الزمر ٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۰۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمی‌پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داوری می‌کند؛ خداوند آن کس را که دروغگو و کفران‌کننده است هرگز هدایت نمی‌کند!

آگاه باش كه عبادت و دين خالص براى خداست، و كسانى كه جز خدا سرپرستانى گرفته‌اند [مى‌گويند:] ما آنها را عبادت نمى‌كنيم جز براى اين كه ما را به خدا نزديك كنند. به يقين خداوند در باره‌ى آنچه اختلاف مى‌كنند ميانشان داورى خواهد كرد. بى‌ترديد خدا آن كسى را ك
آگاه باشيد: آيين پاك از آنِ خداست، و كسانى كه به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند [به اين بهانه كه:] ما آنها را جز براى اينكه ما را هر چه بيشتر به خدا نزديك گردانند، نمى‌پرستيم، البته خدا ميان آنان در باره آنچه كه بر سر آن اختلاف دارند، داورى خواهد كرد. در حقيقت، خدا آن كسى را كه دروغ‌پرداز ناسپاس است هدايت نمى‌كند.
آگاه باشید که دین خالص (بی هیچ شرک و ریا) برای خداست، و آنان که غیر خدا را (چون بتان و فرعونان) به دوستی و پرستش برگرفتند (گفتند) ما آن بتان را نمی‌پرستیم مگر برای اینکه ما را به درگاه خدا نیک مقرب گردانند. خدا البته (این عذر نپذیرد و) میان آنها در آنچه اختلاف می‌کنند حکم خواهد کرد، که خدا هرگز آن کس را که بسیار دروغگو و کافر نعمت است هدایت نخواهد کرد.
آگاه باشید! که دین خالص ویژه خداست، و آنان که به جای خدا سرپرستان و معبودانی برگزیده اند [و می گویند:] ما آنان را جز برای اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک کنند، نمی پرستیم. بی تردید خدا میان آنان [و مؤمنان] درباره آنچه که اختلاف می کنند [و آن آیین توحید و شرک است] داوری خواهد کرد؛ قطعاً خدا آن کس را که دروغگو و بسیار ناسپاس است، هدایت نمی کند.
آگاه باش كه دين خالص از آن خداست و آنان كه سواى او ديگرى را به خدايى گرفتند، گفتند: اينان را از آن رو مى‌پرستيم تا وسيله نزديكى ما به خداى يكتا شوند. و خدا در آنچه اختلاف مى‌كنند ميانشان حكم خواهد كرد. خدا آن را كه دروغگو و ناسپاس باشد هدايت نمى‌كند.
هان دین خالص خدای راست، و کسانی که به جای او سرورانی به پرستش می‌گیرند [و مدعی می‌شوند] آنان را جز برای این نمی‌پرستیم که ما را با تقربی به خداوند نزدیک گردانند، بی‌گمان خداوند در آنچه ایشان در آن اختلاف دارند، در میانشان داوری خواهد کرد، که خداوند کسی را که دروغ‌زن کفران پیشه است، هدایت نمی‌کند
آگاه باشيد كه خداى راست دين پاك و ويژه و آنان كه جز او دوستان و سرپرستانى گرفتند، [گويند:] ما آنها- بتان- را نمى‌پرستيم مگر براى اينكه ما را به خدا نزديك سازند همانا خدا ميانشان- ميان مشركان و موحدان- در آنچه در باره آن اختلاف مى‌كنند حكم خواهد كرد. همانا خدا كسى را كه دروغگو و كافر و ناسپاس است راه ننمايد.
هان! تنها طاعت و عبادت خالصانه برای خدا است و بس. کسانی که جز خدا سرپرستان و یاوران دیگری را برمی‌گیرند (و بدانان تقرّب و توسّل می‌جویند، می‌گویند:) ما آنان را پرستش نمی‌کنیم مگر بدان خاطر که ما را به خداوند نزدیک گردانند. خداوند روز قیامت میان ایشان (و مؤمنان) درباره‌ی چیزی که در آن اختلاف دارند داوری خواهد کرد. خداوند دروغگوی کفرپیشه را (به سوی حق) هدایت و رهنمود نمی‌کند (و او را با وجود کذب و کفر به درک و فهم حقیقت نائل نمی‌گرداند).
هان (که) دین خالص تنها از آنِ خداست، و کسانی که به جای او اولیائی برای خود برگرفته‌اند (به بهانه‌ی اینکه) ما آنها را جز برای اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمی‌پرستیم، البته خدا میان آنان درباره‌ی آنچه که بر سر آن اختلاف دارند داوری می‌کند. به‌راستی خدا کسی را که دروغ‌پردازِ بسی ناسپاس است هدایت نمی‌کند.
همانا برای خدا است دین پاک و آنان که بگرفتند جز وی دوستانی نمی‌پرستیمشان مگر تا نزدیک گردانند ما را بسوی خدا جایگاهی همانا خدا حکم کند میان ایشان در آنچه در آن اختلاف کنند همانا خدای رهبری نکند آن را که او است دروغگوی ناسپاس‌


