نتایج جستجو

ظَلَمْنَاهُم فَأَهْلَکَتْه مَوَازِينُه يَسْتَطِيعُون عَمِلُوا هُم الْکِتَاب خَفّت الْهُدَى أَلا لَم يُزَکّون فَأَنْسَاهُم فَأَصَابَهُم بَل ذَکَرُوا أَو أَنْزَل

انسان، بى‌فرزند بودن است‌ «خِفْتُ»، ولى اولياى خدا فرزند را بيشتر براى تداوم اهداف معنوى خود مى‌خواهند. «وَلِيًّا» وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي

آیات شامل این کلمه خفت‌ (۳ بار) (مثل فلس) آهسته سخن گفتن خفوت به ضمّ اوّل به معنى ساكت و آرام شدن است در مصباح گفته «خفت الرجل بصوته» يعنى صدايش را بلند

خوار و ذليل شدند و همانا آيات روشن [خود] را فرستاده‌ايم، و كافران را عذابى خفت‌بار است بى‌گمان، كسانى كه با خدا و فرستاده او مخالفت مى‌كنند ذليل خواهند شد،

او تجاوز نمايد، وى را به آتشى در آورد كه همواره در آن بماند و براى او عذاب خفت بارى خواهد بود و هر كس از خدا و پيامبر او نافرمانى كند و از حدود مقرر او تجاوز

معنى آرامى است در صحاح گويد: «خَفَتِ الصَّوْتُ خُفُوتاً: سَكَنَ» در نهج البلاغه خطبه 147 هست: «ليعظكم هُدُوِّى وَ خُفُتُ اِطْراقى و سكون اطرلفى» تا نصيحت

معنى آرامى است در صحاح گويد: «خَفَتِ الصَّوْتُ خُفُوتاً: سَكَنَ» در نهج البلاغه خطبه 147 هست: «ليعظكم هُدُوِّى وَ خُفُتُ اِطْراقى و سكون اطرلفى» تا نصيحت

تكذيب كردند، براى آنان عذابى خفّت‌بار خواهد بود و كسانى كه كفر ورزيده و نشانه‌هاى ما را دروغ پنداشته‌اند، براى آنان عذابى خفّت‌آور خواهد بود. و آنان که کافر

آیات شامل این کلمه رضع‌ (۱۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) أَن فَإِذَا خِفْت مُوسَى عَلَيْه وَ أُم فَأَلْقِيه إِلَى أَوْحَيْنَا فِي يَحْذَرُون الْيَم کَانُوا لا تَخَافِي

کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) لقى‌ (۱۴۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ فِي عَلَيْه لا الْيَم خِفْت فَإِذَا أَرْضِعِيه أَن تَخَافِي مُوسَى أُم تَحْزَنِي إِلَى إِنّا أَوْحَيْنَا

بار) وَ لا تَحْزَنِي الْيَم إِنّا فِي فَأَلْقِيه رَادّوه عَلَيْه إِلَيْک خِفْت جَاعِلُوه فَإِذَا مِن أَرْضِعِيه در حال بارگیری...

لِي امْرَأَتِي لَدُنْک کَانَت يَرِثُنِي وَلِيّا وَرَائِي يَرِث الْمَوَالِي خِفْت إِنّي در حال بارگیری...

را خدا از فضل خويش بدانها ارزانى داشته پنهان مى‌دارند. و براى كافران عذابى خفت بار آماده كرده‌ايم همان كسانى كه بخل مى‌ورزند، و مردم را به بخل وامى‌دارند،

و... تفسیر آیات وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌ أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ

مَرْضِيّة لِسَعْيِهَا فَادْخُلِي رَبّک أَمّا إِلَى لا يَوْمَئِذ قُطُوفُهَا خَفّت ارْجِعِي الْمُطْمَئِنّة جُوع دَانِيَة حِسَابِيَه وُجُوه کُلُوا تَسْمَع عِبَادِي

الْمُفْلِحُون بَعْد عَلَيْهِم لَم بِمَا عَمِل هُو فِيهَا فِي صَالِحا کَان خَفّت يَدْخُلُون مُؤْمِن يَا لَهُم الْجَنّة أَنْزَل الْخَاسِرُون الْفَاسِقُون بِه

