غافر ١٢

ذٰلِکُمْ‌ بِأَنَّهُ‌ إِذَا دُعِيَ‌ اللَّهُ‌ وَحْدَهُ‌ کَفَرْتُمْ‌ وَ إِنْ‌ يُشْرَکْ‌ بِهِ‌ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ‌ لِلَّهِ‌ الْعَلِيِّ الْکَبِيرِ

ترجمه

این بخاطر آن است که وقتی خداوند به یگانگی خوانده می‌شد انکار می‌کردید، و اگر برای او همتایی می‌پنداشتند ایمان می‌آوردید؛ اکنون داوری مخصوص خداوند بلندمرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر می‌دهد).

|اين [كيفر] براى آن است كه چون خدا به تنهايى خوانده مى‌شد، انكار مى‌كرديد، و چون به او شرك آورده مى‌شد [به آن‌] ايمان مى‌آورديد. پس [امروز] حكم [در باره‌ى شما] از آن خداى والاى بزرگ است

اين [كيفر] از آن روى براى شماست كه چون خدا به تنهايى خوانده مى‌شد، كفر مى‌ورزيديد؛ و چون به او شرك آورده مى‌شد، آن را باور مى‌كرديد. پس [امروز] فرمان از آن خداىِ والاىِ بزرگ است.

(به آنها گویند) این عذاب برای آن است که شما چون خدا به یکتایی یاد می‌شد به او کافر می‌شدید و اگر بر او شریک می‌گرفتند ایمان می‌آوردید، پس اینک حکم (عفو و عقوبت شما) با خدای متعال بزرگوار است.

این [سختیِ عذاب] به سبب این است که چون خدا به یگانگی [و بدون معبودانتان] خوانده می شد [یگانگی اش] را انکار می کردید، و اگر برای او شریک و همتایی قرار داده می شد، باور می کردید؛ پس [اکنون] داوری، ویژه خدای والامرتبه و بزرگ است.

اين عذاب بدان سبب است كه چون خدا را به يكتايى مى‌خواندند شما انكار مى‌كرديد، و اگر براى او شريكى قرار مى‌دادند شما به آن شريك ايمان مى‌آورديد. پس، فرمان، فرمان خداى بلندمرتبه بزرگ است.

این از آن است که چون خداوند به تنهایی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید و چون به او شرک‌ورزیده می‌شد، ایمان می‌آوردید، حال داوری با خداوند بلندمرتبه بزرگ است‌

اين [عذاب‌] براى آن است كه چون خدا به يگانگى خوانده مى‌شد شما كافر شديد، و اگر براى او انباز مى‌آوردند باور مى‌داشتيد، پس فرمان خداى والا و بزرگ راست.

این (عذابی که در آن هستید) بدان خاطر است که شما هنگامی که خدا به یگانگی خوانده می‌شد نمی‌پذیرفتید، و اگر برای خدا انباز قرار داده می‌شد باور می‌داشتید. پس در این صورت فرمانروائی و داوری از آن خداوند والا مقام و بزرگوار است (و هر گونه که خود بخواهد درباره‌ی شما حکم صادر و داوری خواهد کرد. هم اینک بتان و کسانی را که شریک خدا و صاحب سلطه می‌دانستید به فریاد خوانید تا شما را از دوزخ بدر آرند!).

این (کیفر از آن جهت است) که چون خدا به راستی به تنهایی‌اش خوانده شود، کفر می‌ورزید؛ و چون به او شرک آورده شود، ایمان می‌آورید. پس (امروز) فرمان از آنِ خدای بسی والای بزرگ است.

این بدان است که هر گاه خوانده می‌شد خدا به تنهائی کفر می‌ورزیدید و اگر شرک‌ورزیده می‌شد بدو می‌گرویدید پس حکومت از آن خدای برتر بزرگ است‌

غافر ١١	آیه ١٢	غافر ١٣
سوره : سوره غافر نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٦ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِذا دُعِیَ اللهُ وَحْدَهُ ...»: (نگا: زمر / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

قَدْ کَانَتْ‌ آيَاتِي‌ تُتْلَى‌... (۰) لَعَلِّي‌ أَعْمَلُ‌ صَالِحاً فِيمَا... (۰) رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ‌... (۰) وَ هُمْ‌ يَصْطَرِخُونَ‌ فِيهَا رَبَّنَا... (۰) بَلْ‌ بَدَا لَهُمْ‌ مَا کَانُوا... (۰)

