مِلّتِکُم

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

دين و شريعت. [آل عمران:95]. اصل آن از «اَمْلَلْتُ الْكِتابَ» است و دين را بدان جهت ملت گويند كه از جانب خدا املا شده است. در مفردات مى‏گويد: «ملت مانند دين است و آن نام شريعتى است كه خدا بر زبان انبیاء براى مردم فرستاده است. فرق دين با ملت آن است كه ملت فقط بر پيامبر نسبت داده مى‏شود نه به آحاد امت، گفته نمى‏شود ملت خدا، ملت زيد ولى گويند دين خداو دين زيد». خلاصه دين به خدا و پيامبر و شخص نسبت داده مى‏شود اما ملت فقط به رهبر و آورنده دين اضافه مى‏شود. ولى در قرآن مجيد گاهى به قوم و نحو آن اضافه شده است مثل قول يوسف «عليه السلام» [يوسف:37-38]. ايضا [ص:7]. يعنى: ما اين سخن را در دين اخير نشنيده‏ايم اين جز دروغ نيست. و نيز بطريقه بت پرستان اطلاق شده مثل [اعراف:89]. ايضا آيه [اعراف:88]. و نيز در سوره [ابراهيم:13]. [كهف:20].


کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...