بار) ال وَ هُم أُولٰئِک اللّه فَأُولٰئِک مَن مِن مَوَازِينُه الّذِين إِن خَفّت النّاس نَفْسِه لَهُم لا ثَقُلَت رَبّهِم شُح يُوق قُل حِزْب فَمَن أَعَدّ مَا

و غيره خواستند به قولى مراد از آن مصر معروف بود در اينصورت صرف آن در اثر خفّت است چنانكه راغب گفته و به قولى مراد شهرى از شهرها بود يعنى به شهرى از شهرها

مرر لسن ثم يا عزم غنم بعد او حلل ظلم يوم خلف امر ذلک هذا صدر اخذ اهل لدن خفت قوم اذ ذى نفس کلل لم رسل قد بدل ربب حرث عسى س رکب ک لقى اتى غير ضيق

نسب وقت ربع امن رکب جعل رحم طيب کلا عدل اهل ها عن الک عرض کيف بعث زرق جهنم خفت شکر قد اخذ موج جدث علو ذلکم لئک الا عمل کذب مع خبر

حِسَابِيَه جَنّة أَمّا ثَقُلَت قُطُوفُهَا مُلاَق عَالِيَة دَانِيَة أَنّي خَفّت فَأُمّه فَأَمّا الْمَنْفُوش ظَنَنْت إِنّي در حال بارگیری...

بى علف گرديد. ف ان صبح ک هم لا طلق کون ل قسم غدو ندو نوم طوف نن اذ ندى کم خفت ها جنن حرث بلو صحب ربب دخل على ثنى ما من

و غيره خواستند به قولى مراد از آن مصر معروف بود در اينصورت صرف آن در اثر خفّت است چنانكه راغب گفته و به قولى مراد شهرى از شهرها بود يعنى به شهرى از شهرها

معنى خودپسندى است اسم فاعل آن فره (بر وزن كتف) آيد. فراهة به معنى حذاقت، خفّت و ماهر بودن و نشاط است اسم فاعل آن فاره است چنانكه در مجمع گفته [شعراء:149]

غُلاَم لَدُنْک قَال الْکِبَر وَلِيّا يَرِثُنِي عِتِيّا الْمَوَالِي يَکُون خِفْت يَرِث أَنّى کَذٰلِک إِنّي رَب در حال بارگیری...

تندرستى به سجده فراخوانده بودند. دیدگانشان [از ترس‌] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خواری بر رخسارشان نشسته، و چنین بود که به سجده دعوت می‌شدند و تندرست بودند

روزى كه آنها را وعده داده بودند. دیدگانشان از [ترس‌] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خواری بر رخسارشان نشسته، این همان روزی است که به آنان وعده داده بودند در

را به عذاب (سخت‌تر از اخراج) گرفتار می‌نمود. (بدا به حالشان! گذشته از این خفّت اخراج دنیوی) آنان در آخرت عذاب آتش دوزخ دارند. و اگر خدا جلای وطن را بر آنان

بودند چنان شدند. و به‌راستی آیات روشن (خود) را فرستادیم و برای کافران عذابی خفّت‌بار است. روزی که خدا همه‌ی آنان را (از گورهاشان) برمی‌انگیزد پس به دستاوردهاشان

قرار دهد. به زودى كسانى كه مرتكب گناه شدند، به سزاى اين كه مكر مى‌كردند دچار خفّت در پيشگاه خدا و عذابى و چون آيتى برايشان بيايد، مى‌گويند: «هرگز ايمان نمى‌آوريم

افزارهاى خود را بر زمين نهيد، ولى مواظب خود باشيد. بى گمان، خدا براى كافران عذاب خفت‌آورى آماده كرده است. و هرگاه شخص تو در میان سپاه اسلام باشی و نماز بر آنان

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

عقل يافت به اين مقدمات واهيه و تخيلات فاسده قوم خود را در طاعت خود، يا طلب خفت و ذلت نمود از ايشان در منقاد شدن به او، فَأَطاعُوهُ‌: پس فرمانبردار او شدند

