نتایج جستجو

۱۳; عزت خدا ۹ ذلت: تهدید به ذلت ۷ شکست: تهدید به شکست ۷ عبدالله بن ابى: ادعاى پیروزى عبدالله بن ابى ۵ غزوه بنى مصطلق: منافقان در غزوه بنى مصطلق ۱ مؤمنان:

است كه با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند كه برگردند ولى برنگشتند

است كه با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند كه برگردند ولى برنگشتند

بعضی از مسلمانان (که طبق نقل ابن عباس «عبد اللّه بن عمر بن حزام» بوده است) هنگامی که دید «عبد اللّه بن ابی سلول» با یارانش خود را از لشکر اسلام کنار کشیده

رسول خدا صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان

عباس و قتادة و عکرمة گویند: علت نزول آیة چنین بوده که نفاق و دوروئى عبدالله بن ابى در میان صحابه پیامبر آشکار شده بود و سخنان زشتى که به زبان رانده بود

ترتیل: ترجمه: «یُسَبِّحُ» (نگا: رعد / ، اِسراء / ، نور / ). زید بن ارقم گوید: از عبدالله بن ابى شنیدم که به یاران خود مى گفت: به کسانى که نزد پیامبر مى باشند

مفسرین خاصه و عامه، ص ۲۵۶. در تفسير برهان نيز از على بن ابراهيم نقل شده كه اين آيه درباره عبدالله بن ابى نازل شده و سپس درباره هر منافق و مشرك كشانيده شده

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است كه

از محمد بن احمد بن يحيى الاشعرى كه گفت: من در فيد كه اسم منزلى است در طريق مكه، با على بن بلال روانه شديم سر قبر محمد بن اسمعيل بن بزيع. پس على بن بلال به

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است كه

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

نام برده از آن جمله على بن ابيطالب«عليه السلام» زيدبن ثابت، زبيربن عوام، عبدالله بن ارقم، عبدالله بن رواحه، ابى بن كعب ثابت بن قيس، ابوسفيان، معاويه، خالدبن

هَدَى‌ وَ فَرِيقاً حَقَ‌... (۰) «شیخ طوسى» گویند: زید بن ارقم گوید: این آیه درباره عبدالله بن ابى بن سلول نازل شده هنگامى که گفته بود به کسانى که نزد محمد

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

اشاره شود. وهب بن منّبه گويد: عبداللّه بن ابى قلابه، براى پيدا كردن شتر خود در صحراهاى عدن مى‏گشت ناگاه به شهرى رسيد، اطراف آن قلعه بود، عبداللّه گمان كرد كه

(۰) این آیه درباره سران و رؤساى منافقین مانند عبدالله بن ابى بن سلول و عبدالله بن سعد بن ابى‌سرح و عبدالله بن نبتل نازل شده که با یهودیان دوستى داشتند و اسرار

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

مفسرين خاصه و عامه، ص ۱۴۴. در تفسير برهان از على بن ابراهيم نقل شده كه اين آيه درباره عبدالله بن ابى و ياران او نازل شده كه ياران مزبور عدم شركت در جنگ

«كبره» راجع به افك واقع در صدر آيه است گويند مراد از «وَالَّذى تَوَلَّى» عبداللَّه بن ابى است كه در اشاعه افك پافشارى مى‏كرد. يعنى: آنكه به معظم افك مباشرت كرده

عبدالرحمن بن کعب و علیة بن زید و عمرو بن ثعلبه و ابن غنمة، اینان از بنى‌النجار بودند و سالم بن عبیر و هرم بن عبدالله و عبدالله بن عمرو بن عوف و عبدالله بن معقل

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

طوسی» گوید: قتادة گوید: این آیه درباره عابد بن عمر و المزنى و دیگران نازل گردیده. ابن عباس گوید: درباره عبدالله بن معقل المزنى نازل شده زیرا او با جماعتى نزد

بيان ضعف و جعلى بودن رواياتى كه حاكى از نمازگزاردن پيامبر (ص ) بر جنازه عبدالله بن ابى و حضور او در كنار قبر او و... مى باشد چند روايت در مورد خوالف (كسانى

شده است که عبارتند از: عبدالله ابن امیه المخزومى، ولید بن مغیرة، مکرز بن حفص، عمرو بن عبدالله بن ابى قیس العامرى. عاص بن عامر بن هاشم، اینان به پیامبر گفتند:

آيه براى آنان نازل گرديد و نيز گويند: در غزوه احد نازل شده موقعى كه عبدالله بن ابى به اصحاب پيامبر گفته بود براى چه خود را به كشتن مي‌دهيد. اگر محمد پيامبر

عباس روايت كنند كه حجاج بن عمرو يا عمرو بن الحجاج كه حليف و هم‌سوگند با كعب بن الاشرف يهودى بوده، به ضميمه سلام بن ابى‌الحقيق و قيس بن زيد در صدد شدند كه عده

جامع‌البيان و كشف الاسرار از عامه گويند: درباره ثابت بن قيس بن شماس با زوجه اش جميله دختر عبدالله بن ابى نازل شده، چنان كه شيخ بزرگوار ما اشاره نموده و اين

خارج شویم لذا در حصار و قلعه خود رفته و آماده جنگ شدند. در این میان عبدالله بن ابى بن سلول رئیس منافقین در نهانى براى یهودیان بنى‌النضیر پیام فرستاد و آن‌ها

روح» اوصاف و احوالى ديگر از منافقان بحث روایتی: (رواياتى درباره داستان عبدالله بن أُبَى) رواياتى ديگر در ذيل آيات مربوط به منافقان گفتاری پیرامون مسأله «نفاق»

نفاق ۳۰; نشانه هاى نفاق ۳ صاحب مجمع البیان افزاید که این آیه درباره عبدالله بن ابى رئیس منافقین و پسرش عبیدالله نازل شده و این پسر در نزد پیامبر بود در

روح» اوصاف و احوالى ديگر از منافقان بحث روایتی: (رواياتى درباره داستان عبدالله بن أُبَى) رواياتى ديگر در ذيل آيات مربوط به منافقان گفتاری پیرامون مسأله «نفاق»

عليهماالسلام و نيز ابن عباس و مجاهد و قتادة و ربيع و سدى و ابن اسحق و عبدالله بن مسعود گويند: هنگامى كه ابوسفيان سه هزار نفر از قريش را براى جنگ با پيامبر

روح» اوصاف و احوالى ديگر از منافقان بحث روایتی: (رواياتى درباره داستان عبدالله بن أُبَى) رواياتى ديگر در ذيل آيات مربوط به منافقان گفتاری پیرامون مسأله «نفاق»

مفسران گفته اند اين شخص عبدالله بن ابى سلول بود كه سر سلسله «اصحاب افك » محسوب مى شد، بعضى ديگر نيز مسطح بن اثاثه و حسان بن ثابت را به عنوان مصداق اين

از سدى و مجاهد و حسن بصرى و اعمش و عتبة بن ابى‌حكيم و غالب بن عبدالله و قيس بن الربيع و عبادة الربعى و عبدالله بن عباس و ابوذر غفارى نقل و روايت نموده اند

اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: اين آيه درباره عبدالله بن ابى‌رئيس منافقين و ياران او نازل گرديد كه در غزوه احد با رسول خدا صلى الله

تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۳۶ و در بصائر الدرجات به سند خود از ابى محمد عبدالله بن ابى عبدالله فارسى و از غير او روايت كرده كه ايشان بدون ذكر سند از امام صادق

بگویم سپس این سوره نازل گردید و پیامبر آن را براى عبدالله بن سلام قرائت فرمود و سبب اسلام آوردن عبدالله بن سلام هم همین سوره گردید ولى او تا مدتى ایمان و

بعضى از مسلمانان كه طبق نقل ابن عباس «عبد الله بن عمر بن جزام » بوده است هنگامى كه ديد «عبدالله بن ابى سلول » با يارانش خود را از لشگر اسلام كنار كشيده

نموده و اسم قاتل مرداس را اسامة بن زيد معرفى كرده است. طبرى در تفسير خود موضوع مزبور را با اختلاف در موضوع از عبدالله بن عمر نقل نموده و احمد و طبرانى و

بگویم سپس این سوره نازل گردید و پیامبر آن را براى عبدالله بن سلام قرائت فرمود و سبب اسلام آوردن عبدالله بن سلام هم همین سوره گردید ولى او تا مدتى ایمان و

بگویم سپس این سوره نازل گردید و پیامبر آن را براى عبدالله بن سلام قرائت فرمود و سبب اسلام آوردن عبدالله بن سلام هم همین سوره گردید ولى او تا مدتى ایمان و

اسْمُ‌ رَبِّکَ‌ ذِي‌... (۰) شأن نزول آیات ۳۹ و ۴.: از طریق عروة بن رویم از جابر بن عبدالله روایت شده که وقتى که آیات ۱۳ و ۱۴ این سوره «ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ

بگویم سپس این سوره نازل گردید و پیامبر آن را براى عبدالله بن سلام قرائت فرمود و سبب اسلام آوردن عبدالله بن سلام هم همین سوره گردید ولى او تا مدتى ایمان و

روايت نموده از ابان بن ابى محمود: مردى از شيعه نوشت به حضرت على بن موسى الرضا عليهما السّلام: فدايت شوم بدرستى كه من شك دارم در اسلام ابى طالب. پس نوشت حضرت

از جعفر بن محمد بن على بن الحسين روايت كرده كه گفت: وقتى سفيان ثورى به جعفر بن محمد گفت: من از محضرت بر نمى خيزم تا اين كه مرا حديث كنى. جعفر بن محمد گفت:

و تابعين نيز نقل شده كه مراد از آيه متعه است ازجمله ابن عباس، ابن مسعود، ابى بن كعب، قتاده، سدى، مجاهد، ابن جبير، حسن و غير آنها. اهل سنت در اينكه متعه

صحاح از صحاح سته اهل سنت و جماعت نيز اين حديث را از عبدالله بن عمر روايت نموده اند. در تفسير على بن ابراهيم از امام كاظم عليه‌السلام روايت شده كه اين آيه

«شیخ طوسی» گوید: این آیه درباره بعضى از منافقین نازل گردیده است، جابر بن عبدالله انصارى گوید: درباره بعضى از منافقین نازل شده كه ابوسفیان را از آمدن رسول

اسْمُ‌ رَبِّکَ‌ ذِي‌... (۰) شأن نزول آیات ۳۹ و ۴.: از طریق عروة بن رویم از جابر بن عبدالله روایت شده که وقتى که آیات ۱۳ و ۱۴ این سوره «ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ

و تابعين نيز نقل شده كه مراد از آيه متعه است ازجمله ابن عباس، ابن مسعود، ابى بن كعب، قتاده، سدى، مجاهد، ابن جبير، حسن و غير آنها. اهل سنت در اينكه متعه

ابن مبارك ، هناد، ابن ابى شيبه ، عبد بن حميد و احمد - در كتاب الزهد - و ابن ابى الدنيا - در كتاب صفة النار - و ابن جرير، ابن ابى حاتم و بيهقى - در كتاب

علیه‌السلام روایت کند که این آیه درباره على بن ابى‌طالب نازل گردیده زیرا او عالم این امت بعد از رسول خدا بوده است. عبدالله بن عجلان از امام باقر علیه‌السلام روایت

آسمان از طرف عده زیادى از اصحاب مانند ابن عباس و ابن مسعود و انس و جابر بن عبدالله و حذیفه و عائشه و ام‌هانى و سایرین رسیده که جاى هیچ شک و تردیدى را باقى

محمد بن يحيى روايت كرده است، از عبداللَّه بن محمد، از على بن حكم، از ابان بن عثمان، از عبداللَّه بن ابى يعفور. و ابان گفت: حديث كرد مرا حسين بن ابى العلاء

أشده و أوفوا بالعهد إن العهد کان مسئولاً».... ۲۰- «عن عبدالله بن سنان عن أبى عبدالله(ع) قال: سأله أبى و أنا حاضر عن الیتیم حتى یجوز أمره؟ قال: «حتى یبلغ أشدّه»

شد و در امالى از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه‌ جلد 5 صفحه 418 ما نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم پس آمد على بن ابى طالب عليه السّلام و پيغمبر

فرار جهنمیان ۱، ۳ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از عثمان و عبدالله بن عمر روایت کرده که گویند: ما همه مى شنیدیم که این سوره درباره ابى بن خلف نازل شده و طبرى

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

در خانه کعبه معاهده بسته بودند. ابن ابى حاتم از مفسرین عامه در تفسیر خود از ابن عباس روایت کند که پیامبر عبدالله بن انیس را با دو نفر که یکى از آن‌ها از

خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله بن زبیر را که در حجاز و اطراف آن و در کوفه در طول سلطنت بنى‌امیه بوده و قریب

عبارت بودند از: عبدالله بن سلام و ثعلبة بن سلام و ابن يامين و اسد و اسيد پسران كعب و شعبة بن عمرو و بحيرا الراهب و سعيد بن عمرو و قيس بن زيد، اينان نزد

شده: عبداللّه بن امّ مكتوم كه نابينا بود پيش رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلم» آمد و آن حضرت با عتبة بن ربيعه، اباجهل، عباس بن عبدالمطلب، ابّى بن خلف

شده: عبداللّه بن امّ مكتوم كه نابينا بود پيش رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلم» آمد و آن حضرت با عتبة بن ربيعه، اباجهل، عباس بن عبدالمطلب، ابّى بن خلف

«شیخ طوسى» گویند: ابن عباس و مجاهد و یزید بن رومان و قتاده و ابن ابى لیلى گویند: این آیه درباره ولید بن عقبه بن ابى معیط نازل گردیده هنگامى که رسول خدا صلی

نموده است) و نیز صاحبان کشف الاسرار و مجمع البیان از عبدالله بن عمر نقل نمایند که گفت: سه چیز به على بن ابى‌طالب اختصاص یافت که بسیار مایل بودم. اى کاش یکى

مراد باطل و دروغ است. أَمْ‌ حَسِبْتُمْ‌ أَنْ‌ تَدْخُلُوا... (۲) کثیر بن عبدالله بن عمرو المزنى از پدرش و او نیز از پدر خود چنین نقل نماید وقتى که جنگ احزاب

