نتایج جستجو

کتاب ۱ بلا: فلسفه بلا ۱۵ بهشت: ورود به بهشت ۱ پاداش: ملاک پاداش ۵ تبعیض: اجتناب از تبعیض ۱۱ جهنّم: نجات از جهنّم ۱ خدا: اختصاصات خدا ۱۳ ; اراده خدا ۱۳ ;

این کلمه «قسط» مفهومش آن است که حق کسى را به دیگرى ندهد، و به تعبیر دیگر «تبعیض» روا ندارد، و نقطه مقابلش آن است که حق کسى را به دیگرى دهد. «قسط» در لغت

ایمان: زوال زمینه ایمان ۶; موانع ایمان ۶ بینش: نشانه هاى بینش غلط ۱۱ تبعیض نژادى: فسق تبعیض نژادى ۱۰ حسد: فسق حسد ۱۰ خدا: عطایاى خدا ۳ دشمنى: دشمنى با ملائکه

(فأنت عنه تلهّى) ۳ - ترجیح اشراف بر دیگران در تبلیغ دین و برخورد دو گانه تبعیض آمیز در معاشرت با مردم، مذموم است. (أمّا من استغنى . فأنت له تصدّى ... فأنت

اعراض از دین ۲ زمین: مالک زمین ۲ زن: تساوى زن و مرد ۷، ۹ فرزند: ممنوعیت تبعیض بین فرزندان ۹; ناخشنودى از فرزند پسر ۸; ناخشنودى از فرزند دختر ۸ کفران: کفران

ص ۷۵۰، ح ۲۰۵. خلقت انسان ها ۲ ; نژادهاى انسان ۲ ; نیاکان انسان ۲ تبعیض نژادى: ردّ تبعیض نژادى ۳ تعقل: آثار تعقل ۷، ۹ ; تعقل در خلقت انسان ۷، ۹ تفقّه: اهل

زمینه ایمان ۸ تکلیف: اهمیت عمل به تکلیف ۵; زمینه عمل به تکلیف ۴، ۹; سرزنش تبعیض در عمل به تکلیف ۱۱ خدا: افعال خدا ۴; انجام اوامر تکوینى خدا۳; اوامر خدا ۵،

اجتماعى ۵ حزب گرایان: سرور حزب گرایان ۱۰ حزب گرایى: آثار حزب گرایى ۱۰، ۱۱ دین: تبعیض در قبول دین ۸; رد بخشى از دین ۸; قبول بخشى از دین ۸ شرک: آثار شرک ۲ عمل:

پیامبر اختصاصى ۳; رسالت انبیا ۹; روش تبلیغ انبیا ۹ تعصب: تعصب قومى ۵ جاهلیت: تبعیض نژادى مشرکان جاهلیت ۵; تعصب مشرکان جاهلیت ۵; توقعات مشرکان جاهلیت ۷; حنث

پیامبر(ص) (فإن تولّوا فقل ءاذنتکم على سواء) ۹- لزوم نگرشى یکسان و پرهیز از تبعیض و تفاوت در دعوت مردم به دین (فقل ءاذنتکم على سواء ) ۱۰- پیامبر(ص)، مشرکان

بنى اسرائیل: انبیاى بنى اسرائیل ۱۹، ۲۲; قتل انبیاى بنى اسرائیل ۲۱ تبعیض نژادى: آثار تبعیض نژادى ۱۴ تورات: تصدیق تورات ۱۶، ۱۷، ۱۸; تعالیم تورات ۲۶; تورات از

براى سوار شدن و حمل و نقل آفریده است. (فمنها رکوبهم) «من» در «فمنها» براى تبعیض است; یعنى، برخى از انعام که مقصود از آن شتر و گاو است. ۴ - جواز استفاده از

اتبعک من المؤمنین) برداشت فوق مبتنى بر این است که «من» در «من المؤمنین» براى تبعیض باشد. بر این مبنا مراد از «المؤمنین» مدعیان ایمان است که شامل مؤمنان واقعى

یشتهون) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است که «من» در «ممّا یشتهون»براى تبعیض باشد، بر این اساس معناى آیه چنین مى شود: بهشتیان از میوه هایى که بخشى از

