نتایج جستجو

مصدر است به معنى طرد و آن در آيه شريفه مصدر فعل مقدّراست يعنى «يدحرون دحوراً» (مجمع) ممكن است مثل «قعدت جلوساً» باشد معناى آيه چنين است: طرد مى‏شوند از هر

مصدر است به معنى طرد و آن در آيه شريفه مصدر فعل مقدّراست يعنى «يدحرون دحوراً» (مجمع) ممكن است مثل «قعدت جلوساً» باشد معناى آيه چنين است: طرد مى‏شوند از هر

ترشرویى با یتیم ۴; آثار رد خواسته هاى یتیم ۴; زمینه طرد یتیم ۱; غضب بر یتیم ۵; محبت به یتیم ۳; ناپسندى طرد یتیم ۲; ناپسندى غضب بر یتیم ۲; نیازهاى معنوى یتیم

لن تقتلوا معى عدواً) با توجّه به اینکه آیه در مقام نکوهش و طرد منافقان است و این نکوهش و طرد را با محروم شمردن آنان از جهاد در رکاب پیامبر (ص) بیان داشته

«همز» نهایت شدت را بیان مى کند. همز (۳ بار) [همزه:1]. از جمله معانى همز دفع و طرد است. در صحاح آمده: «هَمَزَهُ‏اَىْ دَفَعَهُ وَ ضَرَبَهُ» در نهايه گفته: هر

صورت اول به معناى بغض و عداوت است، و در صورت دوم، به معناى پرتاب نمودن و طرد کردن، و همان گونه که در بالا گفته شده، هر دو به یک ریشه باز مى گردد. قلى‌

بسمله: آثار بسمله ۱۱ شیطان: آثار طرد شیطان ۷; دشمنى شیطان ۴، ۵; زمینه مصونیت از شیطان ۲; زمینه وسوسه هاى شیطان ۹; طرد شیطان ۶، ۱۳; عوامل دشمنى شیطان ۹;

دنیا دچار نفرین (مردمان) و طرد (از رحمت یزدان) شدند (و از پس ایشان بدنامی و رسوائی ماند) و در روز قیامت نیز (همین طور به لعنت و طرد از رحمت گرفتار می‌شوند

پس چون از آنچه نهى شده بودند تجاوز كردند، به آنان گفتيم: به شكل ميمون‌هاى طرد شده در آييد. كلمه‌ى‌ «بَئِيسٍ» از «بأس»، به معناى شديد و «عَتَوْا»، به معناى

إلى یوم القیمة ... قال اذهب) ۲- ابلیس، به خاطر نافرمانیش، از درگاه خداوند طرد گردید. (قال اذهب) ۳- خداوند، به مهلت خواهى شیطان براى فریفتن مردم، جواب مثبت

نیست. مراد نهی است، یعنی با من نیامیزید و تماس نگیرید. مقصود بایکوت سامری و طرد او از میان جامعه است. اشاره به یکی از قوانین جزائی شریعت موسی است که اعلان

«فَاذْهَبْ فَانَّ لَكَ فى الْحَيوةِ اَنْتَقُولَ لا مِساسَ» فرموده:اين دستور طرد سامرى از جامعه است كه با احدى خلطه نكند و او با كسى و كسى با او تماس نداشته

تنزل‌ ‌است‌. مَذؤُماً مَدحُوراً مجرد تنزل‌ رتبه‌ نيست‌ بلكه‌ مورد لعن‌ و طرد و ذم‌ّ و عيب‌ و نقص‌ ‌است‌ لَمَن‌ تَبِعَك‌َ مِنهُم‌ ظاهر لفظ تبع‌ فعل‌ اختياري‌

رصدًا) جن: آثار استراق سمع جن ۴; استراق سمع جن ۱، ۲; جن قبل از نزول قرآن ۱، ۲; طرد جن از آسمان ۳; عوامل نابودى جن ۴; موانع استراق سمع جن ۳ قرآن: آثار نزول قرآن

