آل عمران ٣٠

يَوْمَ‌ تَجِدُ کُلُ‌ نَفْسٍ‌ مَا عَمِلَتْ‌ مِنْ‌ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ مَا عَمِلَتْ‌ مِنْ‌ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَ‌ بَيْنَهَا وَ بَيْنَهُ‌ أَمَداً بَعِيداً وَ يُحَذِّرُکُمُ‌ اللَّهُ‌ نَفْسَهُ‌ وَ اللَّهُ‌ رَءُوفٌ‌ بِالْعِبَادِ

ترجمه

روزی که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می‌بیند؛ و آرزو می‌کند میان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زمانیِ زیادی باشد. خداوند شما را از (نافرمانی) خودش، برحذر می‌دارد؛ و (در عین حال،) خدا نسبت به همه بندگان، مهربان است.»

روزى كه هر كس هر آنچه از نيك و بد كرده است حاضر مى‌يابد و آرزو مى‌كند كاش ميان او و كار بدش فاصله‌اى دور بود، و خدا شما را از [كيفر] خود برحذر مى‌دارد، و خدا به بندگان رئوف است

روزى كه هر كسى آنچه كار نيك به جاى آورده و آنچه بدى مرتكب شده، حاضر شده مى يابد؛ و آرزو مى‌كند: كاش ميان او و آن [كارهاى بد] فاصله‌اى دور بود. و خداوند، شما را از [كيفر] خود مى‌ترساند، و [در عين حال‌] خدا به بندگان [خود ]مهربان است.

روزی که هر شخصی هر کار نیکو کرده همه را پیش روی خود حاضر بیند و نیز آنچه بد کرده؛ آرزو کند که ای کاش میان او و کار بدش به مسافتی دور جدایی بود! و خداوند شما را از (عقاب) خود می‌ترساند، و خداوند در حق بندگان بسی مهربان است.

روزی که هر کس آنچه را از کار نیک انجام داده و آنچه را از کار زشت مرتکب شده حاضر شده می یابد، و آرزو می کند که ای کاش میان او و کارهای زشتش زمان دور و درازی فاصله بود. و خدا شما را از [عذاب] خود برحذر می دارد؛ و خدا به بندگان مهربان است.

روزى كه هر كس كارهاى نيك و كارهاى بد خود را در برابر خود حاضر بيند، آرزو كند كه‌اى كاش ميان او و كردار بدش فاصله‌اى بزرگ بود. خداوند شما را از خودش مى‌ترساند. و خدا به بندگانش مهربان است.

[یاد کنید از] روزی که هرکس هر آنچه از نیکی و بدی کرده است، حاضر یابد، و آرزو کند که مگر بین او و کار بدش فرسنگها فاصله باشد، و خداوند شما را از خودش بر حذر می‌دارد، و خدا به بندگانش رئوف است‌

روزى كه هر كسى هر كار نيكى كه كرده حاضر بيابد و هر كار بدى كه كرده دوست دارد كه كاش ميان او و كارهاى بدش جدايى دورى مى‌بود. خدا شما را از [نافرمانى‌] خويش بيم مى‌دهد، و خدا به بندگان مهربان است.

(کسانی که از فرمان پروردگارشان سرپیچی می‌کنند، بترسند از) روزی که هر کسی آنچه را از نیکی انجام داده است حاضر و آماده می‌بیند (و مایه‌ی سرور او می‌شود) و دوست می‌دارد کاش میان او و آنچه از بدی انجام داده است فاصله‌ی زیادی می‌بود (تا دیدار زشت آن را نبیند و به فرجام نامبارک آن، دچار عقاب و عذاب نشود)، و خداوند شما را از (نافرمانی) خودش برحذر می‌دارد، و خداوند نسبت به بندگان مهربان است (و با نافرمانی از او، رحمت را به زحمت، و نعمت را به نقمت تبدیل نکنید).

روزی که هر کس آنچه (کار) نیک به جای آورده حاضر شده می‌یابد، دوست دارد کاش میان او و کارهای بدش، به‌راستی فاصله‌ای دور باشد. و خدا شما را از خود بر حذر می‌دارد. و خدا به بندگان‌(اش) بسی مهربان است.

