نتایج جستجو

سرج سرر سرى سطح سطر سعر سعى سفر سفع سفل سقر سقى سلم سلک سمع سمم سمن سمو سهر سهو سوط سوف سوق سوى سير سينين سکب سکن شئم شئن شتت شتو شجر شدد شرب شرح شرر شرق

۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... «سهو» به معناى هر گونه غفلت است، بعضى گفته اند: نخستین مرتبه جهل، «سهو و اشتباه» است، بعد از آن «غفلت»، و سپس «غمره»

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم رئى منع سهو الذين صلو

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

لِلْمُصَلِّينَ» 7- سهو اگر برخاسته از تقصير و بى‌اعتنائى باشد، سرزنش دارد. «عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» 8- سهو در نماز قابل جبران و بخشش است ولى سهو از نماز، به

مسلميات‌ تمام‌ شيعه‌ ‌است‌. دوم‌ عصمت‌ ‌از‌ خطاء و سهو و نسيان‌ و شك‌ و ريب‌. بعضي‌ منكر شدند ‌حتي‌ كتاب‌ سهو النبي‌ نوشتند و استناد بظواهر بعض‌ آيات‌ و اخبار

اجزاء و شرايط و رفع‌ منافيات‌ و موانع‌ و مراعات‌ حالات‌ ‌از‌ علم‌ و شك‌ و سهو و ظن‌ طبق‌ دستور و ‌از‌ همه‌ بالاتر شرايط قبول‌ ‌که‌ درجاتش‌ بالاتر ميشود

مرادف‌ ‌با‌ عصمت‌ ‌است‌ ‌حتي‌ ‌از‌ خيال‌ معصيت‌، و فوق‌ ‌آن‌ تقواي‌ ‌از‌ خطا و سهو و نسيان‌ و شك‌ و شبهه‌ ‌است‌ ‌که‌ خاص‌ انبياء و ائمه طاهرين‌ ‌است‌، و فوق‌

مرادف‌ ‌با‌ عصمت‌ ‌است‌ ‌حتي‌ ‌از‌ خيال‌ معصيت‌، و فوق‌ ‌آن‌ تقواي‌ ‌از‌ خطا و سهو و نسيان‌ و شك‌ و شبهه‌ ‌است‌ ‌که‌ خاص‌ انبياء و ائمه طاهرين‌ ‌است‌، و فوق‌

تبليغ فرامين سبحانى به بندگان، و البته به حكم عقل، اين مقام منيع با فراموشى و سهو و عصيان سازگارى نخواهد داشت. «1» الخصال، ابواب العشرين و مافوقه، روايت 4،

نفس‌ ‌است‌ ‌که‌ حالات‌ مختلفه‌ ‌بر‌ ‌او‌ عارض‌ مي‌شود، ظن‌ و شك‌ و نسيان‌ و سهو و وهم‌ و خداوند محل‌ عوارض‌ نيست‌ ‌حتي‌ علم‌ ‌که‌ ‌در‌ حق‌ ‌او‌ قائليم‌ عين‌

عمر ايشان، كه هيچ گناه نه صغيره و نه كبيره از آنها صادر نشده، بلكه خطا و سهو هم ننموده‌اند. و اين اعتقاد از اصول مذهب است، نظر به اينكه عامه، پيغمبران

اتّعاظ است و براى اعاده آگاه نمودن و بيدار كردن است تا غلبه ننمايد بر آنها سهو و غفلت و همچنين است تكرار قول خداوند فبأى آلاء ربّكما تكذّبان و ويل للمكذّبين

اتّعاظ است و براى اعاده آگاه نمودن و بيدار كردن است تا غلبه ننمايد بر آنها سهو و غفلت و همچنين است تكرار قول خداوند فبأى آلاء ربّكما تكذّبان و ويل للمكذّبين