الأُمور) ۱۱ - توجه به فرجام امور و بازگشت تمامى موجودات به سوى خداوند، موجب طرد مکاتب انحرافى و روى آورى به دین الهى است. (صرط اللّه ... ألا إلى اللّه تصیر

رحمت ۶ شیطان: پیروان شیطان ۱۱، ۱۲; دوستان شیطان ۱۲; زمینه پیروى از شیطان ۱۳; طرد شیطان ۱۶; عذاب شیطان ۱۶; فرجام شیطان ۱۱ عبادت: آثار ترک عبادت خدا ۱۴ عذاب:

61)- و هنگامی که از این شهر رانده شدند و از تحت حمایت حکومت اسلامی طرد گشتند «از همه جا طرد می‌شوند، و هر جا یافته شوند گرفته خواهند شد و به سختی به قتل خواهند

فُلاناً عَنْ مَوْضِعِهِ: اَزْعَجَهُ وَ اَفْزَعَهُ وَ اَزالَهُ» ازعاج را قلع و طرد گفته‏اند. استفزاز نيز به همان معنى است. [اسراء:76]. حقا كه نزديك بودند تو

از سر بیرون کنند. شرد (۱ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) به سر خود رفتن. تشريد: راندن و طرد كردن [انفال:57]. يعنى اگر كفار پيمان شكن را در جنگ گير آوردى به وسيله آنها

پیوند تنگاتنگ میان کفر، نفاق و فسق (إنهم کفروا ... فسقون) ۱۷ - حکم خداوند به طرد کامل منافقان، نتیجه مواضع عقیدتى و نیز عملکرد خود آنان بود. (لاتصل ... إنهم

يعنى شياطين به جماعت بالاتر نتوانستند گوش بدهند و از هر طرف زده مى‏شوند و طرد مى‏گردند. گفته‏اند: مراد از ملاء اعلى جماعت ملائكه است كه شياطين در صورت استماع

‌آنها‌ ذيلا اشاره‌ ميشود 1‌-‌ طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2»

يعنى شياطين به جماعت بالاتر نتوانستند گوش بدهند و از هر طرف زده مى‏شوند و طرد مى‏گردند. گفته‏اند: مراد از ملاء اعلى جماعت ملائكه است كه شياطين در صورت استماع

معنى نجات و خلاص است يعنى: اى قوم كى مرا از عذاب خدانجات مى دهد اگر آنها را طرد كنم. انتصار: انتقام. در صورتيكه با «مِن» متعدى شود «اِنْتَصَرَمِنْهُ: اِنْتَقَمَ»

معنى نجات و خلاص است يعنى: اى قوم كى مرا از عذاب خدانجات مى دهد اگر آنها را طرد كنم. انتصار: انتقام. در صورتيكه با «مِن» متعدى شود «اِنْتَصَرَمِنْهُ: اِنْتَقَمَ»

مقسم به تناسبى باشد معنى آيه اين است: قسم به صف كشنده‏ها پس قسم به آنهائى كه طرد مى‏كنند، طردى به خصوص، پس قسم به آنهائى كه براى حفظ يكديگر در پى هم‏اند، واقع

لَعْناً: طَرَدَهُ وَ اَبْعَدَهُ عَنِ الْخَيْرِ» در مفردات گفته: لعن به معنى طرد و دور كردن از روى غضب است. آن از خدا در آخرت عذاب و در دنيا انقطاع از قبول

معنى نجات و خلاص است يعنى: اى قوم كى مرا از عذاب خدانجات مى دهد اگر آنها را طرد كنم. انتصار: انتقام. در صورتيكه با «مِن» متعدى شود «اِنْتَصَرَمِنْهُ: اِنْتَقَمَ»

‌آنها‌ ذيلا اشاره‌ ميشود 1‌-‌ طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2»

همان گونه که قوم ثمود دور شدند! |گويى هرگز در آن [خانه‌ها] نبوده‌اند. هان كه طرد و هلاك باد [مردم‌] مدين را، همان گونه كه ثمود هلاك شدند گويى در آن [خانه‌ها]

