‌َّ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 55، ‌يعني‌ بتمام‌ قوّت‌ اجر ‌خود‌ ‌را‌ خواهيد گرفت‌، كنايه‌ ‌از‌ اينكه‌

اللَّهُ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ وَ... (۶) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

رَبُّهُ‌ إِنْ‌ طَلَّقَکُنَ‌... (۳) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

يَخِرُّونَ‌ لِلْأَذْقَانِ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

اختلاف موجب ضعف و پراكندگى است ولى در آيه [آل عمران:152]. و آيه [انفال:43]. معنى ترس بهتر به نظر مى‏رسد. [آل عمران:122]. فشل را در آيه جبن و يا ضعف توأم با

اختلاف موجب ضعف و پراكندگى است ولى در آيه [آل عمران:152]. و آيه [انفال:43]. معنى ترس بهتر به نظر مى‏رسد. [آل عمران:122]. فشل را در آيه جبن و يا ضعف توأم با

اللّهِ» چون عيسى از آنها كفر احساس كرد گفت: ياران من به سوى خدا كدام‏اند؟ آل عمران :52 در مجمع البيان «اَحَسَّ» را پيدا كردن، ديدن و دانستن نقل كرده است. و

يُرِيکُمُوهُمْ‌ إِذِ... (۵) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: اين

بِأَنَ‌ اللَّهَ‌ يُولِجُ‌... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

وَ... (۱) Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۸ - ۱۰، سوره آل عمران آهنگ و غرض كلى اين آيات و ارتباط آنها با آياتقبل ديدگاه انسان مادى به مال

آل عمران ١٦٦ آیه ١٦٧ آل عمران ١٦٨

الْمُؤْمِنُونَ‌ الَّذِينَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: عده

جَعَلَهُ‌ اللَّهُ‌ إِلاَّ... (۰) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: راشد

كاران:[بقره:222]، پاكيزه‏ها: [بقره: 222]، پرهيزگاران: [آل عمران:76]، بردباران: [آل عمران:146]، توكّل كنندگان: [آل عمران:159]، دادگران: [مائده:42]، جنگجويان در راه خدا:

خداوند يحيى را بوى عنايت فرمود [آل عمران:37-38]. دوّم استجابت دعاى اوست درباره فرزند خواستن از خدا كه در سوره آل عمران از آيه 38 تا 41 ياد شده است و مشروح

معناى «شریعت و قانون» مى باشد، و سپس به کتابى که از طرف خداوند بر موسى بن عمران نازل گردید گفته شده، گاهى به مجموعه کتب «عهد عتیق» و گاهى به «اسفار پنجگانه»

تقاة و تقوى هردو يكى اند [آل عمران:102]. اى اهل ايمان بترسيد از خدا حق ترسيدنش. اتقى: پرهيزگارتر. [حجرات:13]. تقيه‏ [آل عمران:28]. يعنى مومنان به جاى اهل

مَثَلاً لِلَّذِينَ‌... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: از

الرَّسُولَ‌... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۵ - ۸۱، سوره آل عمران مراد از ميثاق در: ((و اذ اخذ اللّه ميثاق النبيين ...)) وجه ديگر در آيه كه

كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و نفاق خالص و پاك كند و كافران را از بين ببرد [آل عمران:154]. تا خدا آنچه را كه در

سیر و حرکت است و به معناى «هر کار و عادت مستمر» نیز مى آید. در سوره «آل عمران»، حال کافران معاصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عادت مستمر و سیره نادرست

عهده دار بودن به انسان به عكس ضمانت كه عهده دار بودن بر مال است مثل [آل عمران:44]. آنگاه كه تيرهاى قرعه را مى‏انداختند تا كدامشان كفالت مريم را به عهده

لِلدِّينِ‌ حَنِيفاً... (۵) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول: «شیخ

است گرچه در دنيا مجسّم و محسوس نيست، آيات [زلزله:7-8-9]، [بقره:167]، [آل عمران:30] مجسّم و محسوس بودن آن را روشن مى‏كند على هذا بايد به آن حمل (به كسر)

شد و خداوند زكريّا «عليه السلام» را بر او كفيل قرار داد. آل عمران:37-35. كرامات 1- [آل عمران:38-37]. مى‏توان از ظهور ايه بدست آورد كه طعام حاضر در نزد مريم