انبياء ‌است‌ زيرا معناي‌ معصوم‌ مجرد عصمت‌ ‌از‌ معاصي‌ نيست‌ بلكه‌ ‌از‌ خطا و سهو و اشتباه‌ و نسيان‌ ‌هم‌ معصوم‌ بودند خوف‌ فراموشي‌ ‌در‌ حق‌ ‌او‌ غلط ‌است‌،

بر اين بيان وارد نيست اشكالاتيكه بعضى از مخالفان نموده‌اند كه معلوم ميشود سهو و نسيان بر انبيا جائز است و شيطان بر آنها مسلط ميشود و تقيّه نبايد كرد چون

اتّعاظ است و براى اعاده آگاه نمودن و بيدار كردن است تا غلبه ننمايد بر آنها سهو و غفلت و همچنين است تكرار قول خداوند فبأى آلاء ربّكما تكذّبان و ويل للمكذّبين

و شرمسارى و مؤاخذه بر خلاف عهدى كه سهوا از من صادر شد چون عصمت انبياء از سهو و نسيان در احكام شرعيّه و اموريست كه موجب سلب اطمينان از اقوال و افعال ايشان

فراموش‌ ‌شده‌ ‌که‌ ‌پس‌ ‌از‌ سلام‌ بدون‌ انجام‌ منافي‌ بايد قضا كرد، و سجده‌ سهو ‌که‌ ‌در‌ پنج‌ مورد واجب‌ ‌است‌: كلام‌ بيجا سلام‌ بيجا قيام‌ بيجا تشهد فراموش‌

عمل‌ ميكنيد كوچك‌ و بزرگ‌ ‌که‌ ‌به‌ حس‌ و و جدان‌ مشاهده‌ كرده‌اند و غفلت‌ و سهو و نسيان‌ نكرده‌اند و شك‌ و ظن‌ و جلد 18 - صفحه 28 وهم‌ ‌هم‌ نبوده‌ ‌که‌ احتمال‌

السّلام و تصوّر نشود كه چگونه ممكن است پيغمبر و وصى او چيزى را فراموش كنند چون سهو و نسيان از لوازم بشريّت است خصوصا در اين قبيل امور و با عصمت انبياء منافات

وحى كه تدبير عالم اجتماع به توسط صاحبان وحى شود، زيرا عقل بشر، مورد خطا و سهو، و محتاج است به مددى، يعنى بايد متصل شود به مرتبه معصوم از خطا كه آن ناموس

شامخ حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اعلى و اجلّ است از خطا و خطل و سهو زلل. زيرا معصوم [است‌] و به هيچ وجه خلاف رضاى سبحانى از او صادر نگردد. بنابراين

‌ما يحتاج‌ اليه‌ الامة و الرعية معصوم‌ ‌از‌ جميع‌ معاصي‌ و خطاء و اشتباه‌ و سهو و نسيان‌ ‌باشد‌ و ‌اينکه‌ امور باطنيه‌ ‌را‌ جز ذات‌ اقدس‌ پروردگار كسي‌ اطلاع‌

ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است، به سوى گناه سرعتم مى‌بخشد و براى توبه، مرا به طفره وا

ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است، به سوى گناه سرعتم مى‌بخشد و براى توبه، مرا به طفره وا

ناحيه او به كسى برسد بخل مى‌ورزد، به لهو و لعب تمايل شديد دارد، از غفلت و سهو و اشتباه پر شده است، به سوى گناه سرعتم مى‌بخشد و براى توبه، مرا به طفره وا

آنچه مأمور هستى از ذكر و دعا. خطاب به پيغمبر و مراد امتند، چه آن حضرت از سهو و غفلت مبرا باشد به براهين قاطعه. در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام قال رسول

تَعمَلُون‌َ غفلت‌ ‌از‌ عوارض‌ ‌است‌ ‌که‌ بسا ‌بر‌ انسان‌ عارض‌ ميشود مثل‌ سهو و نسيان‌ و شك‌ و بكلّي‌ ‌از‌ ذهن‌ خارج‌ ميشود ‌که‌ هيچ‌ توجه‌ ندارد و خداوند