«فَاذْهَبْ فَانَّ لَكَ فى الْحَيوةِ اَنْتَقُولَ لا مِساسَ» فرموده:اين دستور طرد سامرى از جامعه است كه با احدى خلطه نكند و او با كسى و كسى با او تماس نداشته

منفى دارند. «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» نسبت به يتيم و مسكين منفى هستند و آنان را طرد مى‌كنند. «يَدُعُّ الْيَتِيمَ وَ لا يَحُضُّ» در عبادت و نماز منفى هستند و اخلاص

گفتند: دل‌هاى ما در نيام است. [اين طور نيست‌] بلكه خدا به سبب كفرشان لعن [و طرد] شان كرده، پس خيلى كم ايمان مى‌آورند و گفتند: «دلهاى ما در غلاف است.» [نه،

منفى دارند. «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» نسبت به يتيم و مسكين منفى هستند و آنان را طرد مى‌كنند. «يَدُعُّ الْيَتِيمَ وَ لا يَحُضُّ» در عبادت و نماز منفى هستند و اخلاص

منفى دارند. «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» نسبت به يتيم و مسكين منفى هستند و آنان را طرد مى‌كنند. «يَدُعُّ الْيَتِيمَ وَ لا يَحُضُّ» در عبادت و نماز منفى هستند و اخلاص

منفى دارند. «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» نسبت به يتيم و مسكين منفى هستند و آنان را طرد مى‌كنند. «يَدُعُّ الْيَتِيمَ وَ لا يَحُضُّ» در عبادت و نماز منفى هستند و اخلاص

منفى دارند. «يُكَذِّبُ بِالدِّينِ» نسبت به يتيم و مسكين منفى هستند و آنان را طرد مى‌كنند. «يَدُعُّ الْيَتِيمَ وَ لا يَحُضُّ» در عبادت و نماز منفى هستند و اخلاص

با من است، (از شرّ اين كفّار) نجات بده. مستكبران حتّى از انبيا نيز توقّع طرد فقراى گمنامِ با ايمان را داشتند و همه انبيا دست رد به اين پيشنهاد مى‌زدند

الهى، برخى سپاهیان خود را تصفیه نمود و از لشکر طرد کرد. (فمن شرب منه فلیس منّى) ۱۳ - آزمایش افراد و طرد نیروهاى غیر کارآمد، وظیفه مدیر توانا (ان اللّه

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

«فَآوى‌- فَأَغْنى‌» 13- اگر گذشته تلخ خود را ياد كنيد، محرومان را منع و طرد نمى‌كنيد. «فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ» 14- رسيدگى به يتيم، به دليل

دو صورت ابراهیم(ع) را تحت فشار قرار داد ۱- تهدید به سنگسارکردن ۲- راندن و طرد او از خانمان; از این دو، آنچه که جنبه اجتماعى دارد همان سنگسارکردن است، زیرا

كنيد. الْأَرْضَ‌ ... الْجِبالَ‌ ... اللَّيْلَ‌ ... النَّهارَ ... 4- پس از طرد افكار باطل، بر عقايد حقتان استدلال كنيد. كَلَّا سَيَعْلَمُونَ‌ ... أَ لَمْ

راستگويان. تفسير در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه مواقع نجوم طرد نمودن آنها است شياطين را و مشركين بآن سوگند ياد مينمودند پس خداوند فرموده

راستگويان. تفسير در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه مواقع نجوم طرد نمودن آنها است شياطين را و مشركين بآن سوگند ياد مينمودند پس خداوند فرموده

لَعَنَهُ اللَّهُ‌: صفت دوم شيطان است، يعنى شيطانى كه جامع صفت مريد و لعن و طرد شده از رحمت الهى است، و خداوند او را از رحمت واسعه خود رانده و دور ساخته به

آنها عار داريد من از پيغمبرى آنها عار ندارم و موظّف نيستم آنها را از خود طرد نمايم و ايمانشانرا نپذيرم بلكه بايد همه را بيك منوال از خدا بترسانم و ارشاد