در جسم و تن باشد، و یا در اراده و ایمان. وهن‌ (۹ بار) ضعف. ناتوانى. [آل عمران:146]. راغب مى‏گويد: وهن ضعف است در خلقت يا دراخلاق. ظاهرا مراد از آيه ضعف

كوتاهى كردند [توبه:83]. قعود: جمع قاعد نيز آمده است مثل سجود جمع ساجد [آل عمران:191]. قيام جمع قائم و قعود جمع قاعد است يعنى آنكه خدا را درحال ايستاده و

در آن گره زده و بسته مى‏شود. در مجمع فرموده: به قولى اصرار ثبات است. [آل عمران:135]. اصرار به گناه را از آن اصرار گويند كه گوئى گناه را به گناه يا گناه

آیات شامل این کلمه سود (۱۰ بار) سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24] آيه 38-40

آیات شامل این کلمه يهود (۹ بار) [بقره:113]. [آل عمران:67]. يهود نام قومى است كه ابتداء آن از دوازده فرزند حضرت يعقوب «عليه السلام» است واحد آن يهودى و

كوتاهى كردند [توبه:83]. قعود: جمع قاعد نيز آمده است مثل سجود جمع ساجد [آل عمران:191]. قيام جمع قائم و قعود جمع قاعد است يعنى آنكه خدا را درحال ايستاده و

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

کم‌ (۲۲۹۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) (بر وزن بشر)مشقّت. در مجمع ذيل آيه 118. آل عمران فرموده: اصل عنت به معنى مشقّت است «عنت الرجل يعنت عنتاً»يعنى بر وى مشقّت

طاعت نيز بدان معنى مى‏باشد ليكن بيشتر در فرمانبردارى و اطاعت بكار رود [آل عمران:83].آن كه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت به خدا تسليم است. [نور:53]

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [بقره:113]. [آل عمران:67]. يهود نام قومى است كه ابتداء آن از دوازده فرزند حضرت يعقوب «عليه السلام»

گفته‏ايم. ظّلام: صيغه مبالغه است اين كلمه پنج بار در قرآن به كار رفته: آل عمران:182، انفال:51، حج:10، فصلت:46، ق:29. و همه درباره نفى ظلم از پروردگار است

عهده دار بودن به انسان به عكس ضمانت كه عهده دار بودن بر مال است مثل [آل عمران:44]. آنگاه كه تيرهاى قرعه را مى‏انداختند تا كدامشان كفالت مريم را به عهده

خاندان ویژه‌ی عمران را بر جهانیان برگزیده است‌؛ فرزندانی را که بعضی از آنان از (نسل) بعضی دیگرند. و خدا بس شنوایی بسیار داناست. چون زن عمران گفت: «پروردگارم

كرده، المنار از ابن جرير نقل كرده كه قَرْح به فتح اول شامل قتل و جرح است [آل عمران:140]. آيه در باره جنگ احد است كه عده‏اى از مسلمانان كشته و عده‏اى زخمى شدند

انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل عمران:27]. شب را به روز و روز را به شب داخل مى‏كنى. گفته‏اند مراد كوتاه و بلند

کلمه ذکر (۲۹۲ بار) (بر وزن فرس) نر. مقابل ماده [آل عمران:36]. پسر مثل دختر نيست (راجع به نذر زن عمران) [حجرات:13]، [ليل:3]. موضوع نر و مادگى كه در (زوج)

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

در آن گره زده و بسته مى‏شود. در مجمع فرموده: به قولى اصرار ثبات است. [آل عمران:135]. اصرار به گناه را از آن اصرار گويند كه گوئى گناه را به گناه يا گناه

انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل عمران:27]. شب را به روز و روز را به شب داخل مى‏كنى. گفته‏اند مراد كوتاه و بلند

كه رسول در اصل مصدر و در اطلاق قرآن به معنى فرستاده و پيام آور است. [آل عمران:144]. جمع رسول در قرآن فقط رسل آمده مثل آيه فوق و نحو [بقره:253]. مرسل به

يَتَمَنَّوْنَهُ‌ أَبَداً بِمَا... (۱) محل نزول: اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. شأن نزول آیات

ايمان در آنها پى درپى آمده و هر يك جاى ديگرى را مى‏گيرد مثل: 1- [آل عمران:86]. 2- [آل عمران:90]. 3- [نساء:137]. به نظر نگارنده همانطور كه در «امن» گفته شده