تنفر ناس‌ ميشود ‌در‌ ‌او‌ نباشد و ‌بر‌ ‌او‌ عارض‌ نشود، و معصوم‌ ‌از‌ خطا و سهو و نسيان‌ و شك‌ و شبهه‌ و اشتباه‌ و كذب‌ و ‌از‌ كليه‌ معاصي‌ ‌در‌ جميع‌ عمر

حاجب‌ نداشته‌ ‌باشد‌ و امثال‌ اين‌ها و سجده‌ فراموش‌ ‌شده‌ ‌در‌ نماز و سجده سهو و سجده تلاوت‌ ‌که‌ ذكر شد و سجده شكر ‌که‌ ‌در‌ چهار مورد رسيده‌ موردي‌ ‌که‌

شرائط خاصه‌ ‌هم‌ ‌از‌ ‌براي‌ تكاليف‌ داريم‌ مثل‌ اكراه‌ و اضطرار و نسيان‌ و سهو ‌که‌ بايد نباشد ‌که‌ ‌اگر‌ ‌باشد‌ مؤاخذه‌ نميشود چنانچه‌ مفاد حديث‌ رفع‌ ‌است‌

و شرمسارى و مؤاخذه بر خلاف عهدى كه سهوا از من صادر شد چون عصمت انبياء از سهو و نسيان در احكام شرعيّه و اموريست كه موجب سلب اطمينان از اقوال و افعال ايشان

ثابت گرديده كه انبياء از اول عمر تا آخر عمر معصوم مى‌باشند و گناه و خطا و سهو و نسيان از آنها صادر نگردد؛ زيرا قابل شأن و رتبه نبوّت كسى است كه جميع قواى

‌ما يحتاج‌ اليه‌ الامة و الرعية معصوم‌ ‌از‌ جميع‌ معاصي‌ و خطاء و اشتباه‌ و سهو و نسيان‌ ‌باشد‌ و ‌اينکه‌ امور باطنيه‌ ‌را‌ جز ذات‌ اقدس‌ پروردگار كسي‌ اطلاع‌

السّلام و تصوّر نشود كه چگونه ممكن است پيغمبر و وصى او چيزى را فراموش كنند چون سهو و نسيان از لوازم بشريّت است خصوصا در اين قبيل امور و با عصمت انبياء منافات

و از حكيم على الاطلاق محال مى‌باشد، پس بايد پيغمبر معصوم از خطا و عصيان و سهو و نسيان باشد، خصوصا پيغمبر آخر الزمان صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه اشرف

بودند ‌از‌ عصمت‌ چه‌ ‌از‌ كليه معاصي‌ و چه‌ ‌از‌ خطاء و نسيان‌ و اشتباه‌ و سهو و شك‌ و طهارت‌ طينت‌ ‌در‌ اصلاب‌ شامخه‌ و ارحام‌ مطهّره‌ و افضليّت‌ ‌در‌ جميع‌

اجزاء و شرايط و رفع‌ منافيات‌ و موانع‌ و مراعات‌ حالات‌ ‌از‌ علم‌ و شك‌ و سهو و ظن‌ طبق‌ دستور و ‌از‌ همه‌ بالاتر شرايط قبول‌ ‌که‌ درجاتش‌ بالاتر ميشود

صورت‌ ‌است‌ صحت‌ و مرض‌ حسن‌، و قبح‌ رنگ‌ برنگ‌ و چون‌ اشتباه‌ و خطا و جهل‌ و سهو ‌در‌ ساحت‌ قدس‌ ربوبي‌ نيست‌ سنت‌ الهي‌ ‌در‌ همه‌ جا جاريست‌ مگر مصلحت‌ تغيير