الزمر ٢ آیه ٣ الزمر ٤
سوره : سوره الزمر
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لِلّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ»: تنها عبادت بی‌شائبه از کفر و شرک، خداپسند و مقبول خدا است. تنها خدا، طاعت و عبادت خالصانه می‌گردد و بس. «مِن دُونِهِ»: غیر از خدا. جدای از خدا. «أَوْلِیَآءَ»: سرپرستان. یاوران. مراد معبودها است. از قبیل: فرشتگان و عُزَیر و عیسی و اصنام. (نگا: اعراف / و ، هود / و رعد / ، کهف / و فرقان / ، عنکبوت / ). «زُلْفی»: (نگا: سبأ / ، ص / و ). «کُفَّار»: کفرپیشه. کفران کننده نعمت.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - تنها خداوند، شایسته عبادت خالصانه و اطاعت بى چون و چرا است. (ألا للّه الدین الخالص) «الدین» مبتدا و مسندالیه و «للّه» خبر و مسند است. تقدیم مسند بر مسندالیه، مفید حصر و اختصاص است.

۲ - اختصاص داشتن عبادت خالصانه و اطاعت محض به خداوند، مستلزم طرد اطاعت دیگران و ترک شرک و ریا در عبادت است. (فاعبد اللّه مخلصًا له الدین . ألا للّه الدین الخالص) برداشت بالا به خاطر این نکته است که جمله «ألا للّه الدین الخالص» در مقام تعلیل براى امر به عبادت خالصانه (فاعبد اللّه مخلصاً له...) است; یعنى، به این دلیل باید خدا را خالصانه عبادت کرد که چون عبادت خالصانه اختصاص به او دارد.

۳ - لزوم اخلاص در عبادت (للّه الدین الخالص)

۴ - اطاعت از غیر خدا و عبادت غیر او، شرک و ممنوع است. (ألا للّه الدین الخالص)

۵ - مشرکان، معبودها را یار و یاور خود مى دانستند. (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء) «ولى» (مفرد «أولیاء») در لغت به سه معنا آمده است: محب، صدیق و نصیر (قاموس المحیط و مفردات راغب). در آیه شریفه - به قرینه جمله بعد (ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه) در معناى سوم به کاررفته است.

۶ - تقرب به خداوند، هدف مشرکان از عبادت معبودهایشان (ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى)

۷ - مشرکان، معبودهاى خود را وسیله تقرب به خدا مى دانستند. (ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى)

۸ - مشرکان، تقرب به خدا را بدون واسطه، ممکن نمى دانستند. (ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى)

۹ - تنها خداوند، ولى و یار و یاور حقیقى انسان است. (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى) محکوم شدن ولىّ و یاور گرفتن غیرخدا - که از جمله بعد استفاده مى شود (إنّ اللّه یحکم بینهم...) - بیانگر این است که تنها خدا ولىّ و یاور حقیقى است.

۱۰ - تنها عبادت خود خدا، وسیله تقرب به او است; نه عبادت غیر او. (ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى) محکوم شدن تقرب جستن به خدا از راه عبادت غیر او - که از جمله بعداستفاده مى شود (إنّ اللّه یحکم بینهم...) - بیانگر این است که که تنها با عبادت خودخدا، مى توان به او نزدیک شد و تقرب جست.

۱۱ - مشرکان، داراى معبودهاى متعدد (أولیاء ما نعبدهم)

۱۲ - برخى از معبودهاى مشرکان، از موجودات داراى شعوراند. (أولیاء ما نعبدهم) با توجه به آمدن ضمیر «هم» - که در مورد موجودات شعورمند به کار مى رود - برداشت یادشده قابل استفاده است.

۱۳ - خداجویى، امرى نهفته در دل هاى مشرکان (أولیاء ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى) از این که مشرکان هدف از پرستش معبودهایشان را، تقرب به خدا دانسته اند، مى توان مطلب بالا را به دست آورد.

۱۴ - تقرب به خداوند، فلسفه عبادت و اطاعت او است. (أولیاء ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى) برداشت یاد شده با توجه به این نکته تردیدناپذیر است که محکوم شدن کافران، به خاطر تقرب آنان به خدا از راه عبادت غیر او (همچون بت ها) است; نه به دلیل اصل تقرب. بنابراین اصل تقرب به خدا در عبادت کردن نه تنها مورد انتقاد نیست; بلکه تأیید نیز مى شود.

۱۵ - شرک و عبادت ناخالص خداوند، امرى محکوم و مورد مؤاخذه الهى (أولیاء ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى إنّ اللّه یحکم بینهم فى ما هم فیه یختلفون)

۱۶ - خداوند، به اختلافات میان مشرکان و مؤمنان در روز رستاخیز، داورى خواهد کرد. (إنّ اللّه یحکم بینهم فى ما هم فیه یختلفون) بیشتر مفسران بر این دیدگاه اند که مرجع ضمیر «هم»، دو گروه مؤمنان و مشرکان است.