[يونس:27]. آنها را از عذاب خدا حافظى و مانعى نيست. اعتصام: چنگ زدن. [آل عمران:101]. [آل عمران:103] .گوئى انسان به لطف خدا از گناه امتناع مى‏كند لذا اعتصام كه مى‏بايست

۱۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24]

این کلمه صدر (۴۶ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) سينه. [شرح:1]. جمع آن صدور است نحو [آل عمران:119]. خدا به آنچه در سينه‏ها است دانااست . قعل صدر چون با «عن» متعدى شود

طريقه است ليكن انقياد و طاعت در آن ملحوظ مى‏باشد طبرسى در ذيل آيه 19 آل عمران مى‏گويد: طاعت و انقياد را دين گفته‏اند زيرا كه طاعت براى جز است (يعنى خداوند

نماند ايمان و عمل در مهاجران و انصار شرط رضاى خداست كه فرموده [توبه:96]، [آل عمران:57]، [توبه:80]. باز نا گفته نماند جمله «رَضِىَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا

آیات شامل این کلمه حمد (۶۸ بار) ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند. در نهج البلاغه خطبه 220 آمده:

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بياض. سفيدى. [آل عمران:106] اِبْيَضَّ از افعال آن است مثل [آل عمران:107] و ابيض وصف است مثل [بقره:187] بيضاء مؤنّث ابيض

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

پروردگار مى شوند; گویى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته اند. در سوره «آل عمران» کنایه از استحقاق پیدا کردن است، یعنى قوم یهود بر اثر خلافکارى خود، مستحق

مى رود. صدر (۴۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) سينه. [شرح:1]. جمع آن صدور است نحو [آل عمران:119]. خدا به آنچه در سينه‏ها است دانااست . قعل صدر چون با «عن» متعدى شود

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

طاعت نيز بدان معنى مى‏باشد ليكن بيشتر در فرمانبردارى و اطاعت بكار رود [آل عمران:83].آن كه در آسمانها و زمين است با رغبت يا كراهت به خدا تسليم است. [نور:53]

۶۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ستايش. ثناگويى. ستودن. [آل عمران:188] و دوست دارند براى كارى كه نكرده‏اند ستوده و مدح شوند. در نهج البلاغه

چه؟ [بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و

و فرقشان آن است كه در لمس احساس هست. و اصل مس چسبيدن و شدت جمع است. [آل عمران:140]. اگر به شما شكستى رسيد به قوم كفّار هم شكستى مثل آن رسيده بود. [بقره:237]

اقرب الموارد آمده «ربط الشيئى ربطاً: اوثقه و شدّه» در مجمع ذيل آيه 200 آل عمران مى‏گويد: ربط به معنى بستن است و از آن است كه گويند «ربط اللّه على قلوب الصبر»

رفته است. وُلْد بر وزن قفل جمع وَلَد نيز آيد چنانكه جوهرى گفته است. [ آل عمران:47]. گفت: خدايا چطور فرزندى خواهم داشت حال آنكه كسى به من دست نزده است. وِلادَتْ،

همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول: پذيرفتن. گرفتن. [آل عمران:37]. خدايش آن را پذيرفت پذيرفتن نيكو. اقبال: رو كردن. راغب گفته:[طور:25]

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

(تَعالَوْا) هفت بار و به لفظ جمع مؤنث (تَعالَيْن) يكبار در قرآن آمده است. [آل عمران:64]. اى اهل كتاب بيائيد به سوى كلمه‏اى كه ميان ما و شما يكسان است [احزاب:28]

هِىَ». «ما» درآيه [بقره:26]. مى‏شود تأكيد و زايد باشد مثل «ما» در آيه [آل عمران:159]. و شايد به معنى شى‏ء باشد يعنى «اَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً شَيْئاً بَعُوضَةً»

بار) (بروزن قفل) آن در استعمال قرآن به معنى حكومت و اداره امور است. [آل عمران:189]. براى خدا است حكومت آسمانها و زمين. [بقره:102]. پيروى كردند از آنچه

بار) نام محلّى است ما بين مكه و مدينه كه جنگ معروف بدر در آن واقع شد [آل عمران:123]. اللّه وَ نَصَرَکُم أَنْتُم أَذِلّة لَقَد الْمُؤْمِنُون فَاتّقُوا فَلْيَتَوَکّل

نجات دادن وخلاص كردن است. «اَلْاِنْقاذُ:اَلتَّخْليصُ عَنْ وَرْطَةٍ» [آل عمران:103]. در كنار گودال آتش بوديد كه از آن خلاصتان كردو نجاتتان داد [حج:73].