روزی که بیابد هر کس آنچه را کرده است از خوبی آماده و هر چه کرده است از بدی آرزو کند کاش میان او و میان آن مسافت دوری می‌بود و بیم دهد شما را خدا از خویش و خداوند است به بندگان مهربان‌

آل عمران ٢٩	آیه ٣٠	آل عمران ٣١
سوره : سوره آل عمران نزول : ٢ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مُحْضَراً»: حاضر و آماده (نگا: کهف / ). حال (ما) است. «أَمَداً بَعِیداً»: فاصله زیاد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ‌ يَوْمَئِذٍ بِمَا... (۰) وَ وُضِعَ‌ الْکِتَابُ‌ فَتَرَى‌... (۳) عَلِمَتْ‌ نَفْسٌ‌ مَا أَحْضَرَتْ‌ (۲)

حَتَّى‌ إِذَا جَاءَنَا قَالَ‌ يَا... (۳)

تفسیر

• آيات ۳۲ - ۲۸ آل عمران
  
• معناى جمله ((مؤ منان كافران را اولياى خود نگيرند))
  
• تضاد دو صفت كفر و ايمان به دارندگان آنها سرايت مى كند
  
• مراد از كلمه ((دون )) در جمله ((من دون المؤ منين ))
  
• جمله اى كه دلالت بر جواز و مشروعيت ((تقيه )) مى كند
  
• تهديد و تحزير شديد به كسانى كه كافران را ولى و دوست مى گيرند
  
• خداوند هميشه عالم است نه فقط روز قيامت
  
• سخنى درباره ((حب )) و ((دوست داشتن خدا)) درذيل جمله : ((ان كنتم تحبون اللّه ...))
  
• حب چيست و چه آثارى دارد؟
  
• لازمه دوست داشتن خدا، قبول دين او و اطاعت و تسليم در برابر او است
  
• معناى آيه ((ان كنتم تحبون اللّه ...))
  
• مغفرت الهى و در نتيجه ، افاضه رحمت الهى ، اثر نزديكى خدا به بنده است
  
• چهار نكته كه از آيات كريمه گذشته استفاده شد
  
• بحث روايتى
  
• چند روايت درباره حب خدا
  

• آيه ۳۰
• آيه و ترجمه
• تفسير :
• حضور اعمال انسانها در قيامت
• حضور اعمال و تجسم آن در قيامت
• نظرات دانشمندان درباره چگونگى پاداش و كيفر الهى
• تجسم اعمال از نظر علم روز

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - تجلى علم و قدرت حق، در روزى که هر کس کردار خویش را حاضر مى یابد. (قل ان تخفوا ... یعلمه اللّه ... و اللّه على کل شىء قدیر. یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضراً) بنابراینکه «یوم تجد»، ظرف براى «یعلمه اللّه» و «قدیر» باشد.

۲ - بازگشت انسان به سوى خدا، در روزى که هر کس کردار خویش را حاضر مى یابد. (و الى اللّه المصیر ... یوم تجد کل نفس ما عملت) بنابراینکه «یوم تجد»، متعلّق به «المصیر» در «و الى اللّه المصیر» باشد.

۳ - قیامت، روز تحقق عقاب و قهر الهى و یافتن اعمال خیر و شر (و یحذّرکم اللّه نفسه ... یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر ... من سوء)

۴ - بقاى اعمال نیک و بد آدمى، در نظام هستى (تجد کل نفس ما عملت من خیر محضراً ... من سوء) یافتن خود اعمال در قیامت «تجد کل نفس ما عملت»، فرع بر وجود آن است; بنابراین اعمال انسان در نظام هستى، باقى مى ماند و از بین نمى رود.

۵ - قیامت، روز حضور نفس اعمال نیک و بد آدمى در پیش او (یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضراً ... من سوء) چون اسناد احضار به خود اعمال (ما عملت) است ; نه به پاداش و جزاى آن.

۶ - قیامت، روز دریافتِ کیفر و پاداشِ اعمال نیک و بد* (یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر ... من سوء) بنابراینکه «ما عملت»، به معناى «جزاء ما عملت» باشد.