ءامنوا به یغفر لکم من ذنوبکم) «من» در «من ذنوبکم» براى تبعیض است و این احتمال وجود دارد که تبعیض، نظر به نوع گناه داشته باشد; یعنى، برخى از گناهان با ایمان

دنبال آنها می‌فرستیم» (ثم نتبعهم الآخرین). چرا که این یک سنّت مستمر است و تبعیض و استثنا بر نمی‌دارد، مگر ممکن است گروهی را به جرمی مجازات کند و همان جرم

هُمْ فِیها خالِدُونَ). نژاد پرستی یهود - از این آیات استفاده می‌شود که روح تبعیض نژادی یهود که امروز نیز در دنیا سر چشمه بدبختیهای فراوان شده، از آن زمان

و کنده شده» است و مراد از «ماء مهین» منى است و «من» در «من ماء...» براى تبعیض و جزئیت است. ۳ - تداوم نسل انسان، با آبى پست (منى)، نمونه عزت و علم و تدبیر

أهل الکتب و المشرکین منفکّین حتّى تأتیهم البیّنة) حرف «من»، ممکن است براى تبعیض باشد. ۹ - اهل کتاب و مشرکان، خود را در انتظارِ رسیدن برهانى مشخص و داراى

شريعت و كتاب است و آن با معنى اصلى عزم مناسب است. اگر «من» در من الرسل براى تبعيض باشد نتيجه اين مى‏شود كه بعضى از پيامبران اولواالعزم‏اند نه همه آنها و اگر

زمان هر دو آيد مثل [اسراء:1]. و مثل «صُمْتُ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ». 2- تبعيض. مثل [بقره:253]. [عنكبوت:40]. علامتش آن است كه لفظ «بعض» در جاى آن قرار گيرد

بى مانند خداوند است. (و من ءایته الجوار فى البحر کالأعلم) از حرف «من» - که براى تبعیض است - استفاده مى شود که حرکت کشتى در دریا، تنها گوشه اى از آیات فراوان خداوند

/ و . مراد متاع و کالا و خوشیها است. «مِنْهَا»: از دنیا. حرف (مِنْ) برای تبعیض است و بیانگر مقدار اندک و بخش ناچیزی است. «مِن نَّصِیبٍ»: هیچ بهره‌ای. حرف

اتّقوا اجر عظیم) «منهم»، حال براى ضمیر «احسنوا» است و کلمه «من»، ظهور در تبعیض دارد ; یعنى اجابت کنندگان را به دارندگان تقوا و احسان و فاقدان آن تقسیم مى

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ لَه أَم لَمّا لَقَد يَقُولُون بِه فَأَنْتُم آتَيْنَا هُم فَهُم جَهّزَهُم

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ ثُم اللّه أَکْثَرُهُم نِعْمَة الْکَافِرُون الْمُبِين يَعْرِفُون يَوْم

مسلمون) ۱۱ - لزوم پرهیز از تبعیض میان پیامبران در ایمان آوردن به آنان (لا نفرّق بین احد منهم) به قرینه «امنا» در صدر آیه، عدم تبعیض، تنها در مورد ایمان به

است که از «آیة أُخرى» انتزاع مى شود; یعنى آیه آوردیم تا ... . «من» براى تبعیض است و دلالت مى کند که مراد، نشان دادن بعضى از آیات بزرگ خداوند است. ۲ - خداوند

قیامت * (فما هم من المعتبین) با توجه به این که «من» در «من المعتبین» براى تبعیض است، به دست مى آید که عده اى مورد مغفرت هستند. آمرزش: مشمولان آمرزش ۵ جهنم:

تمامى کارهاى نیک (و من یعمل من الصلحت ... و هو مؤمن) بنابر اینکه «من» براى تبعیض باشد. ۳- زنان و مردان، همسان در بهره مندى از پاداش ایمان و عمل صالح خویش

الذین یقیمون الصلوة و مما رزقنهم ینفقون) «من» در «مما رزقنهم» مى تواند براى تبعیض باشد. بنابراین انفاق همه داراییها مورد توصیه خداوند نخواهد بود، بلکه انفاق

غنمتم حللا طیبا) برداشت فوق مبتنى بر این است که «من» در «مما غنمتم» براى تبعیض باشد. بنابراین «فکلوا مما ... » یعنى بخشى از غنیمتها براى شما مباح است و