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كتابى بود كه به صورت الواح بر حضرت موسى بن عمران نازل گرديد. و آن غير از تورات موجود است. خلاصه نظر قرآن را درباره تورات فعلى

حكمت 31 [آل عمران:7]. آنانكه در قلوبشان انحرافى است بمتشابه آن مى‏چسبند. ملاحظه مى‏شود كه زيغ در انحراف دل از حق بكار رفته است هكذا [آل عمران:8]. ازاغه منحرف

طوفان تشبيه شده است. [ابراهيم:18]. *** تقديم: جلو انداختن. مقدم كردن. [آل عمران:182]. اين عذاب به علت اعمالى است كه دستهايتان از پيش فرستاده است (وگرنه)

او را تمام و كمال داد [آل عمران:25]. هر نفس آنچه كرده تمام داده شود و آنها در باره رسيدن به تمام حق مظلوم نمى‏شوند. [آل عمران:185]. جز اين نيست كه پاداشتان

چه؟ [بقره:212] اين تعبير چنج بار در قرآن مجيد تكرار شده است بقره:212، آل عمران:27 و37، نور:38، غافر:40 و يك دفعه آمده [زمر:10]. از اين شش مورد، اوّلى و

آیات شامل این کلمه سرر (۴۴ بار) [آل عمران:134]، [اعراف:95]. سراء كه فقط در دو آيه فوق آمده به معنى مسرّت و وسعت زندگى است چنانكه ضرّاء دو قول است يكى توانگرى

به معنى آماده كردن است [كهف:10]. از اين كار براى ما نجاتى پيش آور. * [آل عمران:49]. هَيْئَة به معنى صورت و شكل و حال و كيفيت است. از بيضاوى نقل شده: تَهْيِئَه

آخرت است [آل عمران:45]. خرافه پسر خدا بودن‏ آن حضرت از راهنمايان توحيد بود، مردم را به يگانگى و عبادت خدا دعوت مى‏كرد و ميگفت: [آل عمران:51]. [مائده:72]

«اِنْقَلَبَ عَلى عَقِبَيْهِ»يعنى به حالت اولى برگشت. جمع آن اعقاب است: [آل عمران:144]. يعنى اگر پيغمبر بميرد يا كشته شود شما به حالت اول خويش (كه بت‏پرستى

حال بارگیری... پيسى. مرضى است جلدى كه رنگ قسمتهائى از بدن سفيد مى‏گردد [آل عمران:49]، به اذن خدا كور مادرزاد و شخص بَرَص زده را شفا مى‏دهيم و مردگان را زنده

بارگیری... نام محلّى است ما بين مكه و مدينه كه جنگ معروف بدر در آن واقع شد [آل عمران:123]. ف اله الله وله سرف ان انتم ب هم ها کبر من ذلل اکل کون لا وقى کم ل غنى

جمع و لَيْلَة براى واحد است ولى در قرآن هر دو براى مطلق آمده‏اند مثل [آل عمران:27]. و مثل [بقره:187]. جمع آن در قرآن ليالى است [سباء:18]. * [قدر:1]. رجوع

به معنى آماده كردن است [كهف:10]. از اين كار براى ما نجاتى پيش آور. * [آل عمران:49]. هَيْئَة به معنى صورت و شكل و حال و كيفيت است. از بيضاوى نقل شده: تَهْيِئَه

كه مراد كلام كفرآميز است [كهف:5]. 2- عيسى «عليه السلام» [نساء:171]. [آل عمران:45]. ظاهراً عيسى «عليه السلام» از آن جهت كلمة خوانده شده كه وجودش اثر به

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

چنانكه مى‏بينيم، حجّ اسم است و منظور ار آن اعمال حجّ است . ولى در آيه [آل عمران:97] مصدر به كار رفته است يعنى براى خداست بر مردم قصد بيت و اعمال حجّ آوردن

مى‏گويند: چون كسى خبر مسرّت بخش را بشنود اثر آن در پوست صورتش آشكار مى‏گردد. [آل عمران:126]، خدا آن را براى شما بشارت و خبر شادى بخش قرار داد. [هود:69]، [يوسف:19]،

از شما پيمانى محكم گرفته‏اند. «عَذابٌ غَليظٌ» يعنى عذاب سخت و شديد. [آل عمران:159]. اگر خشن و سنگدل مى‏بودى حتماً از دور تو پراكنده مى‏شدند. [فتح:29].

