سوره المزمل

سوره الجن	سوره المزمل	سوره المدثر
شماره کتابت : ٧٣ جزء : نزول ترتيب نزول : ٣ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٢٠ تعداد کلمات : ٢٢٨ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آتُوا آخَرُون أَجْرا أَخْذا أَدْنَى أَرْسَلْنَا أَشَدّ أَعْظَم أَقِيمُوا أَقْرِضُوا أَقْوَم أَلِيما أَنّک أَنْکَالا أُولِي إِلَيْکُم إِلٰه اتّخَذ اذْکُر اسْتَغْفِرُوا اسْم اصْبِر الرّسُول الزّکَاة السّمَاء الصّلاَة اللّه اللّيْل النّعْمَة النّهَار الْأَرْض الْجِبَال الْقُرْآن الْمَشْرِق الْمَغْرِب الْمُزّمّل الْمُکَذّبِين الْوِلْدَان انْقُص اهْجُرْهُم تَبَتّل تَبْتِيلا تَتّقُون تَجِدُوه تَذْکِرَة تَرْتِيلا تَرْجُف تَقُوم تَيَسّر تُحْصُوه تُقَدّمُوا ثَقِيلا ثُلُثَه ثُلُثَي جَحِيما جَمِيلا حَسَنا خَيْر خَيْرا ذَا ذَرْنِي رَب رَبّه رَبّک رَتّل رَحِيم رَسُولا زِد سَبِيل سَبِيلا سَبْحا سَنُلْقِي سَيَکُون شَاء شَاهِدا شِيبا طَائِفَة طَعَاما طَوِيلا عَذَابا عَلَيْه عَلِم غَفُور غُصّة فَأَخَذْنَاه فَاتّخِذْه فَاقْرَءُوا فَتَاب فَضْل فَعَصَى فَکَيْف فِرْعَوْن قَرْضا قَلِيلا قَوْلا قُم قِيلا لَدَيْنَا لِأَنْفُسِکُم مَرْضَى مَعَک مَفْعُولا مَهِيلا مَهّلْهُم مُنْفَطِر نَاشِئَة نِصْفَه هَجْرا هٰذِه وَبِيلا وَطْئا وَعْدُه وَکِيلا يَبْتَغُون يَجْعَل يَضْرِبُون يَعْلَم يَقُولُون يَوْم يَوْما يُقَاتِلُون يُقَدّر کَانَت کَثِيبا کَفَرْتُم کَمَا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا المُزَّمِّلُ (١)

ای جامه بر (جان و تن خویشتن) فرو پیچیده‌،

قُمِ الَّيلَ إِلّا قَليلًا (٢)

شب را به‌پا خیز مگر اندکی.

نِصفَهُ أَوِ انقُص مِنهُ قَليلًا (٣)

نیمش را، یا اندکی از نیمش را بکاه،

أَو زِد عَلَيهِ وَ رَتِّلِ القُرإنَ تَرتيلًا (٤)

یا بر آن (نیم) بیفزای، و قرآن را شمرده بخوان شمردنی (روشن).

إِنّا سَنُلقى عَلَيكَ قَولًا ثَقيلًا (٥)

ما همواره به زودی بر تو گفتاری گران‌بار فرو می‌افکنیم‌.

إِنَّ ناشِئَةَ الَّيلِ هِىَ أَشَدُّ وَطـًٔا وَ أَقوَمُ قيلًا (٦)

بی‌گمان عبادت نشأت‌‌یافته از شب گامی استوارتر و فراتر و گفته‌اش پای‌برجاتر و گرانبارتر است.

إِنَّ لَكَ فِى النَّهارِ سَبحًا طَويلًا (٧)

به‌راستی برایت، در روز، شناوری ای دور و دراز است.

وَ اذكُرِ اسمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّل إِلَيهِ تَبتيلًا (٨)

و نام پروردگار خود را یاد کن و فراسویش (آن گونه) انقطاعی یاب که (دیگران را نیز سویش) منقطع سازی.

رَبُّ المَشرِقِ وَ المَغرِبِ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ فَاتَّخِذهُ وَكيلًا (٩)

پروردگار خاور و باختر (که) خدایی جز او نیست؛ پس او را کارساز خویش برگیر.

وَ اصبِر عَلىٰ ما يَقولونَ وَ اهجُرهُم هَجرًا جَميلًا (١٠)

و بر آنچه می‌گویند شکیبا باش و از آنان با دوری‌گزیدنی زیبا، دور باش.

