البقرة ٢٥٧

اللَّهُ‌ وَلِيُ‌ الَّذِينَ‌ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ‌ مِنَ‌ الظُّلُمَاتِ‌ إِلَى‌ النُّورِ وَ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ‌ الطَّاغُوتُ‌ يُخْرِجُونَهُمْ‌ مِنَ‌ النُّورِ إِلَى‌ الظُّلُمَاتِ‌ أُولٰئِکَ‌ أَصْحَابُ‌ النَّارِ هُمْ‌ فِيهَا خَالِدُونَ‌

ترجمه

خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آنها را از ظلمتها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوتها هستند؛ که آنها را از نور، به سوی ظلمتها بیرون می‌برند؛ آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند.

خدا سرپرست مؤمنان است و آنان را از تاريكى‌ها به سوى روشنايى بيرون مى‌آورد، و كسانى كه كافر شدند سرپرستانشان طغيانگرانند كه از نور به تاريكى‌هايشان مى‌برند. آنها دوزخى‌اند و در آن جاودانند

خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مى‌برد. و[لى‌] كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان [همان عصيانگران=] طاغوتند، كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكيها به در مى‌برند. آنان اهل آتشند كه خود، در آن جاودانند.

خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکیهای جهل بیرون آرد و به عالم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند یار ایشان شیاطین و دیوهایند که آنها را از عالم نور به تاریکیهای گمراهی در افکنند، این گروه اهل دوزخند و در آن همیشه خواهند بود.

خدا سرپرست و یار کسانی است که ایمان آورده اند؛ آنان را از تاریکی ها [ی جهل، شرک، فسق وفجور] به سوی نورِ [ایمان، اخلاق حسنه و تقوا] بیرون می برد. و کسانی که کافر شدند، سرپرستان آنان طغیان گرانند که آنان را از نور به سوی تاریکی ها بیرون می برند؛ آنان اهل آتش اند و قطعاً در آنجا جاودانه اند.

خدا ياور مؤمنان است. ايشان را از تاريكيها به روشنى مى‌برد. ولى آنان كه كافر شده‌اند طاغوت ياور آنهاست، كه آنها را از روشنى به تاريكيها مى‌كشد. اينان جهنميانند و همواره در آن خواهند بود.

خداوند سرور مؤمنان است و آنان را از تاریکیها به سوی روشنایی به در می‌برد، و کافران سرورشان طاغوت است که ایشان را از روشنایی به سوی تاریکیها به در می‌برد، اینان دوزخی‌اند و در آن جاودانه می‌مانند

خدا دوست و كارساز مؤمنان است آنان را از تاريكيها به روشنايى مى‌برد. و كسانى كه كافر شدند دوستان و كارسازانشان طاغوتهايند، آنها را از روشنايى به تاريكى مى‌برند. اينان دوزخيانند و هميشه در آن باشند.

خداوند متولّی و عهده‌دار (امور) کسانی است که ایمان آورده‌اند. ایشان را از تاریکی‌های (زمخت گمراهی شکّ و حیرت) بیرون می‌آورد و به سوی نور (حق و اطمینان) رهنمون می‌شود. و (امّا) کسانی که کفر ورزیده‌اند، طاغوت (شیاطین و داعیان شرّ و ضلال) متولّی و سرپرست ایشانند. آنان را از نور (ایمان و فطرت پاک) بیرون آورده به سوی تاریکیهای (زمخت کفر و فساد) می‌کشانند. اینان اهل آتشند و در آنجا جاویدانه می‌مانند.

خدا (تنها) ولی [:کارگزار و پشتوانه‌ی] کسانی است که ایمان آوردند؛ آنان را از تاریکی‌ها سوی روشنایی برون می‌برد. و (اما) کسانی که کفر ورزیدند، سرپرستانشان طغیان‌گرانند، که آنان را از روشنایی سوی تاریکی‌ها به در می‌برند. آنان همراهان آتشند، (و) ایشان در آن جاودانند.