پناه مى‏برم به خدا از اينكه از جاهلان باشم. اعاذه: در پناه قرار دادن [آل عمران:36]. من او و ذريّه‏اش را به تو مى‏سپارم. استعاذه: پناه بردن و اعتصام. [نحل:98]

مؤمنان كه بدون كم و كاست به خودشان رد خواهد شد. اگر گوئى خدا فرموده [آل عمران:30]. اين آيه با آيه فوق چگونه مى‏سازد؟ گوئيم: تشبيه فقط در عدم استفاده از

خدايتان را يارى دهيد . صحاح گويد: احراق و تحريق دلالت بر شدّت دارند. [آل عمران:181] «حريق» پنج بار در قرآن تكرار شده است مجمع البيان آن را آتش معنى كرده

داراى غريزه جنسى اگر ايمان راسخ نداشت مثل آن زن بوى تمايل مى‏كرد. * [آل عمران:154]. يعنى گروهى را فكر خودشان مضطرب و ناراحت كرده بود و در باره خدا گمان

خارج و دور سازد. زحزح‌ (۲ بار) تزحزح كنار شدن و كنار كردن است (اقرب) [آل عمران:185]. هر كه از آتش كنار و به بهشت داخل شده باشد سپس رستگار شده [بقره:96]

گفته است. [طه:61] از رحمت خدا نوميد شد و يا به ضرر افتاد آنكه دروغ بست [آل عمران:127] پس نوميد يا زيان ديده بر گردند. وَ مَن قَد مِن کُل خَاف کَذّبَت افْتَرَى

مَنْ جيبه» در مجمع آن را قَلْعُ الشَّىْ‏ء عَنِ الشَّىْ‏ء فرموده است. [آل عمران:26]. مى‏دهى حكومت را به آنكه مى‏خواهى و ميگيرى حكومت را از آنكه مى‏خواهى

آیات شامل این کلمه ملل‌ (۱۹ بار) دين و شريعت. [آل عمران:95]. اصل آن از «اَمْلَلْتُ الْكِتابَ» است و دين را بدان جهت ملت گويند كه از جانب خدا املا شده است

آیات شامل این کلمه نعم‌ (۱۴۴ بار) فعل غيرمتصرفى است براى انشاء مدح. [آل عمران:136]. بهتر است پاداش عاملان [انفال:40]. خدا سرپرست شماست خوب سرپرست و خوب

گفته: آن تنفّر نفس از شيئى است بر خلاف محبّ كه ميل نفس بشيئى مى‏باشد. [آل عمران:118] دشمنى از گفتارشان هويداست و آنچه سينه شان پنهان مى‏كند بزرگتر است. اين

طرف صبح از منطقه خطر گذشته‏اند لذا فرموده «نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار

يهود وکل وقد اخو داود لجج ظلم جسد طيب وجد ن نوب ايوب نيل نن نهى اهل شجر ذهب عمران خلف اوى يى کرب عهد

بار) گرديدن. در اقرب آمده «دال الايّام دولة: دارت» يعنى ايّام گردش كرد [آل عمران:140] يعنى آن ايّام را ميان مردم مى‏گردانيم گاهى به قومى و گاهى به قوم ديگرى

بارش را مى‏گذارد. [رحمن:10].مراد از وضع چنانكه گفته‏اند ايجاد است مثل [آل عمران:96]. كه به معنى احداث و ساخته شدن است. *[توبه:47]. ايضاع به معنى سرعت در

شامل این کلمه منن‌ (۲۷ بار) (به فتح ميم) طبرسى ذيل آيه [بقره:262]. و [آل عمران:164]. مى‏گويد: من در اصل به معنى قطع است و از آن است [فصّلت:8]. يعنى براى

مى‏گويند: چون كسى خبر مسرّت بخش را بشنود اثر آن در پوست صورتش آشكار مى‏گردد. [آل عمران:126]، خدا آن را براى شما بشارت و خبر شادى بخش قرار داد. [هود:69]، [يوسف:19]،