و همچنين اسحق بن راهويه در مسند خود و نيز ابن ابى حاتم در تفسير خود به طرق مختلف از سدى و شعبى و قتاده و عكرمة چنين نقل نمايند كه عمر بن الخطاب در سر راه

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

تأويل كند واللَّه العالم در توحيد صدوق باب 52 از حفض بن غياث نقل شده: «سَأَلْتُ اَبا عَبْدِاللَّهِ «عليه السلام» عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَسِعَ كُرْسَيُّهُ

الْقَوْلَ» نازل شد. زید بن اسلم گوید: آیه ۱۷ درباره سه نفر نازل شده که در جاهلیت لا اله الّا اللّه مى گفتند: اینان عبارت بودند از زید بن عمرو بن نفیل و ابوذر غفارى

القران در شأن على بن ابى طالب عليه السّلام احمد بن حنبل و أبو يعلى در مسندشان، خوارزمى در اربعين، ابو بكر خطيب در تاريخ خود، محمد بن الصباغ در فضائل، طبرى

قرأت القرءان جعلنا بینک ... حجابًا مستورًا) ۱۱- «دخل ... هشام بن السائب ... على أبى عبدالله(ع) فقال: ... أخبرنى عن قول الله «و إذا قرأت القرآن جعلنا بینک

ثنا گوئى پردازند دراينجا چند حديث از كافى باب شكر نقل مى‏شود: عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: شُكْرُ النِّعِمِ اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ تَمامُ

خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله بن زبیر را که در حجاز و اطراف آن و در کوفه در طول سلطنت بنى‌امیه بوده و قریب

حتما بریده شود سپس این آیه نازل گردید. چنان که قتادة و یزید بن رومان نیز نقل نموده اند عبدالله بن عمر گوید: پیامبر دستور داد نخل‌هاى خرماى بنوالنضیر را طعمه

تأويل كند واللَّه العالم در توحيد صدوق باب 52 از حفض بن غياث نقل شده: «سَأَلْتُ اَبا عَبْدِاللَّهِ «عليه السلام» عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَسِعَ كُرْسَيُّهُ

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

معجزه: رد معجزه اقتراحى ۶ طبرى و ابن ابى حاتم در تفاسیر خود و دارمى در مسند خویش از طریق عمرو بن دینار از یحیى بن جعده روایت کنند که گفت: عده اى از مسلمین

نموده است) و نیز صاحبان کشف الاسرار و مجمع البیان از عبدالله بن عمر نقل نمایند که گفت: سه چیز به على بن ابى‌طالب اختصاص یافت که بسیار مایل بودم. اى کاش یکى

را هم براى امت خويش مي‌نمايد، خداوند اين آيه را نازل فرمود و نيز از عبدالله بن عمرو بن عوف او از پدر و جدش چنين نقل نمايند كه در جنگ احزاب (خندق) كه به اشاره

خاصه و عامه، ص ۲۶. در تفسير ابن ابى حاتم از طريق سعيد يا عكرمة از ابن عباس نقل گرديده و شخص سائل رافع بن حريملة و وهب بن زيد ذكر شده است و صاحب كشف الاسرار

است، صاحب تفسیر برهان گوید ابوعبدالله محمد بن على بن السراج كه از مخالفین و عامه است. مرفوعا از عبدالله بن مسعود روایت نموده كه گفت: پیامبر بعد از نزول

الاسد رسيد و قريش در روحاء منزل نموده بودند عكرمة بن ابى جهل و حارث بن هشام و عمرو بن عاص و خالد بن وليد گفتند برويم مدينه را غارت كنيم ما كه بزرگان آنها

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

سند این حدیث را ضعیف شمرده و آن را بى‌اساس دانسته اند. از طریق حصین از عبدالله بن مسلم الحضرمى نقل شده که گوید ما دو برده داشتیم بنام یسار و جبر و اینان

خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله بن زبیر را که در حجاز و اطراف آن و در کوفه در طول سلطنت بنى‌امیه بوده و قریب

جعفر بن ابى طالب مأمور شد كه با آنها حركت نمايد و آنها بملازمت آنحضرت از دريا عبور نموده و وارد حبشه شدند كفار قريش پس از اطلاع بر اين امر عمرو بن عاص و

اسحق از محمد و او از عکرمه و نیز ابوسعید از ابن عباس روایت کنند که عبدالله بن عمر و زید بن الحرث با عده اى از یهودیان طرح دوستى ریخته بودند سپس این آیه نازل

الْقَوْلَ» نازل شد. زید بن اسلم گوید: آیه ۱۷ درباره سه نفر نازل شده که در جاهلیت لا اله الّا اللّه مى گفتند: اینان عبارت بودند از زید بن عمرو بن نفیل و ابوذر غفارى

حق تعالى بدين جهت او را خليل ناميد. اين روايت را على بن ابراهيم از هارون بن مسلم از مسعده از ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل نموده. «1» نزد اهل تحقيق جهت

فرمود مراد برادرم على بن أبي طالب است و بعضى گفته‌اند مراد از من عنده علم الكتاب علماء از اهل كتابند كه مسلمان شدند از قبيل عبد اللّه بن سلام و سلمان فارسى

که این آیه درباره زنان عبدالله بن عمرو بن العاص و طفیل بن الحرث و عمرو بن سعید بن العاص نازل شده است. سدى گوید: درباره عبدالله بن عمر نازل شده زیرا در زمان

مرد مى باشد، پس فرزند از نطفه شیطان و نطفه آن مرد پدید مى آید». ۱۸- «عن أبى عبدالله(ع)... [فى قوله] «و شارکهم فى الأموال و الأولاد» ... قال: إن الشیطان لیجىء

(۲) محمد بن العباس بعد از سه واسطه از عبدالله بن سنان نقل نماید که گفت: از امام صادق علیه‌السلام درباره این آیه سؤال کردم. فرمود: درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام

لاتخافت بها» [این آیه] فقط در مورد دعا نازل شده است...». ۲۱- «عبدالله بن سنان قال: قلت لأبى عبدالله(ع): على الإمام أن یسمع من خلفه و إن کثروا؟ فقال: لیقرأ قراءة

(۲) لَقَدْ کَانَ‌ لَکُمْ‌ فِي‌ رَسُولِ‌... (۰) «شیخ طوسى» گویند: عبدالله بن شداد بن الهلال روایت کند که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در نزد زینب

على «عليه السلام» هم، اين معنا نقل شده. و در تفسير قمى، در روايت ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر «عليه السلام» نقل شده كه در تفسير جملۀ «وَ اتّخَذُوا مِن دُونِ

براء و نيز ابوداود و نسائى از سهل بن حنيف همين موضوع را با اندك اختلافى ذكر نموده اند. عياشى در تفسير خود از عبدالله بن سنان او از امام صادق عليه‌السلام

هر كسى عمل مى‌كند بر نيت خود. تتمه: ابن بابويه به اسناد خود از ابى الصلت عبد السلام بن صالح هروى: كه مأمون سؤال نمود حضرت رضا عليه السّلام را از اين آيه