که عبرت همگان گردند. تفسیر آیات ۱ - کافران تکذیب گر، از سوى خداوند به عذاب خفت بار تهدید شدند. (سنسمه على الخرطوم) «وَسْم» (از ریشه «نسمه») به معناى داغ

اينها ‌هم‌ دو دسته‌ هستند. يك‌ دسته‌ ثقلت‌ موازينهم‌ اهل‌ نجات‌ و يك‌ دسته‌ خفت‌ موازينهم‌ مورد عتاب‌ و خطاب‌ و گرفتار عذاب‌ مي‌شوند نكته‌ ديگر اينكه‌ جهنم‌

جمله‌ فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ فِي‌ جَهَنَّم‌َ

حَيَاتُنَا حِزْب حِسَابُه حِين خَاشِعُون خَالِدُون خَرْجا خَسِرُوا خَشْيَة خَفّت خَلَق خَلَقْنَا خَلَقْنَاکُم خَلْقا خَيْر ذَا ذَات ذَرَأَکُم ذَهَاب ذِکْرِهِم

اهل مكّه تا روز فتح و ظفر و ببين اينك سركشى و طغيانشان را پس بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

‌است‌ تواضع‌ حد وسط ‌است‌ زياده‌ روي‌ كبر و نخوت‌ ‌است‌ و كوتاهي‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و هكذا عدل‌ ‌در‌ افعال‌ اتيان‌ بواجبات‌ و ترك‌ محرمات‌ ‌است‌ ‌که‌ انسان‌

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

اهل مكّه تا روز فتح و ظفر و ببين اينك سركشى و طغيانشان را پس بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

قسم‌ قبايح‌ عرفيه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ نظر نوع‌ زشت‌ و قبيح‌ و موجب‌ سبكي‌ و خفت‌ ميشود ‌که‌ تعبير ‌از‌ ‌آن‌ بمنافيات‌ مروّت‌ ميكنيم‌ و ناقض‌ عدالت‌ ‌است‌

صالح‌ بجا آورده‌ بوديم‌ ‌تا‌ گرفتار همچو روزي‌ نشده‌ بوديم‌، خشوع‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و بهر طرف‌ ‌که‌ نظر بيندازند عذاب‌ بآنها احاطه‌ كرده‌ چنانچه‌ ميفرمايد:

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود

صالح‌ بجا آورده‌ بوديم‌ ‌تا‌ گرفتار همچو روزي‌ نشده‌ بوديم‌، خشوع‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و بهر طرف‌ ‌که‌ نظر بيندازند عذاب‌ بآنها احاطه‌ كرده‌ چنانچه‌ ميفرمايد:

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود

يُوعَدُون‌َ) و آنچه‌ وعده‌ داده‌ ‌شده‌ گرفتار قحط و قتل‌ ‌در‌ بدر و حنين‌ و ذلت‌ و خفت‌ ‌که‌ خداوند ياري‌ فرمود پيغمبر و اصحابش‌ ‌را‌ و فتح‌ مكه‌ و ‌از‌ ‌بين‌ رفتن‌

اهل مكّه تا روز فتح و ظفر و ببين اينك سركشى و طغيانشان را پس بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده

اين كه درباره كسى كه اعمالش سبك است فرمود: «فأمّه هاوية»: «وَ أَمَّا مَنْ خَفَّت مَوَازِينُهُ فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ»: ظاهرا مراد از «هاوية» جهنم است، و نامگذارى

ميكشند و مى‌اندازند در آتش و در هر حال بآنها بعد از وصول بجهنّم براى مزيد خفّت و خوارى و سرزنش گفته ميشود اين جهنمى است كه شما در دنيا منكر آن بوديد و آنها

ترجیح دادند. پس به (کیفر) آنچه مرتکب می‌شده‌اند، خروش آتشِ زبانه‌دارِ عذابِ خفّت‌بار آنان را بر گرفت. و کسانی را که ایمان آوردند و پروا می‌داشته‌اند رهانیدیم