همه آيات گذشته معنى «روبرو» صحيح و صادق است. *** قبول: پذيرفتن. گرفتن. [آل عمران:37]. خدايش آن را پذيرفت پذيرفتن نيكو. اقبال: رو كردن. راغب گفته:[طور:25]

[قصص:40]. فرعون و لشكريان او را گرفته و به دريا انداختيم و نيز در آيه [آل عمران:187]. عدم اعتنا ملحوظ است يعنى از روى بى اعتنايى آن را به پشت سر انداختند

شيطان آنها را فريب داد و از بهشت لغزانيد. استرلال طلب لغزش و خطاست [آل عمران:155] فقط شيطان آنها را در اثر بعضى از كارهاى بد لغزش داده و به خطا انداخته

است، اسم مكان بهتر به نظر مى‏آيد. مفازة: نيز مصدر ميمى و اسم مكان است [آل عمران:188]. آنها را در نجات از عذاب مپندار. بيابان را مفازه گويند، به قولى آن براى

[كهف:96]. تاچون ميان دو كوه را (با تكه‏هاى آهن پر و برابر) كرد گفت بدميد. [آل عمران:49]. و در آن مى دمم پس به اذن خدامرغى مى‏شود. در اين دو آيه دميدن متعارف

پسران به ايشان مى‏دهيم در رساندن خيرات به آنها بيشتر سرعت نشان مى‏دهيم ؟ [آل عمران:133]. اين هم ظاهراً براى مبالغه است يعنى به سوى آمرزش خدا بيشتر عجله كنيد

(اقرب) ولى در قرآن مجيد تمام موارد آن متعدى به كار رفته است مثل [كهف:25]، [آل عمران:90]، [يوسف:65]. مزيد هم اسم مفعول آمده و هم مصدر ميمى (اقرب) [ق:30]. ظاهراً

در آيه [طور:21]. مراد مطلق انسان مى‏باشد. امرأة و مرأة به معنى زن است [آل عمران:35]. ولى «مرأة» در كلام الله نيامده است. مَا سَوْء أَبُوک کَان وَ کَانَت

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

[مائده:55]. مراد از ركوع ركوع نماز و «هُمْ راكِعونَ» جمله حاليّه است [آل عمران:43]. به نظر مى‏آيد سجود نماز در مذهب نصارى پيش از ركوع بوده است لذا سجود

بگذرد. و چون ماء مصدرى به آن لاحق شود معنى تكرار و «هر وقت» مى‏دهد، [آل عمران:37]. هر وقت زكريا در محراب پيش مريم آمد نزد وى روزى يافت. وَ شَيْء مِن اللّه

خدا مى‏دانستند ياريشان نكردند بلكه از آنها ناپديد و گم شدند. **** 2- [آل عمران:183]. اين قول يهود است كه مى‏گفتند: خدا به ما عهد كرده ايمان نياوريم مگر

مى‏گويد: اصطفاء تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن... [آل عمران:33]. اين آيه روشن مى‏كند كه مذكورين فوق از فساد خالص بودند لذا خدا اختيارشان

آیات شامل این کلمه عزم‌ (۹ بار) (بر وزن فلس) قصد. اراده. تصميم [آل عمران:159]، [بقره:227]. طبرسى فرموده: «اَلْعَزْمُ هُوَ الْعَقْدُ عَلى فِعْلِ شَىْ‏ءٍ

و سيئه نظير هم‏اند و فحشاء مصدر است مثل سراء و ضراء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام به قبح بزرگ است. زمخشرى ذيل آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح

خدايتان را يارى دهيد . صحاح گويد: احراق و تحريق دلالت بر شدّت دارند. [آل عمران:181] «حريق» پنج بار در قرآن تكرار شده است مجمع البيان آن را آتش معنى كرده

است. دفع كردن. «درأه درءاً: دفعه» [رعد:22] بد را با خوب دفع مى‏كنند، [آل عمران:168] بگو مرگ را از خويش دفع كنيد. * [نور:8]، «اَنْ تَشْهَدَ» فاعل يَدْرَؤُ

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

كشتيها را غصب مى‏كرد. در آيه [حشر:14]. در اجسام و اماكن بكار رفته است. * [آل عمران:187]. مراد از اين تعبير به پشت سرانداختن و عدم اعتناء است. وَ مَلِک کَان