نزول آیات ۸ تا ۱۱: ابن عباس گوید: این آیات درباره دو مرد بنام اربد بن قیس و عامر بن طفیل نازل گردید و همچنین آیه ۱۲ «هُوَ الَّذِی یرِیکمُ الْبَرْقَ خَوْفاً

۳.۳. ابن ابى‌حاتم در تفسير خود از سعيد بن مسيب و ابوبكر بن عبدالرحمن و عروة بن الزبير روايت كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عمرو بن امية الضمرى

جابر و بريد بن معاويه و فضيل بن يسار، از امام ابى جعفر (عليه السّلام)، و به سند خود از عبداللّه بن بكير و عبداللّه بن كثير هاشمى، از ابى عبداللّه (عليه السّلام)،

«إِنَّهُ»: ولی دم. صاحب خون. وَ مَنْ‌ يَقْتُلْ‌ مُؤْمِناً... (۱) محمد بن یعقوب کلینى از على بن ابراهیم و او بعد از چهار واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید

پیمان بست که او را به پروردگارى خود بشناسند...». ۲۵ - «عن عبداللّه بن سنان، عن أبى عبداللّه(ع) قال: سألته عن قول اللّه عزّوجلّ: «فطرت اللّه الّتى فطر الناس

ابوبكر و عبدالله بن مسعود و ابوذر غفارى و سالم مولى ابى‌حذيفه و عبدالله بن عمرو مقداد الاسود الكندى و سلمان فارسى و معقل بن مقرن در خانه عثمان بن مظعون الجمحى

«عليهما السلام» نقل شده كه فرموده‏اند: «نَحْنُ هُمْ». در الميزان از كافى از عبداللَّه بن سنان از امام صادق «عليه السلام» نقل شده كه فرمود: «هُمْ الْاَئِمَّةُ»

اش بى چیز مى ماندند. خداوند این عمل را اسراف نامیده است. ۱۹- عبدالله بن سنان عن أبى عبدالله (ع) قال: سألته عن قوله: «و ءاتوا حقه یوم حصاده» قال: اعط من

«عَلِىٌ بْنُ اِبْراهيمَ عَنْ اَبيه وَ مُحْمَّدِبْنِ القاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِبْنِ سُلَيْمانَ، عَنْ داوُدَ، عَنْ حَفْصِ بْنِ غِياثٍ عَنْ اَبى عَبْدِاللَّهِ «عليه

السَّمَاوَاتِ‌ وَ... (۱) محمد بن یعقوب کلینى بعد از دو واسطه از سدیر او از امام باقر|امام محمدباقر علیه‌السلام و نیز جابر بن عبدالله از امام محمدباقر علیه‌السلام

است: ثعلبة بن سعية و اسيد بن سعية و اسد بن عبد، - صاحب كشف الاسرار از عطا نقل كند كه جماعتى از انصار مانند اسعد بن زرارة و براء بن معرور و محمد بن مسلمة و

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

در مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر ))

صلی الله علیه و آله بردند و طى این آیه، نجوى منع گردید. ابن ابى حاتم در تفسیر خود از مقاتل بن حیان روایت کند که میان رسول خدا صلی الله علیه و آله و یهودیان

«عن أبى عبداللّه(ع) قال: بعث أمیرالمؤمنین(ع) إلى بشر بن عطارد التمیمى فى کلام بلغه فمرّ به رسول أمیرالمؤمنین(ع) فى بنى أسد و أخذه فقام إلیه نعیم بن دجاجة

ابوبكر و عبدالله بن مسعود و ابوذر غفارى و سالم مولى ابى‌حذيفه و عبدالله بن عمرو مقداد الاسود الكندى و سلمان فارسى و معقل بن مقرن در خانه عثمان بن مظعون الجمحى

چنان که از سعد بن مالک نقل گردیده است و صحابى مزبور که این سؤال را از رسول اکرم کرده بود، سعد بن ابى‌وقاص بوده است که گوید در جنگ بدر سعید بن العاص را کشته

همسر مؤمن ۲۴ طبرانى در تفسیر خود از عبدالله بن احمد روایت کند که زنى که مهاجرت کرده بود. ام‌کلثوم دختر عقبة بن ابى‌معیط بود که بعد دو برادرش عمارة و ولید

ديگران به سر خود رها مى‏شوند). در اين مضمون در كافى سه حديث از ابى بكر حَضْرَمى و عبداللّه بن سنان و محمدبن مسلم از امام صادق «عليه السلام» و يك حديث از امام

دادى . و در كافى است كه محمد بن يحيى از احمد بن محمد از حسن بن محبوب از ابى جميله از ابان بن تغلب و غير او از ابى عبدالله (عليه السلام ) نقل مى كند كه

مراد فقیری است که روی گدائی را ندارد و درخواست چیزی از مردم نمی‌کند. حسن بن محمد بن الحنفیه گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله عده اى را به سریه اى فرستاده

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

ابوهريرة و طبرى در تفسير خود از جابر بن عبدالله روايت نموده و گويند با پيامبر در عسفان بوديم كه مشركين با خالد بن وليد به ما برخوردند و نزديك ظهر بود،

ابن عباس ، عمر بن خطاب ، عبداللّه بن عمر، سلمان ، ابى هريره ، ابى امامه ، ابى سعيد خدرى ، عبداللّه بن مسعود، عبد الرحمن بن قتاده ، ابى الدرداء، انس ، معاويه

وجود مى آید. این واژه در نوشیدنیهاى جهنّمیان استعمال مى گردد. ۳- «عن أبى عبدالله(ع) [فى قوله تعالى: «و یسقى من ماء صدید»] و یسقى ممّا یسیل من الدم و القیح

خوانده مى شوند با امامشان و امامشان سوسمار است». ۱۷- «عن بشیرالدهان عن أبى عبدالله(ع) قال: أنتم والله على دین الله ثمّ تلا «یوم ندعوا کلّ أناس بإمامهم» ثمّ

در كتابش؟! (و اذا مرّوا باللّغو مرّوا كراما). «2» و فى العيون- عن محمّد بن ابى عباد و كان مشتهرا بالسّماع و بشرب النّبيذ و قال سئلت الرّضا عليه السّلام

ترتیل: ترجمه: «سَبَّحَ ِللهِ مَا ...»: (نگا: حدید / حشر / . عبدالله بن عباس و عبدالله بن سلام (هر یک جداگانه) روایت کنند و گویند: عده اى از ما نزد رسول

8 - صفحه 388 مى‌يافت به بقاء وسيله‌اى و براى دفع مرگ راهى، هر آينه سليمان بن داود عليهما السلام بود، كه مسخر او بود ملك جن و انس، و نبوت و تقرب بزرگ به

الْقَوَاعِدُ مِنَ‌ النِّسَاءِ... (۴) لاَ جُنَاحَ‌ عَلَيْهِنَ‌ فِي‌... (۱۰) جابر بن عبدالله بنا به نقل مقاتل چنین گوید: اسماء دختر مرثد داراى نخلستانى بود. روزى زنان