امثال‌ اينها و سختي‌ بجان‌ دادن‌ و عذاب‌ قبر و عالم‌ برزخ‌ و سختي‌ حساب‌ و خفّت‌ ميزان‌ و لغزش‌ ‌بر‌ صراط و آمدن‌ نامه‌ بدست‌ چپ‌ و ‌از‌ پشت‌ سر و سياهي‌

مُوسي‌ تَكلِيماً) نساء آيه 162 بلكه‌ حين‌ ولادتش‌ بمادرش‌ خبر داد (فَإِذا خِفت‌ِ عَلَيه‌ِ فَأَلقِيه‌ِ فِي‌ اليَم‌ِّ وَ لا تَخافِي‌ وَ لا تَحزَنِي‌ إِنّا

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود

‌بر‌ كفر و شرك‌ و ‌از‌ عقوبات‌ وارده‌ ‌بر‌ كفار: ‌از‌ قتل‌ و اسارت‌ و ذلت‌ و خفت‌ و ‌غير‌ اينها ‌در‌ دنيا و عقوبات‌ اخروي‌: ‌از‌ حال‌ نزع‌ و قبر و برزخ‌ و

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

ميكشند و مى‌اندازند در آتش و در هر حال بآنها بعد از وصول بجهنّم براى مزيد خفّت و خوارى و سرزنش گفته ميشود اين جهنمى است كه شما در دنيا منكر آن بوديد و آنها

ميكشند و مى‌اندازند در آتش و در هر حال بآنها بعد از وصول بجهنّم براى مزيد خفّت و خوارى و سرزنش گفته ميشود اين جهنمى است كه شما در دنيا منكر آن بوديد و آنها

قرآن، در صحنه قیامت، آهسته و بى صدا با یکدیگر سخن مى گویند. (یتخفتون بینهم) «خفت» به معناى پوشاندن گفتار است (لسان العرب). «یتخافتون» از باب تفاعل، دال براین

انسان ها در قیامت، برخى را محترم شمرده و با گروهى دیگر برخوردى تحقیرآمیز و خفّت بار خواهند داشت. (فأمّا من أُوتى کتبه بیمینه ... و أمّا من أُوتى کتبه وراء

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود

مایه افتخار و مزید نعمت است، و برای مجرمان مایه سر افکندگی و منشأ خواری و خفت و چه دردناک است که انسان عمری با آبرو در میان مردم زندگی کند ولی در آن روز

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

سوره‌ قصص‌ ميفرمايد: (وَ أَوحَينا إِلي‌ أُم‌ِّ مُوسي‌ أَن‌ أَرضِعِيه‌ِ فَإِذا خِفت‌ِ عَلَيه‌ِ فَأَلقِيه‌ِ فِي‌ اليَم‌ِّ وَ لا تَخافِي‌ وَ لا تَحزَنِي‌ إِنّا

برخورداري‌ ‌است‌) ازلال‌ ‌ يا ‌ مأخوذ ‌از‌ زلة بمعني‌ خفت‌ ‌است‌ و معني‌ اينست‌ ‌که‌ شيطان‌ خفّت‌ و سبكي‌ آدم‌ و حوا ‌را‌ فراهم‌ نمود ‌بعد‌ ‌از‌ آنكه‌

أَن‌َّ اللّه‌َ مُخزِي‌ الكافِرِين‌َ خزي‌ بمعني‌ رسوايي‌ و اهانت‌ و ذلت‌ و خفت‌ و بي‌اعتنايي‌ ‌است‌ ‌که‌ عقوبت‌ دنيوي‌ كفار ‌است‌ ‌از‌ قتل‌ و هلاكت‌ و نزول‌

تمام‌ عقلاء ‌از‌ ملائكه‌ و انبياء و مؤمنين‌ تو ‌را‌ مذمّت‌ ميكنند مخذولا خفت‌ و ذلة و خواري‌ و خسارت‌ متوجه‌ تو ميشود. ] (آیه 22)- توحید و نیکی به پدر

مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ. فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ. وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ. فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ» «1» «1». قارعه، 6- 9. جلد 5 - صفحه 234

