روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۲۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن جعفر بن محمد الاشعري عن عبد الله بن ميمون القداح عن ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۷۲۲ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۷۲۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۹۹
از امام صادق (ع) فرمود: هر كه مؤمن را اطعام كند تا سيرش سازد، هيچ كس اندازه مزدى كه در آخرت دارد نداند، نه فرشته مقرب و نه پيغمبر مرسل جز خدا پروردگار جهانيان، سپس فرمود: از موجبات آمرزش، اطعام مسلمان گرسنه است، سپس قول خدا عز و جل را خواند (۱۴- ۱۶- سوره بلد): «يا اطعام در روز قحطى و گرسنگى* از يتيم يا خاكنشين مستمند».
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۸
امام صادق عليه السّلام فرمود. هر كه مؤمنى را اطعام كند تا سير شود، هيچ يك از مخلوق خدا اجر اخروى او را نداند، نه فرشته مقرب و نه پيغمبر مرسل جز خداوند پروردگار جهانيان، سپس فرمود: از اسباب آمرزش اطعام كردن مسلمان گرسنه است، آنگاه قول خداى عز و جل را تلاوت فرمود «يا اطعام كردن يتيم خويشاوند يا مستمند خاكنشين در روز قحطى و گرسنگى، ۱۶ سوره ۹۰».
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۰۷
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از عبداللَّه بن ميمون قداح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هر كه مؤمنى را طعام دهد تا آنكه او را سير گرداند، كسى از خلق خدا نداند كه در آخرت چه مزد از براى او است؛ نه فرشته مقرّب و نه پيغمبر مرسل، مگر خداى پروردگار عالميان كه او مىداند». بعد از آن فرمود كه: «از جمله موجبات مغفرت، طعام دادن مسلمان گرسنه است». پس قول خداى عز و جل را تلاوت فرمود: «أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ* يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ* أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ» «۲»؛ يعنى: «يا عقبه! طعام دادن است در روزِ صاحب گرسنگى- يعنى در وقتى كه طعام به دشوارى دچار شود-، بىپدرى را كه خداوندِ خويشى است؛ يعنى آن يتيم، خويشِ مُطعم باشد، يا درويش و بىچارهاى را كه خاكنشين باشد» (و اين كنايه است از احتياج و تنگدستى و درماندگى). __________________________________________________
(۲). بلد ۱۴- ۱۶.