إلهًا ءاخر فتلقى فى جهنّم) ۱۲- افکنده شدن مشرکان در دوزخ، همراه با ملامت، طرد و اهانت است. (فتلقى فى جهنّم ملومًا مدحورًا) «مدحوراً» به معناى «مطرود» است

صافات، 145- 146. جلد 10 - صفحه 191 10- به جاى آنكه افراد را به خاطر يك لغزش طرد كنيم، آنها را تدارك كنيم، ضعف‌ها را برطرف و آنگاه به آنان مسئوليّت دهيم. تَدارَكَهُ

راستگويان. تفسير در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه مواقع نجوم طرد نمودن آنها است شياطين را و مشركين بآن سوگند ياد مينمودند پس خداوند فرموده

آنها عار داريد من از پيغمبرى آنها عار ندارم و موظّف نيستم آنها را از خود طرد نمايم و ايمانشانرا نپذيرم بلكه بايد همه را بيك منوال از خدا بترسانم و ارشاد

‌از‌ قابليت‌ اندازد كيست‌ ‌که‌ بتواند باو قابليت‌ دهد و كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌او‌ طرد كند كيست‌ ‌او‌ ‌را‌ راه‌ دهد. 104 تفسیر آیات ۱- اهل کتاب (علماى یهود) مشمول

حال چگونه ممكن است اراذل باشند؟ و چطور ممكن و جايز است آنان را طرد كرد با اينكه استحقاق طرد ندارند سخن درستى نيست ، زيرا از فهم به دور است. علاوه بر اينكه

راستگويان. تفسير در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه مواقع نجوم طرد نمودن آنها است شياطين را و مشركين بآن سوگند ياد مينمودند پس خداوند فرموده

گسترده مى‌شود. «اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً» 2- با يك لغزش و خطا، نبايد كسى را طرد كرد، زيرا انسان قابل ارشاد و جلد 1 - صفحه 101 هدايت پذير است. «يَأْتِيَنَّكُمْ

جَدل را قطع كنيد. «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا ...» 13- بندگى خدا، نفى شرك و طرد حاكميّت غير خداوند، از ويژگى‌هاى يك مسلمان واقعى است. «اشْهَدُوا بِأَنَّا

صافات، 145- 146. جلد 10 - صفحه 191 10- به جاى آنكه افراد را به خاطر يك لغزش طرد كنيم، آنها را تدارك كنيم، ضعف‌ها را برطرف و آنگاه به آنان مسئوليّت دهيم. تَدارَكَهُ

افسانه‌هاى پيشينيان نيست. در آيه‌ى قبل، سخن از مكرهاى پى در پى كفّار و توطئه براى طرد و كشتن پيامبر صلى الله عليه و آله بود، اين آيه نمونه‌اى از مكرهاى فرهنگى آنان

آنها عار داريد من از پيغمبرى آنها عار ندارم و موظّف نيستم آنها را از خود طرد نمايم و ايمانشانرا نپذيرم بلكه بايد همه را بيك منوال از خدا بترسانم و ارشاد

آنها عار داريد من از پيغمبرى آنها عار ندارم و موظّف نيستم آنها را از خود طرد نمايم و ايمانشانرا نپذيرم بلكه بايد همه را بيك منوال از خدا بترسانم و ارشاد

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

همينكه از نظر غائب گرديدند جفا و آزار مشغول، و به هر يك كه پناه مى‌برد او را طرد نمودى، طعامى را كه پدر براى او داده بود بخوردند و او را گرسنه و تشنه گذاشتند،

گرفتار شدند. نكته: زمخشرى در كشاف بيان نموده كه اين تقرير بعد از تقرير است بر طرد و عكس‌ «1». ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي

راستگويان. تفسير در مجمع از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه مواقع نجوم طرد نمودن آنها است شياطين را و مشركين بآن سوگند ياد مينمودند پس خداوند فرموده