پسران به ايشان مى‏دهيم در رساندن خيرات به آنها بيشتر سرعت نشان مى‏دهيم ؟ [آل عمران:133]. اين هم ظاهراً براى مبالغه است يعنى به سوى آمرزش خدا بيشتر عجله كنيد

سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دارَسْتَ» خوانده‏اند. * [آل عمران:79] كه كتاب را تعليم مى‏كرديد و مى‏خوانديد. [انعام:156] خطاب به اهل مكّه

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

روشن كرد. وَقُود: (به فتح واو) هيزم و نحو آن كه وسيله آتش افروزى است. [آل عمران:10]. آنها هيزم آتش اند [بقره:24]. بترسيد از آتشى كه خوراك و هيزم آن مردم

سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز قصد مى‏شود كه در واقع راه تجاوز است مثل [شورى:41]،

وَالْاَبْدانُ صَحيحَةٌ». جمع قلم اقلام است [لقمان:27]. رجوع شود به «كلمة». [آل عمران:44]. مراد از اقلام تيرهاى قرعه است اقرب الموارد علت اين تسميه را تراشيده

آميخته با آب است، گاهى به آن طين گويند هر چند خشك شده و آبش رفته باشد. [آل عمران:49]. ايم كلمه جمعاً 12 بار در قرآن مجيد آمده است، 8 بار نكره درباره خلقت

مى‏گويد: اصطفاء تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن... [آل عمران:33]. اين آيه روشن مى‏كند كه مذكورين فوق از فساد خالص بودند لذا خدا اختيارشان

هُناكَ در اول باب اشاره شد اما هُنالِكَ 9 بار در كلام الله مجيد آمده است. [آل عمران:38]. در آنجا زكريا پروردگارش را خواند. راغب گويد: هُنالك در اشاره به زمان

شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]، [بقره:285]، [آل عمران:28]. و نظير آنها گرچه منظور رجوع به آخرت و رحمت و عذاب خداوند است ولى به

طرف صبح از منطقه خطر گذشته‏اند لذا فرموده «نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار

[توبه:58]. اگر از غنيمت به آنهاندهند به شدّت خشمگين شوند. [مائده:80]. [آل عمران:162]. اسخط: به غضب آوردن است مثل [محمّد:28]. در كافى كتاب توحيد باب اراده،

قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كندن. حفره: گودال [آل عمران:103] در لب گودالى از آتش بوديد از آن نجاتتان داد. * [نازعات:10] در مجمع گويد:

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

[توبه:58]. اگر از غنيمت به آنهاندهند به شدّت خشمگين شوند. [مائده:80]. [آل عمران:162]. اسخط: به غضب آوردن است مثل [محمّد:28]. در كافى كتاب توحيد باب اراده،

محبوبى است از روى آن دو. [بقره:38]. تخويف به معنى ترساندن است [زمر:16]، [آل عمران:175]، خفية: حالتى است كه از خوف به انسان عارض مى‏شود و در جاى خوف به كار

مَكْظُومٌ» آن وقت گويند كه پر از غصه يا پر از خشم باشد و انتقام نگيرد. [آل عمران:134]. آنان كه خشم خويش را فروبرند و حبس كنند و انتقام نگيرند و آنانكه مردم

است مثل [تحريم:10] زن نوح و زن لوط در نكاح دو نفر از بندگان ما بودند. [آل عمران:15]، نا گفته نماند در حدود چهل بار در تعريف بهشت، «تَجرى مِنْ تَحْتِها الانهارُ»

فرو ريختنى پايه نهاده است؟ در المنار ذيل همين آيه گويد: بنيان مصدر است مثل عمران و غفران و از آن بنا اراده شود مانند خانه و مسجد و در اينجا بنا مراد است.

