روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن حديد عن منصور بن يونس عن الحارث بن المغيره او ابيه عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۵۱ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۰۹
از حارث بن مغيره يا پدرش، از امام صادق (ع) گويد: به او گفتم: در وصيت لقمان چه بود؟ فرمود: در آن، مطالب شگفتانگيز بسيار بود و عجبتر از همه اين بود كه به پسرش گفت: از خدا عز و جل چنان بترس كه اگر همه كردار نيك جن و انس را بياورى عذابت مىكند و چنان به او اميدوار باش كه اگر همه گناه جن و انس را هم بياورى به تو رحم مىكند، سپس امام صادق (ع) فرمود: پدرم بارها مىفرمود: به راستى هيچ بنده مؤمن نيست جز آنكه در دلش دو نور است، نور ترس از خدا و نور اميد كه اگر اين را وزن كنند از آن بيش نيست و اگر آن را وزن كنند از اين بيش نيست.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۰۹
حارث يا پدرش مغيره بامام صادق عليه السّلام عرض كرد: وصيت لقمان بپسرش چه بود؟ فرمود در آن وصيت مطالب شگفتى بود و شگفتتر از همه اين بود كه بپسرش گفت: از خداى عز و جل چنان بترس كه اگر نيكى جن و انس را بياورى ترا عذاب كند، و بخدا چنان اميدوار باش كه اگر گناه جن و انس را بياورى بتو ترحم كند. سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: پدرم ميفرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست، جز آنكه در دلش دو نور است: نور خوف و نور رجاء كه اگر اين وزن شود از آن بيش نباشد و اگر آن وزن شود، از اين بيش نباشد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۹۳
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد، از على بن حديد، از منصور بن يونس، از حارث بن مغيره، يا پدرش، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: در وصيّت لقمان چه بود؟ فرمود كه: «در آن چيزها بود كه مردم را به تعجّب مىآورد. و عجيبترينِ آنچه در آن وصيّت بود، اين است كه به پسرش گفت كه: از خداى عز و جل چنان بترس كه اگر با نيكى و ثوابِ جنّ و انس به نزد آن جناب آيى، تو را عذاب خواهد كرد. و خدا را چنين اميد بدار كه اگر با گناهان جنّ و انس به نزد او آيى، تو را رحمت خواهد كرد». بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود: «پدرم عليه السلام مىفرمود كه: هيچ بندهاى مؤمنى نيست، مگر آنكه در دلش دو نور هست، يكى نور خوف، و ديگرى نور رجا. كه اگر اين را بسنجند، بر آن زيادتى نكند، و اگر آن را بسنجند، بر اين زيادتى نكند».