آنكه‌ بد قريني‌ ‌است‌ زيرا ‌آنها‌ ‌را‌ بجهنم‌ ميبرد و ‌در‌ آتش‌ بآنها لعن‌ و طرد ميكند و اذيت‌ ميرساند. شخص‌ مرائي‌ ‌هم‌ مشرك‌ ‌است‌ ‌که‌ عمل‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌براي‌

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

‌اينکه‌ بزبان‌ ‌ما نفرين‌ ‌است‌ و بلسان‌ دين‌ دعاء شر ‌است‌ مثل‌ لعن‌ و رجم‌ و طرد ‌آن‌ ‌هم‌ ‌از‌ خداي‌ متعال‌ چنانچه‌ ‌در‌ حق‌ شيطان‌ فرمود: قال‌َ فَاخرُج‌

هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ‌ ... إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ‌ 11- اسلام با طرد غريزه جنسى، مخالف است. «إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ» 12- خطر، هميشه در كمين

طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا» «2» در حديث آمده است: اذان و نماز، عامل طرد شيطان است. «3» 1- بندگان واقعى خداوند، كم هستند. «إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ

‌اينکه‌ بزبان‌ ‌ما نفرين‌ ‌است‌ و بلسان‌ دين‌ دعاء شر ‌است‌ مثل‌ لعن‌ و رجم‌ و طرد ‌آن‌ ‌هم‌ ‌از‌ خداي‌ متعال‌ چنانچه‌ ‌در‌ حق‌ شيطان‌ فرمود: قال‌َ فَاخرُج‌

جبرئيل وحى مى‌آورد به آن حضرت، هفتاد هزار ملك با او بودند براى حفظ وحى و طرد شياطين از آنكه استراق سمع نمايند و آن را به كهنه خبر دهند. و اين ملائكه براى

نمودند پس جبرئيل نازل شد و آنحضرت را مطلع فرمود و حذيفه مأمور شد كه آنها را طرد نمايد و چون مراجعت نمود پيغمبر (ص) از او سؤال نمود كه شناختى از آن جماعت كسى

روايات هفتادودو فرقه آنچه در امتهاى گذشته بوده نظيرش در اين امت نيز خواهد بود طرد بعضى از اصحاب پيامبر در قيامت از ناحيه خدا سه روايت درباره ((كنتم خير امة

وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ «19» پس از طرد ابليس خطاب به آدم و حوا فرمود: وَ يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ:

انعام، 90. جلد 6 - صفحه 326 زمان حضرت ابراهيم در شرايطى بود كه عمويش او را طرد كرد.) 7- در نهى از منكر، از تنهايى نترسيد. «قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ» 8-

حسبهم‌ ‌براي‌ عذاب‌ ‌آنها‌ كافي‌ و وافي‌ ‌است‌ وَ لَعَنَهُم‌ُ اللّه‌ُ لعن‌ طرد و دوري‌ ‌از‌ رحمت‌ ‌است‌ ‌که‌ بوي‌ ‌آن‌ بمشام‌ ‌آنها‌ نميرسد مقابل‌ صلوات‌

گاهى متعدّى استعمال ميشود و بعصا منسأه گفته ميشود براى آنكه حيوانات را بآن طرد مينمايند و بعضى آنرا بعصاى بزرگ و چوبدستى تفسير و ترجمه نموده‌اند و در مجمع

توبه كنند عفو فرمايد. شأن نزول: قبل از بعثت حضرت پيغمبر، رؤساى قريش لعن و طرد مى‌كردند يهود و نصارى را كه تكذيب پيغمبرشان نمودند و مى‌گفتند به خدا سوگند

نمودند پس جبرئيل نازل شد و آنحضرت را مطلع فرمود و حذيفه مأمور شد كه آنها را طرد نمايد و چون مراجعت نمود پيغمبر (ص) از او سؤال نمود كه شناختى از آن جماعت كسى