‌ما يحتاج‌ اليه‌ الامة و الرعية معصوم‌ ‌از‌ جميع‌ معاصي‌ و خطاء و اشتباه‌ و سهو و نسيان‌ ‌باشد‌ و ‌اينکه‌ امور باطنيه‌ ‌را‌ جز ذات‌ اقدس‌ پروردگار كسي‌ اطلاع‌

معنى حقيقى باشد، يعنى پروردگارا ما را مؤاخذه مفرما بر آنچه بر سبيل فراموشى و سهو از ما صادر گردد. و حق تعالى اجابت فرمود، چنانچه حديث مشهور نبوى صلّى اللّه

عمار الساباطي : و عمّار ساباطى از آن حضرت عليه السّلام پرسيد: در دو سجده سهو گفتن اللَّه اكبر و سبحان اللَّه لازم است؟ فرمود: نه، اين دو تنها دو سجده‏اند،

رحیم است» (وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً). گذشته‌ها را بر شما می‌بخشد، سهو و نسیان و اشتباه و خطا را مورد عفو قرار می‌دهد. تفسیر آیات ۱ - هر فرزندى،

گناهان صغيره و كبيره‌ «1» تفسير برهان ج 2 ص 271. جلد 6 - صفحه 297 و خطا و سهو. خلاصه چون بهم رسيدند: آوى‌ إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ‌: پدر و مادر را به خود چسبانيد

ركعت سوّم بخوان، گويد: عرضكردم من در همه نماز سهو مى‏كنم؟ فرمود: اگر ركوع و سجود را حفظ كنى و در اين دو سهو نكنى نمازت درست است.

رساند و بعد از فراغ آن (سجده فراموش شده) را بجاى آورد و سهو سبب‏ بطلان نماز او نشده است، يا سجده سهو بر او نيست.

صادق عليه السّلام روايت كرده چنين است كه: از آن حضرت در باره وقت سجده‏هاى سهو پرسيدم، فرمود: اگر براى نقص و ناتمام انجام دادن يكى از واجبات نماز تو است

است به آنكه متصدى تبليغات فرامين الهيه، بايد شخصى باشد منزه از گناه و خطا و سهو و نسيان، تا قابليت واسطه فيوضات رحمان و موجب وثوق و اطمينان خلقان گردد؛ زيرا

است حمد. فرمود: راست گفتى، چهارم نعمت چيست؟ عرض كرد: قرار داد مرا متذكر نه سهو كننده، فرمود: راست گفتى، پنجم نعمت چيست؟ عرض كرد: قرار داد براى من مشاعر ادراك

(كه اگر شخص نمازى را پيش از وقت بخواند كه هيچ جزء آن داخل وقت نباشد اگر چه سهو باشد آن نماز باطل است و بايد اگر در وقت است دوباره بخواند و اگر وقت گذشته

قادر و عالمى عاجز است از چيزى و جاهل است به چيزى، و آنچه را كه عالم است قابل سهو و نسيان و زوال مى‌باشد، لكن ذات ذو الجلال هميشه عالم و قادر بوده و خواهد بود،

‌که‌ ‌بر‌ ‌خود‌ ‌اينکه‌ عناوين‌ بار شود رفع‌ نميكند مثل‌ قتل‌ خطاء و سجده‌ سهو زيرا رفعش‌ موجب‌ لغويت‌ حكم‌ ميشود و آثاري‌ ‌که‌ ‌بر‌ موضوع‌ عمد و علم‌ و

پيامبر اسلام، گواه بودن خداوند كافى است. «قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ» 2- غفلت و سهو و فراموشى و محدوديّت، هم قدرت خبرگيرى انسان را كم مى‌كند، هم قدرت گواه بودن

‌را‌ عصمت‌ ميدانيم‌ و نه‌ فقط معصوم‌ ‌از‌ گناه‌ باشند بلكه‌ غفلت‌، نسيان‌، سهو، شك‌ ‌در‌ ‌آنها‌ راه‌ ندارد و ادلّه‌ عصمت‌ ‌را‌ ‌در‌ محل‌ ‌خود‌ بيان‌ كرده‌ايم‌

قال امير المومنين ع : و امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: زمان سجده‏هاى سهو پس از سلام نماز است قبل از آنكه سخنى بگويد.