خدا دوست آنان است که ایمان آوردند برون آردشان از تاریکیها بسوی روشنائی و آنان که کفر ورزیدند دوستانشان ستمگرانند که برون رانندشان از روشنائی بسوی تاریکیها آنانند یاران آتش در آنند جاودانان‌

البقرة ٢٥٦	آیه ٢٥٧	البقرة ٢٥٨
سوره : سوره البقرة نزول : ١٠ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«وَلِیّ»: دوست. یاور. خداوند ولی مؤمنان است و آنان را به راه خیر و خوبی رهنمون می‌شود و یاریشان می‌نماید. شیطان ولی کافران است و آنان را به راه پلشتی و زشتی می‌خواند و بدیشان چنین می‌نمایاند که خیرخواه آنان است و بدیشان سود می‌رساند. «ظُلُمَات»: تاریکیها. «خَالِدُونَ»: جاویدانان.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

السَّمَاوَاتِ‌ وَ الْأَرْضَ‌ وَ جَعَلَ‌... (۶) أَ وَ مَنْ‌ کَانَ‌ مَيْتاً... (۴) لِتُخْرِجَ‌ النَّاسَ‌ مِنَ‌... (۳) رَسُولاً يَتْلُو عَلَيْکُمْ‌ آيَاتِ‌... (۶)

وَ أَنَ‌ هٰذَا صِرَاطِي‌ مُسْتَقِيماً... (۰) وَ أَنَ‌ هٰذَا صِرَاطِي‌ مُسْتَقِيماً... (۰) أَ وَ لَمْ‌ يَرَوْا إِلَى‌ مَا خَلَقَ‌... (۰) يَا أَيُّهَا النَّبِيُ‌ إِنَّا... (۲)

تفسیر

• آيات ۲۵۷ - ۲۵۶، سوره بقره
• معناى رشد و غى و فرق آن دو با هدايت و ضلالت
• نفى اكراه و اجبار در دين
• علت اينكه در دين اكراه نيست
• دلالت آيه شريفه بر اينكه اسلام دين شمشير و خون و اكراه و اجبار نيست
• آيه ((لا اكراه فى الدين ...)) با آيات وجوب جهاد و قتال نسخ نشده است
• معناى ((طاغوت )) و موارد استعمال آن
• چند قول در باره مراد از ظلمت و نور و اخراج از ظلمت به نور و بعكس
• حق مطلب در مراد از خارج شدن از ظلمات به نور و بلعكس در آية الكرسى
• بحث روايتى (در شاءن نزول آيه لا اكراه فى الدين و روايتى در باره مراد از ظلمات و نور در آيه )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - شمول ولایت خاص الهى، بر مؤمنانى که به طاغوت کفر ورزند. (فمن یکفر بالطّاغوت ... اللّه ولىّ الّذین امنوا)

۲ - ایمان به خداوند و کفر به طاغوت، موجب جلب سرپرستى، یاورى و دوستى خداوند (فمن یکفر بالطّاغوت ... اللّه ولىّ الّذین امنوا) براى «ولىّ»، معانى متعدّدى گفته شده است ; از آن جمله که با آیه شریفه تناسب دارد، سرپرست، یاور و دوست است.

۳ - خداوند، هدایتگر اهل ایمان، از تاریکیها به سوى نور (اللّه ولىّ الّذین امنوا یخرجهم من الظّلمات الى النّور)

۴ - هدایت مؤمنان از تاریکیها به نور، پرتویى از ولایت الهى بر آنان (اللّه ولىّ الّذین امنوا یخرجهم من الظّلمات الى النّور) جمله «یخرجهم ... » پس از طرح ولایت الهى نسبت به مؤمنان، به منزله بیان و یا ارائه نمونه اى است از ولایت خداوندى.

۵ - وحدت راه حق و تشتت و پراکندگى راههاى باطل (من الظّلمات الى النّور) مفرد آوردن کلمه «نور»، حاکى از وحدت نور و حقّ و در مقابل، جمع آوردن کلمه «ظلمات»، حاکى از تعدّد و تشتت ظلمت و باطل است.