قبول فرموده و از مقام توّابيّت و عفوّيّت خود بطور كلّى خبر داده چون مصلحت در طرد آنها نبوده و ضمنا اشاره فرموده است كه خداوند از اعمال آتيه شما آگاه است و

الهى را اتيان نموده، و حال آن كه بالاتفاق كفار مخالفت حق را كنند. 3- لعن و طرد و مذمت كفار و فرق باطله در آيات قرآنيه، دال است بر تنزيه ذات حق تعالى از قبايح

بعبادت‌، «4» حلاوت‌ مناجات‌ ‌با‌ حق‌ «5» تقويت‌ ايمان‌ «6» ازدياد معرفت‌ «7» طرد شيطان‌ و سدّ ابواب‌ ‌او‌ «8» معاشرت‌ ‌با‌ علماء و صلحاء و مؤمنين‌ «9» اعراض‌

دهد كه آنها پيشنهاد طرد مطلق آن دسته از ياران پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) را داشته اند نه پيشنهاد تناوب ، زيرا تناوب با طرد فرق بسيار دارد و اين

‌آنها‌ ذيلا اشاره‌ ميشود 1‌-‌ طرد شيطان‌، گفتن‌ «بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ» ‌در‌ موقع‌ غذا خوردن‌ موجب‌ طرد شيطان‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ كافي‌«2»

گاهى متعدّى استعمال ميشود و بعصا منسأه گفته ميشود براى آنكه حيوانات را بآن طرد مينمايند و بعضى آنرا بعصاى بزرگ و چوبدستى تفسير و ترجمه نموده‌اند و در مجمع

فدك را از فاطمه‌ى زهرا عليها السلام گرفتند- با اين آيه سازگارى ندارد و بايد طرد شود. (حضرت زهرا عليها السلام همين آيه را در دفاع از حقّ خود براى خليفه‌ى اوّل

كرد! ۸۷ - كيفر آنها، اين است كه لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگى بر آنهاست . ۸۸ - همواره در اين لعن (و طرد و نفرين ) ميمانند، مجازاتشان تخفيف نمييابد،

آسيه ملكه مصر و در نهايت جلالت به دربار فرعون بود، براى ديندارى در تحت فشار طرد، و رنج و بلا واقع شد و عاقبت جان عزيز خود را داد و دين حق را نداد و به روضه

شئون ربوبيت الهى است. «ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيْهِ» 5- به جاى طرد نيروهاى خلافكار، آنها را با عفو، جذب و هدايت كنيم. «فَتابَ عَلَيْهِ وَ هَدى‌»

تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» 13- هيچ گاه اسلام كسى را به خاطر فقر طرد نكرده و محروم نساخته است. «فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»

اختصاص است. ۲ - اختصاص داشتن عبادت خالصانه و اطاعت محض به خداوند، مستلزم طرد اطاعت دیگران و ترک شرک و ریا در عبادت است. (فاعبد اللّه مخلصًا له الدین .

قبول فرموده و از مقام توّابيّت و عفوّيّت خود بطور كلّى خبر داده چون مصلحت در طرد آنها نبوده و ضمنا اشاره فرموده است كه خداوند از اعمال آتيه شما آگاه است و

ايمان را طرد كنم چه كسى در برابر خدا (در آن دادگاه بزرگ عدالت و حتى در اين جهان ) مرا يارى خواهد كرد؟! (و يا قوم من ينصرنى من الله ان طردتهم ). طرد افراد

گاهى با بدعت وتفسير به رأى وپيروى از متشابهات و ... است. 1- غيرت دينى، سبب طرد افراد بى‌دين و بايكوت كردن مخالفان مكتب در جامعه است. ذَرِ الَّذِينَ‌ ...