ميان سه ركعت و چهار ركعت است در دو ركعت آخر نه در دو ركعت اوّل. و دو سجده سهو واجب نيست مگر بر كسى كه بنشيند در موضعى كه بايد بايستد يا بايستد در جايى كه

امام ابو الحسن عليه السّلام در باره كسى سؤال كردند كه در طواف بيت دستخوش سهو شده، تا بشهر خود بازگشته است. پس امام عليه السّلام فرمود: اگر اين عمل او از

موسي : و امام صادق عليه السّلام به عمّار ساباطى فرمود: تمامى مسائل و احكام سهو را براى تو در دو كلمه جمع مى‏كنم هر گاه شك كنى بنا را بر بيشتر گذار پس چون

نمازش درست است، و چيزى بر او نيست چنانچه پشت سر امام نماز كند، و سجده‏هاى سهو هم بر او نيست، زيرا امام ضامن نماز كسانى است كه پشت سر او نماز مى‏كنند.

حالى كه شايسته نيست آهسته بخواند آهسته بخواند؟ فرمود: اگر از روى فراموشى يا سهو يا ندانستن باشد باكى بر او نيست و نماز بى‏ترديد صحيح و تمام است، گويد: عرض

نكرده است برخيزد و يك ركعت با ركوع و دو سجده بجاى آورد، و (از گناه يا سجده سهو يا اعاده‏ نماز) بر او تكليفى نيست.

در اوّل نماز هفت تكبير را با هم بگويد آنگاه در نماز تكبيرى را فراموش و يا سهو كند نقصى از اين جهت متوجّه نماز او نمى‏شود. و اين علتهاى گوناگون كه ذكر شد

فقال له : حبيب بن معلّى از امام صادق عليه السّلام سؤال كرده گفت: من آدمى پر سهو و فراموشكار هستم و نميتوانم حساب ركعات نماز را نگه دارم مگر بكمك انگشترى خود

انه قال : و حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: در سجده‏هاى سهو ميگوئى: «بسم اللَّه و باللَّه و صلّى اللَّه على محمّد و آل محمّد»، و نيز گويد:

ظاهرتر باشد از معنى اول، و آن كه گمان كرده كه اين معنى به آن وفا نمى‏كند، سهو كرده). و نيز حمّاد بن عثمان، از ابن ابى يعفور مثل اين را روايت كرده و در آن،

1- حصول غرض الهى از بعثت انبياء، موقوف است به عصمت ايشان از گناه و خطا و سهو و نسيان؛ پس اگر معصوم نباشند، نقض غرض الهى لازم آيد، لكن نقض غرض الهى ممتنع

نماز را ترك كنند. زيرا اگر صرف سهو، آدمى را مستوجب ويل سازد، بايد همه مستوجب باشند. چون هر انسانى و مسلمانى در نمازش سهو مى كند. امام صادق «عليه السلام»،

فَلْيَمْضِ عَلَى صَلاَتِهِ فَإِذَا اِنْصَرَفَ قَضَاهَا وَ لَيْسَ عَلَيْهِ سَهْوٌ

سَجْدَةً وَاحِدَةً وَ تَضَعُ وَجْهَكَ مَرَّةً وَاحِدَةً وَ لَيْسَ عَلَيْكَ سَهْوٌ

وُضُوءَ اَلْفَرِيضَةِ بِغُسْلِ‏ يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ مَا كَانَ فِي ذَلِكَ مِنْ سَهْوٍ أَوْ تَقْصِيرٍ أَوْ نِسْيَانٍ أَوْ نُقْصَانٍ‏