وَ ذَرنى وَ المُكَذِّبينَ أُولِى النَّعمَةِ وَ مَهِّلهُم قَليلًا (١١)

و مرا با تکذیب‌کنندگان نعمت‌وار واگذار و اندکی مهلتشان ده.

إِنَّ لَدَينا أَنكالًا وَ جَحيمًا (١٢)

به‌راستی پیش ما عذاب‌هایی سخت و آتش پرزبانه،

وَ طَعامًا ذا غُصَّةٍ وَ عَذابًا أَليمًا (١٣)

و طعامی گلوگیر و عذابی پردرد است،

يَومَ تَرجُفُ الأَرضُ وَ الجِبالُ وَ كانَتِ الجِبالُ كَثيبًا مَهيلًا (١٤)

(در) روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآیند، حال آنکه کوه‌ها ریگی انباشته‌‌اند.

إِنّا أَرسَلنا إِلَيكُم رَسولًا شٰهِدًا عَلَيكُم كَما أَرسَلنا إِلىٰ فِرعَونَ رَسولًا (١٥)

بی‌گمان، ما سوی شما فرستاده‌ای که گواه بر شماست روانه کردیم‌؛ همان گونه که فرستاده‌ای سوی فرعون فرستادیم.

فَعَصىٰ فِرعَونُ الرَّسولَ فَأَخَذنٰهُ أَخذًا وَبيلًا (١٦)

پس فرعون (آن) فرستاده را عصیان کرد. پس ما او را به گونه‌ای مرگبار بر گرفتیم.

فَكَيفَ تَتَّقونَ إِن كَفَرتُم يَومًا يَجعَلُ الوِلدٰنَ شيبًا (١٧)

پس اگر کفر بورزید، چگونه از روزی که کودکان را پیر می‌گرداند پرهیز می‌کنید؟

السَّماءُ مُنفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعدُهُ مَفعولًا (١٨)

آسمان از حادثه‌ی آن (روز) از هم شکافته (و) وعده‌ی او شدنی بوده است.

إِنَّ هٰذِهِ تَذكِرَةٌ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ سَبيلًا (١٩)

همانا این‌ها یادواره‌ای است تا هر که بخواهد سوی پروردگارش راهی در پیش گیرد.

إِنَّ رَبَّكَ يَعلَمُ أَنَّكَ تَقومُ أَدنىٰ مِن ثُلُثَىِ الَّيلِ وَ نِصفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ الَّيلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَن لَن تُحصوهُ فَتابَ عَلَيكُم فَاقرَءوا ما تَيَسَّرَ مِنَ القُرإنِ عَلِمَ أَن سَيَكونُ مِنكُم مَرضىٰ وَ إخَرونَ يَضرِبونَ فِى الأَرضِ يَبتَغونَ مِن فَضلِ اللَّهِ وَ إخَرونَ يُقٰتِلونَ فى سَبيلِ اللَّهِ فَاقرَءوا ما تَيَسَّرَ مِنهُ وَ أَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَ إتُوا الزَّكوٰةَ وَ أَقرِضُوا اللَّهَ قَرضًا حَسَنًا وَ ما تُقَدِّموا لِأَنفُسِكُم مِن خَيرٍ تَجِدوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيرًا وَ أَعظَمَ أَجرًا وَ استَغفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (٢٠)

پروردگارت به‌راستی می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تواَند، نزدیک به دوسوم از شب، و نصف آن را، یا یک‌‌سوم آن را (به عبادت) بر می‌خیزید. خداست که شب و روز را تقدیر و اندازه می‌دهد. (او) می‌داند که (شما) هرگز آن را ضبط نتوانید کرد. پس (از حکم نخستین) بر شما برگشت. پس هر چه از قرآن مُیسر می‌شود بخوانید. (خدا) دانست که به زودی در میانتان بیمارانی خواهند بود، و دیگرانی (که) در زمین (پای) می‌زنند (هم) هستند حال آنکه از فضل خدا می‌جویند، و دیگرانی (هم) در راه خدا کشتار می‌کنند. پس هر چه از آن [:قرآن] میسر شد بخوانید و نماز را بر پا بدارید و زکات را بپردازید و وامی نیکو به خدا دهید. و هر کار خوبی برای خویش از پیش فرستید، آن را نزد خدا بهتر و با پاداشی بیشتر بازخواهید یافت. و از خدا پوشش بخواهید. خدا بی‌گمان بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات