روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۰۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي ابن محبوب عن هشام بن سالم عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ مُدَبَّرٍ قَتَلَ رَجُلاً عَمْداً قَالَ يُقْتَلُ بِهِ قُلْتُ فَإِنْ قَتَلَهُ خَطَأً قَالَ يُدْفَعُ إِلَى أَوْلِيَاءِ اَلْمَقْتُولِ فَيَكُونُ لَهُمْ رِقّاً فَإِنْ شَاءُوا اِسْتَرَقُّوا وَ إِنْ شَاءُوا بَاعُوا وَ لَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَقْتُلُوهُ ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ اَلْمُدَبَّرَ مَمْلُوكٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۹

ابو بصير گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم غلام مدبّرى مردى را عمدا كشته است، فرمود: او را مى‏كشند، عرضكردم: اگر بخطا او را كشته باشد چه؟ فرمود: وى را به اولياء مقتول ميدهند، و برده آنها است، چنانچه خواستند به بردگيش نگه مى‏دارند، و اگر بخواهند او را مى‏فروشند، و حقّ ندارند او را بكشند، سپس فرمود: أى أبا محمد مدبّر خود برده است.