يعنى علف بلند و قوى شد، به قولى كهولت رسيدن به سن چهل و سه سالگى است. [آل عمران:46]. يعنى در گهواره و در بزرگى با مردم سخن گويد و از شايستگان است اين آيه

آرامش درونتان بر شما مستولى مى‏كرد و از آسمان بر شما آب نازل مى‏نمود [آل عمران:154]. پس از گرفتارى بر شما ايمنى فرستاد و آن خواب كمى بود كه طائفه‏اى از

توقف كرده و شرع به قبح آن حكم مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (بر وزن فلس) تقصير. كوتاهى (مفردات). [آل عمران:118]، يعنى از غير خودتان همراز مگيريد كه در تباهى شما كوتاهى نمى‏كنند [نور:22]،

توقف كرده و شرع به قبح آن حكم مى‏كند. منظور از آن در قرآن معصيت است. [آل عمران:104]. باشد از شما امتى كه به خير دعوت مى‏كنندو به معروف و كارهاى پسنديده

[مائده:59]. بگو اى اهل كتاب آيا از ما جز ايمانمان بخدا را مكروه مى‏داريد؟!. * [آل عمران:4]. خدا توانا و صاحب انتقام است يعنى كار بد را با عقوبت انكار مى‏كند چنانكه

[بقره:269] چون حكمت مرغوب و دلپسند است لذا بدان خير اطلاق شده است. در آيه [آل عمران: 26] ظاهراً خير به معنى اختيار است يعنى اختيار اين كارها در دست تو است .

مى‏شود مثل [ابراهيم:25-24]. اكنون به بعضى از آيات اشاره مى‏كنيم: 1- [آل عمران:59]. مثل در اين آيه به معنى صفت و حال است يعنى حال و جريان عيسى در پدر نداشتن

مراعاتى نيافتيم كه به آيات ما اهميت بدهند و اعتنائى داشته باشند مثل [آل عمران:187]. مسلّم است كه پس از «يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ الْكافِرينَ» ديگر

[مائده:55]. مراد از ركوع ركوع نماز و «هُمْ راكِعونَ» جمله حاليّه است [آل عمران:43]. به نظر مى‏آيد سجود نماز در مذهب نصارى پيش از ركوع بوده است لذا سجود

بخوان مشروح آيه در «زلف» گذشت و آن شامل اوقات سه نماز يا پنج نماز است. [آل عمران:127]. گفته‏اند: «لِيَقْطَعَ» متعلق است به «وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ» در

بخوان مشروح آيه در «زلف» گذشت و آن شامل اوقات سه نماز يا پنج نماز است. [آل عمران:127]. گفته‏اند: «لِيَقْطَعَ» متعلق است به «وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ» در

ياران مخصوص حضرت رسول و ائمه اطهار عليهم السلام نيز استعمال شده است [آل عمران:52] اين لفظ مجموعاً پنج بار در قرآن آمدهاست: مائده 111و112، وصف 14. ناگفته

اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى را پركند [آل عمران:91]. آنانكه كافراند و كافر بميرند اگر يكيشان آنقدر طلا به عوض دهد كه زمين

*** انمله: سرانگشت. بقولى بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از

به معنى مفعول بگيريم يعنى انسان طبيعتاً به دوستى مال بسته شده است مثل [آل عمران:14]. يعنى «الانسان معقود لحب الخير». وَ جَعَلْنَا سَبْعا فَوْقَکُم سِرَاجا

(اقرب) ولى در قرآن مجيد تمام موارد آن متعدى به كار رفته است مثل [كهف:25]، [آل عمران:90]، [يوسف:65]. مزيد هم اسم مفعول آمده و هم مصدر ميمى (اقرب) [ق:30]. ظاهراً

اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى را پركند [آل عمران:91]. آنانكه كافراند و كافر بميرند اگر يكيشان آنقدر طلا به عوض دهد كه زمين

به معنى مفعول بگيريم يعنى انسان طبيعتاً به دوستى مال بسته شده است مثل [آل عمران:14]. يعنى «الانسان معقود لحب الخير». کَرَمَاد بِه أَعْمَالُهُم الرّيح بِرَبّهِم

که مشرکان «مکّه» پیدا کردند. حيق‌ (۱۰ بار) احاطه. فرا گرفتن. [غافر:45] آل عمران را عذاب بد فرا گرفت در اقرب الموارد هست [فاطر:43 ]حيله بد احاطه نمى‏كند و

يا مطلق فردا كه زمان آينده است مثل:[لقمان:34]. [قمر:26]. [حشر:18]. [آل عمران:121]. و چون بامداد از اهل خويش آمدى تا براى مؤمنان مواضع قتال آماده كنى.

مى‏شديد. 2- [آل عمران:174]. در اين آيه لفظ نعمت و فضل با هم ذكر شده ايضا در آيات [آل عمران:171]. [حجرات:8]. طبرسى ذيل آيه 171 آل عمران فرموده: فضل و نعمت