الحشر ٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۸ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است!

آنچه خدا [به صورت فيى‌ء] از اموال ساكنان آن قريه‌ها عايد پيامبرش گردانيد، خاص خدا و پيامبر و خويشاوندان [او] و يتيمان و مستمندان و در راه مانده است، تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد. و آنچه را فرستاده [ى او] به شما داد بگيريد و از آنچه شما را باز
آنچه خدا از [دارايى‌] ساكنان آن قريه‌ها عايد پيامبرش گردانيد، از آن خدا و از آن پيامبر [او] و متعلق به خويشاوندان نزديك [وى‌] و يتيمان و بينوايان و درراه‌ماندگان است، تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد. و آنچه را فرستاده [او] به شما داد، آن را بگيريد و از آنچه شما را باز داشت، بازايستيد و از خدا پروا بداريد كه خدا سخت‌كيفر است.
آنچه را که خدا از اموال کافران دیار به رسول خود غنیمت داد آن متعلق به خدا و رسول و (ائمه) خویشاوندان رسول و یتیمان و فقیران و در راه ماندگان (ایشان) است. این حکم برای آن است که غنایم، دولت توانگران را نیفزاید (بلکه به مبلغان دین و فقیران اسلام تخصیص یابد) و شما آنچه رسول حق دستور دهد (و منع یا عطا کند) بگیرید و هر چه نهی کند واگذارید و از خدا بترسید که عقاب خدا بسیار سخت است.
آنچه خدا از [اموال و زمین های] اهل آن آبادی ها به پیامبرش بازگرداند اختصاص به خدا و پیامبر و اهل بیت پیامبر و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان دارد، تا میان ثرومندان شما دست به دست نگردد. و [از اموال و احکام و معارف دینی] آنچه را پیامبر به شما عطا کرد بگیرید و از آنچه شما را نهی کرد، باز ایستید و از خدا پروا کنید؛ زیرا خدا سخت کیفر است.
آن غنيمتى كه خدا از مردم قريه‌ها نصيب پيامبرش كرده است از آن خداست و پيامبر و خويشاوندان و يتيمان و مسكينان و مسافران در راه مانده، تا ميان توانگرانتان دست به دست نشود. هر چه پيامبر به شما داد بستانيد، و از هر چه شما را منع كرد اجتناب كنيد. و از خدا بترسيد كه خدا سخت عقوبت است.
آنچه خداوند [به صورت فی‌ء] از اموال اهل آبادیها عاید پیامبرش گرداند، خاص خداوند و پیامبر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان است، تا در میان توانگران شما دستگردان نشود، و آنچه پیامبر شما را دهد آن را بپذیرید و آنچه شما را از آن بازدارد، از آن دست بدارید، و از خداوند پروا کنید، که بی‌گمان خداوند سخت کیفر است‌
آنچه خدا از [مال و زمين‌] مردم آباديها به پيامبرش باز گردانيد از آن خدا و پيامبر و خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و در راه‌ماندگان- همه از ذريه پيامبر- است تا ميان توانگرانتان دست‌گردان نباشد. و آنچه را پيامبر به شما داد بگيريد و از آنچه شما را بازداشت باز ايستيد و از خدا پروا كنيد، كه خدا سخت كيفر است.
چیزهائی را که خداوند از اهالی این آبادیها به پیغمبرش ارمغان داشته است، متعلّق به خدا و پیغمبر و خویشاوندان (پیغمبر) و یتیمان و مستمندان و مسافران در راه مانده می‌باشد. این بدان خاطر است که اموال تنها در میان اشخاص ثروتمند شما دست بدست نگردد (و نیازمندان از آن محروم نشوند). چیزهائی را که پیغمبر برای شما (از احکام الهی) آورده است اجراء کنید، و از چیزهائی که شما را از آن بازداشته است، دست بکشید. از خدا بترسید که خدا عقوبت سختی دارد.
آنچه خدا از (دارایی) ساکنان آن قریه‌ها بر پیامبرش برگردانید، از آنِ خدا و از آنِ پیامبرش و از آنِ خویشاوندان نزدیکتر(ش) و (برای) یتیمان و بینوایان و در راه مانده(ها) است، تا میان توانگرانتان دست به دست نگردد. و آنچه را فرستاده‌(ی او) برایتان آورد (هم) آن را بگیرید، و از آنچه شما را از آن بازداشت، باز ایستید. و از خدا پروا بدارید که خدا سخت‌کیفر است.
و آنچه ارزانی داشت خدا بر پیمبرش از اهل شهرها پس از آن خدا است و از آن پیمبر و از آن نزدیکان (خویشاوندان) و یتیمان و بینوایان و درماندگان راه تا نباشد دستخوش گردشی میان توانگران شما و آنچه داد به شما پیمبر پس بگیریدش و آنچه بازداشت شما را از آن پس باز ایستید و بترسید خدا را که خدا است سخت‌عقوبت‌