تفسیر

• آيات ۷ - ۱۲ سوره مؤ من
• حاملان عرش چه كسانى هستند
• توضيح استفغار و دعاى ملائكه حامل عرش و پيرامونيان عرش براى مؤ منان و پدران وهمسران و فرزندان ايشان
• مراد از سيئات در دعاى ملائكه براى تائبين و صالحين : وقهم السيئات ...
• دو نكته كه از دعاى ملائكه استفاده مى شود
• توضيحى در مورد عدم منافات درخواست مغفرت و بهشت براى تائبين و مؤ منين ، با اينكهبر خدا واجبست تائبين و مؤ منين را ببخشد و مؤ منان راداخل بهشت كند
• حكايت اعتراف بى حاصل كفار دوزخى به يقينشان به معاد و اقرارشان به گناهانشان ،براى نجات يافتن از عذاب
• مراد از دو اماته و دو احياء در سخن كفار در جهنم : ربنا امتنا اثنتين و احييتنا اثنتين ... و وجوهمختلف در اين باره

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - کفر و گرایش به شرک، سبب پذیرفته نشدن عذرخواهى و درخواست کافران و مشرکان براى رهایى خویش از عذاب الهى (ذلکم بأنّه إذا دعى اللّه وحده کفرتم و إن یشرک به تؤمنوا) «ذلکم» اشاره به مطلب گذشته (عذاب شدن) دارد; یعنى، «ذلکم الذى أنتم فیه من العذاب». گفتنى است که «باء» در «بأنّه» براى سببیت مى باشد.

۲ - عذاب شدن کافران و مشرکان در قیامت، پس از اتمام حجت و دعوت شدن آنان به ایمان از سوى خداوند (ذلکم بأنّه إذا دعى اللّه وحده کفرتم و إن یشرک به تؤمنوا)

۳ - شرک، کفر است و مشرکان، کافراند. (إنّ الذین کفروا ... ذلکم بأنّه إذا دعى اللّه وحده کفرتم و إن یشرک به تؤمنوا) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که در این آیات، مشرکان با عنوان کافران معرفى شده اند.

۴ - گرایش به شرک، پس از آگاهى از یگانگى خداوند، موجب عذاب گریزناپذیر در قیامت است. (فهل إلى خروج من سبیل . ذلکم بأنّه إذا دعى اللّه وحده کفرتم و إن یشرک به تؤمنوا)

۵ - همه داورى ها در قیامت، از آنِ خدا است. (فالحکم للّه) الف و لام در «الحکم» براى جنس و مفید استغراق و شمول مى باشد; یعنى، «کلّ حکم للّه».

۶ - تنها خداوند، شایسته حکم دادن و داورى است. (الحکم للّه) لام در «للّه» براى اختصاص است.

۷ - خداوند، علىّ (برتر) و کبیر (بزرگ) است. (للّه العلىّ الکبیر)

۸ - حکم خداوند به عذاب مشرکان و کافران حق ناپذیر، قطعى و قابل نقض و تغییر نیست. (فالحکم للّه العلىّ الکبیر) آمدن دو صفت «علىّ» و «کبیر» براى خداوند (پس از ذکر حکم الهى درباره کافران و مشرکان) مى تواند گویاى مطلب یاد شده باشد.

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: على ۷; کبیر ۷
• ایمان: دعوت به ایمان ۲
• حق: حتمیت عذاب حق ناپذیران ۸
• خدا: اتمام حجت خدا ۲; اختصاصات خدا ۵، ۶; حتمیت قضاوت خدا ۸; دعوتهاى خدا ۲; سنتهاى خدا ۸; قضاوت اخروى خدا ۵; قضاوت خدا ۶
• شرک: آثار شرک ۱، ۴; کفر شرک ۳
• عذاب: درخواست نجات از عذاب ۱; موجبات عذاب اخروى ۴
• علم: آثار علم ۴
• قیامت: قضاوت در قیامت ۵
• کافران: ۳ اتمام حجت بر کافران ۲; حتمیت عذاب کافران ۸; دعوت از کافران ۲; عذاب اخروى کافران ۲; موانع قبول عذر کافران ۱
• کفر: آثار کفر ۱; موارد کفر ۳
• مشرکان: اتمام حجت بر مشرکان ۲; حتمیت عذاب مشرکان ۸; دعوت از مشرکان ۲; رد درخواست مشرکان ۱; عذاب اخروى مشرکان ۲; کفر مشرکان ۳; موانع قبول عذر مشرکان ۱