۱۷ - قیامت، روز پایان و فیصله یافتن اختلافات فکرى و عقیدتى بشر (إنّ اللّه یحکم بینهم فى ما هم فیه یختلفون)

۱۸ - تهدید شدن مشرکان، به عذاب و کیفر از جانب خداوند (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ... إنّ اللّه یحکم بینهم فى ما هم فیه یختلفون)

۱۹ - مشرکان، از هدایت الهى محروم اند. (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ... إنّ اللّه لایهدى من هو کذب کفّار)

۲۰ - مشرکان، مردمى دروغ پرداز و ناسپاس (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ... إنّ اللّه لایهدى من هو کذب کفّار)

۲۱ - دروغ پردازى و ناسپاسى، باعث محرومیت از هدایت الهى (إنّ اللّه لایهدى من هو کذب کفّار)

۲۲ - شرک به خدا و اطاعت از غیر او، کفران نعمت خدا و ناسپاسى او است. (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ... إنّ اللّه لایهدى من هو کذب کفّار)

۲۳ - تقرب آفرین بودن عبادت معبودها (بت و...) عقیده اى است دروغین. (و الذین اتّخذوا من دونه أولیاء ما نعبدهم إلاّ لیقرّبونا إلى اللّه زلفى ... إنّ اللّه لایهدى من هو کذب کفّار)

روایات و احادیث

۲۴ - «إنّ رجلاً قال یا رسول اللّه إنّا نعطى أموالنا التماس الذکر، فهل لنا فى ذلک من أجر فقال رسول اللّه(ص): إنّ اللّه لایقبل إلاّ من أخلص له، ثمّ تلا رسول اللّه هذه الأیة: «ألا للّه الدین الخالص»;[۱] مردى به رسول خدا(ص) عرض کرد: ما اموالمان را به دیگران مى دهیم (انفاق مى کنیم) تا ما را به نیکى یاد کنند، آیا براى ما پاداشى نزد خدا هست؟ رسول خدا(ص) فرمود: خداوند قبول نمى کند مگر از کسى که خالصانه براى او انجام داده باشد. سپس آن حضرت آیه «ألا للّه الدین الخالص» را تلاوت کردند».

موضوعات مرتبط

  • اخلاص: آثار اخلاص ۲۴
  • استمداد: استمداد از معبودان باطل ۵
  • اطاعت: آثار اطاعت از خدا ۲; آثار اطاعت از غیرخدا ۲۲; اطاعت از غیرخدا ۴
  • انسان: یاور انسان ها ۹
  • بت پرستى: بى تأثیرى بت پرستى ۲۳
  • تقرب: تقرب به خدا ۶، ۱۴; عوامل تقرب به خدا ۷، ۸، ۱۰
  • توحید: آثار توحید عبادى ۲، ۱۰; توحید عبادى ۱
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱
  • خدا: اختصاصات خدا ۹; تهدیدهاى خدا ۱۸; قضاوت اخروى خدا ۱۶; هدایتهاى خدا ۱۹، ۲۱
  • دروغ: آثار دروغ ۲۱
  • ریا: زمینه اجتناب از ریا ۲
  • شرک: آثار شرک ۲۲; زمینه اجتناب از شرک ۲; کیفر شرک عبادى ۱۵; موارد شرک ۴
  • عبادت: اخلاص در عبادت ۱، ۲، ۳; بى تأثیرى عبادت معبودان باطل ۲۳; فلسفه عبادت خدا ۱۴; فلسفه عبادت معبودان باطل ۶; ممنوعیت عبادت غیرخدا ۴
  • عقیده: عقیده باطل ۲۳
  • فطرت: فطرت خداجویى ۱۳
  • قیامت: حل اختلاف در قیامت ۱۷; ویژگیهاى قیامت ۱۷
  • کفران: آثار کفران نعمت ۲۱; کفران نعمت ۲۲
  • مشرکان: اختلافات مشرکان با مؤمنان ۱۶; تهدید مشرکان ۱۸; دروغگویى مشرکان ۲۰; عذاب مشرکان ۱۸; عقیده مشرکان ۵، ۷، ۸; فطریات مشرکان ۱۳; کفران نعمت مشرکان ۲۰; کیفر مشرکان ۱۸; محرومیت مشرکان ۱۹; یاور مشرکان ۵
  • معبودان باطل: تعدد معبودان باطل ۱۱; شعور معبودان باطل ۱۲; نقش معبودان باطل ۷
  • هدایت: عوامل محرومیت از هدایت ۲۱; محرومان از هدایت ۱۹

منابع

  1. ↑ الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۱۱.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الزمر_٣&oldid=15826»