الحشر ٦ آیه ٧ الحشر ٨
سوره : سوره الحشر
نزول : ٤ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَهْلِ الْقُری»: اهالی آبادیها. «فَلِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ ...»: (نگا: انفال / ). «دُولَةً»: چیزی را که مردمان میان خود دست بدست می‌گردانند. با واژه (تداول) همریشه و تقریباً هم‌معنی است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - «فىء» غنیمتى قرار داده شده از سوى خداوند در اختیار پیامبر(ص)، براى مصارف ششگانه (ما أفاء اللّه على رسوله من أهل القرى فللّه و للرسول)

۲ - حکم «فىء» شامل همه غنایم به دست آمده بدون جنگ و نبرد، و غیر مختص به غنیمت هاى بنى نضیر (ما أفاء اللّه على رسوله من أهل القرى) جمع آمدن واژه «قرى»، مى رساند که حکم «فىء» اختصاص به غنایم بنى نضیر ندارد.

۳ - به کارگیرى «فىء» در احیاى دین و راه خدا، از جمله مصارف آن است. (ما أفاء اللّه على رسوله ... فللّه) برداشت یاد شده، بر این مبنا است که ذکر «فللّه» براى بیان موارد مصرف «فئ» باشد و نه تیمن و تبرک (چنان که برخى برآنند).

۴ - پیامبر خدا و «ذى القربى»، هر یک داراى سهمى جداگانه از سهام «فىء» (ما أفاء اللّه على رسوله ... و للرسول و لذى القربى)

۵ - یتیمان، بینوایان و در راه ماندگان (ابن السبیل) از جمله سهم بران «فىء» (ما أفاء اللّه على رسوله ... فللّه ... و الیتمى و المسکین وابن السبیل)

۶ - تعیین مصارف ششگانه براى «فىء»، به منظور تعدیل ثروت و تمرکز نیافتن آن در میان ثروتمندان (و ما أفاء اللّه ... فللّه ... کى لایکون دولة بین الأغنیاء)

۷ - اهتمام دین به برقرارى عدالت اجتماعى، از طریق تشریع قوانین (ما أفاء اللّه على رسوله ... کى لایکون دولة بین الأغنیاء منکم)

۸ - وجود افرادى غنى و توانگر در میان مسلمانان مدینه، در سال هاى نخست هجرت * (کى لایکون دولة بین الأغنیاء منکم) برداشت یاد شده بدان احتمال است که مراد از «أغنیاء»، غنى نسبى نباشد; بلکه به معناى افرادى باشد که در جامعه آن عصر، توانمند به حساب مى آمدند.

۹ - فرمان الهى، به تسلیم بودن مؤمنان در برابر صلاحدید پیامبر(ص) در چگونگى تقسیم «فئ» (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا) با توجه به نزول آیه در مورد تقسیم فىء مطلب بالا قابل برداشت است.

۱۰ - پیامبر(ص) صاحب اختیار مصرف فىء در موارد تعیین شده از جانب خدا (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا) از تعبیر «و ما آتاکم...» استفاده مى شود که «فىء» نخست در اختیار پیامبر قرار مى گیرد و او است که بر اساس موازین عطا مى کند و یا دریغ مى دارد.

۱۱ - رأى و تشخیص پیامبر(ص)، ملاک تعیین سهم مستحقان فىء (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا) با توجه به این که آیه شریفه، در مورد تقسیم «فىء» است، مطلب بالا استفاده مى شود.

۱۲ - «فىء»، در اختیار حکومت اسلامى، براى به کارگیرى در مصارف تعیین شده آن* (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا) برداشت یاد شده بدان احتمال است که پیامبر(ص)، در این آیه به عنوان رهبر جامعه اسلامى، صاحب اختیار «فىء» شناخته شده باشد; زیرا عمر شخص پیامبر(ص) محدود است; ولى مسأله «فىء» همچنان استمرار دارد. پس باید تفویض اختیار به منصب باشد (کسانى که اهلیت حکومت را دارند).

۱۳ - ضرورت پیروى بى چون و چرا، از پیامبر(ص) (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا)

۱۴ - لزوم رعایت تقواى الهى و بیم داشتن از مخالفت با او (و اتّقوا اللّه)

۱۵ - اطاعت بى چون و چرا از برنامه هاى پیامبر(ص)، نمودى از تقواى الهى (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه ... و اتّقوا اللّه) از ارتباط «اتقوا اللّه» با «ما آتاکم...» مطلب یاد شده استفاده مى شود.