شأن نزول آیات ۵۱ تا ۵۵: «شیخ طوسى» گویند: قتاده گوید: این آیات درباره عبدالله بن سلام و تمیم الدّارى و جارود العبدى و سلمان فارسى نازل گردیده، هنگامى که

هذه الصلاة، ألا ترى أنّ العبد الصالح عیسى بن مریم(ع) قال: «و أوصانى بالصلاة و الزکاة مادمت حیّاً» ; معاویة بن وهب گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: بهترین چیزى

اسنادى كه ابى زيد عياش بن يزيد بن حسن دارد از پدرش يزيد بن حسن نقل مى كند كه گفت : موسى بن جعفر (عليه السلام ) مرا حديث كرد و فرمود كه پدرم جعفر بن محمد (عليهماالسلام

عاد بر آنان باشد. ۴ - «عن أبى بصیر عن أبى عبداللّه(ع) قال: قلت له: «کذّبت ثمود بالنّذر...» قال هذا کان بما کذّبوا صالحاً...; ابى بصیر از امام صادق(ع) درباره

خوردن مردار بر آنان حلال نیست ... ». ۲۰ - «عبدالعظیم بن عبداللّه الحسنى، عن ابى جعفر(ع) محمّد بن على الرضا(ع) قال: سألته ... یابن رسول اللّه! ما معنى قوله

صادق عليه السّلام نقل نموده در سبب نزول اين سوره كه قريش نضر بن حارث و عقبة بن ابى معط و عاص بن وائل را به نجران فرستادند كه از يهود آنجا مسائلى بياموزند

عياشى از محمد بن سالم نى فروش از حارث بن مغيره از ابى عبدالله (عليه السلام ) روايت مى كند كه حارث گفت : به حضرتش عرض ‍ كردم ، عبد الله بن عجلان در مرضى

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) چنين نقل شده كه مثل بلعم بن باعورا در بنى اسرائيل همانند امية بن ابى الصلت در اين امت است . تفسير نمونه جلد ۷ صفحه ۱۶ همچنين

العباد يكافئون فيما بينهم بالمعروف و انا اكافيك‌ «1» شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، جلد 12، صفحه 192. «2» فروع كافى، جلد چهارم كتاب الزكوة، باب النوادر،

هشام بن عروة از پدرش عروة چنین نقل کند هنگامى که رسول خدا صلى الله علیه و آله مابین اصحاب خود عقد برادرى و اخوت بست میان زبیر بن العوام و کعب بن مالک عقد

زنان صاحب رایات یعنى زنان فاحشه ازدواج کند سپس این آیه نازل شد. چنانکه از عبدالله بن عمر و ابن عباس روایت کنند و مجاهد و شعبى و زهرى گویند: نام این زن ام مهزول

سنگین و باران زا خواهد بود که به وسیله بادها حمل مى شود. ۴ - «عن جمیل عن أبى عبداللّه(ع): ...فقال إنّ إبن الکوّاء سأل أمیرالمؤمنین... عن «فالحاملات وِقْراً»

آرام در آسمان روان اند. (و الذریت ذروًا ... فالجریت یسرًا) ۵ - «جمیل عن أبى عبداللّه فى قوله... «فالجاریات یسراً» قال هى السفن...; جمیل از امام صادق(ع) درباره

المهد صبيا(( سخن گفتن عيسى (عليه السلام ) در گهواره با مردم :((قال انى عبدالله ...(( تقرير حجتى بر نفى فرزند بودن عيسى (عليه السلام ) براى خدا توبيخ كسانى

پذيرفت و نمى فرمود: من تنها براى قوم خود مبعوث شده ام به شهادت اين كه اسلام عبدالله بن سلام يهودى و سلمان فارسى و بلال حبشى و صهيب رومى و امثال ايشان را پذيرفت

و بعد از مراجعه بتفسير برهان و اطلاع بر اخبار معارضه با آن رجوع بتفسير على بن ابراهيم قمّى كه نسخه خطى از آن نزد حقير است نمودم ديدم چنين نقلى در آن نبود

نامهاى محمد(ص) ۴; وحى به محمد(ص) ۱، ۲ مزمل :۴ بزار و تفسیر طبرانى. تفسیر ابن ابى حاتم. بصائرالدرجات صفار، ص ۵۱۲، ح ۲۶; بحارالأنوار، ج ۱۶، ص ۱۰۱، ح ۳۹.

از على عليه السلام گلايه كردند كه چرا ياران خود را نگه نمى‌دارد؟! طارق‌بن عبداللّه رئيس آنها با ناراحتى به امام گفت: شما چرا بين دوست و بيگانه تفاوت قائل

مهتدين امير المؤمنين عليه السّلام است و بعضى گفته‌اند آيات آتيه در حق وليد بن مغيره نازل شده كه منع مينمود عشيره خود را از اسلام و مرد ثروتمندى بود و ده

تکالیف یاد شده مى تواند حاکى از برداشت فوق باشد. ۲۳- عبدالله بن سنان عن أبى عبدالله (ع) قال: سأله أبى و أنا حاضر عن الیتیم متى یجوز أمره؟ قال: حتى یبلغ اشده

است (نگا: المصحف المیسر). گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که عمر بن الخطاب بنت ابی امیة بن المغیرة را در حباله نکاح خویش داشت و او هنگام هجرت به سوى مدینه

عاصيان را «1» عياشى ج 2 ص 352 روايت 91. «2» تفسير برهان ج 2 ص 495 بنقل از على بن ابراهيم قمى. «3» مدرك پيشين. «4» منهج الصادقين ج 5 ص 389 بنقل از تبيان. جلد

معانى الاخبار شيخ صدوق. و بحار الانوار ج 12 ص 29 روايت 5 بنقل از تفسير على بن ابراهيم. «2» بحار الانوار ج 12 ص 50 ذيل پنجمين قول در مورد «انى سقيم». جلد

سوگند، انسان را به تأمل درباره متعلقات قسم فرا مى خواند. ۴ - «عن جمیل عن أبى عبداللّه(ع) فى قوله «والذاریات ذرواً» فقال إنّ إبن الکوّاء سأل أمیرالمؤمنین عن

است كه ابن عساكر، از ابى مليكه روايت كرده كه گفت : عبدالله بن عامر بن كريز هديه اى براى عايشه فرستاد، عايشه خيال كرد فرستنده آن عبدالله عمر است ، لذا هديه

درباره عمار بن ياسر نازل شده ، كه در راه خدا شكنجه مى ديد، - نقل از ابن جريح - و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، ابن جرير، ابن منذر، و ابن ابى حاتم ، از

ترجمه: «اَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ ...؟» (نگا: یونس / و، نمل / و ). جابر بن عبدالله انصارى گوید: در حجة الوداع در منى نزدیکتر از دیگران نزد رسول خدا صلى الله

دهنده اى نخواهند داشت و از طرف هیچ کس یارى نخواهند شد. (ثم لاتنصرون) ۱۴- «عن أبى عبدالله(ع) فى قول الله عزوجل: «ولاترکنوا إلى الذین ظلموا ...» قال: هو الرجل یأتى

شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را روزه بدارد». ۲۴ - «عن ابى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عز و جل: «و على الذین یطیقونه فدیة طعام مسکین» قال: الذین