برترى پاداشهاى الهى دارد. ۱۷- شناساندن ارزشهاى برتر، از روشهاى قرآن براى طرد ارزشهاى کم ارزش (تبتغون عرض الحیوة الدّنیا فعند اللّه مغانم کثیرة) ۱۸- غنائم

سازنده حقیقت و ماهیت اوست. (و لکن البر من اتقى) ۱۷ - ارائه روش صحیح، پس از طرد سنّتهاى غلط، از روشهاى تربیتى قرآن است. (لیس البر ... و لکن البر من اتقى)

سپس جز مدت كوتاهى نمى توانند در كنار تو در اين شهر بمانند. ۶۱ - و از همه جا طرد مى شوند، و هر جا يافته شوند گرفته خواهند شد و به قتل خواهند رسيد. ۶۲ - اين

خوردند، و خداوند به خاطر سابقه آنها اجازه نداد كه آنان را از جامعه اسلامى طرد كنند و تصميمهائى كه بيش از حد استحقاق باشد درباره آنها بگيرند. ضمنا جمله «لا

«اولئك لهم اللعنة و لهم سوء الدار». و «لعنت»، به معناى دور كردن از رحمت و طرد از كرامت است، و ايشان از رحمت و كرامت خدا دور نمى شوند، مگر به خاطر اين كه

وجه اول است . « فتطردهم فتكون من الظالمين » دخول در جماعت ظالمين متفرع بر طرد كسانيست كه پروردگار خود را مى خوانند، بنابراين ، رعايت نظم كلام به حسب طبعى

براى اينكه در آن آيه نهى مى فرمود رسول الله را از اينكه مؤ منين را از خود طرد نمايد، و در اين آيه امر مى كند به اينكه با ايشان ملاطفت نموده و بر آنان سلام

به آنها داده شده بود سركشى نمودند به آنها گفتيم به شكل ميمونها در آئيد و طرد شويد. يك سرگذشت عبرت انگيز در اين آيات صحنه ديگرى از تاريخ پرماجراى بنى اسرائيل

بعده قوما صالحين » يعنى بعد از يوسف ، و يا بعد از كشتن يوسف ، و يا بعد از طرد او (كه برگشت همه به يك نتيجه است ) با توبه از گناه ، مردمى صالح شويد. از اين

مفعول از «رجم » به معنى طرد است يعنى رجم شده و مطرود، اين كلمه استعمالش در رجم با سنگ و ريگ شايع شده . و كلمه «لعن » به معناى طرد و دور كردن از رحمت است

و نيايش مى پردازد، كه عامل موثرى براى مبارزه با شرك است ، و وسيله اى براى طرد هر گونه وسوسه شيطانى از دل و جان آدمى . آرى نماز است كه انسان را به ياد خدا

المومنين ). يا به تعبير ديگر پيش بينى ابليس كه بعد از سرپيچى از سجده براى آدم و طرد شدن از درگاه كبريائى خداوند گفت فبعزتك لاغوينهم اجمعين الا عبادك منهم المخلصين :

بود. در حقيقت لعن و طرد از رحمت آنهم از سوى خداوندى كه رحمتش ‍ گسترده و بى پايان است بدترين نوع عذاب محسوب مى شود، به خصوص ‍ كه اين طرد از رحمت هم در دنيا

ناحيه است. «دُحُوراً وَ لهَُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ»: كلمۀ «دُحُور»، به معناى طرد و راندن، و هم به معناى دفع است. و اين كلمه، مصدر است به معناى مفعول، كه چون

اللّه عليه و آله و سلّم ) و يا بعد از او بر خلاف كتاب و سنت عمل كردند، بايد طرد شوند، و نام صحابه بودن نبايد سپرى براى جنايتكاران شود و افرادى مانند معاويه

رفته اند، در هنگام شب دور هم جمع مى شوند. بعضى هم، كلمۀ «وَسَق» را به معناى طرد گرفته، آيه را چنين معنا كرده اند: «به شب سوگند كه ستارگان را از خفاء به ظهور

نفرين بر آنان است، نه اين كه خواسته باشد خبر دهد. و منظور از «قُتِلَ»، لعنت و طرد از درگاه خداى تعالى است. بعضى گفته اند: مراد از «اصحاب اخدود»، مردان و زنان