۱۶ - کیفر و مجازات الهى، سخت و سهمگین است. (إنّ اللّه شدید العقاب )

۱۷ - بى تقوایان و مخالفت کنندگان با پیامبر(ص)، داراى کیفرى شدید (و ما ءاتیکم الرسول فخذوه ... و اتّقوا اللّه إنّ اللّه شدید العقاب )

۱۸ - توجه به کیفرهاى شدید الهى، زمینه ساز گرایش به تقوا و عدم مخالفت با خدا و رسول او (و ما ءاتیکم الرسول ... و اتّقوا اللّه إنّ اللّه شدید العقاب) از این که خداوند پس از «اتّقوا اللّه» شدت عقاب خویش را یادآور شده است; نکته بالا استفاده مى شود.

روایات و احادیث

۱۹ - «عن أبى عبداللّه(ع) ... ان جمیع ما بین السماء و الأرض للّه عزّوجلّ و لرسوله و لأتباعهما من المؤمنین فما کان من الدنیا فى أیدى المشرکین و الکفار... ظلموا فیه المؤمنین و غلبوهم علیه فما أفاء اللّه على رسوله، فهو حقّهم أفاء اللّه علیهم و ردّه إلیهم ... فما رجع إلى مکانه ... فقد فاء;[۱] از امام صادق(ع) روایت شده ... تمام آنچه بین آسمان و زمین هست، از آنِ خداى عزّوجلّ و رسول او و پیروان مؤمنشان است ... پس هر چه از [اموال] دنیا در دست مشرکان و کافران هست ... ظلمى است که آنان بر مؤمنان روا داشته و [در استیلا بر آن اموال] بر مؤمنان غلبه کرده اند ... پس آنچه را خداوند به رسول خود برگردانده، حق آنها بوده که او به آنها رد کرده است ... چیزى را که به مکان خود برگردد [مى گویند] «قد فاء»».

۲۰ - «عن فضیل بن یسار، قال: سمعت أباعبداللّه(ع) یقول: ...ان اللّه عزّوجلّ أدّب نبیّه ... ثمّ فوّض إلیه أمر الدین و الاُمّة لیسوس عباده فقال عزّوجلّ: «ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا...»;[۲] فضیل بن یسار گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: خداوند عزّوجلّ، رسول خود را به صفات نیک آراست... سپس امر دین و امت را به او واگذار کرد تا سیاست اداره امور امت را بر عهده گیرد. پس خداى عزّوجلّ فرمود: ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا...».

موضوعات مرتبط

  • ابن السبیل: فىء به ابن السبیل ۵
  • احکام :۲، ۳
  • اسماء و صفات: شدیدالعقاب ۱۶
  • اطاعت: آثار اطاعت از محمد(ص) ۱۵; اهمیت اطاعت از محمد(ص) ۱۳; زمینه اطاعت از محمد(ص) ۱۸
  • بى تقوایان: کیفر بى تقوایان ۱۷
  • تقوا: اهمیت تقوا ۱۴; زمینه تقوا ۱۸; نشانه هاى تقوا ۱۵
  • ثروت: روش تعدیل ثروت ۶
  • حکومت اسلامى: اختیارات حکومت اسلامى ۱۲
  • خدا: اوامر خدا ۹; کیفرهاى خدا ۱۶; مالکیت خدا ۱۹
  • دین: اهمیت احیاى دین ۳
  • ذکر: آثار ذکر کیفرهاى خدا ۱۸
  • ذوى القربى: فىء به ذوى القربى ۴
  • عدالت: اهمیت عدالت اجتماعى ۷
  • غزوه بنى نضیر: غنایم غزوه بنى نضیر ۲
  • فىء: احکام فىء ۲، ۳; تقسیم فىء ۹، ۱۱، ۱۲; حقیقت فىء ۱۹; فلسفه مصارف فىء ۶; مالک فىء ۱، ۴، ۵، ۱۰، ۱۲; مصارف فىء ۳، ۴، ۵
  • کیفر: کیفر شدید ۱۶; مراتب کیفر ۱۶، ۱۷، ۱۸
  • مؤمنان: انقیاد مؤمنان ۹; حقوق مؤمنان ۱۹; مالکیت مؤمنان ۱۹
  • محمد(ص): احکام خاص محمد(ص) ۱; اختیارات محمد(ص) ۱۰، ۲۰; رسالت محمد(ص)۲۰; فضایل محمد(ص) ۲۰; فىء به محمد(ص) ۴; کیفر مخالفان محمد(ص)۱۷; مالکیت محمد(ص) ۱۹; نقش محمد(ص) ۹، ۱۱
  • مدینه: ثروتمندان مدینه در صدراسلام ۸
  • مساکین: فىء به مساکین ۵
  • یتیمان: فىء به یتیمان ۵

منابع

  1. کافى، ج ۵، ص ۱۶، ح ۱; نورالثقلین، ج ۵، ص ۲۷۴- ، ح ۱۱.
  2. کافى، ج ۱، ص ۲۶۶، ح ۴; نورالثقلین، ج ۵، ص ۲۸۰- ، ح ۳۲.