گرفتارى به رنج و مشقت آن، فرجام کسانى است که حضورشان در صحنه قیامت، همراه با خفّت و خوارى است. (وجوه یومئذ خشعة ... تصلى نارًا حامیة) «صلى النار»; یعنى، حرارت

سوره‌ قصص‌ ميفرمايد: (وَ أَوحَينا إِلي‌ أُم‌ِّ مُوسي‌ أَن‌ أَرضِعِيه‌ِ فَإِذا خِفت‌ِ عَلَيه‌ِ فَأَلقِيه‌ِ فِي‌ اليَم‌ِّ وَ لا تَخافِي‌ وَ لا تَحزَنِي‌ إِنّا

تاريك‌ فرو گرفته‌ ‌است‌، اينان‌ ياران‌ آتش‌ و ‌در‌ ‌آن‌ جاودانند) وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ فِي‌ جَهَنَّم‌َ

اشتَعَل‌َ الرَّأس‌ُ شَيباً وَ لَم‌ أَكُن‌ بِدُعائِك‌َ رَب‌ِّ شَقِيًّا وَ إِنِّي‌ خِفت‌ُ المَوالِي‌َ مِن‌ وَرائِي‌ وَ كانَت‌ِ امرَأَتِي‌ عاقِراً فَهَب‌ لِي‌ مِن‌

جاي‌ گير كنند ‌در‌ منازل‌ ‌شما‌ و ‌بر‌ ‌شما‌ مسلط كنند و ‌شما‌ ‌را‌ بذلت‌ و خفّت‌ ‌از‌ مصر خارج‌ كنند و بفقر و تهي‌ دستي‌ بيندازند. (وَ يَذهَبا بِطَرِيقَتِكُم‌ُ)

هيچيك را قبول نكرد. وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌ أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ

كافر و معاند ‌است‌ زيرا فسق‌ خروج‌ ‌از‌ طاعت‌ ‌است‌ و خزي‌ عذاب‌ و سركوبي‌ و خفّت‌ و خواريست‌ ‌که‌ بدانند ‌در‌ معاندة و مخالفت‌ چه‌ عواقب‌ سويي‌ دارد. ] (آیه

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

حسرت و حرمان و تأسف دوستان و شماتت دشمنان و معروفيت ببخل و حقارت در انظار و خفت در پيشگاه خداوند قهار شيطان و اتباعش هم ميگويند ما بتو دستورى داديم خداوند

آنها كاملا در دنيا و ديگر لذّت و خوشى براى شما باقى نمانده پس امروز با كمال خفّت و خوارى جزاى شما عذاب جهنّم است براى آنكه در دنيا تكبّر و سركشى نموديد از

الأَنهارُ تَجرِي‌ مِن‌ تَحتِي‌» و مرا ‌که‌ ‌رسول‌ الهي‌ هستم‌ ‌به‌ مهانت‌ و خفت‌ ياد كني‌ و مي‌گويي‌: ام‌ انا خير ام‌ ‌هذا‌ المهين‌. ] (آیه 22)- سپس «موسی»

اختيار كردند زود ‌باشد‌ ‌که‌ اصابت‌ كند ‌آنها‌ ‌را‌ غضب‌ پروردگار ‌آنها‌ و خفّت‌ و سبكي‌ ‌در‌ زندگاني‌ دنيا و همين‌ نحو جزاء ميدهيم‌ كساني‌ ‌که‌ افتراء ميزنند

قلوب‌ مشركين‌ و شهامت‌ و شجاعت‌ مؤمنين‌ ‌در‌ نظر ‌آنها‌ و عظمت‌ مسلمين‌ و خفت‌ و حقارت‌ مشركين‌. جلد 4 - صفحه 433 و فضل‌ منافع‌ تجارتي‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌اينکه‌

ميكشند و مى‌اندازند در آتش و در هر حال بآنها بعد از وصول بجهنّم براى مزيد خفّت و خوارى و سرزنش گفته ميشود اين جهنمى است كه شما در دنيا منكر آن بوديد و آنها

no weight. ترتیل: ترجمه: «وَزْناً»: مکانت و منزلت. قدر و قیمت. وَ مَنْ‌ خَفَّتْ‌ مَوَازِينُهُ‌... (۲) Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۰۳ -