فَاتَّقُونِ). به این ترتیب آیه فوق به وحدت و یگانگی جامعه انسانی، و حذف هر گونه تبعیض و جدایی دعوت می‌کند، همان‌گونه که او پروردگار واحد است انسانها نیز امت واحد

مناسبت مورد، دستورات ذبح و تذکیه حیوانات است، و «من» در «مما علمکم» براى تبعیض است. یعنى برخى از دستورات تذکیه را به درندگان شکارى یاد دهید. ۲۰- آموخته

تنها بخشى از آیات الهى است. (و من ءایته) با توجه به معناى «من» - که براى تبعیض است - به دست مى آید که جهان هستى سرشار از آیات خداوند است و آفرینش آسمان ها

ابراهیم(ع) محدود بود. (قد جاءنى من العلم) چنانچه «من» در «من العلم» براى تبعیض باشد و «من العلم»، حال براى «ما»، نکته یاد شده استفاده مى شود. ۴- حضرت ابراهیم(ع)،

یعمل من الصلحت ... فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) «من» در «من الصالحات»، براى تبعیض است و دلالت مى کند که صدور برخى از اعمال صالح براى نجات مؤمنان در قیامت کافى

رزقنهم ینفقون) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «مِنْ» در «ممّا» براى تبعیض باشد. ۱۴ - دارایى ها و امکانات انسان ها، از آنِ خدا و داده او است. (و ممّا

تدبیر خداوند است. (و من ءایته أنّک ترى الأرض) کلمه «من» در «و من آیاته» براى تبعیض است و از این که حیات و سرسبزى زمین، تنها بخشى از آیات معرفى شده، مطلب بالا

سأتلوا علیکم منه ذکرًا) ضمیر در «منه» به «ذى القرنین» برمى گردد و «من» براى تبعیض است ; یعنى، بخشى از اخبار و حالات او. مراد از «ذکراً» به قرینه «سأتلوا» آیات

و شعیب(ع) (تلک القرى نقص علیک من أنبائها) حرف «من» در «من أنبائها» براى تبعیض است و مى رساند که خداوند بخشى از داستانهاى امتهاى پیشین را براى پیامبر گزارش

انسانها و از جنس ایشان (اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم) کلمه «من» مى تواند براى تبعیض باشد، در این صورت «رسولا من انفسهم» به این معناست که پیامبر (ص)، فردى از

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

خَطْبُکُما). چرا پیش نمی‌روید و گوسفندان را سیراب نمی‌کنید؟ برای موسی این تبعیض و ظلم و ستم قابل تحمل نبود، او مدافع مظلومان بود و به خاطر همین کار از وطن

محل دیگر. (أسکنوهنّ من حیث سکنتم) گفتنى است «من» در «من حیث سکنتم» براى تبعیض است; یعنى، در بخشى از منزل مسکونى خویش، همسران را اسکان دهید. ۳ - مسکن زنان

and forgive—Allah is Forgiver and Merciful. ترتیل: ترجمه: «مِنْ»: برای تبعیض است. «عَدُوّاً»: این واژه برای مفرد و مثنّی و جمع به کار می‌رود. اسم (إِنَّ)

یأتکم) ورود به بهشت، کمال است و سختیها، در رسیدن به آن نقش دارد. ۱۸ - نفى تبعیض میان امتهاى مؤمن، در جریان سنّت آزمایش و امتحان و ابتلاى به سختیها و مصائب

نبود. (و لنعلّمه من تأویل الأحادیث) برداشت فوق، با توجه به «من» - که براى تبعیض است - استفاده مى شود. بنابراین «ولنعلّمه ...» ; یعنى: تا تحلیل بخشى از حوادث

پس ظاهرا چاره اى جز تبعيض نيست. از جمله توجيهاتى كه براى كلمه من در آيه مورد بحث كرده اند اين است كه: هر چند كه «من» براى تبعيض است، ليكن در آيه مورد

أَزْواجِكُمْ‌: از زنان شما. اين بيان «ما» مى‌باشد اگر مراد به آن جنس زن باشد، يا براى تبعيض اگر مراد عضو مباح باشد از زن، بنابراين تعريض باشد به آنكه ايشان مثل اين عمل