۶ - ایمان به خداوند، زمینه ساز راهیابى انسان به نور (اللّه ولّى الّذین امنوا یخرجهم من الظّلمات الى النّور)

۷ - انسان، همواره بر سر دوراهى نور و ظلمت (یخرجهم من الظّلمات الى النّور ... یخرجونهم من النّور الى الظّلمات)

۸ - مؤمنان از ولىِّ واحد (خداوند) برخوردار هستند و کافران از اولیاى متعدد (اللّه ولىّ الّذین امنوا ... و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت)

۹ - کفر، زمینه ساز سرپرستى و حاکمیّت طاغوت و انحراف از نور به ظلمتها (و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت یخرجونهم من النّور الى الظّلمات)

۱۰ - نیاز دائمى انسان به رهبرى و ولایت (اللّه ولىّ الّذین امنوا ... و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت) خارج نبودن هر انسانى از تحت ولایت و سرپرستى به مقتضاى تقسیم آنان به مؤمن و کافر، بیانگر این معناست که آدمى همواره نیازمند رهبرى و ولایت است.

۱۱ - حاکمیّت طاغوت، منحرف کننده جامعه، به سوى ظلمتها و تباهیها (اولیاؤهم الطّاغوت یخرجونهم من النّور الى الظّلمات)

۱۲ - عدم پذیرش ولایت الهى، منجر به انحراف آدمى و پذیرش ولایت طاغوتیان (اللّه ولىّ الّذین امنوا ... و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت)

۱۳ - هر ولایتى جز ولایت الهى، طاغوتى است. (اللّه ولىّ الّذین امنوا ... و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت) برداشت فوق مبتنى بر این است که اوّلا تمامى انسانها تحت ولایت و سرپرستى هستند; به مقتضاى تقسیم آنان به مؤمن و کافر. ثانیاً این ولایت یا از آن خداست و یا از آن طاغوت; بدون فرض قسم سوّم. بنابراین خارج شدن از ولایت الهى، مساوق ورود در ولایت طاغوت است.

۱۴ - اتحاد اهل ایمان به علّت ولایت واحد الهى و تشتت صفوف اهل کفر، به لحاظ حاکمیّت اولیاى متعدد طاغوتى بر آنان (اللّه ولىّ الّذین امنوا ... و الّذین کفروا اولیاؤهم الطّاغوت) چون مؤمنان از یک «ولى» برخوردارند، پس به وحدت مى رسند، و در مقابل، کافران داراى اولیایى متعددند و در نتیجه متشتت خواهند شد.

۱۵ - کافران، اهل آتش و ماندگار در آن براى همیشه (اولئک اصحاب النّار هم فیها خالدون)

۱۶ - توجّه به عاقبت و عقوبت اهل کفر، زمینه ساز پرهیز از انحراف به کفر و پذیرش حاکمیّت طاغوت (اولئک اصحاب النّار هم فیها خالدون)

موضوعات مرتبط

• اتحاد: عوامل اتحاد ۱۴
• اختلاف: عوامل اختلاف ۱۴
• انسان: آزادى انسان ۷ ; نیازهاى انسان ۱۰
• ایمان: آثار ایمان ۲، ۳، ۶، ۱۴ ; ایمان به خدا ۲، ۶ ; متعلّق ایمان ۲، ۶
• باطل: اختلاف در باطل ۵، ۱۴
• تقرّب: عوامل تقرّب ۱، ۲
• تولى و تبرّى: ۱، ۲
• جامعه: عوامل انحراف جامعه ۱۱
• جهنمیان: جاودانگى جهنمیان ۱۵
• حقّ: یگانگى حقّ ۵
• حکومت: نیاز به حکومت ۱۰
• خدا: ولایت خدا ۱، ۲، ۴، ۸، ۱۲، ۱۳، ۱۴ ; هدایت خدا ۳، ۴
• دوراندیشى: آثار دوراندیشى ۱۶
• رشد: عوامل رشد ۶
• رهبرى: اهمیّت رهبرى ۱۰
• طاغوت: آثار حاکمیّت طاغوت ۱۱ ; حاکمیّت طاغوت ۹، ۱۱، ۱۴، ۱۶ ; کفر به طاغوت ۱، ۲ ; ولایت طاغوت ۱۲، ۱۳
• عذاب: اهل عذاب ۱۵
• کافران: ۸، ۱۴، ۱۵
• کفر: آثار کفر ۹، ۱۴ ; کیفر کفر ۱۵، ۱۶
• گمراهى: زمینه گمراهى ۹ ; عوامل گمراهى ۱۲
• مؤمنان: ۴، ۸، ۱۴ نور و ظلمت: ۳، ۴، ۶، ۷، ۹، ۱۱
• هدایت: زمینه هدایت ۶، ۱۶