روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و في روايه وهب بن وهب عن جعفر بن محمد عن ابيه ع :

أَنَ‏ عَلِيّاً ع‏ لَمْ يَكُنْ يَحُدُّ فِي اَلتَّعْرِيضِ حَتَّى يَأْتِيَ بِالْفِرْيَةِ اَلْمُصَرَّحَةِ مِثْلِ يَا زَانِ وَ يَا اِبْنَ اَلزَّانِيَةِ أَوْ لَسْتَ لِأَبِيكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۲

و در روايت وهب بن وهب از امام صادق از پدرش عليهما السّلام آمده است كه امير المؤمنين عليه السّلام در تعريض (يعنى به اشاره و كنايه) كسى را حدّ نمى‏زده تا اينكه به افترا تصريح كند، مانند اينكه بگويد: اى زناكار، و يا اى پسر زانيه، يا بگويد: تو فرزند پدرت نيستى.