۷ - بدکاران در قیامت آرزو مى کنند کاش میان آنان و عملشان، زمان بى حدى فاصله بود. (و ما عملت من سوء تودّ لو اَنّ بینها و بینه امداً بعیدا)

۸ - بیزارى شدید بدکاران، از کردار خویش در قیامت (تودّ لو انّ بینها و بینه امداً بعیداً)

۹ - اختیارى بودن اعمال انسان، مورد پذیرش او در قیامت (تودّ لو انّ بینها و بینه امداً بعیداً) از اینکه انسان دوست دارد میان او و عملش فاصله باشد و نمى گوید مجبور بودم، معلوم مى شود که انسان مى پذیرد اعمالش، اختیارى بوده است.

۱۰ - انسان در انجام اعمال نیک و بد، مجبور نیست. (تودّ لو انّ بینها و بینه امداً بعیداً) در روز قیامت که روز کشف حقایق است، قبول عمل به عنوان کرده خویش، دلیل بر عدم جبر است.

۱۱ - قیامت، روز اندوه و افسوس بدکاران (تودّ لو انّ بینها و بینه امداً بعیداً)

۱۲ - اعتقاد به حضور اعمال نیک و بد آدمى در قیامت، عامل پرهیز از قهر خداوند (یوم تجد کلّ نفس ... و یحذرکم اللّه نفسه)

۱۳ - خداوند بندگان را از نافرمانى خود بر حذر مى دارد. (و یحذرکم اللّه نفسه)

۱۴ - ترس از خدا، مایه ترک کردار بد (و ما عملت من سوء تودّ ... و یحذرکم اللّه نفسه)

۱۵ - رأفت گسترده الهى بر بندگان (و اللّه رءوف بالعباد)

۱۶ - محبّت و رأفت خداوند نسبت به بندگان، علت هشدارهاى لازم به آنان (و یحذرکم اللّه ... و اللّه رءوف بالعباد)

۱۷ - آمیختن بیم و امید، از روشهاى قرآن براى تربیت انسانها (و یحذرکم اللّه ... و اللّه رءوف بالعباد)

۱۸ - خداوند، رءوف است. (و اللّه رءوف بالعباد)

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: رءوف ۱۸
• اطاعت: ۱۳
• امیدوارى: ۱۷
• انسان: اختیار انسان ۹، ۱۰ ; فرجام انسان ۲
• انگیزش: عوامل انگیزش ۱۲، ۱۴
• ایمان: آثار عملى ایمان به آخرت ۱۲ ; ایمان و عمل ۱۲
• تربیت: روش تربیت ۱۷ ; نظام تربیت ۱۷
• ترس: ۱۷ آثار ترس ۱۴ ; ترس از خدا ۱۲ ; ترس پسندیده ۱۴
• جبر و اختیار: ۹
• جهان بینى و ایدئولوژى: ۱۲
• خدا: رأفت خدا ۱۵، ۱۶ ; عذاب خدا ۳ ; علم خدا ۱ ; غضب خدا ۳، ۱۲ ; قدرت خدا ۱ ; محبّت خدا ۱۶ ; هشدارهاى خدا ۱۳، ۱۶
• عصیان: ۱۳
• عمل: ۱۲ بقاى عمل ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۱۲ ; پاداش عمل ۶ ; عمل صالح ۳، ۴، ۱۰ ; عمل ناشایست ۳، ۴، ۷، ۸، ۱۰، ۱۴
• قیامت: آرزو در قیامت ۷ ; انسانها در قیامت ۹ ; اندوه در قیامت ۱۱ ; حسرت در قیامت ۷، ۱۱ ; ظهور حقایق در قیامت ۱ ; گناهکاران در قیامت ۷، ۸، ۱۱ ; ویژگیهاى قیامت ۳، ۵، ۶
• کیفر و پاداش: ۳، ۶
• گناه: ۸
• گناهکاران: ۷، ۸، ۱۱ آرزوى گناهکاران ۷ ; پشیمانى گناهکاران ۸