كودكان و زنان از بردن ارث محروم بودند. ۲- تبنى : يعنى فرزندى كه از خانواده اى طرد شده خانواده ديگرى او را به خود نسبت دهد و به شكل «پسر خوانده » درآيد در اين

تاريك دلان . «رجيم » از ماده «رجم » به معنى سنگسار كردن است ، و چون لازمه آن طرد مى باشد گاه در اين معنى به كار مى رود. و سپس افزود: ((مسلما لعنت من بر تو

حريم قرب خدا و مقام و منزلت بالا صادر مى شود، با اين تفاوت كه در اينجا حكم طرد او به صورت تحقيرآميزتر و شديدتر صادر شده است و شايد به خاطر لجاجتى بود كه

چرا تفسير نمونه ، جلد ۳، صفحه ۲۲۵ كند».! آيه فوق ، اين گونه عقائد را به كلى طرد مى كند و مى گويد: اگر خداوند، افراد را بدون انجام كار خلاف ، مجازات كند، «ظالم

تـوبه و اصلاح ، جامعه اسلامى آنها را با آغوش باز مى پذيرد و به صورت يك عنصر طرد شده اجتماع نخواهند بود. ولى البـتـه (هـمـانـطـور كـه در كـتـب فـقـهـى آمـده

«در آتش سوزان دوزخ بيفتى در حالى كه هم سرزنش خلق خدا دامنگير تو شود و هم طرد و قهر خالق » (فتلقى فى جهنم تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۱۲۶ ملوما مدحورا). در

ديد بر اثر اين استكبار و سركشى در برابر فرمان خدا از درگاه مقدسش براى هميشه طرد شد: «عرض كرد هر گاه به من تا روز قيامت مهلت دهى ، اين موجودى را كه بر من مقدم

خشمگين و متاءسف بود، گوساله را آتش زد و خاكسترش را به دريا ريخت ، و سامرى را طرد كرد، و فرمود: برو كه در زندگى هميشه بگويى : ((لا مساس ‍ نزديكم نشويد((، اما

نزديكترين افراد بنى هاشم را به خاطر عدم ايمان يا انحراف از خط اصيل اسلام رسما طرد كردند و از آنها تنفر و بيزارى جستند. گر چه در حديثى از پيامبر (صلى اللّه عليه

ارتباطى با عالم هستى و جهان بشريت نداشته اند، هنگامى كه اين بيگانگان از عالم طرد شدند كسى جاى خالى آنها را احساس ‍ نكرد، نه در صحنه زمين ، نه بر پهنه آسمان

رواياتيكه در ابواب مختلف معارف وارد شده ، همينطورند، و لذا اصرارى نيست كه آنها را طرد و بكلى رد كنيم . اما رواياتى كه مى گويد: كعبه قبلا قبه اى بود، كه براى آدم

الهكم الله الذى لا اله الا هو...((، و نيز كلام ديگرش درباره هلاك فرعون و طرد سامرى ختم مى شود، آيات قبلى نيز با اين تذكر آغاز مى شد كه قرآن مشتمل است بر

واقعى و بلا فصل پيامبرى همچون نوح بر اثر گسستن پيوند مكتبيش با پدر، آنچنان طرد مى شود كه با «انه ليس من اهلك » روبرو مى گردد. ممكن است چنين مساله مهمى براى

بعد از آن كه جرم او ثابت شد چگونه مجازاتش كرد. جمله ((قال فاذهب (( حكم به طرد او از ميان اجتماع است ، او را از اينكه با كسى تماس بگيرد و يا كسى با او تماس

بيرون راند، تا زمين كه وى را از آن درست كرد، رستگار و آباد شود، و چون آدم را طرد كرد، ملائكه در شرقى باغهاى عدن اسكان داده شدند، و شمشيرى براق بالا و پائين

برداشته و از دين توحيد پيروى كند، مرد نامبرده در عوض ، ابراهيم را از خود طرد نموده و به او گفته كه بايد براى هميشه از او دور شود. اين مطالبى است كه دقت