سَجْدَةً وَاحِدَةً وَ تَضَعُ وَجْهَكَ مَرَّةً وَاحِدَةً وَ لَيْسَ عَلَيْكَ سَهْوٌ

عَشْرَ رَكَعَاتٍ وَ فِيهِنَّ اَلْقِرَاءَةُ وَ لَيْسَ فِيهِنَّ وَهْمٌ يَعْنِي سَهْوٌ فَزَادَ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ سَبْعاً وَ فِيهِنَّ اَلسَّهْوُ وَ لَيْسَ فِيهِنَّ

كُلُّ سَهْوٍ فِي اَلصَّلاَةِ يُطْرَحُ مِنْهَا غَيْرَ أَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يُتِمُّ بِالنَّوَافِلِ إِنَّ أَوَّلَ مَا يُحَاسَبُ بِهِ اَلْعَبْدُ اَلصَّلاَةُ

حدیث امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ سَهْوِ الْقَلْب‏ موضوعات :

حدیث امام محمّد باقر (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ سَهْوِ الْقَلْب‏ موضوعات :

حدیث امام موسى كاظم (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ سَهْوِ الْقَلْب‏ موضوعات :

حدیث امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ سَهْوِ الْقَلْب‏ موضوعات :

به وضعى كه يك فرد از افراد آن، خواه صغيره باشد و خواه كبيره و خواه از روى سهو و فراموشى باشد و خواه از روى عمد، از شما به وجود نيايد، تا دامن عصمت شما را

، و نه غفلت ، و نه عصيان ... خواب بر آنها چيره نميگردد و عقل آنها گرفتار سهو و نسيان نمى شود، بدن آنها به سستى نمى گرايد، و در صلب پدران و رحم مادران قرار

القاى فرشته القاى فرشته باعث نرمى قلب و فزونى فهم مى شود، و القاى شيطانى موجب سهو و قساوت قلب مى گردد. تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۴۲۹ به هر حال براى به دست آوردن

البيان و ابو الفتوح در تفسير معروف خود، پاسخ ديگرى داده اند كه حاصلش اين است سهو و فراموشى در احكام و در مقام رسالت از طرف خداوند در مورد انبياء جايز نيست

________ (۱). منافقون، ۴. ترس خدا و تعظيم رسول خدا صلى الله عليه و آله و سهو و فراموشى او را دست نداده، بلكه آنچه را كه شنيده، به وضعى كه بوده، حفظ نموده

شود كه عمدا به سراغ كار خطا مى رود، ولى «مخطى » هم به عمد گفته مى شود هم به سهو، بنابراين اين غذاى دوزخى مخصوص كسانى است كه با تعمد و آگاهى و به عنوان طغيان

دريا در اين آيات همان رود عظيم نيل است مفسران و ارباب لغت براى «رهو» (بر وزن سهو) دو معنى ذكر كرده اند: «آرام بودن » و «گشاده و باز بودن » و جمع هر دو معنى

خالق اين زمين و كسى كه آن را گسترانيده است . «طحاها» از ماده طحو (بر وزن سهو) هم به معنى انبساط و گستردگى آمده است ، و هم به معنى راندن و دور كردن و از

شود) و سجده‌ ‌بر‌ شش‌ قسم‌ ‌است‌: سجده‌ نماز، سجده‌ فراموش‌ ‌شده‌، سجده‌ سهو، سجده‌ تلاوت‌، سجده‌ شكر، سجده‌ تعظيم‌ و ‌هر‌ كدام‌ ‌از‌ اينها احكام‌ و خصوصياتي‌

مى گويند و دچار خستگى نمى شوند و ديدگانشان را خواب نمى گيرد و عقلشان دچار سهو و فراموشى نمى شود، بدنهايشان سست و ناتوان نگشته و غفلت و نسيان عارضشان نمى