عدم تعقل و عبرت آنها است از آنچه مى‌بينند و مى‌شنوند و فرموده كه حضرت يونس بن متّى كه شرح حال او در سوره خودش گذشت از پيغمبران مرسل بود و از قوم خودش مانند

شیطان (إن الذین اتقوا إذ امسهم طئف من الشیطن تذکروا) ۷- عن على بن حمزة عن أبى عبداللّه(ع) قال: سألته عن قول اللّه: «إن الذین اتقوا إذا مسهم طائف من الشیطان

ابوالطفیل عامر بن وائله از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: مردى نزد پدرم امام سجاد علیه‌السلام آمد و گفت: یابن رسول الله عبدالله بن عباس مى پندارد

استخوان هاى پشت منافقان سخت و بى انعطاف مى گردد و قدرت سجده ندارند». ۶ - «عن أبى عبداللّه(ع) فى قوله عزّوجلّ: ...«و یدعون إلى السجود فلایستطیعون» قال: أُفحِم القومُ

چیست؟ گفتند: خود او جزاى آن است ... [که باید به بردگى گرفته شود]». ۷- «عن أبى عبدالله(ع) [فى قوله تعالى]: «جزاؤه من وجد فى رحله فهو جزاؤه»: یعنون السنّة التى

شأن نزول آیات ۵۱ تا ۵۵: «شیخ طوسى» گویند: قتاده گوید: این آیات درباره عبدالله بن سلام و تمیم الدّارى و جارود العبدى و سلمان فارسى نازل گردیده، هنگامى که

از پیامبر صرفنظر کرده و به او وحى نمى فرستد و طبرى صاحب جامع البیان از عبدالله بن شداد نقل نماید که خدیجه به پیامبر گفت: خداوند تو را واگذاشته است، حافط

المهد صبيا(( سخن گفتن عيسى (عليه السلام ) در گهواره با مردم :((قال انى عبدالله ...(( تقرير حجتى بر نفى فرزند بودن عيسى (عليه السلام ) براى خدا توبيخ كسانى

عیب و نقص است. (إنّا أنزلنه فى لیلة القدر ... سلم هى) ۸ - «عن أبى عبداللّه(ع) قال: کان على بن الحسین «صلوات اللّه علیه» یقول ... قال اللّه عزّوجلّ «...سلام

خاصه و عامه و اصحاب مانند ابن مسعود. و ابن عباس و حذيفه يمانى و انس بن مالك و جبير بن معطم و عبد اللّه عمر «1» نقل نموده‌اند كه ابو جهل و يهودى ديگر شبى

(و یسئلونک ... قل سأتلوا) ۸- «عن أبى عبداللّه(ع) قال: ملک الأرض کلّها أربعة: مؤمنان و کافران. فأمّا المؤمنان: فسلیمان بن داوود و ذوالقرنین ; از امام صادق(ع)

و آله بالا گرفت و با قريش صلح نمود و خيبر را فتح كرد و جعفر بن ابى‌طالب در حالتى كه عبدالله پسرش در حبشه از اسماء بنت عميس متولد شده بود به مدينه نزد پيامبر

المهد صبيا(( سخن گفتن عيسى (عليه السلام ) در گهواره با مردم :((قال انى عبدالله ...(( تقرير حجتى بر نفى فرزند بودن عيسى (عليه السلام ) براى خدا توبيخ كسانى

نزول آیات ۸ تا ۱۱: ابن عباس گوید: این آیات درباره دو مرد بنام اربد بن قیس و عامر بن طفیل نازل گردید و همچنین آیه ۱۲ «هُوَ الَّذِی یرِیکمُ الْبَرْقَ خَوْفاً

است. در حديث آمده است كه گوينده اين كلام‌ «أَهْلَكْتُ مالًا لُبَداً» عمرو بن عبدود در جنگ خندق بوده كه گفت: سرمايه زيادى را در مبارزه با اسلام تباه كردم

ارث ببرد از من وارث ببرد از اولاد يا اقارب يعقوب بن ماثان كه برادر عمران بوده يا اولاد يعقوب بن اسحق بن ابراهيم عليه السّلام كه حضرت زكريا از اولاد او بوده

این که بسیارى از گناهان مورد عفو خداوند قرار مى گیرد. ۹ - «هشام بن سالم عن أبى عبداللّه(ع) قال: أما انّه لیس من عرق یضرب و لا نکبة و لا صداع و لا مرض إلاّ

القرآن. کتاب المناقب از موفق بن احمد از علماى عامه. کتاب المناقب از موفق بن احمد و کتاب مقاتل الطالبین از على بن حسین بن محمد اصفهانى. کافى، ج ۵، ص ۵۲۷،

مزبور عبارت بودند از، حمزة بن عبدالمطلب، مصعب بن عمير پرچمدار رسول خدا صلى الله عليه و آله عبدالله بن جحش پسرعمه رسول خدا، عثمان بن شماس، سعد مولى عتبة و نيز

اللّه بن زَمعَة قال: خطب رسول اللّه(ص) فذکر الناقة و ذکر الذى عقرها فقال: «إذ انبعث أشقاها» قال: انبعث لها رجل عارم عزیز منیع فى رهطه; عبداللّه بن زَمعة

گامهاى شیطان است که شما را به دنیا ترغیب مى کند ... . ۱۳- روى عن أبى جعفر و أبى عبدالله(ع): إن من خطوات الشیطان الحلف بالطلاق و النذور فى المعاصى و کل یمین

شود. آیا نشنیده اى سخن یوسف را که گفت: «...إنى حفیظ علیم»...». ۱۸- «عن أبى عبدالله(ع) أنه قال لقوم ممّن یظهرون الزّهد و یدعون الناس أن یکونوا معهم على مثل

زیارت آن خانه گردانید. این کار خوش آیند مردم حجاز نبود لذا شخصى به نام زهیر بن بدر از عبدالمطلب رئیس مکه خواست که آنجا برود و آن را با کثافات ملوّث نماید

و آله بالا گرفت و با قريش صلح نمود و خيبر را فتح كرد و جعفر بن ابى‌طالب در حالتى كه عبدالله پسرش در حبشه از اسماء بنت عميس متولد شده بود به مدينه نزد پيامبر

از انتظار یعقوب(ع) نبود. (أخاف أن یأکله الذئب و أنتم عنه غفلون) ۸- «عن أبى عبدالله(ع) قال: إن بنى یعقوب لما سألوا أباهم یعقوب أن یأذن لیوسف فى الخروج معهم

الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۷۶ و در الدر المنثور از احمد و ابو داود از جندب بن عبدالله بجلى روايت كرده است كه گفت : مردى عرب از باديه وارد شد و شتر خود را خوابانيد

بود». ۳۹- «عبداللّه بن سنان عن أبى عبداللّه(ع) قال: سأله أبى و أنا حاضر عن قول اللّه عزّوجلّ حتّى إذا بلغ أشدّه» قال: الإحتلام; عبدالله بن سنان مى گوید:

شأن نزول آیات ۵۱ تا ۵۵: «شیخ طوسى» گویند: قتاده گوید: این آیات درباره عبدالله بن سلام و تمیم الدّارى و جارود العبدى و سلمان فارسى نازل گردیده، هنگامى که