‌که‌ تكبّر ميكنند ‌از‌ عبادت‌ ‌من‌ زود ‌باشد‌ داخل‌ شوند جهنّم‌ ‌را‌ ‌با‌ خفّت‌ و خواري‌. آيات‌ شريفه‌ و اخبار بسيار ‌در‌ باب‌ فضيلة دعاء حتّي‌ ‌از‌ تلاوت‌

تعيين‌ مي‌نمايد و ميزان‌ قيامت‌ ‌که‌ اعمال‌ صالحه‌ ‌را‌ معين‌ ميكند ثقل‌ و خفت‌ ‌آن‌ ‌را‌ و ‌در‌ اينجا مميز ‌بين‌ حق‌ و باطل‌ مراد ‌است‌ و اطلاقش‌ ‌بر‌ قرآن‌

الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا «4» وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ

حَثِيثا حَرَج حَرّم حَرّمَهُمَا حَق حَيْث حِين خَالِدُون خَالِصَة خَسِرُوا خَفّت خَلَق خَوْف خَيْر خُذ خُذُوا خُلَفَاء خِيفَة دَابِر دَارِهِم دَعَوْتُمُوهُم

تربيت او مشغول شد. وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌ أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ

و دولت‌ و ثروت‌ و حسب‌ و نسب‌ ‌در‌ صورتي‌ ‌که‌ ايمان‌ نباشد موجب‌ ذلّت‌ و خفّت‌ ‌است‌ نه‌ عزت‌ و شرافت‌ وَ اتَّخَذتُمُوه‌ُ وَراءَكُم‌ ظِهرِيًّا ضمير راجع‌

اسلم‌ ابو بكر و عمر طوعا ‌او‌ كرها ففكرت‌ ‌في‌ ‌ذلک‌ فقلت‌ ‌ان‌ قلت‌ كرها خفت‌، اذ ‌لم‌ يكن‌ حينئذ سيف‌ مسلول‌ و ‌ان‌ قلت‌ طوعا فالمؤمن‌ ‌لا‌ يكفر ‌بعد‌

عذاب‌ دارند. ناكِسُوا رُؤُسِهِم‌ ‌از‌ شرم‌ و حياء و خجلت‌ و ندامت‌ و ذلت‌ و خفت‌ سر ‌به‌ زير انداخته‌ ‌با‌ كمال‌ حقارت‌. عِندَ رَبِّهِم‌ ‌در‌ محكمه‌ حساب‌

مستمر بود به آن حمل در برخاستن و نشستن و رفتن و ايستادن، يعنى حمل به جهت خفت مانع او نشد از تصرف در امرى از امور مانند قبل از حمل و بر اين وجه چندى بر

از سرزنش و ملامت مؤمنان، نسبت به ظالمان - که با عملکرد خویش موجب خسران و خفت خود در قیامت شده اند - این نکته استفاده مى شود که مؤمنان به واسطه ایمان، عزت

باشد در رفتن خود، يعنى ميانه شتاب و كندى حركت نما، زيرا به شتاب رفتن علامت خفت و سبكى است، و به تأنّى رفتن نشانه تكبر و تبختر باشد، بلكه ميانه‌رو باش كه

مدينه‌ ‌که‌ ديگر نميتوانند ‌در‌ مدينه‌ زيست‌ كنند. الاذل‌ ‌با‌ ذلت‌ و خواري‌ و خفت‌ خداوند ‌در‌ جواب‌ ‌آنها‌ ميفرمايد: جلد 17 - صفحه 26 وَ لِلّه‌ِ العِزَّةُ

و اسراف‌ و تبذير و تضييع‌ مال‌ و ‌غير‌ اينها و چه‌ ‌در‌ حدّ تفريط ذلت‌ و خفت‌ و يأس‌ ‌من‌ روح‌ اللّه‌ و قنوط و بخل‌ و چه‌ ‌در‌ امور دنيويه‌ نه‌ غرق‌ دنيا