روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۷۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن محمد بن علي بن محبوب قال :

وَ كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى‏ اَلْفَقِيهِ ع‏ فِي رَجُلٍ دَفَعَ إِلَى رَجُلٍ وَدِيعَةً وَ أَمَرَهُ أَنْ يَضَعَهَا فِي مَنْزِلِهِ أَوْ لَمْ يَأْمُرْهُ فَوَضَعَهَا اَلرَّجُلُ فِي مَنْزِلِ جَارِهِ فَضَاعَتْ هَلْ يَجِبُ عَلَيْهِ إِذَا خَالَفَ أَمْرَهُ أَوْ أَخْرَجَهَا مِنْ مِلْكِهِ فَوَقَّعَ ع هُوَ ضَامِنٌ لَهَا إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۵

محمّد بن على بن محبوب گويد: مردى به امام عسكرى عليه السّلام طىّ نامه‏اى نوشت: نزد شخصى مالى به وديعه نهاده‏اند و گفته‏اند آن را در ملك خود حفظ كن يا چيزى نگفته‏اند، و آن مرد مال را بخانه همسايه‏اش برده و مال تلف گشته است آيا دادن عوض و تاوان بر او، در صورتى كه نافرمانى كرده و مال را به جاى ديگرى انتقال داده و از محل خود خارج ساخته باشد، لازم است؟ امام عليه السّلام در پاسخ نامه مرقوم فرمود: او ضامن است‏