(أولئک الذین اشتروا الضللة بالهدى ... فما أصبر هم على النار) ۱۰ - «عن ابى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عز و جل «فما اصبر هم على النار» فقال ما اصبرهم على فعل

(یریدون ... و اللّه متمّ نوره و لو کره الکفرون) ۱۲ - «عن عمّار بن موسى الساباطىّ عن أبى عبداللّه(ع) قال: سمعته و هو یقول: لم تخل الأرض منذ کانت من حُجّة عالم

خود ساخته بود. در نتیجه آثار عصیان او در حد عصیان آدم نبود. ۲۳ - «عن أبى عبداللّه(ع) فى قوله: «بدت لهما سوأتهما» قال: کانت سوأتهما لاتبدو لهما; یعنى، کانت

الله بن جحش اسدى و بقيه نفرات عمار ياسر بود، و ابو حذيفه بن عتبه بن ربيعه ، و سعد بن ابى وقاص ، وعتبه بن صفوان سلمى ، هم پيمان بنى نوفل ، و سهل بن بيضا،

آصف بن برخیا: آصف بن برخیا و تخت ملکه سبأ ۱; اعلام آمادگى آصف بن برخیا ۱; علم آصف بن برخیا ۲، ۲۶، ۲۷; فضایل آصف بن برخیا ۵، ۱۳، ۲۶، ۲۷; نقش آصف بن برخیا

كه تا آنجا سه روز راه بود متوجه شد و آنشهر در تصرّف فرعون نبود و بنام مدين بن ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود و حضرت شعيب پيغمبر در آنجا اقامت داشت ولى

مطرح کرده و مورد ستایش قرار داده است. ۱۳ - «(عن) موسى بن جعفر(ع) یقول: دخل عمروبن عبید على أبى عبداللّه(ع) فلمّا سلّم و جلس تلا هذه الآیة: «الذین یجتنبون کبائر

خطاب الهى، مى تواند نشان برترى وى نسبت به همسرش باشد. ۸- حسین بن میسرقال: سألت أبا عبدالله (ع) عن جنة آدم (ع) فقال: جنة من جنان الدنیا تطلع فیها الشمس و

و در كافى، از محمد بن يحيى، از احمد بن ابى زاهر، و يا شخص ديگر، از محمد بن حماد، از برادرش احمد بن حماد، از ابراهيم، از پدرش، از ابى الحسن اول (عليه السّلام)

در تو شباهتى است بعيسى بن مريم اگر بملاحظه اين نبود كه مى‌گويند در باره تو طوائفى از امّت من آنچه را گفتند نصارى در باره عيسى بن مريم ميگفتم در باره تو

هرگز تشنه نشود و حاجت نيفتد او را به آب در عرصات قيامت. «1» سليم بن عامر از مقداد بن اسود نقل نموده كه من از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شنيدم،

الهى (و یبشّر المؤمنین الذین یعملون الصلحت أن لهم أجرًا کبیرًا) ۷- «عن أبى عبدالله(ع) فى قوله تعالى: «إن هذا القرآن یهدى للّتى هى أقوم» قال: یهدى إلى الإمام;

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است كه

المؤمنين عليه السّلام و وليد بن عقبه نازل شده است و قمى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه امير المؤمنين با وليد بن عقبه مشاجره نمودند آنملعون گفت

باغ‌هائى در بهشت به تو خواهد داد. حاکم صاحب المستدرک از علماء عامه از عامر بن عبدالله بن زبیر او از پدرش روایت کند که درباره ابوبکر در ازاء آزاد کردن برده هاى

شأن نزول آیات ۵۱ تا ۵۵: «شیخ طوسى» گویند: قتاده گوید: این آیات درباره عبدالله بن سلام و تمیم الدّارى و جارود العبدى و سلمان فارسى نازل گردیده، هنگامى که

ناجوانمردانه بر كنار نمانده است ، در حقيقت ابوطالب گناهى نداشت جز اينكه پدر على بن ابى طالب پيشواى بزرگ اسلام بود! در اينجا فشرده اى از دلائل گوناگونى كه بروشنى

حضرت ابراهيم عليه السّلام در زمان نمرود بن كنعان و از زمان ايجاد آدم تا ولادت او 2607 سال و نمرود از فرزندان سام بن نوح است. مروى است چهار نفر پادشاه تمام

روایی: (رواياتى پیرامون آيات نخست سوره تحريم) شأن نزول آيه تحريم، به نقل عُمَر بن خطّاب رواياتى در توضیح معنای عبارت: «صَالِحُ المُؤمنين» چگونه اهل خود را از

ظاهرا مراد اقاله ذمّه عبد است از گناه در هر حال آنسه نفر كعب بن مالك و مرارة بن الرّبيع و هلال بن اميّه بودند چنانچه عيّاشى از امام صادق (ع) نقل نموده و قمى

صفحه ۸۱ و در الدر المنثور است كه : عبد بن حميد، مسلم ، و ترمذى ، ابن ابى حاتم ، ابن مردويه ، و بيهقى در دلائل ، از ابى هريره روايت كرده اند كه گفت : وقتى ابوطالب

رحمت گسترده (رحمانیت) خداوند. (إلاّ من اتّخذ عند الرحمن عهدًا) ۱۱- «عن أبى عبداللّه: ... قیل: یارسول اللّه(ص) و کیف یوصى المیت عند الموت قال إذا حضرته الوفاة

اُرْشدّتمْ إِلی ذلِکَ. قیلَ لَکُمْ هذا. يَا أَيُّهَا النَّاسُ‌ إِنَّا... (۲) عدى بن ثابت گوید: علت نزول آیه چنین بوده که زنى از انصار نزد رسول خدا صلی الله علیه

است . ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۳۰۱ و در تهذيب از عبدالله بن مغيره از ابى الحسن على بن موسى الرضا (عليهماالسلام ) نقل مى كند كه فرمود: كسى كه بر

السّلام نقل نموده مراد هشتاد سال است و چون رسيدند بمحلّ تلاقى دو دريا يوشع بن نون وصى و خدمتگذار او فراموش كرد ماهى را كه براى توشه راه آورده بود و حضرت

روى او رفت و آمد مى کنند تا روزى که برانگیخته شود». ۱۳ - «معاویة بن عمار عن أبى عبداللّه(ع) قال: سألته عن رجل لم یحجّ قطّ و له مال قال: هو ممّن قال اللّه:

که استعاذه (أعوذ بالله من الشیطان الرجیم) نگویى ...». ۱۲- «عن سماعة عن أبى عبدالله(ع) فى قول الله: «و إذا قرأت القرآن فاستعذ بالله من الشیطان الرجیم» قلت:

پدرش، از حكم بن جرير، از ابى بريده اسلمى، روايت كرده كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) دستور داد طهور (آب) آوردند، در حالى كه على بن ابى طالب نزد او

بعد از آن فرمايد كه اين سلامتى و بركت و فضيلت ممتد است تا وقت طلوع فجر. على بن ابراهيم (رحمه اللّه) از حضرت باقر عليه السّلام روايت كند كه فرمود: جبرئيل