بيان مينمايم تا خداوند گناهان گذشته شما را بيامرزد و گفته‌اند كلمه من براى تبعيض است تا شامل نشود گناهان آينده آنها را و موجب غرور آنها و جرئت بر معصيت نگردد

((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم )) توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان

طعامى است که با آن تغذیه کنند (مفردات راغب). «من» در «منه» براى ابتدا یا تبعیض است و مفاد «فلیأتکم برزق منه» این است که از طعام مورد نظر، مقدارى خریدارى

آدم(ع) سخن گفته است. (من النبیّن من ذریّة ءادم) «من» در «من ذریّة آدم» براى تبعیض است و بیانگر آن است که «ذریّة آدم» یکى از چهار ویژگى است که در آیه براى «النبیین»

ايمان موجب مغفرت گناهان غير از حق النّاس است لذا من ذنوبكم فرموده كه مفيد تبعيض است و كسيكه اجابت ننمايد دعوت حق را نميتوند از مملكت و زمين خدا بيرون رود

((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم )) توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان

عامل محو و باطل شدن كارهاست. «لَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ» 4- در سنّت الهى، تبعيض نيست. حتّى اگر پيامبران شرك ورزند، تنبيه مى‌شوند، چون اصالت با حقّ است، نه

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

و مراد از عدم سماع عدم تأثير آن است در آنها و كلمه من در من انبائها براى تبعيض است و قرى مشار اليه تلك و نقصّ خبر آن است و آيه دوم مؤكد معنى مستفاد از آيه

«2». كافى، ج 8، ص 7. «3». تغابن، 6. «4». غررالحكم. جلد 10 - صفحه 649 گاهى تبعيض نابجا ميان افراد، حسادت آنان را بر مى‌انگيزد. گاهى مردم توجيه نيستند و شرايط

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

تسبيح‌ ‌است‌. جلد 16 - صفحه 319 وَ مِن‌َ اللَّيل‌ِ فَسَبِّحه‌ُ و ‌من‌ ‌براي‌ تبعيض‌ ‌است‌ ‌يعني‌ يك‌ قسمت‌ ‌از‌ شبرا، ‌پس‌ تسبيح‌ كن‌، بعضي‌ گفتند: مراد نماز

مجمع‌البيان، مجازات سرقت، بردگى به مدّت يك سال بوده است. 2- در قانون استثنا و تبعيض وجود ندارد، هركس سارق بود برده خواهد شد. «مَنْ وُجِدَ فِي رَحْلِهِ» 3- با

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

و مراد از عدم سماع عدم تأثير آن است در آنها و كلمه من در من انبائها براى تبعيض است و قرى مشار اليه تلك و نقصّ خبر آن است و آيه دوم مؤكد معنى مستفاد از آيه

((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم )) توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان

((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم )) توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

((ليغفر لكم من ذنوبكم )) و وجوهى كه درباره آن گفته شدهاست گفتار زمخشرى درباره تبعيض در جمله ((من ذنوبكم )) توضيحى درباره معجزه در بيان جمله : ((فاءتوا بسلطان

«2». كافى، ج 8، ص 7. «3». تغابن، 6. «4». غررالحكم. جلد 10 - صفحه 649 گاهى تبعيض نابجا ميان افراد، حسادت آنان را بر مى‌انگيزد. گاهى مردم توجيه نيستند و شرايط

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

تنها بخشى از آنچه را دوست دارى، انفاق كن. «مِمَّا تُحِبُّونَ» «من» بيانگر تبعيض است. 11- محبّت به مال در نهاد هر انسانى هست: «مِمَّا تُحِبُّونَ» آنچه خطرناك

تسليم، مراد تفضيل زيادتى ثواب و لفظ «من» در قوله‌ (مِمَّنْ خَلَقْنا) افاده تبعيض نمايد، پس ممتنع نيست جنس ملائكه افضل از جنس بنى آدم باشد، زيرا فضل در ملائكه

صفحه 180 است يعنى بمن دادى از جنس پادشاهى و آموختى از جنس تعبير خواب چون تبعيض مناسب با مقام شكر گذارى نيست و بيان جنس مفيد همان معنى است بدون ايهام بكم

مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنْ تَبْعِيضِ اَلسُّورَةِ فَقَالَ أَكْرَهُ وَ لاَ بَأْسَ بِهِ فِي اَلنَّافِلَةِ

كرد. «لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ» «عليهن» دلالت بر ضرر مى‌كند. 9- تبعيض، در شرائط يكسان ممنوع است، ولى تفاوت به جهت اختلاف در انجام تكاليف يا استعدادها

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۲۰۴ و با در نظر گرفتن كلمه «من » كه تبعيض را مى رساند مقصود اين مى شود - و خدا داناتر است -: ما در زمين پاره اى موجودات

است كه هرگاه وصى بترسد (يعنى تشخيص دهد) از اينكه صاحب وصيت درباره فرزندانش تبعيض قائل شده و به بعضى ظلم كرده و خلاف حقى مرتكب شده كه خدا بدآن راضى نيست ،

عِبَادِنَا» - احتمال دارد كلمۀ «مِن» براى بيان باشد. احتمال هم دارد براى ابتدا، يا تبعيض باشد. ولى آنچه به ذهن قريب تر است، اين است كه بيانيه باشد. چون در آيه «وَ

الْمُحَرَّمِ ...»: كلمه « من ذريتى»، جانشين مفعول «اسكنت» است، و «مِن» در آن، تبعيض را مى رساند. و منظور ابراهيم (عليه السلام) از ذريه اش، ‍همان اسماعيل و فرزندانى

اعتراض كند كه چرا بيش از همه ما به اين بچه كوچك اهتمام مى ورزى ، و خلاصه اين تبعيض قائل شدن است و روشى عادلانه نيست ، پدر در جوابش مى گويد: آخر، اين طفل صغير

دست به خون پيامبران الهى آغشته مى ساختيد!. در تفسير آيات گذشته تحت عنوان «تبعيض در احكام الهى » اين حقيقت را بازگو كرديم كه معيار ايمان و تسليم در برابر

كردن است. و «لام» در جملۀ «لِتَركَبُوا»، لام غرض است. و حرف «مِن»، براى تبعيض است. و معناى آيه اين است كه: خداى سبحان، براى خاطر شما چارپايان را بيافريد،

الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۳۳۰ و ظاهرا كلمه «مِن» در جمله «مِن ذُنُوبِكُم»، براى تبعيض باشد، و منظور اين باشد كه: ايمان بياوريد تا خدا بعضى از گناهان شما را - يعنى

پذيرد و نه تحويل. براى اين كه خداى تعالى، بر صراط مستقيم است. حكم او نه تبعيض دارد و نه استثناء. همچنان كه خداى تعالى، مشركان مورد نظر آيه را در جنگ بدر

وظيفه پيامبر آن است كه هر فردى را كه اظهار ايمان كند بدون هيچ گونه تفاوت و تبعيض از هر قشر و طبقهاى كه باشد بپذيرد، چه رسد به افراد پاكدل و با ايمانى كه جز

ارتباط با آنها) پرهيز كنيد، زيرا خداوند مراقب شما است . تفسير : مبارزه با تبعيض ها روى سخن در نخستين آيه اين سوره به تمام افراد انسان است زيرا محتويات تفسير

زيرا لازمه آن محروم ساختن زنان از ارث در بعضى از موارد مى شود و اين يك نوع تبعيض جاهلى است كه اسلام با آيه فوق و مانند آن ، آن را نفى كرده است (دقت كنيد!)

همۀ مردم واجب است دين خدا را به طور كامل به پا دارند، و در انجام اين وظيفه تبعيض قائل نشوند، كه پاره اى از احكام دين را به پا بدارند، و پاره اى را رها كنند

نَّبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»: كلمه ((من (( تبعيض را مى رساند، و كلمه ((بالحق (( متعلق است به كلمه ((نتلوا(( و معنايش اين است

اجراى حد در حضور جمعى انجام شود قاضى و مجريان حد متهم به سازش يا اخذ رشوه يا تبعيض و يا شكنجه دادن و مانند آن نخواهند شد. رابعا حضور جمعيت مانع از خودكامگى

