روایت:الکافی جلد ۸ ش ۶۴
آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة
عنه عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن عبد الله بن سنان عن معروف بن خربوذ عن ابي جعفر ع قال :
| الکافی جلد ۸ ش ۶۳ | حدیث | الکافی جلد ۸ ش ۶۵ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۲
معروف بن خربوذ از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه آن حضرت فرمود: همانا خداى عز و جل را بادهاى رحمت و بادهاى عذابى است پس اگر خدا بخواهد عذاب بادها را رحمت گرداند ميكند، ولى هرگز باد رحمت را عذاب نگرداند، فرمود: و اين بدان جهت است كه تاكنون نشده است خداوند مردمى را كه فرمانبرداريش كردهاند مورد رحمت خويش قرار دهد و آن فرمانبردارى موجب وبال و بدبختى آنها شده باشد مگر پس از اينكه از فرمانبردارى او بيكسو رفته باشند، فرمود: و اين چنين رفتار كرد با قوم يونس كه چون ايمان آوردند خداوند مورد مهر خويش قرارشان داد پس از آنى كه عذاب را بر ايشان مقرر و حكم فرموده بود، سپس بوسيله رحمتش وضع آنان را جبران فرمود و عذابى را كه بر ايشان مقدر شده بود برحمت تبديل نمود، و از آنان بگرداند در صورتى كه عذاب را بر ايشان فرستاده بود و آنها را فرا گرفته بود، و اين پس از آنى بود كه بدو ايمان آوردند و بدرگاهش زارى كردند. فرمود: و اما باد عقيم باد عذابى است كه چون بوزد هيچ رحمى بواسطه آن بچه در خود نگه ندارد و هيچ گياهى بدان آبستن نگردد، و از زير هفت طبقه زمين بيرون آيد، و تاكنون از آنجا بادى خارج نگشته جز بر قوم عاد هنگامى كه خدا بر آنها خشم كرد و به نگهبانان آن باد دستور داد كه باندازه گشادى حلقه انگشترى از آن باد رها كنند و آن باد روى خشمى كه بر قوم عاد داشت از دستور نگهبانان سرپيچى كرد و باندازه گشادى سوراخ بينى گاوى بيرون آمد. نگهبانان از اين وضع بدرگاه خداى عز و جل شيون و فرياد كرده و گفتند: پروردگارا باد از دستور ما سرپيچى كرد (و بيش از اندازه خارج شد) و ما بيم آن داريم كسانى را كه نافرمانى تو نكرده و شهرهاى تو را آباد ميكنند نابود كند! فرمود: پس خداى عز و جل جبرئيل عليه السّلام را بسوى آن باد فرستاد و جبرئيل با دو بال خود جلوى آن را گرفت و بجايگاه اصليش بازگرداند و بدو دستور داد بهمان اندازه كه دستورش دادهاند بهمان مقدار بيرون آيد، و او نيز بهمان مقدار بيرون آمد و قوم عاد و هر كه را با آنها بود نابود كرد.
حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى, ۱۲۷
معروف بن خربوذ از امام باقر عليه السّلام نقل مىكند كه فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ بادهايى دارد براى رحمت و بادهايى براى عذاب، و اگر آهنگ آن كند كه عذاب بادها را به رحمت بدل گرداند مىتواند. امام عليه السّلام فرمود: ولى هرگز بادهاى رحمت را به عذاب بدل نكند. امام عليه السّلام فرمود: اين از آن روست كه خداوند هرگز مردم مطيع خويش را، مورد مهر قرار نداده و در پى آن طاعت آنان، وبال بدبختى آنها نشده جز آنكه، از راه فرمانبرى حضرتش كناره گرفتند. حضرت عليه السّلام مىفرمايد: خداوند با قوم يونس هنگامى كه ايمان آوردند چنين كرد و بديشان رحم آورد و رحمت عطا كرد از همان باد عذابى كه براى ايشان مقدّر فرموده بود، و وضع بد آنها را به رحمت خويش جبران كرد و عذاب مقرّر را، بر ايشان رحمت نمود و آن عذاب را از آنها برداشت، پس از اينكه بر سر آنها فرستاده بود و آنها را فرا گرفته بود، و اين براى آن بود كه بدو ايمان آوردند و به آستانش راه تضرّع در پيش گرفتند. امام مىفرمايد: امّا باد سترون همان باد عذابى است كه نه رحمى از آن بچه در خود گيرد و نه گياهى از آن بارور گردد و آن بادى است كه از زير هفت طبقه زمين برآيد و ازآنجا هرگز بادى برنيامده جز براى نابودى قوم عاد آن هنگام كه خدا بر ايشان خشم گرفت و به دربانان ايشان دستور داد كه به اندازه وسعت يك حلقه انگشتر از آن را برآرند. امام عليه السّلام فرمود: بر دربانان خود سركشى كرد و به اندازه سوراخ بينى يك گاو جهيد از خشم او بر قوم عاد. امام عليه السّلام فرمود: دربانانش به درگاه خداوند سبحان از آن شيون كردند و عرض كردند: پروردگارا! از دست ما خارج شد و بيم داريم كه به وسيله آن مردم بيگناه و آباد كن زمين خود را هم هلاك كنيم. امام عليه السّلام مىفرمايد: خداوند عزّ و جلّ جبرئيل را به سوى آن باد فرستاد و او با دو پر خود جلو آن را گرفت و به مكان اول خود بازش گردانيد و به آن گفت: به همان اندازه كه دستور دارى بيرون بيا. امام عليه السّلام فرمود: باد به همان اندازه دستور داده شده برآمد و قوم عاد و هر كه با آنها بود هلاك شدند.