ابوامامة و معاذ بن جبل و ابن عباس و بریدة و دیگران نقل و روایت نموده اند، و داستان مزبور از طریق تفصیل بدین قرار است: ابوالیسر عمرو بن غزیة الانصارى مردى

لكن شرك نباشد به مثل آن، مغفرت را شامل او گردانم. معانى الاخبار از حضرت على بن الحسين عليه السّلام فرمود: واى بر كسى كه غلبه كند آحادش بر عشراتش. گفتم چگونه

اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا». «3» در امالى صدوق- ليث بن سعد گويد: به كعب گفتم در حضور معاويه، چگونه يافتى صفت مولد نبى را و آيا يافتى

آیه «أَوْ صَدِیقِکمْ» درباره حارث بن عمرو نازل گردید زیرا با پیامبر در جهاد شرکت کرده بود و خانه و اهل خویش را به مالک بن زید سپرده بود وقتى که مراجعت کرد،

(لاتأخذ بلحیتى ) ۲۲ - «على بن سالم عن أبیه قال: قلت لأبى عبداللّه(ع) أخبرنى عن هارون لِمَ قال لموسى(ع) یابن أُمِّ ... و لم یقل یابن أبى فقال: إنّ العداوات بین

مردود است. در اكمال الدين صدوق- از حضرت ولى عصر حجة بن الحسن عجل اللّه تعالى فرجه در حديثى سعد بن عبد اللّه قمى عرض كرد: خبر ده مرا يابن رسول اللّه از

مطلوب خود را محوّل باراده الهى نمود گفته‌اند او از اهل روم و از اولاد عيص بن اسحق بن ابراهيم عليه السّلام بود و زوجه‌اش رحمه دختر حضرت يوسف يا نواده او بود

صادق عليه السّلام نقل نموده در سبب نزول اين سوره كه قريش نضر بن حارث و عقبة بن ابى معط و عاص بن وائل را به نجران فرستادند كه از يهود آنجا مسائلى بياموزند

است، پس به فرزندان خود گفت: «اذهبوا فتحسّسوا من یوسف ...»...». ۱۴- «عن أبى عبدالله(ع): ... [من الکبائر ]الإیاس من روح الله ، لأن الله عزوجل یقول: «إنه لاییأس

ناپسند ۱۵ عمل صالح: آثار عمل صالح ۱۲، ۱۳ فساد: آثار فساد ۳، ۴، ۶ کنعان بن نوح: کنعان بن نوح و نوح(ع) ۶ مفسدان: ۱ نوح(ع): افساد پسر نوح(ع) ۱، ۳، ۴، ۵، ۶; خانواده

عبدالرحمن بن زید بن اسلم گوید: این آیه درباره عائشه نازل گردیده، هنگامى که به وى تهمت و افتراء زده بودند و خداوند با این آیه او را تبرئه نمود و نیز حکم بن عتیبه

اصحاب از استماع خطبه منصرف شده براى تماشا يا معامله بيرون رفتند و بروايت جابر بن عبد اللّه دوازده نفر بيشتر باقى نماندند و حضرت از اين پيش آمد متأثر گرديد

وَ بِئْسَ‌... (۰) أَعَدَّ اللَّهُ‌ لَهُمْ‌ عَذَاباً... (۱) محمد بن یعقوب کلینى از على بن ابراهیم و او بعد از سه واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید

تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۳۶۳ مؤ لف : و نيز در همان كتاب از سليمان بن خالد از ابى عبدالله (عليه السلام ) نظير آن نقل شده ، و حاصل آن اين است كه تعبير به صيغه

در ذيل اين آيه از طريق سدى از ابى مالك از ابن عباس روايت كرده كه گفته : آيه «و لامة مؤ منة خير من مشركة » درباره عبد الله بن رواحه نازل شد، كه كنيزى سياه

مى شنود به چه كيفيت مى شنود سپس اين آيه نازل گرديد. در تفسير طبرى از عطاء بن ابى رباح روايت شده كه وقتى كه آيه «وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ»

(عليه السلام ) روايت كرده و نيز در مجمع البيان است كه : حسن بن سعيد، از صفوان ، از ابى عبدالله امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده ، كه در پاسخ شخصى كه پرسيد:

«إنفَضُّوا»: پخش و پراکنده شدند. «إلَیْهَا»: مرجع (ها) تجارت است. جابر بن عبدالله انصارى گوید: که با رسول خدا صلى الله علیه و آله نماز جمعه می‌خواندیم در

الرحمه، بواسطه به سند خود نقل از محمد بن الحسين كه از خواص چند امام معصوم است روايت نمايند: كنت مع الهادى علىّ بن محمّد عليه السّلام فى مسجد النّبىّ صلّى

بعضى ديگر معتقدند كه آيه درباره افرادى از يهود همانند عبد الله بن سلام و سعيد بن عمرو و تمام بن يهودا و امثال آنها نازل شده كه اسلام را پذيرفتند و براستى مؤ

مى آورى؟ رسول خدا (ص) فرمود: خداوند بین من و شما گواه است ... . ۲۸- عن أبىّ بن کعب قال: أتى رسول اللّه (ص) بأسارى فقال لهم: هل دعیتم إلى الإسلام؟ قالوا:

قومک) ۱۲- بت پرستى گمراهى آشکار است. (إنى أریک و قومک فى ضلل مبین) ۱۳- عن أبى عبدالله (ع): إن آزر أبا ابراهیم کان منجما لنمرود ... و وقع آزر بأهله فعلقت بإبراهیم

کان عرضاً قریباً» روایت شده که فرمود: مراد، غنیمت نزدیک است». ۱۴ - «عن ابى عبداللّه (ع) فى قول اللّه عزوجل: « و سیحلفون باللّه لو استطعنا لخرجنا معکم و اللّه

او، به سند خود، از عمرو بن ابى نصر نقل كرده كه گفت: مردى از اهل بصره برايم حديث كرد كه من حسين بن على «عليهما السلام» و عبداللّه بن عمر را ديدم در خانه كعبه

فرمود: خداوند روحى خلق فرمود و از آن در آدم دميد. در همان كتاب از ابى بصير از ابى عبدالله (عليه السلام) روايت كرده كه در ذيل آيه «فاذا سويته و نفخت فيه من

خداوند (و اللّه بما تعملون بصیر) ۲۱- عن زرارة و حمران و محمد بن مسلم عن أبى جعفر و أبى عبداللّه (علیهما السلام) قالوا: سألناهما عن قوله: «الذین آمنوا و لم

الْحُجَّة الحسين بن محمد و غيره عن جعفر بن محمد عن علي بن العباس بن عامر عن موسي بن هلال الكندي عن عبد الله بن عطا عن ابي جعفر ع قال : عبد الله بن عطا گويد: به

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد بن عيسى، از ابراهيم بن عمر يمانى، از ابان بن ابى عيّاش، از سليم بن قيس و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عمير،

صفحه ۳۶ جريان را طبق نقل بحار الانوار از على بن ابراهيم به طور خلاصه ذيلا مى آوريم : «اسعد بن زراره » و «ذكوان بن عبد قيس » كه از طايفه «خزرج » بودند، به مكه