البينات - آنچه از معجزه ها كه ديديم (( ممكن هم هست كه كلمه ((من (( براى تبعيض باشد و بفهماند كه ايشان هر چند يك معجزه ديده اند ولى ايمان دارند كه براى

است كه واجد دو شرط باشند: در مرحله اول تسليم محض در مقابل فرمان حق و ترك تبعيض در احكام الهى ، چنان نباشد كه هر دستورى موافق منافعشان است بپذيرند و هر چه

هستيد و با يكدگر همكارى داريد بنابراين دليلى ندارد كه خداوند، در ميان شما تبعيض قائل شود. سپس نتيجه گيرى مى شود كه بنابراين تمام كسانى كه در راه خدا هجرت

كوچكى ، همه گناهان بخشوده خواهد شد، بلكه با توجه به كلمه من كه معمولا براى تبعيض به كار مى رود استفاده مى شود كه انفاق قسمتى از گناهان را مى پوشاند. روشن

اسلامى است. چه از اهل كتاب و چه مشركين، و كلمۀ «من» در جملۀ «من أهل الكتاب»، تبعيض را مى رساند، نه تبيين را، و كلمه «و المشركين» عطف است بر كلمه «اهل الكتاب»،

امروز و براى فردا، براى ما و براى همه اقوام آينده ، زيرا در سنت و قانون الهى تبعيض مفهوم ندارد. هم اكنون ، انسان صنعتى با تمام قدرتى كه پيدا كرده است ، در مقابل

هدف آن در واقع سه چيز است : نخست اينكه همگان بدانيد در قوانين الهى هيچگونه تبعيض و تفاوتى در ميان مردم نيست ، و حتى پيامبران نيز مشمول اين قوانين هستند، بنابراين

بندگان، على الاطلاق است و مشوب با مالكيت غير نيست و بنده او، در مملوكيت او تبعيض بر نمي دارد، كه مثلا نصف او ملك خدا، و نصف ديگرش ملك غير خدا باشد، و يا پاره

فساد شيرازه زندگى اجتماعى را بهم مى ريزد؟ چه كسى نمى داند كه ظلم و ستم و تبعيض و اجحاف آسمان زندگى انسانها را تيره و تار مى كند؟ و چه كسى در اين حقيقت شك

يا ((انو(( - به كسر همره است - كه به معناى وقت است ، و كلمه ((من (( براى تبعيض است و جار و مجرور متعلق به فعل ((سبح (( است و تقدير آن ((و بعض آناء الليل

هـمـه چـيـزش گـسـتـرده اسـت نـه تحصيل اين زينتها مشكل ايجاد مى كند، نه سبب تبعيض و محروميت كسى مى شود، نه كينه و نـفـرتـى بـرمـى انـگـيـزد، و نـه در آن مـحـيـط

مَعَهُ» بر مى گردد. و كلمه «مِن» - به طورى كه از ظاهر چنين كلامى بر مى آيد - تبعيض را مى رساند. و از اين كلام استفاده مى شود كه: «مغفرت» و «اجر عظيم»، در حدوث

داده‌ام‌ مراجعه‌ شود «وَ مِمّا رَزَقناهُم‌ يُنفِقُون‌َ» كلمه‌ ‌من‌ ‌براي‌ تبعيض‌ و ‌ما موصوله‌ ‌است‌ و دلالت‌ دارد ‌بر‌ انفاق‌ بعض‌ ‌از‌ چيزهايي‌ ‌که‌ بانسان‌

دنيا معنا مى دهد در آخرت هم به همان معنا است ، ممكن است معناى آخرتى آنها تبعيض ‍ شود، يعنى مجرم كه كور محشور مى شود، سعادت زندگى آخرتى و رستگارى به كرامت

مفهوم در اين امور، به خصوص اينكه در پاره اى از اين روايات «من » كه دلالت بر تبعيض مى كند بكار رفته است . مـثـلا در روايتى از امام صادق (عليه السلام ) مى خوانيم

دريغ دارد ولى قسط مفهومش آن است كه حق كسى را به ديگرى ندهد، و به تعبير ديگر تبعيض روا ندارد، و نقطه مقابلش آن است كه حق كسى را به ديگرى دهد. ولى مفهوم وسيع