أُسْوَة: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أُسْوَة | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أُسْوَة | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«أُسْوَة» از مادّه «اسْو» (بر وزن عروه) در اصل، به معناى آن حالتى است که انسان به هنگام پیروى از دیگرى به خود مى گیرد; و به تعبیرى دیگر، همان تأسّى کردن و اقتدا نمودن است. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
خط ۵: | خط ۸: | ||
*[[ریشه اسى | اسى]] (۷ بار) [[کلمه با ریشه:: اسى| ]] | *[[ریشه اسى | اسى]] (۷ بار) [[کلمه با ریشه:: اسى| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
اُسْوَه: سر مشق، مقتدا. در مفردات گويد: آن بخوب و بد هر دو شامل است لذا در قرآن با كلمه «حَسَنه» توصيف شده است [احزاب:21] يعنى در اعمال و اقوال رسول خدا براى شما سر مشق خوبى هست. اين كلمه سه بار در قرآن مجيد آمده است يكى آيه فوق و دومى و سومى در سوره ممتحنه آنجا كه سر مشق و مقتدا بودن ابراهيم «عليه السلام» بيان شده است. در اقرب الموارد گويد: «الاُسْوزة: القُدْوَة». | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
حَسَنَة:100, کَان:97, اللّه:86, لَکُم:86, وَ:72, لِمَن:62, فِي:58, يَرْجُو:48, لَقَد:41, فِيهِم:38, کَانَت:34, رَسُول:34, إِبْرَاهِيم:31, بَصِير:31, قَد:31, تَعْمَلُون:27, الْحَکِيم:27, الْيَوْم:27, الْعَزِيز:24, الّذِين:24, بِمَا:24, قَلِيلا:20, الْآخِر:20, أَنْت:20, مَعَه:20, إِلاّ:17, إِنّک:17, إِذ:17, قَالُوا:13, لِقَوْمِهِم:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::أُسْوَة]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۴۹
«أُسْوَة» از مادّه «اسْو» (بر وزن عروه) در اصل، به معناى آن حالتى است که انسان به هنگام پیروى از دیگرى به خود مى گیرد; و به تعبیرى دیگر، همان تأسّى کردن و اقتدا نمودن است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
اُسْوَه: سر مشق، مقتدا. در مفردات گويد: آن بخوب و بد هر دو شامل است لذا در قرآن با كلمه «حَسَنه» توصيف شده است [احزاب:21] يعنى در اعمال و اقوال رسول خدا براى شما سر مشق خوبى هست. اين كلمه سه بار در قرآن مجيد آمده است يكى آيه فوق و دومى و سومى در سوره ممتحنه آنجا كه سر مشق و مقتدا بودن ابراهيم «عليه السلام» بيان شده است. در اقرب الموارد گويد: «الاُسْوزة: القُدْوَة».
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...